Unter Frauen NR 13/2017

Stettin - Berlin / Szczecin - Berlin

Sandra Nachtweih

Die Kunst

der Zusammenarbeit { Sztuka współpracy }

Die Magie der Weihnachtsmärkte

nr 13/2017

{ Magia bozonarodzeniowych jarmarków }

Schick und lecker { Elegancko i smacznie }

1

2

inspirationen /

inspiracje

12|

BESONDERES / wyjątkowe Gut miteinander leben Żyć dobrze z innymi

06|

MAGISCHE ORTE / MIEJSCA NIEZWYKŁE Märchenhafte Weihnachtsmärkte Baśniowe jarmarki

18|

PSYCHOLOGIE DES ALLTAGS / PSYCHOLOGIA CODZIENNOŚCI Die Kunst des Vergebens Sztuka odpuszczania

24|

NACHBARINNEN / SĄSIADKI Geschenke Prezenty

26|

BEZIEHUNGEN / WIĘZI Um noch mehr zu helfen...

Aby pomagać jeszcze więcej...

30|

06|

56|

DIE GESCHMACKsWELT / kraina smaków Schick und lecker Elegancko i smacznie

36|

REISEN DER NACHBARN / PODRÓŻE SĄSIADÓW Peking - Reiseabenteuer IV Pekin - perypetie podróżnika IV

38|

18|

cooltura

Ereignisse 44| Kulturelle in der Region

Wydarzenia kulturalne w regionie

MIT Auge des Mannes / Męskim okiem

30| 36|

Święta 54| Weihnachten

Schönheit zum Abschied / PIĘKNO NA POŻEGNANIE

besondere Idee - SPICY ROOM 56| Eine Niezwykła idea - SPICY ROOM 3

BRIEF von der REDAKTION / LIST OD REDAKCJI

Banal, aber aus dem Herzen...

Ich liebe Weihnachten und die vorweihnachtliche Vorbereitungszeit.

Ich liebe es, in eine hektische Menschenmenge einzutauchen, Geschenke und Weihnachtsdeko auszusuchen...

Die Liste der traditionellen Speisen und das Schmücken des Weihnachtsbaums werden für mich nie langweilig – meiner sieht jedes Jahr fast gleich aus, rot-gold glänzend. Das große Putzen schreckt mich nicht ab, ebenso wenig die abendliche Erschöpfung und leichter Stress wegen der Unsicherheit, ob alles glatt laufen wird? Werden die Freunde und Familie glücklich sein?

Der Preis für all das ist dieses Moment, wenn wir uns zusammen an den Tisch setzen, gute Worte und Liebe tauschen... Es ist ideal, und so ein ideales Weihnachtsbild trage ich in mir seit meiner frühesten Kindheit. Ich habe es nie in Vergessenheit geraten lassen.

Ganz im Gegenteil – ich bemühe mich ständig, dass die Weihnachtszeit wunderschön und besonders ist. Meine Freude daran teile ich mit anderen. Der allgegenwärtige Kitsch und rund um die Uhr gespielte Weihnachtslieder irritieren mich nicht. Es ist eine Zeit der Einsicht und Fürsorge, einer Magie, die alle empfinden, die an sie glauben.

Allen Leserinnen und Lesern von Unter Frauen

wünsche ich viel Liebe, Geborgenheit und Freude an Zusammensein mit anderen.

Und auch dass die weihnachtliche Atmosphäre länger als nur ein paar Tage herrscht.

Redaktor naczelna / Chefredakteur: Monika Lesner Skład / Graphik: Edyta Docz / Hajduk'Walter Korekta i tłumaczenie / Korrektur und Übersetzung: E. Lesner, A. Misiuk, M. Weiner E-mail: unter.frauen@gmx.de

4

Wydawca i redakcja / Verleger & Redaktion: Profi – Druk Sp. z o.o. ul. Druckiego-Lubeckiego 1A, 71-656 Szczecin www.profi-druk.pl ISSN 2543-6600

Banalnie i od serca...

Kocham święta i atmosferę przedświątecznego czasu przygotowań do nich.

Lubię zatracić się w tłumie pędzących ludzi, spędzać czas na wybieraniu prezentów, drobiazgów, ozdób...

Nie znudziło mi się robienie listy z tradycyjnymi potrawami i ubieranie choinki - każdego roku wyglądającej niemal identycznie, mieniącej się na czerwono i złoto.

Nie przerażają mnie generalne porządki, wieczorne zmęczenie i lekki stres spowodowany niepewnością - czy wszystko się uda? Czy uszczęśliwię przyjaciół i rodzinę?

Wszystko wynagradza ten krótki moment, gdy zasiadamy do wspólnego stołu, dzieląc się opłatkiem, miłością i dobrocią... Jest idealnie, bo ten idealny obraz noszę w sobie od najwcześniejszych lat życia.

Nie pozwoliłam mu nigdy odejść w zapomnienie. Wręcz przeciwnie. Dokładam wszelkich starań, aby Święta Bożego Narodzenia, były piękne i niezwykłe.

Dzielę się z innymi swoją radością przeżywania tych dni. I nie razi mnie marketowy kicz, puszczane w kółko te same świąteczne piosenki. To czas wyrozumiałości i troski o innych.

Magia, której doświadczają ci, którzy chcą w nią wierzyć.

Wszystkim Czytelniczkom i Czytelnikom Unter Frauen

życzę doświadczenia miłości, bliskości i radości bycia z drugim człowiekiem.

I tego, aby atmosfera świąt trwała dłużej niż kilka dni.

5

BESONDERES / wyjątkowe

Sandra Nachtweih

Gut miteinander leben Żyć dobrze z innymi

Mit Sandra Nachtweih sprachen / Z Sandrą Nachtweih rozmawiały Wiltrud Betzler-Schellin i Monika Lesner

6

S

chon seit mehreren Monaten bitten die Leserinnen von Unter Frauen, dass Sandra Nachtweih, die Bürgermeisterin von Pasewalk, auf unserem Cover erscheint. Die Bewohner schätzen an ihr sehr ihre Bescheidenheit und die Bereitschaft, nahe an den Bürgern zu leben, an den – wie sie sagen – 'normalen' Menschen.

S

andra Nachtweih ist als gewählte Bürgermeisterin die offizielle Vertretung der Stadt Pasewalk und ihrer Verwaltung und sie nimmt an verschiedenen Veranstaltungen teil, so am Drachenfest in der Oststadt, am gemeinsamen Kochen mit anderen Bürgermeistern – alles, um näher an den Menschen zu sein. Dies ermöglicht ihr, die Bedürfnisse und Wünsche der Bürger kennen zu lernen und die Stadt so zu verwalten, dass Pasewalk ein attraktiver Ort ist fürs Arbeiten, fürs Entspannen – ja, einfach fürs Leben.

Sandra Nachtweih ist in der Wilhelm-Pieck-Stadt Guben geboren worden. Diese Stadt wurde 1945 nach dem zweiten Weltkrieg geteilt – der östliche Teil wurde als Gubin polnisch, der westliche ist als Guben in Deutschland geblieben, im Land Brandenburg. Im Laufe der Zeit starben alle Beziehungen zwischen den polnischen und deutschen Bewohnern der geteilten Gemeinde ab. Im deutschen Teil hatte man mehr Kontakt mit russischen Bürgern als mit den Polen. Die Bürgermeisterin erinnert sich an ein wichtiges Treffen zwischen Jaruzelski und Honecker bei einem Jugendaustausch in Warschau und an eine Reise nach Kattowitz, wo ein russisch-polnisch-deutsches Pfadfinderlager stattfand. An ihre Kindheit hat sie viele warme Erinnerungen. Vom Kindergarten bis zum Abitur lebte sie in Guben. Ihre Eltern waren nicht politisch engagiert, ihre Mutter hat Sportveranstaltungen für Kinder und Jugendliche organisiert. Daher spielt Sport eine wichtige Rolle in Frau Nachtweihs Leben und gleich daneben Musik und Instrumente. Sie spielte in einem Orchester, trat auf Veranstaltungen auf, was für ein Kind ein Riesenspaß und Erfüllung bedeutete.

Viel Freude bereitete ihr auch eine Reise nach Lübeck, in der Zeit, kurz nach der Grenzöffnung.

- Das waren große Emotionen: nach Westdeutschland zu reisen – erzählt die Bürgermeisterin. - Ich werde nie vergessen, wie hell es dort war – es war gerade Weihnachtszeit. Damals war es im Osten noch eher grau und trist, und dort – Licht im Überfluss, Schmuck.

Nach dem Abitur entscheidet sich Sandra Nachtweih,

in Bernau bei Berlin an der Fachhochschule für öffentliche Verwaltung zu studieren. Besonders warm bleibt in ihrer Erinnerung das Gefühl der Unabhängigkeit, das aus dem Bedürfnis nach Selbstständigkeit und Verantwortung für das eigene Leben kam. Das war eine besondere und schwierige Zeit innerer Migration von Deutschen innerhalb Deutschlands. Plötzlich verlassen „alle“ den Osten, um sich im Westen niederzulassen.

Im Osten fehlen langsam Lehrer und hochqualifizierte Spezialisten verschiedener Berufe. In dieser bewegten Zeit fängt die zukünftige Bürgermeisterin an, sich aktiv gesellschaftlich zu engagieren, dadurch trifft sie auch andere engagierte Menschen. Ihr großer Traum nach dem Studium war, im Raum Potsdam zu leben. Doch das Schicksal hat anders entschieden...

Frau Nachtweih entscheidet sie sich -weg von der Verwaltung- im Jahr 1998 für eine Stelle in der Sparkasse Uecker-Randow in Pasewalk und ein Jahr später lernt sie ihren zukünftigen Mann kennen. Dadurch waren die Weichen gestellt in Pasewalk zu bleiben. Diese Entscheidung startet eine Kette von persönlichen und beruflichen Erfolgen – so wird 2007 Sandra Nachtweih Fachbereichsleiterin in der Sparkasse. Ein Jahr früher und 2009 kommen ihre Söhne zur Welt.

- Zum Glück leben wir in solchen Zeiten, dass keiner eine feste Rolle zugeteilt bekommt. Es passiert oft, dass der Mann sich um die Kinder kümmert, um den Haushalt. Keinen wundert oder ärgert das – sagt die Bürgermeisterin. - Zusammen mit meinem Mann haben wir auch entschieden, dass er wegen der Kinder in seinem Job kürzer tritt. Und ich glaube, das war eine sehr gute Entscheidung.

Durch ihren Job in der Sparkasse hat sie viele Kontakte, die sie jeden Tag nutzen kann, um weitere Beziehungen in der Region zu schließen.

2013 stirbt der Bürgermeister von Pasewalk. - Damals war ich politisch nicht aktiv – sagt Frau Nachtweih. Aber meine Freunde und Familie regten an, über eine Kandidatur nachzudenken. Die ersten Gespräche fanden bei mir zu Hause statt, als meine Familie mit mir überlegte, wie ich überhaupt starten sollte, wie mein Programm aussehen sollte, wie die Chancen aussehen... Ich war die einzige Frau die kandidierte, politisch unabhängig, was mir wahrscheinlich auch geholfen hat... – überlegt sie.

Und tatsächlich – dank dem Einsatz von Familie und der Freunde, der hervorragend organisierten Kampagne und Sandra Nachtweihs positiver Energie hat Pasewalk eine wunderbare Bürgermeisterin bekommen.

7

BESONDERES / wyjątkowe

Die Region, die Sandra Nachtweih verwaltet, ist besonders und anspruchsvoll: Es ist sowohl das ehemalige Ostdeutschland, wie auch ein polnisches Grenzgebiet.

- Wir haben eine Partnerschaft mit Police. Wir treffen uns oft beruflich und organisieren gemeinsam manche Events.

- Ist die Integration der Bewohner auch so intensiv? haken wir nach.

- Nicht wirklich, nein – antwortet Sandra Nachtweih.

- Die Integrationsprozesse sind auf dem Niveau der einzelnen Bewohner von Police und Pasewalk schwieriger durchzuführen. Es ist eine wichtige Aufgabe, die nach sehr viel mehr Zeit verlangt und Engagement von beiden Seiten. Wichtig ist, dass wir freundlich nebeneinander leben können, das ist schon ein Erfolg.

Wir fragen nach ihren Entwicklungsplänen der Region.

- Mein Traum ist, dass Pasewalk eine wirtschaftlich attraktivere Region wird. Deswegen machen wir alles, damit man hier einen guten Job finden kann, wir unterstützen die Gründung neuer Unternehmen, wir sind regelmäßig im Gespräch mit ansässigen Unternehmen, wir wollen Pasewalk als Verkehrsknotenpunkt der 8

Bahn erhalten... Wir unterstützen wichtige Bürgerinitiativen, wir unterstützen bei Fortbildungsmöglichkeiten. Es existieren viele Vereine, wir wollen den Zugang zu der Kultur stärken, Ausstellungen und Konzerte organisieren. Wir versuchen auch, die Region touristisch attraktiver zu machen, damit Besucher länger bei uns verweilen.

- Also, was kann man in Pasewalk entdecken, das so besonders ist, das man das nirgendwo sonst findet?

- Ich habe hier in unserer Region viele nette Menschen kennengelernt, die unsere Region auch ausmachen. Es ist sehr ruhig hier, man muss sich keine Sorgen wegen des Verkehrs oder gar Staus machen. Wir leben naturnah, es ist alles sehr grün. Die Straßen sind gut ausgebaut und das Haff sowie die Ostsee ist wirklich nicht sehr weit weg von hier – sagt die Bürgermeisterin.

- Haben sie ein Lebensmotto?

- Ein konkretes Lebensmotto habe ich nicht – sagt Frau Nachtweih. - Aber ich bin optimistisch und ich glaube, dass man gut miteinander leben soll. Alleine, ohne eine gute Zusammenarbeit mit anderen Menschen, schafft man nie etwas. ■

O

d wielu miesięcy czytelniczki Unter Frauen prosiły, aby bohaterką naszego okładkowego artykułu została burmistrzyni Pasewalku, pani Sandra Nachtweih.

To ją doceniają mieszkańcy za naturalność, skromność i chęć bycia przy mieszkańcach, zwykłych - jak o sobie mówią - ludziach.

P

ani Nachtweih z jednej strony godnie reprezentuje miasto Pasewalk na szczeblu administracyjno - urzędowym z drugiej zaś - uczestniczy w festynach, święcie latawców, wspólnym gotowaniu wraz z innymi burmistrzami, po to, aby być bliżej każdego człowieka.

Pozwala to rozpoznać potrzeby i marzenia innych i tak zarządzać, aby Pasewalk stał się miejscem atrakcyjnym - do odpoczynku i pracy - po prostu do życia.

Sandra Nachtweih urodziła się Wilhelm-Pieck Stadt Guben. Jest to miejscowość, którą po wojnie, w 1945 roku, podzielono - część wschodnią wcielono do Polski (Gubin) a zachodnia została po stronie Niemieckiej (Guben), przynależąc do Brandenburgii.

Po wielu latach powoli zanikały jakiekolwiek więzi pomiędzy polskimi i niemieckimi mieszkańcami podzielonej miejscowości. Po niemieckiej stronie wręcz częstsze były kontakty z Rosjanami niż z Polakami. Burmistrzyni pamięta z dzieciństwa ważne spotkanie z roku 1988 między Jaruzelskim a Honekerem podczas wymiany młodzieżowej w Warszawie oraz wyjazd w nastoletnim wieku do Katowic na rosyjsko - polsko – niemiecki obóz harcerski. Samo dzieciństwo wspomina ciepło. Edukacja od przedszkola do matury przebiegała w Guben. Rodzice nie byli zaangażowani politycznie, ale mama organizowała zajęcia sportowe dla dzieci i młodzieży. Stąd w życiu pani Nachtweih istotne miejsce zajmował sport a obok niego - muzyka i gra na instrumentach.

Należała do orkiestry, występowała na imprezach, co przede wszystkim dla dziecka - jest wielka frajdą i spełnieniem marzeń. Radość sprawił jej również wyjazd do Lubeki, w czasie, gdy granice były jeszcze zamknięte.

- To były wielkie emocje - wyjazd do Zachodnich Niemiec - wspomina bohaterka - Nie zapomnę jak tam było pięknie – akurat były Święta. Wtedy na wschodzie, było jeszcze szaro i smutno a tam – mnóstwo światła, ozdoby. No i niezapomniany smak coca- coli - uśmiecha się.

Po maturze Sandra Nachtweih decyduje się na studia na kierunku zarządzanie w Bernau (obok Berli-

na). To, co szczególnie miło wspomina z tego okresu to poczucie niezależności, wynikające z potrzeby samodzielności i odpowiedzialności za własne życie.

To specyficzny i trudny czas wewnętrznej migracji mieszkańców w obrębie Niemiec. Z dnia na dzień ludzie opuszczają wschodnie ziemie, żeby osiedlić się na zachodzie. Zaczyna po wschodniej stronie brakować nauczycieli i innych najlepszych specjalistów z pozostałych profesji. W tym burzliwym czasie przyszła burmistrzyni zaczyna wdrażać się intensywnie w życie społeczne i polityczne, działając i spotykając się z wieloma innymi zaangażowanymi osobami. Wielkim marzeniem po ukończeniu studiów była praca w Poczdamie. Los zadecydował jednak inaczej...

Pani Nachtweih w 1998 roku otrzymuje pracę w Sparkasse Uecker-Randow Pasewalk, a rok później poznaje przyszłego męża. To dla niego rezygnuje z wyjazdu i zostaje na stałe w Pasewalku. Wybór ten skutkuje pasmem osobistych i zawodowych sukcesów - w 2007 bohaterka artykułu zostaje dyrektorką oddziału Sparkasse. Natomiast rok wcześniej i w roku 2009 - przychodzą na świat jej synowie.

- Na szczęście żyjemy w takich czasach, że nie ma 9

BESONDERES / wyjątkowe już odgórnie przypisanych życiowych ról. Często to mężczyzna zajmuje się domem, dba o wystrój, dzieci. nikogo to nie dziwi i nie oburza. - stwierdza burmistrzyni - My z mężem również zdecydowaliśmy, że nie porzucę swojej pracy, aby poświęcić się opiece nad dziećmi. I uważam, że naprawdę wyszło nam to na dobre.

Korzyścią wynikającą z pracy w Sparkasse były liczne znajomości, które można było każdego dnia zawierać, poszerzając kontakty w regionie.

W 2013 roku umiera burmistrz Pasewalku.

- Nie byłam jeszcze wtedy politycznie aktywna przyznaje Nachtweih i dodaje - Ale moi znajomi i rodzina namawiali mnie do tego, abym kandydowała na stanowisko burmistrzyni. Wszystkie pierwsze, merytoryczne rozmowy toczyły się u mnie w domu, kiedy to przyjaciele zastanawiali się, w jaki sposób powinnam wystartować w wyborach, jak powinien wyglądać mój program, jakie mam szanse... Byłam jedyną kandydującą kobietą, niezależną partyjnie, co być może przechyliło szalę zwycięstwa na moją korzyść... - zastanawia się.

I rzeczywiście - zapał przyjaciół, świetna organizacja kampanii i bijąca od Sandry Nachtweih pozytywna energia dały Pasewalkowi niezwykłą burmistrzynię.

Region, którym zawiaduje burmistrzyni Nachtweih jest szczególny i wymagający. Z jednej strony to obszar dawnych wschodnich Niemiec, z drugiej zaś miejsce położone niedaleko polskiej granicy.

- Mamy umowę partnerską z Policami, która skutkuje częstymi spotkaniami na szczeblu urzędowym i wspólną organizacją niektórych imprez.

- Czy integracja na poziomie mieszkańców jest także taka intensywna? - dopytujemy.

10

- Chyba jednak nie - odpowiada Nachtweih - Dużo trudniej jest przeprowadzić pewne procesy pośród samych mieszkańców Polic i Pasewalku. To ważne zadanie, wymagające większej ilości czasu i zaangażowania obu zainteresowanych stron. Najważniejsze, ze potrafimy całkiem zgodnie mieszkać obok siebie a to już spory sukces.

Dopytujemy o plany związane z rozwojem regionu.

- Marzę o tym, aby Pasewalk stał się miejscem atrakcyjnym do życia. Dlatego robimy wszystko, aby można było znaleźć tutaj atrakcyjną pracę, tworzymy nowe zakłady pracy, przebudowujemy dworzec, chcemy uruchomić produkcję oświetlenia...

Aktywizujemy mieszkańców wspierając podejmowane przez nich inicjatywy i działalności, dofinansowujemy różne formy kształcenia. Na naszym terenie działa wiele stowarzyszeń, chcemy rozwijać się w zakresie dostępu do kultury, organizować wystawy i koncerty. Próbujemy także uatrakcyjnić region turystycznie, aby przejeżdżający w pobliżu turyści zatrzymywali się u nas na dłużej.

- Co wyjątkowego, czego nie znajdziemy nigdzie indziej, odkryjemy w Pasewalku?

- Tutaj jest bardzo spokojnie, nie trzeba martwić się ruchem ulicznym i korkami na drogach. Żyjemy bliżej natury, wokół jest mnóstwo zieleni. Drogi są dobrze utrzymane i tak naprawdę niedaleko od nas do morza - dodaje.

- Czy ma pani życiowe motto?

- Nie mam - odpowiada burmistrzyni po czym dodaje - Ale jestem optymistką i do tego uważam, że trzeba żyć dobrze z innymi ludźmi. Samemu, bez zgodnej współpracy z innymi, niczego się nie stworzy. ■

To są Twoje apteki!

Oferujemy: • duży wybór leków i dermokosmetyków • sprowadzamy leki również na zamówienie, także z Polski • kompetentna i miła obsługa • bezpośredni kontakt z właścicielem (w języku polskim i niemieckim)

Das sind Deine Apotheken! »A lte Roland - Apotheke Turmstr. 15 10559 Berlin » Apotheke am Antonplatz Langhansstr. 1 13086 Berlin » Apotheke am Anton-Saefkow-Platz Anton Saefkow Platz 8 10369 Berlin

Wir bieten Euch an: • eine große Auswahl an Medikamenten und Dermokosmetika • wir importieren auch Medikamente auf Bestellung, sogar aus Polen • kompetentes und nettes Personal • direkter Kontakt mit dem Besitzer (auf Deutsch und Polnisch)

tel. +49 151 223 345 33 tel. +48 607 070 007 ZAHNÄRZTE, ALLE SPEZIALISTEN – STETTIN STOMATOLODZY WSZYSTKICH SPECJALIZACJI - SZCZECIN BEREITS SEIT 15 JAHREN ERSTELLEN UND REALISIEREN WIR WIRKSAM HEIL- UND KOSTENPLÄNE FÜR PATIENTEN, DIE BEI ALLEN DEUTSCHEN KRANKENKASSEN VERSICHERT SIND

OD 15 LAT WYKONUJEMY I SKUTECZNIE REALIZUJEMY KOSZTORYSY DLA PACJENTÓW UBEZPIECZONYCH WE WSZYSTKICH NIEMIECKICH KASACH CHORYCH

- Einsparungen bis zu 50 Prozent im Vergleich zu Preisen in deutschen Zahnarztpraxen

- Oszczędność do 50% w porównaniu z niemieckimi gabinetami

- Garantie der Genehmigung von Behandlungsplänen durch Ihre Krankenkasse

- Gwarancja akceptacji kosztorysów przez niemieckie kasy chorych

- Garantie der Kostenerstattung für die Behandlung in Polen durch Ihre Krankenkasse

- Gwarancja uzyskania zwrotu finansowego z niemieckiej kasy chorych za wykonane leczenie w Polsce

- Schnellere Realisierung der Behandlungspläne und hohe Qualität der prothetischen Leistungen - Erstellung der Heil- und Kostenpläne und Abrechnungsunterlagen nach deutschem Standard und deutschen Prozeduren - Wir behandeln schwere Fälle im Bereich von Zahnersatz, Chirurgie, Parodontologie Kieferorthopädie und ästhetischer Zahnheilkunde

- Szybsza realizacja planów leczenia oraz wysoka jakość usług protetycznych - Kosztorysy i rachunki wykonywane są wg niemieckich standardów i procedur - Zajmujemy się trudnymi przypadkami z zakresu protetyki, chirurgii, periodontologii, ortodoncji i stomatologii estetycznej

Wir existieren schon seit fast 30 Jahren – schon 15000 Patienten aus Polen, Deutschland und Skandinavien haben uns vertraut • Istniejemy już od blisko 30 lat - zaufało nam 15 000 pacjentów z Polski, Niemiec i Skandynawii.

Rufen Sie uns an und machen Sie einen Termin • Zadzwoń i umów się na wizytę

+48 606 992 580 +49 (0) 33 333 533 399 KRZYWOUSTEGO 19/5 70-252 SZCZECIN KRÓLOWEJ KORONY POLSKIEJ 9/U1 70-485 SZCZECIN MICKIEWICZA 128A/1 71-140 SZCZECIN11

inspirationen / inspiracje

Aus der Arbeit der Volkssolidarität Ortsgruppe Rothenklempenow Grupa Rothenklempenow Text & Fotos: Karin Zimmermann, Vorsitzende der Ortsgruppe der Volkssolidarität Rothenklempenow

D

ie Volkssolidarität (VS) ist eine im Oktober 1945 in Dresden gegründete Hilfsorganisation. Sie breitete sich in den nächsten Monaten besonders in Ostdeutschlands aus. Sie ist eine Sozial- und wohlfahrtsorganisation und hat bis heute eine wichtige Bedeutung bei der Betreuung älterer und zunehmend auch jüngerer Menschen.

Am Anfang ging es wirklich darum, hilfsbedürftigen Menschen ein Nachtlager oder eine heiße Suppe zu geben. Nach dem Krieg zogen viele Menschen: Alte, Kinder, Kranke, Vertriebene oder Heimkehrer irritiert durch das Land, denn sie hatten oft nichts und niemanden. Unsere ältesten Mitglieder in Rothenklempenow mit über 90 Jahren sind Frau Hildemarie Sanow und Frau Ingeborg Hasselmann.

Hautnah erlebten sie, wie eine abgemagerter Frau 12

und ein etwa vierjähriges Kind mit großen hohlen Augen, nichts sagend, aber doch bittend, vor ihnen standen und auf die dünne Kohlsuppe schauten. Sie waren auf ihrem Weg wohl dem Geruch im Dorf nachgegangen. „Wir hatten alle selbst nur wenig“ sagt Frau Sanow, aber in diesem Moment nicht zu teilen oder abzugeben, wäre uns niemals in den Sinn gekommen. Waren die Menschen vor 70 Jahren anders als heute??? Ich will aber nicht allgemein bleiben; das findet man im Internet.

Ich möchte über unser Leben und unsere Tätigkeiten im Ortsverein Rothenklempenow berichten.

In dieser Gruppe sind 28 Personen, überwiegend Frauen, aktiv. Zu Geburtstagen bekommt jeder eine selbst gebastelte Karte . Zu runden Geburtstagen gehen wir persönlich gratulieren. Das kommt gut

an. Die über 75-jährigen, oft schon allein stehend, freuen sich über jedes kleine Gespräch, denn dann ist das Alleinsein für eine Weile vergessen. Wir lassen es uns auch nicht nehmen, zu Krankenbesuchen zu gehen, wenn es mal jemanden arg erwischt hat.

Wir feiern zusammen den Frauentag gestalten eine Weihnachtsfeier und machen im Sommer unser Grillfest.

te müssen wir meist das Auto nehmen, weil vielen das Laufen schon schwer fällt. Das tut aber unserer Unternehmungslust keinen Abbruch. So haben wir das Heimatmuseum in Bergholz besucht, was sehr interessant war. Der Besuch dort hat uns in unsere Vergangenheit zurückgeführt. Außerdem besuchten wir die Ortsgruppe der Volkssolidarität in Krackow zum Spargelessen.

Einmal im Jahr sind wir zu einem Tagesausflug per Bus unterwegs. So waren wir schon zweimal in Szczecin, haben Waren und Klink besucht sowie eine Brückenfahrt in Berlin unternommen. Auch konnten wir die Elbphilharmonie in Hamburg besichtigen. Mit Kuchenbasaren bereichern wir zum Beispiel die Bauernmärkte in Rothenklempenow und unterstützen die Bio-Landgesellschaft. Jeden Dienstagnachmittag treffen sich die Handarbeitsfrauen. Wir arbeiten Stücke für uns selbst, kreieren aber auch Kleinigkeiten für den Adventsbasar, die wir dort verkaufen. Vor ein paar Jahren konnten wir noch Radtouren in die nähere Umgebung – Krugsdof, Löcknitz, Plöwen unternehmen. Heu-

So schmort nicht jeder im eigenen Saft und wir konnten neue Kontakte knüpfen. Eingeladen haben wir uns zum Beispiel auch schon die Polizei, die uns darüber aufklärte, wie wir unser Zuhause sicherer machen können oder jemanden, der uns sagte, wie man eine Vorsorgevollmacht oder eine Patientenverfügung richtig ausfüllt. Zu den Spielenachmittagen kommen leider nicht viele, so dass eine kleine Gruppe reihum zuhause Rommè spielt.

Der Zusammenhalt in der Gruppe ist lose, so dass niemand zu etwas verpflichtet ist. Wenn aber jemand Hilfe braucht, sind wir füreinander da und helfen uns gegenseitig. ■

13

inspirationen / inspiracje my dzień kobiet, organizujemy imprezy świąteczne a latem grillujemy.

V

olkssolidarität to założona w październiku 1945 roku w Dreźnie organizacja pomocowa. Rozprzestrzeniała się w kolejnych latach szczególnie we wschodnich Niemczech. Jest organizacją społeczną i do dzisiaj ma ważne znaczenie przy opiece nad starszymi i - coraz częściej również - nad młodymi ludźmi.

Na początku chodziło tu tylko o pomoc ludziom w potrzebie, noclegiem albo ciepłą zupą. Po wojnie wiele sfrustrowanych osób (młodych i starych, zdrowych i chorych, wygnanych i powracających) jeździło po kraju. Często nie mieli już nikogo.

Nasi najstarsi członkowie w Rothenklempenow to ponad 90 letnie panie - Hildermarie Sanow oraz Ingeborg Hasselmann. Na własnej oczy widziały wychudzoną kobietę z około czteroletnim dzieckiem z pustymi oczami, proszącą wzrokiem o miskę zupy kapuścianej. „My sami mieliśmy tylko mało” mówi pani Sanow, ale nigdy by nam wtedy nie wpadło do głowy nie podzielić się.

Czy ludzie byli inni 70 lat tamu??? Nie wolno uogólniać; można to znaleźć w internecie.

Chcę opisać nasze życie i działanie w grupie Rothenklempenow. W tej grupie aktywnych jest 28 osób, szczególnie kobiet. Na urodziny każdy dostaje ręcznie sporządzoną karteczkę. Na okrągłe urodziny idziemy osobiście składać życzenia. To jest dobrze widziane. Ponad 75-latkowie, często już sami, cieszą się każdą małą rozmową, wtedy mogą chociaż na chwilę zapomnieć o samotności. Odwiedzamy również znajomych w szpitalach, jeśli trafili tam z powodu złego stanu zdrowia. Razem świętuje14

Raz do roku planujemy jednodniowy wyjazd autobusem. Byliśmy już dwa razy w Szczecinie, odwiedziliśmy Waren i Klink oraz wybraliśmy się na wycieczkę do Berlina. Mogliśmy też posłuchać orkiestry w Filharmonii nad Łabą w Hamburgu. Bazarami ciastowymi wzbogacamy przykładowo targi rolnicze w Rothenklempenow i wspieramy społeczność rolnictwa bio.

Każdego wtorkowego popołudnia spotykają się kobiety od prac ręcznych. Tworzymy przedmioty dla siebie, ale kreujemy też drobnostki na bazar adwentowy, na którym je sprzedajemy.

Jeszcze kilka lat temu mogliśmy organizować wycieczki rowerowe w okolicy – Krugsdorf – Löcknitz, Plöwen. Dzisiaj musimy głównie jeździć samochodem, bo wielu osobom trudno już chodzić. Nie przeszkadza to jednak naszemu zapałowi w organizacji nowych przedsięwzięć.

Odwiedziliśmy muzeum okoliczne w Bergholz, okazało się to bardzo interesujące. Oprócz tego odwiedziliśmy grupę Volkssolidarität w Krackow i zostaliśmy tam poczęstowani szparagami.

Otworzyliśmy się na siebie i nawiązaliśmy nowe znajomości. Zapraszaliśmy do siebie na przykład policję, która nam wyjaśniła, jak najlepiej zabezpieczyć dom, albo kogoś kto nam wytłumaczył, jak się wypełnia pełnomocnictwo zabezpieczenia albo DNARy. Na popołudnia gier niestety nie przychodzi wiele osób, przez co mała grupka gra w domu w Rommè.

Udział w działaniach organizacji jest niezobowiązujący. Jeśli jednak ktoś potrzebuje pomocy, jesteśmy dla siebie wsparciem i pomagamy sobie nawzajem. ■

Mogliśmy też posłuchać orkiestry w Filharmonii nad Łabą w Hamburgu.

Razem świętujemy dzień kobiet, organizujemy imprezy świąteczne, a latem grillujemy.

15

16

Rette dein Augenlicht in Pasewalk / Uratuj swój wzrok w Pasewalku • Katarakt (Grauer Stern)-OP ohne lange Wartezeit • zweisprachiges Personal • Augenarzt mit jahrelanger Erfahrung • a nästhesiologische Betreuung vor, während und nach OP • kostenloser Transport Stettin-Pasewalk • nette Atmosphäre • Kostenübernahme durch NFZ (75%)

• operacje zaćmy bez kolejek • dwujęzyczny personel • lekarz okulista z wieloletnim doświadczeniem • opieka anastezjologiczna przed zabiegiem, w trakcie i po nim • darmowy transport ze Szczecina do Pasewalku • przyjazna atmosfera • refundacja przez NFZ (75%)

www.zacma.de Augenklinik / Klinika Okulistyczna Dr. med. Lukas Nitsche

Stettiner-Str. 41 17309 Pasewalk

+48 572 864 964

Junge Familie mit Kinder sucht in der deutsche Grenzzone ein Haus oder ein Bauland zu kaufen.

Bitte zögern Sie nicht Angebote an die E-Mail-Adresse der Redaktion Unter Frauen zu senden. Wir antworten jeden Anbieter.

Rodzina z dziećmi poszukuje domu lub działki budowlanej do kupienia w niemieckim pasie przygranicznym.

Proszę o przysyłanie ofert na adres mailowy redakcji Unter Frauen.

Skontaktujemy się z każdym oferentem.

E-mail: unter.frauen@gmx.de

17

MAGISCHE ORTE / MIEJSCA NIEZWYKŁE

Märchenhafte Weihnachtsmärkte BAŚNIOWE JARMARKI Text: Red, Fotos: Monika Lesner

18

N

atürlich ist es am besten, die Wanderung durch weihnachtliches Berlin am Abend zu beginnen. Die vielen Illuminationen, Lichterketten an Gebäuden, Tausende Lämpchen, glitzernder Schmuck an Hausfassaden – all das schafft eine außergewöhnliche Stimmung.

Unbedingt besuchen wir den Tempel des Kitsch – EINEN WEIHNACHTSMARKT. Aus den Lautsprechern ertönen Weihnachtslieder mit dem ewigen Last Christmas (ohje, ich mag dieses Lied wirklich seit meiner Kindheit ;)). Sprachen aus verschiedenen Ländern Europas – Englisch, Französisch, Spanisch… alles mit lauten Gespräche der Polen und Deutsche vermischt… Bunte Mützen, Schale… in der Hand eine Tasse aromatischer Glühwein – es ist sehr kalt und der ist die perfekte Aufwärmung. Ich versuche, mit der Kamera interessante Orte und Details fest zu halten. Dann betrachte ich auf dem Vorschau mein fotografisches Werk – na klar, im Vordergrund sind Gesichter, Kapuzen, Brillen zu sehen. Obwohl ich die Hände hochgehoben habe, sehen die Bilder wegen meiner kleinen Größe echt komisch aus und rufen die Frage hervor: Was dachte die Künstlerin sich dabei? Es ist gut, dass mich Tomek Tkaczyk, der Gründer des Portals TwojBerlin, begleitet, der fast einen halben Meter größer ist als ich. Er kommt und zeigt mir zufrieden seine Fotos. Hmmm…na ja. Etwas Raum und weite eine Perspektive, viel schöner als bei mir. Um mich aufzumuntern, meint Tomek, dass ich recht gut mit dem Vordergrund zurechtkomme und ein gutes Auge für Details habe. Ab diesem Moment höre ich mit Breitbildaufnahmen auf. Stern, Schneemann, Pinguin... oh…. hölzerne Schüssel, Weihnachtspyramiden, die

mit Hilfe der von Kerzen aufsteigenden Wärme angetrieben werden. Mit den vor Kälte erstarrten Fingern schieße ich weitere Fotos.

Es mischen sich viele Gerüche in der Luft, was auch faszinierend für die Sinne ist. Organische Seifen, zwei Stände weiter reifende Käsen und auf der gegenüberliegenden Seite – Würste (natürlich!) direkt aus Polen. Und hier kommt ein kleines Schwindelgefühl – meine Nase hat definitiv Schwierigkeiten, das alles zu bewältigen. Die zufriedenen und ruhigen Besucher des Marktes essen warme Gerichte zum Nachtisch – vielleicht blaue Zuckerwatte, oder Schokoladenäpfel? Man kann auch geröstete Erdnüsse kaufen – nach Belieben süß mit Karamell oder salzig mit Paprika.

Die Stände sind von artistisch dekorierten Lebkuchen geschmückt, die zusätzlich in Folie eingepackt und mit bunten Bändchen zugebunden sind. Baumkuchen, Muffins, Schaumküsse – kulinarische Fantasien jeder Naschkatze.

Besonders ist auch die Atmosphäre, die unter den Menschen herrscht. Keiner scheint andere zu stören, obwohl das Gedränge wirklich groß ist. Die Besucher halten ruhig an, damit jemand ein Foto am erwünschten Ort machen kann. Ich versinke in den Blicken von hunderten blauen, grünen, schwarzen Augen… Ich spüre Freundlichkeit, Wärme und herzliches Interesse an anderem Mensch. Oder vielleicht sehe ich nur das, was ich sehen möchte? Aber das reicht, um die Batterien mit positiver Energie aufzuladen, um den Endorphinenspiegel zu erhöhen. Ich lächle den Kindern und Erwachsenen zu und sie lächeln zurück. Auf der Erde hält mich nur die Furcht, im Gedränge von Tomek Tkaczyk getrennt zu werden. Und er

19

MAGISCHE ORTE / MIEJSCA NIEZWYKŁE

20

ist da… ich sehe seine hoch über die Köpfe der Menschen gehobenen Arme mit der Kamera. Er kommt wirklich gut klar.

teczne karuzele, kręcące się pod wpływem ciepła świec lub podgrzewaczy. Skostniałymi z zimna palcami pstrykam kolejne zdjęcia.

Wirken sich denn die Ereignisse des letzten Jahres auf die Atmosphäre der Weihnachtsmärkte aus?

Man kann mehr Polizei sehen, und das Gelände mit den Ständen ist mit Betonsperren gesichert. Reicht das aus? Wird es irgendwie helfen? Das wissen wir nicht. Vielleicht sind wir heute mehr aufmerksam, wachsam.

Lassen wir uns aber diese pure, fast kindische Freunde über die Schönheit der Vorweihnachtszeit nicht wegzunehmen. ■

Mieszają się zapachy, to również jest fascynujące dla zmysłów. Organiczne mydełka, dwa stoiska dalej dojrzewające sery a po przeciwnej stronie - kiełbasy (a jak!) prosto z Polski. I tu następuje lekki zawrót głowy - mój nos ma wyraźny problem, żeby to ogarnąć. Zadowoleni i spokojni bywalcy jarmarku zjadają ciepłe potrawy a na deser - może błękitna wata cukrowa, albo jabłka w czekoladzie? Można też kupić prażone orzeszki - w zależności od preferencji zamówić słodkie, karmelowe, albo słone, oprószone papryką.

Ozdobą stoisk są artystycznie dekorowane pierniczki, które dodatkowo zapakowane są w mieniące się celofany i związane kolorowymi tasiemkami. Sękacze, babeczki, pianki w czekoladzie - fantazje kulinarne każdego łasucha.

O

czywiście najlepiej rozpocząć wędrówkę po świątecznym Berlinie wieczorem.

Bezmiar iluminacji, świetlne kurtyny na budynkach, światełka, mieniące się przed domkami ozdoby - to wszystko tworzy niezwykły nastrój. Obowiązkowo odwiedzamy świątynię kiczu - JARMARK BOŻONARODZENIOWY. W głośnikach rozbrzmiewają dźwięki świątecznych piosenek z ponadczasowym Last Christmas (Ojej, ja naprawdę od dziecka lubię tę piosenkę ;)). Języki z różnych stron Europy - angielski, francuski, hiszpański...w to wszystko wkomponowane głośne rozmowy Polaków, Niemców... Kolorowe czapki, szaliki... w rękach kubeczek aromatycznego Gluhwein - jest straszliwie zimno, na rozgrzewkę jak znalazł.

Próbuję uchwycić aparatem szczególnie interesujące miejsca, detale. Sprawdzam na podglądzie swoje fotograficzne dzieło - no tak, na pierwszym planie w kadrze twarze, kaptury, okulary. Mimo, że ręce podniosłam wysoko do góry, z uwagi na niewysoki wzrost ujęcia wychodzą co najmniej komicznie i prowokują pytanie: Co artystka miała na myśli?

Dobrze więc, że towarzyszy mi Tomek Tkacz, pomysłodawca portalu TwojBerlin, średnio o pół metra wyższy ode mnie. Podbiega i z zadowoleniem prezentuje swoje fotografie. Hm... no tak. Trochę przestrzeni i rozległa perspektywa, dużo ładniej niż u mnie. Dla pocieszenia Tomek stwierdza, że ja całkiem dobrze radzę sobie z bliskimi planami i „łapaniem“ obrazków. Od tego momentu rezygnuję z próby panoramicznego kadrowania. Gwiazdka, bałwanek, pingwinek ...o... drewniane misy, świą-

Niezwykła również jest atmosfera, jaka panuje między ludźmi. Nikt nikomu nie wchodzi w drogę, mimo, że tłok jest naprawdę spory. Odwiedzający spokojnie zatrzymują się, aby ktoś mógł zrobić zdjęcie w upatrzonym przez siebie miejscu. Zanurzam się w setkach spojrzeń błękitnych, zielonych, czarnych oczu... Dostrzegam tam życzliwość, ciepło i serdeczne zainteresowanie drugim człowiekiem.

A może widzę to, co chcę zobaczyć? Ale to wystarcza, aby naładować baterie pozytywną energią, podnieść poziom endorfin. Uśmiecham się do dzieci i dorosłych, a oni do mnie. Przy ziemi trzyma mnie tylko obawa, żeby nie rozdzielić się w tłumie z Tomkiem Tkaczem.

A jest...widzę jego wysoko ponad głowami ludzi wzniesione ręce z aparatem. Naprawdę dzielnie sobie radzi.

Czy wydarzenia sprzed roku rzutują na nastrój Bożonarodzeniowych Jarmarków? Jest zauważalnie więcej policji a obszary, w których rozstawione są stoiska zabezpieczono betonowymi zaporami.

Czy to wystarczy? Czy w czymś pomoże? Tego nie wiemy. Może jesteśmy dziś bardziej czujni, uważni.

Ale nie dajemy sobie odebrać tej czystej, dziecięcej niemal radości, jaką daje piękno przedświątecznego czasu. ■

21

MAGISCHE ORTE / MIEJSCA NIEZWYKŁE

D ieses Jahr könnt Ihr die Berliner Weihnachtsmärkte vom 27 November bis 31 Dezember besuchen.

•

W

22

tym roku Bożonarodzeniowe Jarmarki w Berlinie możecie odwiedzać od 27 listopada do 31 grudnia.

Liebe Leserinnen!

W

enn Ihr interessante Leute kennt, und wollt, dass wir in unserer Zeitschrift einzigartige Orte oder Aktivitäten präsentieren – schreibt uns an! Wir sammeln Ihre Meinungen, Fotos und Ideen. Wir wollen, dass unsere Zeitschrift gemeinsam mit Euch gestaltet wird, wichtige für unser Region Initiativen und interessante Personen beschreibt. Ihre Nachrichten schicken Sie bitte an unter.frauen@gmx.de.

Wir freuen uns auf die Zusammenarbeit und verbleiben mit freundlichen Grüßen Ihr Redaktionsteam Drogie Czytelniczki!

J

eśli znacie ciekawych ludzi, chcecie, aby w naszej gazecie opisane zostały niezwykłe miejsca, czy działania – napiszcie do nas. Zbieramy Wasze opinie, zdjęcia i pomysły. Chcemy, żeby nasz miesięcznik był tworzony wspólnie z Wami, promował ważne dla regionu inicjatywy i przedstawiał interesujące osoby.

Wszystkie wiadomości można przesłać na adres unter.frauen@gmx.de Zapraszamy do współpracy i pozdrawiamy, Zespół Redakcyjny

zu vermieten

Do wynajęcia

Neue komfortable 2-Zimmer Wohnung in einer ruhigen, grünen Umgebung in Kołobrzeg, 500 m vom Meer entfernt.

Kostenlos für die Gäste: Schwimmbad, Sauna, Fitnessraum, Spielzimmer für Kinder und Spielplatz im Freien; kostenloser Parkplatz Es gibt auch einen Fahrradverleih vor Ort. •

Nowy 2 pokojowy komfortowy apartament w spokojnej, zielonej części Kołobrzegu, 500 m od morza.

Bezpłatnie: basen, sauna, siłownia, sala zabaw dla dzieci i plac zabaw na zewnątrz; bezpłatne miejsce parkingowe Na miejscu jest także wypożyczalnia rowerów.

KONTAKT:

tel. 0048 501 589 704 e-mail: apartamentDP@wp.pl

Preis: Haputsaison – 140 € Nebensaison – 60 € Endreinigungsgebühr – 30 € Cena: W sezonie – 140 € Poza sezonem - 60 € Opłata za końcowe sprzątanie - 30 €

Zum Zentrum von Kołobrzeg, ca. 1,6 km und zum Pier 2 km.

Do centrum Kołobrzegu ok. 1,6 km a do molo 2 km.

23

PSYCHOLOGIE DES ALLTAGS / PSYCHOLOGIA CODZIENNOŚCI

Die Kunst des Vergebens Text: Red

Wenn wir von uns selbst viel verlangen, bewusst und tief leben, empfinden wir den Geschmack der Existenz in seiner ganzen Herrlichkeit.

An jedem Tag erfüllen wir eine kleinere oder größere Mission, realisieren einen von uns bestimmten Minimumplan, was uns die Zufriedenheit und Erfüllung schenkt. Es gibt keinen Platz für Unbestimmtheit, Mittelmäßigkeit… eine Geste bedeutet etwas, ein Wort bedeutet etwas, das Wirken dient zu etwas. So eine Anschauung der Realität verschärft die Sinne, führt dazu, dass nichts unserer Aufmerksamkeit entgeht.

Wir absorbieren jeden Moment, jeden Ton, jedes Bild, jeden Geschmack… Wir teilen unsere Meinung mit Freunden. Wir öffnen uns auf die Welt und die Welt öffnet sich auf uns – aufmerksam kümmern wir uns darüber, dass in der Flüchtigkeit des Daseins keine Sekunde verloren geht. Es führt dazu, dass das Leben sich verdichtet, vervielfacht… und so kann man sich selbst in der Existenz verdoppeln, verdreifachen… es ist einfach, wenn wir nicht dahinvegetieren wollen, wenn wir verstehen, dass es eine Zeitverschwendung ist, tatenlos und gedankenlos vor sich hin zu leben.

So eine Einstellung kann jedoch schnell zu Perfektionismus führen – aber zu so einem destruktiven, der keine Fehler erlaubt und nicht mal ein kurzes Durchatmen zulässt. Es befehlt uns, trotzt einer Krankheit gerade zu stehen, im Angesicht von Unannehmlichkeiten und Widrigkeiten des Schicksals die Zähne zusammenbeißen. Darum muss man die (oft schwierige) Kunst des Vergebens – sich selbst und anderen – lernen. Man soll sich die Hierarchie der Werte so aufbauen, um zwischen dem Pflichtbewusstsein und der Kleinlichkeit unterscheiden zu können. Und wissen, wann etwas wichtig und relevant ist, und dass es sich lohnt, sich dafür zu opfern und den Kopf zu neigen.

Und wann etwas NICHTS wert ist. Und wann man verzeihen kann, oder gar muss. Diese Fähigkeit mindert nämlich unser Leben nicht, sondern zeigt, dass wir das Leben selbst und die Menschen, die es um uns herum gibt, schätzen… ■

24

SZTUKA ODPUSZCZANIA Jeśli wymagamy od siebie dużo, żyjemy świadomie i głęboko, wtedy doświadczamy smaków istnienia w pełnej jego wspaniałości.

Każdego dnia wypełniamy małą lub większą misję, realizujemy wyznaczony przez siebie plan minimum i to daje poczucie zadowolenia i satysfakcji. Nie ma miejsca na nijakość, bylejakość... Gest znaczy, słowo znaczy, działanie czemuś służy. Takie podejście do rzeczywistości wyostrza zmysły, sprawia, że nic nie umknie naszej uwadze. Chłoniemy każdą chwilę, dźwięk, obraz, smak... Dzielimy się naszymi refleksjami z przyjaciółmi. Otwieramy się na świat a świat otwiera się na nas - uważnych - dbających, aby w kruchości bytu nie uronić żadnej sekundy. To sprawia, że życie gęstnieje, zwielokrotnia się... i tak można się w swym istnieniu podwoić, potroić...

To łatwe, gdy nie chcemy gnuśnieć, uznając, że szkoda czasu na bezczynność i bezmyślność.

Tylko od takiej postawy już o krok od perfekcjonizmu - ale takiego destrukcyjnego, który nie pozwala na potknięcia, czy chwilę oddechu. Każe stać na baczność podczas ciężkiej choroby, zaciskać zęby w obliczu przykrości i przeciwności losu.

Dlatego trzeba opanować trudną dla wielu sztukę odpuszczania - sobie i innym. Mieć tak zbudowaną hierarchię wartości, żeby - kierując się nią - od razu umieć oddzielić poczucie obowiązku od małostkowości. I wiedzieć kiedy coś jest ważne, istotne, i warto się temu poświęcić, nad tym pochylić. A kiedy coś jest NIC - ważne.

Photo by Atle Mo on Unsplash

I można - a nawet trzeba - odpuścić. Bo ta umiejętność wbrew pozorom nie spłyca naszego życia a pokazuje, jak bardzo szanujemy je i ludzi, którzy są wokół nas... ■

25

NACHBARINNEN / SĄSIADKI

Wir beschenken gern Chętnie dajemy prezenty Text: Viola Baum

bwohl wir Deutsche für eine sehr praktische O Nation gehalten werden, geben wir gern unser Geld aus, um andere Menschen glücklich zu machen.

Täglich beschenken wir zum Beispiel Nachbarn, die wir mögen. Wir bringen ihnen dann selbstgebackenen Kuchen, oder was zum Trinken – ein Weinchen oder gutes Bier. Wenn wir Hühner haben, teilen wir die Eier, wenn wir Obstbäume haben – bringen wir Früchte zum probieren mit. Wir können Geschenke auf Türklinken hängen und damit zum anonymen Schenker werden – das macht uns auch viel Freunde. Wenn unsere Bekannten Kinder haben, können sie immer kleine Spielzeuge oder Leckerbissen für ihre Kleinen erwarten.

Natürlich ist die Weihnachtszeit eine besondere Zeit für Geschenke. Wir planen oft viel früher, was wir für wen kaufen, und fangen an, Geschenke schon um September auszusuchen. Wir prüfen dann auch schon die Preise, eventuelle Sonderangebote.

Schließlich bestellen wir auch im Internet – weil jedes Jahr die Auswahl größer wird, weil die Lieferung problemlos verläuft und weil die Preise niedrig sind. In der Regel finden wir heraus, was jemand braucht und wovon er träumt, und dann versuchen wir, die Erwartungen zu erfüllen. Natürlich suchen wir, wenn uns jemand seine Träume nicht verrät, ein

26

Geschenk, der sowohl schön als auch nützlich sein wird.

Ich bin der Meinung, dass ein praktisches Geschenk einem jahrelang dienen wird, und hauptsächlich solche Andenken suchen wir für unsere Nächsten und Bekannten aus. ■

imo że nas, Niemców, uważa się za naród M bardzo praktyczny, chętnie wydajemy nasze oszczędności, aby uszczęśliwić innych ludzi.

Na co dzień potrafimy obdarować drobiazgami nawet sąsiadów, których lubimy. Zanosimy im wtedy samodzielnie wykonane wypieki, albo jakiś przyjemny trunek - winko albo dobre piwo. Jeśli mamy kury - dzielimy się jajkami, jak mamy owocowe drzewka - zanosimy owoce na spróbowanie. Potrafimy też prezenciki wieszać na klamce i wtedy stajemy się anonimowym darczyńcą - to również sprawia wiele radości. Gdy nasi znajomi mają dzieci, mogą spodziewać się drobnych zabawek, czy smakołyków dla swoich maluchów.

Oczywiście szczególnym czasem, jeśli chodzi o dostawanie i darowanie prezentów, jest okres świąt Bożego Narodzenia. Najczęściej już dużo wcześniej

planujemy, co komu kupimy i zaczynamy rozglądać się za prezentami gdzieś w okolicach września.

Wtedy sprawdzamy też ceny, ewentualne promocje.

Ostatecznie zamawiamy również przez internet - bo tam z każdym rokiem wybór jest coraz większy, nie ma problemów z dostawą a ceny są konkurencyjne.

Z reguły najpierw sądujemy, czego ktoś potrzebuje i o czym marzy a wtedy próbujemy sprostać oczekiwaniom. Rzeczywiście, jeśli ktoś nie zdradzi nam

swoich pragnień, rozglądamy się za prezentem, który będzie zarówno ładny, jak i przydatny.

Mam wrażenie, że porządny podarek to taki, który będzie komuś służył przez lata. I raczej takich upominków szukamy dla swoich bliskich i znajomych. ■

27

NACHBARINNEN / SĄSIADKI

Wir lieben es, beschenkt zu werden, und noch mehr, zu beschenken

I

ch schreibe dieses Feuilleton genau an meinem Geburtstag (zusätzlich – ein bisschen Privates – danke für alle Glückwünsche). Und weil ich den Geburtstag in Dezember feiere, genau wie Weihnachten und Namenstag, ist es der einzige Monat im Jahr, in dem ich Geschenke bekomme. Und ich bekomme sie den ganzen Dezember lang. Ich gebe ehrlich mal zu, dass es nicht so toll ist, alle Geschenke auf einmal zu bekommen. Ich beneide ein wenig diejenigen, die Jahr für Jahr nicht 11 Monate darauf warten müssen…

Freundinnen, die ich zum Thema „Geschenke“ befragt habe, antworteten mir einstimmig, dass sie es lieben, beschenkt zu werden. Für alle ist es wichtig, dass Geschenke nicht „praktisch“ sind. Eine Schürze und ein Küchenhandschuh kann nur einen Küchenliebhaber erfreuen und nicht eine Frau, die täglich kochen muss, obwohl sie es nicht mag. Wir werden uns nicht unbedingt über ein Bügelbrett oder neue Töpfe freuen. Sie sind zwar praktisch, aber, seien wir mal ehrlich: es sind mehr Geschenke für die ganze Familie als für uns selbst. Wir lieben Geschenke wie zum Beispiel ein Wochenende in SPA, eine gute Creme, schönes Parfüm.

Jeden Polin würde sich über Workshops in ihrem Lieblingsgebiet freuen, beispielsweise in make-up, Backen oder Häkeln. Wir probieren gern neue Sachen aus und als Geschenk werden sie uns sicher Freunde bereiten.

Polinnen können hervorragend Geschenke machen. Wir lieben es sehr und strengen uns dabei sehr an.

Wir kaufen keine fertigen Sets in einer Drogerie oder etwas, was gerade im Sonderangebot ist. Wir fertigen wirklich durchdachte Geschenke an, die mit dem Geschmack des Beschenkten übereinstimmen. Dabei sind wir echt einfallsreich – eine durchschnittliche Polin würde ihrem Mann eher keine Socken kaufen (es sei denn, solche mit einem Supermann-Motiv drauf). Üblicherweise haben wir unsere Geschenke schon im voraus durchdacht und geplant. Wir mögen es dagegen nicht, Geschenke „zwangsmäßig“ vorzubereiten, wenn wir keine Idee für sie haben. Ein Geschenk für den Mann von Tante Halina kaufen zu müssen bereitet uns keine Freunde, weil wir wissen, dass wir da keine gute Idee haben können. Exklusive Geschenke gefallen älteren Polinnen übrigens nicht, weil sie nicht an Luxus gewohnt sind.

Wir verlieren völlig den Verstand, wenn wir Geschenke für unsere Kinder kaufen. Als wir selbst klein waren, waren die Geschäfte fast leer, also wollen wir jetzt, dass unsere Sprösslinge ihre erträumten Andenken haben. Unsere Kinder bekommen oft mehrere Weihnachtsgeschenke. Wir legen auch viel Wert auf Geschenke für die Knirpse unserer Freunde und Familie. Wir rufen die Eltern an und fragen, was ihr Kind sich wünscht, wir fragen auch unsere eigenen Kinder. Jugendlichen kaufen wir sehr gern Tabletts, Handys, Lautsprecher und andere elektronische Sachen. Natürlich erhalten Teenage-Mädchen Kleidung und Kosmetika.

Wenn ich in einem Satz unsere Einstellung zu Geschenken beschreiben sollte, würde ich sagen, dass wir irre viel Geld für sie ausgeben. Vor Weihnachten engagieren wir uns auch gern im Beschenken von Menschen in der Not, und neben Geschenken für die Nächsten vergessen wir auch nicht über Spendenaktionen. ■

28

Kochamy dostawać, a jeszcze bardziej dawać Text: Żaneta Żelichowska

P

iszę ten felieton akurat w dniu moich urodzin (przy okazji - trochę prywaty - dziękuję wszystkim za życzenia). A że są w grudniu, podobnie jak święta i moje imieniny to grudzień jest jedynym miesiącem w roku, gdy dostaję prezenty. I dostaję je przez cały grudzień. Szczerze przyznam, że dostawanie prezentów „hurtowo” nie jest tak ekscytujące i zazdroszczę troszkę tym, którzy nie muszą czekać co roku 11 miesięcy na upominki...

Koleżanki, które podpytałam na temat otrzymywania prezentów, mówiły, że uwielbiają je dostawać.

Co najważniejsze, bardzo nie lubimy prezentów przyziemnych. Fartuch i rękawica może ucieszyć wyłącznie entuzjastę gotowania, a nie kobietę, która co dzień gotuje - choć za tym nie przepada. Niekoniecznie ucieszymy się z deski do prasowania, czy też nowych garnków. Wprawdzie są przydatne, ale - bądźmy szczere - to bardziej prezenty dla całej rodziny niż dla nas samych. Lubimy prezenty typu weekend w spa, dobry krem, piękne perfumy. Każda Polka ucieszy się z warsztatów z lubianej przez siebie dziedziny: czy to z makijażu, czy z pieczenia ciast albo szydełkowania. Coraz chętniej próbujemy nowych rzeczy, więc tego typu prezenty na pewno sprawią nam radość.

Polki są świetne w robieniu prezentów. Bardzo to lubimy i naprawdę przykładamy się do prezentów.

Nie kupujemy gotowych zestawów w drogerii albo czegoś, co akurat jest w promocji. Robimy naprawdę przemyślane prezenty, które trafiają w gusta obdarowywanego. Wykazujemy się przy tym pomysłowością a przeciętna Polka nie kupuje raczej mężowi skarpetek (chyba że z motywem supermana).

Zwykle prezenty są przez nas wcześniej przemyślane i zaplanowane. Nie lubimy natomiast robić prezentów „na siłę”, gdy nie mamy na nie pomysłu. Kupowanie podarku dla męża ciotki Haliny nie sprawia nam radości, gdyż nie wiemy, co jemu możemy kupić wyjątkowego. Takie ekskluzywne prezenty nie podobają się zresztą starszym Polkom, gdyż te nie przywykły do zbytków.

Zupełnie tracimy rozsądek kupując prezenty dla dzieci. Gdy same byłyśmy małe w sklepach prawie niczego nie było, więc teraz pragniemy, by nasze pociechy miały wymarzone upominki. Nasze dzieci dostają często kilka prezentów na Gwiazdkę. Przykładamy się także do podarków dla maluchów znajomych i rodziny. Dzwonimy do rodziców, pytając, z czego dziecko byłoby zadowolone, a także podpytujemy o to nasze pociechy. Nastolatkom bardzo chętnie kupujemy tablety, smartfony, głośniki i inne rzeczy elektroniczne. Oczywiście dorastające panny otrzymują ubrania i kosmetyki.

Jeżeli w jednym zdaniu miałabym opowiedzieć o naszym podejściu do kwestii prezentów, powiedziałabym, że je kochamy i często wydajemy na nie irracjonalnie dużo pieniędzy. Przed Bożym Narodzeniem chętnie angażujemy się także w obdarowywanie najbardziej potrzebujących i obok prezentów dla najbliższych pamiętamy o akcjach charytatywnych. ■

29

BEZIEHUNGEN / WIĘZI

Um noch mehr zu helfen...

Aby pomagać jeszcze więcej...

Text: Monika Lesner, Fotos: priv.arch

30

K

laudyna und Ulrich Droske sind Berliner. Sie lachen, dass aus all den Unterschieden zwischen ihnen eine fantastische Beziehung entstanden ist sowie eine Ehe, die schon sieben Jahre dauert.

Obwohl sie zugeben, dass sie sich nicht auf den ersten Blick ineinander verliebt haben und die Liebe nicht „wie ein Blitz und Donner“ zugeschlagen hat, sind sie ein Traumpaar, das sich liebt, ohne Worte versteht und alles tut, um allen Bedürftigen möglichst viel zu helfen – vor allem Kindern.

Klaudyna ist als ein zwölfjähriges Mädchen nach Deutschland gekommen. Die Entscheidung hat ihre Mutter getroffen, als sie das Leben in Polen und in Deutschland verglichen hat. Es war kurz nach der Wende, in Polen füllten sich langsam Läden mit Waren, es wurde ein bisschen bunter – aber es war immer noch eine schwierige Zeit, um über die Runden zu kommen.

- Mama hat sich bis heute eigentlich nicht in Berlin eingelebt und spricht oft darüber, für den Rest ihres Lebens nach Polen zurück zu kehren – sagt Klaudyna. - Und ich fühle mich hervorragend hier. Es ist meine Welt.

In Berlin hat Klaudyna u.a. Slavistik und Amerikanistik studiert.

Die Krönung ihres Studiums war ein halbjähriges Praktikum in New York. Dort hat sie die politisch-sozialen Aktivitäten der Vereinten Nationen (UNO) beobachtet.

Wieder in Deutschland, hat sie angefangen, sich politisch zu engagieren und ist der CDU beigetreten. In der Partei lernte sie Ulrich kennen.

- Seine Geduld und Ausgeglichenheit haben mich beeindruckt. Genau wie ich träumte er von einer echten, gemütlichen Familie. Seit 2009 waren wir zusammen, ein Jahr später haben wir geheiratet – erzählt Klaudyna. - Vor sechs Jahren ist Veronika zur Welt gekommen, zwei Jahre später Gabriel, unser Sohn.

Seit 2011 unterstützte das Ehepaar verschiedene Akti-

vitäten rund um deutsch-polnische Beziehungen und Hilfsaktionen. Am 15. April 2015 enstand „Deutsch-polnisches Hilfswerk e.V.“ mit Klaudyna Droske als Vorsitzende, Ulrich Droske als Stellvertretender Vorsitzender und Dorota Orland als Schatzmeisterin.

- Der Verein basiert auf Volontariat – sagt Ulrich. Deswegen ist es so wichtig, dass möglich viele sich in die Initiative engagieren. Dann kann man mehr für andere machen.

- Wir konzentrieren uns auf die Hilfe für Kinder und Kinderheime. Wir arbeiten sowohl mit deutschen wie auch mit polnischen Einrichtungen – fügt Frau Droske hinzu.

Ich frage nach der Idee der Weihnachtsgeschenke für die Kleinen.

- Jahr für Jahr engagieren sich sehr viele Menschen in das Beschenken von bedürftigen Kindern. Wir geben ihnen die Daten – den Namen und Alter des Kindes – und wir bitten gute Menschen, dass sie in ein Schuhkarton ein paar Sachen einpacken: Süßigkeiten, Kosmetika, ein Spielzeug, Schulsachen. Wir

31

BEZIEHUNGEN / WIĘZI bitten, dass die Kartons offen bleiben und an eine Sammelstelle geliefert werden.

- Warum sollen sie denn offen bleiben? - hacke ich nach. - Das macht einen doch misstrauisch, da fragt man sich: will sich jemand aus meinem Geschenk was schnappen?

- Darum geht es überhaupt nicht – empört sich Klaudyna. - Ehrlich gesagt, es geht um die Sicherheit und das Komfort der Kinder. Wir müssen den Inhalt mal kontrollieren. Es ist schon leider passiert, dass es sich in den Päckchen alte oder unschöne Sachen befanden. In solchen Fällen ergänzen wir das Geschenk, sonst könnte das Kind sich verletzt fühlen. Es ist auch verboten, eine Adresse in den Karton zu stecken – manche machen das, und das müsste von der Einrichtung erst erlaubt werden.

- Bedeutet das, dass ich da zum Beispiel eine Weihnachtskarte mit meinem Namen nicht mit einpacken dürfte?

- Doch, das geht – es ist ja sehr nett, so eine persönliche Nachricht. Das ist eben die Idee des Ganzen: wir lernen den Namen des Kindes kennen, das Kind weiß auch den unseren. So was kann das traurige Leben dieses Kindes ein bisschen fröhlicher machen.

Klaudyna erzählt auch, warum sie mit ihrem Mann das Ganze erweitert haben.

- 2014 haben wir uns in eine Sammelaktion für den zweijährigen krebskranken Antoś. Wir sind ihm nie begegnet, aber seine Geschichte hat uns sehr bewegt. Er ist gestorben, und wir haben diesen schrecklichen Tag immer noch im Kalender vermerkt – Klaudyna kämpft mit den Tränen. - Seitdem haben wir beschlossen, noch mehr zu 32

machen.

- Wir suchen nach wichtigen Projekten und Aktionen, die wir unterstützen könnten – sagt Ulrich. Wir arbeiten mit Quartiersmanagement zusammen.

Das sind Initiativen, die Sozialausgleich schaffen.

Für sie organisieren wir Interkulturelles Vorlesen, Weihnachts- oder Osterworkshops. Die Workshops macht hervorragend Dorota Orland, der wir dafür sehr dankbar sind.

- Und was hat dich in deiner Frau begeistert, als du sie kennen gelernt hast?

- Ihre Augen – lacht Ulrich und sagt: - Klaudyna ist sehr ambitioniert, das ist beeindruckend. Und noch sehr herzlich, warm und familienorientiert dazu.

- Was für eine Familie seid ihr, wie sieht denn Weihnachten bei euch aus?

- Wir sind eine sehr traditionelle Familie – sagt Frau Droske. - Ich liebe es, die Zeit mit den Kindern und in der Küche zu verbringen, zusammen mit ihnen kochen. Weihnachten feiern wir immer im Familienkreis, je mehr Gäste, desto fröhlicher das Fest. Wir vermischen die polnische Tradition mit deutschen Bräuchen, dadurch wird das alles hervorragend und alle sind glücklich.

Ich verabschiede mich mit der außergewöhnlichen Familie, weil die Droskes schon die Päckchen für das Kinderheim in Szamotuły ins Auto laden und sich mit ihren eigenen Kindern auf den Weg machen, in leichtem Schneefall, um die Geschenke persönlich vorbeizubringen und die Freude in Kinderaugen sehen. ■

K

laudyna i Ulrich Droske są berlińczykami. Śmieją się, że ze wszystkich różnic między nimi powstał wspaniały związek i małżeństwo, którym są od siedmiu lat. Chociaż twierdzą, że uczucie, które ich połączyło nie spadło na nich, jak grom z nieba i nie było tym "od pierwszego wejrzenia" są świetną parą, kochającymi się ludźmi, którzy rozumieją się bez słów i robią wszystko, aby jak najwięcej pomagać potrzebującym, zwłaszcza dzieciom.

Klaudyna przyjechała do Niemiec jako dwunastoletnia dziewczynka. Decyzję o wyjeździe podjęła mama, porównując warunki życia w Polsce, do tego jak żyje się na zachodzie. To były czasy postkomuny.

Powoli zapełniały się sklepowe półki, wokół robiło się bardziej kolorowo, ale to wciąż trudny okres, aby w godnych warunkach i dostatku wychować dzieci.

- Mama tak naprawdę do dziś nie zaaklimatyzowała się w Berlinie i często wraca do kwestii powrotu na starość do Polski - mówi bohaterka Ale ja czuję się tutaj wspaniale, to jest moje miejsce na ziemi.

W Berlinie Klaudyna skończyła między innymi slawistykę i amerykanistykę. Ukoronowaniem studiów był wyjazd na półroczny staż do Nowego Jorku. Tam przyglądała się działaniom polityczno - społecznym w placówce Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ). Dzięki temu po powrocie zaangażowała się politycznie i wstąpiła do Chadecji. W szeregach tej partii poznaje Ulricha: - Bardzo zaimponowały mi jego cierpliwość i spokój.

Tak samo jak ja - marzył o prawdziwej, ciepłej rodzinie.

Od 2009 roku byliśmy razem, rok później wzięliśmy ślub - wspomina Klaudyna Sześć lat temu na świat przyszła Veronika a dwa lata po

niej - nasz synek, Gabriel.

Małżeństwo od 2010 wspiera różne działania na rzecz wymiany polsko - niemieckiej i pomocy innym. 15 kwietnia 2015 roku powstało „PolskoNiemieckie Dzieło Pomocy” (Deutsch-Polnisches Hilfswerk e.V.). Przewodniczącą stowarzyszenia została Klaudyna Droske, jej zastępcą Ulrich Droske, a skarbnikiem Dorota Orland.

- Stowarzyszenie funkcjonuje w oparciu o wolontariat - stwierdza Ulrich - Dlatego ważne jest to, aby osób zaangażowanych w inicjatywę było jak najwięcej, bo wtedy można działać z większym rozmachem, więcej robić dla innych.

- Koncentrujemy się na pomocy dzieciom i wspieraniu domów dziecka. Współpracujemy z placówkami w Niemczech i Polsce - dodaje pani Droske.

Pytam o ideę przygotowywania paczek świątecznych dla maluchów.

- Kolejny już rok angażujemy mnóstwo osób, aby te zrobiły upominek dla potrzebującego dziecka. Podajemy dane - imię i wiek podopiecznego domu dziecka i prosimy ludzi o dobrych sercach, żeby w kartonie po butach spakowali: słodycze, środki higieniczne, zabawkę i coś z przyborów szkolnych.

Prosimy, aby darczyńcy nie zamykali szczelnie swoich paczek i dostarczyli je do określonych punktów odbioru.

33

BEZIEHUNGEN / WIĘZI - Dlaczego kartony nie mogą być zamknięte - dopytuję - To budzi podejrzliwość i pytanie: A może ktoś, coś z mojego podarunku wyciągnie?

- Absolutnie nie o to chodzi - protestuje Klaudyna - Szczerze mówiąc, dla bezpieczeństwa dzieci i ich komfortu musimy kontrolować zawartość. Niestety zdarzyło się, że do paczuszek włożone zostały rzeczy stare, czy nieładne. Wtedy sami uzupełniamy taką paczkę, bo maluchowi byłoby bardzo przykro.

Nie wolno też zostawiać w kartonie swojego adresu - niektórzy również tak robią - a na to powinna wyrazić zgodę dyrekcja placówki.

- To znaczy, że nie wolno nam włożyć kartki z życzeniami i podpisać naszym imieniem?

- Oczywiście, że można tak zrobić - a nawet jest to bardzo miłe - taki osobisty gest w stronę dziecka.

Ideą tego typu paczek jest właśnie taki wymiar personalny - poznajemy imię podopiecznego, on może poznać nasze. Tym drobnym gestem rozjaśniamy na chwilę smutne życie maluszka.

Klaudyna opowiada również, dlaczego oboje z mężem postanowili działać na większą skalę.

- W 2014 zaangażowaliśmy się w zbiórkę na rzecz chorego na raka, dwuletniego Antosia. Nie widzieliśmy nigdy tego chłopca, ale bardzo wzruszył nas jego los. Nie udało się mu pomóc...Maluszek zmarł a my do dziś mamy w kalendarzu zaznaczony ten tragiczny dzień - Klaudyna z trudem powstrzymuje łzy - Od tamtej pory postanowiliśmy robić jeszcze więcej niż dotąd.

- Szukamy ważnych projektów i akcji, które możemy wesprzeć - mówi Ulrich - Współpracujemy z Quartiersmanagement , czyli inicjatywami na rzecz

34

wyrównywania szans socjalnych. W ramach tego przygotowujemy Międzykulturowe czytanie na głos, warsztaty świąteczne - bożonarodzeniowe czy wielkanocne. W prowadzeniu warsztatów wspaniała jest Dorota Orland, której jesteśmy bardzo wdzięczni za pomoc.

- A co cię zachwyciło w żonie, kiedy ją poznałeś?

- Oczy - śmieje się Ulrich i dodaje - Klaudyna jest bardzo ambitna, to imponujące. Do tego to serdeczna, ciepła i rodzinna osoba.

- Jaką jesteście rodziną i jak wyglądają u was święta?

- Jesteśmy bardzo tradycyjną rodziną - mówi pani Droske - uwielbiam spędzać czas z dziećmi w kuchni, przygotowując wspólnie z nimi potrawy. Święta spędzamy zawsze w rodzinnym gronie, im więcej przychodzi gości, tym jest weselej. Łączymy polską tradycję z niemieckimi zwyczajami, dzięki temu naprawdę jest wspaniale i wszyscy są szczęśliwi. Żegnam się z tą niezwykłą rodziną, bo państwo Droske pakują do samochodu już ostatnie paczki dla podopiecznych z Domu Dziecka w Szamotułach i wraz z własnymi dziećmi ruszają w daleką drogę, pośród lekko padającego śniegu, aby osobiście wręczyć podarki i zobaczyć radość na buziach obdarowanych. ■

Refleksologia neuro-odruchowa twarzy, stóp i rąk: • niezwykle odprężająca i skuteczna metoda na wszelkie problemy bólowe i różnego rodzaju zaburzenia funkcjonowania organizmu • powoduje zmniejszenie napięć na poziomie fizycznym i emocjonalnym • przywraca energię, poprawia odporność, uspokaja

Neuro-Reflexologie für Gesicht, FüSSe und Hände:

• sehr entspannend, wirksam bei jeglichen Schmerzen und Störungen im Körper • mindert physische und emotionale Spannungen • stellt das Gleichgewicht wieder her, stärkt die Abwehrkräfte, baut Energie auf

Japoński Cosmolifting:

• idealna alternatywa dla inwazyjnych zabiegów medycyny estetycznej • spłyca istniejące zmarszczki • redukuje obrzęki, bruzdy i cienie pod oczami • ujędrnia i dotlenia skorę twarzy

Japanisches Cosmolifting:

• ideale Alternative für invasive Behandlung in der ästhetischen Medizin • glättet Falten • reduziert Schwellungen, Falten und Ringe um die Augen • strafft und erfrischt die Gesichtshaut durch Sauerstofftherapie

Berliner Straße 160 10715 Berlin Telefon: 0177 546 26 82 35

DIE GESCHMACKWELT / KRAINA SMAKÓW

Schick und lecker Elegancko i smacznie

Zimtkekse

Ciastecxka cynamonowe

Zutaten: • 140g Kichererbsenmehl • 70g Kartoffelmehl • ½ TL Backpulver • 100g kalte Butter • 10 TL Xylit oder ein anderes Süßungsmittel • 1 Ei • 2 TL Zimt Zubereitung: Alle trockenen Zutaten vermischen, Ei und kaltes Butter in Stücken hinzufügen, alles schnell zusammenkneten. Den Teig für 30 Minuten in den Kühlschrank stellen. Den Ofen auf 170 Grad erwärmen.

Den Teig aus dem Kühlschrank nehmen, in Stücke teilen und 3-7 mm dick ausrollen. Gewünschte Formen ausschneiden. Ich habe als Erstes Kreise mit einem kleinen Glas ausgeschnitten, und später mit einem Stempel ein Muster auf ihnen abgedrückt.

Ungefähr 15-20 Minuten backen, bis sie leicht braun sind. Manchmal dauert es länger, abhängig vom Ofen.

36

Składniki: • 140g mąki z ciecierzycy • 70g mąki ziemniaczanej • 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia • 100g zimnego masła • 10 łyżeczek ksylitolu lub innego słodzika • 1 jajko • 2 łyżeczki cynamonu Wykonanie: wszystkie sypkie składniki wymieszać, dodać jajko i zimne masło w kawałkach. Szybko zagnieść ciasto.

Włożyć ciasto na 30 minut do lodówki. Rozgrzać piekarnik do 170 stopni. Wyjąć ciasto z lodówki, odrywać po kawałku i rozwałkowywać na grubość około 5-7 mm. Wyciąć pożądane kształty. Ja najpierw wycięłam koła małą szklanką, a następnie odcisnęłam na nich stemplem wzór. Piec około 15-20 minut aż zaczną się lekko rumienić. Czasem wymaga to więcej czasu, w zależności od piekarnika.

Pflaumen mit Hirse überbacken

Śliwki xapiekane x jaglanką

Zutaten: • 3 Gläser gekochte Hirse (oder 1 Glas trockene Hirse, über die Nacht eingeweicht und in 3 Gläsern Wasser gekocht) • 3 Hand voll Zwetschgen (bei mit tiefgekühlt) • 3 Hand voll Kirschen (auch tiefgekühlt) • 2 gehäufte Löffel Kokosnussöl • 1 TL Zimt, ein Sternanis, eine Prise Ingwer, ein bisschen frisch geriebene Muskatnuss • ein halbes Glas Pflanzenmilch • 3 EL Xylit

Składniki: •3 szklanki ugotowanej kaszy jaglanej (czyli 1 szklanka suchej kaszy namoczonej przez noc i ugotowanej w 3 szklankach wody) • 3 garści śliwek węgierek (u mnie mrożone) • 3 garści wiśni (też mrożone) • 2 czubate łyżki oleju kokosowego • ł yżeczka cynamonu, gwiazdka anyżu, szczypta imbiru, odrobinę świeżo startej gałki muszkatołowej • pół szklanki mleka roślinnego • 3 łyżki ksylitolu

Zubereitung: Die Backform mit einem Löffel Öl einfetten, die Hirse in die Form geben, Gewürze hinzufügen und alles mischen (der Anis sollte auf der Oberfläche bleiben). Milch eingießen, die Früchte in den Brei drücken, das restliche Öl auf der Oberfläche verteilen. Mit Xylit bestreuen, in 170 Grad 25 Minuten backen. Den Sternanis herausnehmen. Man kann es beispielsweise mit Kokosschlagsahne servieren.

Wykonanie: spód naczynia do zapiekania wysmaruj łyżką oleju. Dodaj całą kaszę. Wsyp przyprawy i wymieszaj.

Anyż lepiej, żeby został na wierzchu. Wlej mleko.

Wciśnij owoce pomiędzy kaszę, na wierch połóż jeszcze jedną łyżkę oleju. Posyp ksylitolem. Zapiekaj w 170 stopniach przez około 25 minut. Wyjmij gwiazdki anyżu. Można podawać na przykład z ubitą śmietanką kokosową.

37

REISEN DER NACHBARN / PODRÓŻE SĄSIADÓW

Peking Reiseabenteuer IV

Pekin - perypetie podróżnika cz. IV Text & Fotos: Paweł Olszański

D

as Hauptziel meines letzten Tages in Peking waren zwei Sommerpaläste chinesischer Kaiserdynastien – Neuer und Alter Sommerpalast. Der Name „Palast“ kann jedoch in diesem Fall täuschen, denn hier besichtigt man vor allem Gärten mit Tempeln, Statuen und malerischen Kanälen – es ähnelt gar nicht dem Schloss Versailles.

Der Neue Sommerpalast ist viel bekannter und besser erhalten, was natürlich auch damit verbunden ist, dass es dort viel voller ist. Das Terrain ist sehr groß und ein Teil davon befindet sich auf Hügeln, es ist also kein einfacher Spaziergang. Neben der Verbotenen Stadt und der Großen Mauer ist es die Hauptattraktion der Region.

38

Bevor ich in den Neuen Palast ging, kaufte ich noch eine Karte des Geländes – ohne ihr wäre es schwierig, sich dort zurechtzufinden. Erwartungsgemäß traf ich auf dem Hauptweg immer wieder auf große organisierte Gruppen von Touristen, also wollte ich schnell in eine weniger besuchte Gegend. Ich habe auch viele Menschen gesehen, die seit frühem Morgen Tai Chi praktizieren – ein für Touristen ungewöhnlicher Anblick.

Nach paar Minuten fand ich einen ruhigeren Ort, wo eine Mehrgenerationsfamilie an einem großen Tisch frühstückte und mich zur gemeinsamer Mahlzeit eingeladen hat. Eine Person sprach Englisch,

also konnten wir sogar reden. Ich verbrachte ungefähr eine Stunde mit ihnen und lernte dabei einige Worte in ihrer Sprache kennen. Der Nestor der Familie hat früher in der Schule Englisch gelernt (vor ungefähr 50 Jahren) und wollte auch unbedingt an dem Gespräch teilnehmen, was zwar sehr nett war, aber verständigen konnten wir uns nicht besonders gut. Ich schätze jedoch seine Offenheit – er probierte es, obwohl er wusste, wie schlecht seine Sprachkenntnisse sind.

Der nächste Punkt war der Alte Sommerpalast (Yu Yuan), der ein paar Kilometer vom Neuen entfernt ist, was mir die Gelegenheit gab, mit dem Bus in Peking zu fahren. Interessanterweise gibt es dort in

Bussen keine Fahrscheinautomaten, sondern Mitarbeiter, die Tickets verkaufen.

Der Alte Sommerpalast ist ganz anders als der Neue – er erinnerte mich an weite Felder mit Überresten von antiken Denkmälern in Griechenland und in der Türkei, denn an vielen Stellen sind nur Fundamente übrig geblieben. Das hat den Vorteil, dass sich auf dem großen Gelände sehr wenige Touristen befinden, also man kann den ganzen Tag im Park mit seinen vielen Bächen spazieren, ohne viele Menschen zu treffen.

Da um 16:00 die meisten Attraktionen geschlossen wurden, hatte ich noch ein bisschen Zeit, um ein39

REISEN DER NACHBARN / PODRÓŻE SĄSIADÓW fach in der Gegend herum zu laufen. Im Park Ditan habe ich einen Ingenieur getroffen, der behauptete, dass er vor zwei Monaten eine Effektivitätssteigerung von Verbrennungsmotoren patentiert hat, wofür er viele Preise gewann, es wurden mit ihm Interviews durchgeführt usw. Es wäre cool, wenn er einen Nobelpreis dafür bekommen würde, weil ich ein Foto mit ihm habe.

Am Abend ging ich zum Olympischen Park. Ich zögerte mit dem Ausflug, da ich glaubte, dass ich dort nichts interessantes finden würde – ein schönes Stadion und ein Schwimmbad, sonst nichts. Ich täuschte mich sehr und ich freue mich, dass die Einheimischen mich zu diesem Besuch überredet haben.

Architektonisch ist es vielleicht kein Juwel – ein langer, breiter Betonkorridor quer durch die Straßen. Es stellte sich jedoch heraus, dass er sich am Abend in das kulturelle Zentrum der Stadt verwandelt: auf der Allee, die ein paar Kilometer lang ist, gab es viele Menschengruppen, die zusammen Zeit verbrachten – vor allem Sport treibend (nicht nur

40

Jogging und Aerobic, sondern auch z.B. Seilspringen und Drachen steigen), singend (sowie Karaoke als auch Chor) und tanzend (Gesellschaftstanz, traditionell und modern). Ich empfehle, diesen Ort zu besuchen, besonders weil am Abend die meisten Attraktionen schon geschlossen sind.

Dort endete mein Abenteuer in Peking. Die Rückkehr war ruhig und uninteressant (zum Glück). Die Hauptstadt Chinas ist eine schöne Stadt mit einer interessanten Architektur und noch interessanterer Menschen. Leider nimmt der Smog ein Teil des Vergnügens weg (und bleibt auch nicht ohne Einfluss auf Fotos). Jedem, der so eine Möglichkeit hätte, empfehle ich, dort zumindest ein paar Tage zu verbringen – ihr werdet es nicht bereuen. Wenn ihr mehr Details dieser oder anderer Reisen kennenlernen wollt, oder einfach mehr Bilder zu sehen – lade ich auf meinen Blog ein: www.JustVisiting.pl ■

G

łównym celem mojego ostatniego dnia w Pekinie były dwa pałace letnie chińskich dynastii cesarskich - nowy oraz stary. Nazwa „pałac“ może być jednak myląca, gdyż zwiedza się przede wszystkich ogrody ze świątyniami, posągami i malowniczymi kanałami - w niczym nie przypomina to Wersalu. Ten pierwszy jest dużo popularniejszy i lepiej zachowany, co oczywiście wiąże się z tym, że jest bardziej zatłoczony. Zajmuje sporą powierzchnię, a część znajduje się na wzgórzach, więc nie jest to łatwy spacer. Obok Zakazanego Miasta i Wielkiego Muru jest to główna atrakcja turystyczna w tym rejonie.

Przed wejściem do „nowego“ Pałacu Letniego kupiłem mapę jego terenów - bez niej ciężko się tam odnaleźć. Zgodnie z przewidywaniami na głównych szlakach co rusz spotykałem duże zorganizowane grupy zwiedzających, więc starałem się przejść jak najszybciej w mniej uczęszczane rejony. Również tutaj sporo było ludzi praktykujących Tai Chi od samego rana - bardzo nietypowy widok wśród rzeszy turystów.

Po kilkunastu minutach trafiłem w spokojniejsze miejsce, gdzie spotkałem chińską wielopokoleniową

rodzinę jedzącą śniadanie przy dużym stole, która zaprosiła mnie do wspólnego posiłku. Jedna osoba znała angielski, więc nawet udało nam się porozmawiać. Spędziłem z nimi około godziny, poznając przy okazji kilka podstawowych zwrotów w ich języku. Nestor rodziny też kiedyś uczył się angielskiego w szkole (na oko z 50 lat temu) i koniecznie chciał się włączyć do rozmowy, co było bardzo miłe, aczkolwiek nie dogadywaliśmy się za bardzo. Doceniam jednak otwartość - próbował pomimo świadomości, że bardzo słabo zna język.

Kolejnym punktem był stary Pałac Letni, oddalony o kilka kilometrów od nowego, co dało mi okazję do skorzystania z autobusu miejskiego w Pekinie. Co ciekawe, w każdym z nich zamiast automatów siedzą pracownicy sprzedający bilety.

Stary Pałac Letni różni się od nowego - przypomina rozległe pola z resztkami starożytnych zabytków w Grecji czy w Turcji - w wielu miejscach pozostały jedynie fundamenty. Zaletą jest jednak znacznie mniejsza liczba turystów na większym terenie, dzięki czemu można przez cały dzień spacerować po parku poprzecinanym strumieniami i nie napotkać zbyt wielu ludzi.

Jako że o 16:00 zamykano większość atrakcji, mia41

REISEN DER NACHBARN / PODRÓŻE SĄSIADÓW łem trochę czasu, aby zwyczajnie poszwędać się po okolicy. W Parku Ditan spotkałem inżyniera, który - według jego słów - dwa miesiące wcześniej opatentował usprawnienie zwiększające efektywność silników spalinowych, za co zebrał jakieś nagrody, robili z nim wywiady itd. Fajnie by było, gdyby dostał za to

nie oraz nowocześnie). Polecam odwiedzenie tego miejsca, zwłaszcza że wieczorami większość innych atrakcji jest pozamykana.

Nobla, bo mam z nim zdjęcie.

Wieczorem wybrałem się do Parku Olimpijskiego.

Wahałem się nad tą wycieczką, ponieważ wydawało mi się, że nic ciekawego tam nie znajdę - ładny stadion i pływalnia, ale poza tym niewiele. Bardzo się pomyliłem i cieszę się, że miejscowi namówili mnie do odwiedzenia tego miejsca.

ście). Stolica Chin jest pięknym miastem o ciekawej architekturze i jeszcze ciekawszych ludziach. Niestety obecnie smog zabiera trochę przyjemności z jego zwiedzania (i nie pozostaje bez wpływu na jakość zdjęć).

Architektonicznie może nie jest to perełka - ot, długi i szeroki betonowy korytarz przecinający ulice.

Okazało się jednak, że wieczorami zamienia się on w centrum kulturalne miasta: na alei o długości kilku kilometrów było mnóstwo grup ludzi spędzających razem czas - głównie ćwicząc (nie tylko bieganie czy aerobik, ale też np. skakanie na skakance i puszczanie latawców), śpiewając (zarówno karaoke, jak i chór) i tańcząc (towarzysko, tradycyj42

Na tym skończyła się moja przygoda w Pekinie. Powrót był spokojny i pozbawiony przygód (na szczę-

Każdemu, kto będzie miał taką możliwość, polecam jednak spędzenie tam przynajmniej kilku dni - nie pożałujecie. Jeśli zaś chcecie poznać więcej szczegółów z tej lub innych wycieczek albo po prostu zobaczyć więcej zdjęć - zapraszam na mój blog: www.JustVisiting.pl ■

43

»Z dzisław Beksiński – Erzählt mit dem Schatten Die Ausstellung „des Malers des Todes“ im Stettiner Nationalmuseum

Seit dem 10. November ist im Stettiner Nationalmuseum die Ausstellung Zdzisław Beksiński – Erzählt mit dem Schatten zu sehen. Auf die Besucher warten nicht nur die aus der Sammlung vom Geschichtsmuseum in Sanok ausgeliehenen Bilder, sondern auch die virtuelle Galerie „De Profundis – Beksiński VR“. Dank der 3D-Grafik und VR-Brille kann man in ihren metaphysischen Raum eintauchen. Diese virtuelle Galerie ist von 11th Dimension erstellt worden. Die Ausstellung dauert bis zum 30. Dezember.

Zdzisław Beksiński ist einer der bekanntesten modernen polnischen Künstler. Vor allem ist seine Malerei bekannt – metaphysische Landschaften, fantastische Architektur, figuratives Darstellen von deformierten Personen, hyperreale Visionen aus dem Grenzgebiet zwischen Realität und Traum. Das große Interesse an sein Leben beweist der Erfolg des Filmes „Die letzte Familie“ (Ostatnia rodzina, 2016), der die Geschichte der Familie Beksiński erzählt.

Die Werke, die in Stettin zu sehen sind, sind vor Kurzem aus der Ausstellung im Polish Museum of America in Chicago zurückgekehrt – Zdzisław Beksiński: A Tale Told by Shadows - der ersten Ausstellung von Werken dieses Künstlers in den Staaten.

Der Impuls zum Malen gab Beksiński das Erkennen von Grenzen, die der Fotografie gesetzt sind. Neben dem Meistern von malerischen Techniken versuchte er sich in der Technik Heliotyp auf Fotomaterial; er schaffte Skulpturen aus Gips und Metall, und kehrte schließlich zur Grafik und Zeichnung zurück. Beskiński wurde schnell zu einem der interessantesten polnischen Malern. Seine abstrakten Reliefs, die auf der Ausstellung zum Anlass des internationalen Kongresses von Kunstkritikern AICA in Krakau (1960) ausgestellt wurden, zogen die Aufmerksamkeit des damaligen Direktoren des Guggenheim Museums in New York auf sich. Er bat Beksiński ein Stipendium in USA an, was der Künstler jedoch ablehnte. In Sanok setzte er seine künstlerische Suche fort. Entscheidend für Beksińskis Karriere waren die Ausstellungen von Janusz Bogucki in Warschau. Dem künstlerischen Erfolg seiner Werke – die vor allem Landschafts- und figurale Kompositionen darstellten und zum „fantastischen Zeitraum“ angehörten – folgte der finanzielle Erfolg. Seit 1972 konnte Beksiński nur von der Malerei leben. Sein künstlerisches Schaffen ist wegen seiner Originalität ziemlich leicht erkennbar: die Konzentration auf Menschengestalten in einem eher undefinierten Feld und visionäre Landschaf44

#Kuturveranstaltung / wydarzenie

ten. „Der Phänomen des künstlerisches Schaffens von Beksiński ist vor allem mit der Veranschaulichung 'Materialisierung' in den artistischen Techniken 'Bildern des Unterbewusstseins' verbunden, die sicherlich Symbole der inneren Erfahrungen des Künstlers, und im großen Maße Symbole der geistlichen Zustände des modernen Menschen sind. Die Furcht vor Tod, Zerfallen, Zerstörung, Einsamkeit ist hier stets anwesend. Ob die Kunst von Zdzisław Beksiński uns zur Verzweiflung führt oder wie Katharsis wirkt, und ob das Licht, das wir immer wieder in seinen Werken wiederfinden, uns sogar ein bisschen Hoffnung bringt – bleibt immer das persönliche Erlebnis jedes Zuschauers.“ (Wiesław Banach, Einführung, in : Zdzisław Beksiński, Red. Joanna Kułakowska, Olszanica 1999, S. 17.)

Ein interessanter moderner Akzent der Ausstellung ist die Möglichkeit des „virtuellen Eingangs“ in die fantastische Welt von Zdzisław Beksiński, alles dank De Profundis – Beksiński VR. Die Idee des Projekts, vom Studio 11th Dimension erschaffen, ist für Kunstliebhaber die neue Form der Interaktion mit der Kunst. Die Reise wird von Ambient-Musik und Umgebungsgeräuschen begleitet, die sie noch realistischer machen.

Die VR-Brillen, für die diese Erfahrung gemacht wurde, isolieren den Zuschauer von der Außenwelt und erlauben ihm eine persönliche Reise ins Innere der Gemälden. ■

» Zdzisław Beksiński - opowieść cieniem Wystawa Malarza śmierci w Muzeum Narodowym w Szczecinie

Text: Anna Rocławska, Foto: Robert Stachnik Od 10 listopada w gmachu Muzeum Narodowego w Szczecinie oglądać można wystawę prac Zdzisława Beksińskiego – Opowieść cieniem prezentowaną. Na zwiedzających czekają nie tylko płótna wypożyczone z kolekcji Muzeum Historycznego w Sanoku, ale także wirtualna galeria obrazów „De Profundis – Beksiński VR” – dzięki grafice 3D i okularom VR – można będzie zanurzyć się w jej metafizyczne przestrzenie. Twórcą wirtualnej galerii jest 11th Dimension. Wystawa potrwa do 30 grudnia.

Zdzisław Beksiński jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych artystów polskich. Znane jest przede wszystkim jego malarstwo – metafizyczne pejzaże, fantastyczna architektura, figuratywne przedstawienia zdeformowanych postaci; nadrealne wizje z pogranicza jawy i snu. O zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców tą postacią świadczyć może wielka popularność filmu „Ostatnia rodzina” (2016 r.) opowiadająca o losach rodziny Beksińskich.

Prace, które można będzie zobaczyć w Szczecinie, wróciły niedawno z ekspozycji w Polish Museum of America w Chicago – Zdzisław Beksiński: A Tale Told by Shadows – pierwszego oficjalnego pokazu dzieł tego artysty w Ameryce.

Impulsem do malowania było dla Beksińskiego zdanie sobie sprawy z ograniczeń, jakie są udziałem fotografii. Oprócz doskonalenia technik malarskich, próbował sił w technice heliotypii na materiale fotograficznym; rzeźbił w gipsie i metalu, powrócił do grafiki i rysunku. Beksiński szybko stał się jednym z najciekawszych malarzy polskich. Jego abstrakcyjne reliefy biorące udział w ekspozycji zorganizowanej przy okazji międzynarodowego kongresu krytyków sztuki AICA w Krakowie (1960) zwróciły uwagę ówczesnego dyrektora 45

CooLTURa #Kuturveranstaltung / wydarzenie

Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Zaproponował Beksińskiemu stypendium w USA, z którego artysta nie skorzystał. W Sanoku kontynuował swoje twórcze poszukiwania. Przełomowe dla kariery artystycznej Beksińskiego były wystawy zorganizowane przez Janusza Boguckiego w Warszawie. Sukces artystyczny jego prac – przedstawiających głównie pejzażowe oraz figuralne kompozycje i zaliczanych do „okresu fantastycznego” – przełożył się na sukces finansowy.

Od 1972 roku Beksiński zaczął utrzymywać się tylko z malarstwa. Jego twórczość jest dzięki swojej oryginalności jest dość łatwa do rozpoznania: skupienie na postaciach osadzonych na raczej niedookreślonym tle oraz wizyjne pejzaże. „Fenomen twórczości Beksińskiego związany jest przede wszystkim z unaocznieniem, «zmaterializowaniem» w technikach artystycznych «obrazów podświadomości», które są zapewne symbolami wewnętrznych doświadczeń artysty, a w dużym stopniu symbolami stanów duchowych współczesnego człowieka. Groza śmierci, rozpadu, zniszczenia, samotności jest tu nieustannie obecna.

Czy sztuka Zdzisława Beksińskiego prowadzi nas ku rozpaczy czy też działa na zasadzie katharsis, i czy światło, które nieustannie odnajdujemy w jego sztuce, daje, choć odrobinę nadziei – pozostanie zawsze osobistą refleksją każdego z widzów”. (Wiesław Banach, Wprowadzenie, w: Zdzisław Beksiński, red. Joanna Kułakowska, Olszanica 1999, s. 17.) ■

46

» Realistisch und rührend über Adoption - Ein Turm aus Bauklötzen Buch und Ausführung: Magdalena Myszkiewicz, Regie: Arkadiusz Buszko, Kleines Theater, Stettin Als die Schauspielerin Magdalena Myszkiewicz von der Bühne schreit, dass sie Frauen hasst, die Kinder haben können, strömen Tränen über mein Gesicht. Ich lege die Hand auf meinen Bauch, fühle das dort pulsierende Leben und die Worte bohren mich durch. Ich fühle den Schmerz und Trauer derjenigen, denen das einzigartige Wunder vorenthalten ist. Ich versuche, es zu verstehen. Und bis zum Ende des Spektakels sitze ich hypnotisiert davon, was Ein Turm aus Bauklötzen übermittelt.

Seit Jahren interessiere ich mich für soziale und psychologische Themen. Darum war mir das Thema der Adoption nicht fremd, ich habe viele Dokus und Spielfilme darüber geschaut, Publikationen zu diesem Thema gelesen und vor allem Leute beobachtet, die so eine Entscheidung trafen, und ich habe mir ihre Geschichten angehört. Und jetzt ertönen alle jahrelang gesammelten Reflexionen und Beobachtungen von der Szene des Kleinen Theaters in Stettin. Das von Magdalena Myszkiewicz geschriebene Textbuch basiert auf dem Buch von Katarzyna Kotowska Ein Turm aus Bauklötzen. Die Autorin erzählt den Leserinnen von ihrem Schicksal, das mit der Adoption eines dreijährigen Jungen verbunden ist. Magdalena Myszkiewicz, die die Rolle der Adoptionsmutter spielt, zeigt wirklich rührend die schwierige Situation, aber auch das ganze Gute, was davon kommt. Ja, weil eine Adoption vor allem Gutes ist. Das Monodrama hat das Ziel, dieses Thema zu entzaubern, es zeigt Stereotype, die seit Jahren eine sachliche Auseinandersetzung mit diesem Thema unmöglich machen. Angst, Unwissenheit, Neid, die Lust, den anderen Menschen mit Frechheit zu verletzen… Solange die Adoption ein Tabuthema bleibt, werden Adoptionseltern und ihre Kinder nicht freundlich behandelt.

Ein Turm aus Bauklötzen ist auch ein rein ästhetisches Erlebnis. Fantastisches Schauspiel, die Mischung menschlicher Darsteller mit dem Puppentheater, symbolische Requisite und besondere Musik – positive Versionen von Somewhere over the rainbow oder des Leitmotivs aus Requiem for a Dream – schaffen eine Stimmung zum tiefen Nachdenken über die Essenz der menschlichen Existenz.

PS. Vom ganzen Herzen danke ich für die Einladung der wunderbaren Ewa Kabsa. Und die von Herrn Gustaw Wiliński erzählte Geschichte wird für immer mit mir bleiben. Hierfür bin ich auch sehr dankbar. ■ 47

CooLTURa

»P rawdziwie i przejmująco o adopcji - Wieża z klocków scenariusz i wykonanie: Magdalena Myszkiewicz, reżyseria: Arkadiusz Buszko Teatr Mały, Szczecin Text: Red, Fotos: Piotr Nykowski Gdy aktorka, Magdalena Myszkiewicz, wykrzykuje ze sceny, że nienawidzi kobiet, które mogą mieć dzieci, do oczu napływają mi łzy. Kładę rękę na moim brzuchu, wyczuwając tętniące w nim życie i słowa przeszywają mnie na wskroś. Współodczuwam ból i żal wszystkich tych, którym nie dane jest doświadczyć tego jedynego w swoim rodzaju cudu. Próbuję zrozumieć. I już do końca spektaklu siedzę zahipnotyzowana tym, co oferuje monodram Wieża z klocków.

Od lat interesuję się tematyką społeczną i psychologią. Dlatego temat adopcji nie był mi obcy, zgłębiałam go oglądając filmy dokumentalne i fabularne, czytając publikacje na ten temat a przede wszystkim obserwując ludzi, którzy tę decyzję podjęli i przysłuchując się ich opowieściom.

I teraz wszystkie gromadzone przez lata refleksje i spostrzeżenia wybrzmiewają ze sceny Teatru Małego w Szczecinie. Magdalena Myszkiewicz napisała scenariusz sztuki na podstawie książki Katarzyny Kotowskiej Wieża z klocków. Autorka powieści dzieli się z czytelnikami swoimi losami, związanymi z adopcją trzyletniego chłopca. Odgrywająca rolę matki adopcyjnej Myszkiewicz niezwykle sugestywnie oddaje trud tej sytuacji a zarazem całe dobro, które z niej wynika. Tak, bo adopcja to przede wszystkim dobro. Monodram próbuje odczarować ten temat, pokazuje stereotypy, które od lat niszczą możliwość godnego podejmowania zagadnienia na forum. Strach, niewiedza, zawiść, chęć skrzywdzenia drugiej osoby złośliwością... Dopóki adopcja będzie mieściła się w obszarze tabu, dopóty rodzice adopcyjni i ich dzieci nie będą mogli liczyć na ludzką życzliwość.

Wieża z klocków to także ogromne przeżycie estetyczne. Doskonała gra aktorska, połączenie teatru żywego z kukiełkowym, symboliczne rekwizyty i niezwykła oprawa muzyczna - pozytywkowe wersje Somewhere over the rainbow czy motywu przewodniego z Requiem dla snu -budują nastrój głębokiej zadumy i doświadczania prawdy ludzkiego bytu.

PS. Z całego serca dziękuję za zaproszenie na spektakl cudownej Ewie Kabsie. A historia opowiedziana przez pana Gustawa Wilińskiego, zostanie ze mną na zawsze. Za co również jestem bardzo wdzięczna. ■ 48

#WIR EMPFEHLEN / POLECAMY

Weihnachtsmarkt

TARGI ŚWIĄTECZNE

Schon am 16-17 Dezember findet der Weihnachtsmarkt in der Arena Stettin statt. Kauft früher keine Geschenke – alle könnt ihr bei uns zu attraktiven Preisen finden! Das Angebot ist sehr vielfältig, jeder wird alles für sich finden können. → auf dem Weihnachtmarkt findet man vor: Handwerker, Foodtrucks (jeder mit einer anderen Spezialität), Weihnachtsschmuck, türkische Leckereien, leckerer Käse, Honig geräucherter Fisch, Wurst und Wurstwaren, Süßigkeiten, Kerzen, Bücher, Kosmetika, Wein, Sauerteigbrot, Spielzeug, Bettzeug, Schmuck und vieles, vieles mehr :)

Już 16-17 grudnia Targi Świąteczne Arena Szczecin. Nie róbcie wcześniej prezentów – wszystkie kupicie u nas w atrakcyjnych cenach! Branża jest bardzo zróżnicowana.

Każdy znajdzie coś dla siebie. → Na targach będą razem z nami: rękodzielnicy, food trucki (każdy z innym specjałem), ozdoby świąteczne, przysmaki z turcji, pyszne sery, miody, ryby wędzone, kiełbasy i wędliny, słodycze, świece, księgarnie, kosmetyki, wina, chleby na zakwasie, zabawki, pościel, biżuteria i wiele, wiele więcej :)

Attraktionen, die die Veranstaltung begleiten: * Weihnachtsmann für die Kinder * weihnachtliche Workshops für Kinder und Eltern * Wettbewerbe mit attraktiven Preisen * Weihnachtslieder live von Stettiner Musikern ausgeführt

ATRAKCJE TOWARZYSZĄCE IMPREZIE: * Św. Mikołaj dla dzieci * świąteczne warsztaty dla dzieci i rodziców * konkursy z atrakcyjnymi nagrodami * kolędy na żywo w wykonaniu szczecińskich muzyków

Wir laden Euch recht herzlich ein!

Zapraszamy!

49

CooLTURa

» Lächle Text: Red

den Verkäufer an!

Weihnachten kommt immer näher und wir werden nun immer öfter Geschäfte besuchen. Lebensmittel, Geschenke, Putzmittel…

So viel muss eingekauft werden. Vergessen wir jedoch nicht, dass dies eine besonders anspruchsvolle Zeit auch für Verkäufer und Ladenpersonal ist. Statt sich über lange Warteschlangen aufzuregen, den Kassierer anzuschreien, dass er schneller und besser arbeiten soll, weil wir in Eile sind, weil das Kind wartet, weil wir mit dem Hund Gassi gehen müssen, weil wir bei der Schwiegermutter zu spät ankommen – lächeln wir lieber den Kassierer an.

So vom Herzen aus. Wir können ihm auch sagen, dass wir seine schwere Arbeit schätzen. Bauen wir doch gemeinsam die weihnachtliche Stimmung und die Atmosphäre der menschlichen Freundlichkeit auf. ■

Uśmiechnij się do sprzedawcy!

»

Zbliżają się święta i - co za tym idzie - częściej będziemy pojawiać się w sklepach. Produkty spożywcze, prezenty, środki czyszczące...

Potrzeb mamy tak wiele. Nie zapominajmy, że to szczególnie wymagający czas dla sprzedawców i obsługi sklepów. Zamiast pieklić się z powodu dłuższej kolejki, pokrzykiwać na kasjera - żeby szybciej, żeby sprawniej, że się spieszymy, bo dziecko czeka, z psem trzeba wyjść, spóźnimy się na wizytę do teściowej - uśmiechnijmy się do kasjera.

Tak od serca. Możemy też powiedzieć mu, że doceniamy jego ciężką pracę. Budujmy wspólnie świąteczny nastrój w atmosferze ludzkiej życzliwości. ■ 50

#Lesenswert/warto przeczytać

»D as Leben der Bienen,

»Ż ycie pszczół, Maurice Maeterlinck,

Auf wen oder was hört die Bienenkönigin? Welche Befehle erfüllt sie? Wie kann man das Alter einer Biene erkennen? Wie und wann feiern die Bienen ein Honigfest? Können wir die Existenz einer fast gleichen, jedoch sehr anderen von der menschlichen Intelligenz des Flügelvolkes anerkennen?

Wann und warum müssen Bienen ihre Heimatstadt verlassen und auf nach einer neuen suchen? Worauf müssen sie verzichten, um Sicherheit und Wohlstand zu erreichen?

Text: Ewa Ciereszko, SzczecinCzyta.pl

Maurice Maeterlinck

„Das Leben der Bienen“ von Maurice Maeterlinck gibt uns die Möglichkeit, ein Jahr im Bienenstock mit zu „verbringen“, in dem beim Klang der charakteristischen Musik das Leben pulsiert, entsteht, sich entwickelt, vermehrt und teilt. Durch die Tore der Republik der „Jungfrauen, die Nektar sammeln“ gehen wir an tapferen Amazonen vorbei, die Wache halten. Mit Interesse betrachten wir die Gemeinschaft, wir schauen in den „königlichen Viertel“ hinein.

Wir bewundern die hervorragende Konstruktion des Insektenschlosses, das seit Tausenden von Jahren unverändert ist, gebaut mit außergewöhnlicher, fast mathematischer Präzision, die durch ihre Regelmäßigkeit einer futuristischen Metropolie ähnelt.

Es ist wundervoll, dem Alltag und der allgegenwärtigen Sprachnachlässigkeit zu entkommen und in die Lektüre von „Das Leben der Bienen“ einzutauchen. Die Poetik und die fließende Sprache von Maurice Maeterlinck machen das Lesen zu einem außergewöhnlichen Erlebnis. Gründliche Beobachtung, vielfältige Fantasie und vor allem das Bemühen, das Wunder der Natur zu verstehen, zeichnen das Buch aus. Das Ganze vervollständigen wunderschöne Zeichnungen und Illustrationen, die hervorragend zu der Lektüre beitragen. ■

Wydawnictwo MG, tłum. Franciszek Mirandola

Kogo, lub czego słucha pszczela królowa? Czyje rozkazy spełnia? Po czym można poznać wiek pszczoły? Jak i kiedy pszczoły obchodzą święto miodu? Czy możemy uznać istnienie niemal równie wysokiej, jednak jakże różnej od ludzkiej, inteligencji skrzydlatego ludu? Kiedy i dlaczego pszczoły opuszczają swoje rodzinne miasto w poszukiwaniu nowej ojczyzny? Czego muszą się wyrzec by osiągnąć bezpieczeństwo i dobrobyt?

Traktat „Życie pszczół” Maurice’a Maeterlincka daje nam sposobność „spędzenia” roku w pszczelim ulu, w którym przy dźwiękach charakterystycznej muzyki buzuje rozwibrowane życie. Zapętlone powstaje, rozwija się, mnoży i dzieli.

Przekraczając bramy republiki zamieszkałej przez „dziewice zbierające nektar”, mijamy waleczne amazonki stojące na jej straży.

Z zaciekawieniem obserwujemy społeczność, zaglądamy do „dzielnicy królewskiej”. Podziwiamy doskonałą konstrukcję owadziego zamku, niezmienną od tysięcy lat, powstałą z niezwykłą, matematyczną wręcz precyzją, która swą regularnością przypomina futurystyczną metropolię.

Cudownie jest uciec od pędu codzienności, wszechobecnego niedbalstwa językowego w lekturę „Życia pszczół”. Poetyckość i płynność języka Maurice’a Maeterlincka to bardzo rzadka umiejętność.

Dogłębna obserwacja, niebywała wyobraźnia, a przede wszystkim ogromny szacunek, troska wraz z chęcią zrozumienia cudów przyrody są olbrzymią siłą tej książki. Nie można pominąć pięknych rycin i ilustracji, które są doskonałym uzupełnieniem wydania. ■ 51

52

Sehr geehrte Damen und Herren, Wir stellen Ihnen eine besondere, deutsch-polnische Monatszeitschrift Unter Frauen / Między Kobietami vor.

Es ist eine Publikation, die dem Ziel nachgeht, die Grenzregion auf den beiden Seiten der Grenze zu fördern.

Die Zeitschrift wird hauptsächlich mit dem Gedanke über die Frauen und ihre Probleme und Bedürfnisse hergestellt. Es soll ein wahres Bild der Frauen der Region zeigen. Genau sie werden die Heldinnen unserer Artikel und Titelseiten sein.

Wir möchten auch die polnischen und deutschen Bewohner über alle kulturelle Ereignisse der anliegenden Gemeinden informieren. Unsere Monatszeitschrift wird eine Reic weite von Berlin nach Stettin haben, was uns erlaubt, Informationen der Wirkungen im Grenzland zu verbreiten. Alle Texte werden sowohl auf Polnisch, als auch auf Deutsch geschrieben.

Die Monatszeitschrift hat das Format B5 und einen Umfang von ungefähr 60 Seiten. Die Zeitschrift ist auf gestrichenem Papier gedruckt. Der große Vorteil wird ein schöner, moderner Grafikdesign sein. Die Zeitschrift wird in Deutschland und Polen in Cafés und Restaurants, Kulturzentren und Integrationszentren, Ämter, Theatern, Kosmetiksalons und Arztpraxen distribuiert.

Die Zeitschrift ist kostenlos, es wird mithilfe der Gebühren der Reklamegeber herausgegeben.

Wir laden Sie zur Mitarbeit ein, Redaktionsteam

Drodzy Państwo, Przedstawiamy wyjątkowy, polsko – niemiecki miesięcznik Unter Frauen / Między Kobietami. To publikacja, której celem jest promowanie regionu przygranicznego po obu stronach granicy. Pismo tworzone jest przede wszystkim z myślą o kobietach – ich problemach, potrzebach. Ma ilustrować prawdziwy obraz kobiet, zamieszkujących ten niezwykły obszar. To one właśnie będą bohaterkami naszych artykułów i okładek.

Pragniemy jednocześnie informować niemieckich i polskich mieszkańców o wszelkich inicjatywach kulturowych, biznesowych i innych, które mają miejsce w przygranicznych gminach. Nasz miesięcznik będzie miał zasięg od Szczecina do Berlina, co pozwoli rozpowszechnić wiedzę na temat działań podejmowanych zarówno na pograniczu, jak i w metropoliach. Wszystkie teksty pisane będą zarówno po polsku, jak i po niemiecku.

Miesięcznik ma format B5 i objętość około 60 stron, których ilość będzie wzrastać wraz z rozwojem magazynu.

Pismo drukowane jest na papierze kredowym. Jego ogromnym atutem jest piękne, nowoczesne opracowanie graficzne.

Dystrybucja obejmuje w Niemczech i Polsce kawiarnie i restauracje, centra kultury i integracji, urzędy, teatry, salony kosmetyczne i gabinety lekarskie.

Czasopismo jest bezpłatne, wydawane dzięki opłatom reklamodawców.

Zapraszamy do współpracy!

53

Mit dem Auge des Mannes, Das Briefroman / Męskim okiem, powieść epistolarna Teil 10, in dem Zbyszek uns über Weihnachten bei ihm zu Hause erzählt…

Sehr geehrte Frau Redakteurin, Weihnachten waren schon immer eine magische Zeit bei uns zu Hause, vor allem dank der Frauen, die alles vorbereitet haben. Zuerst meine Oma und meine Mutter, dann die Mutter alleine, und jetzt meine Frau, die das Essen und die Atmosphäre herstellten – die ist zwar jedes Jahr gleich, aber immer besonders.

Das Putzen passiert oft nebenbei, abhängig davon, wer mehr Zeit zur Verfügung hat, das Schmücken des Weihnachtsbaums und das Dekorieren sind ein nettes, aber kurzes Moment; es ist die Vorbereitung der Speisen, die die meiste Zeit kostet. Schon ein paar Wochen im voraus fangen wir an, Zutaten anzusammeln, bis Mitte Dezember kommt und die Küche sich mit dem schmackhaften Geruch füllt. Zum Glück gehört das Zaubern in der Küche zu der Lieblingsbeschäftigungen meiner Frau, also regiert sie, wenn Weihnachten kommt, und ich bemühe mich, so gut wie ich kann zu helfen. Oft habe Spezialisten gesehen, die mit kleinen Geräten arbeiten - zum Beispiel hat ein Uhrmacher auf seinem Arbeitsplatz Griffe am Tisch befestigt, die zusätzliche Hände ersetzen sollen. Zu Weihnachten verwandle ich mich in genau solche Griffe, damit Beata alles nach ihren Vorstellungen realisieren kann. Früher dachte ich, dass es am besten wäre, sich nicht zu anstrengen, Fertiggerichte zu kaufen und die Tradition rein utilitär zu betrachten, doch zum Glück ist meine Frau klüger als ich. So eine Einstellung würde die Magie völlig zerstören, und die Erholung während der Weihnachtstage wäre inkomplett und irgendwie unverdient. Also begleite ich Beata in ihrer Vision, und das Vorbereiten des Abendmahlzeit wird nicht nur angenehm, sondern auch sehr bindend.

Es gibt auch Geschenke, und obwohl wir immer einverstanden sind, dass wir vernünftig bleiben und nie viel erwarten, liegt unter dem Weihnachtsbaum immer mehr als geplant. Schon im September fange ich an, Fragen zu stellen und mich in Läden umzuschauen, um sich damit keine Sorgen in der heißesten Einkaufszeit zu machen, aber dann finde ich noch etwas im Oktober, im November vergesse ich es und kaufe noch etwas, vielleicht taucht in der Zwischenzeit noch etwas auf? Wenn die Zeit des Geschenkpackens kommt, hole ich plötzlich noch zusätzliche Päckchen aus dem Schrank, die ich vergessen habe, und so wächst der Haufen unter dem Weihnachtsbaum. Meine Frau fragt mich jedes Jahr, was ich mir wünsche und ich antworte meistens: ein Buch, und dann bekomme ich es auch… mit ein paar weiteren Sachen, wie zum Beispiel einer Kaffeetasse, einem Schal und anderen Überraschungen. Dann kommt das nächste Jahr und wir einigen uns über eine Preisgrenze und den Vernunft – und dann wiederholt sich der Zyklus.

Seit Jahren leben wir im Ausland und unsere Arbeit macht uns den Besuch der Heimat in der Weihnachtszeit schwierig. Weil wir so weit weg sind, könnte diese Zeit traurig erscheinen, aber dank Beatas Magie werden alle Weihnachten zu einer wirklich gemütlichen Erfahrung. Das Internet hilft dabei, weil wir uns damit mit der Familie verbinden können, und uns so fühlen, als wären wir in einem größeren Kreis. Es ist keine perfekte Lösung, aber Weihnachten sind vor allem Gedächtnis, Liebe, Atmosphäre und Tradition, und diese fehlen uns nicht.

Allen Leserinnen von Unter Frauen wünsche ich frohe Weihnachten in dem Kreis besonderer Leute.

Zbyszek aus Dublin

54

Odcinek 10, w którym Zbyszek opowiada o tym, jak wyglądają święta w jego domu...

Droga Pani Redaktor, święta zawsze były magicznym czasem w naszym domu, a była to w głównej mierze zasługa kobiet. Najpierw Babcia z Mamą, później już sama Mama, a teraz moja Żona wyczarowują potrawy i atmosferę, która jest ta sama co roku, a jednocześnie za każdym razem równie wyjątkowa.

Sprzątanie zwykle odbywa się przy okazji, w zależności kto ma więcej wolnego, ubieranie choinki i dekoracje to atrakcyjny, choć krótki moment, za to przygotowywanie potraw zabiera najwięcej czasu. Już kilka tygodni wcześniej gromadzimy składniki, aż przychodzi połowa grudnia i kuchnia wypełnia się smakowitym aromatem. Mam szczęście, że jedną z największych rozrywek mojej Żony jest czarowanie w kuchni, więc gdy przychodzą święta to Ona dyryguje, a ja staram się asystować według wytycznych. Kilka razy widziałem profesjonalistów pracujących przy niewielkich urządzeniach. Na przykład zegarmistrz na swoim stanowisku pracy ma przytwierdzone do biurka statywy z zaciskami imitującymi dodatkowe ręce. W czasie świąt ja właśnie w takie właśnie statywy się zamieniam, powodując tym, by wizja Beaty była Jej własną. Kiedyś myślałem, że najlepiej byłoby się nie przemęczać, kupić gotowe potrawy i tradycję potraktować czysto pragmatycznie, jednak na całe szczęście Żona jest mądrzejsza ode mnie. Takie podejście zniszczyłoby magię, a odpoczynek w święta wydałby się niekompletny i w pewien sposób niezasłużony. Także akompaniuję Beacie w Jej wizji, a przygotowywanie wieczerzy staje się nie tylko przyjemne, ale też bardzo łączące.

Są i prezenty, ale choć zawsze zgadzamy się na umiar i nigdy niczego nie oczekujemy, to pod choinką i tak jest więcej niż planowaliśmy. Zaczynam podpytywać i rozglądać się w sklepach już we wrześniu, żeby nie martwić się w najgorętszym zakupowym okresie, ale potem znajdę coś w październiku, w listopadzie zapomnę i kupię coś jeszcze, a może w międzyczasie coś się pojawi? Gdy przychodzi czas pakowania prezentów nagle wyciągam z szafki kilka dodatkowych zawiniątek, które mi wyleciały z pamięci i pod choinką robi się gęsto. Moja Żona co roku pyta co bym chciał, ja najczęściej odpowiadam, że książkę i później tą książkę dostaję... wraz z kilkoma innymi drobiazgami - kubkiem do kawy, szalikiem i paroma innymi niespodziankami. A potem przychodzi następny rok, gdy umawiamy się na niską kwotę, umiar i cykl się powtarza.

Od lat jesteśmy za granicą, a specyfika pracy utrudnia nam powrót w rodzinne strony w świątecznym okresie. Będąc tak daleko ten czas mógłby wydawać się smutny, ale dzięki czarom Beaty każde święta stają się prawdziwie domowym doświadczeniem. Pomaga w tym internet, dzięki któremu możemy połączyć się z rodziną, a przez to czujemy się jakbyśmy byli w większym gronie. Nie jest to idealne rozwiązanie, ale święta to przede wszystkim pamięć, miłość, atmosfera i tradycja, a tych nam nie brakuje.

Wszystkim czytelniczkom Unter Frauen życzę magicznych świąt spędzonych w gronie wyjątkowych ludzi,

Z poważaniem, Zbyszek z Dublina

55

Schönheit zum Abschied / Piękno na pożegnanie

Eine besondere Idee

- SPICY ROOM Niezwykła idea – SPICY ROOM Text & Fotos: Karolina Knopik

Ich bin Karo

– eine gebürtige Polin und seit 13 Jahren Berlinerin. Genderwissenschaftlerin, selbständige Eventmanagerin, Köchin und Jugendbildungsreferentin. Mein Interesse an weibliche Sexualität, Suche nach dem Austausch sowie Liebe zum Kochen hat mich dazu gebracht eine erotisch-kulinarischer Salon für Frauen mit dem Name SPICY ROOM zu initiieren.

Das Konzept von SPICY ROOM konzentriert sich auf zwei Aspekten: weibliche Sexualität und aphrodisierende Kochkunst. Die Entdeckung eigener Sexualität soll dabei in Verbindung mit bewusster Auseinandersetzung des eigenen Körpers und gesunder Ernährung stattfinden.

Die Idee des SPICY ROOM Salons ist aus dem Bedürfnis entstanden, einen sexpositiven und frauenfreundlichen Raum für Empfindungen, Emotionen und Reflexionen zu erschaffen und aus der Perspektive der weiblichen Bedürfnisse und ihren Faszinationen zu handeln. In Zeiten der Massiven Exploration von Erotik und Sex, versucht das Konzept von SPICY ROOM einen sex-positiven und zugleich frauen- und queer- freundlichen Bild von Erotik zu vermitteln.

SPICY ROOM ist somit nicht nur als Lifestyle, sondern auch als eine Einstellung zu zu verstehen, sich bewusst und unbewusst mit Sex, Sexualität und dem eigenen Körper zu befassen.

56

Die SPICY ROOM Events finden in regelmäßigen Abständen in Berlin statt. Jeder Abend ist dabei einmalig und individuell gestaltet. Abhängig von Örtlichkeiten und Themen versuche ich in stillvoller Ambiente einen komfortablen Raum für sinnliche Gespräche über Gefühle, Sexualität, Geschlecht und Körperveränderungen zu erschaffen. Für jeden Abend wird ein spezielles aphrodisierendes Menü kreiert, bei dem in der ersten Linie regionale und saisonale Lebensmittel verwendet werden. Jede*r Salonbesucher*in sende ich im Anschluss ein Rezeptbuch zu, das dazu anregen soll, die Gerichte im eigenen Ambiente vorzubereiten.

SPICY ROOM richtet sich in der ersten Linie an Frauen. Dennoch setzt der Salon heteronormative Einstellungen entgegen und heißt alle Geschlechter herzlich willkommen.

Was hat das Essen mit dem Sex zu tun?

Wenn wir uns auf die Frage beantworten möchten, was uns Menschen am meisten Glücklich macht, dürfen wir den Sex und das Essen nicht außer Acht lassen. Sex und Essen sind die beiden wichtigsten Überlebensprinzipien. Offensichtlich bestehen auch Verbindungen zwischen Essen und sexuellen Reaktionen in unserem Organismus. Es legt an uns, ob daraus ein leckeres Traum oder gefährliches Verlangen werden.

Eine Platzreservierung für die Veranstaltung ist erforderlich und verbindlich. Möchten Sie kommende SPICY Salon nicht verpassen? Schicken Sie mir eine kurze E-Mail an: spicyroom@karopik.de und erhalte per E-Mail die Einladungen für die kommenden Abende. Ich freue mich auf neue Erfahrungen und den Austausch mit Euch! ■

Jestem Karo

– rodowita Polka i od trzynastu lat berlinianka. Ukończyłam studia gender, jestem niezależną menadżerką wydarzeń, kucharką i referentką w kwestiach kształcenia młodzieży. Dzięki mojemu zainteresowaniu kobiecą seksualnością, poszukiwaniu wymiany oraz miłości do gotowania zdecydowałam się otworzyć erotyczno - kulinarny salon dla kobiet – SPICY ROOM.

ki gotowania. Odkrycie własnej seksualności dzieje się tu w powiązaniu ze świadomością ciała i zdrowym odżywaniem.

Idea SPICY ROOM powstała z potrzeby stworzenia seksopozytywnego i sprzyjającego kobietom miejsca, w którym ważne będą ich odczucia, emocje, refleksje i działania z perspektywy kobiecych potrzeb i fascynacji. W czasach mocnej eksploracji erotyki i seksu koncept SPICY ROOM próbuje przekazać seksopozytywny i przyjazny kobietom i queerom obraz erotyki.

Wydarzenia SPICY ROOM odbywają się regularnie w Berlinie. Każdy wieczór jest niepowtarzalny i indywidualnie zorganizowany. W zależności od miejsca i tematów próbuję tworzyć wygodny, otoczony spokojną aurą pokój na sensowne rozmowy o uczuciach, seksualności, płci i cielesnych zmianach. Na każdy wieczór przrządzane jest specjalne afrodyzujące menu, do przygotowania którego używane są przede wszystkim regionalne i sezonowe artykuły spożywcze. Każdej/mu odwiedzającej/mu wysyłam pod koniec książkę z przepisami, by wypróbował te potrawy we własnej atmosferze.

SPICY ROOM jest skierowany szczególnie do kobiet. Jednak salon nie przeciwstawia się heteronormatyzującym nastawieniom i serdecznie wita obie płcie.

Co jedzenie ma wspólnego z seksem?

Jeśli chcemy odpowiedzieć na pytanie, co najbardziej uszczęśliwia ludzi, nie możemy zapomnieć o seksie i jedzeniu. Są to 2 najważniejsze podstawy przeżycia. Niewątpliwie istnieją połączenia pomiędzy jedzeniem a seksualnymi reakcjami w naszym organizmie. To od nas zależy, czy z tego powstanie smaczny sen, czy też niebezpieczna żądza.

Proszę rezerwować wcześniej miejsce na dane spotkanie. Nie chcesz przegapić kolejnego SPICY ROOM'U? Wyślij mi krótkiego maila na: spicyroom@karopik.de a otrzymasz mailem zaproszenia na kolejne wieczory. Cieszę się na nowe doświadczania i przeżycie ich wspólnie z Wami!. ■

Idea SPICY ROOM’U koncentruje się na dwóch aspektach: kobiecej cielesnościi i afrodyzującej sztu57

Dort findet Ihr uns - Unter Frauen / Między Kobietami - Tu nas znajdziecie!

DE: Berlin: 1. Botschaft der Republik Polen, Grunewald-Berlin 2. Botschaft der Republik Mexiko, Tiergarten 3. Victoria Latina Cafe, Kreuzberg 4. AgitPolska, Kreuzberg 5. Marlena Viertel, Physioteraphie, Alt Mariendorf 6. Buch Bund, Neukölln 7. Bona Kollektiv, Neukölln 8. Alte Roland Apotheke, Moabit 9. U Zosi, Turmstr.13, Moabit 10. Zug Berlin – Szczecin DB 11. Frauenclub BOX 66, Friedrichshain 12. rauch und groen, Friedrichshain 13. Sonderbar Mazury, Karl Marx Str.20 14. Pyza, Neukölln 15. Rathaus Kreuzberg 16. Hotel Park Inn, Alexanderplatz 17. Mobile Lingua, Spandau 18. Mobile Lingua, Lichtenberg 19. Mały Książę, Lilienthalstr.

20. Solarium, Pestalozzi 74 21. Galerie Pigasus, Danzigerstr. 52 22. Cafe Blena, Charlottenburg 23. Polnisches Institut Berlin, Mitte 24. Lebensmittelladen Podlasiak, Siemensdamm 25. Obstkörbchen, Märkische Viertel 26. Nachbarschafts- und Familienzentrum, Schöneberg

PL: 1. Colorado, Szczecin 2. Columbus Cafe, Szczecin 3. Park Hotel, Szczecin 4. Euroregion Pomerania, Biuro, Szczecin 5. Dorota Stołowicz, Schönheitsalon, Szczecin 6. Tierklinik, Lubieszyn 7. Hotel Nord, Mierzyn 8. Agmed, Arztpraxen, Mierzyn 9. Gemeindeamt, Urząd Miejski Dobra 10. Gemeindeamt, Urząd Miejski Kołbaskowo 11. Stadtsamt, Szczecin 12. Wojewodschaftsamt, Urząd Wojewódzki Szczecin 13. ARETE, Szczecin 14. Gemeinde- und Stadtsamt Police, Urząd Gminy Police 15. Strefa Urody, Mierzyn 16. CENTRUM STOMATOLOGII I IMPLANTOLOGII, Mierzyn 17. LUX MEDICA REHABILITACJA, Mierzyn 18. Dzika Gęś Restauracja 19. Strefa H20, Mierzyn 20. Cukiernia Woźniak, Szczecin 21. Mercedes-Benz Mojsiuk Sp. z o.o. Sp.K. 22. Biuro turystyczne MTOUR, Szczecin 23. SALON FRYZJERSKI, Mierzyn 24. Starbucks Brama Portowa 25. UNIMEDEX, Szczecin 26. Cukiernia SOWA, Szczecin 27. Cafe Castellari Jasne Błonia 28. Trend, Chata, Mierzyn 29. AMBER BALTIC, Międzyzdroje 30. Dermoclub, Gryfice 31. Energylandia, Zator

32. HOTEL SAFIR, Poznań 33. Klinika Urody na Saskiej, Warszawa 34. Proherbs, Bielsko-Biała 35. Turystyczne Centrum Informacyjne na Zamku 36. TCI na Alei Kwiatowej 37. TCI na dworcu głównym PKP

Direkte Distribution: Ramin, Löcknitz, Blankensee, Pasewalk, Rothenklempenow, Dorothenwalde, Grambow, Storkow Neu Grambow, Schwennenz, Mescherin, Glashütte, Krackow, Penkun, Lebehn, Sonnenberg, Ladenthin

Institutionen und Sonstiges: 1. Schloss Krugsdorf 2. Amt Löcknitz – Penkun 3. Bürgerhaus Löcknitz 4. Horn Immobilien, Löcknitz 5. Rathaus, Pasewalk 6. Cafe & Cocktail, Am Markt, Pasewalk 7. Grundschule am See, Löcknitz 8. Dahl Consulting, Pasewalk

Unsere Geschäftspartner / PARTNERZY STRATEGICZNI

58

Dzieci w Vienna House się nie nudzą!

Langeweile - nicht im Vienna House!

13 :30

vi en na .h ou se

60 7

Vi en na H ou se

3.2 83

100%

1.4 12

Fo llo wi ng

Każdy pobyt w Vienna House to moc atrakcji wyjątkowe waka dla najmłodszy cje dla całej rodz ch. Zarezerwuj iny. #v ien na ho #e nd les se xp lor us ek ids #a mb ati on #m ied zy er ba ltic zd ro je #b alt ics ea #e ve ryr oo mw ith av iew

Jeder Aufenthalt im Vienna House bedeutet Spaß für Groß und Klein.

Buchen Sie außergewöhnliche Sommerferien für die ganze Familie.

VIENNA HOUSE AMBER BALTIC MIEDZYZDROJE Promenada Gwiazd 1, Międzyzdroje +48 91 32 28 760 | info.amberbaltic-miedzyzdroje@viennahouse.com

When a hotel becomes your house • viennahouse.com

59

• • • • • • • •

Wydawnictwo&Drukarnia Verlag&Druckerei

www.profi-druk.pl

Druk offsetowy i cyfrowy Druk reklamowy Kalendarze reklamowe i terminarze Ulotki kosmetyczne Konfekcjonowanie Gadżety reklamowe Pudełka Prezentery produktowe

• Offset und Digitaldruck • Werbedruck • Werbekalender (Wandkalender und Terminplaner) • Informationsflyer für Medikamente • Gebrauchsanleitungen • Buchbinderei mit voller Ausrüstung • Werbegeschenke • Einzelverpackungen • Produktpräsentation