cevap verme ihtiyacını hissettiği polemiklere ilişkin görüşleri ile adeta aniden sona ermektedir. Hatta, hatıraların sonuna gelindiğine dair her hangi bir ibare de yoktur. Bu durum ya zarın hatıralarının devamını yazma niyetinde olduğunu gös termektedir. Ancak Ü lküsal 'ın devam mahiyetindeki ha tıralarının elyazmalarına terekesinde rastlanılmadıktan başka, bunların yazılmış olduğuna dair bir delil veya işaret de mev cut değildir. Bizim de kanaatimiz yazılmış olması halinde çok ilginç olabilecek bu döneme ait hatıralarının maalesef kaleme alınmamış olduğu yönündedir. Müstecib Ü l küsal 'ın herşeyiyle kendisini vakfettiği milli davası uğrundaki faaliyetleri elbette ki burada neşrettiğimiz hatıralarına noktayı koyduğu t 970 veya t 97 t yılında sona ermiş değildir (Yazar girişi kaleme aldığı tarihi 20 Ekim t 970 olarak vermekle birlikte, metin içindeki bazı ibareler kaleme alma veya hiç değilse düzeltme ve ilAve işlerinin t 97 t yı lında da sürdüğünü göstermektedir). Ömrünün geri kalan kısmındaki 26 yılı da, yaşının kaçınılmaz olarak getirdiği pek çok sağl ı k problemine ve daima yanı başında bulunmuş olan eşi Emine Hanımefendi'yi kaybetmesi gibi ailevi dertlere rağmen yine dolu dolu geçmiştir. O kadar ki, eğer Ü lküsal o yıllarda da sahnede olma.saydı, diasporadaki Kırım Tatar milli faaliyeti büyük ölçüde sekteye uğrayabilirdi. Bu dönemde, başta Emef in yayınının sürdürülmesi olmak üzere her za manki faaliyetlerden başka, özellikle bu meşalenin yeni nesle devrinde Müstecib Ü lküsal'ın şahsı büyük bir rol oynamıştır. Halbuki, t 970' 1i yıllar her açıdan büyük sıkıntıların yaşandığı bir dönemdi. Herşey bir yana, sadece Emefin bu dönemde yayınını sürdürebilmiş olması dahi büyük bir başarı olarak görülmelidir. Her türlü maddi kaynakların gayet sınırlı olduğu KiRiM YOLUNDA BiR ÖMÜR
5