2019 Week 17 woensdag 24 april
64 e jaargang SAMEN ‘SCOREN’ 54 BASISSCHOOLKLASSEN 5.844 BOEKEN
LEERKRACHT ELLY VAN DE WOUW STOPT NA 40 JAAR BASISONDERWIJS
GENEESKRACHTIGE EN EETBARE WILDE PLANTEN DE AVONTURIERS
Dagopvang 0 - 4 jaar Peuteropvang 2 - 4 jaar Bso 4 - 13 jaar
3 15 19 Dasché-herdenking door 3 groepen 7 van de basisschool ’t Schrijverke www.de-avonturiers.nl
Traditiegetrouw gingen de leerlingen uit de groepen 7 in de week voor de meivakantie - op donderdagmiddag 18 april - naar de Emmastraat. Bij het huis waar tijdens de Tweede Wereldoorlog de familie Dasché woonde, legden ze bloemen en lazen ze zelfgemaakte gedichten voor. door Jan Loonen Deze herdenkingsplechtigheid, waarbij ook de burgemeester van Goirle en zijn echtgenote aanwezig waren, vormt het sluitstuk van het Daschéproject, waarin de kinderen kennismaken met de Joodse familie die in de Tweede Wereldoorlog vanuit Goirle werd gedeporteerd. Het Daschémonument is al langere tijd door ’t Schrijverke geadopteerd. Kamp Westerbork De Joodse familie Dasché werd op 28 augustus 1942 uit het huis aan de Akkerstraat 35 (nu Em-
Op de foto groep 7 van juffrouw Julie Brugman
HOOG BEZOEK VOOR “OOM HUUB” VAN DUN
Bernard Haufiku, adviseur van de vicepresident van Namibië, dankt zijn weldoeners
Berthe, Bernard Haufiku en Huub met koffer
Huub van Dun (Goirle, 1931) vertelt het in geuren en kleuren, een verhaal waar je nu eens blij van wordt. Hij roept het op, want wie met Huub van Dun praat is niet ver verwijderd van opgewektheid. In het paasweekend was Bernard Haufiku bij hem op bezoek. Van begin 2015 tot december 2018 was hij minister van Volksgezondheid en Sociale zaken in Namibië. Van Goede Vrijdag tot Paasmaandag was hij in Goirle, als gast van Huub van Dun. Hoe komt Huub aan deze bijzondere gast? Dat is het hartverwarmende verhaal van Huub van Dun. Door Ben Loonen Op bezoek bij broer Ad in Namibië (23 x Nederland) In 1987 ging Huub met zijn eerste vrouw Mary op bezoek bij zijn broer Ad, frater van de Fraters van Tilburg, in Döbra, Namibië, die daar docent was in een internaat van de Fraters (middelbare school). Op een avond zaten Huub en Mary met de fraters te praten, en het gesprek ging over Bernard Haufiku (1966), een jongen die daar op school zat. Hij woonde in het verre noorden van Namibië, zo arm als een kerkrat, maar zeer getalenteerd. Het was vakantie, maar zijn familie had geen geld voor de reis dus bleef hij in het internaat en deed daar allerlei klussen. Het was zijn ambitie om medicijnen te gaan studeren, maar dat zou ijdele hoop zijn, volgens de fraters, want er was
geen geld. Jammer, jammer. Maar er was wél geld: in de portemonnee van Huub en Mary. De rand stond laag, 100 gulden was daar het meervoudige waard, je kon er heel wat mee doen, en Huub en Mary besloten om de kosten van de studie van Bernard op zich te nemen. Tweede bezoek in 1989, er wordt een koffer gekocht Bij het tweede bezoek was er al veel gebeurd. Mary was in 1988 overleden. In 1989 ging Huub met zijn nieuwe partner Hedwig, met wie hij in 1990 trouwde, opnieuw naar Namibië. Zij wilde ook wel kennis maken met zijn broer Ad. Ze hoorde toen het verhaal over Bernard en besloot ook mee te doen aan de sponsoring van de veelbelovende jongeman. Zo gezegd, zo gedaan. Bernard had met een studie op afstand zijn
bachelor gehaald; hij stond op het punt medicijnen te beginnen aan de befaamde, toonaangevende universiteit Witwatersrand in Johannesburg in Zuid-Afrika waar ook beroemdheden als Nelson en Winnie Mandela hun studie gedaan hadden. Maar hij had geen koffer. Samen met Bernard zijn Huub, Hedwig en Ad naar Windhoek gegaan, de hoofdstad, om een koffer te kopen. Huub heeft een foto genomen waarop Bernard met Hedwig en Ad staan, de koffer prominent op de voorgrond. Dat was het laatste live contact met Bernard. Hij haalde in 1994 zijn bul, kon zijn eigen broek ophouden en de sponsoring kwam tot een eind. Uit de contacten per brief werden Huub en Hedwig op de hoogte gehouden van de vorderingen; na het behalen van zijn bul is hij zich verder gaan specialiseren. Het ging hem goed. De brieven werden schaarser, het contact verwaterde, totdat het compleet stil viel. Nederlanders krijgen een gratis behandeling: hernieuwd contact Toen kwam er opeens een telefoontje uit Rotterdam. Een stel was aan het reizen in Namibië, ze kregen een auto ongeluk en het werd ziekenhuis; daar werd de man behandeld door Bernard Haufiku, die toen hij de herkomst van de patiënt vernam, uitbrak in een lofzang over Nederland in het algemeen en de familie Van Dun in het bijzonder. Hoe was het met hen, en of hij hun de groeten wilde doen. De behandeling was gratis, nu kon hij eindelijk iets terugdoen. We maken weer een sprong in de tijd, een half jaar geleden. Bernard Haufiku was toen spreker op een AIDS-conferentie in de RAI in Amsterdam. Hij kwam in contact met Rob Huibers, fotograaf, en alweer sprak Bernard over de familie Van Dun: hij zou hen zo graag bezoe-
ken, maar hij was de contactgegevens kwijt. We kennen het programma Spoorloos, Rob ook; hij ging op zoek en vond Huub van Dun in de Beukenhof naast het CC Jan van Besouw, met het nieuwe telefoonnummer en e-mailadres. Toen werd het een stuk eenvoudiger. In zijn eerste mail aan Huub op 10 augustus 2018 schreef Bernard: “I was literally in disbelief and broke in tears when Rob texted me saying “I FOUND YOUR MAN”. Van Rob hoorde Huub dat Bernard intussen minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken was. De investering van destijds had zich uitbetaald in een glanzende functie van hun oud-pupil. Dear uncle Huub Daarna kwamen de mailtjes van Bernard Haufiku, aan dear uncle Huub, zoals hij hem belieft te noemen. Daaruit spreekt de enorme dankbaarheid voor de opleiding die door Mary, Hedwig en Huub is bekostigd, en de grote opluchting dat Huub nog in het land der levenden is en de brandende wens Huub weer te ontmoeten. Rond de jaarwisseling viel het in het water. Zijn drukke schema liet het niet toe (hij vliegt meerdere keren per jaar de hele wereld over, o.a. naar Genève, Berlijn, Beijing, Frankfurt en pas geleden zelfs nog naar de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York. Rond Pasen – tussen allerlei internationale vluchten door – was er wel tijd, en bezocht Bernard zijn (suiker)oom. Op Goede Vrijdag 19 april om 20.30 uur mocht Goirles Belang (BL) kennis maken met Bernard Haufiku, in Huubs appartement in de Beukenhof. Hij had de zomer voor ons meegenomen, het was
de eerste “officiële” zomerdag. Bij de ondergaande zon maakten we een soort rijmende foto: Bernard met Huub en zijn huidige partner Berthe van der Staak... en een koffer aan zijn voeten (“nee, niet die van 30 jaar geleden”), op de achtergrond de Fraterstuin. Berthe vertelde me van het emotionele weerzien na 30 jaar op Eindhoven Airport: onmiddellijke herkenning en omhelzing. Buurvrouw Sanne Weustink ontving hen ’s middags in het CC Jan van Besouw, er werd jeu de boules gespeeld op de nieuw geopende baan, gegeten, kennis gemaakt met familie en vrienden en daar zaten we nog lang te praten op het balkon van Huub over Namibië in het bijzonder, Afrika in het algemeen, de wereld, het klimaat, ze zorgelijke toestand van Nederland onder de zeespiegel, om maar een paar dingen te noemen. Ik trof in Bernard Haufiku een nuchtere, bescheiden, aardige, slimme naamgenoot, we toostten op de kennismaking met een
mastraat 35) weggevoerd naar kamp Westerbork en zijn daarna in het vernietigingskamp Auschwitz om het leven gebracht. Het gezin Dasché bestond uit vader Erich, moeder Esther en de kinderen Valerie (11), Elisabeth (9) en Tobias (1). Tot september 1941 bezochten de meisjes de openbare lagere school in Goirle. Na september 1941 kregen zij onderwijs bij hun voormalige leraar thuis. Op 19 april werd dus opnieuw de schoolbel voor hen geluid. Om nooit te vergeten... en te leren van de fouten uit het verleden. Een thema dat vandaag de dag nog net zo actueel is als. glas water dat hij lekker vond. Hij bleek naast Engels ook Afrikaans te spreken. Hoogtepunten Wat laat je hoog bezoek uit Namibië zoal zien? Het programma van de paasdagen bestond uit een bezoek aan Drimmelen, aan ’s-Hertogenbosch, aan de graven van Mary en Hedwig, een lunch in de Nieuwe Hoef, en een excursie helemaal naar Poppel. Een bliksemsnelle inburgering hield ook “het eieren zoeken” in die met Pasen gevonden moeten worden nadat ze eerst zijn verstopt. Het hoogtepunt was uiteraard het weerzien, het genoegen een paar dagen met elkaar te verkeren, elkaar te leren kennen. In alle vroegte van tweede paasdag bracht Huub zijn hervonden pupil weer naar Eindhoven, vanwaar hij met tussenstops in Amsterdam en Frankfurt de reis naar huis aanvaardde. We kregen de indruk dat na dit bezoek een opleving van de contacten in het verschiet ligt …
Mary en Huub van Dun op bezoek bij zijn broer Ad in 1987
Wat is uw huis waard? tweede bezoek in 1989 met Hedwig, het verhaal van de koffer
Bel voor een professionele, vrijblijvende waardebepaling door Clavem Makelaars.
013 534 2129 • WWW.CLAVEM.EU