38 <
Highlight
met Flickr, de grootste website waar amateurs hun foto’s uploaden. Diverse van hen bleken pro-ams te zijn. De waardering voor hun werk doet geregeld niet onder voor de waardering die de ‘echte’, de ‘traditionele’ professionals ten deel valt. Reuters, het prestigieuze persbureau heeft ook zijn onlinepoorten geopend voor pro-ams die nu hun nieuw scoops kunnen leveren – en waardering oogsten. En de BBC kopt op haar superieure website: ‘Your eyes is our news.’
uitzenden het mediahek van de dam is. Zo is, als reactie hierop, Sao Paulo (Brazilië) de eerste stad die op verzoek van haar bewoners alle buitenreclameborden verwijderd heeft. Maar op het sociale web lijkt het met de verwarring en clutter mee te vallen. Poortwachters en webmasters weren vaak al te onbeschofte en dissonante geluiden. Vlak bovendien het zelfregulerende vermogen van menig virtuele gemeenschap niet uit. Ook brengen reputatiemechanismen die op veel sociale websites steeds meer sophisticated worden, orde aan in chaotisch overaanbod. Ze laten als eerste het meest gelezene bovenkomen, bijvoorbeeld. Intelligente informatiefilters gaan ook steeds beter helpen om relevante onderwerpen, aanbiedingen en uitingen te scheiden van irrelevante – volgens de persoonlijke definitie van degene voor wie ze bedoeld zijn. Tot slot neemt het gebruik van ‘tagging’ toe. Tagging is niet meer en niet minder dan het categoriseren van interessante kennis. Dit gebeurt natuurlijk overal – bibliotheken zijn er een klassiek voorbeeld van: categoriseren geeft rust. Dat gebeurt dus ook op het internet. Maar wel op een meer sophisticated manier. Hetgeen een mooi bruggetje vormt naar het volgende boek.
In de virtueel verrijkte hyperrealiteit van nu en van de toekomst werken top-down en bottom-up allebei en door elkaar. Wordt consumeren pro-sumeren. Wordt produceren co-creatie. Gaat het niet om televisiecommercials als hagel afschieten op een ongedifferentieerde massa. Maar om met gepersonaliseerde informatie - middels TransMedia StoryTelling - ieder individu zo effectief en aantrekkelijk mogelijk te bereiken en te ‘be-raken’. Of anders geformuleerd: Gaat het niet om televisiecommercials als hagel afschieten op een ongedifferentieerde massa. Maar om allerhande vormen van informatie ‘open’ te zetten en aan te bieden in alle denkbare medialagen. Dat moge wat verwarrend klinken en voor velen goeddeels onbekend terrein zijn. Het zal ons uit onze comfortzones halen. Maar doet de toekomst dat niet per definitie? Het zou bijzonder contraproductief zijn om de kansen die de toekomst biedt te laten liggen! # Anchor
/
/
/
Tot slot besteden de schrijvers van Me the Media, alsmede verwante auteurs, aandacht aan wat in het traditionele medialandschap ‘information overload’ genoemd wordt. Velen menen dat die traditionele information overload nu nog eens intensiveert en accelereert in de stormvloed van ‘digital clutter’ waarmee iedere internetbezoeker haast automatisch geconfronteerd wordt. Het is de vraag of we niet ten onder gaan in virtuele verwarring. Hier passen enkele opmerkingen. Allereerst valt op dat het met name de oudere generaties zijn, de televisiegeneraties, die het idee van information overload en digital clutter ter harte nemen. Ze herkennen het blijkbaar méér dan de jongere generaties, de computergeneraties, die je er aanmerkelijk minder over hoort. Ten tweede bestaat er in de academische literatuur bepaald geen communis opinio over het onderwerp. Aan de ene kant wordt in Born Digital. Understanding the First Generation of Digital Natives aannemelijk gemaakt dat de computergeneraties, opgevoed op internet als ze zijn, beter toegerust zijn om zich heel veel informatie, multi-taskend en wel, probleemloos eigen te maken. Aan de andere kant luiden titel en ondertitel van een ander veelgelezen boek, dat van Mark Bauerlein: The Dumbest Generation. How the Digital Age Stupefies Young Americans and Jeopardizes Our Future. Op academisch niveau lijkt de controverse dus nog allesbehalve beslecht. Op praktisch niveau kunnen geruststellende kanttekeningen geplaatst worden. Ja, het is waar dat als winkelpuien, bushokjes, barkrukken en bomen signalen gaan
Comment
Hoofdstuk 1 Paragraaf 3 Pagina 39 Browse
1.3.3
Everything is Miscellaneous Alhoewel Everything is Miscellaneous van David Weinburger meer onderwerpen behandelt, willen we het hier lezen als het boek dat op heldere wijze beschrijft hoe de dreigende information overload, de virtuele verwarring op het internet met virtuele middelen bestreden wordt. Verwarring houdt op waar ordening wordt aangebracht. Dat kan het internet op even eigen als superieure wijze. Weinburger spreekt in de ondertitel van zijn boek dan ook over The Power of the New Digital Disorder. Wat is er zo revolutionair aan de superieure orde die met virtueel sophisticated middelen in de chaos van het internet kan worden aangebracht?
—
‘Verwarring en ordening. In The Long Tail las ik de volgende aanwijzing: Rangschik informatie verkeerd en het
werkt onderdrukkend; rangschik informatie juist en het werk bevrijdend. Dat zinnetje blijft me bij. Er zit een keiharde kern van waarheid in. Alleen: hoe het precies toe te passen, dat is een lastige. Niettemin een waardevol inzicht.’ Uitspraak van een werkgroepslid
/
Om dat te begrijpen moeten we eerst drie verschillende ordes van orde onderscheiden. We zetten ze hier in een katern.
Edit