DRUK WEEKEND VOOR V&E
PEUTERS VAN GILZE... OPGELET!
ONTHULLING KUNSTWERK IN HULTEN
MIGLIORE BIEDT PEANUT-BASKETBAL AAN
ä Pagina 3
ä Pagina 3
ä Pagina 21
ä Pagina 27
Gilze en Rijen Weekblad
90e jaargang - Week 43 Woensdag 21 oktober 2015
Burgemeester Boelhouwer en Henk van den Hout samen voor de klas
Indië-veteraan geeft gastles over onbekend Nieuw-Guinea De 78-jarige Henk van den Hout uit Rijen diende als militair in 1958/1959 op Nieuw-Guinea, dat toen nog net van Nederland was. Pal op de evenaar. Een enorm uitgestrekt bloemkolenveld, zoals hij het uitdrukte, als je het van bovenaf zag. Heet en vochtig. Wegen waren er niet. de kinderen van groep 7/8 van harte uit om deze feestelijke bijeenkomst bij te wonen ter ere van de in Gilze en Rijen wonende veteranen.
’Als we voor het een of ander naar een ’dorpje’ moesten, gingen we met een paar Papoea’s op stap. Die liepen met een kapmes voorop om een weg vrij te maken in de begroeiing van het oerwoud. Er was dan bijvoorbeeld ergens een opstootje geweest, of er bestond een vermoeden van Indonesische infiltranten, ook moest wel eens worden opgetreden tegen koppensnellers/menseneters.’ Als Indië-veteraan en lid van de Vereniging Indië Militairen Gilze en Rijen deed hij afgelopen woensdag zijn verhaal in groep 7/8 van katholieke basisschool St. Anna in Molenschot. Ook burgemeester Jan Boelhouwer stond voor de klas. Hij gaf de 28 leerlingen uitleg over het begrip ’veteraan’. Je wordt veteraan als je voor je land in een oorlog hebt gevochten of hebt deelgenomen aan een vredesoperatie. ’Wij hebben een leger nodig dat zorgt voor onze veiligheid,’ zei hij. ’Zoals je dagelijks op de tv ziet loopt het op vele plekken in de wereld fout en moeten militairen in actie komen. Dat is heel vaak moeilijk en gevaarlijk werk. Je vraagt veel van de mensen die dat moeten doen. Daarom vinden wij ook als gemeente dat we die mensen een keer per jaar in het zonnetje moeten zetten.’ Dat gebeurt op vrijdag 23 oktober a.s. met de gemeentelijke Veteranendag die in cultureel centrum De Schakel wordt gehouden. Burgemeester Boelhouwer nodigde
Vanuit de vliegbasis zijn militairen momenteel actief in Mali, waar zij de strijd steunen tegen het terrorisme. ’Als gemeente vragen wij aandacht voor de Veteranendag. Gilze en Rijen voelt zich verbonden met de vliegbasis. Er werken daar zo’n 1.900 mensen. Jullie wonen er allemaal vlakbij. We mopperen wel eens over het lawaai, maar eigenlijk is dat geluid ook het geluid van de vrede.’ Het kwartje viel bij de leerlingen bijna hoorbaar. Of je wilde of niet, je moest vroeger als jongeman in militaire dienst, vertelde Henk van den Hout. Hij diende extra lang doordat hij na de opleiding tot marinier bij de Koninklijke Zeemacht ook nog de kaderschool heeft gevolgd. In totaliteit 24 maanden. Zijn uitzending naar Nieuw-Guinea duurde een jaar. Hij was sergeant, een van de weinige dienstplichtige sergeanten in het korps mariniers, en voerde
het commando over een eenheid van zo’n 12 man. Hij kwam op Biak aan na een vliegreis van drie dagen. Deze plaats lag aan de noordelijke kust van het Vogelkop-eiland, een gebied acht keer zo groot als Nederland. ’De omstandigheden waren voor
WINTERTIJD De avond van de lange nacht! Komende zaterdag op zondag gaat de klok 1 uurtje terug.
DEZE WEEK EXTRA BIJ UW KRANT
krant
MEE PUZZEL k kans op en maa prijzen! fantastische
s foto’s: Foto Design Peggy ons uiterst primitief. Elk comfort ontbrak. Ook de gewoonste dingen die je van thuis gewend was. Dan moet je denken aan sanitaire voorzieningen. We wasten ons in de rivier. Je maakte de riem van je broek wat losser en ging dan een beetje tegen de stroom in hangen. Wat we ook deden was mandiën. Dan gooide je met een kannetje het water over je heen.’ ’Op de plekken waar ik geweest ben sliepen we in een nissenhut of een houten gebouwtje zonder deuren. Als je maar niet op de grond ging liggen, want het verging er van allerlei ongedierte. Onze grootste angst was eigenlijk om een ziekte of aandoening op te lopen. Je zweette het hele etmaal enorm en je huid kon daar slecht tegen.’ Geen van de kinderen wist overigens waar Nieuw-Guinea lag. Hij moest het eerst op de kaart aanwijzen. De kinderen wisten ook geen antwoord op zijn vraag wat een ’missionaris’ was. Het was een van de weinige blanken die je daar
kon tegenkomen. Henk vertelde dat ze een keer een foto hadden gemaakt van een paar Papoea’s. Met een Polaroid-camera. Toen ze de foto uit het apparaat trokken en die aan hen lieten zien brak er paniek uit.’Zij zagen voor het eerst zichzelf en dachten dat hun geest in het toestel zat. Ze renden weg.’ GELIJKHEID ’In het algemeen hebben we weinig problemen met de plaatselijke bevolking gehad. Dat bereik je als je op voet van gelijkheid met elkaar omgaat. En dat deden we. Wij hadden hen nodig, maar omgekeerd was het ook zo.’ Hij hield een keer een wedstrijdje schieten met een Papoea. Hij met zijn karabijn, de Papoea stond naast hem met zijn boog en drie pijlen. ’Tegenwoordig zou je zoiets niet meer in je hoofd halen. Ik schoot mis, patrijsvogel weg. Het wachten was op een nieuwe gelegenheid. Jawel, er zat er weer een.
De tweede pijl was raak. Een groot verschil was dat je niks hoort als de pijl afgaat, terwijl als ik schiet de vogel meteen schrikt van de knal. Hij had dus gewonnen.’ De geschoten patrijsvogel werd opgezet en ging in de reiskist die per vrachtboot terug naar Holland werd gebracht. Hijzelf ging weer met het vliegtuig terug. In de kist zaten zijn privé-spullen en een heleboel inheemse voorwerpen die hij had verzameld. Kleine porseleinachtige schelpen die als betaalmiddel dienst deden. Sieraden en een haarkam. En ook een groot soort schelp die mannen op het middel droegen op bijzondere dagen in plaats van een peniskoker. Hij opende in de klas diezelfde kist en haalde de bewuste vogel eruit om aan de leerlingen te laten zien. ’Kijk, de pijl is dwars door de vogel heengegaan. De veren en de lange staart zijn inmiddels wat verkleurd. Die waren in het echt nog veel mooier.’ De leerlingen kregen ook een originele boog te zien met
verschillende pijlen, heel scherp en naar boven toe met een versiering in het hout. HEELHUIDS ’Je had er geen enkel vertier. Maar toch is het verblijf daar een enorme belevenis geweest. Ik was vooral blij dat ik er heelhuids vandaan ben gekomen ,’aldus Henk van den Hout. Hijzelf heeft er nooit zo bij stilgestaan dat hij veteraan was tot hij in 1995 bericht kreeg dat hem het Herinneringskruis voor veteranen was toegekend. En nog veel later kreeg hij het draaginsigne van deze onderscheiding toegestuurd met de inscriptie ’veteraan vrijheid en vrede’. Dit alles als gevolg van het veteranenbeleid waarvan toen voor het eerst werk werd gemaakt in Den Haag. ’Het is hetzelfde als jullie, nadat je bent geslaagd, pas na pakweg 35 jaar het diploma zouden krijgen. Dat is toch een beetje raar.’
Groeituin Floralia
Een andere manier van samenwerken! Op woensdag 14 oktober jl. werd in Gilze in het bijzijn van vrijwilligers, bewoners van St. Franciscus, deelnemers van Talent2Work en leerlingen van OBS de Wildschut en KBS de Bolster de Groeituin Floralia officieel door wethouder Dols geopend. Wethouder Dols spreekt van een cadeautje. ”Een project als dit
HARD GEWERKT In de afgelopen zes weken is door vrijwilligers en uitkeringsgerechtigden heel hard gewerkt aan de bouw van een kas en het rijp maken van de grond, zodat er gezaaid kan worden. In de kas is een uniek verwarmingssysteem, gestookt op hout, aangelegd. In deze kas kunnen onder andere zaden gekiemd worden, die later in de volle grond geplant kunnen worden.
stond al een hele lange tijd op mijn verlanglijstje en nu het in
s De Groeituin Floralia werd officieel door wethouder Dols geopend.
een groente-, fruit- en kruidentuin aangelegd. De eerste fruitboom werd door wethouder Dols geplant.
een relatief korte tijd is gerealiseerd, staat hier een blij man. Met dit project brengen we de decentralisaties waaronder participatie in de praktijk,” aldus de wethouder. ”De Groeituin is meer dan een werkplek/tuin alleen. Het is een plek waar uitkeringsgerechtigden en buurtbewoner elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar in gesprek kunnen.”
VERBINDEN Groeituin Floralia is een project van Talent2Work met als doel te verbinden en te ontwikkelen. De tuin wordt gebruikt als middel om deelnemers het talent in zichzelf te laten ontdekken en dat talent verder te ontwikkelen. In deze talententuin wordt onder professionele begeleiding door vrijwilligers en uitkeringsgerechtigden
VOGELVERSCHRIKKERS De kinderen van de basisscholen uit Gilze maakten van stro vogelverschrikkers om zo het net door hen gezaaide spelt, rogge en mosterdzaad te beschermen tegen vogels. ”Alles wat in de Groeituin groeit en verbouwd wordt, wordt gebruikt om bijvoorbeeld zelf brood te bakken, zelf jam te maken en appeltaarten of appelcakes te bakken. Niets gaat verloren!” aldus een vrijwilliger. De aanwezigen konden al proeven van zelfgemaakte appelcake, gemaakt van goudreinetten.