shoppen in aalsmeer
Raymond Schellingerhout
Laura Dekker Laura Dekker is op weg naar juwelier Sparnaaij om een ring te laten repareren. “Het centrum voelt lekker vertrouwd en er is genoeg aanbod, ik mis niks. Ik heb mijn vaste adressen, zoals Siphra’s Studio en drogist Van der Zwaard, die heeft er nu een prachtige parfumerie bij.” DE HAVENMEESTER Henk van Leeuwen (55), havenmeester Praamplein “Ik ben een geboren en getogen Aalsmeerder en ik ben eigenlijk altijd op het water te vinden. Dit jaar ga ik mijn 14e seizoen in met de rondvaarten op de Westeinder. Op een gegeven moment kreeg ik het verzoek om de passantenhaven op het Praamplein te beheren. Natuurlijk wilde ik dat, ik draag de watersport een warm hart toe! Overdag kunnen mensen gewoon aanmeren en als ze willen overnachten kom ik het liggeld innen. Daarbij zorg dat alle voorzieningen piekfijn in orde zijn. Maar veel belangrijker vind ik mijn rol als gastheer. Ik vind het leuk om de mensen gastvrij te ontvangen in ons mooie dorp en ze wegwijs te maken. Aalsmeer heeft ook aan de wal veel te bieden. Het is toch fantastisch dat je aan het Praamplein letterlijk ín het centrum kunt aanleggen? Dichterbij een supermarkt kun je met de boot niet komen!”
Laura Dekker
DE MOLENAAR Jop Kluis (53), één van de zes vrijwillige molenaars die Korenmolen “De Leeuw” laat draaien “De molen staat nu 151 jaar op deze plek in de Zijdstraat, maar de historie van de molen begint al in 1547. De molen stond oorspronkelijk op de plek waar nu het gemeentehuis staat en is verplaatst. Destijds was het een grondzeiler en nu is het een stellingmolen, omdat hij op een stenen platform staat. Dat was nodig door de windbelemmering. In 1996 is De Leeuw na een langdurige restauratie opgeleverd en nu moet hij blijven draaien, want een molen die niet draait, verslechtert in rap tempo. Op dinsdag- en zaterdagmiddag is de molen geopend en verkopen we zelfgemalen meelsoorten, broodmixen en pannenkoekenmeel. Bij voldoende wind draait dan de molen.” “Onze trap is waarschijnlijk de duurste van Nederland. Toen er een weg moest worden aangelegd vanuit het centrum naar het Praamplein stond er een oude beuk in de weg. Die moest gespaard worden. Er werd een winkelier uitgekocht om plaats te maken en de weg werd om de boom heen gelegd. Toen bleek echter dat de beuk ziek was en er was geen boomchirurg die ‘m nog kon redden. Uiteindelijk is de boom geveld en van het hout zijn onze traptreden gemaakt. Dat kwam destijds per tree op zo’n tienduizend gulden…”