Valentina Llapri
FORCA E DIELLIT
POEZI
FORCA E DIELLIT. Ka nje force te magjishme Dielli! Forcen e rilindjes, te jetes pambarim!. Miliarda grimcash , dalin Nga gjiri i tij, jane jete me drite Ashtu pambarim.
KAPE EREN. Provo ta kapesh eren, A e kap dot? Nese jo Lere te depertoje, Aty ku ti do‌ Era e rralle‌ Magjia e shpirtit te bardhe...
MIDIS DY PORTAVE. Nisa te dialogoja me veten ndersa u gjenda papritur midis dy portave! Njera ndriconte nga nje drite Hyjnore, E ndersa porta tjeter, Nxinte porsi nate djallezore. Si bishe e zeze, apo si furtune pa jete Mu duk porta e erret, Kurse ajo hyjnorja Ish aq e mbrekullueshme Dhe dukej aq gje e kthjellet.
E lashe dialogun, mendimin, arsyetimin Hyra ne driten e bardhe , te krijimit. ( 21.05.2016-kucove )
SHPIRT-RINJ. Bota!-Krenari e Universit mjalte Universi-ky gjigand i krijuar Nga MJESHTRI me i madh, i cdo kohe, i cdo hapsire, i cdo ere Toka, planeti i eres tone, Ne kufirin e se ciles, Jete-vdekja kalon. Universet, keto Hapesira
Shpirterore te Krijuesit Te gjithckaje. Rrotullohemi ne vazhdimsi Per te ngelur gjithnji shpirt-rinj…
USHQIMI ME I MIRE. Marr jete nga ty diell, Une, ai , ajo dhe ky. Nuancen tende rrezatoje, E marr, e thith e tramsmetoje…
KUR Shkunden edhe malet Nga renkimi I njeriut t’mire, Edhe qielli qan, kur sheh padrejtesi, Zgjohet me gezim femija Kur sheh rreth tij Paqe dhe siguri. Nenat sjane te qeta kur Femijet u marrin arratine. Shkundu o njeri! .
PRANVERE Ajo qe me ben te lumtur! Vertete shume te lumtur Eshte lumturia e te tjereve Kur shoh miresine Dhe harmonine gjithandej Shpirti me behet gjithnji pranvere.
VORRBULLA E ZEZE Nje dite dielli kish veshtrim te menduar! Iu afrova , shume iu afrova Doja dicka dhe une te kuptoja. Deshira ime per te ndihmuar, Pak e habitshme ! He? Une te ndihmoja diellin? Sidomos ate te pastertin te thellin? Po jo.. jo, ideja ime ish Vec ta shihja pak gjate ne sy,
Ate gjigandin e krijimit jetesor, Vertete e pashe ne sy, Kuptova pse I kish ngrire nje cast buzqeshja, Ma tha shqetsimin, Mu hap ashtu sic happen malet me qiejte Nje vorrbull e zeze kish kohe Qe I shfaqej rrotull diellit jetesor, Mund ta quaj diell te zi? Ajo kerkonte te gelltsite Cdo gje perreth tij‌ Por gelltiti e gelltiti, cgjeti perpara.. Dhe I qe afruar diellit jetesor,
Rrezatues e ndricues! Drita e tij, se linte Te afrohej ai perbindesh-gelltites i zi.
NDRYSHIME NGA NJERIU… Ngatrrohen stinet, te gjorat, Cel lule kumbulla ne mes te dimrit, Lule nje maji nuk di kur te celi, Bora mbulon qytetin ne qershor! Cudirat mbulojne boten Ne cdo sekonde e ore… Ndryshimet behen nga njeriu… 21.05.2016
LUMTURIA Lumturia, kjo grimce hyjnore qe rrjedh brenda qenies tone. Si uji i paster nder malet e larte!. Shpirti I mire!, kjo grimce Qe te lumturon thellesisht‌ Valentina Llapri(21.05.2016)
MIQESIA E MIRE. Miqesia e mire Eshte si shkembi I forte Ne vend te larte. Eshte si rrezja e diellit Qe lind buzegaz. Miqesi e mire S’eshte e rreme Ska intriga , inate Njihet ne kohe te veshtira Dhe nuk eshte kurre Dredharake. Valentina Llapri (21.05.2016)
MENDIMI IM!. Mendimi yt s’vlen! S’ka pike llogjike, Eshte absurde Shiko kohen… Nuk vlen dhe pike Mos kerko shpjegim Me thote nje dite era ne kthim.. Une qesha Dhe heshta… Pashe kohen Akoma Shpejte Edhe pak Te marre kuptim Mendimi im
Valentina Llapri (19.05.2016)kucove
HISTORY
Ikin Perandoret, Te tjere vijne, Largohen faraonet, Po te tjere ngrejne lavdine... Populli i shtypur me fytyre te zverdhur ngeli gjithnji qe prej kohes se Da Vincit
vazhdon e njejta histori‌ Valentina Llapri (19.05.2016) JAM GJALLE
Jam gjalle, nuk vdiqa Nuk humba Su zhduka. Jam ketu, ku isha, Ndoshta dy hapa para Apo dy pas, Jam grimca qe isha, Jam era qe ika,
Jam koha qe vjen, Jam dielli qe vlen. Do t’jem gjalle Edhe nese nje dite vdes E di qe s’do t’humbase dot Do behem ere e lehte Do behem shkemb i forte.. Po vdekja ku iku! Ku shkoi!? C’ere e terbuar e mori C’kohe e llastuar e mbuloi! E c’eshte vdekja? Perpara shpirtit te ri Qe nga dielli merr Me t’miren energji!?! Valentina LLapri(19.05.2016-kucove)
Ngrihen idhuj, permendore, neper sheshe , shetitore! te gjallet e" vdekur" , lartesohen... te vdekurit " e gjalle" ..po harrohen. Valentina Llapri 18.05.2016
Maratona e jetes. Te gjithe rendim! Ecim drejte udheve te jetes, Padyshim qe kohen se kapim dot! Eshte aq e shpejte , eshte aq e plote‌ Ajo iken drejte drites se bardhe, Atje large, ne vendet qe per ne Jane si perralle.
Maratona e jetes, Drejte se vertetes. ********************
Engjejt e bardhe. Se di pse, por ndjeje Qe ata jane prezent kudo, Dergesa e qiellit te plote, Me fjale nuk ua shprehe dot. Ata jane engjejt e bardhe te miresise, Fuqia e bardhe e shpirtit te lirise, E asaj lirie qe ndihet e nuk shihet, Engjell I bardhe, njeriu I bardhe Qiell I madh. Valentina Llapri (16.05.2016)kucove
NDJESI Ne rruge, pak njerez Pikla shiu qe trokasin Qetesisht mbi asfalt. Ne qiell ca engjej! Fluturojne pa u lodhur Per t’shperndare te mira Pa mase. ************************ NENES QE PASHE SOT. Nena qe ecte e krrusur Pa fjale, Dukej si statuje e ngurtesuar Ne nje qytet gerrmadhe,
Ecte apo s’ecte Leviste apo s’fliste, Ah , vertete Kur ju afrova Edhe ca, vura re qe .. Me vete sec peshperiste. Ca emra , ndoshta Ishin emrat e bijve te saj Pastaj kur ju afrova edhe pak Pashe qe nga syte i dilnin vec gjak… *********************** ZOGJTE Nje zog kish rene nga foleja Ishte aq i vogel, Dukej i hutuar,
Nga cepat e syve i rreshkisnin lotet. dukej sikur mamaja ta kish harruar. Valentina Llapri ( 16.05.2016)Kucove
NDJEVA Nje mengjes Me tu zgjuar Piva nje gote e gjys diell!. Pastaj shpejt e shpejte kalova, Dhe e shplava fytyren Me nje grusht ere. Dola , eca , ja aty Perrballe shtepizes time, Nje lis i gjate
Me tha dy fjale: E dija, Valentine Qe dhe tek une do t’vije, Se diellin edhe eren Po ta shoh ne balle. Eja bijez, ulu Ja , aty poshte Hijes ku leshon trupi im, Nese ke nevoje Per keshillen time, Dera ime per ty E hapur gjithnji do t’rrije. Ngrita syte, pastaj Zogjte kendonin Sikur te kishin feste! Dukeshin aq te lumtur Me mbushen plote jete. Pashe me tej qiellin,
Qiellin shpesh veshtroje, Zakon i femijrise… Vazhdon edhe sot Te jetoje… Eh, u ndjeva njeriu me i lumtur ne bote, shpirti fluturonte nga esenca e diellit te mire, do t’pije nga nje gote dielle, ne cdo mengjes te d’lire.. Valentina Llapri (14.05.2016)kucove
BISEDE ME KOHEN. Flas me ty moj kohez e mire! E di e di qe ke pune Dhe rrugen e ke goxha te gjate. E di edhe qe dikush te pret edhe ty Ne fund te udhetimit tend Plote te papritura Edhe ti nxiton, madje shume. Por te lutem ndalu vetem pak, Dua te bisedoje me ty. A i sheh njerezit si jane bere? Nuk njihen ngjajne si nje kope Delesh, e c’them edhe une, Delet jane te bindura te urta
Kane dashuri, jane te lumtura‌ Ndoshta mund te them qe jane bere Si cakenj!- po, ashtu jane bere Si cakenj qe duan vec te shqyejne.. Dhe e di ti moj kohez simpatike! E di se cndjeje, ? - ndjeje Qe vlerat e verteta jane flakur atje tej.. Shume thelle, Dashuria e paster Eshte zevendesuar me Kthetrat e pabesise, Me imoralitetin dhe fytyren e shemtise. Sa brutale sjelljet e njeriut! Oh, e di u lodhe moj kohes e cmuar, Dhe me thote: Boll moj Valentine, boll
Me keto fjalet qe gjithmone mi thua! Po une e di pse ti them?! Sepse ndjeje ne shpirt lehtesim Kur nuk pajtohem Me hipokrizine, Ndaj , te lutem Nese ke ne dore dicka… Tjetersoje kete…njerine…. Beje …. Si me thene Me te mire… Valentina Llapri (14.05.2016) ndjesite e shpirtit tim.
KUR VITET IKIN
Kur vitet ikin Ashtu mengadale, kur kohen , sekondin apo minutin e mbush me mjaltin e rralle‌ qe ka emrin DASHURI per cdo gje, ndjen ne gjoks, mendje ,e shpirt me te embelin ze. Eshte zeri i eres, Po ju a e ndjeni? Eshte zeri i reve Ja aty e keni. Nese nuk arrini ta ndjeni, Beni te pakten nje sforcim, Ose ngrini syte lart, Atje, thelle , strukur mes resh,
Do te gjeni , embelsine窶ｦ Valentina Llapri (14.05.2016) VITET Me kalimin e viteve! Njeriu o do nxeje o do leje! Sprova, pengesa, mendime pafund, Por窶ｦmendimin qe kam ne koke! Asgje nuk ma tund! Mendimi eshte si flladi I lehte I pranveres ne nje nate 窶電ite te qete. Mendimi qe ka ne vetvete Drejtesine , miresine
Paqen, dashurine Sa e lumtur eshte jeta kur Lind, jeton dhe ngelesh ne pasterti. Valentina Llapri( dt. 14.05.2016) nje dite e bukur me diell fantastik!
NDJESI Ëngjëjt. Engjëjt e kristaltë. Zbresin dhe ngjiten ne hapësirat e padukshme të kohës. Pastrojnë dritën e tokës. Ëngjëjt , këta bij të diellit plakë.
Vallzimi i erës së lehtë. Mbi fusha e mbi malet e lartë, ku fluturon shqiponja e vjeter plakë, ndihet ngazëllimi i erës së lehtë, dalngadalë e qeshur , zbret dhe në qytet. Me faqkat e brishta, si pambuk i bardhë, me trupin e gjatë , të hollë porsi lastar, duket sikur diçka don të përcjellë! ndaj zbret që nga malet , ashtu lehtë lehtë. ******************************* ******** Bij të k’saj toke. Jemi bij të k’saj toke!
Të k’saj toke jemi bijë. Do të rrojmë në mot e mote, do te rrisim të mbarë fëmijë. Jemi celsi i ekzistencës, ekzistenca jemi ne, large prej shijes së violencës, dashurinë duam për be. Jemi bij të k’saj toke, dhe pse shpesh lyer me gjak, jemi grimcat e k’saj bote!. Jemi bijtë e Zotit të Lartë. Mjafton. Nuk ka nevoje per kaq shumë fjalë! Bla bla bla. Mjafton vetëm zemra e drejtë. Ajo , vetem ajo të zbukuron, e të mbush plotë jetë.
*Valentina Llapri ( 14.05.2016) *
TOKA IME . Toka ime! Ti je diell Ti je drite, Nga gjoksi yt Lindin miresite. Koken mbeshtetur e mbaje Ne gjoksin tend te bute, Me ngrohe veshtrimi yt Ata te embelit syte e tu. Toka ime Ti je diell
Ti je drite nder agime. Jeta ne nje cast Jeta ne at cast Me kaloi para syve Me shpejtesi drite. Nuk ndjeva frike, Friken se kam njohur asnjihere, Veshtrova jeten, Ajo ishte aty, E qeshur si drita e diellit, Ajo me perqafoi, Vdekjen e terboi. ME PELQEN Me pelqen sinqeriteti i njerezve te
mire, Sec fshihet ne brendesi te tij, Ka paqe , ka dashuri, ka jetgjatesi‌