BEESTEN IN BAARLE VERANDERT BLIK OP DIEREN ä Pagina 3
AFTELLEN NAAR ZEEPKISTENRACE IS BEGONNEN
SOLEX RACE IN ZONDEREIGEN
EERSTE LUSTRUM BAARLE PROEFT
Ons Weekblad ä Pagina 13
ä Pagina 13
ä Pagina 21
113e jaargang
NR. 5648 - Week 34 Vrijdag 24 augustus 2018
68e Kaarskensprocessie in Baarle druk bezocht
14 Bloemenstrooistertjes stonden bij de ingang van de Remigiuskerk van Baarle-Hertog te wachten tot de dienst voorbij was zondag 19 augustus; de een wat rustiger dan de ander. Hun mandjes vol met rozenblaadjes, gekleed in keurig gestreken wit met blauwe jurkjes/ schortjes en met een wit kapje op. Twee grotere meisjes in een lange wit/blauwe jurk hielden een kaarsje vast. ”Een hele groep ontbrak dit jaar, de meisjes vanaf 10 jaar die altijd met een kaarsje mee lopen, daarom hadden we deze twee meisjes aan de groep strooistertjes toegevoegd” vertelt Cilia Theeuwes van de Vrienden van Lourdes. Het vinden van vrijwilligers was tot op het laatste moment moeizaam; voor het overige is de 68e editie uitstekend verlopen. Het was een mooie warme zomeravond, met veel publiek en veel deelnemers die met een kaarsje meeliepen in de processie. (door Jeanny Wouters) Voor veel kinderen is het echt een belevenis, meedoen aan de Kaarskensprocessie in Baarle. De Nederlandse scholen begonnen de maandag na de processie, dus die moesten waarschijnlijk allemaal op tijd naar bed. Het waren vooral Belgische kindjes die meeliepen in de stoet en die op de wagens die de evocaties van het leven van Bernadette Soubirous uitbeeldden. Het begon al te schemeren toen de processie begon te trekken na afloop van de viering in de kerk. BERNADETJE Bij De Vlinder lagen de kleedjes voor de meisjes te wachten in de klaslokalen; de overige vrijwilligers waren gestoken in blauwe broek/rok en witte blouse en verzamelden daar ook. Zo vormden zij allen een mooie eenheid. Heel veel dragers van lichten, duwers van de wagens, kindjes en volwassen vrijwilligers die de bor-
den met teksten vooruit rolden. Al met al een mooi schouwspel dat jaarlijks terugkeert. Bernadette als kind op de wagen terwijl zij schapen hoedt, op een wagen bij de grot waar Maria aan haar verschijnt. Zittend op een krukje in het cachot. Als volwassen non met de bisschop, of als meisje dat hout sprokkelt. De Vrienden Van Lourdes maken er een mooie processie van met oog voor detail. Bij de kerk worden kaarsjes met Lourdeskapjes verkocht en overal langs de kant branden kaarsjes van mensen die de processie bewonderen. Iemand vertelde dat in vroeger jaren de mensen een Mariabeeld voor het raam moesten zetten met twee brandende kaarsjes erbij. ROLSTOELEN Na de strooistertjes en de meisjes met de rozenkransen, wordt het Mariabeeld in de stoet meegedragen, net als in Lourdes. Daar achter lopen de geestelijken en
bpost PB- PP
BELGIE(N) - BELGIQUE
2 27 DEZE WEEK:
Zie pagina 14
s Het beeld van Maria wordt meegedragen in de processie. daarna sluiten bedevaartgangers aan, mensen met een kaarsje die om wat voor reden dan ook willen deelnemen aan de processie. Vrienden van Lourdes komen van heinde en verre maar ook van dichtbij om hun verbintenis met Maria uit te drukken. Veel mensen in een rolstoel met een kaarsje. De stoet was indrukwekkend lang; in het begin ver uiteen lopend maar al snel dichter op elkaar lopend en
aan het eind van de avond was het een brede massa. DANKWOORD Pater Braspenning dankte na afloop bij de Remigiuskerk, die mooi versierd was met bloemen en een Mariabeeld, iedereen voor deelname en aanwezigheid. De bloemenstrooistertjes werden met name genoemd, de beide gemeentebesturen waarvan de burgemees-
ters mee liepen in de processie. Alle vrijwilligers werden bedankt met een applaus, zij hebben ervoor gezorgd dat de processie kon doorgaan. De horeca werd genoemd, en alle mensen die waren gekomen om mee te lopen of te kijken. Het koor uit Loenhout dat de viering mede had opgeluisterd. VRIENDEN VAN LOURDES En dan werd ook nog kort het
WONINGEN ONDER DE LOEP idee van de Vrienden van Lourdes uiteengezet door de pastoor. Zij gaan elk jaar naar Lourdes met een aantal zieken, om hen een mooie vakantie te bezorgen. Lees verder op pagina 3
ULICOTEN
Opening van Bernardusoctaaf werd druk bezocht Deze week maandag was de opening van het Bernardusoctaaf in Ulicoten als vanouds. In nauwelijks een kwartier tijd veranderde maandagavond de stille Dorpsstraat in Ulicoten.
s Op weg naar de Bernarduskapel. De klokken luiden en het is alsof men er op heeft zitten wachten… de pelgrims komen. Ze groeten elkaar bij de kerkdeur… gaan al pratende naar binnen om de opening van het octaaf mee te maken en daarna op tocht te gaan naar de Bernarduskapel. Onderweg, we zijn met naar schatting zo’n 200 pelgrims, wordt twee keer gestopt voor een korte overweging, een lied en een gebed. Een verzoek dat diaken Fennema deed bij het vertrek uit de parochiekerk om na de eerste stop de tocht in echte stilte voort te zetten, haalt het niet. Dat verandert wanneer men de kapel heeft bereikt. De viering wordt voortgezet nadat iedereen een plaatsje heeft gevonden. Rondkijkend stel ik vast dat alle stoelen zijn bezet en schat in dat wel meer dan 250 bedevaartgangers
aanwezig zijn. En dan komt als vanzelf naar voren wat we hoorden in het welkomstwoord van diaken Fennema: We hebben elkaar nodig, zeker als het om geloven gaat. Samen gingen de voeten in dezelfde richting, samen leggen we ons oor te luisteren en dat is wat Bernardus altijd gewild heeft: samen bouwen aan een geloofsgemeenschap van gelijkgezinden. De viering is elk jaar opnieuw een spreekwoordelijk toonbeeld van eensgezindheid, van samen bidden. Het parochiekoor verzorgde de vaste gezangen en de bedevaartgangers laten zich in het Bernarduslied dat aan het eind van de viering werd gezongen, horen. Kortom het Bernarduslied is zo’n stevige ‘meezinger’ waar in een 5-tal coupletten de loftrompet wordt ‘geblazen’ over de heilige abt en
zijn gezag, de steunpilaar der kerk in droeve tijden en dienaar van Maria.
WAT HIJ ZEGT ZAL U TROOSTEN In de overweging liet diaken Fennema zijn gedachten de spreekwoordelijke vrije loop toen hij het thema van het Bernardusoctaaf 2018 belichtte. Hij vroeg zich af of er niet gelezen moest worden als ‘wat Zij zegt zal u troosten’. Bernardus had namelijk een grote devotie voor Maria. Zij was de bemiddelaar. We hoorden dat Bernardus leefde in een tijd van dreigende scheuring in de kerk en dat hij hielp deze te beëindigen. Bernardus werd vaak naar plaatsen gestuurd waar onenigheid was en Bernardus was ‘de oplosser’, de smaakmaker om de discussie los te trekken. Het was duidelijk dat Bernardus een succesvol crisismanager bleek te zijn. Regelmatig werd Bernardus uitgezonden en deed dat in gemeenschap met andere monniken. Immers alleen kun je het niet, aldus de diaken. Bernardus was ook iemand die zijn geloof niet onder stoelen of banken stak, maar het verkondigde in ruim 350 preken en zo’n 500 brieven,
s Na afloop bij een koffieke nog even wat bijpraten en dan weer op weg naar huis.
zo hoorden we aan het slot van de overweging. EN VOLGEND JAAR? En wanneer het waar is wat we met zovelen zongen in het refrein van het Bernarduslied, dan is één ding zeker: Volgend jaar zijn alle stoelen weer bezet bij de kapel in De Bollekens. Immers we zongen met overtuiging: “O Sint Bernardus! Machtig in woord, wij komen u vereren in uw genadeoord”.
Na afloop van de viering was het genieten van de dampende koffie of warme thee. Het is nog een keer een moment dat ‘oude bekenden’, oud-Ulicotenaren en anderen uit de omgeving lekker kunnen bijkletsen alsof men elkaar lange tijd niet heeft gezien. En dat laatste zou zo maar waar kunnen zijn, want op Beevaart gaan heeft altijd iets speciaals en dat is bij Bernardus niet anders! f.t.
Extra geld nodig voor leuke dingen? Wij zoeken enthousiaste mensen voor de wekelijkse bezorging van Ons Weekblad in
Alphen
Om je aan te melden mail naar: onsweekblad@emdejong.nl