2019 Week 42 woensdag 16 oktober
64 e jaargang GESLAAGDE ZONNEBLOEMVAKANTIE
ACHTER DE SCHERMEN BIJ JONGERENWERK MAINFRAME
STIKSTOFPROBLEMEN NA 38 JAAR HOOG OP DE AGENDA
3
17
21
Tilburgseweg 92 Goirle Tel.: 013-5470715 www.christianformen.nl
DEZER DAGEN HERINNERT ZICH SJEF VAN DER POL ….
Dag mevrouw, Jantje heeft zijn pap gegeten Op 20 februari van dit jaar brachten we een artikel over Sjef van der Pol (1929), Guldenakker 8-33, onder de titel: Ik heb veel plezier gehad in mijn leven. In deze dagen van 75 jaar bevrijding denkt hij veel terug aan de oorlogsjaren. Twee broers moesten naar Duitsland in het kader van de Arbeitseinsatz. Broer Jan (1924) ging in november 1942. Broer Jos (1922) ging drie maanden later in 1943 en kwam daar om in een treinongeluk. Jan overleefde de oorlog, maar werd in 1945 voor drie-en-een-half jaar uitgezonden naar Indië. In 1949 kwam hij terug. Op 16 september 1949 ging Sjef naar Indië. Op 30 april 1951 kwam hij terug. Hij moet veel aan zijn ouders denken. Stel je hun leven eens voor. Vanaf 1942 tot in 1951 hebben zij in de rats gezeten over hun jongens. Onderstaand het verhaal dat Sjef me gaf. DOOR BEN LOONEN
Sjef van der Pol met zijn knipselmap
Het afscheid van Jan Eerst ging Jan naar Duitsland. We waren in de woonkamer: vader, Jan, Jos en ik (Sjef). Toen de tijd gekomen was deed Jan zijn jas aan en zei: “hou doe”, en wilde gaan. Mijn vader stond midden in de kamer, begon te huilen, spreidde zijn armen uit en zei met schorre stem: “Jongens, jongens, nemen we zo afscheid van elkaar? Alsof we gewoon naar ons werk gaan? Misschien zien we elkaar nooit meer terug.” Daarna gingen ze naar elkaar toe en hebben ze enige minuten huilend afscheid genomen. Ik was 13 jaar, ik wou dat mijn broer zo gauw mogelijk weg ging, me niet realiserend wat hem te wachten stond. Maar ik was geschrokken, ik had mijn vader nog nooit zien huilen. Hoe Jan
afscheid heeft genomen van mijn moeder en mijn drie zussen weet ik jammer genoeg niet meer. De dood van Jos Op 19 juli 1943, in de nacht van vrijdag op zaterdag, had ik een nare droom: mijn broer Jos was betrokken bij een verschrikkelijk treinongeluk. Bij een vooralarm hadden ze de wissels verkeerd omgezet of vergeten. Twee treinen reden op elkaar in, mijn broer vloog over de reling en kwam tussen de bumpers terecht. Het angstzweet brak me uit, en ik was blij dat ik wakker werd. Het kostte me twintig minuten voordat ik weer bij zinnen was. Het is ongelooflijk, maar echt waar: op het moment dat ik dit droomde, gebeurde het ongeluk in werkelijkheid. Het heeft meerdere jaren geduurd voordat ik dit durfde te vertellen, niemand
Wandeling van de Gôolse Geheimen bij de Kiek daten naspelen. Op deze zondag sluiten we met onze wandelingen van de Gôolse Geheimen hierbij aan. We gaan we een paar keer het verhaal van de Kiek vertellen tijdens een gratis wandeling van ca. een uur. We starten om 11:00 uur met de eerste wandeling. Om 12.30 uur de tweede en om 14:00 uur de derde. Het schijnvliegveld “de Kiek” speelde een belangrijke rol in onze omgeving tijdens WOII. Tijdens de wandeling vertellen wij U het verhaal over de geschiedenis van dit vliegveld (waar komt eigenlijk de naam “de Kiek” vandaan en welke functies heeft het terrein door de jaren heen gehad?) en we laten U enkele tastbare herinneringen zien uit de oorlogstijd. Wat gebeurde daar eigenlijk op De Kiek? En wie had daar meer dan 4 jaar lang last van? Kun je er nog wat van zien? Welke functies heeft het terrein door de jaren Nepvliegtuig
Nadien kreeg ik te horen dat hij toen alles al wist. Veel oude Goirlenaren kennen “de eekhoorn” nog wel. Die vierde op dezelfde dag zijn gouden bruiloft. Goirle liep uit, twee zussen ook. Ze werden door iedereen aangekeken: dat was vreemd, wat was er aan de hand? Heel Goirle was op de hoogte, behalve mijn eigen familie. Naderhand werd dat duidelijk. Een kapelaan had de opdracht gekregen het tegen mijn ouders te gaan zeggen, maar de goede man durfde dat niet. Toen hij alle moed verzameld had, kwam het er toch van en heeft hij het verteld. Jos heeft een mooie uitvaartmis gehad met alles erop en eraan, en hij heeft nog 68 missen meegekregen. Mijn broer Jan mocht ook naar huis komen, maar hij was een dag te laat. Daarna dook hij onder. Toen brak de hel los. Door foute Nederlanders moest hij van het ene naar het andere adres. We kregen een adres door van een veilige boerderij in Oirschot. Mijn vader en ik gingen er op af. Klop, klop, op de deur. De deur ging open. “Dag mevrouw, Jantje heeft zijn pap gegeten.” De boerin: “Wat? Jantje heeft zijn pap gegeten? Ik weet niet wat jullie bedoelen, kom maar even binnen.” We zeiden: “Hier zou iemand zijn die van wanten weet.” “Kan wel zijn”, zei ze, “maar ik weet van niets.” Op dat moment kwam er een man over het weggetje. “Vergeving”, zei hij schor (“sorry” bestond toen nog niet), “ik moest nog even langs Kees.” We hadden te doen met een code, we hebben er nog samen om gelachen.
Hoe verder gaan na stil staan? Zie pagina .....
thuis was. Een vroeg aan mij: wie slaapt er in dat bed? Ik antwoordde: mijn oudste zoon. Stel je voor, ik was 15 jaar! Ze keken elkaar aan en gingen weg. Mijn moeder drong nog aan om naar Jan te zoeken, ze maakte zich ongerust dat hem iets overkomen was. Dit natuurlijk om hen in de waan te laten dat hij toch in Duitsland was. Sjekkie en fiets Nu even iets lichters terzijde; het heeft niets met mijn verhaal te maken maar ik wil het toch even kwijt. Ik kwam een paar Duitse soldaten tegen in de Molenstraat, gewone soldaten die voor hun nummer in dienst waren, ze waren lichtelijk beschonken. Ik rookte toen al, meestal lindebloesem, maar nu was ik halfzware Drum aan het draaien. Ze maakten me duidelijk dat ze ook een sjekkie wilden, ik moest er twee voor hen draaien. Ik deed het, mocht ze ook dicht likken, gaf ze vuur en liep verder. Toen riepen ze me terug en gaven ze me vier gulden! Echt gebeurd! In de Koudepad in de berging stonden plots twee soldaten; ze moesten een fiets hebben. Ze hadden er al een te pakken en mijn vader zei: “die kun je niet meenemen, want die is stuk.” Dat was ook zo, een schakeltje was half afgebroken. Ze namen hem toch mee, en mijn vader zei: “als jullie hem terugbrengen moeten jullie kuch meebrengen.” Na drieen-een-half uur kwamen ze terug. Met de fiets en een kuch.
Ik had het over over foute Nederlanders (zwarte Jannen) die kwamen controleren of Jan misschien
Zo zit Sjef in de Guldenakker, met zijn herinneringen én de klapper met knipsels en kopieën (veel origineel materiaal heeft hij aan het Heem geschonken). Het verleden leeft voor hem, hij vertelt graag aan ieder die wil luisteren (of lezen).
heen nog meer gehad? We starten bij de ingang van het Schijnvliegveld de Kiek aan de Oude Tilburgsebaan, Met de fiets makkelijk te bereiken via het Bels Lijntje. Met de auto via de Oude Tilburgsebaan vanaf Riel of vanaf
Alphen. Let op : De deelname is deze keer gratis. Voor meer informatie verwijzen wij u verder naar onze website : https://www.goolsegeheimen.nl/ schijnvliegveld-de-kiek/
Vers en kwaliteit voor een gezonde prijs! De meest verse groenten en het sappigste fruit, dat vindt u bij de Braacken, u bent voordelig uit!
De maand oktober staat in het teken van de bevrijding van ons dorp Goirle. Zaterdag 26 oktober wordt dat uitgebreid gevierd in het dorp en wordt het project Schijnvliegveld de Kiek geopend. Op zondag 27 oktober is er ook nog van alles te doen en te zien bij Schijnvliegveld de Kiek. Het Schijnvliegtuig van cortenstaal is dan te bezichtigen. op het terrein is een tent van de Commanderie met DJ aanwezig en kunt u eten en drinken kopen. Ook zal er een groep acteurs zijn die Duitse sol-
zou het geloofd hebben. Na die nacht met die droom ging ik aan het werk; ondanks alles had ik een vrolijke dag, en ik dacht: het was maar een droom. Mijn baas keek me voortdurend aan. Ik dacht: ik maak het te gek, dadelijk stuurt hij me naar huis.
Schijnvliegveld De Kiek
OPENINGSTIJDEN: ma t/m vr 09.00 - 18.00 | za 09.00 - 16.00 Turnhoutsebaan 15, 5051 DZ Goirle, Tel. 013 - 534 21 15, www.debraacken.nl