» Kennis is (maar) de helft
WIE ZIET DE STILLE LEERLING?
Deze aflevering in de reeks ‘Kennis is maar de helft’ gaat over de betekenis van aandacht voor sociale veiligheid. Het is het persoonlijke verhaal van docent Denise Brilman, die uit eigen ervaring weet wat het betekent om als leerling niet gezien te worden. Wat wil zij andere docenten meegeven? En hoe kijkt karmeliet Anne-Marie Bos tegen het onderwerp aan?
Denise Brilman is docent natuur- en scheikunde op het Twents Carmel College, locatie Potskampstraat. Dit is haar verhaal.
Toen ‘Van de ene leerling weet je meteen de naam, de ander blijft meer onzichtbaar. In een klas met meer dan twintig leerlingen kun je als docent niet altijd iedere leerling zien. De leerlingen die opvallen, bijvoorbeeld door gedrag, krijgen als eerste de aandacht. Maar soms hebben juist de stille leerlingen die aandacht het hardst nodig. De leerlingen die je blik ontwijken, die introvert zijn, die niet om aandacht schreeuwen. Ik was zo’n stille leerling. Altijd braaf aan het werk, van mij had je geen last. Maar ik was ook de leerling die alleen zat, die minder connectie had met de rest, die het laatst gekozen werd als er groepjes gemaakt werden. En de leerling die altijd hoofdpijn had, die tijdens elke les vroeg of ik bij de conciërge een paracetamol mocht halen. De leerling die na de les en na schooltijd opvallend vaak bleef hangen. Ik wilde gezien worden. Maar het viel niemand op.
20
Ik had problemen thuis, de situatie was onveilig. Ik zocht iemand die me kon helpen, die me het zetje gaf dat ik nodig had om erover te praten, want ik was niet mondig genoeg om er zelf over te beginnen. Ik hoopte dat de docenten me begrepen, dat ze zagen dat het niet goed ging. Snapte nou niemand waarom ik nooit mijn huiswerk af had? Maar mijn signalen waren te subtiel. Ik wist alles van de conciërge, zo vaak kwam ik er. Ik wist waar hij op zeilvakantie ging en wat de naam van zijn huisdier was. Elke dag hielp ik met corveedienst om maar naar niet naar huis te hoeven. Welke leerling doet dat? Maar ook de conciërge zag het niet.
‘Voor elke leerling is er maar één docent nodig die de signalen oppakt’
