Cavia 23

Page 7

het toch nog een beetje spannend. Van de race zelf kan ik me niet meer zoveel herinneren, alleen dat ik als eerste over de finish ging. Yes! De eerste 3 punten waren binnen!

Omdat het thema van deze cavia games zou zijn, werd mij gevraagd een stukje te schrijven over het Mariokart Toernooi van 24 februari. Het is alweer een tijdje geleden (een heel jaar - red.), maar het lijkt alsof het gisteren was… Het begon allemaal met een donderdag borrel. Het gesprek kwam op gamen en mij werd gevraagd naar mijn favoriete game. “Mariokart”, zei ik. “Die versie van de Gamecube”. Eigenlijk heb ik geen favoriete game, want zo veel game ik niet, maar Mariokart vind ik leuk. Vooral omdat ik ermee kan winnen. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik graag wil winnen, met wat voor activiteit dan ook. Sterker nog, ik vind een spel niet leuk als ik niet kan winnen! Daarom antwoordde ik Mari-

11 cavia 23

okart. Er bleken nog wat Mariokart liefhebbers bij het gesprek te zijn, en zo kwam het idee om een Mariokart Toernooi te organiseren. Na vele weken trainen en voorbereiding was het eindelijk zo ver. 20 Mensen zouden in de via-kelder de strijd aangaan om de felbegeerde titel ‘MariokartKing’ (of Queen natuurlijk). Het poul-systeem was gemaakt, de beamer en gamecube aangesloten, het bier koud gezet, dus we konden beginnen. De eerste race die ik moest rijden was Peach Beach. Een makkie! dacht ik. Die heb ik al 100 keer gereden! Helaas dachten sommige tegenstanders hetzelfde en werd

Mijn tweede race was Waluigi Stadium, een van mijn favoriete banen! Maar ik had mijn tegenstanders in hun vorige races bestudeerd, en ze waren best goed! Deze race was een stuk spannender, steeds reed iemand anders weer vooraan. Bij de laatste ronde reed ik op kop. Ik kon de finish al zien! Ik hoefde alleen nog de laatste jump te maken en ik zou mijn tweede winst kunnen noteren. Ik stuurde goed de bocht in, kwam er goed uit, reed recht de jump op, en toen sloeg het noodlot toe… Een onheilspellend gepiep

klonk door de speakers, dat kon maar 1 ding betekenen: een rood schild! En ja

hoor, precies in het midden van mijn sprong werd ik geraakt door het ding en stortte ik naar beneden zonder de overkant te halen! Nog voordat ik terug op de baan gezet was waren er 3 autootjes over mijn hoofd gesprongen en de finish over gereden… 0 punten… Nu was er nog maar 1 race te gaan, maar het was voor mij al te laat, de finale kon ik niet meer halen. Toch liet ik het hier niet bij zitten en ging vol goede moed de derde race in: Daisy Cruiser, met de irritante verschuivende tafeltjes. Gelukkig had ik deze race al vaak genoeg gereden om de tafels te kunnen ontwijken. De race ging daarom ook erg goed. Ik weet niet meer of ik als eerste of tweede over de finish ging, maar voor de eindstand maakte het niet uit. De halve finale werd gespeeld, gelijk gevolgd door de finale op de baan, hoe kan het ook anders, Rainbow Road. Links en rechts vlogen karretjes van de baan, dus het was erg spannend! Uiteindelijk ging de eerste over de finish, en was de nieuwe MariokartKing geboren. Achteraf gezien was het verliezen toch niet zo’n ramp. Ik heb een hele leuke middag gehad! Maar toch hoop ik stiekem volgend jaar op een MariokartQueen. door: Mirjam Haring

cavia 23

12


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.
Cavia 23 by Vereniging Informatiewetenschappen Amsterdam - Issuu