Komünist Zemin lıyorsak, bu durumda var olanın bir ülke insanları açısından değil, bir bütün olarak yeryüzü insanlığı açısından ne ifade ettiğinden yola çıkmak durumundayız. Yine aynı şekilde, “Sosyal Adalet”in varlığından söz edebilmek için, ölçümüz bir ülkedeki adalet olamaz. Önemli olan, söz konusu ülkenin, kendi sınırları içerisinde hayata geçirdiği “sosyal adalet”in faturasını kime ödettiğidir. Eğer söz konusu olan “Sosyal Adalet”in faturasını dünyanın geri kalanı ödemiyor ise ve kendi sınırları içerisinde “sosyal adalet”i egemen kılmış bir devlet, başka toplumları mağdur etmiyor ise, bu durumda söylenecek olumsuz bir sözümüz olamaz. Ama günümüzde, yani kapitalizmin egemenliğinin hüküm sürdüğü yeryüzünde, “Sosyal Refah” ve “Sosyal Adalet’in var olduğu ileri sürülen devletlere ilişkin söylenecek sözümüz vardır. Çünkü bu toplumlarda var olduğu ileri sürülen “Sosyal Refah” ve Sosyal Adalet”in yeryüzü yoksullarının günlük yaşamlarına tercümesi, sürekli savaş, sürekli açlık ve sosyal adaletsizliktir. Sonuç Olarak Bütün bunlara rağmen Çatı Partisi projesinin unsurları olan Sosyalistler, Türkiye’de Batı türü bir demokrasi ve “sosyal adalet” için mücadele etmeyi erdem olarak görmekte ve bu amaçlarında ısrar etmektedirler. Ama nafile. Çünkü Türkiye gibi zengin olmayan bir ülkede Batı türü bir burjuva demokrasisinin, refahın ve sosyal adaletin tesisi, ancak ve ancak iki koşulda mümkündür: Bir, Türkiye, eğer uluslararası emperyalist paylaşımda söz sahibi olan, yeryüzünün talanından ciddi bir pay alabilen bir güç olursa; iki, emperyalist bir güç olan AB’nin bir parçası olursa ki bu da dünyanın talanından daha fazla pay alması demektir. Ancak bu iki koşulda Türkiye’de Batı standartlarında bir burjuva demokrasisi ve “sosyal adalet” tesis edilebilir. Yani sosyalist hareket, faturası başkaları tarafından ödenen bir demokrasiden ve “sos-
yal adalet”ten yana olmayı kabul etse bile, bu hedeflerine ulaşabilmeleri ancak bu iki koşulda mümkündür. Çatı Partisi Projesi Vesilesiyle Bir Kez Daha Gündeme Gelen Demokrasi, Sosyal Refah ve Sosyal Adalet Talepleri ve Komünist Tutum Üzerine Aslında yukarıda yazılanlardan yola çıkarak, komünistlerin, gerek Çatı Partisi projesine, gerek bu proje üzerinden hedeflenenlere ilişkin yaklaşımlarının ne olduğunu anlamak mümkündür. Ama komünist tutumun ne olduğunu bir sonsöz yerine de olsa burada bir kez daha yinelemekte fayda var. Bir: Komünistler, bir tek demokrasi için, yani işçi demokrasisi içi mücadele ederler. Çünkü bir tek işçi demokrasisinin ezilenlerden yana olduğunu ve onların iradesini temsil ettiğini; bunun dışındaki bütün rejimlerin, dolayısıyla da burjuva demokrasisinin, esasen burjuvazinin en sterilize edilmiş diktatörlüğü olduğunu ve ancak çoğunluk üzerinde acımasız bir diktatörlükle ayakta kalabilineceğini bilirler ve bu bilinçle hareket ederler. İki: Komünistler, kapitalizmin egemenliği altında bir “Sosyal Refah“ın mümkün olamayacağını, bir ülkede yaratılmış ya da yaratılabilecek “Sosyal Refah”ın” ise, ancak dünya çapında bir sosyal yıkım ile mümkün olduğunu bilirler ve bu bilinçle hareket ederler. Üç: Komünistler, kapitalizmin egemenliği altında “Sosyal Adalet”in mümkün olamayacağını, kapitalizmin merkezlerinde kısmen tesis edilmiş olan “Sosyal Adalet”in ise, ancak ve ancak dünya çapında bir sosyal adaletsizlik ile mümkün kılındığını bilirler ve bu bilinçle hareket ederler. Özcesi; komünistler, kapitalizmin doğrudan yıkımını hedeflemeyen aşamacı ve reformcu bütün girişimleri sonuçsuz ve nihayetinde de kapitalizmin reflekslerini geliştiren, sistemi tamir eden ve mücadele eden kitlelerin enerjisini heba eden, kitlelerin bilincini dumura uğratan girişimler olarak görürler bu tür girişimlerle aralarına kesinliği olan kırmızı çizgiler çekerler.
31