NEMAS DELEMARRE UITVAARTVERZORGING OPENT ’HET AFSCHEIDSHUIS’
PARTY RESTAURANT DE NIEUWE HOEF WEER OPTIMAAL TOEGANKELIJK
VOORLEESKAMPIOEN IS BEKEND
SPECIAL ETEN & DRINKEN: DOORGEZAKT?
ä Pagina 5
ä Pagina 5
ä Pagina 13
ä Pagina 18-19
Jaargang 62 - Week 8 woensdag 22 februari 2017
goirles belang Uitgave van Uitgeverij Em. de Jong in samenwerking met Adviesbureau Fons Smits. Weekblad voor Goirle, Riel, Tilburg-zuid.
DE AFSCHEIDNEMENDE DIRECTEUR VAN CC JAN VAN BESOUW
Paul Cornelissen blikt terug op 4 mooie jaren in Goirle
”
Samen hebben we veel bereikt
s Paul Cornelissen laat straks zijn licht schijnen over de programma’s in Tilburg. (foto: Jules van Iperen) Vier jaren was Paul Cornelissen (54) directeur van Cultureel Centrum Jan van Besouw in Goirle. Per 1 mei van dit jaar verhuist hij naar Theaters Tilburg waar hij gaat werken als manager Programmering & Events. Vier jaren heeft hij met veel plezier gewerkt in Goirle. “Ik heb mogen werken met een fantastisch bestuur en team, samen hebben we veel bereikt.”
Toen Paul Cornelissen in mei 2013 van Den Haag, waar hij had gewerkt als directeur van Theater Dakota, naar Goirle kwam om directeur te worden van CC Jan van Besouw, lag hem een grote uitdaging te wachten. Vanuit Tilburg treinde hij tot dan toe elke dag op en neer naar Den Haag. Toen de kans voorbij kwam om directeur van het culturele centrum in Goirle te worden, liet Paul deze niet voorbij gaan. De verwachting dat hij in een dorp meer met de lokale bevolking te maken zou krijgen kwam uit. Maar dat was ook één van zijn doelstellingen. “Ik wilde graag de mensen en de verenigingen
IN GESPREK MET DICK VAN NIEKERK
Een lerend leven leiden Op 20 januari jl. sprak Dick van Niekerk tijdens de literaire estafette in het cc Jan van Besouw - u las, naar ik hoop, mijn verslag daarvan in dit blad onder de titel ‘Aangename verrassingen’? - over het boek dat hij samen met Peter Huijs over Dirck Volkertszoon Coornhert (15201590) schreef, op basis van het vele materiaal (bijkans een zee om leeg te drinken) dat Jan Peter Burger, die van de studie van Coornhert zijn levenswerk maakte, in de lange loop der jaren had verzameld. Vorige week belde ik Dick en hij zei me, dat hij mijn telefoontje al half en half verwacht had. Immers, een paar jaar geleden organiseerde het KVG (vrouwengilde Goirle) een avond over Coornhert “en onder de verzamelde vrouwen waren er toen twee mannelijke verstekelingen: jij en ik!”. Maar nee, ik belde niet over Dirck, maar voor Dick, want ik wilde deze bijzondere Goirlenaar graag eens interviewen. En ik voegde de daad bij het woord. door: Norbert de Vries DEN HAAG, VUGHT, GOIRLE Dick van Niekerk kwam in 1977 in Goirle wonen, aan de Iepengaard. Hij werd in Den Haag geboren, nog net tijdens de Tweede Wereldoorlog (2 mei 1945). “Na D-day meenden mijn ouders dat weer gedacht kon worden aan gezinsuitbreiding, maar ze konden toen niet voorzien, dat er nog een Hongerwinter zou volgen en dat hun huis op 1 januari 1945 getroffen zou worden door een uit de koers geraakte V-2 bom.” (Die dag werd een geheel huizenblok aan de Haagse Indigostraat verwoest door een vliegende bom, afgevuurd vanaf Ockenburg; er kwamen bij die inslag 24 mensen om het leven; toevallig was het gezin Van Niekerk niet thuis: ze
waren Nieuwjaarwensen bij opa en oma). Midden jaren vijftig verhuisde het gezin naar Vught, waar vader werkte bij de gemeentepolitie. Gemeentepolitie, in Vught? “Ja, Vught was niet groot, maar had wel een aantal bijzondere instituten binnen haar grenzen: het psychiatrisch ziekenhuis Voorburg, het voormalige concentratiekamp waarin toen Molukkers waren gehuisvest, en een grote gevangenis (bekend vanwege de EBI).” In Vught was Dick onder meer actief en enthousiast lid van de volleybalclub VVC, waarvan hij ook lang voorzitter is geweest. En, let op hè, die van VVC zijn geen prutsers: de mannen waren in 1989-1981 landskampioen en twee keer bekerwinnaar, terwijl de vrouwen in de jaren
s Dick van Niekerk, een bijzondere Goirlenaar
negentig drie keer landskampioen werden en vier bekers en vier supercups wonnen. Topklasse dus, mede dankzij een voortreffelijke trainer/coach: Guus Vriens, oud-dorpsgenoot en ex-ambtenaar ter secretarie alhier. Maar hoe kwam Dick van Niekerk hier in Goirle terecht? “Vanwege mijn werk”. JOURNALIST OF DOCENT “Ik heb altijd journalist willen worden. Als kind ging ik al met mijn vader mee naar sportwedstrijden kijken en ik typte dan thuis een verslag. Sommige van die verslagen werden ook werkelijk in clubbladen gepubliceerd. Machtig mooi vond ik dat. Dat was mijn droom: journalist worden, en er op uittrekken om te gaan bekijken wat je interessant vond, mensen te bevragen, nieuws-gierig zijn, het avontuur…. Maar toen ik van de middelbare school kwam, moest ik vaststellen, dat er voor dat vak geen opleiding bestond. In die tijd waren er, zoals nu, nog geen Academies voor Journalistiek. Je moest het vak al doende onder de knie zien te krijgen. (ndv: tijdens het gesprek merkt Dick tot twee keer toe op, dat hij een groot respect heeft voor autodidacten) Ik besloot te kiezen voor zekerheid; een studie Nederlands kwam in ieder geval dicht in de buurt van de journalistiek, en ik doorliep de lerarenopleiding aan de Katholieke Leergangen in Tilburg. Later, toen ik al op diverse scholen les gaf, heb ik ook nog taalkunde gestudeerd aan de universiteit van Nijmegen. Ik 1977 werd ik docent aan het Paulus Lyceum, en kwam ik in Goirle wonen. Ik heb altijd met veel plezier les gegeven. Later werd ik conrector van het Paulus, en ook die functie heb ik steeds graag vervuld, maar toch…. geslaagde loopbaan, begin veertig en dus in het midden van mijn levensweg, ‘nel mezzo cammin di nostra vita’ zoals Dante schrijft… niet dat ik me toen, om de beginregel van de Divina Commedia te vervolgen, in een donker woud bevond, maar je
meer met elkaar en het Jan van Besouw verbinden. Door de deur altijd open te houden en veel gesprekken te voeren is dat gelukt. Door te kijken wat er in Goirle, door samen te werken, kon worden georganiseerd, zijn er mooie kunst- en cultuurprojecten tot stand gekomen.” Paul Cornelissen kwam niet in een gespreid bedje. “De organisatie had wat achterstallig onderhoud”, legt Paul uit, “en dit lag ook politiek gevoelig. Enkele verenigingen voelden zich niet meer thuis in het cultureel centrum en waren naar elders vertrokken. Nu zijn de meeste verenigingen weer terug en hebben we samen nieuwe initiatieven ontplooid. Een voorbeeld daarvan zijn maar liefst drie grote lokale musicalproducties met meerdere uitverkochte voorstellingen.” SCHOOLVOORSTELLINGEN Ook op het gebied van de beeldende kunst zijn de laatste jaren vorderingen gemaakt. In de nissen van de foyer verschijnen ieder kwartaal andere werken van jonge kunstenaars, in samenwerking met PARK in Tilburg. Ook zijn er nieuwe initiatieven ontstaan met de fotoclubs en zijn de banden met het lokale onderwijs stevig aangehaald, er zijn nu
”
Dat was mijn droom: journalist worden, en er op uittrekken om te gaan bekijken wat je interessant vond
gaat je wel je vragen stellen als: wat wil ik nog bereiken in mijn leven, wil ik op deze weg voortgaan? Waartoe zijn wij op aarde? De kernvraag. Wij leven teneinde ons diepste wezen te ontdekken en te ontplooien. Leer van je ervaringen. Sta open voor nieuwe impulsen. Nooit kristalliseren. Een lerend leven leiden! Ik besloot het roer om te gooien en te gaan doen wat ik altijd al had willen doen! Ik werd journalist.” SCHRIJFBEDRIJF “Sinds oktober 1987 ben ik gevestigd als zelfstandig journalist. ‘Mijn schrijfbedrijf ’ noem ik het. Ik ben begonnen bij het Stadsnieuws, maar schreef ook al snel voor Trouw en de Volkskrant, aanvankelijk vooral over sport (volleybal natuurlijk), maar later ook over bijvoorbeeld duurzaamheid en gezondheid. Ik schrijf nu over alles, en ik interview Jan en Alleman, maar ik richt me toch bij voorkeur op een paar hoofdthema’s: sport, duurzaamheid, taal/dialect, en spiritualiteit.” Ik pik er dat dialect meteen even uit en vraag: “Je bent naar ik vermoed zelf geen dialectspreker, en je kent ongetwijfeld de stelling, dat dialecten bestaan bij de gratie van tamelijk strikte grenzen. Je ziet het overal: de dialecten verdwijnen momenteel als sneeuw voor de zon. Is die aandacht voor het dialect niet enkel nostalgie?” En Dick antwoordt: “Je hebt gedeeltelijk gelijk, maar vergis je niet: dialect is verbondenheid, dialect is eigenheid: we wonen in onze taal! Puur plaatselijke dialecten mogen dan misschien langzamerhand verdwijnen, er zal steeds een regionale inkleuring van de taal blijven bestaan. lees verder op pagina 3
twee keer zoveel schoolvoorstellingen dan voorheen. BIBLIOTHEEK Verder is de samenwerking met een van de belangrijkste huisgenoten, de bibliotheek, verstevigd. Door de deuren tussen de foyer en de bieb ook tijdens de openingsuren van het cultureel centrum open te zetten, is de openingstijd van de bibliotheek ook ruimer geworden. Heel veel Goirlenaren zijn daar zeer blij mee. In de laatste jaren is de mogelijkheid om een bruiloft, bedrijfsfeest, verjaardag, diner of uitvaart te houden zeer goed benut. De nieuw ingerichte Annetje van Puijenbroek Kapel leent zich daar goed voor. Paul Cornelissen: “En dan hebben we nog de Vrienden van CC Jan van Besouw. Dit clubje was er al wel, maar nu doen we veel meer samen met hen. Voor de Goirlese en Tilburgse bedrijven, die het culturele centrum in hun hart hebben gesloten, organiseren we vier keer per jaar een verrassingsvoorstelling. En na afloop wordt er uitgebreid gewerkt aan het onderhouden of uitbreiden van ieders netwerk. Het mooiste vriendenevenement vind ik toch wel het jaarlijkse Kerstgala. Alle mannen in smoking en de dames in het lang. Misschien wel het mooiste feest van Goirle” GOEDE PROGRAMERING Als Paul terug kijkt naar deze vier jaren in Goirle, dan geeft hij aan dat er nog steeds van alles te doen blijft. Om het bezoekersaantal van vorig jaar, 257.300 bezoekers, vast te houden of uit te breiden, blijft een goede programmering noodzakelijk. In de afgelopen jaren is nauw samengewerkt met Theaters Tilburg en die samenwerking zal ik in mijn nieuwe functie zeker continueren. Ik heb gemerkt dat de Goirlenaren graag naar hun theater komen. Voor een gemeenschap met de omvang van Goirle zijn er relatief veel concerten en voorstellingen, zeker
s De afscheidnemende directeur van CC Jan van Besouw. (foto Jules van Iperen) ook voor beginnende artiesten. Ik hoop dat de toename van 5% bezoekers per jaar kan worden voortgezet. Met ons huidige enthousiaste team moet dat zeker lukken. Zeven dagen per week wordt door hen op een gastvrije en creatieve manier gewerkt. Iedereen denkt mee metR de klanten en niets is voor hen te gek. Daar ben ik trots op.” AFSCHEIDSBIJEENKOMST Eind april, de datum is nog niet bekend, komt er een afscheidsbijeenkomst. Iedereen kan dan afscheid komen nemen van een bevlogen directeur. Paul Cornelissen kijkt daar al naar uit en hoopt vele Goirlenaren de hand te mogen schudden. “Want Goirlenaren zijn bijzondere mensen. Ik heb hen leren kennen als mensen die zeggen waar het op staat. Goirlenaren zijn heel actief. Veel inwoners van dit dorp zijn als vrijwilliger betrokken bij meerdere organisaties. Goirle heeft een zeer actieve gemeenschap en moet daar trots op zijn. Ik ben zo blij dat ik hier vier mooie jaren heb mogen werken.” JS
Kinderen laten meedoen!
NR. 1 in service en kwaliteit
Laatste kans aanmelden
Donateur worden ? Word nu donateur! 06- 14113496
NL37RABO0166803111 www.leergeld-goirle-riel.nl
Zie elders in dit weekblad
Dorpsstraat 2a - 5051 CK Goirle - Telefoon: 013-5349145 - info@uwaccountant.nl - www.uwaccountant.nl