7
Een jongensdroom waar maken, zo kunnen we de utopie van Luc Pannecoeck (General Manager bij Amadeus) omschrijven. Als klein jochie heeft de luchtvaartsector hem gegrepen en om zijn dromen waar te maken greep hij alle kansen die er waren.
“Luchtvaart kán niet zonder GDS” Waar ben je geboren? “Ik ben in 1955 - toen de dieren nog konden praten - geboren in een klein dorpje in Oost-Vlaanderen, tussen Antwerpen en Gent. Baasrode ligt in het midden van de gouden driehoek - Gent, Antwerpen en Brussel, zoals we dat in Vlaanderen noemen.”
Uit wat voor een gezin kom je? “Ik ben enig kind en kom uit een echt arbeidersgezin. Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en mijn moeder zorgde voor het gezin. In die tijd was het normaal om na de middelbare school direct te gaan werken, maar mijn ouders zagen dat ik goed kon leren en boden mij de kans om te gaan studeren. Dat was in België en wellicht in Nederland toentertijd niet vanzelfsprekend, maar ik heb die kans uiteraard gegrepen. Als kind kon ik uren naar de lucht staren naar voorbijkomende vliegtuigen. De luchtvaart heeft mij al vrij vroeg gegrepen. Reizen op zich gebeurde in die tijd niet veel en al helemaal niet voor iemand uit een arbeidersgezin.”
Weet je nog iets van je kleuterschoolperiode? “Daar rijd ik elke week wel een keer voor bij. Ik woon namelijk nog steeds in het dorp waar ik ben geboren. Wat op zich best vreemd is voor een wereldburger als ik. Ik heb de hele wereld gezien, maar kom toch telkens weer terug naar mijn eigen dorpje. Wellicht is het toeval, wellicht is het de perfect gelegen locatie op slechts 30 minuten rijden van Gent, Antwerpen en Brussel.”
Zat de middelbare school ook in het dorp? “Ik ging lopend naar de lagere school, wat zo’n vier keer per dag vier kilometer flink doorlopen inhield. De middelbare school zat in Dendermonde, dat was twee keer per dag zo’n zeven kilometer fietsen. Ik kreeg dus genoeg beweging. Op zowel de lagere als de middelbare school heb ik een leuke tijd gehad.”
Wat waren je hobby’s in die tijd? “Ik las graag boeken en dan het liefst over van alles en nog wat. Luchtvaart, geschiedenis en aardrijkskunde interesseerde me het meest, maar romans - in alle soorten en maten - heb ik ook verslonden. Mijn interesses zijn behoorlijk breed te noemen, ik weet graag van veel dingen iets af.”
Ging je vroeger wel eens met je ouders op vakantie met het vliegtuig? “Op vakantie met het vliegtuig was vroeger een ver van mijn bed show, voor zoveel Belgen trouwens. We gingen wel op vakantie, maar dan met de auto en we bleven in België. Als ik echt geluk had, gingen we de grens over naar het zuiden of oosten en vierden we vakantie in Frankrijk of Duitsland. Op mijn dertiende, tijdens een schoolreisje naar Genève, heb ik voor het eerst gevlogen. Geweldig vond ik dat.”
Welke studie heb je gedaan? “Ik heb aan de Universiteit van Antwerpen toegepaste economie gestudeerd met als speci-
www.travelpro.nl
alisatie transporteconomie. Mijn thesis ging over Sabena met de bedoeling om vroeg of laat in de luchtvaart terecht te komen, waar ik als klein jongetje al over droomde. Ik had toen het geluk om tijdens mijn studies al stage te kunnen lopen bij Sabena. Toen ik aan mijn dienstplicht begon, kreeg ik een aanbod van Sabena om als kandidaat directeur voor een buitenlandse vestiging te gaan studeren. Sabena was toen een van de meest gewilde en belangrijkste werkgevers. Ik studeerde af aan de top van de klas en kreeg tot mijn verwondering Antwerpen als standplaats door Sabena toegewezen, waar toen nog de directie Vlaanderen was gevestigd. Ik hoopte dat ik Antwerpen na mijn studie kon verlaten, niet dat het geen mooie of leuke stad is, maar ik wilde meer zien. Mijn medestudenten vertrokken naar New York en Tokio en ik bleef in Antwerpen. Maar na een jaar mocht ik een functie bekleden op het hoofdkantoor in Brussel.”
Dat is vrij uniek, want de banen lagen begin jaren ’80 niet voor het oprapen… “In die tijd heerste er ook een crisis in het land. Voordat ik bij Sabena aan de slag kon gaan, moest ik eerst verplicht een jaar in militaire dienst. In mijn laatste week tijdens de militaire dienst vroeg de kolonel van het bataljon wie er al een baan had. Van de 300 mensen staken er maar een paar de hand op, waaronder ik. Toen ik vertelde waar ik ging werken, klapperden enkelen met hun oren. Voor mij was het een droom die uitkwam.”