2022 - Week 16 Woensdag 20 april
44 e jaargang ZELF VERSCHIL MAKEN VOOR DUURZAMER EN GROENER LEVEN
PIET EN SJAN VAN BRAGT-DEN BIGGELAAR 65 JAAR GETROUWD
TOON EN JOKE SCHRAUWEN ZIJN 60 JAAR GETROUWD
3
9
13
OPVANG VAN OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN
Zullen we het gewoon doen?
Het suppen in de haven van Terheijden was goud. (foto: Gerard van Vugt)
“We zaten naast elkaar op de bank. Op de achtergrond liet de tv de oorlogsgruwelen in Oekraïne zien. We keken elkaar aan. Een paar woorden en een enkele blik waren voldoende. We dachten exact hetzelfde. We moeten iets doen! Toen ging alles in een stroomversnelling. Ons leven stond op z’n kop. Het was mooi en moeilijk, waardevol en soms ronduit confronterend. Toch is er op de vraag of we het – met de kennis van nu – nogmaals zouden doen maar één antwoord mogelijk.” DOOR WILJAN BROEDERS ‘Als de oorlog komt en als ik dan moet schuilen. Mag ik dan bij jou?’ Het zijn de eerste twee regels uit de hit van Claudia de Breij… en actueler dan ooit. De oorlog in Oekraïne beheerst al weken de media. Gruwelijke beelden laten slachtoffers, steden in puin en mensen op de vlucht zien. Mooi is dan weer wel dat niet alleen zo’n beetje heel de wereld dit
oorlogsgeweld veroordeelt maar letterlijk in actie komt. Zo ook in ons land, dat haar warme hart vol compassie toont. Jong en oud zet acties op touw om geld in het laa tje te brengen en op Giro 555 is inmiddels al meer dan 150 miljoen binnen gekomen voor noodhulp. Je voelt zoiets opborrelen Sommigen gaan nog een stapje verder en besluiten de deuren van hun huis open te zetten voor tijdea
lijke opvang van Oekraïense vlucha telingen. Zo ook Frederike, Marcel en hun kinderen Brighid (16) en Lotte (14) uit Terheijden. “Je voelt zoiets opborrelen,” aldus Fredea rike. “Kijkt elkaar eens aan. ‘Sta jij ervoor open?’ Daarbij meteen de kanttekening: dit huis leent zich era voor, zowel qua ruimte (nog twee van de zes kinderen wonen thuis) als faciliteiten. ‘Zullen we het gea woon doen’ gaf bij allemaal een bevestigend antwoord.”
daar een groep op te halen. Een dag later waren de plannen alweer gewijzigd. Er was reeds een gezin onderweg. En op zaterdag 12 maart 16.00 uur kwam de app binnen dat ze – vader, moeder en drie kindea ren – om 19.00 uur op de stoep zouden staan van een appartea ment in Ulvenhout, dat verkregen is via het werk van mijn man die in het vastgoed zit. Nou, dan moet je in de organisatiestand hoor want er valt van alles te regelen.”
Van alles te regelen “Zo zijn we in contact gekomen met ‘Netherlands For Ukraine Foundation’ (NL4UA). Contacten waren snel gelegd en op woensa dag 9 maart werden er plannen gemaakt dat Marcel de maandag daarop naar Polen zou rijden om
Smaak te pakken “Geweldig is het dan om te zien dat iedereen – op zijn/haar maa nier – meehelpt. Ik weet nog dat ik de ochtend daarop naar yoga ging en me liet ontvallen ‘Ik heb eigenlijk een kinderwagen en babykleding nodig’. Je wilt niet
Zie pagina 15 t/m 22
weten hoe snel ik dat bij elkaar had. Manlief had intussen de smaak te pakken,” vervolgt zij met een voorzichtige lach. “En dus polste hij eens bij mij ‘Mogen er drie mensen bij ons in huis?’. Daar moest ik wel even goed over nadenken. Toch ging ik om en ook de kinderen stonden er positief tegenover. Dus stonden die woensdag daarop drie vroua wen – twee van hen waren buura meisjes in Oekraïne, de derde een vriendin van hun ouders – op de stoep die hier drie weken kwaa men; die tijdsperiode was vooraf afgesproken.” Stille muisjes “Ja, dit was wel even andere koek. Waar die vijf in Ulvenhout gerust als ‘droomgezin’ gezien konden worden, waren die drie dames zwaar getraumatiseerd. Daar schrokken we wel even van. Dan schiet het toch even door je heen ‘Waar zijn we aan begonnen’. Nu ben ik therapeut van beroep en ik kon snel de omschakeling maa ken naar ‘Ik ga echt even alles op alles zetten’. Zij hadden namelijk heel die inval in hun woonplaats bewust meegemaakt. Dat was te zien en merken. Als stille muisa jes liepen ze door het huis. Toen heb ik gezorgd voor rust in huis, makkelijk eten en iedere dag een activiteit. We zijn zelfs met ze gaan suppen in de haven van Terheijden. Dat was goud. Van liea verlee kwamen de verhalen los… Engels was daarbij de voertaal maar ook met handen en voeten kun je vrij veel zeggen.” Denk er heel goed over na “Ondertussen kwam er trouwens nog een gezin waarvoor we ona derdak hebben gevonden. Ik zal nooit meer het moment vergeten waarop we iedereen hier thuis aan de eettafel hadden zitten. De gesprekken die gevoerd werden en het gemak en de vanzelfsprea kendheid waarmee de kinderen met elkaar gingen spelen. Het woord ‘mooi’ past wellicht niet in deze situatie maar ik vind het bijzonder deze ervaring rijker te zijn… ook voor de kinderen. Toch
BEDDORAMA
uw slaapspecialist
MADE nieuwstraat 12
Tel: 0162 - 68 90 90
www.beddorama.nl zou ik niet zomaar tegen iedera een zeggen ‘Volg ons voorbeeld’. Denk er eerst heel goed over na. Het slurpt namelijk ontzettend veel van je tijd op. Er moet zoveel geregeld worden. Bovendien zijn ze volledig afhankelijk van jou.” Veel verbinding in de buurt “Doe het vooral niet uit medelija den… omdat je het zielig vindt,” besluit zij. “Hoe nobel die gea dachte ook is. Je moet het echt wel leuk vinden. Is dat het geval dan staat je zoals gezegd een era varing te wachten die nooit meer van je netvlies zal verdwijnen. Die drie dames die hier hebben verbleven, wonen inmiddels in Rotterdam. In slechts drie weken tijd heb ik ze zien veranderen. Natuurlijk, de angst voor het ona bekende is er nog altijd. Maar het zijn geen ‘muisjes’ meer. Ik heb ze zien opbloeien en krijg de liefste appjes van ze. Dat ze zich bij ons thuis hebben gevoeld en tevens welkom in het dorp. Zo’n berichta je brengt wel echt een glimlach op mijn gezicht. Want we denken hier nog veel en vaak aan ze. Ze horen bij het gezin; dat gevoel hadden we allemaal. Er was echt even sprake van het lege nest syndroom toen ze weggingen. Wij kijken er als gezin kortom buitengewoon positief op terug; het delen van je tijd, je vrede en veiligheid, materiële bezittingen. Bovendien hebben wij gemerkt dat het voor enorm veel verbinding in de buurt zorgt. Zoals gezegd zou ik het zo weer doen… en dat geldt ook voor mijn man en kinderen.”
PAASHAAS DE KAIWEG VERSTOPTE 250 PAASEIEREN
Elf eieren nog niet gevonden MADE - Pak een actieve buurtvereniging, verstop dik tweehonderdvijftig kleurige paaseieren, zet de zon aan en alle deelnemende kinderen en hun ouders hebben een plezierige lange ochtend. Tweede Paasdag zochten de kinderen van buurtvereniging De Kaiweg (Drimmelenseweg, Voorstraat, Bergseweg en Sluizeweg) rode, groene, gele, blauwe en gewikkelde paaseieren in de struiken, het gras, de bomen, het oude kippenhok, de koeien, achter de grafstenen op het ‘landgoed’ aan de Sluizeweg. Bijna alle geverfde, hardgekookte eieren, op elf na, vonden de kinderen terug.
DOOR MICHIEL PEETERS En het was gezellig op Tweede Paasdag. Een groot gezelschap ouders en grootouders, waara onder twintig kinderen, kwamen af op het Paaseieren zoeken van buurtvereniging De Kaiweg en brachten volop zon mee. De uita
gezette parasols zorgden voor een aangename verkoeling. Extra voordeeltje, de chocolade-eitjes smolten niet zo snel tot platte eia eren. Voordat de oudste activiteit van de buurtvereniging begon, stelde het nieuwe bestuur van De Kaiweg zich voor aan de aanwezia gen. Voorzitter Carla Flipsen blies op de paashoorn en gaf daarmee het sein: ‘Kinderen klaar, zoeken maar’. Paasei en levenskracht Het paasei speelt al eeuwenlang een grote rol in het paasfeest. Vooral in de Oosterse kerken is de uitdeling van rode eieren met Pasen een attractie. Er werden zelfs geverfde eieren gevonden in een stenen graf bij Worms, dat een meisjesskelet en munten uit 320 voor Christus bevatte. De primitief denkende mensen zagen in het ei levenskracht, de kiem van nieuw leven, die overdraagbaar was.
Paashaas rent van vreugde het paaseierenveld in. (foto: José van den Biggelaar)
Lees verder op pagina 3
De oren van de paashaas gingen in de paashitte snel hangen. (foto: Lotte van Eldik)