De pit van deze arganvrucht is rijk aan olie © Roman Königshofer
De arganboom is een van de oudste boomsoorten ter wereld en komt uitsluitend voor in het zuidwesten van Marokko. Dankzij zijn doornachtige takken en zijn diep wortelgestel is hij perfect in staat om lange periodes van droogte te overleven. Maar behalve zijn ecologische waarde als buffer tegen de oprukkende woestijn heeft de arganboom in de lokale Berbercultuur ook een belangrijke economische waarde. De bladeren en het vruchtvlees worden door geiten en kamelen gegeten, het hout dient als brandstof en uit de pit van de vrucht wordt olie geperst. Die olie is rijk aan meervoudige onverzadigde vetzuren, linolzuur en vitamine E, vandaar de geneeskrachtige eigenschappen en ronkende titels als ‘het Marokkaanse goud’ of ‘hét geheim van de schoonheid van Marokkaanse vrouwen’. Voor culinaire doeleinden wordt de olie geperst uit gebrande pitten, voor cosmetische uit ongebrande pitten.
1
“Van oudsher is de productie van arganolie vrouwenwerk. Van moeders op dochters werd de vaardigheid doorgegeven om de noten te breken en de pitten er uit te halen. Vervolgens persten zij de pitten manueel met een molensteen. De mannen kwamen pas in beeld wanneer de olie in de soeks verkocht moest worden.” Aan het woord is Zoubida Charrouf, professor chemie aan de universiteit van Rabat. Zij zag in de groeiende interesse voor arganolie mogelijkheden voor een duurzame ontwikkeling van de regio. Het ultieme doel was en is nog steeds het redden van het arganwoud, om het oprukken van de Sahara te stoppen. Maar hoe doe je dat? “Door mensen een volwaardig inkomen te geven dat rechtstreeks gelinkt is aan het behoud van het bos. Grote bedrijven hebben arganolie ontdekt en de productie deels geïndustrialiseerd. Daarom moest er een sociaal alternatief komen dat kan garanderen dat de inkomsten gaan naar zij die het werk verrichten: de Berbervrouwen.”