Een slimme Turk kiest wel/niet met verstand De wetenschappelijke staf van Nederlandse universiteiten bestaat nog vooral uit blanke Nederlanders of allochtonen uit westerse landen. “De meeste Turkse en Marokkaanse studenten kiezen voor studies als rechten, bedrijfskunde en geneeskunde.” Door Marianne Wilschut
T
ot voor kort was Sevil Sarıyıldız, hoogleraar Technisch Ontwerp en Informatica aan de TU Delft, de enige professor aan een Nederlandse universiteit van Turkse komaf. Sinds september heeft zij gezelschap gekregen van Uzay Kaymak die bijzonder hoogleraar Intelligence and Computation in Economics aan de Erasmus Universiteit Rotterdam is geworden. Het aantal hoogleraren van niet-westerse herkomst is de laatste jaren toegenomen, maar valt nog steeds op twee handen te tellen. Ook aio’s en universitair docenten van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse of Antilliaanse afkomst zijn nog met een lantaarntje te zoeken. Hoewel het aantal allochtone studenten de laatste jaren toeneemt, stromen nog maar weinig academici uit deze bevolkingsgroepen door naar wetenschappelijke functies (Zie kader). “Disproportioneel laag,” vindt ook
Uğur Üngör het aandeel van allochtone wetenschappers op de universiteit. Üngör promoveert binnenkort aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) op zijn onderzoek naar de Armeense genocide. “Toen ik studeerde was dat niet veel beter. De meeste Turkse en Marokkaanse studenten kiezen voor studies
16
Tulpia • ja argang 03 • nr 09
als rechten, bedrijfskunde en geneeskunde. Ik heb sociologie en geschiedenis gestudeerd en was vaak de enige allochtoon in de collegezaal.” Dit was voor Üngör geen beletsel om nadat hij zijn afstudeerscriptie – waar hij de landelijke scriptieprijs mee won – had ingeleverd, zijn carrière voort te zetten in de wetenschap. “De onderwerpen nationalisme en genocide fascineren me enorm. Het fijne aan de wetenschap is dat je je volledig in een onderwerp kunt verdiepen. Wat ik ook prettig aan de academische wereld vind, is dat het zo transnationaal is. Nederland is mij een beetje te klein en provinciaals. De wetenschap opent je wereld. Zo begin ik binnenkort aan een nieuwe baan als onderzoeker en docent aan het Centrum voor Genocidestudies in Sheffield.” Üngör herkent zich dan ook niet in het beeld dat de wetenschap een slecht carrièreperspectief biedt. “Als je oprecht geïnteresseerd bent en je hard werkt, kom je vast ergens terecht.” “De beschikking over een netwerk is ook heel belangrijk als je carrière in de wetenschap wilt maken,” meent Özlem Tapırdamaz. Zij ontwikkelt momenteel als promovenda aan de medische faculteit van de Erasmus Universiteit een test waarmee de immuunreactie tegen een donororgaan in het bloed kan wor-
