28 AUGUSTUS: OOGSTDANKVIERING ZLTO KRING ää Pagina 3
WEEKVERSLAG WIELERZESDAAGSE 2016
BAARLE PROEFT: SFEER, LEKKER ETEN, KUNST EN MUZIEK
2e EDITIE OBSTACLE RUN OP ’T ZAND ALPHEN
Ons Weekblad ää Pagina 9
ää Pagina 15
ää Pagina 19
111e jaargang
NR. 5542 - Week 32 Vrijdag 12 augustus 2016
9 AUGUSTUS 60 JAAR GETROUWD, FEEST OP 20 AUGUSTUS
Siert en Annie Tjeerdsma vieren diamanten huwelijksfeest
Maandag 9 augustus was het maar liefst 60 jaar geleden dat Siert Tjeerdsma en Annie Schra (“ze zeggen ook wel Ans”) met elkaar in het huwelijksbootje stapten. En zo’n mooi moment, dat mag je natuurlijk niet stilletjes voorbij laten gaan. Omdat er ook nog een gouden huwelijk in de familie te vieren was, gaat de familie Tjeerdsma het diamanten jubileum vieren op zaterdag 20 augustus met een diner voor het gezin en vrienden bij “de Villa” in Alphen. 60 jaar samen, dat is zeker ook een terugblik waard. Door Luc van Hoek VAN NIEUW-WEERDINGE NAAR UTRECHT Siert werd in 1934 geboren in Nieuw-Weerdinge, een klein plaatsje bij Emmen in Drenthe. Het waren zware tijden, met veel werkloosheid. De werkverschaffing moest daarbij een oplossing bieden. Siert: “Mijn vader was chauffeur, daarnaast had hij een fietsenbedrijf en een garage. Ik had altijd de beste fiets!” Vader Tjeerdsma kreeg de kans om te gaan werken bij het Werkspoor; dat betekende wel een verhuizing naar de Galjoenstraat in Utrecht. Het Utrecht, waar inmiddels Annie ook opgroeide. “Ik was een stadse griet; wij speelden in de nieuwbouwwoningen in aanbouw, achter de Fregatstraat. Daar kwamen we ook de jongens van Tjeerdsma tegen; maar dat waren “boerenjongens” en ze praatten ook anders dan wij.” De Gereformeerde kerk was wel een bindmiddel.
Siert: “Dat was gezellig; vanuit de kerk mocht iedereen op de koffie komen en ook blijven eten. We gingen zelfs met de kerk kamperen, op Texel. Allemaal wel gescheiden natuurlijk, maar je kwam elkaar daar wel tegen.” VAN UTRECHT VIA ZEIST NAAR ALPHEN Siert volgde eerst de opleiding tot radiotechnicus. “Daarna wilde ik graag de opleiding boordtelegrafie gaan doen bij de Luchtmacht. Vliegen leek me leuk. Maar ik had goed en wel de opleiding afgerond, of er waren geen boordtelegrafen meer nodig in een vliegtuig; dat werd vervangen door radioverkeer.” Via Nijmegen en Schaarsbergen verbleef Siert ook nog in Leeuwarden. En daar begon zijn passie voor schaatsen. “Ik zat daar perfect in Friesland, met meteen een koude winter. Ik heb de Elfmerentocht nog geschaatst.” Annie had inmiddels haar hoofdakte gehaald als kleuterleidster. Maar ruim een jaar na hun hu-
welijk in 1956 kondigde de geboorte van dochter Inge zich aan. “En dan moest je stoppen, zo waren de regels!” Het gezin verhuisde naar de rand van Zeist, in de wijk Kerckebosch en daar werd dochter Annemarie geboren. “Midden in het bos, vlakbij de school, een prachtige plek om te wonen!” Maar in 1967 kondigde zich veranderingen aan; de luis-
terpost van de Luchtmacht had veel storingen en er moest een andere locatie komen. Die werd gevonden; maar wel helemaal op Kamp de Kiek, net buiten het kleine Brabantse Alphen. Eén jaar lang verbleef Siert bij Hotel den Brouwer; in die tussentijd werd in Alphen de Molenwijk uit de grond gestampt voor de meer dan 60 militairen met hun gezin-
ss Het diamanten bruidspaar. (foto: Emmie Hendrickx)
FIETSCLUB K.B.O. BAARLE-NASSAU
Al 15 jaar onderweg zonder problemen
ss Bij een jubileum hoort een groepsfoto. Het werd, op zijn Boals gezegd, een avondje gezellig buurten over de fietsclub van de Katholieke Bond van Ouderen in Baarle-Nassau. In de huiskamer van Cor en Corrie Spapen aan de Boschovenseweg schuiven we aan bij het fietscomité van de Baarlese KBO. Het blijkt dat het een groepje vrijwilligers is die het goed met elkaar kunnen vinden en met liefde en plezier elke dinsdag, zomer en winter, met een groep leden van de KBO een fietstochtje ( ca 40 km) en eens in de maand een fietstocht ( minstens 70 km) maken door Frans Tuijtelaars Cor Spapen, Jan Timmermans en Frans Voeten zijn, zo zullen we het noemen, de mensen van de wekelijkse praktijk. Cor’s echtgenote Corrie verzorgt de administratie en Jac. Timmermans is ’reserve’. Alle vijf zijn ze wekelijks van de partij en het moet al heel slecht weer zijn, in de wintermaanden gebeurt dat wel eens, willen ze niet hun wekelijkse fietstocht op dinsdagmiddag maken. Zo was het ook de voorbije week toen het eigenlijk de hele dag regende...... ja, met zijn tienen trokken ze er
op uit. Gewoon even op en neer naar ’Den Overkaant’ in Riel. Op mijn vraag of er ook afgemeld moet worden wanneer men een keer niet mee gaat fietsen, klonk het in koor: ”Nee hoor, op dinsdagmiddag om half twee niet present bij de Apotheek betekent dat je te laat bent om nog mee te kunnen fietsen.” Het tijdstip van halt twee bepaalt namelijk alles. Een keer in de maand gaat men voor een wat grotere fietstocht en dan is de klok van 10 uur bepalend wie er mee gaat. Bij elke tocht is het zo dat men rond half zes weer terug in Baarle is.
HET BEGIN Vanaf augustus 2001 werd er onder leiding van Harrie de Bruin wekelijks een fietstochtje gemaakt. Men ging dan op pad met een vast groepje van circa 10 fietsers. Ook Toontje Gillis was een van de trouwe deelnemers. Harrie de Bruin heeft tot zijn 90ste verjaardag meegefietst en bleef daarna de activiteiten met belangstelling volgen. In 2002 nam Cor Spapen op verzoek van Harrie de Bruin het over. Ook Jan Timmermans maakte vanaf toen deel uit van de vaste begeleiders. De begeleiding kreeg een wat meer officieel tintje toen in 2006 in de gemeente Baarle-Nassau de verkeersregelaars actief werden. Cor Spapen, Frans Voeten en Jan Timmermans mochten zich verkeersregelaar noemen en dat gaf de groep een veilig gevoel. Er wordt gefloten wanneer er tegenliggers naderen en wanneer andere wielrijders de groep willen passeren. Bij het oversteken van drukke
wegen geven ’de mannen met de pannenkoek’ een veilig gevoel. Bovendien is het zo dat het voor alle deelnemers verplicht is een geel hesje te dragen. ”We vallen niet alleen op omdat we wekelijks met een behoorlijke groep op pad gaan, maar ook omdat we een geel hesje dragen’, zo vult Jac Timmermans aan. In het begin was de variatie aan tochten niet zo groot. Men fietste door de Chaamse Boswachterij naar Ulvenhout, een ander keer ging naar Meerseldreef en weer eens rondje Baarle - Weelde -Ravels Goirle om enkele voorbeelden te noemen. Maar al snel zorgde het fietscomité er voor dat er sprake was van een gevarieerd aanbod. Ook is het zo dat men nooit dezelfde terugweg als de heenweg neemt. En in het fietsprogramma werd ook maandelijks een langere tocht opgenomen. In plaats van de ’wekelijkse’ 40 km. tochten kwam er een keer in de maand een 70 km tocht. De nieuwe routes in het programma worden vooraf door het comité verkend zodat ze voor geen verrassingen komen te staan. Bij hun fietstochten wordt dankbaar gebruikt van het fietsknooppuntennetwerk. NOG WAT CIJFERTJES..... In totaal telt de Baarlese KBO fietsclub 38 enthousiaste leden. Eerlijk verdeeld tussen mannen en vrouwen. Bijna allemaal zijn ze ouder dan 65 jaar en de oudste deelnemer is 85 jaar. Meedoen met de fietsclub betekent dat je lid moet zijn van de KBO Baarle-Nassau en er wordt geen extra bijdrage gevraagd om mee te fietsen. Van de deelnemers zijn er twee die nog niet over een elektrische fiets beschikken. Men stelt vast dat er maar zelden met pech afgerekend moest wor-
nen. In 1968 verhuisde het gezin met weemoed naar Alphen. VAN ALPHEN NAAR BAARLE-NASSAU De verhuizing was zowel voor het luchtmachtpersoneel, als voor de dorpsbewoners een hele stap. Siert: “We kwamen met veel vreemden tegelijk in een kleine gemeenschap. We verstonden het Brabantse dialect nauwelijks. Pastoor Binck wilde niet dat de Telegraaf gelezen werd in het dorp.” Annie: “Als er kinderen bij ons kwamen spelen, dan kregen ze mooie kleren aan. En als we iets kochten konden we niks afrekenen. Dat waren we helemaal niet gewend. Alles ging op rekening en dat kon wel maanden duren; ook de rekening van de huisarts, de meubels voor je huis of de benzine voor je auto! Maar de “inburgering” lukte toch, vooral via de verenigingen. Veel van ons werden gevraagd voor bestuursfuncties, bij het voetballen, tennis of volleybal. We hebben een heel plezierige tijd gehad bij de tennisclub, ook onze kinderen.” In 1978 verhuisden Siert en Annie van de Kerkakkers naar de Laan van Tongerlo; dochter Inge en schoonzoon René betrokken de woning aan de Kerkakkers. Na de pensionering van Siert in 1989 kwam er meer tijd voor de
bpost PB- PP
BELGIE(N) - BELGIQUE
hobby’s, zoals fietsen, de tuin en bridgen. Via de bridge kwamen ze ook wel eens op bungalowpark l‘Air Pur. Siert wilde altijd al eens een houten woning en in 1997 verruilden ze hun huis in Alphen voor het chalet in Baarle-Nassau. En daar genieten ze nu samen van een welverdiende oude dag. Siert druk met zijn tuin en zijn kas, Annie met het bridge; daarnaast fietsen ze als het weer het toelaat en zingen ze in het koor de Cantorij in de Ledevaertkerk in Chaam. En dat alles nog steeds in een goede gezondheid. Zoals gezegd wordt dat gevierd met de kinderen, zes kleinkinderen, aanhang en vrienden op 20 augustus in Alphen. Namens Ons Weekblad; van harte gefeliciteerd en nog veel jaren in goede gezondheid toegewenst!
den. De tochten worden afgelegd met een snelheid van ongeveer 15 km. per uur. En valpartijen zijn tot nu toe nog niet voorgekomen. Ook op de terugweg wordt meestal nog even gestopt voor een nemen van een ’versnapering’. ”We fietsen op dinsdagmiddag en dan zijn er geen cafés gesloten....en daar hebben we geluk mee want op woensdag zijn er veel dicht.”, aldus één van de leden van het comité. En er wordt niet vertrokken voordat er is vastgesteld dat ieder het zijne heeft betaald. Dan klinkt het fluitje, meestal doet dat de andere aanwezigen flink schrikken, en dat is het vertreksignaal. Is er iemand jarig dan wordt er getrakteerd. Meestal één bonbon..... meer mag niet want de meesten moeten op hun gewicht letten..., zeggen ze !
de Brandtoren in de buurt van Reusel, Den Bokkenrijder, De Zeven Geitjes of de Molenwiek in Molenschot en de verschillende bejaardentehuizen waar men op de koffie komt, is, overal wordt er met een ’tot de volgende keer’ afscheid genomen.
BLIJ Het comité is blij dat ze wekelijks zo’n grote groep enthousiaste fietsers mag begeleiden. Tevreden zijn ze over het feit dat, waar ze ook maar komen, altijd welkom zijn. Of dat nu in Postel, op de Menmoerhoeve, De Wielewaal, Camping De Kievit, Moerse bossen, De Panhoef,
Maar dat kon de pret niet drukken. Immers op de terugweg van de Breehees in Goirle had men een extra lange pauze gepland bij in zaal Welkom te Alphen. Een warm/koud lustrum buffet had men besteld voor alle deelnemers. En dat was genieten en niet alleen omdat het daar binnen niet regende!
EEN LUSTRUMFEESTJE Vanwege het feit de fietsclub al 15 jaar onderweg is, hebben ze deze week een feestje gehad. Meestal is het deze tijd van het jaar aangenaam fietsweer, maar uitzonderingen zijn er altijd. Deze week dinsdag was zo’n uitzonderlijke dag en niet omdat men een lustrumtocht had georganiseerd. Nee, het weer was gewoon bar slecht. Het regende pijpenstelen vlak voor het vertrek en onderweg werden ze af en toe met dezelfde saus overgoten....
ss Weer of geen weer. We gaan lachend op weg. (foto’s: Hanne Dirven!)