6 interview
Mooie tijden voor een Ajacied als jij... “Jazeker. Mijn buurjongen waar ik altijd mee voetbalde op het schoolpleintje, Johnny Rep, was in die tijd speler bij ‘Het Gouden Ajax’. Hij kon natuurlijk wel voetballen, maar wij vonden het een prutser. Een andere bekende buurjongen was Hennie Huisman en Huub en Hans van der Lubbe van De Dijk waren schoolgenoten. De Dijk was eigenlijk een oude schoolband van het St. Michael College.”
En jij bent een ‘Bekende Reisagent’. Of zie jij dat anders? “Ik denk dat het zo is, want anders komen jullie ook niet bij mij. Ik ben iemand die zijn mond open doet en het leuk vind om bij dingen aanwezig te zijn.”
Hoe verliep je studie pedagogiek? Ik heb dertien jaar (1972-1985) over mijn universitaire studie gedaan, ook omdat ik naast mijn opleiding altijd heb gewerkt. Vanuit mijn stage ging ik werken met randgroepjongeren (nu hangjongeren) bij straathoekwerk in Zaandam. Dat viel niet mee. Ik werd teamleider en nadat het Stichting Jongerenwerk werd, werd ik directeur. Dat was echt heftig, moord en doodslag waaronder een overval op een bejaardentehuis met dodelijke afloop.”
Dat gaat niet in de koude kleren zitten? “Ik kon het makkelijk van mij afschuiven en dat kan ik nog steeds. In het straathoekwerk leer je ontzettend goed je ogen en je oren te gebruiken. Je mond houden en kijken. Ik houd heel erg graag mijn mond om te kijken en te luisteren. Dat is een gave die niet veel mensen hebben.
Vervolgens ging ik mij specialiseren in de verslavingszorg.”
Weleens in de verleiding gebracht om drugs te gebruiken? “Ik kwam bij de jongeren thuis waar de heroïne en coke op tafel lag. Ze boden het mij altijd aan en ja, ik heb wel eens een joint gerookt, maar ik heb nog steeds een bloedhekel aan roken. Ik was dan wel hulpverlener, maar geen geitenwollensokken hulpverlener. Ik was bikkelhard voor die jongeren en redelijk berucht.”
onderscheiden. En wij zorgden dat Nederlandse jongeren naar het buitenland konden. Maar ik maakte ook mee dat drie Nederlandse jongeren omkwamen bij een auto-ongeluk in Amerika. Dan ging ik naar hun gezinnen, één van de meest afgrijselijke dingen die ik heb meegemaakt. En voor de Europese Commissie was ik regelmatig in Brussel of Straatsburg, een heel aparte wereld. In het voormalige Oost-Europa heb ik, in landen als Moldavië waarvan ik bij God niet wist waar het lag. En Oekraïne en Letland. Bij mijn afscheid in 1999 kwam er een delegatie uit Kiev en werd ik benoemd tot ereburger van Kiev."
Hoe ben je uiteindelijk afgestudeerd? “Ik heb de bul nooit als doel gezien. Mijn vader was ontzettend trots dat ik aan de universiteit studeerde, maar zocht na elf jaar studie contact met mijn professor. Ik mocht een boek mocht schrijven over de ruim vier jaar die ik werkte met moeilijke jongeren. Daarop ben ik afgestudeerd. Die jongeren reden mij op een platte kar met het tamboerkorps ervoor door het dorp.”
Wanneer kwam de reiswereld? “Mijn specialisatie in de verslavingszorg was denk ik de aanloop naar de reiswereld. Ik werd regelmatig in het buitenland uitgenodigd om mijn verhaal te houden, aangezien het Nederlands drugsbeleid zeer berucht en liberaal was in Europa.”
Na het jongerenwerk de reiswereld in? “Nee, ik werd directeur van de Stichting Uitwisseling in 1992. We regelden onder andere stages voor studenten uit het buitenland in Nederland in voornamelijk de land- en tuinbouw. In het begin kon ik nog geen koe van een stier
Hoe kwam je op het reisbureau? “Ik ben gescheiden van mijn eerste vrouw, Marian, die overigens nog steeds mijn beste vriendin is. Onlangs ben ik met haar en haar vriend naar Bali (Indonesië) op vakantie geweest. Na Marian ben ik getrouwd geweest met Maria van Ballegoij, die ook in het jongerenwerk zat en in 1996 met het reisbureau in Wormer begon. Dat ging booming goed. De bomen groeiden tot in de hemel.”
Bij wie zaten jullie in die tijd? “Bij Holland International werden we lachwekkend weggestuurd. Star Travel van Cor Stevens bood wel de kans ondanks dat we geen reisbureau ervaring hadden, waardoor Maria er franchisenemer werd. Ik was er altijd wel een beetje bij betrokken.”
Hoe ging dat bij Star Travel? “Na een half jaar benaderde Holland International ons, maar die hebben wij vriendelijk bedankt. De eigenaar van Apollo in Krommenie besloot in november 1999 om te stoppen. Maria kreeg een telefoontje van Star Travel of zij een tweede winkel wilde, maar zij besloot dat niet te doen. Toen ik het hoorde ben ik het gaan doen. Ik moest wel Star Travel franchise worden, want die oud-eigenaar wilde door een ruzie absoluut niet dat het Toerkoop werd. Op 1 december 1999 ben ik gestart.”
Hoe was dat? “Spannend, ook voor het personeel. Zo’n feestvierder die binnenkwam. Helaas was het verhaal Star Travel en Cor Stevens niet zo fijn. Hij heeft later nog eens gezegd: ‘Toen Van der Hoeven erbij kwam... Dat was de nagel aan mijn doodskist’. Wij werden heel vaak verplicht om zaken ‘af te nemen’ bij leveranciers, waar vooral de franchisegever klaarblijkelijk voordeel van had. Collega's kwamen serieus in de problemen en hebben hun huis moeten verkopen, omdat ze niet aan de verplichtingen konden voldoen. Het heeft mij f40.000 gekost om van Star Travel af te komen, maar dat was het me waard.”
Zit je zelf nog wel eens aan de balie? “Ik ben een sociaal werker en opvoedkundige, eigenlijk doe ik dat werk nog steeds aan de balie. Ik ben nog één van die directeuren die aan de balie zit, graag zelfs, ik vind dat leuk, want ik heb er te maken met mijn medewerkers en mijn klanten.”