Unia op de arm. Als we de foto nauwkeurig bekijken, zien we hoe de fotograaf gezwoegd heeft om een goede vlakverdeling en dieptewerking te krijgen: de mensen twee aan twee, telkens een aantal meters uit elkaar naar achteren toe, de voeten zo geplaatst dot de kans om bewogen op de gevoelige plaat te komen zo gering mogelijk werd. Gefotografeerd warden was in die tijd nog een ernstige aangelegenheid. Let maar eens op de gezichten. Geen lachje kon er op overschieten. De enige die zich van het gewichtige moment niets lijkt aan te trekken is de kleine Unia, 66n brokfe levendigheid tegenover de gespannen rust van de rest. Tifd om zich te verkleden heeft de fotograaf hen niet gelaten. Was dot soms opzet? Loeffen staat er met opgerolde hemdsmouwen en een bakkersschort op, alsof hij juist met beide handen het deeg in de trog heeft gekneed. Het gezegde: "Diejen baekker knipt ne ze lank in z'n deeg, wis da "ie gin brood mir over het" (javg), zal echter niet op hem van toepassing zijn geweest; hij was een goed mens, verstond zijn vak als geen ander en gaf ieder waar voor zijn geld. Daar weten ze in W i n s s e n , waar hij zich later heeft gevestigd, van mee te praten. Dot de mensen doorgaans gewend waren om rogge- en bruinbrood te eten en bif uitzondering "mik" (= wittebrood), kunnen we afleiden uit een ander oud gezegde: "G if ons hede ons dagelijks brood en 's zondags een mikske" (mvgds). Ook Naodus en Sander Basten lijken zo uit hun werkplaats, "de smees" (= smederij) te komen, getuige hun uitrusting. De korte kar op de dijk voor de helaas niet zichtbare hoefstal was mogelijk in reparatie. 's Zomers moesten de ifzeren banden van de wielen van de meeste wagens warden ingekort, omdat ze er anders door de warmte af zouden I open. Frans Loderus en Dora Gremmen hebben allebei hun "peppele onderaeinde" (- klompen) nog aan. Zeker bif Hent en Cis
- 4-