GESLAAGDE EXPOSITIE KBS ST. JOZEF
VERSE HELDEN JUBILEREN
KIJK EENS NAAR HET VOGELTJE
DE BURGEMEESTER LEEST VOOR KIKA
ää Pagina 5
ää Pagina 6
ää Pagina 11
ää Pagina 15
Gilze en Rijen Weekblad
92E JAARGANG - WEEK 46 Woensdag 15 november 2017
JE STAAT ER NIET ALLEEN VOOR!
Dag van de Mantelzorg in Gilze en Rijen De Schakel in Gilze stroomt vol. Mantelzorgers uit de gemeente worden ontvangen door de vrijwilligers en het bestuur van het lokaal steunpunt mantelzorg. Een gevarieerd programma, lekker eten en drinken, het compliment en onderling buurten. Het motto: Mantelzorg doe je samenDoor: Ton de Bruyn
Welkom In de rij voor het welkom. Even aanmelden voor de dag en een naamsticker met daarop de activiteit voor de middag. Lia de Wee, de secretaris heet samen met voorzitter Lau Lavooy iedereen welkom. De dresscode voor de dag: mooi in het zwart met een rood accent in de vorm van een shining shawl. Lau zal later zeggen: ‘Nu nog een paar puntschoenen en in kan zo het bordes op’. Vrijwilligers vangen iedereen op, helpen bij de garderobe en begeleiden de gasten waar nodig. Bij de deur weer een welkom. Nu door de twee consulenten Anja en Sandra. Is iedereen welkom? Dat niet. Twee biljarters, vaste gebruikers op de vrijdagochtend moeten hun mantel aanhouden. Zij worden doorgestuurd naar de Hooikar. Het biljart staat vol met appelflappen. Voor bij de koffie en thee. Ervaringen uitwisselen Ik hoor het verhaal van Koos Faes uit Gilze. Hij zorgt al jaren voor zijn vrouw. Reumatische klachten, Multiple Sclerose en eerder al lymfe kanker, non Hodgkin, met allerlei kuren die ook weer vervelende reacties in haar lichaam hadden. Het ziekenhuis in en uit. Allerlei beperkingen, zoals bij voorbeeld ineens geen auto meer kunnen rijden. Vol
bewondering heeft hij zijn vrouw gevolgd. Samen proberen ze hun leven volop inhoud te geven. In de zomer zijn ze veel op de camping te vinden. Zijn vrouw heeft zowel thuis als op de camping een scootmobiel. Eerst gehuurd via de WMO, later aangeschaft en een tweede via een kennis. En nog een kleintje om snel te vervoeren. Alles in het werk gesteld om door te leven, buiten te zijn in de natuur. Hij vindt het vanzelfsprekend om mantelzorger te zijn. Eerder in het leven had hij een ernstig bedrijfsongeval met veel fracturen aan zijn been met volop complicaties. Een hele tijd in Rotterdam in het ziekenhuis. Toen was zijn vrouw er voor hem, twee jaar lang zijn mantelzorger. Ze wonen in een aanleunwoning in de Draaiboom en Koos neemt als het kan deel aan de bijeenkomsten en uitstapjes van het LSM. Samen gaan ze ook mee met de Zonnebloem, waarvan hij zijn overbuurvrouw weer kent. Vanaf het podium worden de vingers omhoog gevraagd voor een tweede kopje koffie of thee. De vrijwilligers vliegen rond. Het woord aan de voorzitter. Samen Hij laat geen stiltes vallen, die Lau. We hadden van achter de bar al gehoord dat er op 160 mensen gerekend is m.b.t. soep en
ss Compliment van wethouder voor mantelzorger foto designpeggy
buffet. Lau voegt er nog even 23 vrijwilligers aan toe en hoopt dat ieder een gezellige en ontspannen dag zal hebben. Hij beseft dat een groot aantal het moeilijk vindt om zich vrij te maken voor deze dag omdat het 24/7 is. Het totaal aantal bekende mantelzorgers in onze gemeente komt op 330. Lau attendeert iedereen nog eens op de respijtzorg, waarvan mantelzorgers gebruik kunnen maken, wanneer ze even op adem willen komen. Hij nodigt uit contact op te nemen met een van de twee consulenten Anja en Sandra. Overigens gaan er ook extra uren bijkomen voor deze professionals. Nu is het nog 28 uur en het wordt 32 uur, met nog mogelijke groei in de toekomst. Toezeggingen van de gemeente aldus de voorzitter. Lotgenotencontact Lau verwijst naar het interview met Ton Pelders naar aanleiding van diens initiatief tot lotgenotencontact, in dit geval als partner van een dementerend iemand. Het blijkt waardevol te zijn om je ervaringen te delen met anderen die in een vergelijkbare situatie zitten. Een van de gespreksthema’s is bij voorbeeld ‘je bent je maatje kwijt’. Door dit soort initiatieven te steunen, laat Gilze en Rijen ook zien de titel ‘dementievriendelijke gemeente’ waardig te zijn. Naast de gift van de gemeente ook veel steun van de winkeliers. Gisteren zijn ze met 15 man sterk bezig geweest met het samenstellen van het mantelzorgcompliment en het vullen van de tassen. Hij noemt nog eens met name Jaon Hapers en Ted van der Lee die de hele middag actief waren. Een hemelsblauwe tas met inhoud. Helaas geen opdruk. ‘Die moet je er maar bij denken en hij staat wel op de map’, aldus de spreker. Nog een dankwoord voor de Stichting Gezondheidszorg Gilze en de RABO clubkas campagne. Een andere Ton wordt er even bij gevraagd. Die brengt een grote cheque mee ter waarde van € 1249,56. Dus ook het doneren aan LSM doen we samen. Kom en ontmoet op 15 november Lau vraagt nog even de aandacht voor een bijeenkomst in het ka-
der van dementievriendelijke gemeente. Wat: Kom en ontmoet Wanneer: Woensdag 15 november om 19.30 uur Waar: De Drie Linden Molenschot Wie: Twee docenten verpleegkunde van de HBO,V Breda geven lezingen met als thema vergeetachtigheid. En tenslotte nog de focus op een interactieve fototentoonstelling op het station Breda van Ilse Wolf onder de titel Mantel der liefde. November en december, woensdag t/m zondag. Dan het woord aan de verantwoordelijke wethouder.
De gemeentelijke mantel Ariane Zwarts maakt het nu al weer voor de vierde keer mee. Lau die alles al gezegd heeft. Maar gelukkig toch niet alles. Ze is namelijk verheugd om te vertellen dat de gemeente het mantelzorgcompliment dit jaar opgewaardeerd heeft van € 75 naar € 100. Ze ziet dit als blijk van waardering en erkenning voor al dat buitengewone werk, wat iedereen maar normaal vindt. Ook zij heeft gisteren de hele middag meegeholpen. Ze vertelt gisteren en vandaag indrukwekkende verhalen gehoord te hebben en is blij dat dit steeds meer in de openbaarheid komt met bijpassende waardering. De eerste tas, zonder opdruk, wordt overhandigd aan Tom Pelders. We hebben zijn verhaal kunnen lezen in dit weekblad. Ariane vraagt hem
ss Dressed to serve fotodesignpeggy nog even te delen met anderen over zijn initiatief. Ton vertelt over zijn ‘groepje’, waarin je van elkaar kunt leren, beginnend met de kleine dingen. Voorbeelden: ‘hoe gaat het met het opstaan, het lezen van de krant, het eten?’ Hij beschrijft het als ‘contact op de werkvloer’, waar je weer andere dingen hoort en bespreekt dan ‘een etage hoger’. De groep bestaat momenteel uit 9 leden, met een maximum van 10. Daarmee meteen de uitnodiging om een tweede groep te starten en eventueel andere lotgenotengroepen te beginnen. Het mantelzorgcompliment wordt hem en alle anderen van harte gegund. Het vervolg van de dag Nog even doorpraten met mijn overbuurman en zijn dochter die al jarenlang voor zijn vrouw en haar moeder met een ernstige spierziekte zorgen. Zij wil geen
zorg van buiten. Hij doet het met liefde en ze worden daarbij geholpen door hun dochter die ook nog verpleegkundige bij de GGZ is. Ondersteuning in de vorm van een PGB budget. De mantelzorger beseft dat hij af en toe tijd voor zichzelf moet nemen en eigen activiteiten moet ondernemen, maar het is lastig te combineren. Vanmiddag gaat hij naar de activiteit van de Heemkring. De soep wordt tegelijkertijd uitgeserveerd en de logistiek rond het uitgebreide lunchbuffet wordt doorgenomen. Er is meer dan genoeg voor iedereen. De middag staat bol van activiteiten, van yoga tot mondharmonica spelen en daarna nog een borrel en het compliment ontvangen. De correspondent krijgt een eierkoek voor onderweg mee. Respect voor de zorg voor elkaar, mantelzorgers en organisatie. Verdere informatie bij: https://www.mantelzorggilzerijen.nl
ss De mantelzorgers samen foto designpeggy
EERSTE ONTMOETING OP DE KERMIS
Echtpaar Nuiten – Van Riel 60 jaar getrouwd De heer en mevrouw Jos en Betsie Nuiten – van Riel zijn op donderdag 23 november 60 jaar getrouwd. Zij vieren hun diamanten bruiloft op die dag in de Drie Linden in Molenschot, het dorp waar ze al hun hele huwelijk wonen. Jos is zelfs in Molenschot geboren en woont er al zijn hele leven. Betsie komt oorspronkelijk uit Bavel, waar ook de eerste ontmoeting plaats vond. In het bijzijn van zoon Joep en schoondochter Riecky, die zelf onlangs 25 jaar getrouwd waren, vertellen Jos en Betsie over die eerste ontmoeting en de vele jaren erna. Door Brigitte Laurijsen De kermis in Bavel. Daar vond de eerste ontmoeting plaats tussen Jos Nuiten en Betsie van Riel. Jos had Betsie al eens eerder gezien, van een afstandje, en besloot haar te vragen of ze met hem in de botsauto wilde stappen. Botsauto’s werden destijds overigens nog autoscooters genoemd. Betsie stapte onmiddellijk in en is eigenlijk nooit uit gestapt. Molenschot en Bavel Jos Nuiten is geboren in Molenschot, om precies te zijn op 27 januari 1929. Hij woont er al zijn hele leven. Betsie kwam op
17 december 1932 ter wereld in Bavel als Betsie van Riel. Jos had een broer en een zus. Geen groot gezin. Hij verklaart dit als volgt: ,,Mijn vader overleed toen ik vier jaar was. Mijn zusje was toen nog niet eens geboren’’. Bij Betsie, die evenals Jos op een boerderij op groeide, waren er thuis drie jongens en twee meisjes. Zwarte krullen Wanneer gevraagd wordt wat Jos en Betsie destijds in elkaar zagen, blijft het lang stil. ,,Dat is al zo lang geleden’’, antwoordt Jos. ,,Dan zal ik het maar zeggen’’, reageert schoondochter Riecky. ,,Ze had mooie zwarte krullen.’’
Die krullen zijn duidelijk te zien op de trouwfoto, waarop ook Jos nog zwarte haren heeft. Hoewel de haren bij zowel Jos als Betsie zestig jaar later zilvergrijs zijn, zitten ze nog steeds in model. Betsie is zelfs een dag voordat het interview plaats vindt naar de kapper geweest. Speciaal voor de foto? Huwelijksaanzoek Op de vraag hoe het huwelijksaanzoek er zestig jaar geleden uit zag, komt ook geen gedetailleerd antwoord. ,,Dat ging automatisch’’, vertelt Jos. Vanaf de eerste ontmoeting, toen ze op de Bavelse kermis samen in een botsauto stapten, duurde het ongeveer tien jaar voordat Jos en Betsie in het huwelijksbootje stapten. De trouwdag Jos en Betsie trouwden op 23 november 1957 in het gemeentehuis in ’t Ginneken. Vanzelfsprekend trouwden ze ook voor
de kerk. Gekozen werd voor de kerk in Bavel. Feest vieren deden ze – zoals gebruikelijk in die tijd – bij ‘het meisje thuis’. Dat was dus op de boerderij van de ouders van Betsie. Het was een gezellige bruiloft met veel gasten. Kinderen en kleinkinderen Niet lang nadat Jos en Betsie een eigen boerderij in Molenschot hadden betrokken, werd hun eerste kind geboren. Er zouden nog vijf kinderen volgen. Behalve zes kinderen – drie jongens en drie meisjes – heeft het echtpaar inmiddels al zestien kleinkinderen. Kleinkinderen waar ze trots op zijn. Een van hen bracht een mooi aandenken uit Italië mee – een bordje met een afbeelding van de paus er op – en een ander kleinkind stuurde zijn grootouders onlangs een mooie brief met foto vanuit een ander ver land. Hard werken Hard werken. Dat hebben Jos en
ss Jos en Betsie Nuiten - van Riel in 1957. Betsie van jongs af aan gedaan. Op de boerderijen van hun ouders en op hun eigen boerderij in Molenschot, een gemengd bedrijf. Tijd voor vakantie was er niet, maar vakantie is eigenlijk ook niet aan hen besteed. Fietstochtjes wel en autoritjes ook. Hoewel ze bijna 60 jaar getrouwd zijn, rijden ze allebei nog zelf-
standig auto. Onlangs hebben ze een cruise gemaakt van een dag of vier, maar dat bleek te lang. Ze gingen liever naar huis. Wat Betsie nog wel graag doet, is op stap gaan met ‘de meisjes’. Gezellig statten, winkelen dus. Soms met de trein, meestal met de auto. Lees verder op pagina 3