STICHTING LOW BUDGET BAARLE OPGERICHT ää Pagina 3
MARKANTE DORPSFIGUREN
JAN SEEGERS RESTAUREERDE MARIAGROT
TENTOONSTELLING FRANCOISE LIMOUZIN
Ons Weekblad ää Pagina 15
ää Pagina 17
ää Pagina 21
111e jaargang
NR. 5550 - Week 40 Vrijdag 7 oktober 2016
VREDE. WIE DURFT?
Herdenking in Baarle een betekenisvolle traditie Ben ik dan mens genoeg om het op te nemen voor mijn broeder en mijn zuster? Of loop ik toch weer weg zolang het mijzelf niet treft? Zijn slotzin is duidelijk: ’Vrede willen we bereiken, altijd en overal. Wie durft?’
VREDE. WIE DURFT? In Baarle is het traditie dat de jaarlijkse herdenking wordt begonnen met een eucharistieviering in de parochiekerk. Een ook daar laat men zien dat men samen Baarle is. Pastoor Demmers, pastoor Braspenning en diaken Fennema gingen voor. Het parochiekoor verzorgde de gezangen. Diaken Fennema verzorgde de overweging rondom de vraag: Vrede. Wie durft? Vertrekkend vanuit zijn eigen ervaringen op een interreligieuze ontmoeting waar je in het begin wat verloren rondloopt omdat je niemand kent. En dan komt de opdracht... sta eens op en kijk
degene die rechts, links, achter en voor je zit recht in de ogen en zeg dan””je bent mijn broeder, je bent mijn zuster”. Zoiets zeggen tegen een wildvreemde man of vrouw doet je iets, maar je wordt ook aangesproken met ’jij bent mijn broeder’! en vanaf dat moment ken je geen vreemden meer... maar niets menselijks is mij vreemd, aldus de voorganger. Daarna neemt hij de aanwezigen mee naar het moment van de dag: de herinnering aan die mensen die hier vrede hebben gebracht. ”De kracht van die mensen was zoveel sterker dan mijn angst”, aldus diaken Fennema. En hij vraagt zich af als jullie de kracht hebben of hebben gehad: ben ik dan mens genoeg?
DEZE WEEK IN UW BRIEVENBUS:
(door Jeanny Wouters) Op de uitnodigingskaart staat een spreuk die meester Jacobs
maakte bij zijn priesterwijding, vijftien jaar later. ’Proficiat als goede Priester Gods, alle lof, geluk & vree, in alle eeuwigheid.’
ss Het gebouw van de Broeders van Liefde aan de grens van Baarle waar pater Jan Braspenning zijn eerste opleiding kreeg
AFRIKA Vrijwel direct nadat hij zijn verplegersopleiding had afgerond, kon hij in Afrika aan het werk in een missiepost in Kameroen in de broes, zoals hij dat zelf altijd noemt. ”Waar ik van kleinsaf al van gedroomd had werd nu werkelijkheid.” Hij kwam terecht in een klein stadje midden in het oerwoud, in een eigen polikliniek met 6 bedden. In de namiddag reed hij dan met een auto rond in de omtrek; een dokter was er niet en in ernstige gevallen bracht hij de zieke met de auto naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Om de drie jaar mocht hij op vakantie.
OKTOBER 2016
OKTOBER 2016
2016
verdriet ophalen? Is dit wel nodig, zolang daarna? Er is maar één antwoord mogelijk: JA, omdat wij niet kunnen en mogen vergeten, die offers die er voor onze bevrijding zijn gebracht en die vreugde om herwonnen vrijheid. Wij herdenken vanuit een eigen gevoel met een eigen intentie. Velen van ons ondervinden dit steeds weer. Herdenken is tevens erkennen. Erkennen dat wij niet mogen vergeten. Niet willen vergeten. .. niet kunnen vergeten. .. nooit mogen vergeten. Aan ons de plicht door te geven wie wij herdenken en waarom, dat doen wij vandaag op deze herdenkingsdag”, aldus
ss Foto R. Janssen
Daar onder een foto van de jonge Jan tussen zijn ouders in, op de dag van zijn professie. Jan Braspenning wilde van kleinsaf aan al priester worden, maar zijn ouders die een café runden in Baarle-Hertog, vonden dat geen goed idee. Daarom deed hij een studie verpleegkunde en ging hij in het klooster op het moment dat hij zelf kon beslissen daarover, op 21-jarige leeftijd! Hij kreeg de naam broeder Roland.
OKTOBER
EDITIE 1
De Woonkrant is een uitgave van 534 Uitgeverij Em. de Jong • Tel. bv013-5075 • Baarle-Nassau • Tel. 013-5075534 Baarle-Nassau bv •534 ij Em. de Jong5075 van Uitgever u • Tel. 013nt is een uitgave assa Baarle-N bv • Jong Em. de
EDITIE 1
De Woonkra
voorzitter Jacobs. Bij de monumenten klinkt de Last Post, is er 1 minuut stilte, worden er kransen en bloemstukken gelegd en klinkt of het Pools, Belgisch en/ of Nederlands volkslied. EEN BETEKENISVOLLE TRADITIE Burgemeester De Hoon - Veelenturf noemde het een betekenisvolle traditie om stil te staan bij diegenen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. ”Met dankbaarheid en respect denken wij vandaag dan ook terug aan de offers zie zij voor ons hebben gebracht. We zijn in gedachten bij de omgekomen strijders en hun families die hun naasten nooit meer hebben teruggezien’, aldus de burgemeester. Ze sprak ook over het terugwinnen van de vrijheid en de hoop voor de toekomst. Iedereen hoopte, tot op de dag van vandaag, dat de herwonnen vrijheid en vrede voor ons altijd zou en zal kunnen worden behouden, zo vervolgde ze en voegde daar meteen toe dat, gezien de onrust in de wereld anno 2016 niet zo vanzelfsprekend is en zal zijn. ”Dat maakt dat het belangrijk is en blijft om te blijven herdenken, om te blijven leren van het verleden, zodat het verleden zich in de toekomst nooit zal herhalen”, zo hoorden we van de burgemeester.
Pater Jan Braspenning viert zijn gouden kloosterjubileum Op 8 september 1966 was het vijftig jaar geleden dat Jan Braspenning zijn religieuze gelofte aflegde in de Congregatie van de Spiritijnen, de Paters van de Heilige Geest. Op zondag 23 oktober wil hij dit gouden jubileum vieren in Baarle, met een dienst in de Remigiuskerk. De viering die om 11.00 uur aanvangt wordt opgeluisterd door het parochiekoor, samen met een Afrikaans Koor uit Brussel. Want Jan Braspenning CSSp was het grootste deel van zijn kloosterleven werkzaam in de missie in Afrika. Wie de viering bijwoont is na afloop welkom op de receptie bij Den Engel, om pater Jan persoonlijk te feliciteren.
N W O ntN OO N O W kra krant O W kra nt
ss Foto R. Janssen
3
door Frans Tuijtelaars
BELGIE(N) - BELGIQUE
3
De jaarlijkse herdenking van de bevrijding van Baarle in 1944, dit jaar dus voor 72ste keer, was ook deze keer meer dan een traditie. Het was niet zo maar herdenken, het werd door bezoekers op verschillende manieren geuit. Meerderen kwamen van kilometersver om er bij te zijn: uit Beringen, Den Haag, Arnhem, Bunschoten en Den Bosch om maar enkele plaatsen te noemen. Anderen kwamen van dichterbij zoals de ruime vertegenwoordiging van de oud-strijdersverenigingen uit de Noorderkempen en de vertegenwoordigingen van de verenigingen van de 1ste Poolse Pantserdivisie uit Nederland en België of de vertegenwoordiging van Oud Indiëgangers. En ze zullen er volgend jaar weer zijn als we ze op hun woord kunnen geloven. En wat was het een prachtig gezicht om in de stille tocht naar de momenten die kleurige vredesvlaggen te zien wapperen; jazeker 72 in getal! Vrede geeft kleur en dat mag je laten zien! Er is toch niets mooier dan ’gevlagd’ door het dorp te trekken: je bent zichtbaar aanwezig. Daarbij nog de vlaggen van de oudstrijders-verenigingen en de plaatselijke verenigingen die aanwezig waren. Alles bijeen indrukwekkend.
PB- PP
3
ss Foto R. Janssen
DE TOCHT LANGS DE MONUMENTEN Baarle telt er drie. Het monument voor de gesneuvelde Polen, de gefusilleerde verzetsstrijders en het monument voor de gesneuvelden in dienst voor het vaderland. Hoe indrukwekkend zo’n tocht kan zijn als je daar met zo’n 150 á 200 mensen aan deelneemt, hebben we in het begin al aangegeven. En dan hebben we nog niet beschreven hoe sereen het is als al het verkeer even pas op de plaats maakt of wordt omgeleid. Het geeft een extra accent aan de herdenking en dat doet ook het reclamescherm bij de Chaamseweg. ’Uit respect voor de herdenking geen reclameboodschappen’ kan men tijdens de herdenking lezen. En wie zich dan toch nog afvraagt ”waarom nog herdenken na 72 jaar?” had er bij moeten zijn om te luisteren naar voorzitter Ad Jacobs van de stichting Herdenking Bevrijding Baarle. ”Bevrijd, wat is dat. ...? wat betekent dat. .. en dan nog, waarom herdenken na 72 jaar, waarom emoties van vreugde en
bpost
PRIESTERSTUDIE Na zes jaar missiewerk startte pater Jan met een priesterstudie aan de universiteiten van Brussel en het Zwitserse Fribourg. Na afronding van deze studie kon hij opnieuw aan het werk in Belabo in Kameroen, nu als priester. Zijn medische taken waren inmiddels overgenomen door de nonnen. In totaal verbleef pater Jan Braspenning 22 jaar in Kameroen. Zijn terugkeer naar België was niet geheel vrijwillig. De orde besloot dat geestelijken uit het eigen land de taken in Afrika konden overnemen en missionarissen kwamen terug naar Europa. ”Als je te lang blijft en te oud bent kun je hier niet meer wennen aan de pastoraal en beland je in het bejaardenhuis wat ik niet zag zitten” zegt pater Jan. ”En daarbij: de inlandse clerus wou onze verantwoordelijkheden ook wel overnemen in hun eigen land wat hun volste rechten zijn en dat was tenslotte ook onze bedoeling om een plaatselijke kerk te stichten met eigen mensen.” Pater Jan werd te werk gesteld als ziekenhuispastor in drie Antwerpse ziekenhuizen en daarna werd hij pastor in Oud-Turnhout waar hij drie jaar werkte. Daar-
na werd hij gevraagd om terug te gaan naar Kameroen om er een ontvangsthuis in Douala te leiden; daar bleef hij vijf jaar. In die tijd richtte hij bij zijn vorige
EDITIE is1 een uitgave van Uitg
everij
nkrant
De Woo
Uitdagende carrière in de techniek? Bekijk onze vacatures in deze uitgave.
WIJ STOPPEN ERMEE
OPHEFFINGSUITVERKOOP Des. Geeraertsstr. 8, 5111 CH Baarle-Nassau
missiepost een nieuwe parochie op, en liet er een weg aanleggen en een kleuterschooltje bouwen. (Lees verder op pagina 3)
ss Een recente foto van pastoor Jan Braspenning in zijn Remigiuskerk in Baarle-Hertog