Transition #6 by Nederlandse Triathlon Bond

EEN UIT GAVE VAN

Magazine over Triathlon & Run Bike Run

AVON T U U R

A L L ROU N D

TR I ATHLON MOEDERS

Syb van der Ploeg

Challenge Aruba

2016

Yvonne van Vlerken

Cindy, Eva en Sione

zanger én

Nederland in

koningin

mama én

triatleet

de tropen

van de hele

triatleet

IN TERV IEW

INHOUD 06 12 14 16 20 22

Avontuur: Challenge Aruba

Media

Op naar Rotterdam

Voeding en blessures

Fotograaf: Ludo van der Put

Het Triathlongevoel van

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, Run Bike Run en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt in week 7 — 2017.

24 32 36 38 42 46

Mama doet aan triathlon

Historie: Teamcompetitie

Werkplek

Allround: Yvonne van Vlerken

Wintertips

Syb van der Ploeg: zanger & triatleet

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Roel Kerkhof Coranthijnestraat 22 / 9715 RH Groningen T 050 – 5715440 E roel@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Redactieraad Christie Brouwers, Martijn Keijsers, Jeroen Boot Medewerkers Delly Carr (fotografie), Marcia Jansen, Richard Jong-A-Pin, Marc van der Kort (fotografie), Pieter van der Meer, Janos Schmidt (fotografie), Norbert Veringmeier Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Jeroen Boot en Mirko Meerwaldt Aan dit nummer werkten mee Tekst: Jeroen Kreule, Miriam van Reijen, Paul Schermers, Thomas Sijtsma, Mirjam Weerd Beeld: Arjan Baggerman, Christie Brouwer, Tim Buitenhuis, Charlie Crowhurst, Wouter van Doesum,

54 56 60 61 62 64

Zij-instromer: Remmert Wielinga Trainingskampen

Juniorenpraat

Column Eigenwijzerman

Wisselzone

Spotlight

Toon Dompeling, Piet Douma, Sean M. Haffey, Hagen Hopkins, Sonja Jaarsveld, Niels van de Laarschot, Mirko Meerwaldt, Humphrey Paap, Tom Pennington, Hannah Peters, Ludo van der Put, Georgia Schofield, Gregor Servais, Meijco van Velzen, Cor Vos, Eric Wynn Beeld cover Charlie Crowhurst/Getty Images Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 37,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 37,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar info@triathlonbond.nl of per post via Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

TRANSITION

WIJ ZIJN TRIATHL ON

Nu vormt sport een afspiegeling van de samenleving en dat is voor de triathlonsport niet anders. Geloof me, ook in de triathlonsport komt jaloezie en ongezonde rivaliteit voor. Maar Rolf had wel een punt. Eén van mijn dierbaarste herinneringen aan mijn eigen periode als actief triatleet is de omgang met andere atleten en de onderlinge sfeer rond de evenementen. Het is feitelijk één grote familie. Samen vormde je de triathlon (en Run Bike Run!). Het is dan ook geen toeval dat de campagne die de Nederlandse Triathlon Bond komend jaar start om de eigen leden nog meer aan zich te binden, maar ook om de sport breder te profi leren, wijzijntriathlonNL is gedoopt. In de twintig jaar dat ik nu over triathlon schrijf is dat voor een sterk individuele sport opvallende saamhorigheidsgevoel wezenlijk niet veranderd. Het verklaart wellicht het enorme succes van de teamcom-

petities in de afgelopen vijf jaar. Er komt komend jaar zelfs een 4eDivisie Triathlon bij! Triathlon doe je niet alleen, maar doe je samen. De campagne wil laten zien dat triathlon voor iedereen is, dat je als sporter in een leuke community terechtkomt waarvan je je echt onderdeel kunt voelen. wijzijntriathlonNL is tegelijk een keurmerk. Wie aan bij aangesloten evenementen meedoet of bij aangesloten verenigingen traint weet zich verzekerd van de kwaliteit die de NTB voorstaat. Voor verenigingen en wedstrijdorganisaties wordt promotiemateriaal ontwikkeld dat zij kunnen inzetten om te laten zien dat ze deel uitmaken van die NTB. Dat de campagne juist komend jaar van start gaat is niet toevallig. De afgelopen jaren maakt de triathlonsport in Nederland op vrijwel alle vlakken al een positieve ontwikkeling door, met een sterke groei van het aantal NTB-leden, deelnemers en wedstrijdorganisaties. Met naast de ETU races in Holten en Weert, het EK lange afstand tijdens de Challenge Almere-Amsterdam en de Ironman Maastricht, is ons land in 2017 ook nog eens de gastheer voor de Grand Final van de World Triathlon Series. Zoveel prachtige topevenementen, wat een weelde voor ons kleine landje. Een gouden kans om de sport nog meer te profi leren en er samen met de hele triathlongemeenschap een heel mooi triathlonjaar van te maken. Ben jij er ook bij? ikbentriathlonNL, jijbenttriathlonNL, wijzijntriathlonNL

Roel Kerkhof Hoofdredacteur

Beeld Charlie Crowhurst/Getty Images

oen ik in 1996 als hoofdredacteur van – toen nog – Triathlon Sport begon, kwam ik bij triathlonwedstrijden maar weinig collega’s van de pers tegen. De eerste triathlonhype was voorbij. Het aantal deelnemers aan wedstrijden begon te dalen, het aantal evenementen nam af en ook internationaal brokkelde de vooraanstaande positie die ons land als ‘early adopter’ in de beginjaren had ingenomen langzaam maar zeker af. En daarmee maakten ook sponsoren en de media een terugtrekkende beweging. Eén van de weinige journalisten die ik wat vaker tegenkwam was Rolf Bos, toen nog sportjournalist bij de Volkskrant. Eén van de redenen dat hij toch nog met enige regelmaat bij triathlons kwam was de onderlinge sfeer bij de wedstrijden. Atleten hadden respect voor elkaar en elkaars prestaties. In andere sporten bestond veel meer haat en afgunst, vond hij.

TRANSITION

PIONIEREN OP ARUBA

AVONTUUR

Challenge Family breidt gestaag haar wedstrijdkalender uit. In Europa schieten de wedstrijden als paddenstoelen uit de grond. Aan de overkant van de plas, in Noorden Zuid-Amerika, verloop dat wat langzamer. Op zondag 23 oktober was de premiĂ¨re van de Half Challenge Aruba. Een wedstrijd die voor de profs gemakshalve onder het Europese circuit is geschaard vanwege de Nederlandse banden. Mirjam Weerd vloog vanuit haar nieuwe domicilie CuraĂ§ao naar Aruba en doet verslag.

Tekst Mirjam Weerd Beeld Eric Wynn/Challenge Aruba

TRANSITION

as vier weken bevind ik me in het Caribisch gebied als ik naar Aruba vertrek voor de wedstrijd. Ik ben inmiddels wat geacclimatiseerd, maar het is allemaal minimaal wat ik heb ik kunnen doen. Mijn coach Susie noemt het daarom ‘onderhouden’ in plaats van trainen. Komen wonen op een tropisch eiland klinkt geweldig, het heeft echter ook een keerzijde. Een zijde waar ook een organisatie als Challenge Aruba mee te maken heeft. Ik heb vele uren in wachtkamers gezeten en ben voor ogenschijnlijke simpele dingen als een auto kopen en op je eigen naam zetten en het regelen van gas, water en licht van het kastje naar de muur gestuurd en herhaaldelijk weer terug. Hoe moet dat dan gaan bij het organiseren van een groot evenement als Challenge Aruba?

INVOERBEWIJS

Al bij aankomst op de luchthaven wordt dat merkbaar. Ik ben allang blij dat ik zo vlot met InselAir, dat in de volksmond weinig goeds voorspellend CancelAir wordt genoemd, op Aruba ben gearriveerd. Maar dan: Of ik wel een tijdelijk invoerbewijs voor mijn fiets heb. Een wat? “Ja mevrouw, u voert een fiets in en neemt deze ook weer mee terug. Daar heeft u papieren voor nodig.” Ik was er niet van op de hoogte en met mij meerdere atleten niet.

De organisatie, die toch herhaaldelijk contact heeft gehad met de douane, evenmin. Dus in allerijl worden allerlei formulieren ingevuld zodat aankomende atleten – mét fiets – gewoon door kunnen. Om twee uur ligt er een lijst van deelnemers bij de douane. Ik ben er net te vroeg. Samen met een alleraardigste douanebeambte vul ik de benodigde papierwinkel in, laat kopietjes maken van mijn paspoort en ga zonder fiets maar met een papiertje op zoek naar Judesca Briceno die mij op komt halen. Judesca heeft het enorm druk. Ze regelt alle aankomsten van de genodigde atleten en officials en is er ook als aanspreekpunt voor atleten die problemen hebben met hun fiets. Herkenbaar op de vluchthaven in haar witte polo met Challenge logo belt ze zich een slag in de rondte, regelt vervoer voor mij en houdt precies bij wie wanneer is geland. En dat alles op vijftien centimeter hoge hakken! Judesca neemt het papiertje van me over en belooft in de gaten te houden wanneer de douane ‘klaar’ is met mijn fiets. Ik word hoogstpersoonlijk opgehaald door Bas de Groot, de organisator van het evenement. Hij grijpt het ritje luchthaven-Amsterdam Manor Hotel aan om even tot rust te komen. Wel tien minuten lang gaat zijn telefoon niet af. Een verademing in deze fase van de wedstrijdvoorbereidingen. De eventmanager uit Amsterdam steekt zijn nek uit door op het Caribische eiland een triathlon te organiseren. Hij mist de Nederlandse punctualiteit en de ‘afspraak is afspraak’ mentaliteit, maar heeft veel zin om hier echt een evenement van formaat neer te zetten. Extra hulp krijgt Bas deze week ook. Diezelfde middag nog komt Richard Belderok met zijn Challenge Almere team aan op Aruba. Ook speaker Wim van de Broek zit in het KLM vliegtuig naar dit kleine paradijsje, dat net als Curaçao en Sint Maarten een zelfstandig land is binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Sinds de afscheiding van Curaçao en Sint Maarten in 2010 bestaan de Nederlandse Antillen dan ook officieel niet meer. De eilanden Saba, Sint Eustatius en Bonaire, ook wel BES-eilanden genoemd, zijn aparte gemeenten van Nederland.

De eventmanager uit Amsterdam steekt zijn nek uit door op het Caribische eiland een triathlon te organiseren. Hij mist de Nederlandse punctualiteit en de ‘afspraak is afspraak’ mentaliteit, maar heeft veel zin om hier echt een evenement van formaat neer te zetten.

VROEG SPORTEN

Als ik de volgende dag in mijn hotelkamer met balkon dat uitkijkt op het strand, palmbomen en de zee wakker word, zie ik al heel wat mensen hardlopen of wandelen langs de weg. Ik betwijfel of het allemaal atleten zijn. De opeenvolgende dagen maar ook de dagen na de wedstrijd zie ik verschillende mensen wandelen en hardlopen in de vroege ochtenduren. Ook wordt hier wat gefietst op mountainbikes en racefietsen. Toeristen en locals schat ik zo in. Hoewel ik het idee heb dat de luchtvochtigheid hier op Aruba minder is dan op Curaçao en ook de temperatuur een paar graden lager lijkt, is vroeg sporten in dit

tropische gebied een must. Overdag in de brandende zon warm, zeg maar gerust heet. In de middag mag ik een clinic geven aan kinderen. Ik verheug me erop, want zo kan ik mijn ‘pro’ status als inspiratie gebruiken. Ik weet echter niet dat dit kinderen zijn die bij de nationale zwembond trainen. En dus beter zwemmen dan ik! Daar kom ik snel genoeg achter als de ze het water induiken. Ik improviseer erop los, klets wat, geef ze een paar van mijn favoriete zwemsets en zie lachende gezichten. Er komen zelfs vragen.

Op een steenworp afstand is Marc Herremans bezig met een clinic voor gehandicapten. Een klasje met bijna 20 mensen! Hij spreekt in het Vlaams en wordt geflankeerd door een dame die alles vertaald naar het Papiaments. Mooi en inspirerend. Nadat ik de hele vrijdag met migraine in bed heb doorgebracht, besluiten we zaterdag toch maar in te checken voor de race. Ik voel me langzaam weer mens worden en mijn vriend Rick neemt me de avond voor de wedstrijd mee om de nationale vogel de shoko, ook wel holenuil genoemd, te bekijken. Ze worden voornamelijk bij zonsondergang actief en Rick weet toevallig waar ze zitten. Twee kleine uilenkoppies kijken ons aan vanuit het hoge gras. Heel bijzonder. Ook zien we bij zonsondergang leguanen in langwerpige cactussen naar boven klimmen. Daar hoeven ze alleen maar hun bek open te houden om vliegen te vangen. Een prachtig gezicht.

WEDSTRIJDDAG

Het is pikkedonker als ik samen met Rick naar het Hyatt Regency Resort loop waar de wisselzone is. Daar verzamelen de ruim driehonderd deelnemers voor de halve en de sprinttriathlon zich op het strand van Palm

010

011

TRANSITION

Beach, dat regelmatig opduikt in lijstjes van mooiste stranden in het Caribisch gebied. Pas om zes uur begint het licht te worden. De start voor de profs wordt een paar minuten uitgesteld, want de boeien zijn nog nauwelijks te zien. Als het startschot klinkt voor één grote ronde zwemmen ben ik niet als eerste weg. Maar met een paar snelle slagen schiet ik vooruit en probeer de meest gunstige lijn te pakken naar de eerste boei. Het water is heerlijk en knalblauw. Een heel klein beetje troebel door de orkaan Matthew die – heel ongewoon voor dit gebied – een paar weken eerder ook over de Benedenwindse eilanden raasde, maar je ziet de bodem nog steeds heel goed.

een coachpost een tweede ijsklomp in mijn sport-bh. Als ik hem er een halve ronde later uittrek, zie ik dat het geen panty is, maar een sok. Die arme Rick loopt nu sokloos op Aruba rond om mij van ijs te voorzien. Een briljante vondst is het wel. Ik eindig als derde, hoewel ik in tijd door de Curaçaose topatlete Marlies Kort, die de snelste is van alle age groupers(!), voorbij ben gestoken. Met 14 seconden om precies te zijn. De Curaçaose deelname aan de eerste Challenge Aruba was flink. Evenals de Arubaanse. Hopelijk starten volgend jaar ook meer atleten uit Nederland en Duitsland nu Yvonne van Vlerken en haar partner Per Bitnner de wedstrijd op hun naam hebben geschreven.

Af en toe schiet er een vis onder me langs en, zoals altijd in open water, zie ik in mijn ooghoeken allerlei grote schaduwen. Ik onderdruk de neiging om te gaan kijken en zet de turbo aan als ik op mijn voeten wordt getikt. Even later lig ik los, maar de kracht is inmiddels ook al verdwenen. Ik kom weliswaar als eerste uit het water, maar het duurt niet lang of de grote dames zitten ook al op de fiets. Na nog geen drie kilometer word ik al ingehaald door Yvonne van Vlerken, Linsey Corbin en Heather Jackson. Mijn kracht is helemaal verdwenen en ik peddel wat in het rond. Ik weet dat ik moet eten en dat doe ik dan ook gretig. Na de tweede van drie fietsronden ben ik al helemaal door mijn voeding heen, maar begint de kracht ook weer een beetje terug te keren. Ik zet wat extra druk op de pedalen en ga ineens weer vooruit. Heerlijk. Ondertussen geniet ik weer van de power, de prachtige kleurschakeringen in de Caribische zee, de mooie witte stranden van Malmok en Arashi Beach waar we langsrijden en het klimmetje naar het keerpunt bij de vuurtoren op het noorden van het eiland. De wegen zijn deels goed, kennen wat vluchtheuveltjes en drempels en bij de vuurtoren ligt zand op de weg. Het kan niet anders, je rijdt immers op een Caribisch eiland. Als ik mag wisselen naar het hardlopen is de zon flink aan het branden. Er is nauwelijks wind, er zijn nauwelijks wolken. Er is geen ontkomen aan – dit wordt een kneiterheet looponderdeel. Ik besluit rustig te beginnen, me goed te verzorgen en pas halverwege te besluiten of ik harder zal gaan of niet. De vlakke loopronde van 7 kilometer gaat eerst over de zogeheten Strip naar het zuiden, om vervolgens via de slingerende paadjes tussen het strand en de exclusieve hotels weer terug te gaan.

AMERIK A ANSE TOERISTEN

Diezelfde avond is er een poolparty bij het Hyatt Regency waar de awards worden uitgereikt. Wat een toplocatie! Voor een eerste evenement heeft de organisatie een heel goede wedstrijd neergezet. Ja, het was heet. Ja, het is een tropisch eiland waar de omstandigheden vragen om een andere racetactiek. Niet per se

Van alle kanten hoor ik aanmoedigingen van toeristen die liggen te zonnen op een bedje aan het strand of van een drankje genieten in het zwembad aan een heuse zwembadbar. Een groter contrast kan er niet zijn. respectvol naar de sporters toe. Organisator Bas toonde zich vooraf wat bezorgd over de inzet van vrijwilligers, maar dat blijkt totaal niet nodig te zijn geweest. De vrijwilligers roepen, moedigen aan en wijzen ons de weg. Ze doen werkelijk fantastisch werk. De politie heeft de fietsroute geweldig strak afgesloten en de brandweer staat in het noordelijke puntje van het loopparkoers met extra water. In de tweede ronde loop ik Heather Jackson voorbij. De hitte heeft de nummer drie van de Ironman Hawaii twee weken eerder aardig knock-out geslagen. Ik steek even later bij

CHALLENGE ARUBA 2017 Op 22 oktober volgend jaar wordt de tweede editie van de Challenge Aruba gehouden. Er kan worden gekozen uit twee afstanden; de Half Challenge (1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 21 km lopen) en een sprinttriathlon (750 meter zwemmen, 22,5 km fietsen en 7 km lopen). Op beide afstanden kan ook met een team worden deelgenomen. Inschrijven kan tot 1 oktober 2017, maar hoe eerder je inschrijft, hoe lager het inschrijfgeld. Voor meer informatie zie www.challenge-aruba.com

de snelste wint onder deze omstandigheden. Slim racen, goed voorbereiden en na blijven denken zijn ingrediënten die je nodig hebt om een wedstrijd in dit gebied te klaren. Wil je ooit naar Hawaii? Ga dan zeker deze wedstrijd eens doen. Dan weet je wat je te wachten staat. Daarnaast is het heerlijk te combineren met een vakantie met het hele gezin. Het Engels woord racecation is er voor uitgevonden. Of gewoon zelf bedacht door de Amerikaanse atleten? Het maakt niet uit. Ik heb genoten en wil volgend jaar graag weer aan de start staan.

012

TRANSITION

INSPIRATIE VAN OVER DE HELE WERELD MEDIA

Boek

Was getekend 2

DC Rainmaker

Online

Onder Angelsaksische triatleten

technologische nieuwtjes voor

De Paralympische Spelen van

is hij een begrip, maar ook menig

hardlopers, fietsers en triatleten,

2016 waren voor Nederland de

Nederlands triatleet is geïnte-

waarover en waarvoor hij ook re-

meest succesvolle ooit. In Was

resseerd in de laatste technische

views en gebruikershandleidingen

getekend 2, de opvolger van het in

gadgets voor duursporters weet

schrijft. Daarnaast deelt hij op zijn

2008 verschenen Was getekend,

hem te vinden: Ray Maker, beter

website persoonlijke reis-, race- en

vertellen zestien Nederlandse

bekend als DC Rainmaker. Al sinds

zelfs kookervaringen.

paralympische sporters, waaron-

2007 blogt de in Parijs wonende

der ‘onze‘ gouden medaillewinnaar

Amerikaanse triatleet over allerlei

Jetze Plat, hun indrukwekkende en inspirerende levensverhaal. Op weg naar én in Rio de Janeiro. De sporters zijn geportretteerd door auteur Eddy Veerman en

Boek

SPORTables

fotografe Mathilde Dusol en ver-

Veel fanatieke duursporters

halen in 240 pagina’s over drama

grijpen terug op sportdranken,

en kracht, over hindernissen en

-gels en -dranken om voldoende

nieuwe kansen, angst, acceptatie

energie binnen te krijgen, maar

en ambitie en over levens waarin

niet iedereen wil dit. Studenten

elke dag topprestaties geleverd

van de minor Sport en Voeding

moeten worden.

van de HAN ontwikkelden daarom een kookboek voor

ISBN 078-90-5472-385-1

sporters met een druk en actief leven: SPORTables. Met de informatie over sportdiëtetiek en de meer dan 65 recepten in dit boek maak je heel eenvoudig naar eigen smaak en afgestemd op de persoonlijke energiebehoefte je eigen sportvoeding, van repen tjokvol snelle energie tot gezonde tussendoortjes. Het boek is te verkrijgen via nozelheden.nl. ISBN 978-94-92206-22-0

Jan Frodeno

Social media

Je vraagt je af waar hij de tijd

Op Facebook, Twitter en Instagram

vandaan haalt – uitgroeien tot

kun je volgen wat er in zijn (spor-

één van de aller succesvolste

tieve) leven gebeurt en wat hem

triatleten ooit, pril vaderschap

interesseert. Je bent niet alleen;

en dan ook nog volop actief in de

bij elkaar heeft hij inmiddels meer

sociale media –, maar Jan Frodeno

dan 280.000 volgers.

lukt het. Met een tweede zege in de Ironman Hawaii groeide zijn

Instagram en Twitter @janfrodeno

status weer een beetje verder.

Facebook @JanFrodenoTriathlon

dcrainmaker.com

014

015

TRANSITION

We moeten samen een positieve ‘vibe’ in Nederland creëren, waardoor elke triatleet in Nederland weet dat er iets bijzonders staat te gebeuren – en er bij wil zijn als deelnemer, vrijwilliger of supporter –, en dat héél Nederland mee beweegt.”

nicatieschakels tussen de NTB en de triathlongemeenschap, de verenigingen en organisaties. De ambassadeur laat het geluid van het WK in de eigen omgeving horen en pikt kansrijke signalen in zijn of haar eigen omgeving op. Die omgeving kan de eigen triathlonvereniging zijn, maar kan ook een gebied zijn waar de triathlonsport nu nog niet op de kaart staat.”

Met z’n allen naar Rotterdam VOLGEND JAAR WORDT EEN BELANGRIJK JAAR VOOR DE TRIATHLONSPORT IN NEDERLAND. MET DE GRAND FINAL VAN DE WORLD TRIATHLON SERIES VINDT – NAAST DE IRONMAN HAWAII – HET BELANGRIJKSTE TRIATHLONEVENEMENT VAN HET JAAR IN ROTTERDAM PLAATS. DE NTB WIL DAAR GRAAG EEN GROOT ORANJE FEEST VAN MAKEN. TEGELIJK WIL DE TRIATHLONBOND DE KANS AANGRIJPEN OM MEER MENSEN KENNIS TE LATEN MAKEN MET DE SPORT. NEDERLANDS FEEST

at kan de bond niet alleen, daar moeten we met z’n allen werk van maken”, zegt Berteke de Jong. Bij velen al bekend als coördinator van de teamcompetities, coördineert De Jong nu ook de side events om de Grand Final in Rotterdam een echt Nederlands feestje te laten worden. “We moeten samen een positieve ‘vibe’ in Nederland creëren, waardoor elke triatleet in Nederland weet dat er iets bijzonders staat te gebeuren –

en er bij wil zijn als deelnemer, vrijwilliger of supporter –, en dat héél Nederland mee beweegt. We willen dit feestje met heel Nederland vieren en de sport bekender maken.”

AMBASSADEURS GEZOCHT

Een belangrijke rol in het enthousiasmeren en mobiliseren van mensen en het signaleren en mogelijk initiëren van nieuwe initiatieven die daar een bijdrage aan kunnen leveren is

Tekst Roel Kerkhof Beeld Toon Dompeling/Orange Pictures, Tim Buitenhuis

In de stad Rotterdam zelf zijn Rotterdam Topsport en de gemeente Rotterdam de partners van de NTB. In de rest van het land zal de NTB initiatieven die de koppeling met het WK willen maken waar mogelijk ondersteunen en faciliteren. “Daarvoor heeft de bond budget vrij gemaakt”, laat De Jong weten. “Je moet dan denken aan een financiële bijdrage om een trainer in te huren voor een clinic op school of het regelen van fietsen en helmen, maar ook voor bijvoorbeeld het regelen van korting op busvervoer en/of verblijf als verenigingen met een grote groep naar Rotterdam willen afreizen.”

WK TOOLKIT

weggelegd voor de ambassadeurs voor het evenement in Rotterdam. De eerste ambassadeurs hebben zich inmiddels aangemeld. “Voor de eerste 25 ambassadeurs hebben we twee vrijkaartjes voor het WK shorttrack in Rotterdam, in maart komend jaar”, vertelt de Jong, die hoopt op zo’n honderd ambassadeurs. “Zij zijn enorm belangrijk in het hele traject richting de Grand Final. Het zijn de commu-

Tevens wordt gewerkt aan een zogeheten ‘WK Toolkit’, waarmee organisaties en verenigingen zich zowel digitaal als fysiek kunnen linken aan de Grand Final in Rotterdam. De Jong: “In eerste instantie gaat het dan om banners voor op website en logo’s die verenigingen en organisaties aan hun eigen uitingen kunnen koppelen, waardoor ze zich kunnen profileren als supporter van het WK. Verder kan worden gedacht aan promomateriaal in de vorm van filmpjes die eventueel in de eigen video’s kunnen worden gemonteerd, spandoeken en strandvlaggen en informatie voor in de deelnemerstasjes.”

Zie je voor jezelf een rol weggelegd als ambassadeur of heb je goede ideeën om het enthousiasme voor de World Triathlon Series Grand Final in Rotterdam nog verder aan te wakkeren, neem dan contact op met Berteke de Jong: berteke.de.jong@triathlonbond.nl. Meer informatie over de ITU World Triathlon Series Grand Final Rotterdam vind je op rotterdam.triathlon.org/nl.

Als het gaat om de wegen die kunnen worden bewandeld om mensen kennis te laten maken met de triathlonsport wordt onder meer gedacht aan Start2Tri-cursussen voor volwassenen, clinics voor kinderen in het basis- en voortgezet onderwijs en extra startseries voor de jeugd bij evenementen. “Door je met bestaande of nieuwe initiatieven als supporter van het WK te presenteren wek je misschien meer belangstelling voor de eigen vereniging of wedstrijd en wordt meteen het WK in Rotterdam onder de aandacht gebracht. Tijdens het NTB-congres vorige maand kwamen vanuit de workshop over dit onderwerp meer leuke ideeën voort: Kinderen die al aan triathlon doen kunnen op school een spreekbeurt over hun hobby houden of via bekende YouTube-kanalen kinderen de triathlonsport tonen.”

Het moet er uiteindelijk in resulteren dat de triathlonsport in Nederland nog eens een extra impuls krijgt en dat er zoveel mogelijk enthousiaste mensen naar Rotterdam afreizen om deze voor Nederland unieke triathlonhappening zelf mee te beleven – als deelnemer, als vrijwilliger of als supporter. Deelnemen kan onder meer tijdens het officiële ITU WK voor age groupers op zowel de sprint- als de olympische afstand. De eerste atleten hebben zich vorig jaar al gekwalificeerd tijdens het testevent dat in juli van dit jaar in Rotterdam plaats vond. Binnenkort wordt bekend gemaakt in welke andere wedstrijden Nederlandse atleten zich kunnen plaatsen. Inschrijven voor deze series gaat trouwens via de NTB. Voor de geplande open serie (een sprinttriathlon) en de kids race kan iedereen zich aanmelden. “Er is voor elk wat wils. Het hele gezin kan meedoen”, aldus De Jong.

GROOT TRIATHLONFEEST

En dat is wat de Nederlandse Triathlon Bond hoopt: Zoveel mogelijk triatleten die in Rotterdam komen meedoen, hun supporters meenemen, om er dan samen met al die duizenden atleten en triathlonfans van over de hele wereld een groot triathlonfeest van te maken. “De voorbereidingen zijn in volle gang en de uitstraling zal vele malen groter zijn dan tijdens het WK paratriathlon dit jaar”, verzekert De Jong. “TIG Sports, organisator van deze grootse wedstrijd, heeft de ambitie er een festivalachtig evenement met catering en podia met muziek en andere randactiviteiten van te maken. Iedereen moet gewoon komen.”

016

017

TRANSITION

blessures de ba as

op de hoeveelheid energie die je nodig hebt. Ook de duur, intensiteit en frequentie van de trainingen zijn van invloed op de kilocalorieën die je dagelijks moet eten om je lichaam van voldoende energie te voorzien. Met behulp van je vetvrije massa (= lichaamsgewicht minus vetmassa, zie kader) kun je een schatting maken van je dagelijks energiebehoefte. Door de vetvrije massa als uitgangspunt te nemen wordt er rekening mee gehouden dat een atleet met meer spiermassa, meer energie verbruikt. Het behoud en herstel van spieren vraagt namelijk meer energie dan het behoud van inactieve vetmassa.

met juiste voeding WE WILLEN TRAINEN. HARD, VEEL EN LANG. MAAR ALS WE NIET OPPASSEN MET ONZE TRAININGSBELASTING LIGT EEN BLESSURE OP DE LOER. GOED MATERIAAL, EEN RUSTIGE TRAININGSOPBOUW EN VOLDOENDE RUST KUNNEN BLESSURES VOORKOMEN. MAAR WIST JE DAT OOK VOEDING EEN GROTE ROL SPEELT IN HET VOORKOMEN EN GENEZEN VAN BLESSURES? VOEDING

Voor dagelijkse activiteiten is minimaal 30 kcal per kilogram vetvrije massa nodig. Voor actieve triatleten is die behoefte, inclusief trainingen, al snel 40-50 kcal per kilogram vetvrije massa. Eet je minder dan die hoeveelheid dan ontstaan er problemen met de stofwisseling – dus ook de stofwisseling van spieren en botten – en kunnen er hormonale problemen ontstaan. Weeg je 80 kilogram en heb je een vetpercentage van 15% dan is je vetvrije massa 68 kg. Je hebt dan minimaal 2.040 kcal per dag nodig, plus de energie die je verbruikt in trainingen. Een actieve triatleet heeft echter al gauw zo’n 3.000 kcal per dag nodig. Met behulp van een huidplooimeter (calliper) kun je uitrekenen wat jouw vetpercentage is. Liefst laat je dit doen door een getrainde specialist.

ns lichaam is een enorm actieve fabriek. Je stopt er energie in en vervolgens gaat het aan de slag om je temperatuur te handhaven, je lichaamscellen continu te vervangen en om indringers buiten te houden waarmee je weerstand op peil blijft. Als je daar nog een paar zwem-, fiets-, loop- en eventueel krachttrainingen aan toevoegt snap je dat die fabriek niet kan draaien op een paar slablaadjes. De energie die je dagelijks eet wordt verdeeld aan de hand van een ranking. Vitale organen krijgen prioriteit. Hersenen, hart en longen eisen de meeste energie op. Daarna zijn de andere organen, zoals darmen, nieren, milt, lever en spieren, aan de beurt. Alleen wanneer sprake is van een (tijdelijk) energieoverschot kan het lichaam daadwerkelijk nieuwe weefsels maken, zoals nieuwe spiercellen voor sterkere spieren en nieuw botweefsel voor sterkere botten. Bij een te lage energie-inname komen deze processen onder druk te staan. Heb je net een fikse looptraining gehad – waarbij delen van onze botten worden afgebroken, botresorptie genaamd – en is er sprake van een chronisch energietekort, dan heeft je lichaam onvoldoende voedingsstoffen om nieuw botweefsel te vormen. Gebeurt dit te vaak achter elkaar dan zullen botten steeds verder verzwakken, met mogelijk een stressfractuur of zelfs botbreuk tot gevolg.

VOEDINGSSTOFFEN

Behalve voldoende energie moet je voeding ook specifieke voedingsstoffen bevatten. Een sporter heeft koolhydraten, vetten én eiwitten nodig om blessures te voorkomen. Daarnaast zijn vitamine D, calcium en voldoende antioxidanten essentieel voor herstel na inspanning.

Hetzelfde geldt voor spiercellen. Tijdens intensieve trainingen (met name hardlopen en krachttraining) ontstaan kleine spierscheurtjes. Mits er voldoende energie aanwezig is, gaat het lichaam in de rust na de training aan de slag om deze spierscheurtjes te herstellen. Bij een energietekort worden deze scheurtjes door elke training iets groter en kan geleidelijk een blessure ontstaan. Inname van voldoende energie via de voeding is dus de eerste vereiste om een blessure te voorkomen.

ENERGIEBEHOEF TE

Het exact bepalen van je eigen energiebehoefte is vrijwel onmogelijk. Lengte, gewicht, leeftijd, geslacht, spiermassa en zelfs de mate van ervaren stress hebben allemaal invloed

Bij een energietekort worden spierscheurtjes die door training ontstaan steeds iets groter en kan geleidelijk een blessure ontstaan.

Koolhydraten – Koolhydraten vormen de belangrijkste bron van energie voor ons lichaam. Zonder voldoende koolhydraten wordt het lastig om warm te blijven, om spieren te laten werken en om helder na te denken. Inderdaad, onvoldoende koolhydraatinname kan een goede hersenfunctie in de weg staan. Ook voor de vorming van nieuwe spieren botcellen zijn koolhydraten nodig. Een tekort aan glucose zorgt namelijk onder andere voor een toename van het stresshormoon cortisol. Dat is in hoge concentraties een zogenaamd catabool hormoon; het stimuleert de afbraak van (spieren bot)cellen. Voor al onze lichamelijke processen is het dus belangrijk om voldoende koolhydraten aan te vullen; 5-7 gram/kg lichaamsgewicht per dag bij maximaal vier keer per week trainen. Train je elke dag, ga dan uit van 7-12 gram/kg. Eiwit – Per dag heb je zo’n 0,8-2,0 gram/kg eiwit nodig, bij voorkeur via meerdere porties van zo’n 20 gram verspreid over de dag. Eiwit bestaat uit twintig verschillende bouwstenen, de zogenaamde aminozuren. Acht hiervan zijn

Vetvrije massa berekenen 1.

Meet de huidplooi van biceps, triceps, middel (net boven je heupbot) en schouderblad. Tel de millimeters van deze metingen op.

Bereken je vetmassa door je vetpercentage te vermenigvuldigen met je lichaamsgewicht.

Zoek jouw vetpercentage op in de tabel hieronder.

Verminder je lichaamsgewicht met je vetmassa. Het resultaat is je vetvrije massa.

Mannen (per leeftijdsgroep) Som (mm)

16-29

30-49

50+

8.1

12.1

12.5

9.2

13.2

13.9

10.2

14.2

15.1

11.2

15.2

16.3

12.1

16.1

17.4

12.9

16.9

18.5

14.7

18.7

20.8

16.3

20.3

22.8

17.7

21.8

24.7

19.0

23.0

26.3

20.2

24.2

27.8

21.2

25.3

29.1

22.2

26.3

30.4

23.2

27.2

31.5

24.0

28.0

32.6

24.8

28.8

33.7

25.6

29.6

34.6

26.3

30.3

35.5

27.0

31.0

36.5

100

27.6

31.7

37.3

Vrouwen (per leeftijdsgroep) Som (mm)

16-29

30-49

9.4

14.1

50+ 17.0

11.2

15.7

18.6

12.7

17.1

20.1

14.1

18.4

21.4

15.4

19.5

22.6

16.5

20.6

23.7

17.6

21.5

24.8

18.6

22.4

25.7

19.5

23.3

26.6

21.6

25.2

28.6

23.4

26.8

30.3

25.0

28.3

31.9

26.5

29.6

33.2

27.8

30.8

34.6

29.1

31.9

35.7

30.2

32.9

36.7

31.2

33.9

37.7

32.2

34.7

38.6

33.1

35.6

39.5

34.0

36.3

40.4

Voorbeeld: Je weegt 80 kilogram en de som van je huidplooien is 30. Je hebt dan een vetpercentage van rond de 16,9%. Dit betekent dat je vetmassa (80*0.169 =) 13,5 kg bedraagt. Je vetvrije massa is dus (80-13,5) = 66,5 kg. Ter info: Vrouwelijke triatleten hebben een gemiddeld vetpercentage van 18%, mannen rond de 10%.

018

019

TRANSITION

essentieel. Deze kan het lichaam zelf niet produceren maar moeten we uit onze voeding halen. We hebben al deze aminozuren nodig om goed te herstellen maar drie ervan spelen een belangrijk rol in blessurepreventie. Dit zijn leucine, valine en isoleucine, de zogeheten BCAA’s, die helpen spieratrofie (spierafbraak) te voorkomen. Vooral leucine wordt in verband gebracht met het herstel van onze spiercellen. Wanneer je geblesseerd bent en minder of helemaal niet kunt trainen kan het zijn dat je wat spiermassa verliest. Eet je in die periode extra BCAA’s dan voorkom je (een deel van) deze spierafbraak. Bovendien zorgen de drie aminozuren ervoor dat je lichaam de trainingsprikkel beter herkent wanneer je wel weer aan de slag kunt en ben je dus sneller weer op je oude niveau. De drie BCA A’s vind je vooral in eieren, biefstuk, zalm, kip, sojabonen en melk. Ook worden ze nogal eens toegevoegd aan eiwitshakes. Voor een optimaal effect is een minimale hoeveelheid nodig om de opbouw van spiermassa mogelijk te maken: 3 gram leucine per portie, liefst in combinatie met 1 gram isoleucine en 1 gram valine. Dat zit bijvoorbeeld in vier (grote)

Heb je een blessure dan doe je er goed aan niet alleen je training onder de loep te nemen, maar ook extra aandacht te schenken aan je voeding.

Slechte voeding compenseren met supplementen die veel antioxidanten bevatten kun je echter beter niet doen. Onderzoek heeft aangetoond dat antioxidanten in de vorm van supplementen het trainingseffect in de weg kunnen staan, omdat je lichaam zo niet zelf sterker hoeft te worden na een training.

eieren, 150 gram biefstuk of 125 gram kip. Eet je liever geen vlees? Dan voorzien 80 gram sojabonen of 80 gram Parmezaanse kaas in de benodigde hoeveelheid BCAA’s. Vet – Sporters die willen afvallen zijn soms geneigd hun vetinname te verminderen. Waar een te hoge inname van vet weinig kwaad kan, werk je met te weinig vetinname blessures juist in de hand. De relatie tussen vetinname en blessures is duidelijk. Atleten waarvan de voeding minder dan 30% vetten bevat lopen twee keer zoveel kans op blessures dan atleten voor wie de energie-inname uit meer dan 30% vetten bestaat. Vetten zijn nodig voor de opname van de vetoplosbare vitaminen K, E en A. Vitaminen E en A werken als antioxidant in het lichaam en ondersteunen het herstel na inspanning. Vooral in wortel (vitamine A), pompoen (vitamine A) en eieren (vitamine A en E) zitten veel van deze vitamines. Eet je wortel of pompoen dan doe je er goed aan dit te combineren met een klein beetje olie of boter; zo bevorder je de opname van vetoplosbare vitamines. Bij een te lage vetconsumptie wordt ook de opname van vitamine K (uit groene groenten, bloemkool, yoghurt en volkorenproducten) geremd. Een salade eet je dus liever met een beetje vet en in volle yoghurt zit meer vitamine K opgenomen dan in magere yoghurt. Let er overigens wel op dat je voldoende meervoudig onverzadigde vetzuren (omega-3 en omega-6) eet. Deze zijn essentieel voor een optimaal herstel. Omega-3 (uit onder andere vette vis, chiazaad en papaja) heeft een ontstekingsremmende werking. Uit onderzoek onder een grote groep lopers bleek dat degenen die een blessure hadden opgelopen duidelijk minder meervoudige vetzuren aten dan degene die blessurevrij

Het is niet nodig je te richten op specifieke groenten of fruitsoorten die rijk zijn aan antioxidanten. Juist variatie zorgt ervoor dat je alle stoffen binnenkrijgt die nodig zijn. Broccoli is een gezonde keuze, maar niet als je het zeven dagen per week eet. Je lichaam heeft meer baat bij afwisseling met bijvoorbeeld wortel (bevat onder andere de antioxidant caroteen), aubergine (bevat nasusine) boerenkool (bevat luteïne), tomaten (bevat lycopeen) of spruitjes (bevat sulforafaan). En vergeet ook niet verschillende kruiden toe te voegen aan je maaltijden: Knof look, kurkuma, gember, rozemarijn, tijm en kruidnagel staan bekend om hun ontstekingsremmende werking.

GEBLESSEERD? VOEDING!

bleven. Het ging om gemiddeld 13,3 gram tegenover 17,2 gram per dag. Sterke botten – Voor het behoud en het herstel van sterke botten zijn twee voedingsstoffen belangrijk: Calcium en vitamine D. Per dag is zo’n 1000 mg calcium en 10 mcg vitamine D nodig. Calcium zit vooral in zuivel, groene groenten, vis uit blik en sommige ontbijtproducten (met toegevoegde calcium). Voldoende vitamine D innemen is een uitdaging en voor veel sporters geldt dat ze hier een tekort aan hebben. In de zomer, wanneer je voldoende onbedekt buitenkomt, is het mogelijk om vitamine D aan te maken. Maar in de winter kan suppletie met 10-20 mcg (400-800 IE) per dag geen kwaad. Vitamine D zorgt ervoor dat calcium door het lichaam kan worden opgenomen. Mis je één van beide stoffen dan kan het lichaam z’n botherstellende werk dus niet doen. Overigens is vitamine D niet alleen belangrijk voor sterke botten, een tekort zorgt ook voor vermindering van spierkracht. Sterke spieren en pezen – Bij veel pees- en spierblessures is sprake van een ontsteking. Je kunt je lichaam helpen deze ‘op te ruimten’ door extra op je voeding te letten, met name de antioxidanten. Vooral groenten, fruit, volkorengranen, kruiden, peulvruchten en noten zitten vol met deze stofjes, die nodig zijn voor het herstel van cellen en als afweer tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Atleten die meer antioxidanten eten zijn minder vaak ziek en minder vaak geblesseerd dan atleten die weinig van deze stoffen innemen.

Bronnen van calcium (ADH = 1000 mg) 1 glas halfvolle melk (250 ml)

290 mg

1 glas sojamelk (250 ml)*

300 mg

250 gram spinazie

325 mg

25 gram kaas

190 mg

50 gram sardientjes in blikje

235 mg

250 gram broccoli

265 mg

1 eetlepel kaneel (10 gram)

120 mg

1 eetlepel tahin (15 gram)

100 mg

100 gram tofu

200 mg

50 gram gedroogde vijgen

85 mg

* Aan vrijwel alle plantaardige dranken (soja, amandel, haver, rijst) wordt 120 mg calcium per 100 ml toegevoegd.

Over de auteur Miriam van Reijen is Run Bike Run atlete, bewegingswetenschapper en voedings- en gezondheidscoach. Ze schrijft regelmatig semiwetenschappelijke artikelen over voeding voor Runner’s World, Brooksrunning.nl, Sportgericht, Matchmagazine, Shesports.nl en Start to Run. Samen met Barbara Kerkhof schreef ze Het hardloperskookboek, waarvan onlangs het tweede deel verscheen.

Het lichaam heeft dus voldoende energie en voldoende specifieke voedingsstoffen nodig om goed te kunnen herstellen en blessures te voorkomen. Maar meer is niet altijd beter. Een overschot aan energie, of dat nu is door een teveel aan koolhydraten, vetten of eiwitten, vormt een belasting voor het lichaam. Zo kan een teveel aan toegevoegd suiker, dierlijk vet of alcohol zorgen voor ontstekingen in ons lichaam. Je lichaam zal dan eerst aan de slag gaan met deze voedingsgerelateerde ontstekingen alvorens een mogelijke ontsteking als gevolg van een blessure aan te pakken. Heb je een blessure dan is de energiebalans dus extra belangrijk. Je doet er dan goed aan niet alleen je training onder de loep te nemen, maar ook extra aandacht te schenken aan je voeding. Blessureherstel kan betekenen dat het lichaam een verhoogde energiebehoefte heeft. Zorg dus dat je voldoende blijft eten. Maar weinig of geen training betekent tegelijk dat je minder energie nodig hebt dan wanneer je volop in training bent. Bij een botblessure let je daarom gericht op de inname van calcium, vitamine D en voldoende gezonde vetten, bij een pees- of spierontsteking kies je producten met veel antioxidanten, zorg je voor variatie in groente en fruit en let je op specerijen en kruiden. Alcohol, toegevoegde suikers en dagelijks rood vlees laat je dan beter even staan. In de praktijk komt dit neer op: Extra groente en fruit, een afwisseling van zalm, biefstuk, eieren en melk en wat extra lijnzaad, vette vis en (wal)noten. Suppletie met vitamine D en eventueel omega-3 kan gedurende het herstel van je blessure ook zeker geen kwaad.

020

021

TRANSITION

MOMENT

Ik zit voor mijn fotografie veel in België, met name de Ardennen. Zes jaar geleden heb ik een hersenbloeding gehad. Sporten is er niet meer bij. Door wedstrijden te fotograferen ben ik toch lekker buiten in de natuur. En in België met al die heuvels, bossen en meren kun je nu eenmaal mooiere sfeerplaatjes maken dan in Nederland. Deze foto is PIEYT

genomen tijdens het zwemonderdeel van de Belman Triathlon, in het meer van Robertville. De helikopter was in de lucht om een fotograaf foto’s te kunnen laten nemen. Dat beperkte me teveel, dus ging ik niet mee. Ik hou er nu eenmaal niet van om tijdens het fotograferen van anderen afhankelijk te zijn en de regie uit handen te moeten geven. Ludo van der Put

Ludo van der Put (52) uit Maastricht

uiteraard maakt hij ook foto’s van de

was wielrenner en later triatleet tot hij

Ironman Maastricht, die onder meer in

moest stoppen vanwege een knieblessure.

Transition verschenen.

Hij werkt als postsorteerder en -besteller

www.ludo-grafi ca.nl

en begon ooit met een Olympus foto’s te maken bij vooral wielerevenementen. Tegenwoordig maakt hij samen met zijn vrouw Simone onder meer foto’s van de trail runs en triathlons georganiseerd door het Belgische Sport-events.be. En

022

TRANSITION

TRIATHLONGEVOEL PIEYT

Voorzitter met ambitie

035-6245475

NIEUWE FIETS KOPEN

MARK VERHAEGEN BEROEP

Sales engineer

WOONPLAATS

Baexem

LEEFTIJD

TRIATHLON SINDS

2011

WELKE FIETSEN PASSEN BIJ JOU EN JE FYSIEKE EIGENSCHAPPEN WELK ZADEL GAAT JE HET MEESTE

COMFORT GEVEN WELKE CRANKLENGTE IS VOOR

JOU DE BESTE OPLOSSING

OPTIMALE ZITBUISHOEK

Mark Verhaegen schreef in 2014 op eigen initiatief een meerjarenvisie voor de Triathlon Vereniging Weert, een van de zes opleidingsverenigingen van de NTB, en werd prompt gevraagd om voorzitter te worden. “In 2013 begonnen de teamcompetitiewedstrijden op te komen en ik was vertegenwoordigd in het team van TV Weert. We waren toen al een relatief grote vereniging met negentig leden, maar ik miste een duidelijke richting binnen de club. Ambitieus als ik ben, heb ik voor mezelf een meerjarenplan geschreven. Waar zouden we in 2020 met de vereniging kunnen staan? Ik wilde de club op de kaart zetten.” Het plan werd gepresenteerd in de Algemene Leden Vergadering én goedgekeurd. Vervolgens werd hij gevraagd om voorzitter te worden. “Ik had zelf meer een functie als bestuurslid technische zaken in gedachten, maar als je echt dingen voor elkaar wilt krijgen zit je als voorzitter natuurlijk op de beste positie.” Jeugd staat centraal in het meerjarenplan. “We moeten het echt van de jeugd hebben om ook in de toekomst een florerende vereniging te zijn. Jeugd aantrekken is niet makkelijk. Wij hebben het geluk dat we in Weert een eigen scholierentriathlon hebben, waaraan ieder jaar zo’n 500 scholieren meedoen. Ons doel is ieder jaar drie nieuwe leden te werven. De afgelopen drie jaar zijn we van negen naar negentien jeugdleden gegroeid.” Sinds 2015 is TV Weert een opleidingsvereniging van de NTB. Opleidingsverenigingen zijn clubs die voldoende faciliteiten hebben en als locale kenniscentra voor andere verenigingen fungeren. “We werken nauw samen met de NTB en we hebben in Remco de Veen een

ALLES IS TE TESTEN OP DE

GURU DFU

FIT BIKE WE MOETEN HET ECHT VAN DE JEUGD HEBBEN OM OOK IN DE TOEKOMST EEN FLORERENDE VERENIGING TE ZIJN.” hoofdtrainer die ook voor het NTC in Sittard werkt. Door het aantrekken van een goede trainer en het opleiden van jonge talenten hopen we in de toekomst in de subtop van de 1eDivisie Triathlon mee te draaien. Maar we focussen ons niet alleen op wedstrijdsporters. Iedereen heeft de gelegenheid om bij ons te trainen. We stimuleren nu ouders om samen met hun kinderen bij ons te komen trainen door trainingsuren te combineren. Praktisch, maar ook gezellig.” Naast het voorzitterschap en zijn werk vond Verhaegen afgelopen jaar ook nog tijd om te trainen voor zijn eerste hele triathlon. “Ik doe pas sinds vijf jaar aan triathlon. In 2008 kreeg ik van mijn toenmalige werkgever – destijds sponsor van Yvonne van Vlerken – de gelegenheid om op Hawaii de Ironman te bekijken. Daar is mijn liefde voor de sport begonnen. Al duurde het nog een paar jaar voordat ik me

TERWIJL JE FIETST ZELFS KLIMMEN EN DALEN

RACE OF TRI

zelf aan een triathlon waagde. Ik wist niet dat er verschillende afstanden waren en vond de lange afstand toch een beetje te gek.” Toen vrienden die lid waren van TV Weert hem meenamen naar een training, veranderde dat beeld. “Ik heb in het verleden alle afstanden geprobeerd en vorig jaar zelfs de Ironman, in Maastricht. Die wedstrijd bracht me helaas niet wat ik gehoopt had. De eerste loopronde ging nog goed, maar na negentien kilometer was ik er helemaal klaar mee. Het ging niet meer en ik ergerde me aan alles en iedereen, tot het publiek aan toe. Het was echt puur mentaal. Ik ben uitgestapt en heb daar geen spijt van gehad. Al moet ik dat natuurlijk wel een keer gaan rechtzetten.”

Tekst Marcia Jansen Beeld Robin Mues

TEST WAAR ER VOOR JOU NOG

WATT’S TE WINNEN ZIJN

ZIE WWW.TRI-RUN.COM VOOR MEER INFORMATIE

024

TRANSITION

MAMA doet aan triathlon

Ze zijn in opkomst, de vrouwen die na de komst van hun kinderen gewoon aan triathlons mee blijven doen. Maar ze zijn toch nog duidelijk in de minderheid – vooral op de lange afstand – als je het vergelijkt met de sportende vaders. Hoe doen die actieve moeders dat? Een paar maanden na de geboorte van je dochter landskampioen worden in de Lotto Eredivisie Triathlon, trainen voor je eerste Ironman terwijl je zoons een carrière bij een betaald voetbalclub najagen en hoe kom je überhaupt nog aan bewegen toe als je net een tweeling hebt gekregen? Sione Jongstra, Cindy Winckers en Eva Janssen vertellen erover.

025

026

TRANSITION

ZWANGER & SPORTEN Sporten tijdens je zwangerschap zal niet altijd comfortabel voelen, maar geeft wel veel voordelen. Dat schrijft voormalig topjudoka en sportarts Jessica Gal op haar eigen website. Sporten heeft een gunstig effect zowel op het lichamelijk als geestelijk welbevinden. Het verhoogt het energieniveau, bereidt het lichaam beter voor op de bevalling, vermindert de gewichtstoename en voorkomt het optreden van klachten als rugpijn en obstipatie. In het verleden werd zwangere vrouwen geadviseerd het rustig aan te doen, maar tegenwoordig kunnen vrouwen die voor de zwangerschap al aan sport deden, daar tijdens de zwangerschap gewoon mee doorgaan. Toch is het belangrijk om, zelfs als je een

steeds een ver-van-mijn-bed-show. Maar Eva maakte dit jaar wel haar comeback. Met het team van Oceanus Aalsmeer eindigde ze als tweede in de 2eDivisie Triathlon. “Het eerste jaar na de komst van de tweeling heb ik niks aan sport gedaan. Door de gebroken nachten en de borstvoeding stond ik zo in de survivalmodus dat ik daar echt niet aan moest denken. Als de kinderen eindelijk allemaal op bed lagen, stortten Wouter en ik volledig in op de bank. Maar in maart van dit jaar voelde ik me zo ellendig en moe dat er iets móest gebeuren. Ik miste het sporten, ik wilde mijn lijf weer terug.”

fanatiek triatleet ben, de intensiteit van de trainingen terug te brengen tijdens de zwangerschap. Tijdens het sporten neemt door een verhoogde doorbloeding van de spieren de bloedstroom naar de baarmoeder af. Hierdoor zou theoretisch de zuurstofvoor-

Als de kinderen eindelijk allemaal op bed lagen, stortten Wouter en ik volledig in op de bank. Maar ik miste het sporten, ik wilde mijn lijf weer terug.”

ziening van het kindje af kunnen nemen. Het blijkt inderdaad dat de hartslag van het kindje tijdens sporten iets toeneemt, maar hiervan is nooit een schadelijk effect aangetoond. Belangrijker is de stijging van de lichaamtemperatuur bij intensieve inspanning. Bij dieren is aangetoond dat een temperatuur

oen Eva Janssen (39) en haar man Wouter Wierenga zo’n tweeënhalf jaar geleden ontdekten dat ze na zoon Brent en dochter Fiene, een tweeling verwachtten, kwam er niet alleen een grotere auto, ook de bezem moest resoluut door hun huis in Hilversum. De twee tijdritfietsen die op zolder stof stonden te vangen, gingen als eerste Marktplaats op. “We wilden graag een derde kindje, dus toen we hoorden dat we een tweeling zouden krijgen was dat best wel even schrikken. Vier kinderen onder de vijf jaar, hoe moesten we dat nou voor elkaar gaan boksen? Van die fietsen, geschikt voor lange afstand triathlons, hebben we dan ook snel afscheid genomen. Trainen voor een hele triathlon met vier kleine kinderen thuis leek ons niet reëel”, lacht Eva.

Tekst Marcia Jansen Beeld Mirko Meerwaldt

De tweeling Loïs en Helle is inmiddels 2 jaar oud, Fiene is 4 en Brent zit met zijn vijf jaar net op school, dus hele triathlons zijn nog

Maar hoe pak je dat aan als je eigenlijk geen energie hebt om te sporten? “Ik stond in dubio: Moest ik wachten tot alle kinderen door zouden slapen, of moest ik maar gewoon beginnen?”, vertelt Eva, die als communicatieadviseur bij de gemeente Almere werkzaam is. “Uiteindelijk besloot ik dat ik het patroon wilde verbreken en nam ik me voor om iedere dag iets te doen. Ik ben begonnen met een ‘seven minute workout’. Intensief maar kort: 30 seconden planken, 30 seconden buikspieren etc. Dat moest te doen zijn en daarna mocht ik alsnog instorten. Nadat ik daar eenmaal mee begonnen was, ben ik ook weer gaan hardlopen. Dat voelde niet echt lekker, maar ik ben het toch om de dag een half uurtje gaan doen. Niet te vrijblijvend, maar ook niet te fanatiek. Ik heb redelijk veel zelfdiscipline, dus ik wilde ook niet over mijn grenzen gaan door te strikt een schema te volgen. Ik wilde wel naar mijn lichaam blijven luisteren.” En zo vond Eva de weg terug naar een sportroutine, die uiteraard niet te vergelijken is met de tijd dat ze succesvol was op de olympische – van 2007 tot 2009 stond ze drie keer achtereen op het podium van het NK olympische afstand – en lange afstand. “Na de geboorte van Brent en Fiene heb ik sporadisch wel eens een triathlon of een hardloopwedstrijdje gedaan, maar het is nooit mijn doel geweest om weer op mijn oude niveau terug te keren. Met drie dagen in de week werken en zo’n druk gezin is dat gewoon onmogelijk.”

van meer dan 39 graden kan leiden tot

Maar diep van binnen schuilt nog steeds die fanatieke topsporter en dat geeft wel eens innerlijke conflicten. “Ergens in april, toen de teamcompetitie startte, vroeg Birgit Berk (Nederlands kampioene van 2006-2009, red.) mij of ik het team van Oceanus wilde komen versterken. Ik was totaal niet in conditie, maar dat was volgens Birgit geen probleem. Er zaten meer moeders in het team en atleten die net terugkwamen na een blessure; het was vooral leuk en gezellig. Toch heb ik lang getwijfeld. Ik wilde vooral weer fit worden en ik wist niet zeker of ik wel voor de lol zou kunnen sporten.”

stoornissen in de aanleg van het jong. Dit proces voltrekt zich in de eerste drie maanden van de zwangerschap, en daarom wordt met name in het eerste trimester geadviseerd op een rustige intensiteit te sporten en om tijdens het sporten te zorgen voor voldoende vocht en verkoeling. Daarnaast wordt, om de baby te beschermen, vanaf het tweede trimester (na de derde maand) geadviseerd om hoge snelheidssporten en contactsporten te vermijden. Na de bevalling kun je – als je je goed voelt – ongeveer na zes weken het sporten

Oceanus promoveerde dit seizoen naar de 1eDivisie Triathlon, dus dat wordt een uitdaging volgend jaar. “Ik worstel nog steeds met mijzelf. Ik vind het lastig om puur voor mijn plezier te sporten. Alles wat ik doe vergelijk ik met vroeger. Ik vind nu alles langzaam gaan, maar de keren dat ik train zijn bij wijze van spreken op één hand te tellen, dus je kunt niet verwachten dat je goed presteert. Ik verschil daarin duidelijk met Birgit, die drie kinderen heeft, maar het geweldig vindt om op een zondag in een wetsuit ergens in een Belgisch kanaal te liggen. Of oud-olympiër Ingrid van Lubek die ook nog steeds veel plezier beleeft aan het meedoen aan races. Sporten vind ik nog steeds superleuk, dus misschien moet er bij mij nog een knop om zodat ik ook weer meer van wedstrijden kan genieten.”

weer oppakken. Als je geen bloed meer verliest, is zwemmen de beste optie om mee te beginnen. Na de laatste eindcontrole bij de verloskundige kun je ook weer gaan hardlopen en fietsen. “Ga niet meteen te hard van start”, waarschuwt Sione Jongstra. “Je moet echt weer vanaf nul beginnen en rustig opbouwen. Ga niet meteen drie km zwemmen of tien km hardlopen, neem kleine stappen. Iedereen moet daarin zijn eigen tempo vinden en het hangt ook helemaal af van hoe zwaar je bevalling is geweest, hoeveel energie je hebt en hoe je kind is. Als je baby veel slaapt, is het allemaal net even wat makkelijker. Kijk dan ook niet naar wat anderen doen, maar luister goed naar je lichaam en zoek, als je je daar zekerder door voelt, begeleiding.”

028

029

TRANSITION

indy Winckers besloot een jaar geleden dat ze in 2016 aan haar eerste triathlon mee zou gaan doen. Niet eerst een sprint, nee de nu 43-jarige Maastrichtse pakte het met haar inschrijving voor de Ironman Maastricht meteen serieus aan. “Ik sportte best veel”, vertelt ze. “Ik had in een ver verleden gezwommen, deed aan fitness, liep hard, was in 2013 begonnen met fietsen en reed drie maanden later op één dag vijf keer de Alpe d’Huez omhoog. Toen een paar vrienden erover dachten mee te doen aan een kwarttriathlon in Barcelona in 2016, triggerde dat iets bij mij. De eerste editie van de Ironman in Maastricht was net achter de rug en het leek me een mooie uitdaging om zoiets in mijn eigen woonplaats te gaan doen. Ik ben een diesel en als het pijn gaat doen, kan ik een knop omzetten en gewoon doorgaan. Toen ik mijn man vertelde dat ik een hele triathlon wilde gaan doen reageerde hij niet eens verbaasd: ‘Als iemand dat kan, ben jij het wel’. Maar we moesten natuurlijk eerst eens kijken of we dat met een druk gezin allemaal wel konden regelen.” Want druk was het sowieso al in huize Bastiaens-Winckers. Zowel Cindy als haar man Ralph Bastiaens werken fulltime en daarnaast zijn hun drie jongens (van 13, 11 en 8) talentvolle voetballers. De twee oudste zoons spelen bij MVV en zijn vrijwel iedere avond en weekend op het voetbalveld te vinden. “Mijn man had

opruimen, dat kon er gewoon niet meer bij. Ik heb echt mijn prioriteiten moeten stellen.”

Als ik nu tegen mijn man over een hele triathlon begin dan heb ik denk ik twee keuzes. Een Ironman of een echtscheiding!”

een groot project in het vooruitzicht dat in het najaar van 2016 zou starten. Het was dus nu of nooit. En zo kwamen we overeen dat ik me de komende tien maanden naast mijn baan en gezin volledig op mijn Ironman-training zou gaan richten.” Cindy trainde in aanloop naar de Ironman Maastricht zo’n vijftien uur per week, met pieken tot 20 uur. “Vaak stond ik om zes uur al op om voor mijn werk als programmacoördinator in het UMC in Maastricht te gaan lopen of te zwemmen en kwam ik pas weer thuis als de kinderen al naar school waren. Na mijn werk ging ik dan vaak nog fietsen. In het begin voelde ik me wel schuldig als ik boven op de Tacx zat en ik iedereen na het voetballen thuis hoorde komen. Mijn man regelde het allemaal prima met het eten, maar ik vond het toch lastig als er een jongentje naar boven kwam getrippeld voor een nachtzoen. Of als ik weer eens een

hele zaterdag op de fiets zat, terwijl mijn man met de kids op het voetbalveld was. Maar ik groeide er ook wel in en uiteindelijk kon ik dingen beter loslaten, al denk ik dat het voor mannen gevoelsmatig toch iets makkelijker is om de deur achter zich dicht te trekken om te gaan werken of te sporten.” Veel kwam er de laatste maanden voor de Ironman op haar mans schouders terecht. “Zonder hem, en ons netwerk aan ouders en schoonouders, was het allemaal niet gelukt. Ik denk dat het voor een partner soms nog moeilijker is dan voor degene die aan het trainen is. De maanden voor Maastricht ging al mijn energie naar mijn werk en het sporten en wat minder naar mijn gezin. Mijn sociaal leven stond op een laag pitje en bepaalde dingen heb ik gewoon uit mijn gedachten geblokt. Ik zorgde ervoor dat het huis schoon was, dat er eten op tafel stond, maar echt het huis een keer goed

En, was het het allemaal waard? “Zeker! Het zwemmen ging sneller dan gedacht, het fietsen ging goed, maar na 30 kilometer lopen kreeg ik last van mijn buik en heb ik het wat rustiger aan moeten doen. Maar wat een beleving zo in mijn eigen woonplaats! Mijn ouders en schoonouders waren er en natuurlijk mijn man en kinderen. Die waren ontzettend trots op me. Vooral op de jongens heeft het enorm veel indruk gemaakt. Ze gaan nu zelfs borstcrawl leren omdat ze ook graag een triathlon willen doen.” Nu het grote doel is volbracht, kijkt Cindy alweer uit naar volgend jaar. “Ik blijf zeker aan triathlon doen. Ik heb me net ingeschreven voor de Ironman 70.3 in Luxemburg volgend jaar. Dat is een mooie afstand voor mij, niet zo extreem en beter te combineren met mijn werk en gezin. Als ik nu tegen mijn man over een hele triathlon begin dan heb ik denk ik twee keuzes”, lacht ze. “Een Ironman of een echtscheiding.”

030

031

TRANSITION

twee weken niet mag tillen, mag je ook een paar weken geen rechte buikspieroefeningen doen. Na vierenhalve week, toen de wond goed was genezen en ik niet meer vloeide, mocht ik van de gynaecoloog weer gaan zwemmen. Omdat ik fit en uitgerust aan de bevalling begon, had ik ondanks de gebroken nachten best veel energie. Dan ging ik tussen twee borstvoedingen door snel even naar de Haarrijnse Plas om een stukje te zwemmen. Heerlijk vond ik dat.” Na zes weken pakte Sione ook de rest van de trainingen weer op. “Ik heb het lopen echt heel voorzichtig opgebouwd; minuutjes lopen afgewisseld met een minuut wandelen. En toen Milou na drie maanden tussen haar laatste voeding om elf uur ’s avonds en zes uur ’s ochtends begon door te slapen, voelde ik mezelf steeds fitter worden.” Toen Hellas vervolgens een atlete tekort kwam voor de finalewedstrijd van de Lotto Eredivisie Triathlon in Almere, hoefde Sione niet lang na te denken. “Een week eerder deed ik als test een 1/16de triathlon in Emmeloord,

ione Jongstra was in juni 2015 uitgerekend van haar eerste kind, maar stiekem hoopte ze tijdens de laatste Eredivisiewedstrijd van Hellas in september er gewoon weer bij te zijn. “Ik wist dat het niet vanzelfsprekend zou zijn dat ik drie maanden na de bevalling weer een triathlon zou kunnen doen, maar ik heb het ook niet uitgesloten. Ik kende de verhalen van vrouwen die bekkenproblemen kregen omdat ze te vroeg met hardlopen waren begonnen, dat wilde ik uiteraard voorkomen. Ik was er wel reëel in; alles hangt natuurlijk af van hoe je bevalling gaat.”

Na vieranhalve week lag ik weer in de Haarrijnse Plas om een stukje te zwemmen. Heerlijk vond ik dat.”

De atlete uit Utrecht, die als triathloncoach veel vrouwelijke atleten begeleidt, bleef tot aan de bevalling sporten. “Ik wilde zo fit mogelijk de bevalling ingaan”, vertelt de inmiddels 40-jarige zevenvoudig nationaal kampioene triathlon midden- en lange afstand. “Zwemmen ben ik tot een dag voor de bevalling blijven doen en ik maakte er een sport van om zo lang mogelijk een keerpunt te kunnen maken. De racefiets heb ik in november omgeruild voor de stadsfiets. Die buik begon in de weg te zitten en hard fietsen hoefde voor mij op dat moment niet meer. Maar ik heb op die stadsfiets wel een keer 67 kilometer gereden. Het was mooi weer en ik ben onderweg een paar keer gestopt. Ik vind het gewoon heerlijk om te bewegen.”

met hardlopen. Het tempo ging zo ver omlaag dat ik het gewoon niet leuk meer vond. Wedstrijden heb ik sowieso niet meer gedaan. Als je intensief sport gaan je hartslag en de temperatuur van je lichaam – en dus ook van je baby – omhoog. Iedereen is anders natuurlijk, maar ik wilde geen onnodige risico’s nemen. Ik heb de afgelopen jaren zoveel wedstrijden gedaan, ik had er geen moeite mee om wat dat betreft even een pauze te nemen.”

Er zijn vrouwen die tot ver in hun zwangerschap marathons blijven rennen, maar daar had ze geen behoefte aan. “Ik ben na vijf maanden zwangerschap preventief gestopt

Dochter Milou kwam op 9 juni helemaal gezond ter wereld, al was de spoedkeizersnede die daar aan te pas moest komen een kleine tegenvaller. “Ik had voor de bevalling van alles in mijn hoofd, dat ik thuis wilde bevallen en geen pijnbestrijding wilde bijvoorbeeld. In een keizersnede had ik me niet verdiept. Maar soms lopen dingen nu eenmaal anders. Een keizersnede is een fl inke ingreep waarbij je buikspieren doorgesneden worden. Naast dat je

die ik won. Dat gaf me de bevestiging dat het wel zou lukken. Natuurlijk was ik niet zo snel als voorheen, maar ik heb toch nog een klein steentje kunnen bijdragen aan het behalen van het landskampioenschap dat jaar.” Inmiddels zijn we een jaar verder en ook dit jaar maakte Sione weer deel uit van het kampioensteam van Hellas en eindigde ze eerder in het NK over de sprintafstand zelfs als negende. “Ik heb ook een halve triathlon gedaan in Frankrijk, maar dat was geen groot succes. Milou gaat naar het kinderdagverblijf en daar pikt ze natuurlijk alle ziektes op die er maar heersen. Daardoor ben ik in het voorjaar ook twee keer flink ziek geweest en dat heeft de voorbereiding op die halve triathlon flink in de war geschopt. Wat ik volgend seizoen ga doen is nog niet helemaal duidelijk. Start ik weer in de Eredivisie of kies ik voor het langere werk? Ik ben daar nog niet over uit. Mijn vriend Jochem werkt fulltime en mijn ouders wonen net te ver weg om op te passen, dus allebei is helaas geen optie.”

032

033

TRANSITION

HOE EEN TEAMCOMPETITIE TEN ONDER GING

hun stunt van een jaar eerder, toen ze derde werden, niet herhalen. De titel ging weer naar hetzelfde team als een jaar eerder, nu Speedo/Avia/Trek USA geheten, dat alle zes wedstrijden wint.

DRIJFZAND

In het derde jaar is de animo gedaald. In plaats van negentien teams hebben er zich slechts vijftien aangemeld. Ook zijn er vijf in plaats van zes wedstrijdorganisaties bereid de teamcompetitie te huisvesten. Het waren de eerste tekenen aan de wand. De zekerheden waarop de teamcompetitie was gebouwd, bleken op drijfzand gebaseerd: De publieke en mediabelangstelling vielen vanaf het begin tegen, het SPC werd in 1997 afgeschaft en een aantal wedstrijden verliep verre van vlekkeloos. Als er al publiciteit was, dan betreft het daardoor vaak negatieve publiciteit.

HISTORIE

De Nederlandse triathlonsport is in de ban van de teamcompetities. In 2017 komt er zelfs een 4e Divisie Triathlon bij en gaan liefst 268 teams op verschillende niveaus van start. Wie had dat kunnen denken bij de start van de Eredivisie Triathlon in 2012. En wat een verschil met de landelijke teamcompetitie die eind jaren negentig van de vorige eeuw al na drie edities de handdoek moest werpen vanwege gebrek aan belangstelling. Een terugblik.

Dat begon met een soap rond het startnummer van Marcel Snippe tijdens de openingswedstrijd, de Run Bike Run in Steenwijk. Snippe kreeg van de jury – conform de reglementen – een startverbod omdat hij het vooraf toegestuurde startnummer niet bij zich had. Organisatoren, de aanwezige leden van de werkgroep teamcompetitie en (onder protest) de wedstrijdleider lieten hem uiteindelijk wel laten. De rest van het jurycorps ging daar niet

Tekst Roel Kerkhof

lechts zes teams hadden zich voor de deadline van 1 februari gemeld voor de Born Sportscare Teamcompetitie van 1998. Veel te weinig natuurlijk om ermee door te gaan. Een reddingspoging om de boel vlot te trekken bracht geen uitkomst. Geïnteresseerde organisaties voldoende, maar de teams lieten het afweten. ‘In memoriam: Teamcompetitie, geboren 1994, overleden 1998, wederopstanding ????’ kopte Triathlon Sport destijds. Die wederopstanding vond dus pas veertien jaar later plaats.

GEMENGDE TEAMS

In 1994 was de landelijke teamcompetitie nog met zoveel enthousiasme van start gegaan. Negentien sponsor en verenigingsteams streden om de titel. De paralellen met de start van de Eredivisie Triathlon waren groot. De Nederlandse top en subtop vaker in één wedstrijd bij elkaar brengen binnen een sterke competitie moest een impuls betekenen voor het niveau van de triathlonsport in ons land. Door deelname waren atleten niet alleen verzekerd van goede tegenstand, maar ook van kwalitatief goede wedstrijden, een veilig parkoers en meer prijzengeld. En interessant voor de atleten toen: Er waren extra punten te verdienen voor het SPC-klassement, waaraan veel waarde werd gehecht. Daarnaast werd gerekend op meer aandacht bij publiek en media en daardoor ook meer sponsoren. Verschillen met de huidige teamcompetities waren er ook. Vier olympische afstand triathlons en twee Run Bike Runs – waarin stayeren niet was toegestaan – vormden de competitie en de teams waren gemengd, al namen maar weinig teams een vrouw in de gelederen op. De teams

De teams presenteren zich in Triathlon Sport

startten met vijf atleten, waarvan de vier beste resultaten het teamklassement bepaalden. Hiervoor werden de finishtijden bij elkaar opgeteld. Het team met de snelste totaaltijd won. Het vooraf favoriete sponsorteam van Trek USA won de eerste editie. Een jaar later werd de rol van vrouwen in de

teams opgewaardeerd. Dankzij een bonus van 10 minuten in de Run Bike Runs en 15 minuten in de triathlons werd het aantrekkelijk om ook vrouwen op te stellen. De meest opvallende ‘transfer’ is in dat opzicht het aantrekken van meervoudig Europees en wereldkampioene Run Bike Run Irma Heeren door GVAV Rapiditas. Het mag de Groningers niet baten. Ze kunnen

DE ZEKERHEDEN WAAROP DE TEAMCOMPETITIE WAS GEBOUWD, BLEKEN OP DRIJFZAND GEBASEERD: DE PUBLIEKE EN MEDIABELANGSTELLING VIELEN VANAF HET BEGIN TEGEN, HET SPC WERD IN 1997 AFGESCHAFT EN EEN AANTAL WEDSTRIJDEN VERLIEP VERRE VAN VLEKKELOOS.

mee akkoord en staakte; men wilde niet met twee maten meten. Daarna volgden het afzeggen van de wedstrijd in Rijkevoort, waarvoor zich de triathlon van Nieuwkoop als onverwacht alternatief aandiende (de traditionele halve werd voor de gelegenheid omgezet in een olympische afstand), het (volgens velen onterecht) omzetten van de triathlon in Alphen aan den Rijn in een Run Bike Run vanwege afgekeurd zwemwater – waardoor de competitie opeens uit drie Run Bike Runs en slechts twee triathlons bestond – en een te vroege boeironding en onverkwikkelijke stayertaferelen in de triathlon van Spijkenisse. Het almachtige Speedo/Trek USA, dat ook de eerste twee competitiewedstrijden weer had gewonnen, ging in de puinhopen van de teamcompetitie 1997 ten onder en bereikte niet eens het eindpodium. Het team van Weyl/Ten Tusscher/De Plaa werd winnaar. De inzet van twee topvrouwen – Luciënne Groenendijk en Judy van den Berg – bleek het verschil te maken.

ONVOLDOENDE UITSTRALING

Soap! Artikel in Triathlonsport over het startnummer incident rond Snippe.

Dit waren echter incidenten. De basis voor de teloorgang van de teamcompetitie in de jaren negentig lag echter vooral in de combinatie van het niveau in de breedte en de uitstraling van verschillende teamcompetitiewedstrijden. De meeste verenigingsteams waren van onvoldoende niveau en de meeste wedstrijden waren te ver weg en te weinig sfeervol om de motivatie voor deze teams vast te houden. Wie voor z’n wedstrijden ver moet reizen en steeds in de achterhoede finisht wil op z’n minst een mooie topwedstrijd. Daar ontbrak het nogal eens aan, zo bleek uit een peiling. De nationale topwedstrijden waarvan werd gehoopt dat ze zich zouden aansluiten bij de landelijke teamcompetitie sloegen echter met het starten van het Elite Circuit juist een andere weg in, met wedstrijden gericht op de (internationale) top. Wat in de huidige competities wel werkt – inzetten op top- en breedtesport – keerde zich anderhalf decennium geleden dus juist tegen de teamcompetitie. Ook sponsoren haakten af, mede vanwege de gebrekkige publiciteit. Het Friese Cultateam was redelijk succesvol, maar sponsor Culta zag daar publicitair niets van terug. Wel zagen ze tijdens de wedstrijd in Spijkenisse massaal stayerende pelotons, maar slechts selectieve diskwalificaties, waaronder toevallig drie Culta-atleten. Dat soort zaken hielp niet. De teamcompetitie 1998 ging niet meer van start. Dat was met name zuur voor de teams die speciaal met het oog op deze wedstrijden atleten hadden ‘ingekocht’. Gesproken werd van een stap terug in de ontwikkeling van de sport. Pas in 2012 werd met de huidige teamcompetities weer de stap voorwaarts gezet. Met succes dus.

EEN KERST VOL BELEVINGEN Tijdens de kerstvakantie geniet je bij Flevonice van een prachtige ijsvloer om heerlijk kilometers te schaatsen door de natuur. Wij maken jouw kerst compleet met winterse sfeerkramen, warme vuurkorven, sierlijke kerstbomen, kerstmuziek en natuurlijk heerlijke borrels. Het Koek & Zopie plein inclusief klรปnbrug wordt geheel in kerststijl aangekleed en overdekt. Flevonice staat voor een kerstvakantie vol belevingen voor de hele familie!

BESTEL JOUW TICKETS VOOR EEN UNIEKE SCHAATSBELEVING OP:

www.flevonice.nl/tickets

Een unieke, sportieve kerst voor jong en oud!

036

037

TRANSITION

WERKPLEK

NAAM: WILLEM DE VOOGD • LEEFTIJD: 54 BEROEP: BEHEERDER BEGRAAFPLAATS HOEK VAN HOLLAND

WERKPLEK

HOE LANG WILLEM AAN TRIATHLON DOET WEET HIJ NIET PRECIES. EEN JAAR OF VIJFTIEN? DIT JAAR WERD HET DAAROM TIJD VOOR ZIJN EERSTE HELE TRIATHLON. DE FRYSMAN WAS GEWELDIG, MAAR HIJ DOET HET NOOIT WEER. DE COMBINATIE MET EEN FULLTIME BAAN EN GEZIN WAS LASTIG. DAAR VOELDE HIJ ZICH THUIS BEST SCHULDIG OVER. Want Willem is altijd druk, druk, druk. Zes uur ’s ochtend op de fiets naar het werk, hele dag werken, 17.15 uur weer thuis, even rusten en dan trainen. Gelukkig zijn vrouw Ada en zoon Bob ook fanatieke sporters dus sport hoort erbij. Trainen lukt echter niet altijd. Hovenierswerk en graven delven zijn fysiek zwaar. Soms is hij gewoon te moe. En dan zijn er nog de begrafenissen die hij begeleidt, ook op zaterdag. Toch traint hij standaard zo’n tien uur per week. Daarin zijn de 20 forensenkilometers op de stadsfiets, van zijn woonplaats Vlaardingen naar zijn werk en terug, niet meegerekend. Maar die helpen wel. In het voorjaar is hij altijd al vroeg in vorm. Wel voelt Willem dat met het ouder worden het herstel steeds langzamer verloopt. In januari wordt hij 55. Dan is hij weer een jonkie in een nieuwe leeftijdscategorie. Dat scheelt. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Beeld Marc van der Kort

038

039

TRANSITION

ALLROUND

Yvonne van Vlerken Tekst Roel Kerkhof Beeld Hannah Peters/Hagen Hopkins/Getty Images

“IK BEN HELEMA AL KL A AR MET HAWAII. IK WILDE HET NOG ÉÉN KEER GOED DOEN. DAT IS MISLUK T. HET HEEF T NU GEEN PRIORITEIT MEER. DE K ANS IS GROOT DAT ZE MIJ ER NIET MEER ZIEN.”

Yvonne van Vlerken (38 jaar) woont met haar Duitse vriend, triatleet Per Bittner, in het Oostenrijkse Schwarzach. De in Krimpen aan de Lek geboren atlete – bijnaam Vonsy – is voormalig wereldrecordhouder op de hele triathlon en noteerde vorige maand tijdens de Ironman Arizona (waar ze als tweede fi nishte) voor de twaalfde keer een tijd onder de voor vrouwen magische negen uur grens. Daarmee is ze recordhouder. Infl exibel – Ik ben heel erg van het vooraf dingen plannen en vastleggen. Ver van tevoren regel ik alles tot in de puntjes. Daar mogen dan liefst geen veranderingen meer in plaatsvinden. Ik raak al in de stress wanneer een geplande ochtendtraining een dag van tevoren naar de middag wordt verplaatst. Je moet mij daarom ook niet willen verrassen, daar maak je mij niet blij mee. Dat inflexibele is een eigenschap waar ik aan moet werken. Rituelen – Ik heb door de jaren heen een oneindige lijst van wedstrijdrituelen gehad. Niet uit bijgeloof, maar gewoon omdat ik me er prettig bij voel. In het begin was dat wel anders. Jarenlang at ik witte broodjes met appelstroop tot ik veel ging reizen en nergens appelstroop kon vinden. Ik raakte in paniek, maar de wedstrijden gingen goed. Het kon dus ook zonder. Zo vaak als er iets is afgevallen, zo vaak kwam er sindsdien ook weer iets nieuws bij. Wat wel altijd is gebleven is dat ik de avond voor een wedstrijd lekker in bad ga met etherische oliën en badzout. Ook vaste prik is dat ik smileys teken op mijn startnummer. Knuffels – Onderdeel van mijn ritueel is dat naar elk trainingskamp en elke race een paar knuffelbeesten meegaan. Afhankelijk van hoeveel ruimte er in de bagage over is kunnen dat er vijf tot zes zijn. Ze hebben allemaal een door mijn mams gebreid truitje aan met hun naam erop. Het zijn onze kindjes. Twee gaan in ieder geval altijd mee op reis: Vonsyper – een knuffel die ik

tijdens onze eerste Kerst samen van Per heb gekregen – en Nicky. Als we eens een keer naar verschillende wedstrijden gaan, gaat Vonsyper met Per mee, Nicky met mij.

Y VONNE’S ERELIJST

>60 12

Aantal overwinningen

Keer onder de 9 uur in een hele triathlon

Zeges in Ironman en Challenge (+ 1 keer Almere)

Nederlandse titels: Run Bike Run (8) en Triathlon (2)

Europese titels: Ironman 70.3 (1) en Powerman (2)

Wereldtitel: Run Bike Run lang

Zekerheden overboord – Voor Arizona heb ik al mijn zekerheden op het gebied van training en wedstrijdvoorbereiding overboord gegooid. Na mijn uitstappen in de Ironman Hawaii besloot ik pas een paar weken van tevoren mee te doen. Ik wilde niet dat al dat harde werken en de opofferingen die ik me had getroost voor niets waren geweest. Die vorm kon niet weg zijn. In de aanloop naar de race in Arizona lette ik echter wel minder op mijn voeding, had ik na een lang seizoen geen zin meer in intensieve en lange trainingen en vlogen we ondanks acht uur tijdverschil pas vier dagen van tevoren naar Tempe, waar we verbleven in een goedkoop hotel. Mijn traditionele bad had ik ook niet en toch volgde er een sterke wedstrijd. Dat zet je toch aan het denken. Maar ik had het kunnen weten: Drie jaar geleden deed ik na Hawaii mijn beste race ooit in Florida terwijl ik in de drie weken tussen beide races nauwelijks trainde en bijna dagelijks pannenkoeken at bij de Waffle House. Hawaii 1 – Dit jaar had ik alles op de Ironman Hawaii gezet. Ik wilde er nog één keer echt knallen. Met pijn in het hart heb ik verschillende wedstrijden die ik mooi vind om te doen uit mijn programma gehaald en de laatste acht weken voor de race heb ik alleen maar getraind. Zes weken lang

verbleven Per en ik op hoogte in Boulder, Colorado. Tijdens trainen op hoogte gaat de stofwisseling omhoog en heb je meer energie nodig. Niemand – wij niet en onze trainers niet – had er echter bij stilgestaan dat de energiebehoefte de eerste weken erna op zeeniveau ook hoger blijft. Het normale voedingsprotocol tijdens de race was daardoor onvoldoende. Bij ons allebei raakte de energietank leeg. Dat voelde ik al halverwege het fietsen. Na 15 kilometer lopen ben ik uitgestapt. Ik was in bloedvorm en dacht dat ik de wedstrijd van mijn leven zou gaan hebben. Zonde dat het dan door zoiets stoms misgaat.

Hawaii 2 – Toen ik uitstapte heb ik even een traantje gelaten, maar een paar uur later was ik er alweer overheen. Wel ben ik er nu helemaal klaar mee. Ik wilde het nog één keer goed doen. Dat is mislukt. Het heeft nu geen prioriteit meer. De kans is groot dat ze mij er niet meer zien. Ik was een keer tweede en beter dan dat zal het toch niet meer worden. Ik start elke wedstrijd om te winnen. Wanneer ik vooraf weet dat dat er niet inzit heb ik moeite om me er voor de volle honderd procent op te richten. En de wedstrijd op Hawaii ligt me gewoon ook niet zo. Daar hebben meer atleten last van. Meredith Kessler, bijvoorbeeld, heeft 12

040

041

TRANSITION

Ironman-races gewonnen, maar fi nishte pas één keer in de toptien in Kona. Ik zie hier thuis tenminste nog de schalen van een tweede, vierde en zevende plaats op Hawaii staan. Daar heb ik vrede mee. Samen winnen – Per en ik hadden het er de laatste maanden al vaker over gehad dat het wel cool zou zijn om samen een grotere wedstrijd te winnen. Tijdens de Challenge Aruba was het zover. Ik kwam daar pas achter toen hij bij mijn fi nish naast me kwam staan om het fi nishlint omhoog te houden. Ik zei: ‘Wat doe je nou?’ Per: ‘Ik heb ook gewonnen hoor.’ Ik was meer trots op hem dan op mezelf omdat ik weet dat het bij de mannen lastiger is om te winnen dan bij de vrouwen. Samen een grote Ironman winnen is nu de droom. Dat is moeilijk, maar niet onmogelijk. Per is pas 31 en was dit jaar voor het eerst een jaar blessurevrij. Hij zal nog beter worden. Slapen, slapen, slapen – Hoewel ik wat ouder wordt, merk ik daar in training en herstel nog niets van. Ik heb juist het gevoel dat ik beter herstel dan ooit. Ik barst altijd van de energie. Bijna mijn hele carrière ben ik ook blessurevrij gebleven. Misschien komt dat omdat ik veel slaap. Ik slaap ’s nachts meer dan tien uur, en soms zelfs meer dan elf uur, aan één stuk door, zonder wakker te worden. Daar komt dan nog een middagdutje van een uur bij tussen de trainingen door. Schandalig eigenlijk, zoveel als ik slaap. Ik ken niemand anders die dat ook doet. Een beetje zonde van mijn tijd is het wel. Ik zou zoveel meer dingen kunnen doen. Huisje, boompje, beestje – Zelf wil ik in ieder geval nog twee jaar verder. Beter en constanter dan nu ben ik niet eerder geweest, dus wil ik graag door. Daarna zien we wel verder. Per en ik hebben het al wel over een kindje krijgen. Ik verlang daar ook wel naar. Per begon eerst over meerdere kindjes, ik

IK SLAAP ’S NACHTS MEER DAN TIEN UUR, EN SOMS ZELFS MEER DAN ELF UUR, AAN ÉÉN STUK DOOR, ZONDER WAKKER TE WORDEN. DAAR KOMT DAN NOG EEN MIDDAGDUTJE VAN EEN UUR BIJ TUSSEN DE TRAININGEN DOOR. SCHANDALIG EIGENLIJK, ZOVEEL ALS IK SLAAP.”

vind één wel voldoende. Ik denk dat het dan ook nog wel kan. Mijn moeder was niet meer de jongste toen ik geboren werd en ik ken veel meiden die rond hun veertigste nog een kindje krijgen. Dat is ook veel normaler nu. Volle kalender – Eén van mijn favoriete dingen om te doen is de planning maken voor het nieuwe seizoen. Ik hou ervan veel te racen. Dat heb ik ook nodig; ik word er beter van. Zoals ik dit jaar voor Hawaii veel wedstrijden heb laten schieten, waaronder de Ironman Maastricht, doe ik in ieder geval nooit meer. Het lijstje dat ik voor 2017 heb opgesteld is eigenlijk niet te doen, zoveel wedstrijden. Misschien moet ik dan maar wat minder gaan trainen.

EK Almere – Het EK in Almere wordt één van mijn belangrijkste wedstrijden in 2017. Al voordat bekend werd dat de Europese kampioenschappen in Almere zouden worden gehouden stond voor mij al vast dat ik er zou starten. Dat het een EK is maakt het helemaal leuk. Ik ben nog niet eerder Europees kampioen hele triathlon geweest en zou dat een eer vinden. Het EK zorgt ook voor een beter deelnemersveld dan normaal en dat heb je nodig om een goede tijd neer te kunnen zetten. 8.35 uur – Het wereldrecord zal er voor mij nooit inzitten, dat staat veel te scherp (Chrissie Wellington 8.18.13 uur, RK). Ik zit

heel constant tussen de 8.43 uur en 8.55 uur, daar ben ik blijkbaar voor gebouwd. Nog meer sub negen uur tijden is mooi, maar het mag er bij één blijven als ik mijn persoonlijk record (8.43.07 uur, Florida 2013) zou kunnen aanscherpen tot 8.35 uur. Ik denk dat daar mijn grens ongeveer ligt, maar dan moet alles een keer kloppen. In Roth dit jaar zat ik lang op dat schema tot ik maagproblemen kreeg. Deze winter ga ik meer loopkilometers maken om mijn marathon weer naar de drie uur of net iets daaronder te brengen. Als dat lukt, maak ik een goede kans.

042

043

TRANSITION

WISSEL JE RACEFIETS EENS IN VOOR EEN ANDERE DISCIPLINE

LOUIS: “Veel triatleten gaan in de winter-

maanden met vrienden mountainbiken. Op zich is dat prima, maar ik zie te vaak dat een mountainbiketraining met vrienden uitloopt op een wedstrijd. Af en toe is dat niet erg, maar niet elke week. Train rustig in de winter en bouw het langzaam op zodat je klaar bent voor de piekweken in het voorjaar. En vergeet niet je fiets te wassen na een winterrit: Pekel kan lagers en andere fietsonderdelen beschadigen.”

MENNO: “In de winter ben ik vooral bezig met lange duurtrainingen, met een sterke focus op zwemmen en hardlopen. Soms ga ik mountainbiken, maar dat is toch anders dan fietsen op de weg. Op de racefiets zit ik natuurlijk ook, maar iets minder lang dan normaal. Wat wil je ook, het is om vijf uur ’s middags al donker. Eerlijk gezegd houd ik ook niet zo van kou en regen. Ik gedij het beste wanneer het een graad of twintig is en ik in korte broek kan sporten.”

DRIE

FIETSOEFENINGEN VOOR DE WINTER

1 COMBINATIE SPRINT / KRACHT Fiets een uur. Doe om de vijf minuten een korte sprint van vijftien seconden op groot verzet – de trapfrequentie mag niet boven de zestig komen. Niet schakelen.

2 TRAIN EFFICIËNT, MAAR NIET TE INTENSIEF TR AINING

DE WINTER IS DE PERIODE OM TE HERSTELLEN VAN HET AFGELOPEN SEIZOEN EN OM DE BASIS TE LEGGEN VOOR HET KOMENDE SPORTJAAR. TRANSITION VROEG HOOFDCOACH VAN DE NEDERLANDSE TRIATHLONSELECTIE LOUIS DELAHAIJE EN NATIONAAL KAMPIOEN OLYMPISCHE AFSTAND MENNO KOOLHAAS NAAR HUN TIPS VOOR EN ERVARINGEN MET TRAINEN IN DE WINTER. Tekst Jeroen Kreule Beeld Sonja Jaarsveld

Fit de winter door

DOE EEN PAAR WEKEN NIETS

MENNO: “Wanneer het triathlonseizoen

voorbij is, doe ik twee tot drie weken in principe helemaal niets. Die absolute rust heb ik echt nodig, fysiek en mentaal. Daarna begin ik rustig met de opbouw van het nieuwe seizoen. Dit jaar werd ik nog geen dag nadat het seizoen was afgelopen ziek – griep. Met keelpijn en flinke verhoging lag ik een week op bed. Het is alsof het na een zwaar en lang seizoen zo moest zijn. Je zou kunnen zeggen dat ik op het juiste moment ziek werd.”

NEEM DE SPORT EVEN WAT MINDER SERIEUS

LOUIS: “Naast je fysieke reserves raken je

mentale reserves in de loop van een wedstrijdseizoen ook op. Die mentale reserves moet je dus ook weer opladen. Dat doe je door zo nu en dan gezellige dingen te doen. Het is helemaal niet erg om een keer iets te eten wat je normaal gesproken laat staan. Houd je van een patatje, eet een patatje. En sla eens een training over zonder daar schuldgevoelens over te krijgen.”

LOUIS: “Omdat een triatleet in de winter in de regel minder vaak en minder lang fietst, is het belangrijk om de uren dát je op de fiets zit, zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Uren op een indoortrainer fietsen is sowieso niet aan te raden; een uur met een leuk programma is effectiever. Het is echter niet goed om alleen maar in de hoge zones te trainen. Hou het gevoel dat je nog wat meer zou kunnen doen. Hiernaast staan enkele korte fietstrainingen om je fietsniveau te verbeteren. Met een powermeter zie je direct of je vooruitgang boekt of niet.” MENNO: “Ik maak in de wintermaanden weliswaar minder fietskilometers, maar in de trainingen die ik doe ligt de focus op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Als het echt hondenweer is gebruik ik een rollerbank. Net als de andere triatleten van het NTC gebruik ik daarbij een vermogensmeter van Pioneer. Die meet supernauwkeurig onder meer de trapefficiency – en frequentie, de winter is een prima tijd om daaraan te werken –, maar ook waar precies kracht wordt gezet. NTC-coach Sander Berk analyseert de data na elke fietstraining. Het helpt me om een betere fietser te worden.”

maar ik train niet volle bak door. Plezier in de trainingen staat voorop. De opbouwperiode is daarnaast heel geschikt om af en toe de zinnen te verzetten. Soms ga ik met vrienden een avond op stap. De ene keer gaan we karten, een andere keer gaan we naar een voetbalwedstrijd van Fortuna Sittard. Soms ga ik met huisgenoten eten in een leuk restaurantje. Zulke dingen zal ik tijden het wedstrijdseizoen toch niet zo snel doen.”

INTERVAL Fiets een uur. Versnel zes keer een minuut op groot verzet, met een trapfrequentie rond de zestig. Steeds met drie minuten pauze ertussen. Doe

LOUIS: “Triatleten lopen normaal gesproken veel over de weg, terwijl het ook wel eens goed is om onverhard te lopen. Doe eens mee aan een trailrun of een cross in het bos. Het is leuk en afwisselend, geen stap is dezelfde. Je benen, heupen en buikspieren worden er ook nog eens sterker van.” MENNO: “In de winter doe ik af en toe mee aan een hardloopwedstrijd. Soms heb je gewoon een snelheidsprikkel nodig. Ik draag tijdens het lopen en fietsen trouwens altijd hoge sokken. Zo blijven de kwetsbare achillespezen warm.”

90%.

VERBETER JE ALGEHELE FITHEID

3 INTERVAL – VO2MAX Fiets een uur met 90100 omwentelingen per minuut. Versnel tien keer twee minuten op 90%, steeds met een minuut pauze ertussen. Fiets die twee minuten steeds hetzelfde tempo, goed indelen is dus van belang. Deze trainingsvorm ging van de VO2max.

De focus ligt op kwaliteit in plaats van kwantiteit.”

ZOEK AFWISSELING IN HET LOPEN

deze sprintjes op

leidt tot een verho-

MENNO: “In de winter blijf ik lekker bezig,

Naast je fysieke reserves raken je mentale reserves in de loop van een wedstrijdseizoen ook op. Die moet je dus ook weer opladen.”

/pioneercyclo @pioneercyclo

LOUIS: “Crossfit, pilates, yoga, schaatsen en langlaufen zijn voorbeelden van alternatieve sporten die heel goed in de wintermaanden beoefend kunnen worden door een triatleet. Je spreekt daarbij andere spieren aan dan normaal wat de algehele fysieke fitheid en belastbaarheid ten goede kan komen.” MENNO: “Buiten het wedstrijdseizoen zit ik twee keer per week in het krachthonk van het Nationaal Trainingscentrum (NTC) Triathlon in Sittard. Ik doe dat voor een goede core stability, maar ook voor een betere belastbaarheid. Onze trainster geeft ons oefeningen waarmee we sterker worden zonder het lijf van een bodybuilder te krijgen. Tot twee jaar geleden deed ik nauwelijks aan krachttraining. Na zeventig à tachtig kilometer in de week hardlopen kreeg ik regelmatig last van kleine pijntjes, bijvoorbeeld aan mijn scheenbenen. Sinds ik aan krachttraining doe, loop ik rustig 130 kilometer per week zonder klachten. Iedere atleet die beter wil worden zou een vorm van krachttraining moeten doen. In de winter heb je daar de tijd voor.”

044

TRANSITION

WINTER

7 TIPS OM WARM TE BLIJVEN

DRAAG LAAGJES. Hoe lager

KIES RUIM ZITTENDE KLEDING.

de temperatuur, hoe meer

De eerste laag op het

laagjes. De eerste laag

bovenlichaam mag als

op de huid is bij voorkeur

een tweede huid worden

functioneel sportonder-

gedragen, alle overige

goed dat zweet opneemt

kleding draag je het

en afvoert (bijvoorbeeld

liefst een beetje ruim.

van polypropyleen of

Het zijn namelijk de

merinowol). Draag in

luchtlaagjes tussen de

geen geval katoen. Dat

kleding die de warmte

neemt veel vocht op, maar

vasthouden. Dit geldt

zal het niet afvoeren

ook voor handschoenen,

waardoor je lichaam snel

helm, wielerschoenen

afkoelt. De buitenste laag

en overschoenen. Een

is ademend, winddicht

beetje bewegingsruimte

en vochtbestendig. Door

zorgt voor een betere

dunne laagjes te dragen

doorbloeding en minder

kan je je tevens makke-

afkoeling.

et winderige, koude en vochtige dagen is de winter niet de prettigste tijd om lekker buiten te trainen. Met zeven eenvoudige tips blijf je tijdens het sporten toch comfortabel warm.

SCH CHA CH HAATSEN T TSEN SK KEELER EELERS & F ETSEN FI TSEN TSEN

lijk aanpassen aan de omstandigheden tijdens de training.

VEEN

REN

22 A7/E

HEE

DRAAG WANTEN IN PLAATS VAN HANDSCHOENEN. In

HOUD HET HOOFD WARM.

EET EN DRINK VOLDOENDE .

GA UIT VAN EIGEN ERVARING.

Dertig procent van de

ZORG ZOVEEL MOGELIJK DAT JE DROOG BLIJFT. Nat wor-

Ook als het koud is verlies

De één wordt sneller koud

wanten houden de vingers

lichaamswarmte gaat via

den betekent afkoeling.

je vocht en om warm te

dan een ander. Houd daar-

elkaar warm en krijg

het hoofd verloren. Draag

Doe daarom geen heel

blijven heb je voldoende

om voor jezelf bij welke

je minder snel last van

daarom bij lage tempe-

intensieve workouts ge-

vocht en energie nodig.

kleding onder welke

koude handen. Voor het

raturen een balaclava,

volgd door een tijd rustige

omstandigheden het best

fietsen zijn onderhand-

muts en/of buff . Smeer bij

duur, want dan koel je

voor jou werkte.

schoenen bij zeer lage

extreem lage temperatu-

enorm af. En monteer bij

temperaturen eveneens

ren vaseline op je gezicht.

een nat wegdek spatbor-

een optie.

Niet alleen het inademen

den op je fiets.

van koude lucht maar ook kou op het gezicht kan een astmatische aanval of het samentrekken van de bronchiën veroorzaken.

JOU

HAICO BOUMA SCHAA SCHAA ATSEN, TSEN, SKEELERS EN FIETSEN

OUDEHASKE

Openingstijden: Ma 13.00-18.00 uur • Di t/m t Vr 9.00-18.00 uur V Donderdag koopavond 19.00-21.00 uur • Za 9.00-17.00 uur

Hasker Utgongen 7 • 8465 SJ Oudehaske • Tel. T 0513 - 67 72 34 • www.haicobouma.nl

046

047

TRANSITION

T r iat leet & z a nger

SYB Syb van der Ploeg (50) is naast Fries, zanger, bandleider, theatermaker, producent en vader, vooral een gedreven triatleet. Thomas Sijtsma, journalist, triatleet Ironman-wannabe en Fries ‘om útens’ sprak met hem over sport en muziek. In het Fries uiteraard.

Tekst Thomas Sijtsma Beeld Wouter van Doesum, Hunphrey Paap, Meijco van Velzen, Gregor Sevais, Piet Douma

048

049

TRANSITION

Ik wilde van jongs af aan voor zowel de muziek als voor de sport gaan. Mijn dagelijkse dilemma was: Ga ik trainen of oefenen met de gitaar? De keuze werd eigenlijk door mijn beperkte sportieve talent gemaakt, en dat talent bezat ik wel voor de muziek.” “Jacob was een begenadigd talent. Hij heeft nog altijd het record op de hele triathlon in de drie noordelijke provincies: 8.14 uur. In die jaren begeleidde ik hem rond wedstrijden. Dan kwam ik soms om drie uur ‘s nachts thuis van een optreden en ging de wekker om zes uur ’s ochtends voor een wedstrijd in Holten of Sittard. Als hij presteerde, voelde het alsof ook ik presteerde. Later in de muziek was dat andersom hetzelfde. Jacob had misschien Almere kunnen winnen. Daar had ik mijn hele muzikale carrière voor ingeleverd. Ik gunde het hem zo. Hij moest zijn sportieve loopbaan vroegtijdig beëindigen door een slepende

et is eind september als ik in zelfs voor Friese begrippen hoge noorden een halve marathon loop. De omstandigheden zitten niet mee. Vooral de hitte speelt veel deelnemers parten. Bij de start snelt een man van een jaar of 50 met een flinke bos wapperende krullen achter de kopgroep aan. “Ik vind vandaag alles best, maar finishen achter Syb van De Kast is geen optie”, roep ik tegen een vriend die naast me loopt. Na ruim zes kilometer zakt het tempo van de zanger van de Friese band die vooral eind jaren ‘90 van de vorige eeuw furore maakte met hits als ‘In nije dei’, ‘Woorden zonder woorden’ en ‘Hart van mijn gevoel’. Zijn streven om de halve marathon in 1.30 uur te lopen mislukt. Hij bereikt bijna een kwartier later dan gepland zijn geboortestad Dokkum. Ik sta hem op te wachten en kan een bescheiden glimlach niet onderdrukken. In theater De Hege Fonnen te Lemmer zitten we bijna twee maanden later tegenover elkaar. Syb – de haren inmiddels korter dan de meeste mensen hem kennen – noemt zichzelf al zeker dertig jaar triatleet. Zo getalenteerd als zijn twee jaar jongere broer Jacob was, is hij niet. Maar zijn affectie voor de sport is ongemeen groot.

TALENT

“Mijn grootste talent is mijn flexibiliteit. Ik pas me snel aan situaties aan. Mijn hoofd kan heel veel aan. Als ik het met andere muzikanten vergelijk, neem ik veel hooi op mijn vork zonder dat het ten koste van mezelf of anderen gaat. Mijn balletjes houd ik wel in de lucht. Zo ben ik momenteel artistiek leider, ben ik bezig met een theatertoer, schrijf ik nummers, componeer ik, heb ik een goed draaiende productiemaatschappij, ben ik ambassadeur van de marathon van Sneek en werk ik ook nog aan een nieuwe show. Ik kan met vijftien dingen tegelijk bezig zijn. Dát is mijn talent.” “Als sporter ben ik middelmatig, maar wel heel slim. Mijn broer is met veel meer talent geboren, ik ben vooral tactisch sterk. Als ik keihard train is de subtop van Nederland het hoogst haalbare,

maar de lichamelijke vermogens voor de top bezit ik niet. De discipline daarentegen wel. Ik kan in wedstrijden en trainingen verschrikkelijk diep gaan. Dat was vroeger bij schaatsen al zo. Misschien past de triathlon daarom wel zo goed bij mij, in alle sporten ben ik middelmatig. De positie die ik na het zwemmen heb verworven, heb ik bij de finish nog steeds.”

GENESIS

“De echte doorbraak van De Kast was in 1996 met ‘In Nije Dei’. Vanaf dat moment werd ik in Nederland gezien als volwaardig muzikant. Ik wilde van jongs af aan voor zowel de muziek als voor de sport gaan. Mijn dagelijkse dilemma was: Ga ik trainen of oefenen met de gitaar? De keuze werd eigenlijk door mijn beperkte talent gemaakt, en dat talent bezat ik wel voor de muziek. Rond mijn vijftiende en zestiende deed ik veel met bandjes, dat is een aanzet geweest. In die periode deed ik met mijn broer Jacob ook mijn eerste triathlon. Dat was in Surhuisterveen in – uiteraard – Friesland. We voetbalden destijds allebei en als enigen deden we na de voetbaltraining doodleuk een duurtraining. Tijdens die wedstrijd in Surhuisterveen joeg Jacob iedereen de vernieling in en ik kwam ook bij de eersten over de finish.”

knieblessure. Daar hebben we samen veel tranen om gelaten.”

FOUT

“De grootste fout in mijn leven heb ik gemaakt tijdens de Elfstedentocht van 1997. We waren toen aan het doorbreken met De Kast en konden als Friese muzikanten echt overal optreden. Alle media hadden zich in Leeuwarden verzameld en ze wilden ons hebben. Ik liet het belang van de band voor mijn eigen sportieve wensen gaan. We stonden vervolgens de hele dag op te treden voor nagenoeg lege tenten – iedereen stond op het ijs. Daar heb ik tot op de dag van vandaag enorm veel spijt van. Verdorie. Ik had mijn tweede Elfstedentocht kunnen rijden. Nu is het slechts bij één tocht, die van 1986, gebleven. Uiteindelijk was het belangrijk voor de band, maar ik was ook serieus in de vorm van mijn leven. Toevallig is de winnaar van toen, Henk Angenent, later een vriend geworden en fietsen we nu jaarlijks de Elfstedentocht. Het verzacht een beetje mijn pijn.”

UITL A APKLEP

“Muziek en sport zijn beide een uitlaatklep voor me. Muziek is mijn uitlaatklep voor inspiratie en gevoelens als verdriet, hoop en vreugde.

050

051

TRANSITION

Zwoegen door Friesland, dat heeft iets heldhaftigs. Een oergevoel komt dan in me vrij. Dit is mijn trainingsgebied, veel mooier dan de Alpen of Limburg.”

Dat kan ik in de muziek kwijt. Triathlon is vooral een fysieke uitlaatklep. Daar vind ik mijn rust, het werkt als meditatie. Ik ben van nature onrustig in mijn hoofd. Door te sporten wordt dat in goede banen geleid. Als ik elke dag sport, ben ik op mijn best. Daarbij vind ik het heerlijk om sportieve doelen te stellen. Dat hoeft niet eens groot te zijn. Een oudjaarsloop in Marrum is een leuk voorbeeld. Het is een onbeduidend wedstrijdje, maar ik vind het fantastisch om daar vier of vijf weken naar toe te trainen. Daar kan ik me zo op verheugen.”

TOPSPORT

alleen afhankelijk ben van Friesland, word ik ongelukkig. Ik heb daarom een groter gebied nodig. Maar als ik dan terugkom, is dat met heel veel liefde. Het is gewoon lastig om alleen in Friesland te werken, het is te klein en de kansen zijn te beperkt. Sporten daarentegen doe ik juist wél het liefst in de provincie. Peddelen door de weilanden, met de wind vol in de smoel – heerlijk is dat. Elke meter, elke weg, elke boerderij, ken ik. Zwoegen door Friesland, dat heeft iets heldhaftigs. Een oergevoel komt dan in me vrij. Dit is mijn trainingsgebied, veel mooier dan de Alpen of Limburg.”

“Als muzikant optreden is vergelijkbaar met topsport. Mijn vrouw is nu mee naar dit optreden, anders zie ik haar nooit. In december ben ik 24 dagen weg, 24 concerten. Dat kun je alleen volhouden als je echt fit bent. En dat ben ik. Theatergezelschappen snappen mij ook nooit. Na het soundchecken gaat de rest eten en ga ik hardlopen. Dan kijken ze me aan alsof ik volslagen idioot ben. In de auto heb ik altijd zwem- en loopspullen mee. In de zomer eigenlijk ook altijd de fiets. Zo kan ik blijven trainen. Het is niet altijd even eenvoudig om daarvoor de tijd te vinden, maar als ik tijd heb, benut ik die optimaal om te trainen. Plannen is een tweede natuur geworden.”

“Veel Friezer dan mijn woonplaats Jorwert zul je het niet vinden. Al 25 jaar woon ik op verschillende plaatsen binnen vier kilometer van De Swette, het begintraject van de Elfstedentocht. Ik vond het dorp toen ik met de kano Friesland ontdekte. Vanaf een slingerende vaart zag ik in de verte een idyllisch dorpje met bijbehorende kerktoren. ‘Daar wil ik later wonen’, dacht ik. Het dorpskrantje maakte bij mijn verhuizing naar Jorwert nog een woordspeling naar aanleiding van mijn rol als Jezus in The Passion en het boek van Geert Mak, ‘Toen God verdween uit Jorwert’. Als kop hadden ze gebruikt: ‘Toen God verdween uit Jorwert, kregen we Jezus terug’.”

“Als ik bijvoorbeeld onderweg ben naar een optreden in Sittard bedenk ik vooraf een fietsrondje. Dan stap ik daar uit, fiets een paar uurtjes en rijd weer verder naar het zuiden. Het maakt mijn leefschema wel behoorlijk abnormaal. Je wilt ook niet weten in welke merkwaardige situaties ik heb getraind. Soms lag ik om elf uur ’s avonds in een vaart te zwemmen met de ratten om me heen. Want er stond twee kilometer zwemmen op mijn schema. Dan zal en moet ik dat ook, dan maar na een optreden. Vanwege mijn kinderen moet ik echter wel weer vroeg opstaan. Dat vind ik niet erg, want ik heb altijd zin om te trainen. Ik zit vaak al om zes uur ’s morgens op de fiets, of lig dan al in het zwembad.”

“In de muziek word ik nog elke dag beter. Mijn stem niet, die blijft hetzelfde. Ik weet meer wat ik wil. Vroeger deed ik uit narcistische overwegingen mee aan programma’s. Ik klopte mezelf op mijn borst. Succes is voor mij niet meer hoeveel mensen komen naar een optreden, succes is iets maken waar je achter staat. Mooi vind ik ook dat mijn oeuvre steeds groter wordt. Elk nummer dat ik schrijf is weer meer. De mogelijkheden in de muziek nemen alleen maar toe. Als je jezelf serieus neemt, nemen anderen dat ook.”

FRIESL AND

“Dit klinkt gek, maar optreden doe ik het liefst buiten mijn provincie. Ik ben trots op mijn Friese opkomst, maar Friezen zijn krampachtig. Als ik

LEEF TIJD

“Als sporter heb ik moeite met ouder worden. Op mijn 47ste dacht ik dat de neerwaartse spiraal was ingezet. Door een andere manier van trainen ben ik de afgelopen jaren op hetzelfde niveau kunnen blijven. Ik heb dit jaar zelfs mijn eerste hele triathlon gedaan, de Frysman. Kleinschalig, passend bij onze bescheiden provincie. Geen commercie of bombastische

052

TRANSITION

marketingcampagnes, gewoon een wedstrijd voor de echte liefhebber. Mijn verval valt tot nu toe eigenlijk best mee, al kom ik niet meer aan de tijden van mijn twintiger jaren. Die 1.19 uur op de halve marathon blijft tot mijn graf staan. Hardlopen is de meest vredelievende en sociale sport ter wereld. Als iemand me inhaalt, heb ik daar nooit moeite mee. Ik gun iedereen een persoonlijk record met hardlopen. Dat zie je in geen enkele andere sport.”

EINDE

“Een einde komt er op sportief en muzikaal gebied niet. Ik ben drie keer aan mijn knie geopereerd en heb steeds teruggevochten. Ik laat me niet tegenhouden. Ik ben nu 50 jaar oud en zit met bewondering naar de mannen van 60 jaar te kijken. Hoe ver zou ik dan zijn? Waar zou ik dan staan? Dat is straks ook weer een uitdaging. Het voordeel van ouder worden is dat je precies weet wat je lichamelijk kan. Die mannen doen nooit gekke dingen, starten nooit te snel, de ervaring van jarenlang wedstrijden doen is onbetaalbaar. En ze zijn taai, ongelofelijk.” “Met muziek stoppen? Vergeet het. Over mijn pensioen heb ik nooit een dag nagedacht. Ik speel muziek zolang ik leef. Als ik 85 jaar ben, sta ik nog op het podium. Dat verzeker ik je. Of er moet niets meer uit me komen. Als het kan, zing ik iedere dag. De stembanden zijn spieren. Dat is ook een kwestie van trainen. Dat ik alle octaven kan halen, is puur een gevolg van mijn fitheid. Als ik andere artiesten veel zie drinken en roken, weet ik dat ze af gaan zakken. Je ziet het langzaam minder bij ze worden. Ik doe daar

Als muzikant optreden is vergelijkbaar met topsport. In december ben ik 24 dagen weg, 24 concerten. Dat kun je alleen volhouden als je echt fit bent. En dat ben ik.”

niet aan mee. Hooguit een wijntje soms, maar dronken ben ik nooit.”

ERFENIS

“Een les voor iedereen: Volg je hart. Al mijn familieleden speelden gitaar, maar ze vertelden me dat ik iets anders moest gaan doen. Ik zou er geen knaak mee verdienen. Ik dacht: Dat gaat mij wel lukken. Doe echt datgene wat je het liefste doet. Ook al verdien je er geen dubbeltje mee, verloochen het niet. Volg je hart. Dat geldt ook voor sport. Ik juich iedereen toe te sporten en muziek te maken. Het helpt je in alles verder. Je hebt een uitlaatklep en je hebt een doel. Ik kan me niet voorstellen dat mensen niet sporten, want het lichaam en de geest zijn één. Als je je lichaam verwaarloost, dan gaat het hier boven in de hersenpan ook mis.” “Ik was altijd bang om kansen te laten liggen – in de muziek en in de sport. Van mezelf moest ik harder trainen voor wedstrijden, in de muziek wilde ik nog meer tijd steken in netwerken. Nu laat ik het op zijn beloop en komt me veel meer toe. In de muziek sta ik in de mooiste theaters, op sportgebied ben ik nog steeds fit. Het is veel relaxter. Als je de goede intentie hebt en je best doet, dan komt alles je toe.”

A ls lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar gratis het nieuwe Transition magazine in de brievenbus. Geen lid? Geen nood. Ook dan kun je Transition ontvangen. Je kunt je abonneren door een mailtje te sturen naar info@triathlonbond.nl of via de website van de Nederlandse Triathlon bond, triathlonbond.nl. Bezoek ook onze website transition.nl voor het laatste nieuws, kalenders en informatie over de verschillende competities.

054

055

TRANSITION

“Ik ben wel zo ambitieus dat ik bij de pro’s wil starten.” EX-PROFWIELRENNER REMMERT WIELINGA KAN ER WEL OM LACHEN. “TIJDENS MIJN EERSTE TRIATHLON IN 2013 IN PESCARA (IRONMAN 70.3 IN ITALIË) WERD IK INGEHAALD DOOR VROUWEN UIT DE AGE GROUPS DIE VER NA MIJ WAREN GESTART. ZIJ INFORMEERDEN OF HET WEL GOED GING, WANT AAN MIJN BADMUTS ZAGEN ZIJ DAT IK BIJ DE PRO’S WAS GESTART. MIJN ZWEMTIJD WAS UITEINDELIJK GELIJK AAN WAT TOPPERS ZWEMMEN OP EEN HELE TRIATHLON.” ZIJ-INSTROMER

Tekst Norbert Veringmeier Remmert in actie

Beeld Finisherpix, Cor Vos

voor zijn laatste ploeg, Katusha.

e kennismaking met de triathlonsport smaakte bij de in Monaco woonachtige Nederlander desondanks naar meer. “Ik vond het echt een superervaring. De sfeer in de wedstrijd was zo anders dan bij het wielrennen. Het inchecken van de fiets vond ik al leuk. Waar moest je bijvoorbeeld je schoenen laten? Ik wist van niets, maar iedereen was bereid te helpen.” Voor Wielinga was het vanaf dat moment de uitdaging om te zien hoe ver hij in deze sport kon komen. “En ik wist meteen dat het zwemmen mijn zwakke punt was”, voegt hij er met veel gevoel voor understatement aan toe. Niet verwonderlijk bleek het fietsen zijn sterke punt. In Pescara reed hij de snelste fietstijd en met zijn looptijd, 1.32 uur, verbaasde hij zichzelf. “Ik had geen idee hoe ver een halve marathon eigenlijk was. Als in het wielrennen de laatste 20 kilometer ingaan, is het nog maar een klein stukje. Die laatste 20 kilometer in de triathlon zijn wel wat anders. Ik begon daarom vrij conservatief maar ik kon steeds meer gas geven.”

Remmert Wielinga wint in 2003 de vierde etappe van de Ruta del Sol

GROOT WIELERTALENT

Wielinga gold als wielrenner als een groot talent. Hij was voorbestemd als ronderenner want kon goed klimmen en had ook een prima tijdrit in de benen. Koersend voor onder meer Rabobank, Quick Step-Innergetic en Saunier Duval kon hij die belofte echter nooit echt waarmaken. Hij reed in de Tour de France en de Giro d’Italia (maar moest in beide rondes opgeven), won bergklassementen in verschillende kleinere rondes, alsmede drie koersen op Pro Tour niveau, knechtte voor onder meer Oscar Freire en Paolo Bettini, maar

er was door de buitenwacht meer verwacht. ‘Pelotonvrees’, heette het in de media, iets wat hij nonsens noemt: “Een uit zijn verband gerukt verhaal dat klakkeloos door iedereen werd overgenomen.” Wel kampte hij met blessures, onder meer aan zijn knie, maar voor Transition wil de geboren Eindhovenaar liever niet verder ingaan op zijn wielerverleden. Het gesprek vindt toevallig

plaats in de week dat de pikante biografie van Thomas Dekker uitkwam “Dat is een lang en ingewikkeld verhaal. Zeker nu, met dat boek van Thomas Dekker, wil ik daar niks over zeggen.” Het Russische Itera-Katjoesja was in 2011 de laatste wielerploeg waarvoor hij reed. “Er was daarna sprake van dat ik zou kunnen tekenen bij een pro-continentale ploeg. Dus heb ik in 2012 door getraind. Toen dat niet gebeurde, heb ik in het najaar defi nitief een streep door het wielrennen gezet.”

PRO MEMBERSHIP

Hij schreef een boek over wielertraining en ging clinics geven, maar had ook de ‘drive’ om zelf te blijven trainen en zocht een andere duursport. “Het fenomeen Ironman was bij mij bekend en Monaco ligt dichtbij Nice dus

het leek mij wel wat om daar de Ironman te doen, al had ik toen nog werkelijk geen idee wat het echt inhield.” Al snel kwam de ex-wielrenner erachter dat je voor een Ironman vaak al een jaar van tevoren moet inschrijven. “Zolang wilde ik niet wachten. Als ‘pro’ kun je vaak nog wel inschrijven, dus heb ik bij de WTC een Pro Membership aangevraagd.” Veertien dagen na zijn triathlondebuut kon hij daardoor meteen zijn eerste hele triathlon volbrengen: 10.21 uur (1.33 uur gezwommen, 4.39 uur gefietst en 3.58 uur gelopen). In 2014 scherpte hij dat aan tot 10.03 uur. Ook in 2015 en 2016 ging hij in Nice van start maar haalde hij de fi nish niet. Wielinga voelt zich inmiddels veel meer één met het water. Toch steekt het hem dat hij op een halve nog niet onder de 30 minuten heeft gezwommen. “In het zwembad lukt dat wel, maar in buitenwater is dat een ander verhaal. Ik heb nog steeds moeite met de golfslag.” Ook het lopen gaat steeds beter. “Ik heb in de vier seizoenen dat ik nu aan triathlon doe zo’n beetje alle blessures wel gehad; shin splints, hamstrings, het hield niet op. Dit jaar ben ik voor het eerst helemaal blessurevrij gebleven. Het is echt een proces geweest van wielrenner naar triatleet. Het mooie vind ik dat je een balans moet zien te vinden tussen drie sporten. Je kunt elke dag iets anders doen. Als je de

IN HET WIELRENNEN KREEG JE GEWOON EEN TIJDRITFIETS TOT JE BESCHIKKING EN DAN WAS HET ‘SUCCES ERMEE’. NU HEB IK VOOR HET EERST MIJN HOUDING LATEN TESTEN IN DE WINDTUNNEL, ZODAT IK NOG AERODYNAMISCHER OP DE FIETS ZIT.”

ene dag vijfenhalf uur op een hoog wattage hebt gefietst, kun je een dag later een stevige looptraining doen zonder dat je vermoeide benen hebt. Als ik ooit als trainer aan de slag ga, heb ik veel aan de ervaringen die ik nu opdoe met de triathlonsport.”

WINDTUNNEL

Wielinga probeert zich continu op één van de drie vlakken te verbeteren. “Ik ben bevriend

met Koen de Haan (coördinator talentontwikkeling en triathlontrainersopleidingen NTB, red). Als ik in Nederland ben, ga ik altijd even langs bij de TU in Eindhoven en kijkt hij bijvoorbeeld naar mijn zwemmen.” Zelfs op de fiets wordt progressie gemaakt. “In het wielrennen kreeg je gewoon een tijdritfiets tot je beschikking en dan was het ‘succes ermee’. Nu heb ik voor het eerst mijn houding laten testen in de windtunnel, zodat ik nog aerodynamischer op de fiets zit.” Een vastomlijnd doel, anders dan ‘eerst en vooral plezier hebben en mijzelf verbeteren’ heeft Wielinga niet met triathlon. Het is vooral de lifestyle die hem bevalt. “Ik ben ook niet zo’n planner. Als het in de trainingen goed gaat dan start ik in een wedstrijd.” Natuurlijk staat een start in Kona op zijn verlanglijstje. “Maar ik maak mij geen illusies. Het niveau in triathlon is superhoog en ik ben al 38. Maar ik ben wel zo ambitieus dat ik dan bij de pro’s wil starten. Een age group winnen interesseert me niet zo. Het zou leuk zijn als het een keer lukt.” Tot op heden stond Wielinga nog niet in Nederland aan de start. “Ik was eigenlijk van plan dit jaar te starten in Maastricht, maar door de Ironman Frankfurt heb ik mijn plannen moeten aanpassen. De pro’s mochten daar niet met wetsuit zwemmen en toen ben ik onderkoeld uit het water gehaald. Ik heb toen gekozen voor de halve Ironman van Wiesbaden. Maar zeg nooit ‘nooit’. Ik zou graag nog eens in Nederland starten. Almere of een andere mooie triathlon zou ook zo maar kunnen.”

056

057

TRANSITION

TRANSITION TRAVEL —

Vlieg er eens uit

DE WINTER IS DE PERIODE WA ARIN VEEL SPORTERS DE WEDSTRIJDEN PL ANNEN WA ARA AN ZE IN HET KOMENDE TRIATHLON- EN RUN BIKE RUN SEIZOEN MEE WILLEN DOEN. TEVENS WORD DE BASIS GELEGD VOOR HET NIEUWE SEIZOEN. MET NOG STEEDS KORTE DAGEN EN EEN WINTER DIE TOCH WEL ERG L ANG BEGINT TE DUREN VOELT MENIG SPORTER DE BEHOEF TE OM IN HET VROEGE VOORJA AR UIT TE VLIEGEN NA AR ZONNIGER OORDEN. GEWOON OMDAT HET LEKKER IS, MA AR OOK OM SERIEUS TE TRAINEN. TRANSITION ZET EEN A ANTAL MOGELIJKE BESTEMMINGEN OP EEN RIJTJE. VAN DICHTBIJ TOT VER WEG EN VAN GOEDKOOP TOT EXCLUSIEF.

GIRONA IN MA ART

Middagtemperatuur 16o c Regenval 53 mm Zonuren per dag 7 Vlieguren 2 u

Voor cultuurlief hebbers

GIRONA, SPANJE Trainen combineren met toerist zijn Het Catalaanse Girona staat vooral bekend als pleisterplaats voor wielrenners. Veel Pro Tour renners hebben er een huis (en wie weet wat zich daar afspeelt). Dus waarom zou je daar als triatleet ook niet het aantal fi etskilometers bijspijkeren? En tegelijk cultuur snuiven, voor als je belangstelling verder gaat dan sport alleen (of je een partner hebt die beziggehouden moet worden). Het historische Girona en z’n omgeving,

met tal van middeleeuwse dorpjes en interessante musea zoals het Dali museum in Fuengirola, lenen zich daar uitstekend voor. En Barcelona is ook maar een uurtje rijden. Maar laat dit je niet afl eiden van de training, waarvoor je hier toch vooral naartoe bent gekomen. Op goede wegen met weinig verkeer en keuze uit vlakke, glooiende en echte klimrondjes is het lekker gevarieerd fi etsen. Met tal van mooie (onverharde) looproutes, een 50 meter zwembad en een atletiekbaan zijn ook de andere ingrediënten aanwezig voor een geslaagd trainingskamp. Als het water niet te koud is kan ook worden gezwommen in het meer van Banyoles, op 23 km van Girona.

Voor weekend warriors

EIFEL IN MA ART

MALLORCA, SPANJE

Middagtemperatuur 7o c Regenval 50 mm Zonuren per dag 7 Rijden 3,5 u (vanaf Utrecht)

Kort maar krachtig dankzij budgetvluchten Mallorca is al jarenlang populair bij zowel fietsers als triatleten. Die populariteit schuilt vooral in de vele vliegmogelijkheden naar het grootste eiland van de Balearen en het fraaie landschap, waarin op ontelbaar veel weggetjes zowel volledig vlakke routes, heuvelachtige trajecten als een bergachtige ronde door de Tramuntana bergen – met als ‘dak’ de 871 meter hoge Puig Major – kunnen worden uitgetekend. Met elk jaar meer dan 100.000 fietsers op het eiland houdt het gemotoriseerd verkeer in ieder geval rekening met de zwakkere weggebruiker. Wel een fijn idee.

Voor centenknijpers

EIFEL, DUITSL AND Hoogtemeters dicht bij huis Oké, je zoekt er niet zon en warmte mee op, maar om even een weekendje (of wat langer) alles om het trainen te laten draaien of wat klimkilometers te maken hoef je niet per se ver weg te gaan. Natuurlijk komen dan de Ardennen als eerste naar boven, maar waarom niet de blik enkele tientallen kilometers meer oostwaarts gericht? In de Duitse Eifel zijn de wegen over het algemeen van betere kwaliteit en de beklimmingen minder steil – en dat is prima vroeg in het seizoen. Ja, het weer kan een flinke spelbreker zijn. Geeft niet. Kaffee mit Kuchen smaakt er onderweg beter door dan ooit tevoren en na de training zoek je je comfortabele onderkomen met ligbad op, want vanwege het

MALLORCA IN MA ART

laagseizoen zijn de prijzen laag. Je zal mentaal weerbaarder uit de Eifel terugkeren dan al die zwakkelingen die flink geld neertelden om zon en warmte op te zoeken. Maar misschien is het toch beter om pas in april te gaan, of mei, als het wat warmer en droger wordt (echter geen garanties).

Middagtemperatuur 17o c Zeewater 14o c Regenval 30 mm Zonuren per dag 6 Vlieguren 2,5 u

Je kunt er alleen of samen met trainingsmaatjes heengaan om een trainingskamp te beleggen – hotels met zwembaden in overvloed – of je aansluiten bij één van de vele trainingskampen die er – ook door vele Nederlandse aanbieders – worden georganiseerd. Vanwege het enorme aanbod van betaalbare vluchten is het zelfs de moeite waard om in het kille voorjaar even een weekendje Mallorca te boeken voor wat zon en hoogtemeters. De eigen fiets hoeft niet mee. Verhuurders genoeg, maar vergeet niet de eigen pedalen mee te nemen!

058

059

TRANSITION

Voor klassiekerkoningen

L ANZAROTE Eiland dat synoniem is met triathlon

L ANZ AROTE IN MA ART

Voor levensgenieters

Middagtemperatuur 22o c Zeewater 18o c Regenval 12 mm Zonuren per dag 8 Vlieguren 4,5 u

STELLENBOSCH, ZUID-AFRIK A Ideale trainingsomgeving onder de evenaar

In principe kun je op bijna alle Canarische Eilanden een trainingskamp beleggen, maar Lanzarote is in de loop der jaren uitgegroeid tot een triathloneiland bij uitstek. Timanfaya, El Golfo, Mirador del Haria en Mirador del Rio. Ze zijn een begrip onder triatleten. Een uitdagend landschap, schoon zeewater om in te zwemmen, een betrouwbaar zonnig en warm – maar ook winderig – klimaat en een groot aanbod van trainingskampen maken het eiland dan ook de perfecte basis om kilometers te maken of de vorm aan te scherpen voor het nieuwe seizoen.

Heerlijk ’s zomers weer, trainen op goede wegen tussen de groene, golvende wijnlanderijen en aan het eind van de dag op een terras genieten van een betaalbare en gezonde maaltijd. En dat terwijl het in Europa winter is. Topsporters van over de hele wereld, waaronder Jan Frodeno en Javier Gomez, weten het al jaren en legden de basis voor hun successen in de uiterst relaxte studenten- en sportstad Stellenbosch, gelegen op 45 minuten van Kaapstad. De Tafelberg op tijdens je rustdag; hoe cool is dat?

Club La Santa aan de westzijde van het eiland biedt een betaalbaar alternatief voor meer exclusieve trainingskampen elders in Europa, maar wel met faciliteiten als een atletiekbaan, een 50 meter bad en toegang tot topatleten als coaches. Zelf een eigen trainingskamp inrichten buiten het sportcomplex is ook makkelijk – en voordeliger –, bijvoorbeeld in Puerto del Carmen, de startplaats van de jaarlijkse Ironman, waar als het alfamannetje of – vrouwtje over de boulevard rennen door iedereen als normaal wordt beschouwd.

STELLENBOSCH IN MA ART

Middagtemperatuur 27o c Regenval 29 mm Zonuren per dag 9 Vlieguren 11 u

Hoewel aan de andere kant van wereld voel je je er als Nederlander toch een beetje thuis De Kaap Nederlandse architectuur oogt vertrouwd, je begrijpt het Afrikaans (een beetje, als ze langzaam praten) en het tijdverschil bedraagt in de winter maar één uur. Op de campussen van de Universiteit van Stellenbosch en de Stellenbosch Acadamey of Sports zijn 25 meter baden, een 400 meter atletiekbaan en een gym voorhanden en rond de stad liggen enkele prachtige running trails. En misschien kun je wel meetrainen met de Stellenbosch Triathlon Squad.

Voor paradijsvogels

BELEK IN MA ART

Middagtemperatuur 18o c Zeewater 17o c Regenval 101 mm Zonuren per dag 7 Vlieguren 4,5 u Voor luxepaardjes

BELEK , TURKIJE Hightech en luxe aan de Turkse Rivièra Ondanks de jaarlijkse triathlon in Alanya, staat de Turkse zuidkust nog bij weinig mensen op de radar voor een trainingskamp in het voorjaar. Dankzij de in 2015 geopende Gloria Sports Arena komt daar wellicht verandering in. Even ten oosten van Antalya gelegen, in de luxe resortbadplaats Belek, beschikt dit privaat gefinancierde Turkse Papendal over de modernste faciliteiten voor liefst vijftig verschillende sporten. De

verrassend groene omgeving van Belek nodigt uit om te lopen en te fietsen en vormde de afgelopen twee jaar het decor voor de Ironman 70.3 Turkey. Vanuit je 5 sterren hotelkamer heb je uitzicht op een atletiekbaan, drie buitenzwembaden en een stateof-the-art fitnessruimte. En wil je wetenschappelijke ondersteuning voor je hobby, dan zijn er verschillende mogelijkheden. Laat je lichaamssamenstelling meten in een futuristisch ogende Bodpod (heb je echt zulke zware botten?) of waag je in het Icelab waar je lichaam 1-3 minuten wordt blootgesteld aan een temperatuur van -110o C, wat het fysieke herstel moet bevorderen. Brrr.

PHUKET, THAIL AND Professioneel trainen in de tropen volgens Macca Trainen op een prachtig mooi tropisch eiland, met gegarandeerd warm, zonnig weer en altijd de mogelijkheid om in zee te zwemmen – wie droomt daar niet van? Dat kan op het Thaise eiland Phuket. Het eiland kent met Thanyapura zelfs een heuse Triathlon Academy, waar je met behulp van professionele triathloncoaches aan je vorm kunt werken. Algemeen directeur is niemand minder dan tweevoudig Ironman Hawaii winnaar Chris McCormack. Misschien lig je op een dag wel zij aan zij met hem in het zwembad. Awesome mate. Onder leiding van Macca is een zorgenvrije sportomgeving gecreëerd met onder meer alle faciliteiten die je als triatleet maar nodig hebt: drie zwembaden, een atletiekbaan, een sportschool en een gezonde, organische keuken, met toegang tot een chiropractor of mentale trainer en de mogelijkheid van video-ana-

PHUKET IN MA ART

Middagtemperatuur 33o c Zeewater 29o c Regenval 44 mm Zonuren per dag 9 Vlieguren 14 u lyse. Fietsen doe je door de weelderig groene bossen en heuvels, bijvoorbeeld op het parkoers van de Challenge Laguna Phuket. Je kan deelnemen aan één van de trainingskampen, 1-op-1 begeleiding krijgen of alleen maar gebruik maken van de faciliteiten. Hoe dan ook: Je triathlonvrienden zullen jaloers zijn.

060

061

TRANSITION

JUNIORENPRAAT

COLUMN PIEYT

Flitsende start

GEBOREN

17 november 1998 Elst

VERENIGING

Lopen bij Loopland Gelderland,

Come come my lady you’re my butterfly / Sugar baby” Crazy Town (Butterfly)

ij wilde even een uurtje rustig nadenken en daarom was hij zijn kantoor ontvlucht om tijdens de lunchpauze een rondje te gaan hardlopen. Hij wilde ongezien het gebouw verlaten, maar op het moment dat hij in de ontvangsthal aankwam, werd er een delegatie ministeriële bobo’s door zijn collegae welkom geheten. Te midden van de rondwandelende pakken kon hij wel vergeten dat zijn driedelig Asics (tight, shirt en jasje) onbesproken, laat staan ongezien, bleef.

verder individueel TRIATHLON SINDS

2015

HOOGTEPUNTEN

1ste Jeugd en Junioren Circuit 2016, 2de NK Run Bike Run junioren 2016

Tot een jaar geleden voetbalde Thomas Cremers uit Elst nog. Na een talentendag van NOC*NSF maakte hij vorig jaar de overstap naar de triathlon. Dat ging met flitsende start: Dit jaar won hij meteen het Kiwami Jeugd en Juniorencircuit. “Bij de talentendag van NOC*NSF kon je kiezen uit verschillende disciplines: uithoudingsvermogen of snelheid. Ik koos voor uithoudingsvermogen. In Eindhoven heb ik vervolgens een shuttleruntest en een zwemtest gedaan. Daar ben ik er uitgepikt. Het fietsen heb ik van jongs af meegekregen van mijn ouders. Mijn vader heeft net onder de profs gekoerst en is nu soigneur bij Team Lotto-Jumbo NL. In weekenden zonder voetbal ging ik ‘s winters al mountainbiken in het bos. Hardlopen deed ik om mijn conditie op peil te houden. Het zwemmen was nieuw voor mij: Ik had mijn zwemdiploma’s, maar daarmee hield het op.” “In een 5 km loop na de test werd ik meteen derde. Toen dacht ik wel: Misschien ben ik hier wel goed in. Ik kwam bij de NTBregiotraining in Gelderland terecht en kwam in contact met Evert Scheltinga. Hij adviseerde om bij Loopland Gelderland onder leiding van Honoré Hoedt te gaan trainen. Dat doe ik sinds vorig jaar november. Ik trainde er af en toe met Sifan Hassan, Dennis Licht en Gert Jan Wassink. Vooral de looptechniek wordt er ingehamerd.” “Vorig jaar ben ik gestopt met voetbal en deze zomer heb ik mijn eerste triathlons gedaan. Het bevalt heel goed. Ik mis voetballen niet. Het is ook best snel gegaan, vooral het afgelopen seizoen. Voor het NK was het

door Eigenwijzerman

“Come my lady

THOMAS CREMERS WOONT IN

VLINDEREFFECT

NU IK A AN TRIATHLON DOE IS SPORT EEN NOG GROTER ONDERDEEL VAN MIJN LEVEN GEWORDEN.” zwemmen nog niet zo goed, maar daarna kwam ik een keer bijna voorin uit het water. Ik heb echt een enorme stap gemaakt. Ik denk dat dat komt door het trainen, maar misschien toch ook een stuk aanleg.” “Ik zit in het derde leerjaar MBO Sport en Bewegen. Dat is goed te combineren met sport. Trainen doe ik nu gemiddeld 17 uur per week: Vijf keer zwemmen, lopen probeer ik drie keer te doen, waarvan twee specifieke trainingen op Papendal en fietsen doe ik nu in de winter twee keer op de Tacx en op zaterdag ga ik mountainbiken. Ik pak het serieus aan, ja. Dat past wel bij mij. Bij het voetbal ging ik de dag voor een wedstrijd ook op tijd slapen om uitgerust te zijn. Dat deden teamgenoten minder. Nu ik aan triathlon doe is sport een nog groter onderdeel van mijn leven geworden.” “Mijn doel voor komend jaar is het podium van het NK triathlon en met het Davilex

Triathlonteam zo hoog mogelijk eindigen in de Eredivisie Triathlon. Ik zou ook wel internationale wedstrijden willen doen; me via het EK plaatsen voor het WK in Rotterdam zou tof zijn. Dromen doe ik van de Oympische Spelen. Dat is toch anders dan in het voetbal: Dan denk je misschien aan het eerste elftal van je club. Dat je nu zo kan dromen, is natuurlijk wel mooi.”

Tekst Pieter van der Meer Beeld Christie Brouwer

Eenmaal buiten voelde hij zich als een bevrijde vlinder. Ontsnapt uit de cocon waarin hij even daarvoor nog opgesloten zat. Hoewel hij daarbinnen altijd prima functioneerde en plezier had in zijn werkzaamheden als onderzoeker, was de bevrediging natuurlijk spielerei in vergelijking met die van de dagelijkse sportactiviteit. Bovendien had hij altijd het gevoel gehad dat juist door zijn trainingen zijn werkdag veel productiever kon verlopen, omdat zijn beste ideeen altijd voortkwamen uit lange duurtrainingen. Tijdens de duurloop dacht hij aan de zwemtraining van gisteren in het studentenzwembad, waar hij ooggetuige was geweest van een waarachtig schouwspel. De zogenaamde snelle baan was bevolkt met drie menssoorten waar de moderne antropologie hoognodig diepgaand onderzoek naar zou moeten doen. Enerzijds waren er de waterpolomannetjes, te herkennen aan te kleine zwembroekjes, een massief bovenlijf, en zwemmend zonder zwembril. Anderzijds waren er de zwemmannetjes, met een rug die iets breder is dan strikt noodzakelijk, een sixpack, een badmuts en natuurlijk de karakteristieke Speedo zwembril. Als bronstige primaten streden deze groepen testostoronbommen om de gunsten van de derde groep: De triathlonvrouwtjes, met hun neonkleurige badpakken, zwemspeeltjes en badmutsen van recent deelgenomen wedstrijden. Het paraderen van de twee mannetjessoorten was aanvankelijk ingetogen. De zwemmannetjes wisselden

borstcrawl af met rugslag en zo nu en dan een niet opvallende techniekoefening. De waterpolomannetjes, daarentegen, deden op het eerste oog maar wat en wisselden hun freestyle af met verticale bewegingen waardoor hun massieve torso minimaal een seconde zichtbaar werd voor de rustende triathlonvrouwtjes. Na deze inleidende beschietingen begonnen de mannetjes zwaarder geschut in te zetten. Het leek alsof er consensus was dat de vrouwtjes zouden vallen voor de snelste van het stel – de alfazwemmer. Maar toen dat niet gebeurde, besloot één van de waterpolomannetjes als ultieme wapen de vlinderslag in te zetten. Zijn poging tot imponeren werd onmiddellijk gepareerd door een zwemmannetje. En daarna nog één. En nog één. En nog voordat ook maar één triathlonvrouwtje er erg in had, was er een ware nucleaire vlinderslagoorlog gaande tussen de waterpoloen zwemmannetjes. Hieraan terugdenkend formuleerde hij in gedachten de wetenschappelijke hypothese dat de vlinderslag besmettelijk is. Het vlindereffect, maar dan anders! Hij dacht aan de opzet van een veldexperiment om zijn hypothese te kunnen toetsen. Hij zou vaardige acteurs inzetten, die op willekeurige momenten tijdens de dagelijkse zwemuurtjes de vlinderslag zouden inzetten, zodat hij zou kunnen waarnemen of hun actie opgevolgd zou worden door de vlinderslag van bronstige mannetjes. Ook formuleerde hij sub-hypothesen waarin hij stelde dat de mate van competitie tussen bronstige mannetjes af zou hangen van het aantal vrouwtjes in het zwembad, en of het imponeren van triathlonvrouwtjes anders zou zijn dan van zwem- of waterpolovrouwtjes. Tot het einde van zijn looptraining fantaseerde hij er op los. Toen hij gedoucht en wel weer terug op kantoor was, vroeg zijn baas of hij lekker had gelopen en of hij nog nieuwe ideeën had opgedaan. Hij grijnsde en knikte bevestigend. “Iets met het vlindereffect”, zei hij, en opende daarna zijn laptop om weer aan het werk te gaan.

062

063

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

REGELEMENTEN

Stayeren = valsspelen

Spieren voor spieren

e afgelopen twee

het geval was komt

worden als er zich een

jaar heeft de

de nadruk te liggen

mooi onderzoek naar

Nederlandse Tria-

op gezonde ouders en

de zeldzame progres-

thlon Bond haar naam

kinderen, die samen

sieve spierziekte SMA

verbonden aan Spie-

sporten om geld in te

type 1 aandient.

ren voor Spieren. Deze

zamelen voor kinde-

stichting zamelt geld

ren die dat zelf niet

Dit laatste is een

in dat ten goede komt

kunnen.

initiatief van triatleet Taco en zijn partner

stop&go of tijdstraf opleveren wegens staye-

Weinig is voor een atleet irritanter om te

aan onderzoek naar di-

ren. Maar diezelfde tijd (of langer) tussen de

zien dat er door anderen gestayerd wordt,

verse kinderspierziek-

De fondsen die worden

Suzanne die hun

0 en de 5 meter van je voorganger rijden kan

maar er niet tegen wordt opgetreden. Vol-

ten en de verbetering

geworven komen

dochtertje Lotte al na

direct een rode kaart opleveren. Dit is dan

gend seizoen worden de offi cials wederom

van het diagnose- en

ten goede aan de

7,5 maand verloren

weliswaar voor stayeren, maar op grond van

geïnstrueerd (en getraind) in het strakker

behandelingstraject.

uitbreiding van het

aan deze ziekte waar-

het kapstokartikel ’Zware overtreding van

aanpakken van stayeren. Maar offi cials

Spieren voor Spieren

over nog zeer weinig

regels’ (artikel 3.5). Dit artikel treedt sowieso

kunnen niet overal zijn en dus ook niet alles

Dat gebeurt onder

Kindercentrum van

bekend is. Hun per-

in werking bij herhaaldelijk stayeren (in de

zien, laat staan aanpakken. Dus laat het ook

meer tijdens de

het Wilhelminazie-

soonlijke verhaal lees

lichte vorm), maar kan dus ook direct worden

vooral zelf merken dat je er niet van gediend

Spierathlon, een 1/8ste

kenhuis in Utrecht,

je op www.transition.

aangeroepen als het gaat om onversneden

bent als je zelf een faire wedstrijd probeert

triathlon die op 10 juni

waar kinderen met een

nl. Meer informatie

stayeren (tussen de 0 en de 5 meter). Dit is

te rijden en je door een ‘treintje’ wordt inge-

2017 voor de derde

spierziekte terecht-

over de Spierathlon

dus te vergelijken met Artikel 5 van de We-

haald, of wanneer er een aantal wat minder

keer wordt gehouden

kunnen. Alle donaties

is te vinden op www.

genverkeerswet, op grond waarvan de politie

fair rijdende atleten het maar wat prettig

bij de Ouderkerkerplas

met de melding ‘Voor

spierathlon.nl.

grove overtredingen kan aanpakken.

vinden in je kielzog ….

in Ouderkerk aan de

lieve Lotte’ komen in

Amstel. Meer dan de

een aparte pot, die

afgelopen twee jaar

opengebroken kan

“I push myself to the limit in training

so that I don’t have to when I’m competing. Competing is just like a university exam where you show whether you’re well prepared or not.” – Tweevoudig winnares van de Ironman Hawaii, Daniela Ryf

GOED DOEL

VERKIEZING

Sporters van het Jaar

egin dit jaar lanceerde de NTB de

ONDERZOEK

campagne ‘Stayeren = Valsspelen’. Via

Foam-rollers, hype of zinvolle toepassing?

Transition.nl en social media werd er

aan het begin van het seizoen veel aandacht aan besteed, met als hoofddoel bij tri- en du-

ok onder triatleten hebben foam-rol-

atleten zèlf meer besef te kweken over hun

it meerdere onderzoeken blijkt dat de mond-

lers de afgelopen jaren flink aan

eigen aandeel in de eeuwige stayerdiscus-

gezondheid onder (top)sporters erg matig is.

populariteit gewonnen. Op internet

sie. Want hoe veel je ook kan zeggen over het

MEDISCH Mondgezondheid

Vooral duursporters kunnen te maken krijgen

circuleren allerlei filmpjes met oefenin-

met factoren waardoor de gezondheid van het

gen die goed zouden zijn voor triatleten.

gebit slecht is. Door fysieke en psychische druk, de

begint en eindigt altijd bij de atleet zelf.

Rollen over deze met schuimrubber

inspanning en de bevochtigingsgraad in de mond

beklede cilinders zou tal van positieve

kan de hoeveelheid en samenstelling van speeksel

effecten hebben. Zo zou het de afvoer van

sterk afwijken. Hierdoor is er minder bescherming

Beeld Janos Schmidt/ITU, Somnja Jaarsveld

al dan niet optreden van offi cials: Stayeren

De NTB-offi cials die dit seizoen in actie zijn gekomen, hebben het ook geweten. Strakker dan voorheen werd er bij de wedstrijdbriefi ngs gesteld: Let speciaal op stayeren, probeer in de geest van de wedstrijd op te treden, maar ook en vooral – durf op te treden bij stayersituaties. En dat hebben we geweten. Want meer dan ooit was er achteraf discussie en gekrakeel wanneer deelnemers (altijd onterecht natuurlijk) gediskwalifi ceerd werden wegens stayeren. Maar ook het omgekeerde bleef het geval: Er waren nog genoeg wedstrijden waarbij we

melkzuur stimuleren, spierpijn vermin-

en een grotere kans op tandbederf en slijtage.

deren en zelfs de prestatie verbeteren.

minuut of tien aan. Het nut hiervan voor

Gecombineerd met slecht onderhoud (poetsen en

Maar is er wetenschappelijk bewijs voor

triatleten is onduidelijk.

tandheelkundige controle) en een afwijkend dieet

dergelijke claims? Vier Duitse onderzoekers zochten het uit.

(veel koolhydraten en zure sportdranken) leidt dit bij Voor toepassingen waar weinig tot geen

duursporters tot een sterk verhoogd risico op tand-

bewijs voor bestaat, wordt vaak gezegd:

heelkundige problemen.

Helaas blijkt er voor de meeste claims

‘Baat het niet, dan schaadt het niet’. Dit

geen wetenschappelijke onderbouwing

adagium gaat voor foam-rollers niet op. In

Bij (top)sporters die het uiterste van hun lichaam

te bestaan. Zo vonden de onderzoekers

tegendeel zelfs. De druk die deze rollers

vragen kan de slechte mondhygiëne zelfs leiden tot

geen bewijs dat ‘foam-rolling’ in positieve

leveren op onder andere het spieren

verminderde sportprestaties. Uit steeds meer onder-

zin bijdraagt aan de warming-up, de

peesweefsel is namelijk dermate hoog,

zoek blijkt dat hier een verband tussen bestaat; ziek-

coördinatie of de prestatie. Ook heeft het

dat het wel schadelijke effecten kan

teverwekkende bacteriën in de mond als gevolg van

ijdens het jaarlijkse

veroverde onder meer de

Hij veroverde daarnaast

geen effect op de spierspanning noch

hebben. Voorzichtigheid is dus geboden,

slecht gebitsonderhoud worden vaak teruggevonden

NTB-congres in Nieuwe-

wereldtitel triathlon bij de

ook nog de wereldtitel in

op de afgifte van het stress-gerelateerde

met name voor sporters met vaatproble-

bij long-, hart- en systemische aandoeningen. Met

gein zijn Rachel Klamer

neosenioren, werd Europees

Rotterdam. Youri Keulen

hormoon cortisol.

matiek.

andere woorden: Door een verslechterde mondge-

en Jorik van Egdom gehul-

kampioen Run Bike Run en

werd gekozen als talent van

Een aantal claims konden de Duitse

toe-rechtaan wieltjesplakken is stayeren,

digd als triatlete en triatleet

veroverde brons bij het WK

het jaar, terwijl de Europese

onderzoekers echter wel onderbouwen.

maar ook langer dan twintig seconden op 9

van het jaar. Klamer werd

in deze discipline.

en wereldtitel Ironman Hans

Zo ervaren sporters direct na ‘foam-rol-

tot 10 meter achter je voorganger rijden. En

tiende op de Olympische

van der Linden (H70) de titel

alles daartussenin. Duidelijk mag zijn dat

Spelen in Rio en pakte in

Paralympisch kampioen

age grouper van het jaar

in het eerste geval de overtreding echt fors

Hamburg met een twee-

Jetze Plat werd weinig

opleverden.

zwaarder is dan in de tweede. En zo handelen

de plek voor het eerst een

offi cials ook. Langer dan 20 seconden net te kort achter je voorganger rijden kan een

achteraf hoorden dat de offi cials best nog wel strenger hadden mogen optreden. Nu is er stayeren en stayeren. Recht-

zondheid komt ook de algemene conditie in gevaar Tekst Paul Schermers

en dus mogelijk de sportprestatie.

ling’ minder spierpijn dan wanneer ze na

Bron: Freiwald J, Baumgart C, Kühne-

Bondsarts Guido Vroemen schreef een aantal jaren

de inspanning niets doen. Ook neemt de

mann M, Hoppe MW (2016) Foam-Rol-

geleden voor Triathlon Sport al een artikel over de

lenigheid (range of motion) direct na het

ling in sport and therapy–Potential

negatieve eff ecten van zure sportdranken op het

verrassend voor het vierde

rollen iets toe. Dit effect treedt echter al-

benefits and risks: Part 2–Positive and

tandglazuur. Dit artikel kun je nog eens nalezen op

podiumplaats in de World

jaar op rij uitgeroepen tot

leen op als het rollen wordt gecombineerd

adverse effects on athletic performance.

www.transition.nl, onder ‘thema’s’, ‘gezondheid’.

Triathlon Series. Van Egdom

paratriatleet van het jaar.

met rekoefeningen en houdt slechts een

Sports Orthop. Traumatol. 32: 267-275

064

065

TRANSITION

SPOT LIGHT 1

VALKENBURG

NK Cross Run Bike Run

Frank Schotman (foto) en Maud Golsteyn worden in Valkenburg net als een jaar eerder Nederlands kampioen Cross Run Bike Run. Oud-profmountainbiker Schotman is veel te sterk voor de concurrentie, Golsteyn is op tijd in vorm na het rijden van de loodzware, 2.800 mijl lange Great Divide Mountain Bike Route door de Rocky Mountains. Beeld Niels van de Laarschot/sport-pictures.nl

MAUI

WK XTerra

Australiërs Ben Allen en Courtney Atkinson bodysurfen naar het strand tijdens het WK XTerra op Maui. De Mexicaan Mauricio Mendez is de verrassende winnaar. Flora Duffy prolongeert haar titel bij de vrouwen. De atlete van Bermuda verovert ook de officiële ITU WK-crosstriathlontitel in de Australische Snowy Mountains. Beeld Georgia Schofield/XTerra Maui

SPIJKENISSE

NK Run Bike Run

HAWAII

WK Ironman

Voormalig 1.500 en 3.000 meter steeple loper Nils Pennekamp – vorig jaar nog nationaal kampioen op de korte cross en de steeple chase – verovert in zijn tweede Run Bike Run ooit het NK-goud, ondanks kramp in de tweede run. Bij de vrouwen voegt Sarissa de Vries na de titel op de halve triathlon een tweede kampioenschap aan haar erelijst van 2016 toe. beeld Arjan Baggerman/Eaglefotografie

Jan Frodeno prolongeert zijn titel tijdens het WK Ironman op Hawaii. Voor het eerst sinds 1997 bestaat het complete podium uit atleten uit één land. Ook toen was het

Duitsland boven. Bij de vrouwen is Daniela Ryf oppermachtig. De Zwitserse wint met ruime voorsprong en scherpt het uit 2013 daterende wedstrijdrecord van Mirinda Carfrae aan tot 8.46.46 uur. Hans van der Linden verovert de titel H70. Beeld Sean M. Haffey/Tom Pennington/Getty images

TRANSITION

Beeld Tim Buitenhuis/ITU Rotterdam Triathlon Championships

066

FINISH 2017 BELOOF T EEN FANTASTISCH TRIATHLONJA AR TE WORDEN. HET PL ANNEN K AN BEGINNEN. WEET JIJ AL IN WELKE WISSEL ZONE JOUW SCHOENEN KOMEN TE STA AN?

— DE NIEUWE DURA-ACE R9100 —

Beschikbare opties: mechanisch of elektronisch Di2 schakelen, velg- of schijfremmen Voor meer informatie, ga naar: dura-ace.com