Duvarlar Yıkılmalı! SİS Grubunun bitişi ardından ... Merhaba Dostlar, Bugün nedense böyle bir yazı yazmak içimden geldi, bunun birçok sebebi var elbette, bunlardan en önemlisi solisti ve kurucusu olduğum grubum SİS’in altı koca yılın sonunda vermek zorunda kaldığı ara olması. Bu sebeple, bir süredir çok zor, çalkantılı ve sıkıntılı günler geçiriyorum. Her ne kadar beni ve yazdıklarımı aktif olarak hem Çerezzine. com’dan hem de diğer sitelerden okusanız da bunun aslında işime olan sevgim ve saygımdan kaynaklandığını anlarsınız. Ben her yaptığım işi bir aşk, bir tutkuyla yaparım, örneğin son zamanlarda okuduğunuz çoğu yazı yada yaptığım röportaj tam da içinde bulunduğum kaotik şartların içinde gerçekleşti ve bugünde aynı şartlarda yapmaya devam edeceğim. Diğer meseleye gelecek olursak: Evet! Bazen insanlar var ettikleri bir şeyin sancı içinde olduğunu ve bir çıkmaz sokağa saptığını görür ve bu durum o kişiye tarifi olmayan büyük bir acı hissettirir. Çıkış yolu bulamaz, çok düşünür, belki gecelerce uykusuz kalır ve dört bir yanını saran çaresizlikle, hiç istemediği ve düşünmediği bir kararı vermeni sağlar. İşte SİS olarak aldığımız karar tam da bu minvalde gerçekleşti. Uykusuz geceler, can çekişen bir grup, yaşanan travmalar ve tartışmalar, bulunamayan çıkış ve kaçınılmaz son. Bu nasıl bir şey biliyor musunuz?
Altı yaşında bir çocuğunuzun bir hastalığa yakalanıp hayata veda etmesi ve sizin hiç bir şey yapamamanız gibi bir şey. Bana ve diğer arkadaşlarıma gelen birçok mesajda insanlar hala inanamadıklarını dile getiriyor çünkü SİS onlarla bir arada olan ve yaptığı çalışmaların birçok anını onlarla paylaşan bir gruptu. Birçok kişinin çok sevdiği ve benimsediği bir albüm yapmıştık, Önce klip sonrada CD istiyorlardı ve elbette konserler, Ankara ‘dan İzmir’den ve daha birçok şehirden böyle güzel yorumlar alıyorduk. İstanbul zaten malumdu, bizi seven birçok dostumuz vardı ve zaten onlara çalmak keyif aldığımız bir şeydi. Yaşadığımız şehirde birçok insan bizden konser istese de yıllarca bunun mücadelesini yoğun bir şekilde versek de, bu maalesef hiçbir şekilde gerçekleşmedi, devam ediyor olsaydık ta zaten gerçekleşmeyecekti. Belkide yapacak çok iş verilecek çok konser, üretilecek çok şarkı, paylaşılacak çok anımız olacaktı ama maalesef gerçekleşmedi ya da biz yapamadık, üzgünüz. Bizim çekilmemiz belki de az ama öz sayıda sevenimizi üzse de genel olarak çok büyük bir olay olmayacaktı , bizler zaten her şeyin farkındaydık, bizi seven dost gruplar, ustalar ve dostlarımızın dışında, bizi hiçbir zaman kabullenemeyen, hatta hiçe sayan ve görmezden gelen birileri vardı, biz onları o gün olduğu gibi bugünde