2 3 5 7 11 13 17 19 23 29 31 37 41 43 4 01 10 51 15 99 21 7 26 11 31 7 37 21 4 63 4 21 52 7 58 31 6 83 69 51 757 761 769 773 787 797 21 υποστρώματα της ωρίμανσης των μαθηματικών ικανοτήτων, ανάλογα με την ηλικία, χωρίς μια ταυτόχρονη διαταραχή της γενετικής νοητικής λειτουργίας». Με τα χρόνια παρουσιάστηκαν διάφοροι ορισμοί της, ωστόσο αυτός που εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι του Geary το 2004. Σύμφωνα με αυτόν «μια μαθηματική μαθησιακή αναπηρία μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή ελλείψεων στις ικανότητες χειρισμού εννοιών ή διαδικασιών που καθορίζουν το πεδίο των μαθηματικών και που, θεωρητικά, οφείλονται σε υποκειμενικές ελλείψεις στην κεντρική εκτελεστική λειτουργία ή στα γλωσσικά συστήματα αναπαράστασης και διαχείρισης πληροφοριών ή στο οπτικοχωρικό πεδίο». Οι δύο αυτοί ορισμοί, του Kosc και Geary παρουσιάζουν ενδιαφέρον, διότι ο πρώτος εστιάζει στο νευρολογικό πλαίσιο της διαταραχής, ενώ ο δεύτερος στις διαδικασίες επεξεργασίας των πληροφοριών. Για να μπορούμε να μιλάμε για δυσαριθμησία θα πρέπει η μαθηματική ικανότητα του ατόμου να είναι σημαντικά κάτω από το αναμενόμενο, δεδομένης της ηλικίας του, της νοημοσύνης του και της εκπαίδευσης στο επίπεδο της ηλικίας του. Επίσης, η μαθηματική αυτή δυσκολία θα πρέπει να εμποδίζει σημαντικά την σχολικά επίδοση του ατόμου ή τους τομείς της ζωής του που απαιτούν μαθηματικές ικανότητες. Η δυσαριθμησία, όπως και η δυσλεξία, εμφανίζουν ποίκιλες μορφές. Ήδη από το 1974 ο Kosc πρότεινε έξι μορφές. Η λεκτική μορφή σχετίζεται με την κατανόηση, χρήση μαθηματικών όρων και λεκτική απόδοση των σχέσεων. Η πρακτογνωστική μορφή σχετίζεται με το μαθηματικό χειρισμό αντικειμένων και εικόνων. Η τρίτη μορφή που όρισε καλείται λεξιλογική και σχετίζεται την αναγνώριση μαθηματικών συμβόλων, ενώ η γραφολογική μορφή αφορά τη γραπτή απόδοση των μαθηματικών συμβόλων. Η ιδεογνωστική μορφή εμφανίζεται στην κατανόηση των μαθηματικών εννοιών και σχέσεων. Τέλος, η έκτη μορφή καλείται λειτουργική και αφορά την εκτέλεση αριθμητικών πράξεων.
Η πρώτη αναλυτική περιγραφή της συμπτωματολογίας της δυσαριθμησίας έγινε το 1967 από τους Johnson & Myklebust. Σύμφωνα με αυτούς το άτομο εμφανίζει τα εξής προβλήματα - αδυναμίες: • • • • • • • • • • • •
στο σχηματισμό αντιστοιχίσεων ένα προς ένα στη σύνδεση συμβόλων με ποσότητες στη σύνδεση ακουστικών και οπτικών συμβόλων στην ερμηνεία των τακτικών και απόλυτων αριθμών στις σχέσεις μέρους - όλου στην έννοια διατήρησης της ποσότητας στην εκτέλεση πράξεων στην κατανόηση και διάκριση των συμβόλων στις πράξεις στη θεσιακή αξία των αριθμών στους αλγόριθμους στις μετρήσεις μεγεθών, ποσοτήτων, όγκων στην ερμηνεία γραφικών παραστάσεων και χαρτών στην επίλυση προβλημάτων
Αυτή η έρευνα αποτέλεσε τη βάση για τα επόμενα χρόνια, στην περιγραφή των συμπτωμάτων των ατόμων με δυσαριθμησία. Οι νέες μελέτες, διατήρησαν τα παραπάνω στοιχεία, ενώ άλλες πρόσθεσαν νέα χαρακτηριστικά. Τέλος η αξιολόγηση του ατόμου που πάσχει από δυσαριθμησία είναι ένα πολύπλοκο και ακόμα προς εξερεύνηση πεδίο για τους ερευνητές, καθώς τα μαθηματικά αποτελούν ένα σύνθετο γνωστικό αντικείμενο.
Βιβλιογραφία:
[1] Αγαλιώτης, Ι. (2011). Διδασκαλία Μαθηματικών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Φύση και εκπαιδευτική διαχείριση των μαθηματικών δυσκολιών. Αθήνα: Γρηγόρης. [2] Badian, N.A. (1983). Dyscalculia and nonverbal disorders of learning. In H.R.Myklebust (Ed.), Progress in Learning Disabilities, 5, (pp.235-264). New York: Grune & Stratton, Inc. [3] Cohn, R. (1961). Dyscalculia. Archives of Neurology, 4, 301-317. [4] Geary, D.C. (2004). Mathematics and Learning Disabilities. Journal of Learning Disabilities, 37, 1, 4-15. [5] Johnson, D. & Myklebust, H. (1967). Learning Disabilities. New York: Grune & Stratton. [6] Kosc, L. (1974). Developmental Dyscalculia. Journal of Learning Disabilities, 7, 164-177. [7] ΦΕΚ 199/Α’/08, Νόμος υπ’αριθμό 3699.
the prime magazine_163