2020 Week 19 Woensdag 6 mei
13 e jaargang QUIZZEN VANUIT JE LUIE STOEL!
LA JEUNESSE NEEMT JUBILEUMBANKJE IN GEBRUIK
LEDEN IN DE ORDE VAN ORANJE NASSAU NADER TOEGELICHT
3
5
13
gemeente Nieuws
Het gemeentenieuws van de gemeente Loon op Zand vindt u elders in deze krant.
Wethouder bij eerste training jongste jeugd Blauw-Wit’81 Op 21 april 2020 kwam het eerste verlossende woord van het kabinet; de jeugd mag vanaf 29 april 2020 weer gaan sporten! Wel met een bepaald protocol, maar toch heerlijk naar buiten. Om dit ook voor Blauw-Wit’81 mogelijk maken, zijn het bestuur en de Technische Commissie direct aan de slag gegaan om alles conform protocol te regelen. Resultaat was dat de eerste trainingen op woensdagavond 29 april 2020 weer doorgang konden vinden. Omdat er bij de trainingen ook broertjes, zusjes, vriendjes en vriendinnetjes mee
ren waren door het dolle heen, van mini tot en met JO10, allemaal hebben ze heerlijk getraind!
Op donderdagavond zijn ook de JO11 en JO12 weer gaan trainen. Fijn weer naar buiten, voetballen!
zich aan de protocollen hebben gehouden. Info: tc@blauwwit’81.nl
mogen komen, waren er tegen de 30 kinderen! Om 18.30 uur werd de aftrap gedaan door wethouder Frank van Wel, die ook voor de kinderen een cadeautje meebracht. De kinde-
Wethouder Frank van Wel heeft net de aftrap gedaan, op gepaste afstand.
Mini’s die heerlijk weer aan het voetballen zijn.
Het rommelt af en toe, maar niet altijd De hoogtepunten na twee maanden rustig-aan-doen: zingen en musiceren voor verzorgingshuizen, berenjacht, kleurplatenjacht, Pasen en Koningsdag thuis, hervatting jeugdsport (deels) én gepaste, goede adviezen van de gemeente: houd afstand! Dat laatste snapt nog niet iedereen, zoals je verleden week al kon lezen. Maar enfin. Hoe dan ook: het zijn de kleine dingen die het doen, voor de ander. Dat is in gemeente Loon op Zand niet anders. En goh, wat mis ik Het Klavier... Toch is het goed om ook eens de wat minder belichte kanten van zo’n coronatijd ter sprake te brengen. Hoe het er in ons hoofd aan toe gaat, bijvoorbeeld. Het antwoord: geen idee. Dat is een tikkeltje persoonlijk natuurlijk. Of: hoe het er in de lokale economie aan toe gaat dan? Het enige advies hierin lijkt: steun je eigen lokale ondernemers/winkeliers, zo hard en zo goed mogelijk! Terug naar het hoofd dan. Ik kan zeggen, heel eerlijk, dat het af en toe rommelt daarboven. Dat rommelen wordt gevoed door onzekerheid over de toekomst, onzekerheid over gezondheid en onzekerheid over zekerheid, in het algemeen. Bijna dagelijks
Dank aan de trainers en vrijwilligers die weer beschikbaar waren en alle ouders en kinderen die
Even stil en alleen, om ooit samen en sterker verder te gaan. Inmiddels liggen er bloemen bij het monument van de M.A.St., vanwege dodenherdenking natuurlijk.
krioelt het van de tegenstrijdige gedachten. Soms put dat uit. Deze ’feiten’ sporen mij aan om (als dat lukt) alles slechts per dag te bekijken. Niet te ver vooruit willen denken. Dat is natuurlijk niet zo makkelijk, als je met meer denk- dan doe-hersens bent opgegroeid... Jezelf kennen 2.7 Ik denk al een tiental jaren te menen dat ik inmiddels zelfstandig ben. Dat ik prima zonder ouders onafhankelijk kan leven. Baantje, huisje, boompje, vrouwtje, bonuskind’ren, enz.. En dat gaat ook werkelijk prima, tótdat iets je
leven beïnvloedt zonder dat het je eigen schuld is. De angst voor corona (gekscherend heb ik volgens de kind’ren het Croma-virus, maar dat heeft niets met vet of vlees te maken, hoop ik) is soms sterker dan de werkelijkheid. Ja, ik ben bang. Dat durf ik toe te geven. En nee, genieten ter plekke kan ik niet. Althans, niet altijd. Er zijn altijd beren op de weg, en niet achter het raam, er zijn altijd kleine of grote zorgen die ik niet kan handlen. En vaak voel ik dat al van verre aankomen. En toch kan ik het niet tegenhouden. Is altijd al zo geweest. Angstvallig klamp ik vervolgens
Het missen van gemoedelijkheid... Even volhouden nog!
verschillende mensen om me heen aan, om ertegenaan te zeveren. Over dat het bést wel goed gaat, maar niet helemaal. Over dat anderen zich niet zo goed aan 1,5 meter houden op straat en dat dat lomp is. Constant in herhaling vallen en altijd weer een zielig verhaal ophangen. Dat. Langzamerhand moet mijn omgeving dat toch beu zijn. Zelfstandig? Hmm... mam, pap, help! Ik moet zeggen dat ik bovenstaande angst soms goed kan beschrijven. Maar het vervolg, léren hoe ermee om te gaan, blijft altijd uit... Het stokt. In woorden en daden. Relativeren moet je leren Ja, gekregen tekeningen van kinderen van vrienden, kaartjes, een fruitmand, een vleespakket en een biertje uit verre oorden doen zeker goed! Dat waardeer ik oprecht. Maar toch... ergens... keert later weer die onrust terug. Het is soms om gek van te worden. Nu zijn er ook lezers / vrienden / collega’s / vage kennissen die bovenstaand enkel maar gezeur vinden. Mensen die nuchter zijn, die verder willen én verder gaan. Ik meet me ook graag zo’n houding aan, wat maar tijdelijk haalbaar is. Ik ben jaloers op de mensen die het ook echt zo volhouden. Wat mensen als ik vermoedelijk nodig hebben is gestructureerde sturing. Iets of iemand die met regelmaat een kapstok vol haken aanbiedt, waaraan ik wat balast kan hangen. Om de harde schijf te defragmenteren, zogezegd. ”Ge moet relativeren,” zij iemand laatst. Ja, dat is waar. Het stresslevel bij zorgpersoneel, in ziekenhuizen of zorglocaties, is nog steeds vele malen hoger dan bij mij. Het leed van de echte zieken is vele malen pijnlijker en het verdriet van betrokkenen is groter dan mijn kleinzerigheid. Allemaal waar. Er zijn echt lichtpuntjes, gelukkig. Smoeder is de grootste Nuchte-
re Tienie allertijden en Spa heeft altijd wel ergens een geintje te melden. En, terwijl ik dit opschrijf, klaart de lucht letterlijk en figuurlijk op. Woorden noteren helpt. Het ontlast je hoofd enigszins. Het zijn kleine ruimtes die vrijkomen en die ergens kracht geven. Kracht om verder te gaan, op m’n eigen manier. Het grootste lichtpunt (naast vrouw) is om vrede te hebben met eigen gebreken. Ik moet die gebreken omarmen, of het nu crisistijd is of niet. Alles past op zijn plek als ik vervolgens even mijn oordoppen in doe, wat muziek aanzet en écht helemaal tot
mezelf kom. Iedere dag een half uurtje. Stukje Pink Floyd, beetjes van Queen, fragmenten van Tom Petty, of wat snufjes Black Crowes of Chris Cornell. Zoiets. Die momenten pakt niemand af en zorgen voor stuctuur in de rommel. Net als buitenlucht. Hoe doe jij dat? Hoe doet u dat? (ML) PS: even een klein vautje melden. Vorige week had ik het over Vasseur, wat natuurlijk Vesseur moet zijn. Oeps! Ik denk nog steeds te veel in termen van wielerhelden ipv groene vingers...
Uw uitvaartverzorgers voor Kaatsheuvel, Waalwijk en omgeving Ook als u bij Dela, Ardanta of elders verzekerd bent
tel: (0416) 851 405
Beter zorgen voor jezelf en voor elkaar Initiatieven van leden verdienen een steuntje in de rug! € 50,- € 100,- € 250,- € 500,- of meer. Kijk dus snel op:
www.thebe-extra.nl / noodfonds