Frisse politica treedt aan in
Delfshaven Karen Bebelaar maakte een bijzondere carrière in deelgemeente Delfshaven. Ooit was ze kraker met blauw haar en een wit wolkje erin. Sinds twee weken is ze dagelijks bestuurslid belast met participatie, kunst en cultuur. Bebelaar nam het stokje over van Cies de Theije die wegens persoonlijke omstandigheden zijn functie moest neerleggen. DOOR SONJA HAVERMANS
K
aren Bebelaar (35) groeide op in Apeldoorn. Na de middelbare school ging zij in Utrecht, sociale wetenschappen studeren. Daar woonde ze op een kleine kamer bij een hospita. Haar ouders kwamen oorspronkelijk uit Rotterdam, haar vader uit deelgemeente Delfshaven. In deze plaats waar ook haar grootouders woonden, kreeg Bebelaar in 1992 de mogelijkheid een riantere studentenkamer te betrekken en wel in een gekraakte oude fabriek met oliekachel. Bebelaar: “Hoewel ik tot dan toe nooit in Delfshaven had gewoond, voelde het toch alsof ik terugkeerde naar mijn ouderlijk huis. Ik vind Delfshaven geweldig, want het heeft alles. Kleine stadswijken, de Schie, grote lanen, goede winkels. Het is bijna een stad in een stad.” Bebelaar was enthousiast over de prettige sfeer en het bijzondere feit dat zoveel bewoners zich inzetten voor de deelgemeente. Zij wilde er in ieder geval niet meer weg. In 1997 nam Bebelaar een opmerkelijke stap. Ze verruilde haar kraakpand voor een koopwoning in de Spanjaardstraat. Lange tijd, te weten van 1994 tot en met 2006, was zij namens GroenLinks raadslid en burgerraadslid in de deelgemeenteraad geweest. Sinds kort is zij dagelijks bestuurslid participatie, kunst en cultuur. Bebelaar nam het stokje over van Cies de Theije die wegens persoonlijke omstandigheden zijn functie moest neerleggen. “Het is een bijzondere ervaring om nu aan de andere kant te staan. Ik zie nu waarom dingen soms echt niet lukken of echt niet af kunnen zijn,” vertelt Bebelaar lachend. “En ik moet nu ook overal een mening over hebben. Die had ik al maar nu luistert men ook meteen.” Bebelaar is zichzelf nog aan het inlezen en inwerken. Naast ruimtelijke ordening, zal zij zich bezig gaan houden met participatie. Twee gebieden, waarop zij in haar voorige baan als adviseur bij FORUM, instituut voor multiculturele ontwikkeling, veel ervaring opdeed. Bebelaar hield zich bij daar bezig met het program-
80
Tulpia • ja argang 03 • nr 09
ma Wonen & Wijken. Dat programma had voor het overgrote deel betrekking op het stimuleren van participatie door wijkbewoners met verschillende achtergronden. Bebelaar meent dat hier meer tijd en aandacht aan moet worden besteed en dat er actief op zoek moet worden gegaan naar bewoners die nog niet in voldoende mate deelnemen aan de samenleving. Als voorbeeld haalt ze de door FORUM ontwikkelde interactieve werkvorm Woonateliers aan. In een woonatelier inventariseren bewoners gezamenlijk de problemen in hun woon- en leefomgeving en bedenken daarvoor structurele oplossingen en maatregelen. Ze worden daarin bijgestaan door een professionele architect en een ervaren trainer. Bebelaar coördineerde onder andere het woonatelier in Zwijndrecht. Van de kant van de gemeente en de woningbouwcorporatie kwam het verzoek tot verbetering van de uitstraling van de portieken en wooncomplexen. Een groep van twaalf bewoners hield zich tien bijeenkomsten lang bezig met het maken van plannen voor het vernieuwen van de portieken en gevels, de binnenterreinen en de buitenruimte in de directe omgeving. De architect visualiseerde deze plannen. De bewoners kozen gezamenlijk de kleuren, materialen en de inrichting die zij het liefste wilden. Het mooie van dit proces was dat ook mensen die de taal minder machtig waren of in mindere mate gewend waren zich te uiten, nu wel hun mening konden geven. De woningbouwcorporatie werkte de ideeën verder uit, en op dit moment wordt er druk gewerkt aan de realisatie van het project. De combinatie van ruimtelijke ordening en participatie, spreekt Bebelaar om twee redenen erg aan. Ze zegt: “Op het niveau van de buurt hebben mensen vaak gemeenschappelijke belangen en wanneer ze uitgenodigd worden om te participeren, dan werken ze samen aan het bereiken van een gemeenschappelijk doel. Het gevolg is dat het leggen van onderlinge contacten makkelijker verloopt en de verschillen minder belangrijk worden.
