DE HILVERBODE - DONDERDAG 10 MAART 2016
PAGINA 17
KEES VAN KEMENADE DITMAAL IN DE HOOFDROL IN HET SCHRIJVERSCAFÉ
’Als kind vond ik het al leuk om te schrijven!’
Misschien is hij in de ogen van mensen geen echte Bekenaar, toch weet Kees van Kemenade veel meer van deze streek, van zijn bewoners en van zijn historie dan veel hier geboren en getogen inwoners. In 1949 geboren in Eindhoven kwam hij in 1973 naar Hilvarenbeek waar hij les ging geven aan de Sint Jozef Mavo. Vanaf 1991 stapte hij over naar het Dr. Mollercollege in Waalwijk. Op 18 maart is er weer een Schrijverscafé in CC Elckerlyc. Terwijl in de vorige zeven succesvolle bijeenkomsten Kees van Kemenade de interviewer was, wordt deze laatste bijeenkomst van dit seizoen diens rol overgenomen door Ad van Gool. Vanaf 19.30 uur kan Kees van Kemenade ons daarom een uur lang deelgenoot maken van zijn veelzijdige interesses en van de boeken die daaruit zijn ontstaan. Door Ad van Gool Je hebt van die mensen die als geen ander de kunst van het vertellen verstaan. Kees van Kemenade is zo iemand. Ex-leerlingen, ook degene waarvoor de schoolbanken niet de grootste hobby was, kunnen jaren later vaak nog de verhalen terughalen die ze van hem op school hoorden. ’Ik geloof in de kracht van het vertellen’, zegt hij daarover. ’Zeker een vak als geschiedenis leent zich daar bij uitstek voor. Met heel veel plezier heb ik al die jaren voor de klas gestaan. Zelfs tot mijn 65 jaar, wie haalt dat tegenwoordig. Ik genoot ervan met de jeugd om te gaan. Geschiedenis is een prachtig vak, zo breed ook. Het gaat over cultuur, religie, oorlogen, techniek, noem maar op. Ik wil weten hoe mensen vroeger leefden. Door verhalen te vertellen neem ik de mensen mee terug naar het verleden.’ OMROEP BRABANT Dat zijn vertelkunst ook elders opviel bleek uit het feit dat hij zes jaar lang een programma bij Omroep Brabant had met als titel Rondom het Aards Paradijs. Het waren verhalen over de geschiedenis en de cultuur van dit gebied. Een deel van deze verhalen verscheen vanaf 1995 onder dezelfde titel in de Hilverbode.
In 2005 gaf Heemkundige kring Ioannes Goropius Becanus een bundel van hem uit met verhalen over de geschiedenis van Hilvarenbeek aan de hand van zichtbare monumenten en objecten. Vele jaren was Kees van
Kemenade actief voor de weekbladen van de Kempenpers uit Hapert. Zo publiceerde hij in uitgaven als Kempenland Info en De Trompetter artikelenseries over de geschiedenis en volksverhalen in de Kempen en over bijgeloof. Daar was hij ook twintig jaar lang medewerker van de culturele werkgroep Kroniek van de Kempen. Zijn bijdragen werden afgedrukt in de Kroniekbundels. Verder was hij vele jaren lid van heemkundige kring Ioannus Goropius Becanus en publiceerde geregeld in het verenigingsblad. BOEKEN Al dat vertellen en schrijven
s Kees van Kemenade vertelt in het Schrijverscafé over zijn brede interesses, zoals voor de legendes rondom heiligen.
KERMIS À LA MYRTHA MUZIKAAL TREFFEN
Geen muzikale geheimen meer voor Sylvia van Dorst Als op vrijdag 11 maart in Hooge Mierde de aftrap van muziekspektakel ‘Kermis a la Myrtha’ plaats vindt, is Sylvia van Dorst uit Diessen een van de koorleden. Zij vond al van jongsaf de passie in de muziek en zingen bij Myrtha Musica voelde altijd als een warm bad. Als sopraan neemt ze naast de koorzang een solo voor haar rekening: het is de afwisseling die ze waardeert en die het zingen in een koor voor haar nooit saai maakt. Door Harrie Wenting ‘Ik was jong, nog op de lagere school in Hilvarenbeek, toen ik voor het eerst aan playbacken deelnam. Muziek dat werd mijn ding en ik vond zingen zo leuk dat ik er meer mee wilde doen. Toen ik later de kans kreeg me te laten zien in een soundmix-optreden was dat een uitdaging. Het was de periode van Hennie Huisman en anders dan bij de huidige talentenjachten waar altijd live gezongen wordt, was de soundmix het ultieme meezingen. Op het podium met een microfoon in mijn handen voelde ik me altijd thuis. Het duurde dan
s Sylvia van Dorst
ook niet lang of ik zong in diverse bandjes.’ Het leven van Sylvia was nooit alléén een leven van zang of soundmix: er was heel gewoon ook een stukje huisje-boompje-beestje. ‘Ja, gewoon getrouwd en in Diesen gaan wonen. Met twee zonen, die ook allebei een passie voor muziek hebben. Dat vind ik dan weer ontzettend leuk.’ KIPPENVEL Ik werd zo’n acht jaar terug door mijn toenmalige zangleraar op het spoor van Myrtha Musica gezet. Ik speelde toen, net als nu nog, in mijn eigen band ‘Seven’ maar miste de koorzang. Bij Myrtha sta je met anderen op het
podium met allen hetzelfde doel: vanuit een muzikale beleving het publiek een mooie avond bezorgen. In die mooie avond mogen dan best wat kippenvel momenten zitten.’ Het nummer Why tell me why van Anita Meyer, dat ze als solo zingt, is zo’n kippenvel moment. Maar Kermis a la Myrtha blijft niet bij één genre: het is vooral een reis door de tijd en door de muziekstijlen heen. Syvia: ’We zingen liedjes uit bekende films, zoals Skyfall, maar ook moderne stukken, zoals This is what it feels like van Armin van Buuren. Daar tussen zit alles, zoals ook nummers uit Greece.’ Sylvia hoopt dat er bij de optredens veel respons uit de zaal komt. ‘Ja, dan voel ik tot op het bot waar ik het voor doe. Ik vind het altijd fijn als mensen reageren. Laat ons op het podium maar horen wat men ervan vindt.’ EIGEN BEHEER De nieuwe Myrtha productie wordt weer geheel in eigen beheer samengesteld en opgezet. Elk actief koorlid zit in een of meerdere commissies. De een maakt de decors mee, de ander werkt mee aan de pr of het samenstellen van de kleding. ‘Ja’, beseft Sylvia. ‘Het maakt het wel druk, maar het is tevens ontzettend leuk. De muzikale show is daardoor helemaal van ons en dat voelt goed.’ De laatste weken voor de optredens is het een drukte van belang en schipperen met de tijd om alle ballen in de lucht te houden. Van het werk in haar gezin, haar eigen zaak, tot alle werkzaamheden rond de uitvoeringen. Daarbij de laatste repetities met de choreografische aanwijzingen; niets wordt aan het toeval over gelaten. ‘Het zou mijn grootste nachtmerrie zijn als ik ooit niet meer kan zingen’, mijmert ze. ‘Geef mij maar het podium en een microfoon, dan komt de rest vanzelf.’ De muzikale begeleiding van
heeft uiteindelijk geresulteerd in een reeks boeken van Kees van Kemenade zelf of van boeken waar hij zijn medewerking aan gaf. Het eerste in de reeks was zijn boek ’Hilvarenbeek 1940 - 1945’ over de oorlogsgeschiedenis van Hilvarenbeek, een boek dat in 1983 verscheen. Samen met Paul Spapens schreef hij het boek De Grens Gemarkeerd, over grenspalen en grenskantoren aan de landzijde. Samen zorgden zij in 1993 eveneens voor ’365 Heiligendagen’, over folklore, gebruiken, legenden en namen van onze heiligen. Dat dit een succesvolle uitgave was bleek in 2005 toen een geheel herziene nieuwe uitgave verscheen: ’366 Heiligendagen’. Ook leverde hij bijdragen aan verschillende boeken en bundels op heemkundig gebied zoals aan het boek ’Esbeek niet van gisteren’ en ’Hilvarenbeek, kleurrijk dorp in zwart-wit’. RIJKE FANTASIE Een rasverteller heeft vaak een rijke fantasie. Dat blijkt ook bij Kees van Kemenade. ’Het liefst schrijf ik fictie’, zegt hij daarover, ’dat vind ik mooier’. Toen hij vrouwen van een tuinclub hoorde zeggen dat in de gemiddelde tuin genoeg gifplanten groeien om een hele straat uit te roeien, kwam hij op het idee om dit uit te gaan werken in een jeugdboek. Het werden er twee: Help, mijn moeder wordt een heks en Help, heksen op school. Twee boeken liggen nog te wachten op publicatie: De Vloek van Desdemona en De Zeven Regalia. Als laatste heeft hij een wagenspel geschreven. ’Sint Joris steekt de draak’, is de titel, op te voeren onder auspiciën van gilde Sint Joris. Kermis a la Myrtha gebeurd door een combo dat bestaat uit: Piet Vermeulen (drums), Peter van de sande (gitaar), Rien Casteleijns (basgitaar) en piano (Karlijn van Hoof). DATA Kermis à la Myrtha is te zien op 11, 12 en 13 maart in gemeenschapshuis De Schakel in Hooge Mierde en op 18, 19 en 20 maart in cultureel centrum Den Herd in Bladel. De aanvang is om 20.00 uur, behalve op 13 en 20 maart, dan is er een matinee om 14.00 uur.
VERHARDING Zondag 5 maart 2016 Dezer dagen is er maar één onderwerp in Hilvarenbeek dat er toe doet: de verharding van de Roovertse dijk. Ga maar na! Op de site van het Brabants Dagblad telde ik 29 reacties. De inhoud: overwegend populistisch gelul van verongelijkte roeptoeters, lui die luidkeels en ongenuanceerd een mening verkondigen. Van een andere orde is de Ronde die de gemeenteraad organiseerde. Maar liefst 12 insprekers verschenen ten tonele, 10 tegen verharding, 2 ervoor. De een was wethouder in Ravels, de ander voorzitter van de Bikse winkeliersvereniging. De inbreng van Henk Mangnus sprong er uit. Hij maakte brandhout van het rapport van de winkeliersvereniging. Het is zijn overtuiging dat de verharding van de Roovert onherstelbare schade toebrengt aan flora en fauna. Je mag niet lacherig doen over natuur en milieu. Net zo min als over gezonde voeding. Henk schreef er een boek over met de opmerkelijke titel ’Levenskwaliteit door optimale voeding’. Dat geschrift hebben wij in huize Smeijers bestudeerd en bediscussieerd. Het kreeg de status en het gezag dat de Bijbel geniet in orthodox-protestantse kringen. Smeer ik jam op mijn boterham, wordt er geroepen ’Mag niet van Henk Mangnus.’ Wordt er een blik erwtjes opengetrokken, mag niet van Henk Mangnus. Aardappels schillen, laat dat. Stoom ze met schil en al. Je voedsel stomen is sowieso beter dan koken. Drink volle melk in plaats van magere, smeer roomboter op je bruine bammetjes, pardon, smeer het op je volkoren brood. En drink water, water uit je eigenste kraantje lek. Volg mijn vriend en gij zult fit worden en slank en gezond blijven. In de Hilverbode van deze week lees ik 4 stukken over al of niet verharden van de Roovertse dijk. De score: 3x tegen, 1x voor verharding. De schrijver die voor is, vermeldt dat hij een academische titel heeft. Waarschijnlijk denkt hij dat daarmee zijn argumentatie de glans en het gezag krijgt van het allerlaatste woord, de ijdeltuit. Later bleek dat de insprekers de voorstanders van de verharding niet overtuigden. En die voorstanders hebben de meerderheid in de Raad. En de voorstanders zeggen dat het economisch belang mag prevaleren boven het cultuur-historisch belang, boven dat van natuur en milieu -beste winkeliers: zo worden wasbeertje, wolf en jakhals nooit graag geziene gasten in Biks buitengebied. Dat wil je toch niet in je gepoetste schoenen geschoven krijgen?-. Ver onder het economisch belang bungelen verkeersdrukte en veiligheid, de toenemende herrie en wat nog al meer niet. Vlamingen komen Beek leeg kopen en die leg je natuurlijk niks in de weg. Geen zandweg met kuilen noch een racebaan met verkeersdrempels En andersom. Bekenaren naar Poppel, voor sigaretten, bier en benzine. Ik doe daar niet aan mee. Roken heb ik nooit gedaan, afgezien dan van af en toe een zware pijp. Van de alcohol, van de trappist en de duvel ben ik zo goed als af en 10 km per week met de auto, dat schiet ook niet op. De verharding is een bron van frustratie. De argumenten van de klagers doen er uiteindelijk niet toe. Wat voor de een heilig is, wordt als niet ter zake van tafel geveegd. Miskend, teleurgesteld en gegriefd zijn de tegenstanders. Dan vallen termen als machtspolitiek, bedriegen en liegen kortom: van volksverlakkerij. Persoonlijk ben ik niet gebaat bij het gedoe rond de verharding van de Roovertse dijk. Wel bij een volle bus mensen die komende zaterdag in Amsterdam deelnemen aan de Stille Omgang. Met Rinus Ligtvoet en Jan Wolfs organiseer ik die bedevaart. Wees pelgrim, ga mee naar Amsterdam en de Stille Omgang zal bloeien als nooit te voren. Tot slot. Het boek van voedingsgoere Henk is goed voor lijf en leden. De Stille Omgang voor je ziel en zaligheid. Het gedoe rond de verharding van de Roovertse dijk doet daar niks aan af. Ja toch! Ad Smeijers ad_smeijers@hotmail.com
Jouw huis Jouw plek
KUNSTSTOF KOZIJNEN, DEUREN, SCHUIFPUIEN, DAKKAPELLEN & TERRASOVERKAPPINGEN PRECIES ZOALS JIJ DAT WILT
Kom langs in het Alkuplus Ontdekkingscentrum Tilburg Ma t/m vrij 09:30 - 18:00 uur. Za 09:30 - 16:00 uur. Zevenheuvelenweg 70 Tilburg www.alkuplus.nl