WEEKBLAD WAALWIJK / DRUNEN - WOENSDAG 30 NOVEMBER 2016
PAGINA 8
Parochie Wonderbare Moeder
Vleugje kinderlijke magie ”Jij bent echt de stomste rotmama van de HELE wereld!” Zo schreeuwt een roodharig meisje tegen haar moeder. Haar vuistjes zijn gebald en bij iedere uitlating stampt ze hard met haar voeten op de vloer. ”Waarom heb jij al die tijd gelogen tegen ons? Papa wordt heel boos als hij hoort dat jij liegt.” ”Maar papa weet het ook lieverd. En Tom ook. Opa en oma weten het ook. Dat heb ik je gisteren verteld,” antwoordt de moeder kalmpjes. Het meisje moet er niets van weten en staat boos te grommen. ”Stomme mama!” Ach gerum. Dit arme kind kwam kennelijk achter het gro-
te geheim rond 5 december. Na haar luide optreden waar onder andere ik getuige van was, zag ik dat moeders even twee keer moest slikken. ”Krijg ik nu ook geen cadeautjes meer,” jammert het meisje verder. ”Ik wilde zooo graag die mega kralenset.” ”Tuurlijk wel meisje. We zullen nog steeds pakjesavond houden. Geen zorgen,” troost moeder. Op het gezicht van het meisje verschijnt een tevreden glimlachje. Ik snap de grote teleurstelling van dat meisje volkomen. Al die magie in één klap verdwenen als sneeuw voor de zon. 5 december zal nooit meer hetzelfde zijn als al die andere
jaren. Pakjesavond mag na dat grote geheim dan helemaal anders zijn, het is iets wat ik nog steeds graag vier. Alle cadeautjes zijn daarom weer binnen. Voorzien van mooi inpakpapier, lintjes, strikken en andere versiersels staan ze uitgestald in de woonkamer. Te wachten om tijdens het heerlijke avondje uitgepakt te worden. Natuurlijk in iets mindere mate, maar ik hou er van. Al die cadeautjes verspreid door het huis. Groot, klein, rond, vierkant, zwaar, heel licht, rammelend, vloeibaar. Noem me een klein kind, maar al die pakjes zijn toch hart-
stikke sfeervol? Na een poosje vraagt het meisje heel zachtjes: ”Mama, mag ik vanavond nog wel mijn schoen zetten?” Ik denk terug aan die goede oude tijd. Wat was het toch fijn om klein te zijn. (Manouk Mak)
Nieuwkuijk/Vlijmen neemt afscheid van huisarts Versteeg en verwelkomt opvolger huisarts Hoomans Per 1 januari 2017 stop ik mijn werkzaamheden als huisarts. Samen met mijn vrouw Irene hebben we met veel plezier, 26 jaar, een bloeiende praktijk op gezet. De laatste jaren vielen vanwege gezondheidsreden zwaar om mijn werk als huisarts goed te doen. U heeft meerdere waarnemende huisartsen gezien maar met een vaste crew aan doktersassistenten en een praktijkondersteuner hebben we de praktijk draaiende kunnen houden. Ik ga dus met vervroegd pensioen nu en draag het stokje met een gerust hart over aan mijn opvolger huisarts E. Hoomans. Ik wens u allen een goede gezondheid en zie u graag op onze afscheidsborrel/Nieuwjaarstreffen om elkaar de hand te kunnen schudden en mijn opvolger aan u persoonlijk voor te stellen. Eric Hoomans is blij met de overname van de praktijk: ”Een kleine dorpspraktijk, met veel
tijd en ruimte voor persoonlijke zorg voor patiënten is altijd mijn ideaal geweest. Ik realiseer me daarmee een beetje tegen de stroom in te roeien van altijd maar grotere gezondheidscentra met meer samenwerking vanwege de toename van taken van de huisarts. Uiteraard is samenwerking met andere huisartsen en disciplines belangrijk, maar daarvoor hoef je niet per se onder een dak te zitten. Het voordeel van een kleinere setting is dat je het heel persoonlijk kunt maken en relatief veel tijd hebt voor patiënten omdat je minder tijd verliest aan afstemming en overleg. Ik vind het belangrijk dat elke patiënt de tijd en aandacht krijgt die op dat moment nodig is. Patiënten moeten zich gehoord weten en ervaren dat er een dokter tegenover hen zit die meedenkt over hun zorgen en problemen. Als gezinsarts vind ik het belangrijk mensen te
zien in relatie tot hun omgeving, gezin, werk e.d. Het is mijn ambitie om de zorg samen met de doktersassistenten en praktijkondersteuners goed te organiseren, laagdrempelig bereikbaar te zijn en een aanspreekpunt te zijn
voor alle patiënten in Nieuwkuijk en omgeving. Ik denk dat dit prima tot zijn recht komt in een kleine dorpspraktijk.” Jacques Versteeg en Eric Hoomans.
Vorige week was Schutterij Catharina uit Beek (B) te gast op ons 1e Winterkampioenschap schieten op de ”wip”boom.
Na deze eerste kennismaking werd er een kleine onderlinge wedstrijd gehouden over 9 schoten. Er waren twee schutters die de volle score wisten te behalen. Bij het afkampen bleek de jeugdige Tamara Kenis de beste Belgische schutter en dus de
winnares. Zij kreeg uit handen van de Hoofdman van het Gilde Sint Joris een Koningskruis omgehangen met natuurlijke de hartelijke felicitaties. Na deze wedstrijd werd er nog gezellig na nagepraat in het Gildehuis en de ervaringen gedeeld.
Toen ik op weg was naar Santiago dacht ik wel eens: ‘Straks als ik er ben dan houdt het op. Dan begint het gewone leven weer. Dan ben ik pelgrim-af, weer een gewone sterveling.’ Maar dat was niet zo. Telkens als je je door Hem de weg laat wijzen kom je een stukje dichter bij de hemel, je ruikt iets, je proeft iets... Jezus wijst ons de weg. Sterker nog: Hij is de weg, de waarheid en het leven zelf. Een mysterie, een wonder dat ons allemaal blijvend tot troost mag zijn. Een mysterie en tevens de uitdaging in ons leven, ten einde toe, totdat het volbracht is. Ik wens u een goede Adventstijd toe… ss Onder de boom Tamara Kenis, de uiteindelijke winnares. ting was blijkt uit onderstaand citaat, dat wij als dank kregen toegezonden van onze gasten uit Beek. ”Hartelijk dank voor de warme en gezellige ontvangst van de leden van de Schutterij Sint Catharina. We hebben de hele namiddag genoten en op de terugweg was iedereen het erover eens: dit moet een jaarlijkse traditie worden. We kijken dan ook uit naar onze volgende ontmoeting in Beek. Met vriendelijke groeten, Chris en alle aanwezige schutters.”
ss Tamara Kenis ontvangt de felicitatie van de hoofdman van Gilde Sint Joris dhr. Eric Jan van Eggelen.
Is het ook niet zo met het leven? Als je in je leven gewerkt en geknokt hebt om iets te bereiken, om ergens naar toe te werken, wil je dan dat het plots ‘gemakkelijk’ stopt. Natuurlijk, zo’n beslissing is nooit gemakkelijk, maar hoe dan ook abrupt. Ik zou daar zelf persoonlijk heel veel moeite mee hebben. Dat wil niet zeggen dat ik het lijden wil verheerlijken, dat ik de problemen van het leven en een eventuele ziekte wil bagatelliseren. Het lijden wil ik echter evenals het leven aanvaarden. En natuurlijk is het fijn, ja, zelfs noodzakelijk als dat lijden verzacht kan worden, door goede verzorging, door nabijheid, door liefde van de Ander. Om dan na de tocht die ik heb volbracht het nieuwe leven binnen te gaan. Wij christenen noemen dat het Hemels Jeruzalem, ons ultieme pelgrimsdoel. Uiteindelijk blijft dat nieuwe leven een mysterie, een geheim waarin we oprecht mógen geloven. Jezus wijst de weg erheen.
Eén van de gasten, Kevin Kenis van Schutterij Sint Catharina, deed daarna nog mee met de 1e onderlinge wedstijd van het Gilde Sint Joris voor het Winterkampioenschap die op deze dag werd gehouden. Kevin liet meteen zien dat hij de instructie goed begrepen had. Hij schoot de maximale score van 24 punten. Een prima prestatie. Al met al kijken beide verenigingen terug op een geslaagde ontmoeting, die een vervolg krijgt op 1ste Pinksterdag 4 juni 2017 in Beek, als daar een Bondsfeest (Gildendag) wordt georganiseerd. Het Gilde Sint Joris werd daar voor uitgenodigd. Beide verenigingen spraken vervolgens uit om deze ontmoeting een jaarlijks terugkerend karakter te geven. Dat het een geslaagde ontmoe-
Naast ons opende een aardige mevrouw haar autoraampje. Ze vroeg iets in het Spaans… Nadat we wat dichterbij kwamen, begrepen we dat ze ons een lift aan wilde bieden, naar de eerstvolgende pelgrimsplaats. Wij keken elkaar aan en riepen als in koor: No Senora, gracias! Nee, mevrouw, dankjewel! En toen het raampje van de auto dicht was en zij hoofdschuddend verder reed riepen we quasi ondeugend: ‘Liever sterven we nog op de Camino dan dat we in uw auto stappen.’ Ik bedoel maar te zeggen, wij waren bezig met onze inmiddels heilige tocht, een proces, een levensopdracht. U denkt toch niet dat wij na al die heuvels en bergen, die toppen en dalen, ons gemakkelijk in een auto zouden zetten om naar onze eindbestemming te laten rijden… Nooit, voor ons was daar geen denken aan.
Te gast bij Gilde Sint Joris van Onsenoort en Nieuwkuijk Zij waren met 17 schutters vertegenwoordigd, hetgeen een mooi aantal was. Er werd een korte introductie gehouden door de Hoofdman -Eric Jan van Eggelen- van het Gilde Sint Joris in het Gildehuis. In deze inleiding/ introductie werd in het kort de geschiedenis van het Gilde Sint Joris toegelicht. Tevens werd een eerste uitleg gegeven over de wijze van schieten bij ons in Brabant. Iedere schutter van Schutterij Catharina kreeg een persoonlijke instructie voor het schieten, waarbij uiteengezet werd waar op moet worden gelet, vooral veiligheid is daarbij een belangrijk onderdeel. Gelukkig waren het allemaal ervaren schutters die het snel begrepen. Dat bleek ook wel uit de eerste resultaten, de “wip” werd vaak geraakt.
VOLTOOID OF VOLBRACHT...? Er wordt in deze tijden veel gesproken over het voltooide leven. Het is een moeilijke en soms pijnlijke discussie, vooral als je een gelovig mens bent. Ik moest hierbij denken aan mijn voettocht naar Santiago de Compostela in 2006. We liepen zo eind augustus over de Camino in Spanje. Ik denk dat we zo ongeveer 200 km van ons einddoel Santiago verwijderd waren en het regende, we waren doornat.
Mocht u na het lezen van dit artikel geïntresseerd zijn geraakt in ons Gilde dan bent u van harte welkom op een van onze onder-
linge wedstijden op ons Gildeterrein aan de Meerdijk nabij de Emmamolen in Nieuwkuijk. Naast het schieten op de “wip” worden er ook regelmatig wedstrijden gehouden op de binnenbaan waarbij met de luchtbuks geschoten kan worden; ook hebben we onze regelmatige kaartavonden waar gerikt en gejokerd kan worden. Ook hier bent u een genode gast.
HET NIEUWE ‘ONZE VADER’ De Nederlandse en de Vlaamse vertaling van het Onze Vader is vernieuwd in opdracht van de wereldkerk. Nederland en Vlaanderen gebruiken dezelfde taal, maar hebben verschillende vertalingen van het Gebed des Heren. Aan de Vlaamse en Nederlandse bisschoppen is het verzoek gedaan om via een gemengde commissie tot een gezamenlijke vertaling te komen. De nieuwe vertaling wordt ingevoerd met ingang van de Advent, 27 november 2016. De invoeringsdatum van de nieuwe Onze Vader-vertaling, die overigens gelijks is in Nederland en België, werd in april van dit jaar door de Nederlandse bisschoppen bekend gemaakt. Het Onze Vader is zonder twijfel een van de belangrijkste christelijke gebeden. Het behoort tot de eerste gebeden die we onze kinderen leren. De nieuwe vertaling van het Onze Vader zal voor iedereen, jong en oud, even wennen zijn. Tekst van het nieuwe Onze Vader:
Onze Vader, die in de hemel zijt Uw naam worde geheiligd Uw rijk kome Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren en breng ons niet in beproeving maar verlos ons van het kwade, Amen.
ADVENTSPROJECT SCHOLEN Zondag 27 november gaat de Advent beginnen (reeds gestart, red.). Misschien zal het sommige kinderen niet meer zo bekend in de oren klinken, maar op die dag begint de aanloop naar Kerstmis. Zoals ieder jaar hebben we ook deze keer in de Parochie Wonderbare Moeder een Adventsthema. In de weekendvieringen wordt daar aandacht aan besteed. Dit jaar is het thema ‘Op weg naar Kerstmis’. In de loop van de geschiedenis zijn er ontelbare schilderijen gemaakt over Kerstmis. Deze schilderijen worden ook wel iconen genoemd: enigszins strakke afbeeldingen waarin één of meer hoofdpersonen krachtig worden afgebeeld. Ook dit jaar hopen we weer een beroep op jullie als scholen te mogen doen om mooie kerstplaten aan te leveren. Evenals voorgaande jaren komen die weer prominent in de kerk te hangen; iets wat door alle Kerst-kerkgangers, klein en groot, erg gewaardeerd wordt. Het maken van deze Kerst-iconen sluit aan bij de Bijbelverhalen die dit jaar in elke groep verteld worden. Het zou een mooie verwerkingsvorm zijn. Tekstgroepen en werkgroepen kinderkatechese Diaken Albert Soeterboek
Diaken Albert Soeterboek (gedeeltelijk uit mijn preek van Allerzielen 2016)
Helaas is het voor ons onmogelijk om iedereen persoonlijk te bedanken voor het warme medeleven dat wij hebben gekregen na het overlijden van
Gerrit Dusomos
Graag tot een van onze festiviteiten! Namens het Gilde Sint Joris van Onsenoort en Nieuwkuijk, J.M.J.M. (Michel) Omtzigt PR Kapitein der Genie BD 101 GNBAT
Daarom willen wij u op deze manier laten weten dat uw aanwezigheid, de bloemen en lieve kaarten ons erg goed hebben gedaan en een grote steun voor ons zijn.
(foto’s: Willemien Uijen)
Nieuwkuijk, november 2016
Dora, Gerard, Joyce, Nyncke en Rocco