UrbanStyleMag vol. 18 "No Money because we are not your honey"

FEBRUARY 2011

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 18ο // Νοε. Δεκ. 2010

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου,

Αφροδίτη Αποστολίδη, Αφροδίτη Ιωάννου, Αγγελική Τουραμάνη, Βούλα Πετρίδου, Γιάννης Βενιζέλος, Δημήτρης Πόθας, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Έβη Χατζησαββίδη, Ελένη Λαμπράκη, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Θεόδωρος Μορφίδης, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Monika Gren, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Όλγα Παπαδοπούλου, Οδυσσέας Πανιεράκης, Παναγιώτης Καρατζάς, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Χρήστος Δασκαλάκης

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου, Δημήτρης Αθανασέλος, Αριστέα Παπαδημητρίου, SXC ΠΡΟΩΘΗΣΗ Αλέξανδρος Γερασίμου, Απόστολος Πατσελής, Νίκος Δενάζης, Χρήστος Δασκαλάκης, Παναγιώτης Καρατζάς, ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΑ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία WEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A Μυτιλήνη, Λέσβος Τ.Κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306973646193

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Bi Monthly publication, Issue #18 // Nov. Dec. 2010

PUBLISHING MANAGER / CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr) EDITORS Antwnis Papandreou, Aleksandros Gerasimou, Andreas Amanatidis, Aristea Papadimitriou,

Afroditi Apostolidi, Aphrodite Ioannou, Aggeliki Touramani, Voula Petridou, Giannis Venizelos, Dimitris Pothas, Dimitra Meimaroglou, Evi Xatzisavvidi, Eleni Lampraki, Iwanna Anagnwstidou, Iwanna Argyri, Theodwros Morfidis, Katerina Nasou, Lila Sevastaki, Maria Toumpi, Monika Gren, Minas Papanikolaou, Nikos Grammatos, Olga Papadopoylou, Odysseas Panierakis, Panagiwtis Karatzas, Stella Rousnidou, Swtiris Vogiatzoglou, Xristos Daskalakis

ART DIRECTOR Michael Meimaroglou PHOTOGRAPHY Michael Meimaroglou, Dimitris Athanaselos, Aristea Papadimitriou, SXC PROMOTIONAL ACTIVITIES Alexandros Gerasimou, Apostolos Patselis, Nikos Denazis, Minas Papanikolaou, Xristos Daskalakis, Panagiwtis Karatzas LOGISTICS Eirini Drosou LAW Papadopoylou/Mpourinari Sofia WEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

CONTACT “UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306973646193

Cover by Stergios Roumeliotis Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club Civil Actions. You may reprint, reproduction, total or partial content of the magazine in any way only with the prior permission of the publisher.

editorial

Text. Michael Meimaroglou

NO TEXT AVAILABLE ////////// AWAY !

PLEASE LEAVE ME A MESSAGE HAPPY 2011 !!!

// 5

περιεχόμενα 08 22

14 36 55

16 39 black&white40 74 food.square86

cine.building pause art.ist 17th street θυμαμαι grayzone spot issue.people fashion.trash

46

10 16 18 62 92

Daniel Day Lewis Mr.Statik Μάρθα Μαυροειδή Στέργιος Ρουμελιότης Ραχήλ Αθανασοπούλου Lomography Ιστορίες από το ρήγμα

6 // USM

96

70

cine,building Text. Antonis Papandreou (cinecran@yahoo.gr)

There will be blood Σκηνοθεσία: ΠΟΛ ΤΟΜΑΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ Σενάριο: ΑΠΤΟΝ ΣΙΝΚΛΕΡ, ΠΟΛ ΤΟΜΑΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ Ηθοποιοί: ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΕΙ ΛΙΟΥΙΣ , ΠΟΛ ΝΤΑΝΟ , ΜΕΡΙ ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΜΠΑΡΕΤ , ΡΑΣΕΛ ΧΑΡΒΑΡΝΤ Διάρκεια: 160 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2007 Είδος ταινίας: ΔΡΑΜΑ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθέτης Πολ Τόμας Άντερσον (“Ξέφρενες Νύχτες”, “Μανόλια”, “Χτυπημένος από Έρωτα”) συναντά τον βραβευμένο με Όσκαρ Ντάνιελ Ντέι Λιούις (“Το Αριστερό μου Πόδι”, “Στο Όνομα του Πατρός”, “Συμμορίες της Νέας Υόρκης”) σε μία ταινία για την οικογένεια, την απληστία, την πίστη και τον... μαύρο χρυσό, στο προβιομηχανικό Τέξας. Στην ανατολή του 20ου αιώνα, ένας επιχειρηματίας γίνεται μεγιστάνας όταν κερδίζει δικαιώματα εκμετάλλευσης της γεμάτης πετρέλαιο γης ενός οικογενειακού ράντσου, μετατρέποντας το χωριό σε βιομηχανική πόλη. Το στήσιμο αυτής της επιχείρησης και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις της στις σχέσεις των ανθρώπων... βασισμένο στο μυθιστόρημα του Άπτον Σίνκλερ “Oil”. Επιτέλους ένα φιλμ που αγγίζει το τέλειο στη σκηνοθεσία, φωτογραφία , μουσική, μοντάζ και υποκριτική καθοδήγηση. Πράγματι ένα κινηματογραφικό έπος με ρίσκο και τόλμη άνευ προηγουμένου. Η σκηνοθεσία του Πολ Τόμας Άντερσον άγγιξε αυτό που φανταζόμουν ως απόλυτα ιδανικό και “ανέφικτο” πραγματοποιώντας το με αστείρευτη έμπνευση, σπαρτιάτικη λιτότητα και συναισθηματική αποδραματοποίηση. Χωρίς υπερβολή ένα πραγματικό αριστούργημα απο όλες τις απόψεις.

8 // USM

Once Σκηνοθεσία: ΤΖΟΝ ΚΑΡΝΕΪ Σενάριο: ΤΖΟΝ ΚΑΡΝΕΪ Ηθοποιοί: ΓΚΛΕΝ ΧΑΝΣΑΡΝΤ, ΜΑΡΓΚΕΤΑ ΙΡΓΚΛΟΒΑ Χρονολογία παραγωγής: 2006 Χώρα παραγωγής: ΙΡΛΑΝΔΙΑ Διάρκεια: 85’ Είδος ταινίας: ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ, ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ

Περιπλανώμενος κιθαρίστας (Glen Hansard) τραγουδά σπαρακτικά για τη χαμένη του αγάπη στους δρόμους του Δουβλίνου. Μία κοπέλα (Marketa Irglova) μέσα στο πλήθος θα σταθεί περισσότερο απ’ το σύνηθες μπροστά του. Η συντροφιά τους θα λειτουργήσει ευεργετικά και για τους δύο και μέσα απ’ την κοινή αγάπη για μουσική θα τολμήσουν να κυνηγήσουν δειλά-δειλά τα όνειρά τους. Αυτό το ιδιαίτερο και χειμαρρώδες συναισθηματικά ιρλανδικό φιλμ διαθέτει όλα τα φόντα για να καθηλώσει με την αμεσότητα, την αυθεντικότητα και τις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών οι οποίοι θαρρείς πως κουβαλούν πληθώρα βιωμάτων, τα οποία συνοδεύονται από ένα εκπληκτικό soundtrack που αποτελεί και το μεγαλύτερο ατού της ταινίας.

cine,building

25th hour

Σκηνοθεσία: ΣΠΑΙΚ ΛΙ Ηθοποιοί: ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΝΟΡΤΟΝ , ΑΝΝΑ ΠΑΚΟΥΙΝ , ΡΟΖΑΡΙΟ ΝΤΟΟΥΣΟΝ , ΜΠΡΑΙΑΝ ΚΟΞ Διάρκεια: 135 λεπτά Είδος ταινίας: ΘΡΙΛΕΡ Η ζωή του Monty Brogan παίρνει μια απρόσμενη τροπή, όταν καταδικάζεται σε επταετή φυλάκιση για εμπόριο ναρκωτικών. Του δίνεται προθεσμία μιας ημέρας μέχρι τη φυλάκισή του, μια ημέρα την οποία θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί όσο καλύτερα μπορεί. Μαζί του είναι οι φίλοι του ο χρηματιστής Frank και ο καθηγητής Αγγλικής λογοτεχνίας Jakob ενώ δίπλα του βρίσκεται και η όμορφη φίλη του Naturelle. Σε αυτές τις εικοσιτέσσερις ώρες ελεύθερης ζωής ο Monty θα ξεκινήσει μια προσπάθεια να βρει ποιος τον πρόδωσε στην Αστυνομία και πως από “άρχοντας του Manhattan” έφτασε στο σημείο αυτό. Όλα αυτά στη Νέα Υόρκη του σήμερα, με ανοιχτά τα τραύματα της 11ης Σεπτεμβρίου και με δεδομένη την έντονη ζωή της. Το 25th Hour είναι από τα καλύτερα δημιουργήματά του, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του David Benioff ο οποίος ανέλαβε και τη συγγραφή του σεναρίου. Έχοντας ενδιαφέρον πρωτογενές υλικό ο Spike Lee δεν αρκείται να διηγηθεί μια ιστορία. Ανακατεύει τη χρονική σειρά των γεγονότων, παίζοντας με flash back και άλλες τεχνικές. Το αποτέλεσμα είναι ελκυστικό, μοιάζοντας με ένα παζλ το οποίο καλούμαστε να συμπληρώσουμε βλέποντας την ταινία. Ο Edward Norton είναι άψογος στο ρόλο του Monty Brogan, ενός ανθρώπου που βλέπει ξαφνικά τη ζωή του να παίρνει μια απαισιόδοξη στροφή, ενώ παράλληλα κάνει την αυτοκριτική του. Το 25th Hour είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων.

The Curious Case of Benjamin Button Σκηνοθεσία: ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΦΙΝΤΣΕΡ

Σενάριο: ΕΡΙΚ ΡΟΘ, Φ.ΣΚΟΤ ΦΙΤΖΕΡΑΛΝΤ Ηθοποιοί: ΜΠΡΑΝΤ ΠΙΤ , ΚΕΙΤ ΜΠΛΑΝΣΕΤ , ΤΙΛΝΤΑ ΣΟΥΙΝΤΟΝ , ΤΖΟΥΛΙΑ ΟΡΜΟΝΤ , ΤΑΡΑΤΖΙ ΧΕΝΣΟΝ , ΜΑΧΕΡΣΑΛΑΧΑΣΜΠΑΖ ΑΛΙ , ΤΖΑΡΕΝΤ ΧΑΡΙΣ Διάρκεια: 166 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2008 Είδος ταινίας: ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Βρισκόμαστε στα τέλη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου και στα σκαλιά κάποιου γηροκομείου της Νέας Ορλεάνης εγκαταλείπεται ένα παράξενο μωρό. Πρόκειται για ένα βρέφος που γεννήθηκε με εμφανέστατα στο κορμάκι του όλα τα σημάδια γήρατος ενός άνδρα 80 χρονών. Ο γιατρός δεν αφήνει καμία ελπίδα επιβίωσης, όμως ο μικρός Benjamin (Brad Pitt) διαψεύδει τους πάντες, καθώς με τα χρόνια αρχίζει - το ίδιο παράδοξα όπως γεννήθηκε - να γίνεται όλο και πιο νέος. Η αντίστροφη του αναπτυξιακή πορεία, τον φέρνει να γνωρίζει τον κόσμο και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν με τρόπο μοναδικό. Η πιο καίρια όμως γνωριμία της ζωής του θα είναι εκείνη που ξεκινά στην ηλικία των 50, με τη μικρή Daisy (Cate Blanchett). Όσο οι δυο τους πλησιάζουν ηλικιακά, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η μεταξύ τους σχέση αλλά και ταυτόχρονα τόσο πιο πρωτόγνωρα αβέβαιο προμηνύεται το μέλλον. Το εξαιρετικό αυτό φιλμ χαρακτηρίζεται από συνεπή σκηνοθετική γραφή που πριμοδοτεί την ταύτιση του θεατή, εκμεταλλεύεται στο έπακρο τους δύο αρμονικά δεμένους, εξαιρετικούς πρωταγωνιστές, διαθέτει υποβλητική, νοσταλγική φωτογραφία καθώς και υπέροχη μουσική επένδυση. Μια ταινία η οποία ξέρει να γοητεύει με το δικό της μοναδικό τρόπο.

// 9

Daniel Day Lewis

ινφο

Ο Daniel Michael Blake Day-Lewis γεννήθηκε στις 29 Απριλίου το 1957. Ο πατέρας του Cecil Day-Lewis ήταν συγγραφέας και ποιητής με πολλές διακρίσεις (πέθανε το 1972 από καρκίνο), ενώ η μητέρα του Jill Balcon ήταν ηθοποιός. Πολλές από τις πρώτες ταινίες της ήταν των Ealing Studios, πράγμα καθόλου τυχαίο, αφού ο πατέρας της Michael Balcon ήταν ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας από το 1937 έως και το 1959 και σημαντικός παραγωγός του Βρετανικού σινεμά. Ο Daniel Day-Lewis γεννήθηκε στο Kensington αλλά μεγάλωσε στο Greenwich με την μεγαλύτερη αδερφή του Lydia Tamasin η οποία έγινε αργότερα πολύ γνωστή παραγωγός και σκηνοθέτης ταινιών ντοκιμαντέρ. Ο Daniel στην εφηβεία του ήρθε αντιμέτωπος με τη σκληρή αντιμετώπιση των συνομήλικων του στο Λονδίνο αφού ο ίδιος ήταν Ιρλανδός και Εβραίος. Σύντομα όμως έμαθε τη τοπική διάλεκτο, την προφορά και τις ιδιοτροπίες του τόπου. Ήταν επίσης αρκετά άτακτος και προκειμένου να του επιβάλλουν πειθαρχία οι γονείς του τον στείλανε στο Sevenoaks, ένα οικοτροφείο στο Kent. Μισούσε βέβαια το οικοτροφείο αλλά ήταν η αιτία να γνωρίσει εκεί τις δυο μεγάλες του αγάπες, την ξυλογλυπτική και την υποκριτική. Το 1971 σε ηλικία 14 ετών κάνει το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με ένα πολύ σύντομο πέρασμα με τη ταινία «Sunday Bloody Sunday» παίρνοντας τότε μισθό πέντε δολάρια την ημέρα. Συνέχισε με θεατρικές παραστάσεις με τους θιάσους Bristol Old Vic και Royal Shakespeare Companies. Μετά το θάνατο του πατέρα του, πέρασε πολύ από το χρόνο του κάνοντας ξυλογλυπτική αλλά συνέχισε και με την υποκριτική. Το 1973 απείχε από όλες τις δραστηριότητες αφού τον βασάνιζαν φοβερές ημικρανίες σε σημείο να έχει παραισθήσεις, καθιστώντας αδύνατο να έχει κοινωνική και επαγγελματική ζωή. Όπως λέει ο ίδιος η κατάσταση αυτή τον βοήθησε στην καριέρα του, αφού καταφέρνει να εντυπωσιάζει σε κάθε ρόλο, αλλάζοντας εξ ολοκλήρου όχι μόνο ύφος, αλλά και την εξωτερική του εμφάνιση γεγονός που το αποδίδει στην ικανότητα να έχει παραισθήσεις που του επιτρέπουν να πιστεύει ότι είναι κάποιος άλλος.

10 // USM

cine,building

FILMOGRAPHY 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) 12) 13) 14) 15) 16) 17) 18)

Nine (2009) There Will Be Blood (2007) The Ballad of Jack and Rose (2005) Gangs of New York (2002) The Boxer (1997) The Crucible (1996) In the Name of the Father (1993) The Age of Innocence (1993) The Last of the Mohicans (1992) Eversmile, New Jersey (1989) My Left Foot (1989) Nanou (1988) Stars & Bars (1988) The Unbearable Lightness of Being (1988) My Beautiful Laundrette (1986) A Room With A View (1986) The Bounty (1984) Gandhi (1982)

Το 1980 και αφού είχε ξεπεράσει το πρόβλημα του γράφτηκε στο Bristol’s Old Vic School και παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής για τρία χρόνια. Από τότε οι περισσότερες δουλείες του ήταν κυρίως τηλεοπτικές όπως στο «Artemis 81» (1981), «Frost In May» (1982), «The Insurance Man» (1986), «How Many Miles To Babylon?» (1982), και τα κινηματογραφικά «Ghandi» (1982 και «The Bounty» (1984) στο οποίο είχε επιτέλους πρωταγωνιστικό ρόλο. Ξεχώρισε όμως στα επιτυχημένα «My Beautiful Laundrette» (1985) και «A Room With A View» (1986). Οι δύο αυτές ταινίες μάλιστα, έκαναν πρεμιέρα την ίδια μέρα στη Νέα Υόρκη, κάνοντας όλο τον κόσμο να μιλάει για τον ταλαντούχο ηθοποιό. Έχοντας πλέον ενθουσιάσει με τις υποκριτικές του ικανότητες κέρδισε τον τίτλο Best Supporting Actor από την ένωση κριτικών της Νέας Υόρκης. Το 1988 ακολούθησαν γυρίσματα διάρκειας δέκα μηνών για τη ταινία «The Unbearable Lightness Of Being» (Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι) η οποία όμως δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Την ίδια χρονιά ακολουθεί η ταινία «Stars And Bars» ενώ την επόμενη χρονιά για της ανάγκες του ρόλου του στη ταινία «My Left Foot» μαθαίνει να γράφει και να ζωγραφίζει με το πόδι. Τότε προτείνεται για πρώτη φορά υποψήφιος για Oscar ΑΑ Ανδρικού Ρόλου και το κερδίζει. Εκείνη την εποχή ο τύπος ασχολείται έντονα μαζί του αλλά για την προσωπική του ζωή και τη σχέση του με την γαλλίδα σούπερ σταρ Isabelle Adjani με την οποία αργότερα απέκτησε και τον γιο του Gabriel Kane. Το 1992 έπαιξε στη ταινία του Michael Mann, «The Last Of The Mohicans» η οποία αποδείχτηκε τεραστία επιτυχία. Τον επόμενο χρόνο τον συναντήσαμε στην ταινία του Martin Scorsese, «The Age Of Innocence» και αργότερα στο «In The Name Of The Father» για την οποία προτάθηκε για δεύτερη φορά για Oscar. Ο επόμενος ρόλος του Daniel ήρθε το 1996 πάνω στο θεατρικό του Arthur Miller «The Crucible», ένας ρόλος τον οποίο κατά το παρελθόν είχε απορρίψει δυο φορές. Στης αρχές της ίδιας χρονιάς αρραβωνιάστηκε με την σκηνοθέτιδα Rebecca Miller και το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου παντρεύτηκαν. Δυο χρόνια μετά απέκτησαν τον πρώτο τους γιο Ronan και το 2002 τον δεύτερο γιο με το όνομα Cashel Blake. Το 1997 έρχεται μια ακόμη υποψηφιότητα Golden Globe για την εμφάνιση του στην ταινία του Jim Sheridan «The Boxer». Ακολουθεί αποχή έξι χρόνων από το κινηματογραφικά δρώμενα για να επιστέψει δυναμικά το 2003 σε μια ακόμα συνεργασία με τον Martin Scorsese στo «Gangs Of New York» μαζί με τον Leonardo Di Caprio και την Cameron Diaz. Για αυτή την ερμηνεία έλαβε και την τρίτη υποψηφιότητά του για Oscar. Τελευταίες του ταινίες είναι οι «The Ballad of Jack and Rose» υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της συζύγου του Rebecca Miller, «There will be blood» και «Nine». Οι ταινίες του μέχρι και σήμερα, είναι μόλις 18 και προσεκτικά επιλεγμένες απορρίπτοντας ακόμη και το ρόλο του Aragon στην Τριλογία του Lords Of The Rings, ίσως γιατί για κάθε ρόλο εξαντλεί τις δυνατότητές του και δίνει όλο του το είναι. Το γεγονός αυτό τον κάνει αξιοζήλευτο και άξιο των διακρίσεων που έχει λάβει ως τώρα: ένα Oscar , δυο BAFTA, και τρεις συνολικά προτάσεις για Oscar στο ενεργητικό του.

// 11

“Music without annoying your ears” CD Album

TMCD010 - AFTERNOONS IN STEREO - THE SILENCE BETWEEN PHRASES

CD Single

Digital EP

Digital EP

TMCD009 - TOURNOI - LE JARDIN inc. remixes: The Captain, Timewarp inc, Leon, Afternoons in Stereo and Ares Soltero

TMDG067 - ZAMALI & JULIE E GORDON DEEP INSIDE. inc. remixes Umbo & Jayl Funk

TMDG066 - BMD - CHILLING IN THE NAME OF inc. remixes Danny Massure, Niko and Warson

Digital EP

TMDG065 - FREETHINKER FUNK ESSENCE BLAXPLOITATION inc. remixes: Mr. Gagun & jazz.K.lippa

Digital Album

TMDG064 - SUPERSLICK - HELLO!

Digital EP

Digital EP

TMDG062 - FUNKY DESTINATION - JAMAICAN VOL. 1 inc. remixes: Jayl Funk, Afternoons in Stereo, Danny Massure, Postino and PulpFusion

TMDG063 - YOMAKOMBA - FIRST MOVE

“Pure electronic music” CD Album

KRKCD103 - LEGO BOY - BLACK BOX FROM YOUR PLANE. ft artists: Timewarp inc, Savvas, GAD, Olga K., Johny Reverb and Niteshift.

CD Album

KRKCD102 - EKOS QUARTET - IN A DREAM FULL OF CHARM

Digital EP

KRK029 - FRANKIE SINISTRA - CAN’T STOP PLAYING WITH FIRE

Digital EP

KRK028 - AYDIO - NONETITY

Digital EP

KRKCD101 - SUNDAYMAN - OUTERLAND

Digital EP

KRK030 - SMALL NIGHT ORCHESTRA - I-LEK-TRON-IK

Digital Album

KRK027 - TED GANUNG - PASS THE LIGHT

Digital Album

KRK020 - MODULO 5 - HERE AND NOW

Find our releases at the finest on-line record stores worldwide! www.timewarpmusic.org www.kraakrecords.com Digital Distribution www.INgrooves.com

pause

Cayetano - Back Home ( Klik records ) ( Electronica )

Chromeo - Business Casual

Ο Γιώργος Μπρατάνης ( Cayetano ) επιστρέφει σπίτι με την νέα του δισκογραφική δουλειά αυτή την φορά από την Klik records. Dub, Jazzy, Trip Hop ήχοι σε πλήρη αρμονία, ντύνουν μία πολύ καλή παραγωγή απο τον Cayetano. 10 Κομμάτια, 10 διαφορετικά δωμάτια, το καθένα με ένα δικό του vintage χαρακτήρα. Ο Γιώργος Χαρίτος στο τρομπόνι, ο Ρένος Ψαρράς στις τρομπέτες, ο Τζίμι Ιοάννου στο κοντραμπάσο, ο Stephan Knuf στα τύμπανα, ο συνεργάτης του στο soundsystem Dj Booker, ο Ακης Κατσουπάκης και στην φωνή η Βάλια Αθανασιάδου, γνωστή από τη συμμετοχή της στο “The Big Fall” πλαισιώνουν το “Back Home”.

Dave 1 και P-Thugg ξεκινώντας παλαιότερα από την hip hop άλλαξαν πορεία και ως “Chromeo” μας παρουσιάζουν το τρίτο τους album σε electro-synthpop ήχο. Μετά από την πασίγνωστη επιτυχία “Don’t turn the lights on” παίρνει σειρά το”Hot Mess” από το Business Casual με ροζ πινελιές και Sexy ρομποτικά εφφέ στα φωνητικά έχουν κατακτήσει τις κορυφές τον Charts…

Χρήστος Δασκαλάκης

Χρήστος Δασκαλάκης

( Atlantic records ) ( Electro - Synth pop )

Sigmataf – Ξύπνα. Ώρα για ύπνο

Motivo 4 – Το κλειδί

( Independent )

( Καθρέφτης ) ( Greek Rock )

( Urban / Electronica ) Δώδεκα τραγούδια αριθμεί αυτή η απόπειρα, εκ των οποίον ένα intro. Η λέξη «Εναλλακτική» κολλάει απόλυτα στο μουσικό περιεχόμενο. Ηλεκτρονική μουσική, λούπες, samples, drum ‘n bass, hip hop καταβολές ( πως θα μπορούσαν να λείπουν άλλωστε; ), κιθάρες, μπάσο, latin και new wave στοιχεία συνθέτουν το μουσικό του παζλ, το οποίο ντύνει όμορφα χωρίς να υπερβάλει και να κουράζει. Αυτό το πολυμορφικό του παζλ το έχει κολλήσει γερά με στίχους ανησυχίας, προβληματισμού, πότε με χιουμοριστική διάθεση και πότε με σκληρά λόγια, αντικατοπτρίζοντας έναν νέο με καλλιτεχνικές ανησυχίες βουτηγμένο στον άγριο κόσμο μας, προσπαθώντας να αναπνεύσει για να μην σαλτάρει. Όλος ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα και ακρόαση με την ακρόαση το ταξίδι που σε πηγαίνει συνεχίζει να είναι μοναδικό, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και διαφορετικές ομορφιές. Νίκος Γραμμάτος

Έχουμε στα χέρια μας την 3η δισκογραφική δουλειά των Motivo 4 με τίτλο «Το κλειδί». Περιέχει 11 νέες συνθέσεις στα γνωστά ηχητικά μονοπάτια του συγκροτήματος… στίχος ελληνικός, δυνατές κιθάρες, μελωδικές φόρμες και με τις ηλεκτρονικές λούπες να δίνουν την διαφορετική πινελιά και το ηχόχρωμα των Motivo 4 που είχαμε συνηθίσει και στα 2 προηγούμενα album τους. Σε αυτή την δουλειά φαίνεται ότι έχουν δώσει μεγάλη σημασία στην ενορχήστρωση των τραγουδιών, γεμίζοντας και δίνοντας περισσότερο όγκο στα τραγούδια τους και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει απόλυτα. Η μουσική και η μίξη των τραγουδιών έγινε από τον Γιώργο Αρχοντάκη και τον Άρη Τσουκαντά και φυσικά την τελική πινελιά στο mastering έβαλε ο John Cuniberti από το Los Angeles ο οποίος έχει στο ενεργητικό του, εκτός από τα mastering συγκροτημάτων όπως Aerosmith και Dead Kenedys, και ένα βραβείο Grammy το 2008! Ο δίσκος σε παρασέρνει σε ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι το οποίο περνάει ευχάριστα… όταν πάλι τελειώσει θέλεις περισσότερο… τότε το repeat είναι απαραίτητο. Υπέροχος δίσκος που θα σας συντροφεύσει σε άπειρες ακροάσεις. Σίγουρα από τους καλύτερους που είδαν το φως στο 2010, θα μείνει διαχρονικά και θα έχει μια πολύ καλή θέση στα αγαπημένα τις δισκοθήκης μας. Νίκος Γραμμάτος

14 // USM

music,echoe

Μαύρη Μαγιονέζα – Κατέβασε το

BUIKA – EL ULTIMO TRAGO

( TECH KILLA RECORDS )

( WARNER )

( Greek Rock )

( flamengo, coplas, jazz )

Ευχάριστο για τους ελληνοροκάδες το νέο ότι η «Μαύρη Μαγιονέζα», μπάντα που αγαπήσαμε από την δεκαετία του 90, βγάζει νέο δίσκο και συνεχίζει δυναμικά.

5η δισκογραφική δουλειά για τους Μ.Μ. η οποία φέρει τον τίτλο «Κατέβασε το», το οποίο εννοεί κι’ όλας, δίνοντας δωρεάν όλη την δουλειά από την προσωπική τους ιστοσελίδα. Αξιόλογος δίσκος που σίγουρα αξίζει να του δώσετε βάση. Μια μπουνιά στο σύστημα καυτηριάζοντας την επικαιρότητα, όμως η επικαιρότητα είναι ένα πιάτο που τρώγεται ζεστό, για αυτό τον λόγο δεν ξέρω κατά πόσο ζεστός θα μείνει και ο δίσκος στην συνείδησή μας.

Μια σύγχρονη όχι απλά τραγουδίστρια αλλά μια εμβληματική φυσιογνωμία και νέα «ιέρεια» του φλαμένγκο η Maria da Cocepcion Balboa Buika γεννήθηκε το 1972 στη Μαγιόρκα της Ισπανίας και αποτελεί μια από τις πιο ξεχωριστές μορφές των τελευταίων ετών όχι μόνο του συγκεκριμένου είδους αλλά γενικότερα της world music. Εχοντας ρίζες από την οικογένεια της στην Ισημερινή Γουινέα, πρώην ισπανική αποικία μετακόμισε από πολύ νωρίς στο νησί της Ιβηρικής χώρας.Το σκούρο δέρμα της έδειχνε ξεκάθαρα τις αφρικανικές ρίζες της σε ένα μια χώρα λευκών.Βεβαια το περιβάλλον ήταν ήδη πολυπληθυσμιακό μιας και στην περιοχή κατοικούσαν Γερμανοί, Αγγλοι αλλά και φτωχοί τσιγγάνοι. Ξεκίνησε τη πορεία της στο τραγούδι συμμετέχοντας σε κάποιες παραγωγές Ισπανών dj αλλά και στα σάουντρακ κάποιων εγχώριων φιλμ.Το 2005 αλλάζει η πορεία της καθώς κυκλοφορεί ο πρώτος της δίσκος που έφερε σαν τίτλο το όνομα της αλλά μαζί της αλλάζει και το ίδιο το φλαμένγκο και η υπόσταση του με τη μορφή που το γνωρίζαμε.Αυτό γιατί η Buika θα κάνει ένα ανακάτεμα από διαφορετικούς ήχους και είδη μουσικής (σόουλ, coplas, jazz, αφρικανική μουσική) προσδίδοντας στο ντεμπούτο άλμπουμ της αλλά και στα επόμενα δισκογραφικά της βήματα ένα παράξενο και ιδιότυπο μεν αλλά ευχάριστο δε αποτέλεσμα. Πράγματι στις δισκογραφικές δουλειές που ακολούθησαν «Mi Nina Lola» 2006, « Nina de fuego» 2008 - θα πράξει κάτι ανάλογο φέρνοντας κάθε φορά στο τοπίο και κάτι ξεχωριστό καθιστώντας την ίδια ως μια σεβαστή πλέον προσωπικότητα του χώρου που με τη σειρά της σέβεται τις ρίζες της αλλά και τα είδη της μουσικής με τα οποία καταπιάνεται.Το γεγονός ότι απευθύνεται σε ένα «ψαγμένο» και νεανικό μουσικόφιλο κοινό την καθιερώνει ως μια από τις πιο αξιόλογες νέες φωνές στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη που ήδη έχει χαρίσει δίσκους «διαμάντια» στην δισκογραφία .Το πιο πρόσφατο η τελευταία της δουλειά «El Ultimo Trago» που χρειάστηκε μόλις έντεκα ώρες στο στούντιο παρέα με τον γιο του πιανίστα Bebo Valdez, τον Chucho για να σχηματίσουν ακόμα ένα από τα «διαμάντια» που λέγαμε… Αλέξανδρος Γερασίμου

Νίκος Γραμμάτος

ΜΑΡΘΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ – Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΡΙΛΑ ( WE SAW PRODUCTIONS ) ( Other ) Η Μάρθα Μαυροειδή με την πρώτη της κιόλας δισκογραφική κατάθεση αφήνει μια από τις πιο ξεχωριστές ελληνικές προτάσεις στο χώρο της world music (συνολικά μιας και περιλαμβάνει και ένα όμορφο και περιποιημένο artwork). Η ίδια έχει ένα πλούσιο βιογραφικό όσον αφορά την κατάρτιση της πάνω στις μουσικές σπουδές και στα μουσικά όργανα ενδεικτικά αναφέρω τις σπουδές της στο σάζι με τον Περικλή Παπαπετρόπουλο και στην βυζαντινή μουσική με τον Γιάννη Αρβανίτη -. Εχει συνεργαστεί με τους σπουδαίους συνθέτες Melijn Twaalfhoven, Γιώργο Χατζημιχελάκη, Γιώργο Κουμεντάκη.Εξίσου σπουδαίες είναι οι συνεργασίες της με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, την Σαββίνα Γιαννάτου, τον Αντώνη Απέργη, τον Κώστα Θεοδώρου. Εχει συνθέσει μουσική για τις ταινίες «Princess Taste», «Pink River», «Ο ξεναγός» και τις παραστάσεις χοροθεάτρου «M» και «Παπαγάλος».Δεν έλειψε και από τις ηχογραφήσεις στο στούντιο με πιο πρόσφατη αυτή του «Σαμάνου» των Διονύση Σαββόπουλου και Θανάση Παπακωνσταντίνου. Στο στούντιο θα ξαναμπεί με μια σημαντική ομάδα μουσικών και φίλων για να ηχογραφήσουν τις συνθέσεις του πρώτου της δίσκου «Ο Κήπος της Ρίλα». Ενας δίσκος που αφήνει το στίγμα του με την πρώτη κιόλας ακρόαση με έντονες τις επιρροές από τους ήχους τους Bαλκανίων και που αποτελείται από συνθέσεις τραγουδισμένες στα ελληνικά, βουλγάρικα, αλβανικά και τούρκικα καθώς και από ορχηστρικά κομμάτια με αυτοσχεδιασμό…και σίγουρα αξίζει μια θέση στους καλύτερους δίσκους των τελευταίων ετών στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Αλέξανδρος Γερασίμου

// 15

art,ist

Cover. Christos Daskalakis

MR. STATIK O Mr Statik (Στάθης Καλατζής), είναι γεννημένος το 1978 και κατάγεται από τον Βόλο. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα . Επηρεασμένος μουσικά από την hardcore/breakbeat σκηνή του 1990 και μετά, μας μεταφέρει στο δικό του ανήσυχο ήχο της Techno/House συμμετέχοντας σε πολλές διοργανώσεις μαζί με τον dj Chevy στα clubs της Αθήνας. Ο Mr. Statik δεν άργησε να αρπάξει την ευκαιρία, παίρνοντας μέρος στην μουσική ακαδημία της Red Bull το 2003 στο Cape Town. Έτσι επιστρέφοντας εμπνευσμένος δημιουργεί το mud max project μαζί με τον συνεργάτη του Motek, όπου και βγάζουνε τις πρώτες τους μουσικές κυκλοφορίες σε δισκογραφικές εταιρείες ( balkon,ware ) την περίοδο του 2005. Μετά από έναν χρόνο ο Mr Statik συνεχίζει solo να γράφει μουσικές με τον δικό του ατμοσφαιρικό ήχο και υπογράφει σε εταιρείες όπως Karloff,Octopus,Stock5. Έτσι το 2007 βρίσκει τον Mr Statik από τα τοπικά events της Αθήνας να εμφανίζεται στο εξωτερικό από το Monegros Festival μέχρι το Tresor της Γερμανίας, παίρνοντας μια γεύση από τα highlight των Dancefloor…το 2008 τον βρίσκει με περισσότερες κυκλοφορίες και εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα ο Στάθης Καλατζής βρίσκεται στο διάσημο label “Bpitch Control” της Γερμανίας Όπου κυκλοφορεί τις νέες του δισκογραφικές δουλείες.

[ ΛΙΝΚΣ ] http://www.myspace.com/statikmr http://www.bpitchcontrol.de http://www.actualites-electroniques.com/EN-Werkschau-Album-B-Pitch-Control 16 // USM

art,ist

Interview. Alexandros Gerasimou ( alex@urbanstylemag.gr )

Μάρθα Μαυροειδή «O κήπος της Ρίλα» στο … στερεοφωνικό μας :) Η Μάρθα Μαυροειδή γνωστή από τις συνεργασίες της με τη Σαβίνα Γιαννάτου, τους Χειμερινούς Κολυμβητές, τον Κώστα Θεοδώρου και τον Αντώνη Απέργη μας φέρνει στο φως τη πρώτη της δουλειά που είναι επηρεασμένη από τους ήχους των Βαλκανίων, με παραδοσιακούς δρόμους αλλά και ρυθμολογίες της jazz. Πάντα μου κέντριζαν το ενδιαφέρον οι δίσκοι με παραδοσιακά ηχοχρώματα που έβγαιναν από ανθρώπους που δεν κατοικούσαν σε κάποιο χωριό αλλά σε μια μεγαλούπολη στην προκειμένη περίπτωση η Αθήνα.Είναι κάτι σαν αστικό παραδοσιακό ; Ισως αλλά μάλλον δεν χρειάζεται να το τοποθετήσουμε αναγκαστικά κάπου.

Οταν βγήκε από το στούντιο ο δίσκος και έφτανε …στα αφτιά μας μου έκανε εξαρχής εντύπωση πως οι 11 συνθέσεις του ήταν γραμμένες σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες... και εκεί που η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο υλικό αυτής της δουλειάς αμέσως άρχισα να επεξεργάζομαι και να αναρωτιέμαι για το πώς προήλθε το όνομα του άλμπουμ…. «Ο κήπος της Ρίλα» σκέφτηκα ξανά και ξανά, ωραίο αλλά τι είναι ; Μέχρι που ήρθε αυτή η κουβέντα με τη Μάρθα Μαυροειδή και μου έλυσε όλες τις απορίες για το όνομα αλλά και για τις συνθέσεις αυτής της δουλειάς…

18 // USM

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από… Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μουσική όταν μπήκα στο Μουσικό Γυμνάσιο της Παλλήνης το 1988. Στα 6 από τα 11 τραγούδια του δίσκου υπογράφεις τους στίχους και στα 9 τη μουσική. Από που αντλείς τις επιρροές σου και τι σε οδηγεί στο να γράψεις μουσική ; Τα κομμάτια του δίσκου είναι επηρεασμένα από τις μουσικές παραδόσεις των Βαλκανίων. Προτού ξεκινήσω να τα γράφω προηγήθηκε μια περίοδος ‘γονιμοποίησης’. Εδώ και χρόνια ακούω μουσική από τη Βουλγαρία, την Τουρκία, τα Βαλκάνια, την Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή. Συγκέντρωσα λοιπόν τους αγαπημένους μου δίσκους και για μερικές εβδομάδες άκουγα κάθε μέρα εντατικά. Κι οι μελωδίες που περνούσαν στα αυτιά μου κι από κεί στα χέρια μου, γέννησαν καινούριες μελωδίες. Κάπως σαν παρεξήγηση δηλαδή, όπως ξεπηδούν καινούριες ιδέες μέσα από παλιές. Πέρα από την αγάπη όμως για αυτές τις μουσικές, αυτό που με οδήγησε να γράψω τα κομμάτια είναι οι άνθρωποι που θα τα παίξουν. Πιο πολύ παίζω παρά γράφω, αλλά όταν γράφω μουσική έχω στο μυαλό μου συγκεκριμένους ανθρώπους. Έγραψα ένα κομμάτι για σάζια για να βρεθώ στο στούντιο με το Σαζ Γκρουπού, κι ένα κομμάτι για τρομπέτα για να παίξουμε με τον Παντελή Στόικο. Η μουσική είναι αφορμή για παιχνίδι και επικοινωνία. Το cd που κρατάμε στα χέρια μας φέρει τον τίτλο «Ο κήπος της Ρίλα». Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ ; «Κήπο της Ρίλα» ονόμασα στο μυαλό μου μια μικρή αυλίτσα πίσω από το μοναστήρι της Ρίλα στη Βουλγαρία. Είχα βρεθεί στο μοναστήρι πριν δυο χρόνια, και ενώ οι υπόλοιποι της ομάδας χάζευαν τις αγιογραφίες εγώ βγήκα από το μοναστήρι κι ακολούθησα ένα μονοπατάκι που οδηγούσε σε ένα μικρό ποτάμι. Καθώς περπατούσα παράλληλα με το ποτάμι είδα έναν φράχτη που οριοθετούσε μια αυλή. Είχε μέσα δυο τρία δεντράκια και μερικούς τάφους. Είναι το νεκροταφείο που θάβονται οι μοναχοί που μόνασαν στο μοναστήρι της Ρίλα. Κι όπως στεκόμουνα εκεί, ανάμεσα στο ποταμάκι και την αυλή, σκέφτηκα ‘τι ωραία, να κοιμάσαι αιώνια, κι αιώνια να σε κοιμίζει ένα ποταμάκι’. Έτσι βγήκε το τραγούδι, κι από αυτό πήρε το όνομά του ο δίσκος. Ο δίσκος είναι εμφανώς επηρεασμένος από τις μουσικές των Βαλκανίων και συναντάμε όργανα με παραδοσιακά ηχοχρώματα όπως καβάλ, κλαρίνο και σάζι μεταξύ άλλων.Ποια η σχέση σου με τη παραδοσιακή μουσική και τα παραδοσιακά όργανα ; Η σχέση μου με την παραδοσιακή μουσική ξεκίνησε από το Μουσικό Γυμνάσιο της Παλλήνης. Όταν ήμουνα μαθήτρια εκεί, το Μουσικό Γυμνάσιο ήταν ένα σύμπαν μαγικό. Είχαμε τριγύρω μας ανθρώπους με πολλή αγάπη για την παραδοσιακή μουσική: Θεοδώρα Βάρσου, Γιάννης Αρβανίτης, Βασίλης Μπαραμπούτης, ο πατέρας μου ο Μάριος. Αλλά εκτός από τους δασκάλους είχα και τρομερούς συμμαθητές: Μαρία Μελαχροινού, Χάρης Λαμπράκης, Δημήτρης Μικέλης, Κυριάκος Ταπάκης. Μπορώ να πω πως ακόμα κι ο τόπος, το ότι ήμασταν συνήθως κάπου εξοχικά (μεταφερόμασταν κάθε φορά, τη μια χρονιά σε ένα οικόπεδο στην Παλλήνη, την άλλη σε κατασκηνώσεις στο Διόνυσο) συνέβαλε σ’ αυτή τη μοναδική συγκυρία. Υπήρχε μια αίσθηση ότι κάτι ‘μαγειρευόταν’ διαρκώς. Όταν μπήκα στο λύκειο ήρθε στο σχολείο ο Περικλής Παπαπετρόπουλος. Αυτός με έκανε να αγαπήσω τα έγχορδα όργανα και να θέλω να μελετήσω για να μιμηθώ το αθλητικό του παίξιμο. Είναι ο δάσκαλος μου. Πολλές φορές πάντως λέμε μεταξύ μας η φουρνιά μου πως διαλέξαμε τον παραδοσιακό τομέα γιατί ήταν καλή η παρέα... Ανάμεσα στις πολλές δραστηριότητες της Μάρθας Μαυροειδή βρίσκουμε μουσικές συνθέσεις για ταινίες και παραστάσεις χοροθεάτρου.Είναι ένας άλλος τρόπος έκφρασης για σένα το να γράφεις μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο ; Ναι, διαφέρει αρκετά από το να δίνεις συναυλία. Όταν παίζεις μουσική σε παράσταση χορού συντονίζεσαι με ένα σώμα που κινείται. Είναι μια διαφορετική άσκηση για το μυαλό το να ανταποκρίνεσαι μουσικά σε μια κίνηση στο χώρο, ή να βλέπεις το μελωδικό σχήμα που έχεις παίξει να παίρνει τη μορφή μιας χειρονομίας. Όσο για τον κινηματογράφο, εκεί είναι ένα πάρτι μασκέ για αυτόν που γράφει μουσική. Πρέπει να ντύσεις μια εικόνα, και γι’ αυτό πρέπει να ντυθείς κι εσύ: χαρούμενος, μελαγχολικός, λυτρωμένος, ποπ γιατί η σκηνή είναι σε κλάμπ, λαϊκός γιατί ο πρωταγωνιστής πάει στα μπουζούκια. Ό,τι δεν είσαι, θα ήθελες ή δεν θα ήθελες να είσαι, μπορείς να το δοκιμάσεις εδώ, παίζοντας κι εσύ σαν αόρατος ηθοποιός. Κι ως γνωστόν, οι μεταμφιέσεις βοηθούν να πούμε την αλήθεια.

Ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο και με ποιούς μουσικούς θα ήθελες να «βρεθείς» επί σκηνής ; Οι μουσικές που με συγκινούν περισσότερο είναι οι παραδοσιακές μουσικές από εδώ και πιο ανατολικά. Ένας από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους είναι ένας δίσκος με μουσική του γάμου από το Αζερμπαϊτζαν. Με συγκινούν θα πεί ανταποκρίνονται στο συναίσθημα. Με αγγίζουν όμως πολλά είδη μουσικής, κι αφήνομαι με ευχαρίστηση στο άκουσμα ενός μουσικού που παίζει με φαντασία και ευαισθησία, ανεξάρτητα του είδους που παίζει. Για μερικά χρόνια άκουγα μανιωδώς Theodosii Spassov, πέρσυ έλιωσα ένα δίσκο του Bill Evans. Είναι πολλοί οι μουσικοί που θαυμάζω: Talip Ozkan, Erdal Erzincan, Shoba Gurtu, Jahnavi Jairaprakash, Lakshmi Shankar, Αντώνης Απέργης, Περικλής Παπαπετρόπουλος, Χάρης Λαμπράκης, Gulay, Ibrahim Tatlises, Valkana Stoyanova, Galina Durmushliiska, Ελένη Βιτάλη, Στάθης Κουκουλάρης, Nedyalko Nedyalkov, Μιχάλης Σιγανίδης, Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου, Γιώργος Μπατζανός κι άλλοι πολλοί. Επί σκηνής αυτό που έχει σημασία είναι η διάθεση για επικοινωνία, η φαντασία και η ελευθερία στο παίξιμο. Και η μαγική στιγμή. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ξέσπασμα με τη χρήση των δωρεάν υπηρεσιών που συναντάμε στο διαδίκτυο (facebook, myspace κ.ά.) όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το δικό του «χώρο» και να προβάλει τη δουλειά του... Διαθέτοντας και εσύ προσωπική σελίδα νιώθεις πως κερδίζεις πράγματα από όλο αυτό; Ναι, τα ‘κοινωνικά εργαλεία’ του ίντερνετ διευκολύνουν κι επιταχύνουν την επικοινωνία. Μπορείς να στείλεις το μήνυμά σου –το στίχο ή τη μελωδία σουστο υπερπέραν, και να συνδεθείς με μακρινά σημεία του κόσμου, εύκολα και γρήγορα, και ‘από την άνεση του σπιτιού σου’ που λένε κι οι Αμερικάνοι. Έχει βέβαια και μια σκοτεινή πλευρά το ίντερνετ. Είναι ένας τόπος ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Μπαίνεις στο ίντερνετ με την ελπίδα ότι θα επικοινωνήσεις, θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Οι μηχανές αναζήτησης σου υπόσχονται εκατομμύρια αποτελέσματα σε λίγα δευτερόλεπτα. Χορταίνεις ξεφυλλίζοντας το μενού και πέφτεις για ύπνο νηστικός. Ύστερα, τα ‘κοινωνικά εργαλεία’ σε υποχρεώνουν σε μία διαρκή διαθεσιμότητα. Αν βγώ στο μπαλκόνι του facebook για να δω τι κάνει ο ‘φίλος’ μου θα πρέπει να μιλήσω με οποιονδήποτε από τους ‘φίλους’ μου φωνάξει από την πλατεία. Για να μην πούμε τι δουλειά θα πρέπει να κάνουν οι γλωσσολόγοι του μέλλοντος για να επαναφέρουν την έννοια της λέξης ‘φίλος’. Τα παραλέω; Μάλλον. Μίλησε μου λίγο για την μπάντα σου… Στον δίσκο έχουν παίξει ο Κώστας Μερετάκης, ο Γιώργος Βεντουρής, ο Λευτέρης Χαβουτσάς, ο Παντελής Στόικος, ο Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος, το συγκρότημα σαζιών Saz Grubu, η Μαρία Μελαχροινού, ο Κώστας Θεοδώρου, ο Αντώνης Απέργης, ο Γιάννης Ζαρίας και ο Μανούσος Κλαπάκης. Είναι μια ομάδα ανθρώπων που εκτιμάω πολύ, όχι μόνο για τις μουσικές τους ικανότητες αλλά και για το ότι δίνονται με μεράκι σε αυτό που κάνουν. Μαζί με τους μουσικούς υπολογίζω και τον Γιώργο Καρυώτη που έκανε την ηχοληψία. Η αγάπη του για τη μουσική και η ευαισθησία που έχει σαν ακροατής επηρέασε σημαντικά το αποτέλεσμα του δίσκου. Είμαι υπόχρεη σε όλους. Αυτόν τον καιρό δουλεύουμε καινούρια κομμάτια με ένα σχήμα πιο «πυρηνικό». Είναι ένα τρίο με τον Γιώργο Βεντουρή στο μπάσο και τον Γιάννη Αγγελόπουλο στα τύμπανα. Οι μέρες που διάγουμε δεν είναι και οι καλύτερες σε πολλά επίπεδα κυρίως στο οικονομικό. Πως βλέπεις το τοπίο της ελληνικής δισκογραφίας αλλά και αυτό των συναυλιακών χώρων έτσι όπως διαμορφώνεται; Η προσαρμοστικότητα είναι συστατικό στοιχείο της ύπαρξης μας. Νομίζω ότι το μεράκι και η ειλικρινής προσπάθεια θα επιβιώσουν. Τα επόμενα σχέδια της Μάρθας Μαυροειδή είναι… Καινούρια κομματάκια, φρεσκοκομμένα, φρεσκοψημένα, που θα τα παρουσιάσουμε στις 9 και 10 Φλεβάρη στην μουσική σκηνή Πυρήνας.

// 19

KOLAZ

ΜΕ ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ-ΣΚΟΥΡΟ ΦΟΝΤΟ

ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΛΕΥΚΟ-ΑΝΟΙΧΤΟΧΡΩΜΟ ΦΟΝΤΟ

20 // USM

17th street Covered. Constantin Pantoufle

X Pour certainnes personnes le role du graffity est d’embellir l’environnement urbain, pour d’autres c’est la facon la plus directe d’intervenir sur la misere et la routine de la vie et pour d’autres c’est tout simplement un jeux, un defi.

Je pense qu’ils ont tous raison.

22 // USM

// 23

24 // USM

17th Street

// 25

26 // USM

17th Street

// 27

28 // USM

17th Street

// 29

30 // USM

17th Street

// 31

32 // USM

17th Street

// 33

17th Street

PS. Joui, c’est aussi du graff.

34 // USM

under the gray

reflections, memories, music icons

κάτω απο το γκρίζο προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

// 35

θυμαμαι Covered. Laertis Anastasiou

Οι μεγαλύτεροι καταζητούμενοι στον κόσμο [ Φελισιέν Καμπούγκα ]

Παρά το ότι έχουν περάσει 15 χρόνια από τη γενοκτονία στη Ρουάντα, ο Καμπούγκα είναι ο μεγαλύτερος καταζητούμενος στην Αφρική. Ο πλούσιος επιχειρηματίας κατηγορείται ότι χρηματοδότησε τις πολιτοφυλακές των Χούτου που σφάγιασαν 800 χιλιάδες Τούτσι στις 100 μέρες του εμφυλίου της Ρουάντα. Παράλληλα ο ραδιοφωνικός σταθμός του Καμπούγκα ήταν αυτός που διέδωσε την ακραία ιδεολογία των Χούτου και παρότρυνε τις σφαγές. Μετά από διάφορες απόπειρες να βρει καταφύγιο στην Ευρώπη, ο Καμπούγκα επέστρεψε στην Αφρική και σήμερα θεωρείται ότι κρύβεται στην Κένυα.

[ Ματέο Μεσίνα Ντενάρο ]

Ο «Διαβολικός», όπως είναι το παρατσούκλι του, είναι ένα από τα ανώτερα στελέχη της Κόζα Νόστρα ειδικά με τη σύλληψη του Μπερνάρντο Προβεντζάνο. Ο αδίστακτος μαφιόζος είναι παράλληλα και ο ιδέοτυπος του πλέιμποϊ με προτίμηση σε γρήγορες Porsche και ρολόγια Rolex.

[ Νταγούντ Ιμπραήμ Κασκάρ ]

Ο μεγαλύτερος καταζητούμενος στην Ινδία είναι επικεφαλής της D Company, ενός δικτύου εμπορίας ναρκωτικών, πλαστογραφίας, εμπορίας όπλων και συμβολαίων θανάτου με έδρα το Μουμπάι. Επίσης θεωρείται ο εγκέφαλος των βομβιστικών επιθέσεων στη Βομβάη το 1993 που κόστισαν τη ζωή 257 ανθρώπων. Ο Κασκάρ θεωρείται ότι έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα και θεωρείται ότι κρύβεται στο Πακιστάν παρά τις διαβεβαιώσεις των αρχών της χώρας για το αντίθετο.

[ Αλιμζάν Τοκτατούνοφ ]

Ο Ουζμπέκος Τοκτατούνοφ είναι το πρόσωπο της σύγχρονης ρωσικής μαφίας με δραστηριότητες που εκτείνονται από τη διακίνηση ναρκωτικών και όπλων στη σωματεμπορία. Επίσης το όνομα του έχει αναμειχθεί στο σκάνδαλο της δωροδοκίας κριτών πατινάζ στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς της Γιούτα προκειμένου να ευνοηθεί η γαλλική ομάδα. Σήμερα κρύβεται στη Ρωσία.

[ Γιοακίν Γκούζμαν ]

Ο «κοντός» όπως είναι το παρατσούκλι του είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος έμπορος ναρκωτικών στο Μεξικό αναλαμβάνοντας την επιχείρηση που κάποτε ήλεγχαν οι Κολομβιανοί και ο Πάμπλο Εσκομπάρ. Στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει διαδρόμους μεταφοράς ναρκωτικών δε δίστασε να αντιμετωπίσει ανοιχτά τις μεξικανικές αρχές και ευθύνεται για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, κυρίως στρατιωτικών και αστυνομικών. Μετά την απόφαση των μεξικανικών δικαστηρίων να τον εκδώσουν στις ΗΠΑ, απέδρασε από τη φυλακή το 2001 και από τότε αποφεύγει τις συγκρούσεις με το στρατό. Η αμερικάνικη επικήρυξη για το Γιόακιν Γκούζμαν ανέρχεται στα 5 εκατομμύρια δολάρια.

[ Οσάμα Μπιν Λάντεν ]

Για έξι χρόνια έχει καταφέρει να μείνει ελεύθερος παρά το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό στην ιστορία. Ο άνθρωπος που θεωρείται ο «εγκέφαλος» της 11ης Σεπτεμβρίου και των βομβιστικών επιθέσεων στις αμερικάνικες πρεσβείες της Κένυας και της Τανζανίας, ο διαβόητος Οσάμα Μπιν Λάντεν, θεωρείται ότι βρίσκεται σε ορεινές περιοχές του Πακιστάν και συγκεκριμένα στο Ουαριζιστάν Αντίστοιχη της δράσης του είναι και η επικήρυξη του που ανέρχεται στα 25 εκατομμύρια δολάρια.

36 // USM

κάτω απο το γκρίζο

// 37

The Age of Ape

[GRAYZONE] // γκρίζα ζώνη

Μουσική Επιμέλεια: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)

[NOW PLAYING]

Kollektiv Turmstrasse - Tristesse http://www.youtube.com/watch?v=11Bl-i_eJ5s

// 39

Black&white Cover/Photography: Aristea Papadimitriou (aristeapj@gmail.com)

40 // USM

// 41

42 // USM

black & white

// 43

black & white

44 // USM

spot Photoshoot. Michael Meimaroglou

Αγάπα με άν τολμάς Pozing for USM. Δέσποινα Σαρίκου

46 // USM

spot

// 47

48 // USM

spot

// 49

50 // USM

spot

// 51

52 // USM

spot

// 53

54 // USM

UrbanStyleMag

#18

issue

contact’s

ISSUEPeople

I can see Cover/Photography: Dimitris Athanaselos

56 // USM

// 57

58 // USM

black&white

// 59

60 // USM

black&white

// 61

62 // USM

issue,people

Cover Story USM #18 by

Stergios Roumeliotis

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

// 63

64 // USM

issue,people

// 65

66 // USM

issue,people

// 67

68 // USM

issue,people

// 69

Ραχήλ Αθανασοπούλου Interview: Alexandros Gerasimou ( alex@urbanstylemag.gr )

Με τα «Παιδιά επί σκηνής»… Το θεατρικό εργαστήρι «Παιδιά επί σκηνής» ιδρύθηκε το 1999 και είναι μία μη κερδοσκοπική καλλιτεχνική εταιρία με έδρα το Περιστέρι. Αγκαλιάζει τα παιδιά και «στεγάζει» την έκφραση που αναδύεται μέσα από το παιδικό θέατρο καθώς ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλες οι δραστηριότητες του είναι το παιδί – δημιουργός. Έχοντας τα παραπάνω σαν φιλοσοφία ρίχνει το βάρος στην παραγωγή και

στην καλλιτεχνική επιμέλεια παιδικών θεατρικών παραστάσεων, στην παραγωγή ταινιών μικρού μήκους κινουμένου σχεδίου, στη διοργάνωση εκθέσεων εικαστικών. Συνεργάζεται με άλλες καλλιτεχνικές ομάδες και φορείς για την παρουσίαση καλλιτεχνικών δρώμενων και κινείται και στο χώρο της εκπαίδευσης καθώς διοργανώνει και πραγματοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα, εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης και σεμινάρια. Εμείς κάναμε μια κουβέντα με τη Ραχήλ Αθανασοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του εργαστηρίου με θέμα το θεατρικό εργαστήρι «Παιδιά επί σκηνής» αλλά και το παιδικό θέατρο όπως βγαίνει προς τα έξω σήμερα…

70 // USM

issue,people Πότε έκανες τα πρώτα σου βήματα στο θεατρικό σανίδι και τι ήταν αυτό που σε ώθησε στο να ασχοληθείς με την υποκριτική ; Η πρώτη παράσταση στην οποία συμμετείχα ήταν «Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ» του Γ. Ρίτσου, σε σκηνοθεσία του Μ. Βολανάκη, δίπλα στη δασκάλα μου τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, η οποία είχε επιμεληθεί και τη θεατρική διασκευή του ποιητικού έργου. Όπως καταλαβαίνεις υπήρξα πολύ τυχερή στο «βαπτισμά» μου γιατί μιλάμε για ένα από τα πιο σπουδαία έργα της νεοελληνικής ποίησης και για τόσο σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου. Δε ξέρω αν με ρωτούσες στα είκοσι μου γιατί ασχολούμαι με την υποκριτική τι θα σου απαντούσα. Εξάλλου σε αυτές τις ηλικίες, ευτυχώς, τα πράγματα συμβαίνουν και λίγο «ερήμην σου». Σήμερα θα σου έλεγα γιατί μέσα από το θέατρο εκφράζω όλη την υπερβολή, που με χαρακτηρίζει ως άνθρωπο, με τον πιο υγιή τρόπο και γιατί έχω ανάγκη να με αγαπούν. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να διαλέξεις το θέατρο και συγκεκριμένα το παιδικό θέατρο ; Η πρώτη μου επαφή με τα παιδιά ήταν όταν συμμετείχα ως ηθοποιός σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα – interactive της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς και του Κέντρου Έκφρασης και Δημιουργίας. Την ίδια εποχή ανέλαβα τη σκηνοθεσία μιας παιδικής παράστασης στην οποία συμμετείχαν παιδιά. Γνώρισα τα παιδιά και ως κοινό και ως δημιουργούς. Παρατηρούσα πως τα παιδιά βιώνουν την Τέχνη για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τον κόσμο που τα περιβάλλει, πως επικοινωνούν και πως χαίρονται μέσα απ’ αυτήν κι ήταν κάτι μαγικό. Η εμπειρία μου με τα παιδιά καθόρισε και την επιλογή μου. Από το θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου βρέθηκες σε σεμινάρια και παραστάσεις διαφορετικής υφής και στη διοργάνωση – Καλλιτεχνική Επιμέλεια Πολιτιστικού Φεστιβάλ Παιδικής Παρουσίας συν τοις άλλοις. Ολα αυτά σε βοηθούν στο να βλέπεις τη δουλειά πιο σφαιρικά, με μια άλλη ματιά ; Ο καλλιτέχνης έχει ακριβώς αυτήν την πολυτέλεια, να κάνει διαφορετικά πράγματα. Να ανοίγει τους ορίζοντες του, να πειραματίζεται, να εξελίσσεται έτσι ώστε να προσεγγίζει τη δουλειά του με διαφορετικούς τρόπους. Ο στόχος μου είναι ένας, το θέατρο και τα παιδιά. Το να αλλάζω όμως κάθε φορά το δρόμο για να φτάσω στο στόχο μου έχει τρομερό ενδιαφέρον και σίγουρα δε με κάνει να πλήττω.

To Θεατρικό εργαστήρι “Παιδιά επί σκηνής” ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1999 και από τότε έχει να επιδείξει μια πλούσια δράση, μια μεγάλη ενεργητικότητα και κυρίως μια διαφορετική προσέγγιση πιο ανθρώπινη θα έλεγα.Μίλησε μου για αυτή τη προσπάθεια. Πραγματικά στα έντεκα χρόνια παρουσίας μας αν κάποιος έκρινε το βιογραφικό μας θα το χαρακτήριζε επιτυχημένο. Δημιουργήσαμε εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και ενήλικες, παρουσιάσαμε παιδικές παραστάσεις, ταινίες μικρού μήκους animation, συνεργαστήκαμε με σχολεία, με άλλες καλλιτεχνικές ομάδες και μια σειρά άλλων δραστηριοτήτων που δεν έχει νόημα να τις παραθέσουμε σαν να κάνουμε απολογισμό. Η επιτυχία για μας βρίσκεται στο ότι καταφέραμε να φτιάξουμε έναν πυρήνα δράσης, στον οποίο όλοι, εμψυχωτές – παιδιά – γονείς νιώθουμε μία ομάδα. Ότι έχουμε μαθητές απ’ τον πρώτο χρόνο λειτουργίας μέχρι σήμερα, οι οποίοι στηρίζουν και βοηθούν τα μικρότερα παιδιά των ομάδων στην προετοιμασία μιας παρουσίασης. Ότι οποιαδήποτε καλλιτεχνική εκδήλωση των παιδιών μας γίνεται για άλλα παιδιά, στηρίζοντας το έργο Συλλόγων όπως τα «ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS». Ότι σε όλες τις εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι ομάδες των παιδιών δεν υπάρχει εισιτήριο, η είσοδος είναι ελεύθερη για τον κόσμο που θέλει να τις παρακολουθήσει. Γι’ αυτά, ναι, νιώθουμε επιτυχημένοι και περήφανοι. Οπως προκύπτει και από την ονοματοδοσία τα παιδιά είναι επί σκηνής και σε πρώτη γραμμή.Η φιλοσοφία του εργαστηρίου έχει σαν άξονα το παιδί σε συνάρτηση μόνο με το θέατρο ή και με άλλες θεματικές ; Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, ο σκοπός του Θεατρικού Εργαστηρίου δεν είναι να δημιουργήσει παιδιά - ηθοποιούς. Ο σκοπός είναι καθαρά και μόνο παιδαγωγικός. Μέσα από μια συλλογική δραστηριότητα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα εγκαρδιότητας και φιλίας το παιδί να μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και αυθόρμητα. Για το λόγο αυτό έχουμε δημιουργήσει εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης κι άλλων μορφών τέχνης. Ώστε να δοθεί στο παιδί η δυνατότητα να γνωρίσει και το ίδιο να επιλέξει τον τρόπο που θα εκφραστεί.

Οπως προκύπτει και από την ονοματοδοσία τα παιδιά είναι επί σκηνής και σε πρώτη γραμμή.Η φιλοσοφία του εργαστηρίου έχει σαν άξονα το παιδί σε συνάρτηση μόνο με το θέατρο ή και με άλλες θεματικές ; Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, ο σκοπός του Θεατρικού Εργαστηρίου δεν είναι να δημιουργήσει παιδιά - ηθοποιούς. Ο σκοπός είναι καθαρά και μόνο παιδαγωγικός. Μέσα από μια συλλογική δραστηριότητα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα εγκαρδιότητας και φιλίας το παιδί να μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και αυθόρμητα. Για το λόγο αυτό έχουμε δημιουργήσει εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης κι άλλων μορφών τέχνης. Ώστε να δοθεί στο παιδί η δυνατότητα να γνωρίσει και το ίδιο να επιλέξει τον τρόπο που θα εκφραστεί. Πως βλέπεις τον κόσμο τον παιδιών μέσα από το θέατρο και αντίστοιχα πως βλέπουν αυτά τον κόσμο μέσα από αυτό ; Εγώ βλέπω παιδιά που αγαπούν τα παραμύθια, που τους αρέσει να ονειρεύονται, ν’ αναζητούν, παιδιά με ευαισθησίες, που τα ενδιαφέρει να κινητοποιήσουν τα πράγματα και να περάσουν τα δικά τους μηνύματα. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη απέναντι στους μαθητές μου, γιατί έμαθα πολλά απ’ αυτούς. Αναθεώρησα αξίες μου, ανακάλυψα αλήθειες μου, βρήκα καινούργιους δρόμους στην τέχνη μου. Ευτυχώς οι γενιές εξελίσσονται, όπως εμείς ήμασταν καλύτεροι από τους γονείς μας κι αυτές οι γενιές είναι καλύτερες από μας. Όσο για το πώς βλέπουν αυτά τον κόσμο, ελπίζουν και πιστεύουν ότι θα τον κάνουν καλύτερο. Κι εγώ το πιστεύω. Το εργαστήρι περιλαμβάνει ένα πλήθος από δραστηριότητες και τομείς του θεάτρου.Από αφήγηση και δραματοποίηση παραμυθιού, κινούμενο σχέδιο και animation, μέχρι κουκλοθέατρο, ζωγραφική και κεραμική… …κατασκευών από ανακυκλώσιμα υλικά, ελπίζουμε σύντομα φωτογραφίας, παιδικού κοσμήματος και ότι άλλο μπορεί να μας προκύψει στην πορεία. Η πρόθεσή μου όπως και όλων των εμψυχωτών του Θεατρικού Εργαστηρίου είναι να δώσουμε στα παιδιά όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορούμε ώστε το παιδί να δρα, να ανακαλύπτει, να βιώνει, να επικοινωνεί. Δυστυχώς τα παιδιά της πόλης δεν έχουν γειτονιές για να παίξουν, δεν έχουν φίλους, είναι εγκλωβισμένα σε ένα διαμέρισμα και στην εικονική πραγματικότητα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, για να μη θίξω το βάναυσο πρόγραμμα σχολείου και φροντιστηρίων. Νομίζω ότι οφείλουμε ως ενήλικες να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Υπάρχει κάτι που να λείπει από τα θεατρικά εργαστήρια και δη τα παιδικά στη χώρα μας σήμερα ; Μην αναλωθούμε στο τι λείπει, ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Ο καθένας ξέρει πως κάνει ή δεν κάνει τη δουλειά του και θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα παιδιά έχουν την πρέπουσα ευαισθησία και τον απόλυτο σεβασμό για να την κάνουν σωστά. Εξάλλου τα παιδιά έχουν ένα αλάνθαστο κριτήριο, που δεν πρέπει να το υποτιμούμε, το ένστικτο. Εάν δεν είσαι έντιμος και καλός σε αυτό που κάνεις δε μπορείς να τα «παραμυθιάσεις». Εμένα με χαροποιεί ότι τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται όλο και περισσότερα παιδικά εργαστήρια δίνοντας στα παιδιά τη δυνατότητα της χαράς και της δημιουργίας. Τα επόμενα σχέδια της Ραχήλ Αθανασοπούλου και του θεατρικού εργαστηρίου είναι ; Διανύω μία περίοδο της ζωής μου που δε θέλω να κάνω σχέδια, θέλω να ‘μαι γερή και ήρεμη και να χαίρομαι στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπώ. Τα «ΠΑΙΔΙΑ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ» όμως αυτή την εποχή δουλεύουν πυρετωδώς ετοιμάζοντας το επόμενο φεστιβάλ τους. Στο οποίο θα παρουσιασθούν οκτώ παιδικές παραστάσεις, στις οποίες θα συμμετέχουν παιδιά από 5 – 16 ετών, θα φιλοξενηθούν δουλειές κι άλλων καλλιτεχνικών ομάδων, θα πραγματοποιηθούν συζητήσεις με θέματα που αφορούν γονείς, καθώς και εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά. Το φετινό φεστιβάλ έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μας γιατί είναι μια κατάθεση ψυχής και τιμής στη μνήμη του μαθητή και φίλου μας Αλέξανδρου Μεϊμάρη που έφυγε από κοντά μας.

[ ΚΟΝΤΑΚΤ ]

«ΠΑΙΔΙΑ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ» Πραξιτέλους 43, Λόφος Αξιωματικών, Περιστέρι τηλ . 210-5747773, 6945-569273

// 71

BACKpage fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια

fashion,trash

Cover. USM // Stylist: Ioanna Anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )

74 // USM

// 75

76 // USM

fashion,trash

// 77

DECORASON Cover. Sofia Pavlidou

Καλ

Μπάλες μέσα σε γυάλες, διόρθωση: πολλές μπάλες μέσα σε γυάλες Παλαιά (κατά προτίμηση) βάζα ή νεροκανάτες τις γιαγιάς, vintage πιάτα. Γενικά όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό, ότι ύφος και αν έχει η φωλίτσα σου, θα στο explain στο μέλλον Photos από όταν ήσουν μικρός, μεγάλος, μεσαίος

Κλεί ν Χιόν ω τα μ άτια ια, και και στεφ δώρα, στολ ονειρεύ ά ν ι α, κ ισμ αλε ομα βελο ξανδριν ουλουρ ένα δέν ι : άκια ύδιν τρα ά, κ παν ους φι αρό κο , γκι κ ρδέλ όγκο αι τού, κουρ ες, υς λ μελο α α μ μ μ ακά πιέδ πάκ φυσ ρο ι ε ι απο κά ο Αί ς (πείν να και α α φάσ Β σ α α ), κα ισε σίλη στεί ο γλυκό ς ο οπο ι λ ς ίος ε ι μ Urba n St πακέτο ου να μ yle M στ ε agaz ο ine!! !

ώς σ ας β ρήκα λοιπ όν κ αι κ αλώ ς με Όλα όσα ( κατά τη γνώμη μου πάντα) βρή κατε δεν πρέπει να λείπουν από το χριστουγεννιάτικο décor του σπιτακίου μας…ώστε να μην μας λείψει το 2.5m δέντρο που έχουμε συνηθίσει στο home της μαμάς μας!!! Γιρλάντες με φωτάκια (διάλεξε λευκά (και εννοώ λευκά όχι υποκίτρινα αλλά ledένια (παρένθεση μέσα σε παρένθεση, υπέροχο)) αν ο χώρος σου είναι ήδη φορτωμένος με χρώμα)

Βάζα με κουλουρομπισκοτάκια , ματσάκια κανέλας (handmade please) και καπάκια ντυμένα με δαντέλα ή καρό υφασματάκια Ασημένια (αμέ !!!) κηροπήγια με λιωμένα κεριά

Tip: Αν πάλι δεν ζείς χωρίς christmas tree, διάλεξε πρωτότυπα στόλιδια όπως candys, μικρά λούτρινα, κουλουράκια ή οτι άλλο σε αντιπροσωπεύει...φέτος.

80 // USM

Κο Μα ίτα να δε π κάπ ες μου ις τι έπ οιες εσύ αθα π από τ οποί αυτ ώς να ξ ώρα. ε ς ψ έ εκεί ε ς ά χωρ ρ τ εψ ις , να ναι α από ε εικόνες ίσω καλά , τις δώ κ α τα b κολα logs ι από ζ ά ρισα Όλε και ςδ . τις Εμπ ικές σο υ, νεύσ ου…

T το λ ip: Πολύ ευκό σε σ της μοδ υν ός χρώ διασμό φέτος ματ α !! με πασ τέλ !

// 81

fashion,trash

Αυτ όή No m ταν αγ χώθ oney ηκ Κ , Say αι δώρα σου λέ α… ω. than ? Pa Πάρ ks to S nic!!! anta ε ιδέ , ες ν α ‘χ baby! εις…

ε ν Μ π σ α ω λ μ ο α σ τ τ ω ο μ λ έ ί ν δ η ι p h μ o ε t o

Cookie recipe: 3 φλιτζ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, ¾ κουταλάκι baking, ¼ κουταλάκι αλάτι, 1 φλιτζ. βούτυρο, 1 φλιτζ. ζάχαρη, 1 αυγό, 2 κουτ. γάλα, ζάχαρη άχνη για decorοπασπάλισμα Tip: Διάλεξε funny cup pats (ξέρεις τα κουλουροφορμάκια) Κηροprint Κ η ρ ο p r i n t

82 // USM

papers

Επιμέλεια. Αλέξανδρος Γερασίμου, Δήμητρα Μεϊμάρογλου

Shoebox

[Μια καλοκαιρινή κομπίνα] ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Συγγραφέας: Λουκάς Μέξης Εκδόσεις: Τετράγωνο

Μια καλοκαιρινή ιστορία γραμμένη από τον 26χρονο Λουκά Μέξη Οι προσπάθειες του αχαΐρευτου Νικόλα να βγάλει πολλά και γρήγορα λεφτά στήνοντας μία κομπίνα. Πού; Στην Αμοργό. Πότε; Το καλοκαιράκι. Άλλοι στο κόλπο; Ο υπερήρωας κολλητός και ο πότης φίλος. Ένα σκηνοθετημένος θάνατος, ένα κουτί παπουτσιών, μια ληστεία αργόσχολων, μια μάνα με κονέ, ένα μαγικό κλαρίνο, ουζάκια, ψημένες ρακές, μπαμπέσες γυναίκες… όλα συνθέτουν κατά μυστήριο τρόπο ένα κυνήγι θησαυρού στο νησί του Αιγαίου, που επιφυλάσσει τη μία έκπληξη μετά την άλλη. Κάποιος παριστάνει ότι πήγε στα θυμαράκια- είναι και αυτό μέρος του σχεδίου Ο Νίκος αποφασίζει να εξαφανιστεί (μη μαρτυρήσετε σε κανέναν το γιατί). Σκηνοθετεί την αυτοκτονία του, πίνει κονιάκ στην κηδεία του και τραβάει καλοκαιριάτικα τον κολλητό του στην Αμοργό. Τι το κακό υπάρχει σε αυτό; Μα δεν πήγαν στο νησί για τουρισμό: Στήνουν μία καλοκαιρινή κομπίνα. Μέσα σε 7 μέρες πρέπει να οργανώσουν μία έκθεση ζωγραφικής για να καταφέρουν ν’ αρπάξουν 220.105 ευρώ απ’ το χαροκαμένο πατέρα! Με τι πίνακες όμως; Η μόνη λύση είναι να τους κλέψουν από κάπου αλλιώς το διαβολικό τους σχέδιο θα βουλιάξει. Α, προφανώς πίσω από το χάος κρύβεται μία ξανθιά, να το και το love story. Τζιτζίκια και group therapy… Μέσα σε όλα, θα πρέπει να κουβαλάνε κι ένα βαρύ θεόκλειστο κουτί παπουτσιών (το γνωστό: shoebox). Μα θα σοβαρευτούν επιτέλους; Θα στήσουν την έκθεση ζωγραφικής; Θα τσεπώσουν τα λεφτά; Και τι έχει επιτέλους μέσα αυτό το κουτί; Μάλλον είμαι κάτι σαν ριψοκίνδυνος, είπε με καμάρι Τζέιμς Μποντ. Μάλλον είσαι κάτι σαν μαλάκας, του είπα με καμάρι Τζίμη Πανούση.

84 // USM

Αλτσχάϊμερ Τrance

Συλλογή διηγημάτων της Στέργιας Κάββαλου Συγγραφέας: Στέργια Κάββαλου Εκδόσεις: Τετράγωνο

«Άνοιξα τον υπολογιστή και ήξερα πως σήμερα θα γράψω. Ξενυχτισμένη από τη γιορτή περίμενα με μάτια κόκκινα από την κούραση και μαύρα από το μακιγιάζ να ξημερώσει. Σαν κόντρα Βαμπιρέσσα που, αντί για σκοτάδια, θέλησε φως. Μετά από τρεις ώρες κοινής ησυχίας και ψυχικού σαματά, διάβαζα τις λέξεις της πρώτης μου ιστορίας, και είναι τότε που έπαψα να δειλιάζω. Να συναντηθώ με τους ήρωες μου». Τα διηγήματα της Στέργιας Κάββαλου είναι σαν μικρά πικρά εσπρέσο ριστρεττο. Έτσι, χωρίς ζάχαρη. Μια και κάτω, και μετά η ανάβεις τσιγάρο, η σηκώνεσαι να φύγεις. Αν ήταν ζωγράφος θα ήταν οπαδός του κυβισμού. Αν ήταν αρχιτέκτων θα έκανε μινιμαλισμό. Η γραφή της είναι στεγνή, κοφτή, στερημένη από το περιττό, και στολισμένη απ το αναγκαίο. Οι προτάσεις δεν φενακίζουν, είναι μικρές και καθαρές, που όταν φτάσουν όμως στο μυαλό ξεδιπλώνονται και δείχνουν μεγαλύτερες. Είναι μια γραφή noire αλλά με έναν ήχο από viola da gamba…

[ Για τους λάτρεις των ταξιδιών ] Ο δρόμος για το Κατμαντού Marnam, Patrick

[ Για τους λάτρεις των μυστηρίων ] Το βιβλίο των μυστικών Harper, Tom

Το Κατμαντού είναι μια παραμυθένια πόλη - μαγική, πλούσια σε θρύλους και σε μύθους. Για πολλούς αιώνες, ο διαφορετικός πολιτισμός του Νεπάλ και η συγκλονιστική φυσική του ομορφιά σαγήνευαν τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες. Ειδικά στη δεκαετία του ‘60 και του ‘70, οι απογοητευμένοι Δυτικοί στράφηκαν στην εξερεύνηση της διαδρομής από την Ευρώπη στην Ασία αναζητώντας στην Ανατολή κάτι το ονειρεμένο, έναν επίγειο παράδεισο.

Μια νεαρή γυναίκα γίνεται γνώστης ενός απίστευτου μυστικού, σ’ ένα χιονοσκέπαστο χωριό των γερμανικών βουνών. Η γνώση αυτή όμως χάνεται καθώς εξαφανίζεται η ίδια πριν προλάβει να την αποκαλύψει. Το μόνο που μένει να μαρτυράει την ύπαρξη του μυστηρίου, είναι η φωτογραφία ενός μυστηριώδους μεσαιωνικού τραπουλόχαρτου που προβληματίζει τους μελετητές επί αιώνες.

“Ο δρόμος για το Κατμαντού” είναι η εν μέρει πραγματική και εν μέρει φανταστική περιγραφή του προσκυνήματος που έκανε ο ίδιος ο συγγραφέας από την Τουρκία μέχρι το Νεπάλ, το 1968. Ταξίδεψε πάνω από τεσσερισήμισι χιλιάδες χιλιόμετρα, περνώντας από την Άγκυρα στο Όρος Αραράτ, στην Τεχεράνη και τη Μεσέντ, στη Χεράτ, την Κανταχάρ και την Καμπούλ, στο Πεσαβάρ, το Λαχόρ και το Βαράνασι πριν φτάσει, τελικά, στο Κατμαντού. Ουσιαστικά, μέσα από την αφήγηση του βιβλίου ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς που επαναστάτησε ενάντια στο κατεστημένο και ακολούθησε τη δική της πορεία. Είναι μια γοητευτική ματιά στο “δρόμο των χίπις” και των ανθρώπων που τον περπάτησαν, προτού οι φτηνές αεροπορικές μεταφορές προλάβουν να συρρικνώσουν τον κόσμο.

Ο Νικ Ας κάνει έρευνα για λογαριασμό του FBI στη Νέα Υόρκη. Πριν από έξι μήνες, η κοπέλα του, Τζίλιαν, τον παράτησε. Έχει έρθει η στιγμή όμως, που είναι ο πλέον μοναδικός σωτήρας της. Ελπίζοντας πάντα ότι υπάρχει περιθώριο σωτηρίας. Μέσα σε λίγες ώρες από τη στιγμή που λαμβάνει το μήνυμά της, ο Νικ βρίσκεται κι ο ίδιος κυνηγημένος και αναδιφά βαθιά στο παρελθόν. Κυνηγημένος σε όλη την Ευρώπη, ο Νικ ακολουθεί τα ίχνη της Τζίλιαν στην καρδιά ενός μυστηρίου πεντακοσίων ετών, ενώ πανίσχυρες δυνάμεις από τα βάθη των αιώνων σφίγγουν ασφυκτικά τον κλοιό τους γύρω του. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να διαφυλάξουν το μυστικό και δε θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα για να το προστατεύσουν. Μια ανακάλυψη που ίσως αλλάξει την πορεία του κόσμου.

[ Για τους λάτρεις της ζωής ] Η τελευταία διάλεξη Pausch, Randy ‘Ένα μάθημα ζωής που συμπεριλαμβάνεται σε μερικές βιβλιοδετημένες σελίδες. Μια διάλεξη ενός πραγματικού καθηγητή πληροφορικής του Κάρνεγκι Μέλλον, εν ονόματι Ράντυ Πάους, που αποτελεί και την τελευταία του πινελιά στην επιστημονική του πορεία. Μετά τη διάγνωση ανίατου καρκίνου συνεχίζει τη ζωή του πιο δυνατός από ποτέ και αποφασιμένος να χαρεί κάθε στιγμή που του δίνεται στηρίζοντας πάνω απ’ όλα την οικογένεια του. Θέλοντας να μεταδώσει τις εμπειρίες του και τις συμβουλές του στους φοιτητές του και στα παιδιά του (κυρίως σε αυτά καθότι είναι σε μικρή ηλικία όταν δίνεται η διάλεξη), αποφασίζει να δώσει μια τελευταία διάλεξη γεμάτη μηνύματα ζωής και να αφήσει μια κληρονομιά για τα παιδιά του. Η κληρονομιά αυτή περιλαμβάνει τη σημασία του να ξεπερνάς τα εμπόδια, να εκπληρώνεις τα δικά σου όνειρα, αλλά και να βοηθάς να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα των άλλων, να αξιοποιείς την κάθε στιγμή (γιατί “Ο χρόνος είναι το µόνο που έχουμε και ίσως µια μέρα ανακαλύψουμε ότι έχουμε λιγότερο απ’ όσο νομίζουμε”). Στο βιβλίο αυτό ο Ράντυ Πάους συνδυάζει τη σοφία, την έμπνευση και το χιούμορ, δίνοντας ένα σπουδαίο μάθημα ζωής γραμμένο µε ανεξίτηλο μελάνι.

// 85

food,square

Covered: Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )

ΚΑΝΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ

86 // USM

Το κρέας βασιλεύει στο τραπέζι των Ελλήνων, σύμφωνα µε πρόσφατη έρευνα. Ο μέσος Έλληνας καταναλώνει ετησίως 99,6 κιλά κρέας, δηλαδή περίπου 3 φορές πάνω από τις συστάσεις των διεθνών οργανισμών! Αν αναλογιστούμε, ότι αυτό το νούμερο αντιστοιχεί σε περίπου 270 γραμμάρια τη μέρα, θα αντιληφθούμε την θετική συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης του κόκκινου κρέατος αλλά και των αλλαντικών με την παχυσαρκία. Αισίως τρίτη η χώρα μας, η κατά το παρελθόν πρέσβειρα της μεσογειακής διατροφής με την Ιρλανδία και την Αυστρία να προπορεύονται στην Ευρωπαϊκή κατάταξη και έβδομη στην παγκόσμια κατάσταση κατανάλωσης κόκκινου κρέατος, όπως δημοσιεύει ο Οργανισμός Τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ (FAO). Σύμφωνα με στοιχεία του Ιδρύµατος «Αριστείδης ∆ασκαλόπουλος», Τρεις φορές περισσότερο κρέας από τις διεθνείς συστάσεις και την ποσότητα που συνιστούν οι διατροφολόγοι και οκτώ φορές περισσότερο από ό,τι τη δεκαετία του 1960 βάζουν στο πιάτο τους οι Έλληνες! Αυτό σημαίνει πως η σημερινή κατανάλωση είναι σχεδόν οκταπλάσια, για την ακρίβεια, φτάνει το 780%!

Και γιατί όλο αυτό είναι ανησυχητικό, εφόσον η κατανάλωση κρέατος δείχνει ευμάρεια; Για δυο λόγους. Αρχίζοντας με το διατροφικό κομμάτι, επιστήμονες δήλωσαν ότι όσοι προτιμούν να καταναλώνουν κόκκινο κρέας καθημερινά (ποσότητα ίση με 100 γραμμάρια) έχουν 30-40% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα. Και αυτό γιατί το κορεσμένο λίπος που εμπεριέχεται στο κρέας συμβάλλει στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών προβλημάτων και κυρίως στην εμφάνιση στεφανιαίας νόσου. Παράλληλα με την περιεκτικότητα σε λίπος, ο τρόπος μαγειρέματος και συγκεκριμένα το ψήσιμο στα κάρβουνα φαίνεται να έχει συνδεθεί με την δημιουργία καρκινογόνων ουσιών με πιθανή συσχέτιση με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, του οισοφάγου, του ήπατος και των πνευμόνων. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν η κατανάλωση κρέατος μειωνόταν σε 300 γραμμάρια την εβδομάδα και όχι την ημέρα, το δημόσιο σύστημα υγείας θα εξοικονομούσε 1.2 εκατομμύρια λίρες ετησίως! ‘Όμως το τίµηµα της κρεατοφαγίας, δεν είναι βαρύ μόνο για την υγεία αλλά και για το περιβάλλον. Πάλι σύμφωνα με τον FAO, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες σε κρέας της παγκόσμιας κρεατοφαγικής κοινότητας, έχουν δημιουργηθεί τερατώδεις μονάδες παραγωγής κρέατος στις οποίες οφείλεται το 18% των επιβλαβών αερίων για την ατμόσφαιρα, ενώ παράλληλα για την σίτησή τους έχουν αποψιλωθεί ακόμα και ανεκτίμητης ομορφιάς και αξίας κομμάτια των δασών της Νότιας Αμερικής. Όσον αφορά στην κατανάλωση του πόσιμου νερού, χαρακτηριστικό είναι το ποσοστό της τάξης του 8% που χρειάζονται τα ζώα προκειμένου να αναπτυχθούν, τη στιγμή που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε μια σταγόνα πόσιμου νερού στη γη που κατοικούν. Ενδεικτικό είναι και το παράδειγμα της παραγωγής γάλακτος, εφόσον για ένα λίτρο γάλακτος τα βοοειδή πρέπει να καταναλώσουν τουλάχιστον 990 λίτρα νερό! Θεωρείται ότι ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος της κρεατοφαγίας έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη ακραίων τάσεων χορτοφαγίας. Οι vegans όπως ονομάζονται, δεν απορρίπτουν μόνο το κρέας από τη διατροφή τους, αλλά και οποιοδήποτε παράγωγο της κτηνοτροφικής βιομηχανίας, ακόμα και το γάλα. Όπως και να έχει, το κρέας δεν είναι δηλητήριο, αλλά αντιθέτως αποτελεί τη πλουσιότερη πηγή σιδήρου και βιταμίνης Β12, γεγονός το οποίο το καθιστά απαραίτητο για τον καθένα μας και ιδιαιτέρως για τις εγκύους τους ηλικιωμένους και τα παιδιά. Συμπληρωματικά, αξίζει να αναφερθούμε και στο αυξημένο αίσθημα κορεσμού που προκαλεί η κατανάλωσή του, το οποίο θεωρητικά θα μπορούσε να συμβάλλει στον περιορισμό της υπερφαγίας και συνεπώς της παχυσαρκίας. Συμπερασματικά καταλήγουμε πάντα στο ίδιο ρητό: «Παν μέτρον ‘Αριστον». Ας συμβιβαστούμε με τις διεθνείς συστάσεις και ας βάζουμε στο τραπέζι μας κόκκινο κρέας μόνο μια φορά την εβδομάδα, προσπαθώντας παράλληλα να αυξήσουμε την κατανάλωση των φρούτων των οσπρίων, των λαχανικών αλλά και των ψαριών που φαίνεται να έχει πιάσει πάτο… προκειμένου να σώσουμε όχι μόνο την υγεία μας αλλά και το περιβάλλον.

// 87

[ WHO ] ΑΘΕΝΣ ΒΙΝΤΕΟ ΑΡΤ ΦΕΣΤΙΒΑΛ Το Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών και Νέων Μέσων της Ελλάδας, Athens Video Art Festival (AVAF), συνεχίζοντας τη διαδρομή του στον κόσμο των ψηφιακών τεχνών ξεκινάει το ταξίδι του για το 2011 με το ετήσιο κάλεσμα συμμετοχής. Φέτος διοργανώνεται για έβδομη συνεχή χρονιά ενώ κάθε έκδοση του φεστιβάλ αποτελεί ένα τολμηρό βήμα μπροστά. Κατέθεσε και παρουσίασε το έργο σου για την 7η επίσημη διοργάνωσή του, που θα πραγματοποιηθεί την άνοιξη στην Αθήνα και θα συνεχιστεί με την περιοδεία του στην Ελληνική περιφέρεια. Δεν υπάρχει κόστος συμμετοχής ούτε θεματικός περιορισμός, ενώ οι κατηγορίες υποβολής έργων είναι: Video Art – Video Installations – Installations – Animation Digital Image – Performance Art – Web Art Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα σε νέους μουσικούς και συγκροτήματα να στείλουν demo για το συναυλιακό γεγονός του φεστιβάλ. Δηλώσεις συμμετοχής και αναλυτικές πληροφορίες βρίσκονται στο επίσημο website του Athens Video Art Festival ενώ η προθεσμία υποβολής των έργων είναι έως τις 10 Φεβρουαρίου 2010.

Contact info: + 30 211 71 08 073 info [at] athensvideoartfestival.gr

[ LINK ]

www.athensvideoartfestival.gr (official site) www.myspace.com/athensvideoartfestival (myspace) www.facebook.com/#!/pages/Athens-Video-Art-Festival/32954031974 (facebook page) www.facebook.com/#!/group.php?gid=32103767422 (facebook group) www.flickr.com/photos/athensvideoartfestival/ (flickr)

88 // USM

// 89

51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Επιμέλεια: Γιάννης Βοζίκης Στις 3 με 12 Δεκεμβρίου η Θεσσαλονίκη έγινε για μια ακόμη χρονιά το επίκεντρο του κινηματογραφικού ενδιαφέροντος, τραβώντας πάνω της τα βλέμματα Ελλήνων και ξένων κινηματογραφιστών καθώς και του φιλοθεάμωνος κοινού. Με μειωμένο budget φέτος, το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, θέλησε- ή καλύτερα αναγκάστηκε- με την σειρά του να μπει στο «χορό» των περικοπών, περιορίζοντας αισθητά τον αριθμό των ταινιών και των masterclasses. Οι δεκαέξι ταινίες του διεθνούς διαγωνιστικού προγράμματος και οι εικοσιτρείς ελληνικές, πλαισιόθηκαν από πολύ ενδιαφέροντα αφιερώματα όπως οι «Ματιές στα Βαλκάνια», οι «Ανοιχτοί Ορίζοντες» και οι «Ημέρες Ανεξαρτησίας». Την τιμητική της είχε και η Κροάτικη Σχολή Κινουμένων Σχεδίων, με προβολές ταινιών μικρού μήκους από τη δεκαετία του ’50 καθώς κι ένα masterclass από τον Μπόριβοϊ «Μπόρντο» Ντοβνίκοβιτς, σκηνοθέτη, σχεδιαστή κόμικς και γελοιογράφο. Πολύ ενδιαφέρον ήταν επίσης και το δεύτερο- και τελευταίο- masterclass από τον σκηνοθέτη Απίτσατπονγκ Βιρασεττάκουν, βραβευμένο στο φετινό φεστιβάλ των Καννών, πολλές ταινίες του οποίου προβλήθηκαν και στην Θεσσαλονίκη. Ιδιαίτερη βαρύτητα είχαν, όπως κάθε χρονιά άλλωστε, οι ταινίες από τα Βαλκάνια, μιας και ένας από τους κύριους στόχους του Φεστιβάλ είναι να αναδείξει τον κινηματογράφο σ’ αυτή την ιδιαίτερη γωνιά της Ευρώπης, κομμάτι της οποίας είναι και η Ελλάδα. Το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει ταινίες από την Τουρκία, τη Ρουμανία, την Κροατία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία και να συνομιλήσει με τους δημιουργούς τους οι οποίοι ήταν παρόντες στις προβολές. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως φέτος οι Βαλκάνιοι κινηματογραφιστές ξέφυγαν από την «αγαπημένη» τους θεματολογία, που βλέπαμε για πολλά χρόνια στα φιλμ τους, και αφορούσε το ιστορικό παρελθόν τόσο της Γιουγκοσλαβίας, όσο και των υπόλοιπων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Φαίνεται πως ο «διάλογος» αυτός έκλεισε έναν κύκλο και πλέον οι δημιουργοί στρέψαν το βλέμμα τους στα σύγχρονα Βαλκάνια και κυρίως στον πυρήνα της κοινωνίας, την οικογένεια, παρακολουθώντας και αναλύοντας τη συμπεριφορά της, με σκοπό να κατανοήσουν ή και να κριτικάρουν την συμπεριφορά των σύγχρονων Βαλκάνιων. Η αυλαία του Φεστιβάλ έπεσε με την τελετή λήξης στον κινηματογράφο Ολύμπιον που συνοδεύτηκε από την ταινία «Μαύρος Κύκνος» του Ντάρεν Αρονόφσκι. Τα βραβεία κοινού απονεμήθηκαν στην ταινία «Άπνοια» του Άρη Μπαφαλούκα για το Διεθνές Διαγωνιστικό και στην ταινία «Κανένας» του Χρήστου Νικολέρη για το ελληνικό τμήμα. Για την κατηγορία «Ανοιχτοί Ορίζοντες» το βραβείο κοινού απονεμήθηκε στην ταινία «Ένας κάπως ευγενικός άνθρωπος» του Χανς Πέτερ Μόλαντ ενώ τέλος για τις «Ματιές στα Βαλκάνια» στο «Cirkus Columbia» του Ντάνις Τάνοβιτς. Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου αποφάσισε να μην δώσει φέτος βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας καθώς στο Φεστιβάλ δεν συμμετείχε το σύνολο των Ελλήνων δημιουργών και εξέφρασε την ικανοποίηση της για την ποιοτική άνοδο των ταινιών και την αφύπνιση των εθνικών κινηματογράφων, δίνοντας τελικά το βραβείο της στην ταινία «Στις παρυφές» του Μπογκνταν Τζόρτζε Απέτρι. Τα βραβεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου δόθηκαν στις ταινίες «Αύριο» του Μαριάν Κρισάν, για το Διεθνές Διαγωνιστικό, και «Άπνοια» του Άρη Μπαφαλούκα για το ελληνικό τμήμα.

90 // USM

// 91

92 // USM

LOMOGRAPHY Covered by. Stella Rousnidou

Πολλοί μπορεί να αναρωτιούνται τι σημαίνει ο παραπάνω όρος, «Λομογραφία» στα ελληνικά. Στους κύκλους των φωτογράφων, επαγγελματιών και μη, αλλά και σε όσων ασχολούνται με την φωτογραφία και ότι έχει σχέση με αυτήν, ίσως είναι γνωστός, ίσως τον έχουν ακούσει κάπου. Η Lomography, λοιπόν, από ότι καταλάβατε έχει να κάνει με την τέχνη της φωτογραφίας. Αν ανατρέξει, κανείς, στο επίσημο site της ελληνικής κοινότητας των Λομογράφων (http://lomography.gr/), θα διαβάσει : «Η ελληνική ‘κοινότητα’ των Λομογράφων έχει έναν και μοναδικό - κοινό ‘κώδικα’. Την έκφραση και επικοινωνία με εικόνες πού προέρχονται από ‘ακατέργαστες’ φωτογραφίες, αποτέλεσμα φωτογραφικών μηχανών ‘χαμηλής τεχνολογίας’ και φιλμ». Με λίγα λόγια, έχουμε μαζεμένους τους λάτρεις των πλαστικών φωτογραφικών μηχανών, αυτών της χαμηλής τεχνολογίας, που κοστίζουν λίγα χρήματα, είναι αναλογικές (λειτουργούν με το παραδοσιακό φιλμ δηλαδή) και μπορούν να πετύχουν αποτέλεσμα ιδιαίτερα καλλιτεχνικό, που μοιάζει με φωτογραφίες, παλιότερων δεκαετιών. Όλα ξεκίνησαν στην Βιέννη στις αρχές του 1990, όταν φοιτητές εκεί ανακάλυψαν μια παλιά ρωσική φωτογραφική μηχανή, την Automat Lomo Kompact, και ξεκίνησαν να πειραματίζονται με αυτήν και τις δυνατότητες που πρόσφερε. Σκοπός τους έγινε να τραβούν όσο το δυνατόν περισσότερες φωτογραφίες, σε οποιαδήποτε κατάσταση, σε οποιαδήποτε θέση κι αν βρίσκονταν και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Άρχισαν να διοργανώνονται εκθέσεις, εκδηλώσεις, συναντήσεις με κοινό θέμα την Lomography και τις φωτογραφίες που έχει τραβήξει ο καθένας. Σιγά σιγά αυτό το πάθος τους, μεταφέρθηκε και σε άλλους και σε άλλους με αποτέλεσμα εκατομμύρια κόσμου ανά τον πλανήτη να γίνουν λάτρεις αυτού του ιδιαίτερου τύπου φωτογραφίας, και να ανταλλάσσουν απόψεις, ιδέες, αλλά και φωτογραφίες μέσω αυτών των συναντήσεων αλλά και κυρίως μέσω του διαδικτύου πλέον. Οι Λομο φωτογραφίες χαρακτηρίζονται από έντονα χρώματα και χρωματικά εφέ, που, σύμφωνα με τους υποστηρικτές τους, δεν μπορούν να επιτευχθούν με τα προγράμματα επεξεργασίας ψηφιακών φωτογραφιών, αλλά και από την αυθόρμητη φωτογράφηση της καθημερινής ζωής. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως σ’ αυτό το κίνημα, η γοητεία είναι η ατέλεια των φωτογραφιών που τραβάει κάποιος με τη διαδικασία που αυτό προτείνει, και όχι το τέλειο καδράρισμα ή η σωστή ποιότητα. Τα αποτελέσματα είναι μια πλημμύρα αυθεντικών, ζωηρόχρωμων, τρελών, ιδιότροπων και άγνωστων στιγμιότυπων, εικόνες από πολλούς ανθρώπους και από διαφορετικές φάσεις της ζωής τους.

// 93

Οι Lomographers ανά τον κόσμο, φροντίζουν να ακολουθούν 10 κανόνες, οι οποίοι συντάσσουν την έννοια του καλού Lomographer, και είναι οι παρακάτω: 10 RULES 1. Πάρε την κάμερα μαζί σου όπου και να πας 2. Χρησιμοποίησε την μέρα και νύχτα 3. Η Λομογραφία είναι μέρος της ζωής σου και όχι μια παρέμβαση σε αυτήν 4. Δοκίμασε να κάνεις ασυνήθιστες λήψεις π.χ. από το ύψος της μέσης σου 5. Προσέγγισε το αντικείμενο της Λομογραφικής σου επιθυμίας όσο πιο κοντά γίνεται 6. Μην σκέφτεσαι (William Firebrance) 7. Να είσαι γρήγορος 8. Δεν χρειάζεται να ξέρεις από πριν τι έχεις αποτυπώσει στο φιλμ 9. Ούτε και μετά όμως 10. Μην ανησυχείς για τους κανόνες Καταφέραμε και επικοινωνήσαμε με την Διονυσία Σκιαδοπούλου, εκπρόσωπο της ελληνικής «πρεσβείας» της Lomography στην Ελλάδα, για να μας μιλήσει η ίδια με λίγες κουβέντες για το κίνημα.

1. Πότε δημιουργήθηκε η κοινότητα της Lomography στην Ελλάδα και σε ποιο μέρος εμφανίστηκε πρώτα; Το 2008 ιδρύεται το Greek Lomographic Society που αποτελείται από ερασιτέχνες και επαγγελματίες, καθηγητές και σπουδαστές, νέους και μεγάλους, άσχετους και σχετικούς, υποψιασμένους και ανυποψίαστους και αυτή τη στιγμή αριθμεί γύρω στα 850 μέλη. Σκοπός της Ελληνικής κοινότητας των ΛΟΜΟγράφων είναι να συγκεντρώσει όσους περισσότερους φίλους της Λομογραφίας και παράλληλα να προβάλει και το αντικείμενο της μέσω των εκθέσεων και τα event που διοργανώνει. Βασικός άξονας είναι η ελευθερία της έκφρασης, με αντικείμενα «πραγματικά» και σε συνθήκες «πραγματικές».

2. Οι κοινότητες των Λομογράφων στο εξωτερικό, θα έλεγε κανείς, ότι είναι οργανωμένες και πολυπληθείς, διοργανώνουν παρουσιάσεις και events σε ιδιαίτερους χώρους. Εδώ στην Ελλάδα σε τι φάση βρισκόμαστε; Θα έλεγα αναπτυσσόμενη! Μέσα σε 2 χρονιά, οργανώσαμε εκθέσεις, διαγωνισμούς, Kids events, party, επισκεφτήκαμε σχολές και παρουσιάσαμε την Lomography, και όλα αυτά είναι μόνο η αρχή!

3. Γνωρίζουμε τους 10 κανόνες των Λομογράφων που αναφέρθηκαν παραπάνω, θα θέλαμε να μάθουμε που στοχεύουν όλοι αυτοί οι κανόνες, σε ποιο αποτέλεσμα; Εάν λάβουμε υπόψη τον 10ο κανόνα… «Μην ανησυχείς για τους κανόνες!», στόχος της είναι απλά να αφεθείς ελεύθερος και να φωτογραφίζεις, χωρίς να σε απασχολούν τεχνικές ρυθμίσεις, κάδρα , συνθήκες και συνθέσεις!

4. Με ποιες 3 λέξεις θα συνόψιζες εσύ την Λομογραφία και το «κίνημα»; Αυθεντικότητα, ρομαντισμός, ελευθερία.

5. Διάβασα σε ένα φόρουμ την παρακάτω άποψη: «Βασικά ούτε καν με τη φωτογραφία συναγωνίζεται. Είναι καθαρή διασκέδαση. Είναι η χαζή φωτογραφία που θα έβαζες στο photoshop και θα της άλλαζες τα φωτά -κυριολεκτικά- και τα χρώματα και όλα, μέχρι να βγάλει ένα ωραίο αποτέλεσμα - μόνο που το βγάζει χωρίς επεξεργασία, κι έχει πιο πολύ ενδιαφέρον να παλεύεις να το πετύχεις χωρίς να έχεις ιδέα τι θα βγει». Τι απαντάς εσύ στην παραπάνω άποψη; Κάθε άποψη είναι σεβαστή!

94 // USM

Η Lomography, δίνει την δυνατότητα σε όλους (ανεξαρτήτως γνώσεων γύρω από την φωτογραφία) μέσο των μηχανών της, να εκφραστεί και να αποτυπώσει θέματα, που για πολλούς ίσως είναι αδιάφορα, αλλά το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον! Μέσα στην τρελά της ψηφιακής φωτογραφίας, η Lomography σου προσφέρει απλά μέσα να δημιουργήσεις εικόνες, απλά με ένα κλικ! Χωρίς να χρειάζεται να αφιερώσεις χρόνο και χρήμα να την επεξεργαστείς μετά και να παραποιήσεις το τελικό αποτέλεσμα!

6. Με ποια λόγια και ποια επιχειρήματα θα προσπαθούσες να πείσεις κάποιον, ώστε να ασχοληθεί με την Λομογραφία; Για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι η Lomography προσπαθεί να πείσει! Είναι ένας άλλος τρόπος έκφρασης! Έτσι λαμβάνοντας αυτό υπόψη, εάν κάποιος έχει κορεστεί με τα υπόλοιπα μέσα, και είναι σε αναζήτηση, τότε ίσως μέσω της Lomography βρει αυτό που ψάχνει!

7. Συνήθως τα περισσότερα πάρτυ, εκθέσεις και γενικώς δραστηριότητες σχετικά με την Λομογραφία γίνονται στην Αθήνα, με πιο πρόσφατη την έκθεση στην γκαλερί M55, με θέμα: «Earth is calling Lomography» . Υπάρχει κάποιο event προγραμματισμένο για το άμεσο μέλλον είτε στην Αθήνα είτε σε κάποια άλλη πόλη της Ελλάδος; Υπάρχουν πολλά project που ετοιμάζουμε για το 2011! Την χρονιά που μας έρχεται, δεν θα μείνουμε μόνο στην Αθήνα! Άλλα θα πάμε και σε άλλες πόλεις. Ενημερωθείτε εκτενέστερα για την Λομογραφία και για τα events: http://lomography.gr/ http://www.lomography.com/ http://www.facebook.com/?ref=home#!/LomographyGreece

lomography

// 95

Ιστορίες από το ρήγμα.... “ Έργα και ημέρες ενός ταξιδευτή σε ένα κόσμο που αρνείσαι πεισματικά την ύπαρξη του.” Ο Γαλάζιος πίθηκος.

by KURO

96 // USM

ιστορίες απο το ρήγμα Τρίτη μέρα στη Μπεναζίμ Ο ήλιος καίει αφόρητα και εγώ συνεχίζω να χάνομαι στα παζάρια της πόλης ψάχνοντας να βρώ τον κατάλληλο σύντροφο για να μπορέσω να συνεχίσω το ταξίδι μου. Όποιος τριγυρνάει σ’αυτή τη γη χωρίς μεταφορικό μέσο είτε είναι πολύ φτωχός είτε παντελώς τρελός. Έχω δοκιμάσει δεκάδες ζώα αλλά πάντα κάτι έλειπε, έβλεπα το ύφος στα μάτια των εμπόρων οι οποίοι σίγουρα με πέρασαν για κανέναν υποχόνδριο και παράξενο που δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Αλλά έτσι είμαι εγώ και έχω μάθει να λειτουργώ με ένστικτο, δυστυχώς σε κανένα απο αυτά τα πλάσματα δεν είδα την φλόγα του φίλου να καίει στα μάτια τους, οπότε συνεχίζω να αναζητώ, ευχόμενος να μην σωθούν τα λεφτά μου πίνοντας και τρώγοντας στις ταβέρνες. Και είναι πολλές φορές που ο δρόμος με έχει φέρει μπροστά στο μαγαζί του Χαλαζίμ του πονηρού εμπόρου αναμνήσεων και κάθε μα κάθε φορά ένα ρίγος με πιάνει και πάντα αλλάζω δρόμο. Βέβαια για να σας πω την πλήρη αλήθεια ρώτησα και έμαθα περισσότερο γι’αυτό το κάθαρμα τον Χαλαζίμ και δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα διαβολόφιδο με προβιά ανθρώπου, πονηρός και τιποτένιος βρίσκει ανθρώπους πληγωμένους και τους αφαιρεί αναμνήσεις που μέτα τις πουλάει σε αυτούς που θα ήθελαν να έχουν τέτοιες αναμνήσεις. Τις προάλλες έτυχε να ακούσω και μία τραγική ιστορία για δύο φίλους τόσο αγαπημένους με αδελφική αγάπη αιώνια να τους συνδέει, αλλά τα δίχτυα του έρωτα έριξαν και τους δυο στην ίδια παγίδα,ερωτεύτηκαν και οι δύο τα ίδια μάτια και αν αυτό σας φαίνεται κοίνο και σαν κάτι που συμβαίνει ακούστε και την συνέχεια. Ο ένας από τους δύο παντρεύτηκε την κοπέλα αλλά τα έφερε έτσι η μοίρα και η κοπέλα πέθανε πάνω στη γέννα. Τότε εκείνος με μια ψυχή κομματιασμένη πήγε στου Χαλαζίμ ζητώντας του να χάσει όλες τις αναμνήσεις για να πάψει να πονά. Ο Χαλαζίμ πήρε ένα όμορφο μπουκαλάκι από μπλε γυαλί καί έβαλε μέσα όλες τις αναμνήσεις που είχε το παλληκάρι απο την κοπέλα. Όλα είχαν τελειώσει, αλλά βρέθηκε ένας αγοραστής για αυτό το μπουκαλάκι και δεν ήταν άλλος απο τον παλιό φίλο του παλληκαριού. Ήταν τόσο ερωτευμένος με την κοπέλα που ήθελε να ζεί με ψεύτικες αναμνήσεις μια ζωή που ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει. Λένε ότι και οι δύο εξαφανίστηκαν ξαφνικά μια νύχτα απο την Μπεναζίμ και επίσης λένε ότι κυνηγιούνται από τότε σε όλο τον κόσμο ο ένας μετανιωμένος και ο άλλος τρελός καί ίσως τώρα που σας τα λέω όλα αυτά να είναι και οι δυο νεκροί. Όμως το πιο τρομερό που άκουσα γι’αυτό το φίδι είναι ότι αν θελήσεις πίσω τις αναμνήσεις σου αποκλείεται να τις πάρεις και είναι ο ένας και μοναδικός όρος που βάζει ο Χαλαζίμ. Βασιλιάδες και πολεμιστές έχουν πέσει μετανιωμένοι στα πόδια του, πλούσιοι έμποροι και αρχοντάδες που του προσφέρανε βουνά απο χρυσάφι και βασίλεια ολόκληρα για μια χόυφτα αναμνήσεις και ο Χαλάζιμ απλά τους κοιτούσε με το φιδίσιο του χαμόγελο υπενθυμίζοντας τους τον ένα και μοναδικό όρο, μπορείς να αγοράσεις ότι θες εκτός από τις αναμνήσεις σου. Φυσικά ήταν πολλοί που εξοργίστηκαν μαζί του και αμα έβαζες μαζί όλα τα σπαθιά που έχουνε βγεί απο την θήκη τους για να τον σκοτώσουν θα έφτιαχνες ένα πολύ μεγάλο στρατό. Κανένας όμως δεν το κατάφερε ποτέ γιατί όλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον πιστό σκλάβο του τον γαλάζιο πίθηκο. Ένα θέριο τρομερό και στη δύναμη καί στην όψη! Όσοι τον έχουν δεί καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που τον αντίκρισαν. Καί εδώ τελειώνουν τα όσα ξέρω για αυτό το θέμα για αυτό το πλάσμα. Μόνο καμιά φορά αν τύχει και περάσει κάποιος αργά το βράδυ έξω απο το μαγαζί μπορεί να ακούσει λυγμούς και κραυγές και κάποιες άλλες ένα τραγούδι σε μια γλώσσα παράξενη, ένα τραγούδι τόσο γλυκό που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι κρύβει τούτο το θεριό μέσα στη ψυχή του.

Τέταρτη μέρα στη Μπεναζίμ Σήμερα το πρώι ξύπνησα απο το μαγίκο τράγουδι των ψιχάλων πάνω στα κεραμίδια και ενώ χτές η ζέστη σου πέταγε έξω την γλώσσα, σήμερα μια δροσερή αύρα που μυρίζει θάλασσα έχει κάνει τους κατοίκους της Μπεναζίμ να φορέσουν τα παλτά τους. Σε λίγες μέρες ξεκινάει η εποχή των καταιγίδων και αυτό το κομμάτι της ερήμου για σχεδόν δύο μήνες θα είναι ένα απέραντο λιβάδι. Όλοι οι κάτοικοι άρχισαν από σήμερα να ετοιμάζονται πυρετωδώς γιατί αυτή την περίοδο μαζεύουν το νερό όλης της χρονιάς ενώ οι έμποροι ξεγεννάν τα ζώα τους ώστε τα μικρά να έχουν τη ευκαιρία να δυναμώσουν από το φρέσκο χορτάρι.Είναι πραγματικά συγκινητικό το πώς η φύση ακόμα και σε αυτή την αφιλόξενη έρημο έχει προνοήσει για όλα της τα δημιουργήματα! Πρέπει όμως να βιαστώ να βρώ ένα ζώο καλό και δυνατό. Έχω σκοπό να παραμείνω μέχρι και τις γιορτές για την θέα της βροχής Λανούρια και μέτα να συνεχίσω το ταξίδι μου. Βουτώ για τέταρτη μέρα στα παζάρια της Μπεναζίμ όλα έιναι γιορτινά, τα καταστήματα όλα στολισμένα με δροσοσταλίδες που μέσα τους κοιμούνται και μεγαλώνουν μωρά πυγολαμπίδες,παντού πολύχρωμα λαμπιόνια, μουσικοί που κάνουν πρόβα στο δρόμο για να είναι έτοιμοι για το φεστιβάλ της βροχής,πάγκοι με ζαχαρωτά έχουν ξεφυτρώσει πάντου και κόσμος πολύς ένα πολύβουο μελίσσι με τα παλτά τους και με λαμπερά χαμόγελα να εύχονται ο ένας στον άλλο “καλές βροχές να’ χουμε”! Έμαθα ότι ένας ζωέμπορας μόλις έφτασε απο μια πολύ μακρινή χώρα, Καλκάσια το όνομα της και φέρνει ζώα για τον άρχοντα της πόλης Καλίμπ και τον γιό του Κεμάτ άδραξα λοιπόν τη ευκαιρία και κατευθύνθηκα στο ανατολικό τείχος της πόλης. Εκεί βρήκα να επικρατεί ένας πανικός κόσμος πολύς να γελάει και να ζητωκραυγάζει και στο κέντρο ο σοφός Καλίμπ αυτοπροσώπως μαζί με τον γιό του Κεμάτ. Ο ζωέμπορας λεγόταν Μαράν και φημιζόταν σε όλο το κόσμο του “ρήγματος” για την ποιότητα και την ανατροφή των ζώων του. Έμεινα εκστασιασμένος να παρακολουθώ τα πανέμορφα Φλουρκάλ, κάτι τεράστια πούλια με τέσσερα πόδια και δύο σειρές φτερά τα οποία προορίζονταν για την φρουρά της πόλης ενώ τρόμαξα απο την όψη των γιγάντιων Χάριμκαλ ένα ζώο με την δύναμη του ρινόκερου και την ταχύτητα του αλόγου φημισμένο για την αντοχή του στις αγροτικές εργασίες. Σε περίοπτη θέση βέβαια ήταν και πανέμορφα κατοικίδια που πολλοί θα τα επέλεγαν για δώρα τώρα τις γιορτές. Φτεροκούνελα με ιριδίζον τρίχωμα απο τα σπήλαια του Φουρκάν, γάτες της Καλκάσια φημισμένες για το υπέροχο τραγούδι τους και φυσικά αετόσκυλα οι καλύτεροι φύλακες και τρομεροί κυνηγοι! Αφού κατάφερα να περάσω ανάμεσα απο εκστασιασμένα αγοράκια και κοριτσάκια που είχαν έρθει με τους γονείς τους για να αγοράσουν το δώρο τους έφτασα στο σημείο Ζ.Α.Τ ζώα αντοχής και ταξιδιών δηλαδή. Πριν καλά καλά προλάβω να αρθρώσω μια λέξη με τον υπάλληλο που θα με εξυπηρετούσε ένας δυνατός κρότος και μία τεράστια σκηνή που κατέρρεε μας έκανε όλους να τραπούμε σε φυγή. ‘’ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΕΔΡΑΣΕ!!!” Ανάμεσα στο πλήθος που έτρεχε να κρυφτεί χωρίς καν να ξέρει απο τι να κρυφτεί βλέπω τον ζωέμπορα Μαράν κρατώντας μια αλυσίδα με κολάρο και ένα τεράστιο μαστίγιο να προσπαθεί να δαμάσει κάτι το όποιο χτυπιόταν κάτω απο το τεράστιο πανί. Όλοι όμως ρίγησαν όταν άκουσαν έντρομο τον Κεμάτ να ουρλίαζει πως ο Καλίμπ είχε παγιδευτεί κάτω απο την τέντα με το αγρίμι! Ο Κέμάτ όρμησε κάτω απο την πεσμένη τέντα και μετά απο τριάντα δευτερόλεπτα και ενα ουρλιαχτό ακριβώς μια πτήση που διήρκεσε δέκα μέτρα ακριβώς τον ξάπλωσε φαρδύ πλατύ και αναίσθητο πάνω σε ένα κάρο με ζωοτροφές. Αν θυμάστε σας είπα πως λειτουργώ με το ένστικτο, κάπως έτσι και εγώ σε μερικά δευτερόλεπτα βρέθηκα στην ράχη του πιο παράξενου ζώου που είχα δεί ποτέ ουρλιάζοντας και προσπαθώντας να κρατηθώ από την χαίτη του ενώ εκείνο με έφερνε σβούρες. Σε μια απο αυτές τις όχι και τόσο χαριτωμένες περιστροφές κατάφερα με την άκρη του ματιού μου να δω τον Καλίμπ τον οποίο είχαν απομακρύνει απο κοντά μου να φωνάζει στον Μαράν να αφήσει κάτω το όπλο ταυτόχρονα και απο φόβο αγκάλιασα σφιχτά το λαίμο του ζώου και γραπώθηκα τόσο καλά που έγινα ένα με την πλάτη του.

// 97

Όταν είσαι σε μεγάλο κίνδυνο το μυαλό σου παίζει παράξενα παιχνίδια και οι σοφοί λένε πως φταίνε κάποιες ουσίες που απελευθερώνει ο εγκέφαλος σου, έιναι κάτι σαν κατάσταση άμυνας για τον οργανισμό. Εκείνη λοίπον τη στιγμή νιώθοντας τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν και έτοιμος να λιποθυμήσω απο την ζαλάδα το μόνο που μου ήρθε να κάνω ήταν να τραγουδήσω! Ναί ναί καλά ακούσατε! Θυμήθηκα ένα τραγούδι που έλεγα μικρός και με βοηθούσε να καταπολεμήσω τον φόβο μου για το σκοτάδι. Μάζεψα λοιπόν ότι δύναμη μου είχε μείνει και τραγούδησα δυνατά και φάλτσα! “Ένα δύο τουρλουμπούκι και ο μπαμπούλας στο σεντούκι τρία τέσσερα το φτυάρι κι ο μπαμπούλας στο συρτάρι πέντε έξι εφτά κι οχτώ ξυπνώ και είναι πρωινό είμαι αντράκι δεν φοβάμαι τον μπαμπούλα σαν κοιμάμαι” Φαντάζομαι το θέαμα ενός άντρα που μοιάζει με καουμπόη του ροντέο, πάνω σε ένα αγριεμένο παράξενο πλάσμα που τον φέρνει σβούρες και εκείνος προσπαθώντας να κρατηθεί τραγουδάει παιδικά τραγουδάκια είναι μιας πρώτης τάξης αστείο θέαμα. Εγώ όμως αγαπητοί μου οφείλω να σας πληροφορήσω ότι κατάφερα να γίνω ο ήρωας της μέρας! Γιατί ενώ τραγουδούσα, το παράξενο πλάσμα άρχισε να ηρεμεί και εγώ συνέχιζα να τραγουδώ ώσπου το ζώο ηρέμησε, γονάτισε και με αδιαφορία για τον σαματά που είχε προκαλέσει άρχισε να με γλύφει προκαλώντας το ανακουφισμένο γέλιο του πλήθους. Ο Μαράν έτρεξε έντρομος προς το μέρος μου, στο χέρι του κρατούσε ένα όπλο ενώ το πρόσωπο του ήταν κατάχλωμο απο τον φόβο. “Είσαι καλά άνθρωπε μου? Μα τους χίλιους θεούς θα το σκοτώσω! Θα το σκοτώσω το άτιμο!” Καί ενώ το πρόσωπο του είχε αρχίσει να βρίσκει το φυσιολογικό ροδαλό του χρώμα συνέχισε. ¨Δεν ξέρω τι μάγια του έκανες,το έχω κρατήσει μέχρι τώρα απο την καλή μου την καρδιά, αλλά άμα έπαιρνα ένα χρύσο ντράκμεν για κάθε του σκανταλιά τώρα θα κολυμπούσα στο χρυσάφι!” “Ηρέμησε αφέντη θα πάθεις τίποτα! Είναι πολύ παράξενο ζώο, δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο αλλά το μόνο που ήθελε ήταν να παίξει!Γι’αυτό έκανε το σαματά.” “Έχεις δίκιο ξένε,αλλά είναι μπελάς από τότε που γεννήθηκε αν και είναι μοναδικό στο είδος του!” “Βλέπεις αυτό το ζώο είναι ένα υβρίδιο, ένα αστείο της φύσης.Ο πατέρας του ήταν απο τα καλύτερα Μπούβαλ μου, το καλύτερο ζώο για να διασχίσεις την έρημο αλλά πήγε το άτιμο και ζευγάρωσε με ένα θηλυκό Φλουρκάλ.” “Τον πατέρα τον πούλησα και η μάνα δυστυχώς δεν άντεξε τη γέννα και μου έμεινε αμανάτι το μικρό! Το λυπήθηκα τι να κάνω?! Τα έχω όλα σαν παιδιά μου αλλά αυτό! Μεγάλη συμφορά! Μάλιστα παρατήρησα πως αρχίζει να βγάζει και φτερά!” Χαμογέλασα, επιτέλους είχα βρει τον κατάλληλο συνοδοιπόρο για το ταξίδι μου, μα πριν προλάβω να ολοκληρώσω την σκέψη μου ο Μαράν με έπιασε απο τον ώμο και με φωνή παραπονιάρικη λες και με ικέτευε. “Πάρτο! Δικό σου, στο χαρίζω με όλη μου τη καρδιά! Τα άλλα ζώα δεν το δέχονται γιατί τα τρομάζει η όψη του και οι αγοραστές φοβούνται μην είναι σκάρτο αλλά εσένα σε συμπαθεί πάρτο σου λέω!’” Γύρισα και κοίταξα προς το μέρος του πλάσματος,δεν είχα χρόνο να συνειδητοποιήσω την αλλόκοτη ομορφιά του μα τώρα κοίταζα προσεχτικά. Ψηλό και γεροδεμένο με μακρί μαύρο τρίχωμα, το κεφάλι του στόλιζαν δυο γυριστά φιλντισένια κέρατα,και μέσα απο το τρίχωμα στα πλευρά και στα καπούλια είχαν αρχίσει να ξεπροβάλουν πολύχρωμα ιριδίζοντα φτερά. Και τα μάτια του, υπέροχα, πράσινα και υγρά. Σαν να καταλάβαινε τι λέγαμε και με την μουσούδα του με έσπρωξε μαλακά στην πλάτη.

98 // USM

“Είναι υπέροχο πλάσμα αφέντη θα το πάρω και σ’ευχαριστώ!” “ Εγώ σ’ευχαριστώ ξένε καί να μου το προσέχεις το άτιμο” “Θέλω την καλύτερη σέλα σου Μαράν!” αποκρίθηκε μια φωνή απο το βάθος. Ήταν ο Κεμάτ “ Θέλω την καλύτερη σέλα σου για τον ξένο, ένα μικρό δώρο απο μένα.” “Σ’ευχαριστώ φίλε μου, μπορεί το αγρίμι να ήθελε να παίξει αλλά εσύ έσωσες τον πατέρα μου απο τα πόδια του, σου χρωστάω ευγνωμοσύνη!” “Σε ευχαριστώ πολύ αφέντη Κεμάτ, άμα δεν το έκανα εγώ κάποιος άλλος θα ορμούσε στη σκηνή.” “Ναί! Και θα έβγαινε πετώντας όπως και εγώ” Όλοι ξεσπάσαμε σε γέλια,ήταν η τυχερή μου μέρα! Ένιωθα ευτυχισμένος και πλήρης μετά απο καιρό. Καβάλα στο νέο μου φίλο αναχώρησα απο το παζάρι των ζώων και ξαναμπήκα στην πόλη, ο κόσμος με κοιτούσε με θαυμασμό και περιέργεια και εγώ κορδωνόμουν σαν τσαλαπετεινός απο την περηφάνεια μου. Ναί! Δύο απόκληροι, δύο μοναχικοί ταξιδευτές, είχαμε βρεί ο ένας τον άλλο όπως το θέλησε η μοίρα! Έφτασα στο πανδοχείο που έμενα και κατευθύνθηκα προς τους στάβλους και άφου τακτοποίησα τα πράγματα έβαλα νερό και φαγητό στο ταλαιπωρημένο πλάσμα. “Σκαφτόμουνα πως να σε ονομάσω και νομίζω πως βρήκα το πιο κατάλληλο. Θα σε λέω Μπαγιούν! Είναι ο άνεμος που φυσάει απο τον βορρά και φέρνει τις βροχές και τη πνοή της ζωής σ’αυτά τα μέρη, τι λες?” Το ζώο έβγαλε ένα μελωδικό ήχο και ακούμπησε την μουσούδα του στον ώμο μου. Και το όνομα αυτού Μπαγιούν. Πέμπτη μέρα στη Μπεναζίμ. Το επόμενο πρωί με ξύπνησαν χτυπήματα στο τζάμι του δωματίου μου και μέχρι να καταλάβω τι ήταν αυτό που χτυπούσε ρυθμικά και με τόση επιμονή, η αλήθεια έιναι πως τρομοκρατήθηκα. Τελίκα ήταν ένα κόκκινο γεράκι αγγελιοφόρος απο αυτά που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι για να στέλνουν μυνήματα. Είναι πολύ έξυπνο αυτό το είδος των γερακίων και σχεδόν ποτέ δεν χάνουν τον παραλήπτη τους ακόμα και αν ο ίδιος ήθελε να κρυφτεί. Το γεράκι μου παρέδωσε ένα μήνυμα απο τον γέροντα Καλίμπ που έλεγε τα εξής. “Αγαπητέ ξένε δυστυχώς δεν πρόλαβα να σε ευχαριστήσω για την έγκαιρη επέμβαση σου, γι’αυτό σε προσκαλώ σε δέιπνο στο παλάτι απόψε στις 8. Θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα και για την οικογένεια μου να αποδεχτείς την πρόσκληση. Με τιμή Καλίμπ Ντερ Μπεναζίμ.” Το γράμμα έκλεινε με μία σφραγίδα που απεικόνιζε μία πυγολαμπίδα, το έμβλημα της πόλης. Με χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση και ζήτησα από το γεράκι να μεταφέρει την απάντηση μου στον αφέντη του. Η μέρα πέρασε γρήγορα και ξέγνοιαστα κάνοντας βόλτες στην πόλη της Μπεναζίμ,ο Μπαγιούν φαινόταν να το διασκεδάζει απίστευτα τώρα που δεν βρισκόταν πλέον μέσα σε ένα κλουβί. Ο ήλιος είχε πέσει για τα καλά οπότε κίνησα προς το παλάτι της Μπεναζίμ το οποίο στην ουσία ήταν ένα μεγάλο αρχοντικό σπίτι χτισμένο απο άμμο και στολισμένο με πολύτιμα πετράδια απο την έρημο Χαχραζί. Το τεράστιο σπίτι ήταν χτισμένο ακριβώς στο κέντρο της πόλης σε ένα μικρό λοφίσκο στις παρυφές του μεγάλου ιερου δέντρου. Η μεγάλη πύλη ήταν ανοιχτή και ο πετρόχτιστος δρόμος που χώριζε στα δύο τον κήπο με τα σιντριβάνια ήταν φωταγωγημένος απο φλεγόμενες δάδες. Για λίγο ένιωθα σαν κάποιος βασιλιάς απο κάποια μακρινή χώρα που είχε έρθει για επίσκεψη στο παλάτι.Οι άνθρωποι της φρουράς με καλοσώρισαν και οι ιπποκόμοι πήραν τον Μπαγιούν στον στάβλο. Ο Κεμάτ ο μικρός γιός του Καλίμπ ξεπρόβαλε στην κορύφη τηςσκάλας. “Αγαπητέ μου φίλε σε ευχαριστούμε για την αποδόχη της πρόσκλησης μας, καλώς όρισες στο παλάτι της Μπεναζίμ. Ο πατέρας μου ανυπομονεί να σε γνωρίσει!” “Καλώς σας βρήκα, ευχαριστώ πολύ άρχοντα μου, παρεμπιπτόντως το όνομα μου είναι Τριστάνος.” Ακολούθησα τον Κεμάτ θαμπωμένος απο την ομορφία και συνάμα την απλότητα του παλατιού,αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω το πόσο απλοί άνθρωποι ήταν η οικογένεια του Καλίμπ.

ιστορίες απο το ρήγμα

// 99

Μόλις φτάσαμε στην κεντρίκη αίθουσα με υποδέχτηκαν ο Καλίμπ μαζί με την γυναίκα του τις τέσσερις κόρες του και τους έπτα γιούς του. “Καλώς όρισες αγαπητέ ξένε σε παρακαλώ μην ντρέπεσαι νιώσε άνετα σαν το σπίτι σου, είμαι ο Καλίμπ και σε καλωσορίζω στο σπιτικό μας.” “Τριστάνος είναι το όνομα μου Άρχοντα Καλίμπ σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.” Καθήσαμε όλοι στο τραπέζι και απόλαυσα ένα υπέροχο δείπνο, δεν μπορώ να θυμηθώ ποιά ήταν η τελευταία φορά που γεύτηκα σπιτικό φαγητό και αυτό σίγουρα το έκανε δυο φορές πιο νόστιμο και έμενα εκατό φορές πιο πεινασμένο. Μέτα απο ένα λουκούλιο γεύμα ο Καλίμπ με προσκάλεσε στο γραφείο του. Ήταν ένας τεράστιος θολωτός κήπος με έναν καταρράκτη ο οποίος κατέληγε χιλιόμετρα κάτω απο την γη και πότιζε τις ρίζες του δέντρού. “ Έδω περνάω τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Βλέπεις Τριστάνε είμαι πλέον πολύ μεγάλος, αφιέρωσα όλη μου την ζωή για να δω αυτή την ευλογημένη πόλη να μεγαλώνει και να ξέρω πως οι παλμοί της καρδιάς της χτυπάνε σωστά.” Καθίσαμε κοντά στον καταρράκτη, ο Καλίμπ έβγαλε ένα κρυμμένο πουγκί απο τον μανδύα του. Έμεινα έκπληκτος όταν είδα το περιεχόμενο του πουγκιού. Φτερά απο το μυθικό πουλί Φοίνικα. “Τα είχα βρεί όταν ήμουν πολύ νέος, πολύ καιρό πριν γεννηθεί αυτή η πόλη όταν ακόμα ήμουν νομάδας” ‘Εβγαλε δύο σκαλιστές πίπες έβαλε απο ένα θρυμματισμένο φτερό στην καθεμία και μου πρόσφερε να καπνίσω. Τα φτερά του Φοίνικα φημίζονται για τις ευεργετικές τους ιδιότητες και θεωρούνται ίσως και το πιο σπάνιο συστατικό σ’αυτό το κόσμο.Λένε πως εκείνος που έχει καλή καρδία και τα καπνίσει θα του δοθεί δύναμη σωματική και ψυχική όσο γι’αυτούς που κρύβουνε ζήλια και φθόνο στην ψυχή τους θα τους βρεί θάνατος με πόνους φριχτούς. Καθίσαμε για λίγο σιωπηλοί απολαμβάνοντας τον καπνό, ακούγαμε την μυστηριακή ηχώ του καταρράκτη που έβρεχε τις ρίζες του πανάρχαιου δέντρου. Ο Καλίμπ παίρνοντας μια γερή ρουφηξιά κοίταξε γύρω του και μου αποκρίθηκε. “Καλά έκανες και το πήρες το ζώο, μεταβίας κρατούσα τον Μαράν να μην το σκοτώσει” “Ήθελε απλά να παίξει.” πετάχτηκα και του είπα σαν ενα παιδί που θέλει να προστατεύσει το παιχνίδι του. Χαμογέλασε προσπαθώντας να με καθησυχάσει “ Το ξέρω γιέ μου, μόνο ένα ζώο ξέρει τι πάει να πεί κακία, ο άνθρωπος.” “Να το φροντίζεις και να το σέβεσαι, είναι μικρό ακόμα αλλά είναι ένα πολύ ξεχωριστό πλάσμα του θεού, και να πω την αλήθεια με πρόλαβες γιατί το ήθελα για τις κόρες μου.” Κοιταχτήκαμε και ξεσπάσαμε σε γέλια. Ο γέροντας με κοίταξε στα μάτια και ξαφνικά σοβάρεψε, έβλεπα όλες τις ρυτίδες του προσώπου του και μπορούσα να καταλάβω πόσα έχει περάσει αυτός ο άνθρωπος και τα μάτια του καθαρά μεγάλα και πράσινα σαν τα σμαράγδια της Σαχραζί,σαν σε αιχμαλώτιζαν έσκυβες το κεφάλι απο σεβασμό στην σοφία τους. ‘’Τριστάνε έισαι καλός άνθρωπος και γενναίος, απο την όψη σου μπορώ να καταλάβω πως έρχεσαι από πολύ μακρυά, το πως όρμησες και έπιασες το ζώο και η κορμοστασιά σου προδίδουν πως είσαι καλά εκπαιδευμένος στη μάχη και μπορώ να καταλάβω επίσης απο το βλέμμα σου πως δεν είσαι ούτε μισθοφόρος ούτε ληστής” “ ‘Εχεις δίκιο άρχοντα μου έρχομαι από πολύ μακριά και πηγαίνω μακριά αλλά σε παρακαλώ μην με ρωτήσεις το που και το γιατί” “Ο κάθε άνθρωπος παιδί μου έχει ένα πεπρωμένο και ένα ριζίκο και είναι δικαίωμα του να μη θέλει να το μοιραστεί με κανέναν.” “Ο λόγος που σε φώναξα απόψε εδώ είνα για να σε ευχαριστήσω για αυτό που έκανες για μένα αλλά και να σε διαφωτίσω γι’αυτό που σε καίει και ρωτάς εδω και κει.” ‘’Ο γαλάζιος πίθηκος!” ψιθύρισα ασυναίσθητα και το βλέμμα μου καρφώθηκε στα διαπεραστικά μάτια του Καλίμπ. Ο γέροντας χαμογέλασε. “Ναι γι’αυτό το δύστυχο πλάσμα.” “Τριστάνε έχω δεί πολλά καλά παλληκάρια να χάνονται απο την λεπίδα αυτής της δύσμοιρης ψυχής, πολύ πιο δυνατούς απο σένα.” “Γέροντα δεν είναι δικιά μου υπόθεση το ξέρω, μα κάθε φορά που περνάω απο το καταραμένο μαγαζί κρατιέμαι με νύχια και με δόντια για να μην χιμήξω και κόψω το λαρύγγι αυτού του φιδιού του Χαλαζίμ και αν είναι αυτό το δύσμοιρο πλάσμα όπως το αποκαλείς, ο γαλάζιος πίθηκος, αν είναι να μου σταθεί εμπόδιο είθε να κερδίσει ο καλύτερος.” “Επειδή νιώθω το αίμα σου να βράζει απο την αδικία του μπαγαπόντη του Χαλαζίμ και το ξέρω πως η στιγμή που θα θελήσεις να παντρέψεις την λεπίδα σου με τον λαιμό του ζυγώνει άσε με να σου πω μια ιστορία.”

100 // USM

ιστορίες απο το ρήγμα Ο Καλίμπ ξαναγέμισε ευλαβικά τις πίπες και άρχισε να μιλά. “ Ο Χάνουμαν ο θεός πολεμιστής του δικαίου είχε ένα στρατό τόσο δυνατό και τρομερό, που στο άκουσμα του ονόματος του οι ληστές και οι κακοποιοί και όσοι είχαν τον σπόρο της κακίας φυτεμένο στην μαύρη τους ψυχή έτρεμαν σαν ψάρια έξω απο το νερό.” Ο “Στρατός των Γαλάζιων Πιθήκων!” Όλοι οι αδικημένοι φοβισμένοι, οι πληγωμένοι ζητούσαν την βοήθεια του Χάνουμαν και του στρατού του και το δίκαιο πάντα θριάμβευε,θεία δίκη ή θεία τιμωρία πες το όπως θες. Ο στρατός είχε ξεπαστρέψει συνδικάτα δολοφόνων, δουλέμπορους, λήσταρχους με χιλιάδες άτομα στρατό, όλοι βρήκαν το θάνατο σαν αντιμετώπισαν τους γαλάζιους πίθηκους και η δικαιοσύνη απλωνόταν παντού δίνοντας ελπίδα στους κατατρεγμένους ότι κάποιος είναι εκεί και τους ακούει και ο Χάνουμαν μαζί με τους πολεμιστές του λατρεύοταν στα πέρατα της οικουμένης.” “ Όλοι οι γαλάζιοι πίθήκοι ήταν δημιουργήματα του ίδιου του Χάνουμαν μα δύο απο αυτούς ξεχώριζε και τους αγαπούσε σαν παιδιά του. Ο Χαντάβρα και η Μπάνταρι! Πρώτοι στη μάχη, δυνατοί και δίκαιοι δεν σταμάτησαν να μάχονται ποτέ για το καλό των άλλων,και τα έφερε έτσι η ζωή και η Μπάνταρι ερωτεύτηκε τον Χαντάβρα. Πάντα η ασπίδα του ενός προστάτευε την καρδιά του άλλου και ο καιρός περνόυσε ώσπου μια μέρα η Μπάνταρι εξομολογήθηκε στον Χαντάβρα ένα μεγάλο μυστικό, του είπε πως απο δω καί πέρα όταν θα την προστάτευε με την ασπίδα του θα φυλούσε δύο καρδίες, την δικιά της και του μωρού της που μεγάλωνε στην κοιλία της. Άμα έχει υπάρξει κάποιο πλάσμα σε αυτό το κόσμο που να έχει ζήσει την ύψιστη ευτυχία τότε αυτός ήταν ο Χαντάβρα.” Τα μάτια του γέροντα είχαν βουρκώσει σταμάτησε για μια στιγμη να πιεί λίγο κρασί για να ξεδιψάσει και συνέχισε. “ Ο Χαντάβρα την ίδια κιόλας στιγμή άρπαξε την Μπάνταρι και έπεσαν στα πόδια του Χάνουμαν.Καί ζήτησαν κάτι το οποίο δεν είχε ζητήσει ποτέ κανείς απο τον θεό, να τους αποδεσμεύσει απο τον στρατό για να μπορέσουν να φτιάξουν την οικογένεια του. Ο Χάνουμαν συγκινημένος και έχοντας τόσο μεγάλη αγάπη για αυτά τα δυό του παιδιά τους έδωσε την ευχή του υπο έναν όρο. Θα τον ακολουθούσαν σε μια τελευταία μάχη και μετά θα ήταν εκείνος που θα ευλογούσε τον γάμο τους.” “Διάολε” αναστέναξε ο Καλίμπ ενώ εγώ παρακολουθούσα αποσβολωμένος. “Αυτή η τελευταία μάχη που θα έδιναν δεν ήταν ούτε ενάντια σε κάποιο λήσταρχο ούτε σε οποιοδήποτε κακοποιό που είχαν γνωρίσει μέχρι τώρα.Ήταν μια μάχη τρομερή, μια μάχη που το αίμα θα έτρεχε σαν ποτάμι,θεός εναντίον θεού! Ο Χάνουμαν είχε αηδιάσει με τον θεό της αμαρτίας τον τρομερό δαίμονα Καβάντ που μόλυνε με κόλπα και πονηρίες τις ψυχές των ανθρώπων και τους ανάγκαζε να επιδίδονται σε πράξεις ανίερες που δεν τολμώ να σκεφτώ και να ξεστομίσω. Ο Χαντάβρα ήταν σκεπτικός και φοβισμένος για πρώτη φόρα, όμως η Μπάνταρι τον καθησύχαζε, όλα θα πήγαιναν καλά και θα ζούσαν μια ευτυχισμένη ζωή μακρυά απο πολέμους και μάχες. Και η ώρα της μεγάλης μάχης έφτασε οι στρατοί παραταγμένοι απο τη μιά οι γαλάζιοι πίθηκοι και απο την άλλη οι δαίμονες του Καβάντ. Οι σάλπιγγες ούρλιαξαν και για μια τελευταία φορά ο Χαντάβρα και οι Μπάνταρι ξεχύθηκαν πρώτοι ανάμεσα σε πρώτους, πιο δυνατοί απο ποτέ έδωσαν τη μάχη της ζωής τους, δαίμονες αφήναν τα τελεταία τους ουρλιαχτα κάθως τους πετσόκοβαν τα σπαθιά του ζεύγους. Η μάχη έληξε και οι απώλειες και απο τις δύο πλευρές ήταν τρομερές αλλά ο Χάνουμαν είχε νικήσει και η ισορροπία είχε αποκατασταθεί. Στον δρόμο του γυρισμόυ ο Χαντάβρα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας αλλά η Μπάνταρι ήταν διαφορετική. Ο Χαντάβρα στην αρχή ανησύχησε απο μια λαβωματιά που της είχε καταφέρει ένας δαίμονας, αλλά οι θεραπευτές του ναού τον διαβεβαίωσαν πως το τράυμα ήταν επιπόλαιο. Όμως εκείνη άλλαζε μέρα με τη μέρα τα μάτια της ξεθώριαζαν είχε γίνει νευρική και δεν μιλούσε σε κανέναν. Παντρεύτηκαν και μετά από μία εβδομάδα η Μπάνταρι γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, την ονόμασαν Αλκάρα που σημαίνει ελπίδα, αλλά η Μπάνταρι χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Ώσπου μια νύχτα, ο Χαντάβρα ξύπνησε απο τα κλάμματα του μώρου, έτρεξε στο δωμάτιο και είδε την Μπάνταρι να προσπαθεί να πνίξει το παίδι τους, το προσωπο της ήταν σκοτεινό σαν πίσσα και τα μάτια της κενά και άψυχα. Τρελαμένος ο Χαντάβρα όρμησε με ένα σπαθί καταπάνω της και έγινε μάχη που κράτησε ώρες πόλλες.Βλέπεις ήταν συμπολεμιστές και ο ένας ήξερε τις αδυναμίες του άλλου, στο τέλος όμως η Μπάνταρι κείτοταν νεκρή. Ο Χαντάβρα εξαθλιωμένος έχοντας στην αγκαλιά του το μωρό και φορτωμένο στη πλάτη το σώμα της Μπάνταρι κατευθύνθηκε στο ναό. Διψούσε για εκδίκηση και την πλήρωσαν δύο απο τους ιερείς θεραπευτές για την λάθος πρόγνωση που έκαναν στην Μπάνταρι και η σφαγή θα έιχε συνεχιστεί αν ο ίδιος ο Χάνουμαν δεν εμφανιζόταν και σταματούσε τον μαινόμενο Χαντάβρα. Ο θεός του πήρε το μωρό και τον εξόρισε απο την πόλη των γαλάζιων πιθήκων. Ο Χαντάβρα έσερνε για χρόνια το κουφάρι του έγινε μία σκιά που ζούσε με τις τύψεις, με την ντροπή και τις αναμνήσεις και τότε εκείνος βρέθηκε στο δρόμο του. Ο Χαντάβρα έκανε συμφωνία με τον Χαλαζίμ και όλες οι αναμνήσεις απο την κόρη και το παιδί του χάθηκαν, αλλά ο Χαλαζίμ πάντα άφηνε κάποια ψήγματα για να γεννηθεί η νοσταλγια των θυμάτων του για αυτά που έχασαν. Ο όρος είναι γνωστός, ποτέ δεν παίρνεις τις αναμνήσεις σου πίσω και πάλι όμως η πονηριά του Χαλαζίμ θριάμβευσε και πρόσφερε μία συμφωνία στον Χαντάβρα. Θα γινόταν ο πιστός δούλος του και για κάθε εχθρό του που θα έβρισκε το θάνατο θα του έδινε ένα μπουκαλάκι που θα διάλεγε στην τύχη ο Χαντάβρα. Και έτσι περνάει ο καιρός και ο απελπισμένος γαλάζιος πίθηκος κάθε φορά που σκοτώνει κάποιο θύμα του Χαλαζίμ διαλέγει στην τύχη ένα γυάλινο μπουκαλάκι κλείνει τα μάτια και προσεύχεται αυτό το μαρτύριο λάβει τέλος.” Ο γέροντας κουρασμένος έκλεισε τα μάτια του και αποκοιμήθηκε, η φώτια κόντευε να σβήσει ένω στάλες βροχής δημιουργούσαν αυλάκια απο νερό πάνω στον γυάλινο θόλο. Έτρεξα στον στάβλο και έζεψα τον Μπαγιούν. “Χαλαζίμ είσαι νεκρός, το ορκίζομαι!”

// 101