DANS/PERFORMANCE
JOSHUA SERAFIN — MISS CHOREOGRAFIE & PERFORMANCE JOSH SERAFIN GELUIDSONTWERP MARC APPART DRAMATURGIE KOPANO MAROGA & ARCO RENZ ARTISTIEK ADVIES RASA ALKSNYTE LICHTONTWERP FUDETANI RYOYA PRODUCTIE JOSH SERAFIN & ARTS CENTRE VOORUIT COPRODUCTIE LOD MUZIEKTHEATER, BIT TEATERGARASJEN & TAIPEI PERFORMING ARTS CENTRE RESIDENTIES BELLAS ARTES PROJECTS (MANILA), QUEER ZAGREB (CROATIA), BEURSSCHOWBURG (BE), ZINNEMA (BE)
PROGRAMMA 06.10 20:00 — VIDEO LUKE FOWLER - PATRICK 20:30 – DANCE JOSHUA SERAFIN - MISS 21:45 – CONCERT PROMIS3 22:30 – DJ BURENHINDER: INSTAR X WALTUR / SPECIAL GUEST: STELLA K
DO 06.10 20:30
Uittreksels uit een interview van Evi Van Thienen en Malkia Mutiri met Joshua Serafin (dewereldmorgen.be — 9/02/22) Vanwaar je idee voor dit onderwerp? Joshua Serafin: ‘Ik heb twee jaar hedendaagse dans in Hong Kong gestudeerd en was altijd al geïnteresseerd in het creëren van verschillende identiteiten in verhouding tot mijn eigen culturele en historische achtergrond. Daarnaast was ik me er al snel van bewust – toen ik naar Brussel kwam om aan PARTS mijn dansopleiding verder te zetten – dat ik me op een westerse school begaf, met een westerse ideologie. Ik vroeg mezelf toen af hoe ik iets kon creëren waarin mijn gevoel en identiteit, die sterk geworteld zijn in de Filippijnen, en het feit dat ik die tot uiting probeer te brengen binnen een westers instituut, centraal staan. Als kind ging ik al kijken naar de schoonheidswedstrijden in mijn geboortestad in de Filippijnen. Ik was er enorm door gefascineerd. Op het platteland in het kleine dorpje waar ik vandaan kom, vinden ook geregeld kleine festivals plaats. Die ‘fiestas‘ zijn kleine bijeenkomsten in de gemeenschap, en ook daar zag ik continu regionale beauty queens, die deelnemen aan deze schoonheidswedstrijden. Zij werden mijn superhelden, zoals voor iedereen. Filippijnen luisteren meer naar hen dan naar de president, omdat ze zoveel prestige hebben. Dat komt vooral voort uit de idee, dat als iemand in staat is om zo’n internationale glorie naar het land te brengen, die de moeite is om naar op te kijken. Filippijnse beauty queens staan elk jaar in de wereldwijde top tien van internationale schoonheidswedstrijden zoals Miss Universe. Zij verdienen volgens velen dat prestige écht, in tegenstelling tot de politici en regeringen die jaar na jaar falen om met oplossingen te komen voor de grootschalige corruptie in het land. Een groot deel van mijn historische achtergrond nam ik mee in mijn onderzoek, het heeft me ruimte gegeven om concreter te bepalen waarrond mijn werk zou draaien. Het begon bij de schoonheidswedstrijden, maar werd na verloop van tijd een globaal verhaal met verschillende narratieven over queer identiteiten.’ Je hebt het over trans-identiteiten: volgen de schoonheidswedstrijden in de Filippijnen dan geen binair protocol? Joshua Serafin: ’Neen, absoluut niet. Er zijn zó veel variaties op, en dat komt allemaal door de fascinatie die errond hangt. Verschillende groepen maken van de schoonheidswedstrijden hun eigen versie. Tijdens mijn onderzoek ontdekte ik dat bijvoorbeeld Filippijnse diaspora in de jaren 70 en 80 in New York tijdens de balls waar vooral zwarte mensen en mensen met roots in Latijns-Amerika aan deelnamen, als toeschouwer op de achtergrond bleven. De ballroom scene ontstond in de Verenigde Staten als een subcultuur voor voornamelijk, maar niet hoofdzakelijk, LGBT+-personen. Op die balls lopen ball queens in spectaculaire outfits over een catwalk, en winnen prijzen. Het is een veilige haven voor een gemeenschap die doorheen de geschiedenis maar al te vaak te maken kreeg met verstoting en discriminatie. Maar dus, Filippijnen hadden het gevoel dat het niet aan hen was om daar op de voorgrond een rol in te spelen. Daarom creëerden ze zelf schoonheidswedstrijden, om identiteiten te creëren over heel de wereld vanuit hun eigen gemeenschappen.’
In MISS staat het lichaam centraal, in een bredere historische en persoonlijke context. Wat is de boodschap van ‘het lichaam’ en haar bewegingen? Joshua Serafin: ‘Eerst en vooral: mijn werk veranderde veel op termijn, omdat het mee evolueerde met wat ik op persoonlijk vlak meemaakte. Eens aangekomen in België werd ik meerdere keren aangevallen op straat, omdat ik mijn queer-identiteit en -seksualiteit omarmde. Die gewelddadige, fysieke aanvallen hebben mijn FOR werk en de boodschap enorm beïnvloed. © Jonas Bang – Dream Diver, 2022 (still). Courtesy of the artist. HOUSE DANCE, IMAGEervan & SOUND, LEUVEN Het gaat niet alleen over schoonheidswedstrijden, maar ook over het bewustzijn rond het leed en de discriminatie die ik elke dag ervaar als queer persoon, en tegelijkertijd als persoon van kleur. Als minderheid meedraaien in een westerse maatschappij, vergt veel energie en