Poëzie van G i e D e b i e Moe... Warm binnen, beter buiten Leg me goe laat mij opsluiten in eigen denken Ik doe, mijn ogen toe en los op in de nacht alles deint, alles verdwijnt Het licht gaat uit Uitgefluit ! Te warm, te zwoel weer dat zelfde gevoel Zalig niets doen. De kalmte, de stilte, overgegeven aan rust, ik wens je goede nacht ik ga slapen aan de kust De zon verdwijnt, de maan verschijnt, de wind valt neer, de palmen roeren niet meer... De rust dwingt zacht, tot morgen, goede nacht.
14 |
TNT MAGAZINE Nr. 184 - April 2015
Het donkert zeebries slaapt landwind ontwaakt sterren glinsteren, de maan lacht ‘t wordt weer een super warme nacht slaap lekker, slaap zacht zonder zorgen... tot morgen Ogen jeuken ken geen spreuken moet het ondergaan zo blijf ik niet staan Ik leg me neer om nog een keer te ruste te gaan het zandmannetje ik heb geen plannetje oogjes toe... ‘a moemoe’
Ik dagdroom in de zon, ik laat mij nog ietsje dieper zakken in mijn luie zetel, ik geef mij over aan de thermische straling en geniet gelijktijdig van een verfrissende zeebries. De winter is voorbij, leve de zomer. Ik laat de zon opnieuw mijn lichaam strelen na twee extreme wintermaanden - de koudste winter van de laatste 16 jaar - een heuse opwarmer, een heuse opsteker. Ik neem in overvloed vitamine D tot mij en de serotonine in mijn hersenen geven mij een feel-good gevoel. Serotonine is een neurotransmitter die kalmerend inwerkt op onze stemmingen en emoties; het kan zelfs slapeloosheid voorkomen. Daarom wordt het ook ‘gelukshormoon’ genoemd. Wat wil je nog meer? Ja, wat wil ik nog meer? Ik vraag mij af of dit nu het allerbeste plekje op aarde is, ik vraag mij af of het op een ander beter is. En ik kom tot een denderend en concluderend antwoord: NEEN. Een tijdlang heb ik gedacht dat Frankrijk het land bij uitstek was; daar heb je alles. Een oceaan en een zee, platteland en heuvels, de Alpen en de Pyreneeën, kusten om van te dromen, zon in de zomer, sneeuw in de winter, kusten bij de vleet, duizenden wijnen en een fabuleuze gastronomie. Maar ik word ouder en denk nu dat ik fout zat. Tenerife is mijn (ei)land bij uitstek: hier is alles, hier is zelfs nog méér… wat ze in ‘la douce France’ ook mogen hebben. Hier geen Alpen en Pyreneeën, maar één berg om ‘U’ tegen te zeggen, en dan nog wel een stratovulkaan. In Frankrijk hebben ze niet eens een gewone vulkaan. En een calima kennen ze daar ook niet. En dan spreken we nog niet over het klimaat. Het beste klimaat ter wereld vind je hier; op maat gesneden voor een menselijk lichaam. Grote temperatuurschommelingen zijn hier onbestaand, weinig vocht in de lucht, hoge minima- en aanvaardbare maximatemperaturen. De gemiddelden doen een Noord-Europeaan duizelen en het aantal uren zonneschijn doet iedereen ‘verbleken’. Wij hebben de mond vol over het mooie weer op het eiland, de afkoelende zeebries, het warme oceaanwater en een stabiel subtropisch klimaat. Dat hebben ze niet in Frankrijk! Maar…, er is een maar! Veel toeristen vergeten dat er vier seizoenen zijn, ook in Tenerife. Deze vier seizoenen kun je soms ontmoeten in één enkele dag... nergens ter wereld kan je dit beleven!! Veel toeristen denken ook dat het eiland is bedeeld met 365 dagen zon en dat de eeuwige lente ook ‘eeuwig’ duurt. Wat ik daarmee wil zeggen is dat het klimaat in Tenerife door veel mensen wordt overroepen en dusdanig als waarheid wordt aanvaard. Deze foutieve overlevering zit zo diep geworteld dat het vanzelfsprekend ‘zomer’ is wanneer je in Tenerife aankomt. Niets is minder waar, maar dat moet je willen geloven en daarvoor is moed nodig. Heb je jezelf reeds afgevraagd hoe wij aan ons drinkwater komen? Inderdaad, door insijpeling van hemelwater, dauwdruppels en smeltwater in de grote berg. De natuur heeft dorst na een lange hete zomer en het laven van deze dorst gebeurt op bepaalde tijdstippen, afhankelijk van de meteorologische omstandigheden. Mens en dier, fauna en flora hebben dit water nodig. Inderdaad er valt hier ook neerslag, jammer dat jij er dan bent... Desondanks stuur ik je toch mijn zonnige groeten. Guy Devos