92
Romp: Buikwand
Romp
Buikwandfascie¨n (A, B) De buikwand is opgebouwd uit: – huid, – onderhuids vetweefsel met bindweefsellamellen, – fascia abdominis superficialis, – musculatuur met de vliezen, – fascia transversalis, – buikvlies (peritoneum). De bindweefsellamellen, die door het onderhuidse vetweefsel lopen, zijn in het caudale gebied van de buikwand, in de liesstreek en in de schaamstreek vlaksgewijs gerangschikt. In de praktijk worden ze daarom wel als een zelfstandige fascie aangegeven, de fascia subcutanea (1) of de ‘Camperse fascie’. Voor de chirurg is dit van belang, omdat zich tussen deze fascie – die zich tot op het bovenbeen voortzet – en de eigenlijke fascia abdominis superficialis de grotere, subcutane vaatstammen bevinden. Een deel van de bindweefsellamellen die zich in de richting van het geslachtslid voortzet, wordt ook lig.suspensorium penis (2) sive clitoridis genoemd. De fascia abdominis superficialis (3) bekleedt als dunne plaat de totale voorste buikmusculatuur en zijn aponeurosen. Deze plaat is alleen in het gebied van de linea alba (zie p. 96) versterkt. Het mediaan gelegen deel van de fascie zet zich voort in het lig.fundiforme penis (4) sive clitoridis, dat rijk is aan elastische vezels. Deze band omvat met twee takken het corpus cavernosum penis sive clitoridis (zwellichaam). In het gebied van de anulus inguinalis superficialis is de fascie met de voortzetting van de aponeurose van de m.obliquus externus abdominis verweven tot fascia spermatica externa (5), die de zaadstreng als uitwendig omhulsel omgeeft. Met de aponeurose van de m.obliquus externus abdominis is de fascie ook in het gebied van de liesband vaster verbonden en gaat dan over in de bovenbeenfascie (6). De binnenste, losse buikwandfascie, fascia transversalis (7), bedekt de buikspieren van binnen. In het gebied van de navel is deze fascie strak gespannen. Hij wordt daar fascia umbilicalis (8) genoemd.
Deze fascie wordt ook bereikt door bindweefsellamellen waarin vetcellen zijn opgeslagen en die vanaf de urineblaas omhoog trekken. Ze bevatten de chorda urachi en de chordae aa.umbilicalium en kunnen worden omschreven als het septum fibrosum vesico-umbilicale. Dit septum versterkt de fascia transversalis. Caudaalwaarts is de fascia transversalis met de liesband verweven (9) en vormt zo de achterwand van het lieskanaal (zie p. 96 e.v.). Van de liesband zet hij zich voort in de fascia iliaca die de m.iliacus (10) bedekt. Bovenaan bedekt de fascia transversalis het middenrif, achteraan de m.quadratus lumborum en de m.psoas major. In het gebied van het lieskanaal wordt de fascia transversalis versterkt door aponeurotische vezels van de m.transversus abdominis, verdicht tot lig.interfoveolare (11, zie p. 98). In mediale richting, aansluitend aan de m.rectus abdominis (12), zet de fascia transversalis zich voort in een strook die de uitstraling van de aponeurose van de m.transversus abdominis bedekt, waarmee hij vast is verbonden. Deze naar lateraal concave strook loopt achter het lig.reflexum (zie p. 96) langs en bereikt het lig.lacunare (zie p. 100), waarbij hij in nauwe verbinding staat met het lig.inguinale. Hij wordt falx inguinalis (13) genoemd, of ook wel tendo conjunctivus. Lateraal van het lig.interfoveolare stulpt de fascia transversalis uit in de anulus inguinalis profundus (14) als fascia spermatica interna. Onder de liesband ligt de canalis femoralis (15). 16. chorda a.umbilicalis, 17. chorda urachi.