Editie #03
zaterdag 16 mei 2015 ten met zich mee. Meer dan ik had verwacht. 3voor12 heeft ons ook een beetje gehypet daarbij. Althans, dat zegt men. Ik denk dat we veel te nuchter zijn om een ‘belofte’ of ‘de sensatie van 2015’ te zijn.” Het zorgt er in ieder geval wel voor dat de band veel kilomters kan maken. “We hebben op de Popronde natuurlijk wel heel veel uren gemaakt. Er waren ook wel van die momenten dat we meerdere optredens op één dag hadden en in meerdere steden speelden tijdens zo’n weekend. Dan stonden we op het podium en riep ik al ‘Goedenavond... jongens, waar zijn we nou weer beland?’ Maar dat is ook mijn chaotische brein. Uiteindelijk ging ik er heel erg op letten en namen we van tevoren alles in de auto door.”
Interview
PAUW
“ Ik denk dat we veel te nuchter zijn om een ‘belofte’ of ‘de sensatie van 2015’ te zijn” Tekst Yoram van Hees
Foto Nerisa Boezen
D
e meest geboekte band van de Popronde’, er zijn slechtere titels. Opeens waren ze daar: de psychrockers van PAUW. Dit drietal uut ’t Oost’n verzorgde eerder al een paar voorprogramma’s voor onder andere Temples en beleefde de afgelopen maanden een bescheiden hype in eigen land. De EP ‘PAUW’ en de single Shambhala brachten de band op de radar van de muziekpers. De Popronde is ondertussen al een tijdje voorbij en zelfs de EP is nu al even uit. We spreken zanger/gitarist Brian Pots in de backstage-
ruimte van poppodium EKKO in Utrecht. Ongeveer een jaar geleden stonden ze nog op hetzelfde podium, alwaar ze een geweldig optreden gaven in het voorprogramma van Temples. Niemand kende de band toen. “We kwamen aan dat optreden via een vriend”, zegt Pots. “Ondertussen hebben we drie keer met Temples gespeeld, maar het lijken er veel meer! We zijn nu zelfs hun vaste support in Nederland. We vissen natuurlijk ook uit dezelfde vijver, zij zijn net als wij zwaar beïnvloed door psychedelische muziek uit de jaren zestig en zeventig.” Naast mooie shows met Temples, speelde de band ook met Elephant Stone en
verzorgde PAUW de aftershow van Kasabian. Al die shows hebben hun vruchten afgeworpen, want de band trekt inmiddels op eigen kracht volle zalen en kreeg al een telefoontje om op Lowlands en het Liverpool Psych Fest te komen spelen. Popronde Het aantal optredens van de band is niet meer bij te houden. De band werd geselecteerd voor de Popronde. Het werd met 38 shows aan het einde van de rit de meest geboekte band ooit van dit grote rondreizende muziekfestival. “De Popronde bracht heel veel promotiemomen-
Deze vijf bands mag je niet missen Tekst Jelmer Luimstra
1
PAUW
Noord Zaal, 15:35
Ze hebben lange manen, ze hebben een single uit met de naam Shambhala en daarop bespelen ze een Indiase sitar. Jazeker, een fucking sitar: hoe jaren zestig wil je het hebben. Toch, voor de vier heren van PAUW, uit het oosten van het land, is dit een logisch instrument. Deze band ademt de sixties. De laatste tijd krijgen groepen te pas en te onpas het label ‘psychedelisch’ opgeplakt, maar wees gerust: bij de muziek van PAUW zit je met dit woord veilig. Een trip naar 1967, dat is PAUW. Wat moet het gek zijn om de bandleden te betrappen met een iPhone.
2
The Mysterons Tuin, 13:35
De Thunderbird 1, dat was dat kekke vliegtuigje uit de serie Thunderbirds. Dat die serie door de jaren veel jongetjes heeft geïnspireerd om piloot te worden, kunnen we ons voorstellen. Maar dat het ook muzikanten inspireerde, is toch op zijn minst verrassend te noemen. Maar het gebeurt: het vijfkoppige The Mysterons doopt zijn eerste single om tot Thunderbird 1. Nu is een link misschien gelegd: Thunderbirds de serie komt uit medio jaren zestig, en The Mysterons klinken ook behoorlijk trippy sixties. Trippy ja, alsof de muziek - met dromerige zang van Josephine van Schaik - je laat opstijgen in een Thunderbird 1 met maar één logisch eindstation: de summer of love.
3
Klangstof Noord Zaal, 18:15
Moss-bassist Koen van de Wardt heeft zijn eigen project: Klangstof. Klinkt als? Vooral niet als rockband Moss, eigenlijk. Bij zijn solo-project maakt Van de Wardt eerder gebruik van donkere elektronica. Kale drumbeat, minimalistisch gitaarwerk, retro-synthesizer: veel meer is het niet, maar het werkt. Zijn single Hostage is een gitzwarte song over gevangen zitten in jezelf. Zoals hij het nummer onlangs uitlegde aan 3voor12: “Je weet uit die slechte toestand te komen, maar voelt je nog steeds niet lekker.” Moss blijft trouwens over zijn schouder meekijken: Van de Wardt speelt samen met - onder meer - Moss-leden Finn Kruyning (drums, synthesizer) en Michiel Stam (gitaar).
The Buzz In Weval zit dus Merijn Scholte Albers, en dat is een internetlegende. Hoe dat zo? Hij is een van de jongens achter de website Mastermovies. Val je niet in de leeftijdscategorie 25 tot 30 jaar, dan heb je geen idee wat dat is. Mastermovies in het kort: twee pubers uit Uitgeest - naast Scholte Albers ook Paul Huig - van zestien jaar deden gekke stemmetjes op bekende kindertelevisiefragmenten. Bassie en Adriaan werden Arie en Bastiaan, Nightrider
Dat is niet het enige wat de band de afgelopen tijd in de auto doornam. “We waren uitgenodigd om te spelen bij De Wereld Draait Door, maar we hadden telkens geen tijd om te repeteren. ‘De Minuut’ hebben we dan ook met de stopwatch in de hand in de auto berekend.” Best knap voor Shambhala, het openingsnummer van de EP dat bijna zeven minuten duurt. Shambhala, de naam van de single, is ook de naam van een mythisch koninkrijk in Tibetaanse vertellingen. “Ik ben een hele zweverige gast”, geeft Brian toe. “Ik vind onverklaarbare, mythische dingen interessant, maar ik zie de naam meer als een metafoor: doe wat je zelf het liefst wil doen en dan kom je in de shambhala van jezelf.” Chaos Deze EP - die de band vlak voor alle Poprondedrukte nog in zijn schema wist te proppen - nam het op met producer Roel Blommers (o.a. Afterpartees). Brian herinnert zich het chaotische proces nog als de dag van gister: “Eén dag van tevoren was het nog zo van ‘jongens, gaan we nou nog de studio in, of niet?’” Het typeert de werkwijze van de band, het gaat soms allemaal wat ongeregeld, maar het valt uiteindelijk allemaal op zijn plek. En ach, whatever works, want PAUW is namelijk een van de meest veelbelovende bands die er op dit moment rondloopt in Nederland. PAUW speelt vandaag op London Calling om 15:35 tot 16:15 in de Noord Zaal
London Calling in Paradiso is overzichtelijk: twee zalen, boven en onder. In de Tolhuistuin moet je daarentegen kiezen tussen vijf podia: het lijkt verdomme Lowlands wel. Maar geen nood, de redactie van The Daily Indie gidst je door de rock-‘n-roll heen in vijf tips.
4
Weval
Noord Zaal, 23:35
Harm Coolen en Merijn Scholte Albers - die gast van Mastermovies - hadden een carrière in het vooruitzicht in de filmwereld. Dat liep even anders. In 2010 leerden ze elkaar kennen op de filmacademie in Amsterdam, waar ze een gemeenschappelijke passie voor elektronische muziek ontdekten. Hoofdingrediënten? Triphop en house. Ze besloten samen onder de naam Weval songs te produceren en gooiden een EP’tje op Soundcloud. Het is niet onopgemerkt gebleven: het Keulse dancelabel Kompakt strikte ze vervolgens, en sindsdien staat Wevals Facebook-wall vol met showaankondigingen. De ene dag in Alkmaar, de andere in Parijs. Wordt dit het Disclosure van de underground?
5
Interviews Jacco Gardner, Will Butler, East India Youth, Drenge & Purity Ring. Plus Reviews, Eindhoven Psych Lab Special, Features, New Music, Agenda and more! Te koop bij de Concerto Shop bij de ingang! www.thedailyindie.nl
Noord Zaal, 22:20
Kate Boy is een Stockholmse electropopgroep, bestaande uit een Kate (Akhurst) en twee boys: Markus Dextegen en Hampus Nordgren Hemlin. De oplettende kijker heeft ze afgelopen jaar al op London Calling zien spelen, maar nu is het tijd voor de Tolhuistuin. Vergeet bij deze groep vooral niet je o, zo ironisch reflecterende trainingspak van zolder te halen. Kate Boy haalt behoorlijk wat elementen uit de jaren negentig: Akhurst zingt op een uitbundige, drukke manier die terug doet denken aan de zang bij menig nineties housecollectief. Dexteger opent hier een blik aan elektronische geluiden bij waar zelfs DJ Jean ‘u’ tegen zegt. Kortom: feestmuziek voor in de avond.
THE DAILY INDIE issue #19 werd Nicht Rijder (“klootviool!”) en Harry Potter werd Barry Pooter. Arie en Bastiaan waren op zoek naar de verloren dildo, die ze vinden in de vorm van de Eiffeltoren. De echte Bassie en Adriaan - Bassie Produkties BV gaven het indertijd een smaakvolle recensie. Ze vonden het ‘humorloos, smakeloos en niet geschikt is voor jonge kinderen’. Smakeloos of niet, Mastermovies trok miljoenen kijkers. En terecht.
Kate Boy