Om mijn verhaal te begrijpen moet je eerst iets weten over mijn jeugd. Ik ben zo arm als Job geboren, in een gezin met tien kinderen. Mijn vader was een harde werker (hij werkte in de scheepsbouw), maar hij was ook een dronkelap. Als hij op vrijdag zijn weekloon kreeg bracht hij de helft rechtstreeks naar de kroeg. Wanneer vader na het avondmaal nog niet thuis was, stuurde moeder mij naar de kroeg om hem te halen. Daar vond ik hem meestal slapend, met zijn hoofd op de bar. Het is moeilijk om mijn gevoelens over mijn vaders gedrag te omschrijven. Ik werd heen en weer geslingerd tussen woede en medelijden. Diep in mijn hart vond ik mijn vader een slappeling. Ik worstelde erg met dat gevoel, ik heb altijd geleerd: eert uw vader en moeder. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik het mijn vader kwalijk nam dat hij het mij onmogelijk maakte hem te respecteren. Dit alles speelde zich uiteraard alleen in mijn hoofd af, bin nen ons gezin was er geen ruimte voor het uiten van gevoelens. Waarom vertel ik je dit alles? Het verhaal van mijn jeugd maakt duidelijk waarom ik geworden ben wie ik ben. Eén ding was mij van jongs af aan helder: ik word niet als mijn vader. Ik zal rijk en succesvol zijn. Ook heeft het slechte fundament dat mijn vader bood voor zijn gezin mij er onbe wust van weerhouden zelf een gezin te stichten. Zeker toen ik merkte dat ik de drankzucht helaas van mijn vader had geërfd. De ongenaakbare koopman, dat was ik. Of nee, dat wílde ik zijn. Geertje had daar echter al lang geleden een einde aan gemaakt. Natuurlijk hield ik mij voor dat ze mij, net als de drank, slechts vermaak bood, maar diep in mijn hart wist ik beter. Ik was haar al jaren eerder gaan beschouwen als mijn vrouw, mijn eigendom. Hoe dom kun je zijn? Wilde katten laten zich niet kooien. Maanden had ik in het geheim toegeleefd naar deze avond. Het geluk lachte me al een poosje toe waardoor het mogelijk was geworden om mijn oude wens te verzilveren. Eindelijk zou ik het vertellen. Tijdens mijn laatste reis had ik mijn ogen goed de kost gegeven in Batavia. Mijn keus was gevallen op een mooi huis in een goede buurt waar ik het aanzien zou krijgen dat ik verdien. Ik was moe geworden van al het reizen, het werd tijd om ons te vestigen. De gedachte aan Geertje aan mijn zij vervulde me met warmte.
Rederijkerskamer Vita Nova