ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ
ΖΟΟΜ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
15 ΕΦΗΒΟΙ ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
Οι «ρεπόρτερς» του εκπαιδευτικού προγράμματος Zoom στο Παρασκήνιο της Στέγης αναζήτησαν τον Κ.Π Καβάφη παντού. Στα ποιήματα και στις λέξεις του, αλλά και στο Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, εκεί που παρουσιάζονται τα βίντεο έργα 10 καλλιτεχνών με θέμα το έργο του ποιητή.
SGT.GR
1
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
4-5 Κυρίες και κύριοι… ο Ποιητής μας
Η Εριφύλη Μικροπούλου, 15 ετών, μας συστήνει τον Κ.Π. Καβάφη.
6-7 ΛΕΞΕΙΣ «ΚΑΒΑΦΙΚΕΣ» & ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΦΗΒΙΚΕΣ
Τι θα πει έρωτας; Σώμα; Θεοί; Ιθάκη; Τα παιδιά γράφουν ελεύθερα και δημιουργικά ορισμούς για λέξεις και έννοιες «καβαφικές».
8-13 Shoot-me! Ο δημιουργικός διάλογος μεταξύ καλλιτεχνών και εφήβων συνεχίζεται με τις πειραματικές τους εικόνες. Η αποστολή ήταν σαφής: να πάρουν ένα still από τα βίντεο των καλλιτεχνών και, με βάση αυτό, να δημιουργήσουν το δικό τους έργο. Αποστολή που εξετελέσθη επιτυχώς!
2
14-15 Ο Καβάφης, η Πόλη και το Διαδίκτυο
20-21 Ένα ταξίδι στο χρόνο
16-17 Σκόνη από μάρμαρο και ποίηση σε βίντεο
22-23 Μaking of…
Ο Βασίλης Ψαρράς περπατά μέσα στην πόλη με πυξίδα τα ποιήματα του ποιητή. Η Έρικα Σκούρτη ανοίγει το FB και βρίσκει τον Καβάφη εκεί, ενώ η Μαρία Βαρελά μετρά τις λέξεις του. Μας τα είπαν όλα στις συνεντεύξεις τους.
Ο Rick Myers μας μιλά από την Αγγλία για τον δικό του Καβάφη και το ποίημα που επέλεξε, ενώ ο Γιώργος Ταξιαρχόπουλος ψιθυρίζει στ’ αυτί μας το δικό του «Χρησμό».
18-19 Αντιόχεια καλεί Βηρυτό. Μαζί και μία Πίνα.
«Εδώ ας σταθώ» επαναλαμβάνει με το δικό της δημιουργικό τρόπο η Μαριάννα Χριστοφίδου, ενώ το έργο του Θοδωρή Προδρομίδη μας ταξιδεύει σε ένα σύγχρονο (ή μήπως άχρονο;) καβαφικό ταξίδι στην Αθήνα. Οι ρεπόρτερς τα κατέγραψαν όλα.
Αυτή τη φορά πήγαμε και εκδρομή (χωρίς κεφτεδάκια). Επισκεφθήκαμε μαζί με τους καλλιτέχνες το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, όπου φιλοξενούνται και φέτος οι Εικαστικοί Διάλογοι. Γνωρίστε λοιπόν τους δαιμόνιους δημοσιογράφους- φωτογράφους μας στο δικό τους παρασκήνιο.
Τα παιδιά συνομιλούν με τον Γιάννη Θεοδωρόπουλο, τον Αθανάσιο Αργιανά και το «δίδυμο» Joanna Hadjithomas & Khalil Joreige για τα βίντεο έργα τους.
Ματίνα Κατσογιάννου
ΙD Αρχείο Καβάφη
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: ΜΕΛΙΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΡΙΦΥΛΗ ΜΙΚΡΟΠΟΥΛΟΥ
Φωτογράφοι εξωφύλου:
Ακαδημαϊκός Σύμβουλος:
PHOTO EDITOR: MAΡΙΛΕΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙΔΟΥ
ΧΛΟΗ ΜΠΟΛΩΤΑ
Εριφύλη Μικροπούλου
Αναστάσιος-Ιωάννης Δ. Μεταξάς
ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ -
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΡΟΒΟΛΙΣΙΑΝΟΥ
Ελισάβετ Αλεξοπούλου
Σχεδιασμός Δράσεων Αρχείου:
ΘΩΜΑΣ ΑΓΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΑΓΑΡΟΥΛΙΑ- ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Σωκράτης Τσελεμέγκος
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΕΛΕΜΕΓΚΟΣ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΡΑΓΚΟΛΙΑ
Αφροδίτη Παναγιωτάκου ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ- ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ:
ΑΣΠΑΣΙΑ- ΤΑΤΙΑΝΗ ΤΣΙΓΑΡΙΔΗ
ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΓΡΙΤΑΚΗ
ΜΑΡΙΑ ΦΕΝΤΟΡΟΒΑ
Φωτογράφοι οπισθόφυλου:
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ MARKETING
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΡΑΓΚΟΛΙΑ
ΦΡΑΝΣΙΣ ΓΚΟΡΟΥ
ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
Γιαννης Γιαννίκος
ΤΜΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΦΡΑΝΣΙΣ ΓΚΟΡΟΥ
Χλόη Μπολώτα
ΡΩΜΑΝΟΣ ΓΚΟΤΖΟΣ
Ασπασία-Τατιανή Τσιγαρίδη
Project Manager: Θοδωρής Χιώτης
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: ΜΥΡΤΩ ΛΑΒΔΑ,
ΕΥΗ ΓΚΟΤΖΙΑ ΚΑΡΑΒΑΛΗ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΟΥ
OI ΕΦΗΒΟΙ ΒΡΗΚΑΝ ΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ... ΣΤΕΓΗ! Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος «Zoom στο Παρασκήνιο» είναι να παρακολουθήσουν από κοντά τα παιδιά τις φάσεις προετοιμασίας μιας έκθεσης ή μιας παράστασης, να ανακαλύψουν τα επαγγέλματα που εμπλέκονται στο στήσιμο και στην παραγωγή της και να γνωρίσουν από κοντά τους καλλιτέχνες, τις μεθόδους και το έργο τους. Με αυτή τη «γνωριμία» επιδιώκουμε να εξοικειωθούν οι συμμετέχοντες με τους κώδικες της Τέχνης, ώστε να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν το ρόλο της στη ζωή μας. Φέτος, το «Zoom στο Παρασκήνιο» μετρά το δεύτερο χρόνο του και ξεκίνησε με θέμα τα εικαστικά και θα συνεχίσει με ενότητες για τη μουσική, το θέατρο, το χορό, αλλά και τα εκπαιδευτικά εργαστήρια της Στέγης. Στο πλαίσιο του προγράμματος οι έφηβοι παίρνουν το μαγνητοφωνάκι και τη φωτογραφική τους μηχανή και καταγράφουν βήμα- βήμα την εξέλιξη των εκθέσεων και των παραστάσεων. Παίρνουν συνεντεύξεις από τους συντελεστές, τους «ανακρίνουν» και τους φωτογραφίζουν, ενώ παράλληλα πειραματίζονται οι ίδιοι στο γραπτό λόγο και στη φωτογραφία. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το Free Press που κρατάτε σήμερα στα χέρια σας! Στο τεύχος αυτό καταγράφεται αμιγώς η οπτική των παιδιών, έτσι όπως εγγράφεται στα κείμενα και στις εικόνες τους.
Το ερέθισμα δόθηκε με τους Εικαστικούς Διαλόγους, μια έκθεση 10 πρωτότυπων βίντεο- έργων που ανατέθηκαν από τη Στέγη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το Έτος Καβάφη και την απόκτηση του αρχείου του ποιητή από το Ίδρυμα Ωνάση. Οι εικαστικοί πήραν λοιπόν τη σκυτάλη από τον Κωνσταντίνο Καβάφη και αποτύπωσαν τις δικές τους ιδέες για την ελληνική σκέψη, όπως απηχείται στο σύνολο του έργου του ποιητή χρησιμοποιώντας ως φόρμα το βίντεο. Τα έργα αυτά αποτελούν μέρος του διαλόγου της Στέγης με την πόλη και τους πολίτες και για το λόγο αυτόν φιλοξενούνται από τις 7 Νοεμβρίου 2013 έως τις 7 Ιανουαρίου 2014 στο Πάρκο Αναψυχής της Ακαδημίας Πλάτωνος. Εκεί συναντήθηκαν τα παιδιά με τους καλλιτέχνες που ζουν στην Ελλάδα, συνομίλησαν μαζί τους και τους φωτογράφισαν ανάμεσα στα δέντρα και δίπλα στα αρχαιολογικά ευρήματα. Την ίδια μέρα το Skype πήρε φωτιά, αφού οι συνεντεύξεις των καλλιτεχνών που ζουν στο εξωτερικό πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακά. Επιπλέον, τα παιδιά πειραματίστηκαν φωτογραφίζοντας still από τα βίντεο των εικαστικών και έγραψαν το δικό τους ορισμό για λέξεις που συναντάμε στο έργο του Καβάφη όπως και δικές τους ιστορίες.
Βασίλης Χαριτόπουλος
3
Η συνέχεια στο «Zoom στο Παρασκήνιο» προβλέπει... μουσική, με επίκεντρο το έργο του Luciano Berio. Έπειτα ακολουθεί ο κύκλος για το θέατρο με την παράσταση Φάουστ του Μιχαήλ Μαρμαρινού και την άνοιξη αναμένουμε την κάλυψη της παράστασης του Δημήτρη Παπαϊωάννου, από τους δαιμόνιους ρεπόρτερς μας.
Β’ Κύκλος: Μουσική
Τις Τρίτες 12, 19 & 26 Νοεμβρίου και
3, 10 & 17 Δεκεμβρίου 2013 (17:30-20:30)
Γ’ Κύκλος: Θέατρο
Την Τρίτη 7 Ιανουαρίου και τις Δευτέρες 13, 20 & 27 Ιανουαρίου και 3 & 10 Φεβρουαρίου 2014 (17:30-20:30)
Δ’ Κύκλος: Χορός
Τις Τετάρτες 2, 9 & 30 Απριλίου και 7, 14 & 21 Μαΐου 2014 (17:30-20:30)
Χορηγός τεχνολογίας εργαστηρίου «Zoom στο Παρασκήνιο» 2013-2014
H ZΩΗ ΤΟΥ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ
4
από την Εριφύλη Μικροπούλου
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863 και έφυγε από τη ζωή την ίδια μέρα, 70 χρόνια μετά. Ήταν το ένατο παιδί μιας εύπορης οικογένειας που ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετά το θάνατο του πατέρα του αυτός και η υπόλοιπη οικογένεια αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στο Λονδίνο. Ύστερα έζησε και για τρία χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία 24 ετών ταξίδεψε στην Αθήνα και στο Παρίσι. Αποφάσισε να γίνει δημόσιος υπάλληλος και παράλληλα δούλευε τα έργα του, τα οποία δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά. Έκανε όμως και κάτι άλλο: τύπωνε τα ποιήματά του ιδιωτικά, σε μονόφυλλα, έφτιαχνε δικές του συλλογές με αυτά και τα χάριζε σε όσους ήθελε.
Δραματικά ειρωνικός, ο Καβάφης αγαπήθηκε και για την ερωτική πλευρά των ποιημάτων του. Είχε το θάρρος να εκφράσει την ομοφυλοφιλία του σε μια εποχή που κάτι τέτοιο ήταν κατακριτέο, αν όχι αδιανόητο.
Μια τρίτη κατηγορία του έργου του ήταν τα φιλοσοφικά ή διδακτικά ποιήματα, με θέμα την ποίηση και προορισμένα για «ομότεχνους» αναγνώστες.
Σημαντικά ήταν και τα λεγόμενα ιστορικά ποιήματά του, στα οποία φιλοτεχνούσε το χαρακτήρα πραγματικών ή φανταστικών προσώπων της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και του Βυζαντίου.
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ, ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΣ, ΕΙΡΩΝΙΚΟΣ, ΕΥΘΥΣ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΟΣ.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΡΑΓΚΟΛΙΑ
10 + 5 Σταθμοί στη ζωή του Κ.Π. Καβάφη Θάνατος του πατέρα του ποιητή.
Ο Καβάφης εγγράφεται στην εμπορική σχολή «Λύκειος Ερμής».
Ο ποιητής αρχίζει να γράφει ποιήματα και πεζά.
Ο ποιητής αρχίζει να εργάζεται ως δημοσιογράφος.
1863
Γέννηση του ποιητή.
1872
Η οικογένεια Καβάφη μετακομίζει στην Αγγλία όπου θα παραμείνει μέχρι τα τέλη του 1877, οπότε επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια.
1882
Εξέγερση στην Αλεξάνδρεια. Η οικογένεια Καβάφη φεύγει για την Κωνσταντινούπολη.
1885
Επιστροφή της οικογένειας Καβάφη στην Αλεξάνδρεια.
1892
Προσλαμβάνεται στην Υπηρεσία Αρδεύσεων.
1905
Ο ποιητής επισκέπτεται τον αδερφό του Αλέξανδρο στην Αθήνα, ο οποίος θα πεθάνει τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
1922
Παραιτείται από το πόστο του υποτμηματάρχη στην Υπηρεσία Αρδεύσεων.
1933
Ο Κ.Π. Καβάφης πεθαίνει ανήμερα την ημέρα των γενεθλίων του στην Αλεξάνδρεια.
1870
1881
1884
1886
Θάνατος της μητέρας του ποιητή. Έχει προηγηθεί ο θάνατος του αδερφού του Πέτρου-Ιωάννη το 1891. Το 1900 και το 1902 χάνει τα αδέρφια του, Γεώργιο και Αριστείδη, αντίστοιχα.
1899
Μετακομίζει με τον αδερφό του Παύλο σε διαμέρισμα στην οδό Λέψιους 10.
1907
Ο Κ.Π. Καβάφης, πάσχοντας από καρκίνο του λάρυγγα, έρχεται στην Αθήνα για να υποβληθεί σε αναγκαία χειρουργική επέμβαση.
5
1932
ΛΕΞΕΙΣ «ΚΑΒΑΦΙΚΕΣ» & ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΦΗΒΙΚΕΣ
6
Σε αυτό το πρωτότυπο πείραμα συνδυάσαμε τις δικές του λέξεις με τις δικές τους σκέψεις. Δώσαμε στα παιδιά χαρακτηριστικές λέξεις από τα ποιήματα του Καβάφη, Ή� έννοιες που πραγματεύεται στο έργο του, και τα παροτρύναμε να γράψουν ελεύθερα το δικό τους δημιουργικό ορισμό. Τα αποτελέσματα μας έκαναν να γελάσουμε, να εκπλαγούμε, να συγκινηθούμε και να προβληματιστούμε.
Αλεξάνδρεια
Η Αλεξάνδρεια ήταν χορός. Ένας χορός ηλιόλουστος, δίπλα στον Νείλο. Φωνές, γέλια, ψίθυροι. Ήταν μια μεγάλη αγορά με ζουμερά φρούτα, κυρίους με μουστάκια και στρογγυλά γυαλιά και κυρίες λίγο χοντρούλες με περίεργα χτενίσματα. Η Αλεξάνδρεια ήταν χρυσός, ήταν παράδεισος. Τώρα, η Αλεξάνδρεια είναι χάος. Φωνές, ουρλιαχτά, κλάματα. Τώρα πια η Αλεξάνδρεια είναι τα ερείπια ενός παραδείσου. Εριφύλη Μικροπούλου, 15 ετών
Ομορφιά
Ομορφιά είναι δύο μάτια που σε ακολουθούν, αλλά και η εικόνα της βροχής μέσα από ένα παράθυρο. Είναι εικόνες, στιγμές και πρόσωπα που θα σου μείνουν αξέχαστα, στιγμές που, αν τις φέρεις στο μυαλό σου, θα χαμογελάσεις και θα ξεχαστείς. Ομορφιά είναι η κάθε μέρα να έχει κάτι να σου δώσει, εσύ να το παίρνεις και να αισθάνεσαι όμορφα. Ευγενία Φραγκολιά, 13 ετών
Βάρβαροι
Ταξίδι
Ταξίδι είναι ο τρόπος να μάθει ο καθένας νέα πράγματα, να διασκεδάσει και να κάνει πολλές αναμνήσεις. Μαρία Φεντόροβα, 15 ετών
Έρωτας
Ο έρωτας έχει πολλές μορφές και για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό συναίσθημα. Κυριεύει το νου και την καρδιά σου και υπερισχύει της λογικής. Ο έρωτας αλλάζει πολλά μέσα μας και τριγύρω μας, σε σημείο που μπορεί να χάσουμε και τον εαυτό μας επειδή υπερεκτιμήσαμε κάτι ή κάποιον. Έρωτας είναι όταν νιώθεις μια περίεργη έλξη από την πρώτη στιγμή, που δεν μπορείς να αγνοήσεις, όμως γίνεται όλο και πιο περίπλοκο όταν «ξεχειλίζεις» από έρωτα για κάποιον, που δεν μπορείς ή δεν θες να εκφράσεις υπό φυσιολογικές συνθήκες. Ελισάβετ Αλεξοπούλου, 15 ετών
Πόλη
Μια λέξη τόσο άγαρμπη, μια λέξη τόσο άσχημη και απαίσια, μα και τόσο αχρεία. Δεν χαρακτηρίζεται ως βρισιά, μα εγώ θεωρώ τεράστια προσβολή να αποκαλέσεις κάποιον έτσι. Βάρβαρος είναι για εμένα αυτός που δεν σέβεται τους γύρω του και τους κακοποιεί. Όταν ακούω αυτή τη λέξη, μου έρχεται στο νου η Χρυσή Αυγή. Πριν από σχεδόν δύο χρόνια η Χρυσή Αυγή μπήκε στη ζωή πάρα πολλών ανθρώπων και την αναστάτωσε. Κάθε μέρα ακούω και ένα καινούργιο περιστατικό και αυτό όχι μόνο με φρικάρει, αλλά και με τρομάζει. Σκέφτομαι ότι κάποιος πρέπει να τους πάει κόντρα και να τους μαζέψει, αλλά όποιος το προσπαθεί βρίσκεται μαχαιρωμένος. Επίσης, όταν ακούω αυτή τη λέξη, σκέφτομαι τους ανθρώπους που κακοποιούν τα ζώα. Μα, τι λέω; Άνθρωποι αυτοί; Σκουπίδια είναι! Είναι τόσο απαίσιο να βασανίζεις μια αθώα ζωούλα, που το μόνο που ζητάει είναι αγάπη και λίγη φροντίδα. Ποιο είναι το νόημα στο να κάνουν κάτι τέτοιο; Πιθανόν πριν από δύο χρόνια η απάντησή μου και τα συναισθήματά μου να ήταν τελείως διαφορετικά. Ίσως επειδή τώρα πια μεγάλωσα, ίσως επειδή τώρα πια ξέρω πολύ περισσότερα.
Πόλη είναι η κατοικία μας, πόλη είναι ο καπιταλισμός, το κεφάλαιο. Πόλη είναι ο Μαρξ, η ταχύτητα, ο πόλεμος. Πόλη είναι τα ανοιχτά παράθυρα σε μια καυτή μέρα Ιουλίου. Πόλη είναι τα φυλλάδια που διαφημίζουν μέντιουμ, τα οποία ανεμίζουν. Πόλη είναι τα φόρουμ στο διαδίκτυο, όπου άνδρες περιγράφουν τις μπουρδελότσαρκές τους. Πόλη είναι ο τζιβάτος πρεζάκιας, που σου ζητάει να του πάρεις μια τυρόπιτα και του δίνεις λεφτά για πρέζα. Πόλη είναι η μυρωδιά ψημένου καλαμποκιού. Πόλη είναι μια χειροβομβίδα που σκάει δίπλα σε ένα σουβλατζίδικο. Πόλη είναι ο μισογυνισμός. Πόλη είναι η εκκλησία που ξέχασες να επισκεφτείς την Κυριακή. Πόλη είναι οι Τρίτες που είναι οι νέες Πέμπτες που είναι τα νέα Σάββατα. Πόλη είναι τα ταξίδια στο Βερολίνο. Πόλη είναι το παράνομο χασίς. Πόλη είναι το πρώτο σου χανγκόβερ. Πόλη είναι ο The Boy. Πόλη είναι η συναυλία που έχασες προχθές. Πόλη είναι η φθηνή αγοροπωλησία τσιγάρων. Πόλη είναι το ματωμένο ξυραφάκι στο μπάνιο. Πόλη είναι η Θύρα 13. Πόλη είναι τα δυναμιτάκια του Πάσχα. Πόλη είναι ο μικροαστισμός. Πόλη είναι το κλέψιμο βιβλίων από μικρά βιβλιοπωλεία. Πόλη είναι ο Καρυωτάκης. Πόλη είναι η ταξική πάλη. Πόλη είναι ο μαύρος γάτος. Πόλη είναι η κατοικία μας, πόλη είναι ο καπιταλισμός, το κεφάλαιο.
Αλεξάνδρα Ταγαρούλια-Παπακωσταντίνου, 12 ετών
Ρωμανός Γκότζος, 16 ετών
7
Αξιοπρέπεια
Αποτυχία
Η αξιοπρέπεια είναι ο σεβασμός προς τον εαυτό σου, η μετριοφροσύνη που βγαίνει στην επιφάνεια, όταν αισθάνεσαι επαρκής και αποκτάς αυτοπεποίθηση, όταν νιώθεις άνετα και υποστηρίζεις τα «πιστεύω» και τις απόψεις σου, όταν κρατάς ισορροπίες για να δημιουργούνται ισορροπίες, όταν έχεις αξίες και θέτεις όρια, όταν δεν παρασύρεσαι και ξέρεις να υποχωρείς.
Η λέξη αποτυχία για εμένα σημαίνει ότι, ενώ μπορεί να έχεις προσπαθήσει πάρα πολύ για να πετύχεις κάτι, δεν τα καταφέρνεις. Όμως, πιστεύω ότι, ακόμα και αν αποτύχεις, δεν είναι καταστροφικό, γιατί μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις. Αλλά πάντα, όταν αποτυγχάνεις, απογοητεύεσαι. Θα πρέπει όμως να σκεφτείς ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου και ότι, με προσπάθεια, μάλλον θα μπορέσεις να το διορθώσεις.
Αφροδίτη Προβολισιάνου, 13 ετών
Φράνσις Γκόρου, 13 ετών
Σώμα
Σώμα για εμένα είναι μια δυνατή μηχανή που ζει, αρρωσταίνει, εκφράζεται και πεθαίνει. Σώμα για εμένα σημαίνει ύλη, άνθρωπος, επαφή, παραμόρφωση και σάρκα. Και, τέλος, το σώμα για εμένα είναι σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει και κατά τη διάρκεια της ζωής του ξεφουσκώνει μέχρι να πέσει κάτω! Σωκράτης Τσελεμέγκος, 12 ετών
Ελλάδα
Μια χώρα-σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Η γενέτειρα της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας, του θεάτρου, της ιατρικής, της διαμάχης, των πολέμων, των μύθων. Όλα αυτά! Στην Ελλάδα έχουμε την ίδια γλώσσα εδώ και αιώνες, μόνο που συνεχώς εξελίσσεται. Ματίνα Κατσογιάννου, 15 ετών
Θεοί
Όταν ακούω τη λέξη θεοί, μου έρχονται στο μυαλό οι θεοί της αρχαίας Ελλάδας, ο Δίας και όλοι αυτοί, και αισθάνομαι λίγο φοβισμένος γιατί δεν ξέρω αν όντως υπάρχουν κι αν έχουν αυτές τις δυνάμεις. Γιάννης Γιαννίκος, 11 ετών
Επιθυμία
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να απαντήσω. Η επιθυμία δεν είναι ούτε ευχή, ούτε σκοπός, ούτε ελπίδα. Επιθυμία είναι ένας συνδυασμός από όλα αυτά. Είναι μια τόσο δυνατή ευχή που κάνεις τα πάντα για να την πραγματοποιήσεις. Γιατί μια επιθυμία μας μπορεί να αφορά το κοντινό μέλλον ή το υπόλοιπο της ζωής μας. Επιθυμία είναι, για μένα, να πάω σε μια συναυλία που περίμενα καιρό. Επιθυμίες για το κοντινό μέλλον είναι πολλές και, λόγω του ότι είναι πολλές, μάλλον δεν θα είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν όλες. Οι επιθυμίες για το πιο μακρινό μέλλον είναι οι πιο σημαντικές. Για αυτές, πρέπει να παλέψουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για να τις πετύχουμε. Και είναι λίγες. Μπορεί και μόνο μία. Αλλά τόσο δυνατή. Μόλις διάβασα σε ένα blog την πρόταση «και ήταν τόσο δυνατή η επιθυμία μου που...». Μάλλον δεν είμαι μόνο εγώ τελικά. Θεοδώρα Αγριτάκη, 14 ετών
Παρελθόν
Παρελθόν είναι οι πράξεις που κάναμε πριν άλλα καθορίσουν το τώρα. Στο παρελθόν ανήκει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν από το παρόν. Εκεί ανήκουν όλες οι κακές, αλλά και οι καλές αναμνήσεις. Όταν ακούω τη λέξη «παρελθόν», πάω πίσω στο χρόνο και σκέφτομαι ό,τι μου έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό. Όταν κοιτάζω πίσω στο χρόνο μπορεί να σκέφτομαι από την πιο απλή λεπτομέρεια της προηγούμενης μέρας μέχρι τα λάθη που έκανα πριν από χρόνια. Συμπερασματικά, πιστεύω πως το παρελθόν για κάποιους ανθρώπους που θυμούνται μόνο τις καλές στιγμές είναι μια θετική σκέψη, αλλά για άλλους που προσπαθούν να κρύψουν κάτι ή απλώς έχουν κακό παρελθόν, είναι κάτι εντελώς αρνητικό. Χλόη Μπολώτα, 13 ετών
Ιθάκη
Η λέξη αυτή ξυπνά αναμνήσεις. Είχα πλησιάσει τόσο κοντά στο να πατήσω πάνω στη μυθική Ιθάκη σαν νησί και νά όμως που δεν τα κατάφερα... Αυτή, όπως και όποια άλλη Ιθάκη, πραγματική ή απλώς ονειρική, θα χρειαστεί να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Όλοι ψάχνουν τη δική τους Ιθάκη. Το μόνο που λέει ο Καβάφης είναι να μη φτάσεις γρήγορα στην Ιθάκη σου, γιατί τότε τι άλλο θα έχεις να περιμένεις από τη ζωή; Ασπασία-Τατιανή Τσιγαρίδη, 14 ετών
Just shoot me Η αποστολή εξετελέσθη με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Κάθε παιδί κλήθηκε να φωτογραφίσει stills από το βίντεο ενός εκ των δέκα καλλιτεχνών που συμμετέχουν στους Εικαστικούς Διαλόγους επιστρατεύοντας τη φαντασία και τη δική του δημιουργικότητα. Έτσι, προέκυψαν νέα, δικά τους έργα που έρχονται να συνομιλήσουν με εκείνα των καλλιτεχνών.
Ελισάβετ Αλεξοπούλου
8
9
Γιάννης Θεοδωρόπουλος: Αντιόχεια
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με μηχανές SAMSUNG WB31F και NX300
10
Just shoot mΕ Γιώργος Ταξιαρχόπουλος: Χρησμός
ΡΩΜΑΝΟΣ ΓΚΟΤΖΟΣ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΡΑΓΚΟΛΙΑ
Έρικα Σκούρτη: Aπ’ τον Καιρό
11 Αθανάσιος Αργιανάς: Πίνα
Αφροδίτη Προβολισιάνου
Βασίλης Ψαρράς: Αστικό Φωτοστέφανο
Μαρία Φεντόροβα
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με μηχανές SAMSUNG WB31F και NX300
12
Just shoot mΕ Μαρία Βαρελα: Και τόση έντασις σ’ ελληνική φρασιολογία
Αλεξάνδρα Ταγαρούλια – Παπακωνσταντίνου
Θοδωρής Προδρομίδης: Προς την Τράπεζα του Μέλλοντος
Ματίνα Κατσογιάννου
13 Μαριάννα Χριστοφίδου: Εδώ ας σταθώ
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΕΛΕΜΕΓΚΟΣ
Rick Myers: Ενώπιον του αγάλματος του Ενδυμίωνος
ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΓΡΙΤΑΚΗ
Joana Hadjithomas – Khalil Joreige: Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα
Εύη Γκότσια - Καραβαλή
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με μηχανές SAMSUNG WB31F και NX300
Ο περιπατητής της πόλης ΒΑΣΙΛΗΣ ΨΑΡΡΑΣ
Friend Request προς τον Κ.Π Καβάφη
14
ΕΡΙΚΑ ΣΚΟΥΡΤΗ
Στο βίντεο Του, «Αστικό Φωτοστέφανο», ο καλλιτέχνης ακροβατεί πάνω στην άσπρη γραμμή που χωρίζει στα δύο την άσφαλτο του δρόμου. Πρωταγωνιστές είναι τα πόδια του, τα οποία πού και πού χτυπούν το ένα το άλλο. Ο καλλιτέχνης περιφέρεται στην πόλη, χαράζει σύμβολα και συνοδεύεται από τα ποιήματα «Κεριά και «Η Πόλις» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Από τις Εριφύλη Μικροπούλου και Ευγενία Φραγκολιά Τι σημαίνει «πόλη» για εσάς; Η πόλη είναι μια σύνθεση πολλών παραγόντων: της καθημερινότητας, των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, της αρχιτεκτονικής. Με ενδιαφέρει πολύ πώς επηρεάζει η πόλη τον άνθρωπο συναισθηματικά και κοινωνικά, όπως και το γεγονός πως καθρεφτίζει τον τρόπο που επικοινωνούν οι πολίτες. Για εμένα η πόλη έχει ψυχή. Η Αθήνα, για παράδειγμα, μου είναι οικεία και κρύβει νοσταλγία, ενώ στο Λονδίνο, όπου μένω, με γοητεύουν περισσότερο η μοναξιά και η ανωνυμία, το Μετρό, τα αεροδρόμια. Την πόλη την βλέπω επίσης και σαν ανθρώπινο σώμα: έχει σημεία που σφύζουν από ζωή, σημεία παραμελημένα, καρδιά, αρτηρίες, δρόμους, περιφερειακές οδούς. Ποια ήταν η αρχική σας ιδέα γι’ αυτό το βίντεο; Την περίοδο που κλήθηκα από τη Στέγη να δημιουργήσω το έργο, σκεφτόμουν πολύ το ανθρώπινο στοιχείο μέσα στην πόλη. Παράλληλα, το περπάτημα είναι κάτι με το οποίο έχω καταπιαστεί τα τελευταία χρόνια στη δουλειά μου και ήθελα να δείξω πώς μπορεί να δημιουργήσει κάποιος Τέχνη μέσα από αυτό. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, στο έργο μου το περπάτημα συμβολίζει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες ενός ανθρώπου, αλλά κι ενός έθνους. Στο βίντεο κάποια στιγμή το ένα πόδι χτυπά το άλλο. Τι έπαθαν; Καθώς ξεκινούσα τα γυρίσματα, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να αφηγηθώ μικρές ιστορίες. Η συγκεκριμένη σκηνή είναι συμβολική και υπαινίσσεται τις αντιφάσεις που κρύβει ο καθένας μέσα του, αλλά και τις αντιφάσεις ενός ολόκληρου λαού. Το βίντεο αναφέρεται στην εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου, αλλά έμμεσα σχολιάζει και όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα.
Η Έρικα Σκούρτη ζήτησε μέσα από το Facebook και το Gmail να της στείλουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο τους αγαπημένους τους στίχους από τα ποιήματα του Καβάφη και αναμνήσεις τους που συνδέονται με ΑΥΤΑ. Μετά διάλεξε καρτ ποστάλ από την Ελλάδα, από μέρη που συνδέονται με την προσωπική ΤΗΣ ζωή. Αυτές τις καρτ ποστάλ δείχνει στο βίντεό της, «Απ’ τον καιρό», ενώ παράλληλα ακούγονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι να διαβάζουν στίχους ή� να λένε ιστορίες. Από τους Σωκράτη Τσελεμέγκο, Αλεξάνδρα Ταγαρούλια-Παπακωσταντίνου και Γιάννη Γιαννίκο Γιατί σκεφτήκατε να κάνετε ένα βίντεο μέσω των social media; Γενικά δουλεύω έτσι ως καλλιτέχνης, και όχι μόνο. Και ως άτομο με ενδιαφέρει ο τρόπος που συνδέονται οι άνθρωποι, το γεγονός δηλαδή πως μπορείς να επικοινωνείς με όλο τον κόσμο. Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα μπορείς να βρεις άτομα από την Αμερική ή την Αυστραλία που να έχουν σχέση με την Ελλάδα, αλλά να μη μένουν πια σε αυτή. Τα συναισθήματα που εκφράζονται μέσω Διαδικτύου είναι διαφορετικά από αυτά της «κανονικής» ζωής; Νομίζω πως δεν είναι εύκολο πια να πεις ότι είναι ξεχωριστά. Πριν από κάποια χρόνια η αληθινή ζωή και η ζωή στο Διαδίκτυο ήταν δύο διαφορετικά πράγματα. Αλλά τώρα είναι τόσο συνδεδεμένα, που μπορείς να κάνεις μια φιλία από το Facebook ή ακόμα και να ερωτευτείς. Είναι διαφορετικό βέβαια να γνωρίζεις κάποιον από κοντά, αλλά όλα είναι αληθινά συναισθήματα. Τι θέλατε να προκαλέσετε στον θεατή με αυτό το έργο; Ήθελα να δείξω ότι το Διαδίκτυο έχει γίνει μέρος της ζωής μας και ότι οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο μπορούν να προσφέρουν κάτι για να γίνει ένα έργο, όπως αυτό το βίντεο. Θέτω δηλαδή το ερώτημα: Ποιος έκανε τελικά τη δουλειά; Το βίντεο είναι δική μου δουλειά; Ή μήπως το έχουν κάνει αυτοί που αφηγούνται τις ιστορίες τους ή εκείνοι που φωτογράφισαν τις εικόνες των καρτ ποστάλ; Επίσης, ήθελα πολύ να κάνω κάτι για τη μνήμη και τη νοσταλγία, γιατί εγώ δεν μένω πια στην Ελλάδα. Τι συναισθήματα σας προκαλεί ο Καβάφης; Πολλά. Με αγγίζουν πιο πολύ τα ποιήματά του που μιλάνε για τα συναισθήματα και για τη ζωή. Μέσα από αυτά είναι σαν να σου δίνει ιδέες ο Καβάφης για το πώς να ζήσεις τη ζωή σου καλά. Όπως το να μη σπαταλάς τον χρόνο σου σε βλακείες και σε πράγματα που δεν σε συμφέρουν, να ξέρεις ότι η ζωή θα τελειώσει κάποια στιγμή, αλλά ότι αυτό δεν είναι λόγος να έχουμε κατάθλιψη. Αντίθετα, είναι λόγος να ζούμε την κάθε μέρα με κάποιο νόημα, να έχει δηλαδή νόημα η ζωή μας. Κι αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό να το λένε οι ποιητές και οι καλλιτέχνες.
Η ποίηση μέσα από την τεχνολογία
15
Eρικα Σκούρτη (φωτ. Ματίνα Κατσογιάννου)
MAΡΙΑ ΒΑΡΕΛΑ
Η Μαρία Βαρελά χρησιμοποιεί στο βίντεό τησ, («Και τόση έντασις σ’ ελληνική φρασιολογία») τη μαθηματική ακρίβεια ενός αλγορίθμου και μας δείχνει λέξεις από τα ποιήματα του Καβάφη, λέξεις που εμφανίζονται συχνά στο έργο του. Είναι ένα διασκεδαστικό βίντεο, σαν παιχνίδι. Από τις Χλόη Μπολώτα και Φράνσις Γκόρου
Βασίλης Ψαρράς (φωτ. Φράνσις Γκόρου)
Πώς προέκυψε η ιδέα για το έργο; Όταν κλήθηκα να παράγω ένα έργο για τον Καβάφη, σκέφτηκα ότι ήταν πολύ δύσκολο. Ο Καβάφης είναι μεγάλος ποιητής με τεράστιο έργο. Διαβάζοντας, έφτασα στο συμπέρασμα ότι ποτέ δεν έχει γίνει μια έρευνα πάνω στο γλωσσικό υλικό του Καβάφη. Κι αν είχε γίνει, είχε γίνει από φιλόλογους μέσα από άλλη οπτική. Με τη μαθηματική ακρίβεια ενός αλγορίθμου δεν έχει ξαναγίνει. Και μετά άρχισα να σκέφτομαι πόσο ενδιαφέρον έχει να βρει κανείς τις λέξεις που περνούν συνεχώς μέσα στο έργο του, όπως η Αλεξάνδρεια ή η Ιθάκη, αλλά και άλλες, μη αναμενόμενες. Το βρήκα πολύ διασκεδαστικό, κάτι σαν δικό μου παιχνίδι. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσατε αυτή την τεχνική; Έχω σπουδάσει καλές τέχνες και προγραμματισμό και γενικά δουλεύω με τις νέες τεχνολογίες (new media), αλλά δεν δουλεύω με βίντεο, κάνω κυρίως διαδραστικά έργα. Γι’ αυτό το έργο, όμως, αποφάσισα να δουλέψω με βίντεο. Με τη βοήθεια του αλγοριθμικού συστήματος απομόνωσα λοιπόν κάποιες λέξεις από το ποιητικό έργο του Καβάφη, λέξεις που εμφανίζονται η καθεμία μόνη της. Έχουν όμως τώρα την ίδια σημασία από μόνες τους ή η σημασία τους σχετίζεται με το πριν και το μετά της φράσης; Ή μπαίνει επιπλέον και η σκέψη του θεατή, το πώς «διαβάζει» όλα αυτά τα πράγματα; Πιστεύω ότι αυτό το έργο προσεγγίζει την έννοια του video poetry, καθώς εξαρτάται και από εμάς το πώς θα το διαβάσουμε και το πώς θα το ερμηνεύσουμε. Είναι σαν να δημιουργείται ένα ποίημα από την αρχή. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτή τη δουλειά για εσάς; Κατ’ αρχάς, η θεματική, που ήταν η ελληνική σκέψη. Έπειτα ήταν το γεγονός ότι ο Καβάφης έζησε πριν από έναν αιώνα, ενώ εγώ ήθελα να δουλέψω το υλικό με σύγχρονο τρόπο. Ποιο ποίημα του Καβάφη είναι το αγαπημένο σας και γιατί; Δεν μπορώ να επιλέξω αγαπημένο. Θα πω όμως το «Ούτος Εκείνος», γιατί από αυτό δανείστηκα τη φράση «Και τόση έντασις σ’ ελληνική φρασιολογία» που έγινε ο τίτλος του έργου μου. Πιστεύετε ότι μπορεί η τεχνολογία να αναλύσει την ποίηση; Νομίζω ότι το δικό μου έργο θέτει ακριβώς αυτό το ερώτημα. Καλώ τους θεατές όχι να απαντήσουν, αλλά να το σκεφτούν. Για εμένα, αυτή ακριβώς ήταν η πρόκληση.
Μαρία Βαρελά (φωτ. Γιαννης Γιαννίκος)
Εικαστικά «μονόφυλλα»
16
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ
Το έργο του Γιώργου Ταξιαρχόπουλου, «ΧΡΗΣΜΟΣ», είναι ένα “video-poetry”, δηλαδή ένα βίντεο-ποίημα. Οι σκηνές του δείχνουν, ανάμεσα σε άλλα, τις ομορφιές της φύσης και των ανασκαφών, ενώ κατά τη διάρκεια των πλάνων απαγγέλλονται στίχοι από ποιήματα του Καβάφη. Στο τέλος, μια ασπρόμαυρη εικόνα με μια σημαία που κυματίζει στον αέρα συμπυκνώνει όλα τα συναισθήματα που θέλουν να μας μεταφέρουν, τόσο ο Ταξιαρχόπουλος με το βίντεό του, όσο και ο Καβάφης με τα ποιήματά του.
Γιώργος Ταξιαρχόπουλος (φωτ. Εριφύλη Μικροπούλου)
Από τη Θεοδώρα Αγριτάκη Στο έργο σας αναφέρονται εννέα στίχοι από οκτώ ποιήματα του Καβάφη. Αυτοί συνθέτουν ένα νέο ποίημα, δικό σας; Ναι, συνθέτουν ένα νέο ποίημα, που προσπάθησα να έχει μέτρο, ρυθμό και νόημα. Επιπλέον, ακολούθησα και τη διαδικασία που επέλεγε και ο Καβάφης, να δημιουργήσω δηλαδή «μονόφυλλα». Θεωρώ λοιπόν ότι είναι ένα νέο ποίημα ως προς την εικόνα, την αίσθηση, τον ήχο και το κείμενο. Αν ζούσε ο Καβάφης σήμερα, θα με ενδιέφερε πολύ να έβλεπα πώς θα εκλάμβανε αυτό το ποίημα. Τι σας συγκίνησε σε αυτούς τους στίχους; Κάθε στίχος επιλέχθηκε επειδή από αυτόν απορρέει ένας πλούτος σύνθετων αισθήσεων. Για παράδειγμα, ακούγεται κάποια στιγμή στο βίντεο: «τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου». Ο ήχος αυτής της φράσης και το σταδιακό ξεδίπλωμα των νοημάτων που κρύβει με συναρπάζει, γιατί καλεί τον καθέναν από εμάς να ψάξει ενεργητικά το νόημα, να εμβαθύνει για να εντοπίσει τι θεωρεί εξαίσιο ο ποιητής. Επέλεξα τους συγκεκριμένους στίχους και με αυτή τη σειρά προκειμένου να συνθέσω το νόημα του δικού μου έργου.
Στο βίντεο βλέπουμε πολλές εικόνες από τη φύση και από ανασκαφές. Πώς συνδέονται αυτές οι εικόνες με τον Καβάφη; Συνδέονται μέσα από το λόγο του ποιήματος που συνθέτει και αναδεικνύει το έργο. Συνδέονται, επίσης, με την αφήγηση η οποία είναι μεν αφαιρετική, αλλά πιστεύω ότι δένει τη μία σκηνή με την άλλη και δημιουργούν αυτό που ονομάζω εγώ «νόημα στο τέλος». Η τελευταία σκηνή δείχνει μια ελληνική σημαία που εμφανίζεται κουρελιασμένη, αλλά το κέντρο της είναι ανέπαφο. Αυτό αλληγορικά σημαίνει πως η χώρα μας –η οποία συμβολίζεται από τη σημαία– ό,τι κι αν έχει υποστεί, είναι ένας βράχος που ταλαιπωρείται μεν, αλλά δεν καταστρέφεται ολοσχερώς. Δηλαδή το μήνυμα που θέλατε να δώσετε είναι αισιόδοξο; Βέβαια. Στο τέλος του βίντεο, η κίνηση της σημαίας συνδέεται με την κίνηση μιας ρομαντικής ομπρέλας. Η ομπρέλα αυτή είναι λευκή, είναι δηλαδή σαν να κάνουμε ανακωχή, να έχουμε καταλάβει τα λάθη μας και έπειτα να έχει έρθει μια περίοδος επαγρύπνησης μεν, αλλά ειρηνική. Νομίζω ότι αυτά είναι στοιχεία που υπάρχουν και στην ποίηση του Καβάφη, τον οποίο προσωπικά κατατάσσω στους τρεις σημαντικότερους ποιητές μας, μαζί με τον Ελύτη και τον Σεφέρη.
Στο μάρμαρο μιλά για τον πολιτισμό
17
RICK MYERS
O Rick Myers, για τις ανάγκες του δικού του βίντεο, «Ενώπιον του Αγάλματος του Ενδυμίωνος», πήρε μάρμαρο από την Πεντέλη, το έκανε σκόνη και με αυτήν έγραψε τους στίχους του καβαφικού ποιήματος στα αγγλικά. Την ίδια στιγμή που βλέπουμε το ποίημα, ακούμε ταυτόχρονα να απαγγέλλονται οι στίχοι του στα αγγλικά, σε διάφορες όμως μεταφράσεις. Και σιγά σιγά το ποίημα, γραμμένο από αυτή τη σκόνη, αρχίζει να εξαφανίζεται. Rick Myers (φωτ. Ματίνα Κατσογιάννου)
Από τη Ματίνα Κατσογιάννου Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο ποίημα και τι σημαίνει για εσάς; Με ενδιέφερε πολύ η ιδέα του να «σκάψω» την ποίηση του Καβάφη. Αυτή η ιδέα της «εκσκαφής» συνδεόταν απόλυτα και με το υλικό με το οποίο ήθελα να δουλέψω: το μάρμαρο. Έψαχνα λοιπόν ένα ποίημα που θα είχε σχέση με το συγκεκριμένο υλικό κι έτσι οδηγήθηκα στο ποίημα «Ενώπιον του Αγάλματος του Ενδυμίωνος» που αναφέρεται σε ένα... άγαλμα. Ο συσχετισμός ήταν ο εξής: έτσι όπως πρέπει να σκάψει κανείς το έδαφος για να βρει μάρμαρο, έτσι πρέπει και να «σκάψει» τα ποιήματα και το έργο του Καβάφη για να βρει το νόημά τους. Συμβολίζει κάτι συγκεκριμένα για εσάς ο Ενδυμίωνας; Θα έλεγα ότι συμβολίζει την έννοια του χρόνου, που είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματα στο έργο του Καβάφη. Επίσης και το ίδιο το υλικό, το μάρμαρο, μιλά για το χρόνο, για τον πολιτισμό και τις αναθεωρήσεις του. Γιατί στο βίντεο επαναλαμβάνεται διαρκώς το ποίημα;. Τι θέλει να προκαλέσει αυτή η επανάληψη; Κάθε επανάληψη ήταν και μια διαφορετική μετάφραση του ποιήματος. Η επανάληψη στόχευε να συμβολίσει αφενός τη διαστολή του χρόνου, αφετέρου το γεγονός πως κάθε τόσο επανερχόμαστε στα ζητήματα του πολιτισμού, τα αναθεωρούμε, τα εξετάζουμε και πάλι ανάλογα με την εποχή που ζούμε και τις συνθήκες. Έτσι, στο βίντεο,
ενώ βλέπουμε γραμμένη μια συγκεκριμένη μετάφραση του ποιήματος, διαβάζεται δυνατά μια άλλη μετάφραση, διαφορετική από αυτή που βλέπουμε εκείνη τη στιγμή. Με αυτό τον τρόπο ήθελα να δείξω πως είναι πολλοί οι τρόποι που μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τα στοιχεία του πολιτισμού. Γιατί το μάρμαρο γίνεται σκόνη; Πέρα από οποιονδήποτε συμβολισμό ήθελα να τονίσω πως αυτό το υλικό, το μάρμαρο, είναι τελικά η πρώτη ύλη του πολιτισμού, αφού πρόκειται για το ίδιο υλικό με το οποίο χτίστηκε ο Παρθενώνας. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και το υλικό με το οποίο φτιάχτηκε και το άγαλμα του Ενδυμίωνος στο οποίο αναφέρεται το ποίημα του Καβάφη. Δηλαδή με το δικό μου έργο (το γραπτό κείμενο με σκόνη από μάρμαρο), κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να βλέπεις το ίδιο το άγαλμα σε διαφορετική μορφή. Κι αυτό εμπίπτει στην κεντρική ιδέα ότι ο πολιτισμός διαρκώς μετασχηματίζεται. Δηλαδή ο πολιτισμός ανακυκλώνεται, όπως το μάρμαρο που χρησιμοποιήσατε; Ναι, απολύτως. Επιπλέον ήθελα να πω ότι το έργο του Καβάφη αποτελεί μέρος του πολιτισμού, ενώ συγχρόνως τα ποιήματά του επαναπροσδιορίζουν τον ίδιο τον πολιτισμό.
Μήπως καιγόμαστε; ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το ποίημα «Εις τα Περίχωρα της Αντιόχειας» του Κωνσταντίνου Καβάφη ενέπνευσε τον καλλιτέχνη, ο οποίος συσχέτισε τον εμπρησμό του ναού του Απόλλωνα από τους χριστιανούς (στον οποίο αναφέρεται το ποίημα) με τον εμπρησμό του ΡάÏχσταγκ. Το έργο του, «ΑΝτιοχεια» βαθιά συμβολικό και επίκαιρο, μας ταξιδεύει και μας προβληματίζει καθώς δεν μπορούμε παρά να το συνδέσουμε και με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Από τις Εύη Γκότσια-Καραβαλή και Αφροδίτη Προβολισιάνου Στο βίντεό σας αναφέρεστε σε δύο εμπρησμούς. Τα αίτια και των δύο υπήρξαν αμφιλεγόμενα. Αυτό είναι ένας συμβολισμός για όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό; Όντως υπάρχουν αναφορές και στην πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. Στην αρχή σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω πλάνα από τον εμπρησμό της Marfin, αλλά θεώρησα ότι αυτό θα ήταν λαϊκισμός. Πλάνα από διαδηλώσεις στο Σύνταγμα και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ ή πλάνα της κατάρρευσης των Δίδυμων Πύργων έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον. Εγώ όμως ήθελα να αναφερθώ στην επικαιρότητα έμμεσα. Όσον αφορά στο Ράιχσταγκ, υποστηρίχθηκε ότι ο εμπρησμός προκλήθηκε από τους Ναζί. Με αυτό ως αφορμή, θέλαμε να σας ρωτήσουμε ποια είναι η γνώμη σας για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και τη συμμετοχή νέων παιδιών σε αυτήν. Ένα παιδί διαμορφώνεται και επηρεάζεται και από το οικογενειακό του περιβάλλον. Έτσι, όταν ένα παιδί δεν έχει τα σωστά ερεθίσματα από την οικογένειά του, τι θα τον ελκύσει; Μία μηχανή που κάνει θόρυβο, αυτό το «μπαμ»! Το πρώτο που θα μας ελκύσει είναι αυτό που κάνει θόρυβο. Για να σε ελκύσει το αθόρυβο, θα πρέπει να έχεις παιδεία. Η Χ.Α. κάνει αυτό ακριβώς, παρουσιάζει ένα «εντυπωσιακό» πακέτο: την «ανδρεία», την «πυγμή», προτείνοντας μια εθνικιστική ιδεολογία, υποτίθεται υπέρ της πατρίδας κ.λπ. Τελικά, τι κάνει η Χ.Α.; Προσφέρει στο παιδί μια ψευδαίσθηση ταυτότητας και του ανήκειν. Στοχεύει δηλαδή στις δύο βασικές μας ανάγκες: της ταυτότητας και της ασφάλειας. Το τέλος του βίντεο φαίνεται κάπως απαισιόδοξο. Είναι; Κλείνοντας, αναφέρω «ότι μπαίνουμε στο σκοτάδι», αλλά κι αυτό είναι συμβολικό, γιατί στο έργο δουλεύω με συνειρμούς και αναφορές. Στα πλάνα βλέπουμε τα διυλιστήρια της Ελευσίνας. Με το «σκοτάδι» εννοώ τον ορθολογισμό που έχει επιβληθεί στη ζωή μας τα τελευταία 100-200 χρόνια, το ότι μετράμε τα πάντα με αριθμούς. Χρησιμοποιώ συμβολικά την Ελευσίνα, δείχνοντας πώς έχουμε μεταμορφώσει ένα τέτοιο ιερό μέρος. Στο όνομα της ανάπτυξης τα ισοπεδώνουμε όλα, καταστρέφουμε ακόμα και τη φύση. Παράλληλα, ήθελα να μιλήσω για την αμφιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου, που από τη μία θέλει να αλλάξουν τα πράγματα, από την άλλη όμως σκέφτεται «εγώ να είμαι καλά». Το σκοτάδι δηλαδή αναφέρεται επί της ουσίας στην αποτυχία του ίδιου του πολιτισμού που χτίσαμε. Ωστόσο, το να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, είναι πολλές φορές εποικοδομητικό.
ΩΔΗ Σ’ ΕΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΠΛΑΣΜΑ
18
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΡΓΙΑΝΑΣ
Μια πρωτότυπη συμβίωση διηγείται ο Αθανάσιος Αργιανάς στο βίντεό του, «ΠΙΝΑ» με πρωταγωνιστή ένα αλλόκοτο πλάσμα, ένα όστρακο (μια πίνα) και ένα καβούρι που έχουν γίνει ένα. Αυτό το παράξενο ζώο δεν το βλέπουμε, αλλά το φανταζόμαστε απ’ όσα μας λέει η ηθοποιός στο βίντεο, η οποία διαγράφει σιγά σιγά έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό της. Από την Ασπασία-Τατιάνα Τσιγαρίδη Πώς σχετίζεται το βίντεό σας με τον Καβάφη; Δεν επιθυμούσα να κάνω κάτι περιγραφικό για το έργο του Καβάφη, δηλαδή να χρησιμοποιήσω κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι από ένα ποίημά του. Ήθελα να κάνω κάτι πειραματικό με αναφορές στο δικό του έργο, και ιδιαίτερα στον τρόπο που χρησιμοποιούσε τα ιστορικά γεγονότα, αφού στα ποιήματά του αναφέρει ιστορικές πτυχές που μπορεί να μην είναι πολύ γνωστές. Η ποίησή του έχει και στοιχεία επιστημονικότητας, μοιάζει δηλαδή λίγο σαν να είναι ντοκιμαντέρ και έργο τέχνης μαζί. Η ιστορία σας μιλά για τη συμβίωση μιας πίνας και ενός καβουριού. Γιατί όμως βλέπουμε μόνο έναν άνθρωπο στο βίντεο, αφού μιλάμε για συμβίωση; Έχω σπουδάσει καλές τέχνες και προγραμματισμό και γενικά Δεν είναι ένας, είναι δύο! Είναι η ηθοποιός που μιλάει και βλέπουμε το πρόσωπό της, όμως από πάνω της στέκεται μια δεύτερη ηθοποιός που «δανείζει» τα χέρια της στην πρώτη. Τα χέρια δηλαδή που περιβάλλουν το πρόσωπο της πρωταγωνίστριας ανήκουν σε άλλη γυναίκα. Θέλησα να το φιλμογραφήσω με αυτό τον τρόπο, ώστε ο θεατής να χρειάζεται λίγο χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι βλέπει δύο ανθρώπους αντί για έναν. Το βίντεο μοιάζει κάπως θεατρικό, σαν μονόλογος. Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή; Το έργο έχει αναφορές στο θέατρο και στην παντομίμα, αλλά παραμένει ένα έργο βίντεο. Υπήρξε αρχικά η ιδέα να υπάρχει κάποιος να μιλάει και κάποιος να ακούει, αλλά και αυτή η λύση μού φάνηκε πολύ περιγραφική. Θεώρησα ότι η κίνηση που καταγράψαμε, όπως και αυτή η «αλλοπρόσαλλη» εικόνα που πετύχαμε, επαρκούσαν. Είναι σαν το θέατρο όπου, ενώ ξέρουμε ότι αυτό που βλέπουμε επί σκηνής δεν είναι πραγματικό, θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι, συμπάσχουμε με τους ήρωες, τελικά το ζούμε ως πραγματικό. Το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Ξέρεις ότι είναι δύο άνθρωποι που στέκονται σαν ένας, αλλά θέλεις τελικά να πιστέψεις πως πράγματι είναι ένας.
Η πόλη και ο χωροχρόνος του Κ.Π. Καβάφη
19
Joana Hadjithomas – Khalil Joreige (φωτ. Ασπασία-Τατιανή Τσιγαρίδη)
JOANNA HADJITHOMAS & KHALIL JOREIGE Οι δύο καλλιτέχνες εμπνέονται από τον Καβάφη και, με φόντο μια κοσμοπολίτικη μητρόπολη, μιλούν στο λυρικό τους βίντεο, «Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα...», για το χρόνο και το δεσμό μας με τους πολιτισμούς.
Από τον Ρωμανό Γκότζο
Γιάννης Θεοδωρόπουλος (φωτ. Χλόη Μπολώτα)
Ποια είναι η πόλη που παρουσιάζεται στο βίντεο; Πρόκειται για τη Βηρυτό. Όμως, μας ενδιέφερε να δείξουμε μια κοσμοπολίτικη μητρόπολη εν γένει και όχι μόνο τη Βηρυτό, γιατί η κεντρική μας ιδέα είναι η έννοια της παγκοσμιότητας, έννοια που σχετίζεται περισσότερο με το χρόνο παρά με το χώρο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν έχει σημασία αν δείχνουμε τη Βηρυτό, την Αλεξάνδρεια ή την Αθήνα, γιατί η έννοια της παγκοσμιότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιδέα του ταυτόχρονου. Δεν έχει σημασία τελικά σε ποια πόλη θα βρεθείς, γιατί στην ουσία βιώνουμε όλοι τον ίδιο χρόνο μιας «παγκόσμιας» πόλης. Το έργο σας βασίζεται κυρίως στο ποίημα «Περιμένοντας τους Βαρβάρους»; Όταν αρχίσαμε να διαβάζουμε ξανά τα ποιήματα του Καβάφη, ήταν σαν να μας μιλούσαν για όσα βιώναμε τότε στη Βηρυτό, ιδιαίτερα το «Περιμένοντας τους Βαρβάρους». Γιατί νιώθαμε κι εμείς σαν να βιώναμε παράλληλους χρόνους, σαν να αποτελούσαμε μέρος μιας ανάμειξης πολιτισμών. Γι’ αυτό και ήταν σημαντικό να διερευνήσουμε την ιδέα της παγκοσμιότητας. Πηγή έμπνευσης στάθηκε περισσότερο η γενική ατμόσφαιρα του έργου του, οι συνθήκες στις οποίες ζούσε ο ποιητής και το πώς ο ίδιος εξέφραζε το τι σημαίνει να είσαι βαθιά συνδεδεμένος με μια κουλτούρα ακόμα κι αν ζεις μακριά από αυτήν. Για εμάς λοιπόν ήταν πολύ σημαντική αυτή η ιδέα του δεσμού με έναν πολιτισμό, ακόμα και αν δεν κατάγεσαι από το συγκεκριμένο τόπο, όταν δηλαδή αυτός ο δεσμός γίνεται επιλογή. Επιπλέον, μας ενδιέφερε η ιδέα του χρόνου, γιατί ο Καβάφης στο έργο του αναφέρεται στο παρελθόν, όχι σαν να είναι μια νοσταλγική αναπόληση ή σαν μια μυθική στιγμή, αλλά σαν το παρελθόν να είναι μόνιμο και να ενεργοποιείται και πάλι στο παρόν για να μπορούμε να σκεφτούμε το μέλλον. Στο «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο, γιατί ο ποιητής μιλάει για το παρελθόν και για το πώς αναμένουμε το μέλλον προσπαθώντας να ζούμε στο παρόν. Αυτό το στοιχείο ενέπνευσε τις εικόνες μας που προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν το χρόνο. Πρόκειται για φωτογραφίες, που έχουν όμως πολλά επίπεδα.
Αθανάσιος Αργιανάς (φωτ. Θεοδώρα Αγριτάκη)
«Με συναρπάζει η ιστορική μέθοδος του Καβάφη»
20
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ
Στο βίντεο της Μαριάννας Χριστοφίδου, «ΕΔΩ ασ σταθω» βλέπουμε φωτογραφίες αρχαιολογικών ευρημάτων από την Κύπρο, που παρελαύνουν σε ένα συνεχόμενο, αργό πλάνο. Με έντονο το στοιχείο της επαναληπτικότητας, το έργο σχολιάζει την έννοια της ιστορικότητας.
Μαριάννα Χριστοφίδου (φωτ. Εύη Γκότσια-Καραβαλή)
Από την Εριφύλη Μικροπούλου Τι σας προσέλκυσε στο συγκεκριμένο αρχείο που καταγράψατε στο βίντεό σας και πώς αυτή η συλλογή συνδέεται με το έργο του Καβάφη; Στα Κρατικά Αρχεία στο Λονδίνο, όπου φυλάσσεται κυρίως το υλικό που σχετίζεται με τη Βρετανική Αυτοκρατορία, ανακάλυψα κατά τη διάρκεια μιας άλλης έρευνας έναν υπέρογκο τόμο του 1881 που τιτλοφορείται Cyprus Antiquities – Excavated by Major Alexander Palma di Cesnola, με φωτογραφίες αρχαιοτήτων μεγάλης ακρίβειας και ευκρίνειας. Πρόκειται για τα ευρήματα των ανασκαφών του Cesnola στην Κύπρο το 1876-79 που καλύπτουν ένα φάσμα περίπου 3.000 χρόνων, τα οποία αργότερα έγιναν αντικείμενο συζητήσεων και επικρίσεων από την αρχαιολογική κοινότητα. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες αυτές σήμερα, μου κίνησε το ενδιαφέρον η μυθοπλασία που εγγράφεται στο φωτογραφικό χαρτί και η οποία απέκτησε πια τη δική της ιστορικότητα. Η αρχαιολογική φαντασία πηγάζει από μια ευαισθησία, μια διεισδυτική τοποθέτηση έναντι ιχνών και απομειναριών, προς τη μνήμη, το χρόνο και τη χρονικότητα, τον ιστό δηλαδή της ιστορίας. Αυτή ακριβώς η αντιμετώπιση του ιστορικού χρόνου αποτελεί για μένα το σημείο συνάντησης μεταξύ της συγκεκριμένης φωτογραφικής συλλογής και του έργου του Καβάφη. Πώς εμπνευστήκατε το θέμα του βίντεο; Κοιτάζοντας τη φωτογραφική αυτή συλλογή συνειδητοποίησα ότι, όπως συχνά και στη μνήμη, κι εδώ ενοποιούνται χρονολογικά απόμακρες στιγμές. Αρμονίες και αναλογίες μετατοπίζονται καθώς μεγεθύνονται οι λεπτομέρειες.
Η φωτογραφική μηχανή είναι ουσιαστικά ένα δωμάτιο, είναι η ίδια ένα είδος αρχιτεκτονικής. Έτσι φαντάστηκα να δημιουργήσω ένα βίντεο στο οποίο να ενοποιούνται οι στατικές αυτές λήψεις σε ένα συνεχές, ατέρμονο, αργό οριζόντιο πλάνο. Τι σημαίνουν για εσάς τα έργα του Καβάφη; Αυτό που με συναρπάζει στον Καβάφη είναι η ιστορική του μέθοδος, που δεν είναι η παράθεση των μεγάλων γεγονότων, των μαζικών εκδηλώσεων, αλλά η καταγραφή μιας στιγμής, η έκφραση του ελάσσονος εκείνου περιθωριακού επεισοδίου, το οποίο μέσα από την ακρίβεια στην ανάπτυξη και ανάπλαση της λεπτομέρειας κερδίζει το δικό του βάθος πεδίου. Δημιουργεί έτσι, αντλώντας από ένα συνονθύλευμα αναφορών· οι βιβλιοθήκες, οι επιγραφές και τα αποσπάσματα γίνονται πλούσιες πηγές. Τα ιστορικά και φιλοσοφικά του ποιήματα είναι εντούτοις πάντα και προσωπικά. Το προσωπικό και το ιστορικό γίνονται αναπόσπαστα κομμάτια ενός συνυφασμένου ιστού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Καβάφης χαρακτήριζε τον εαυτό του «ποιητή-ιστορικό». Στο σύνολο των ποιημάτων του διατηρείται ένα γεγονός σε ανάμνηση. Ανακαλύπτει στο παρελθόν άλλων τη δική του μνήμη, χτίζει συνέχειες μεταξύ της Αλεξάνδρειας των αρχών του 20ού αιώνα και της ελληνορωμαϊκής Ανατολής κατά την ελληνιστική και την ύστερη αρχαιότητα. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι ότι ο λόγος του είναι λιτός, πηγαίος, ουσιαστικός – η γλώσσα του είναι κρυστάλλινη και απέριττη.
«Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δημιουργείς και να προσφέρεις»
21
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΙΔΗΣ
Η ταινία μικρού μήκους, «Προς την Τράπεζα του Μέλλοντος» Που έκανε ο Θοδωρής Προδρομίδης, με πρωταγωνιστές δύο νέους, έναν ερευνητή που μοιάζει με καβαφικό ήρωα –ή� ακόμα και με τον ίδιο τον ποιητή– και έναν συνομιλητή του. Τους βλέπουμε να κινούνται στην Αθήνα χωρίς όμως να μπορούμε να πούμε σε ποια εποχή ακριβώς εκτυλίσσεται η ιστορία. Όταν βρεθούν τυχαία σε ένα καφέ, θα μιλήσουν για την «τελειοτέρα κοινωνία» και άλλα πολλά.
Θοδωρής Προδρομίδης (φωτ. Ελισάβετ Αλεξοπούλου)
Από τους Ελισάβετ Αλεξοπούλου, Ρωμανό Γκότζο και Μαρία Φεντόροβα Στην αρχή βλέπουμε τον έναν πρωταγωνιστή μέσα στην Εθνική Βιβλιοθήκη και σε μουσεία. Συμβολίζουν κάτι αυτοί οι χώροι; Ο πρωταγωνιστής είναι ερευνητής. Η ταινία τον δείχνει αρχικά να περπατά στην Εθνική Βιβλιοθήκη, έπειτα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο όπου παρατηρεί τα εκθέματα, μετά υπάρχει μια μικρή σκηνή στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης και στο τέλος τον βλέπουμε στη βιβλιοθήκη του Νομισματικού Μουσείου. Η σχέση του με τους χώρους είναι συμβολική και βιωματική. Ιδίως στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ήθελα να δείξω ότι αναπτύσσει μια σχεδόν σωματική σχέση με τα εκθέματα, δηλαδή με την Ιστορία.
Στο τέλος βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να παρακολουθεί στην οθόνη του υπολογιστή του σκηνές από εξεγέρσεις. Αυτό τι συμβολίζει; Τα πλάνα από το Κάιρο μας τα παραχώρησε μια κολεκτίβα καλλιτεχνών που καταγράφει τα γεγονότα στην Αίγυπτο τα τελευταία χρόνια. Η ταινία αρχίζει λοιπόν με έναν χαρακτήρα που προσπαθεί να ερευνήσει τη σχέση του με την Ιστορία και τη γνώση, αρχίζει δηλαδή από μια σχέση του ενός με το γνωστικό του αντικείμενο (π.χ. τα εκθέματα στο Αρχαιολογικό Μουσείο), και στο τέλος αυτή η αναζήτηση παρουσιάζεται σαν κάτι που μοιράζεται ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους. Το άλλο στοιχείο που με ενδιέφερε με αυτή την αντίθεση ήταν να αρχίσουμε από την παρατήρηση του ενός ανθρώπου, και μάλιστα κάποιου που παραπέμπει στο δυτικό μοντέλο και στον άνθρωπο του Διαφωτισμού, και να καταλήξουμε σε ένα πλήθος και μια κοινή δράση.
Τι εννοείτε με την «Τράπεζα του Μέλλοντος»; Αυτός είναι ο τίτλος ενός από τα κρυμμένα ποιήματα του Καβάφη, το οποίο χρησιμοποιείται στην ταινία ως αφηγηματικό στοιχείο. Ο Καβάφης με αυτό το μικρό σε μέγεθος ποίημα προσπαθεί, κατά τη γνώμη μου, να θέσει το ερώτημα σε τι ακριβώς αποσκοπεί κάΚαι η «τελειοτέρα κοινωνία» για την οποία μιλούν οι δύο χαρακτήρες; Αν ήξερα ποια είναι η «τελειοτέρα κοινωνία», θα είχα πάει εκεί! ποιος με την επένδυση που κάνει στη δουλειά του, ιδίως όσον αφοΤην πρώτη φορά που διάβασα αυτή την έκφραση στο ποίημα του ρά στον πολιτισμό. Ο ίδιος ο Καβάφης δημιουργεί ένα κομμάτι πολιΚαβάφη που ακούγεται στην αρχή της ταινίας, μου έκανε αίσθηση. τισμού. Έτσι, όταν γράφει «Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω/ Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω από τι απαρτίζεται, ούτε καν αν είναι εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω/ πολύ ολίγα συναλλάγπιθανό να τη βιώσουμε. Είναι μια ιδέα και το μόνο που μπορείς να ματα θα βγάλω» είναι σαν να λέει πως για ό,τι καταθέσει κανείς κάνεις είναι να προσπαθήσεις να την προσεγγίσεις. στη κοινωνία, στον πολιτισμό, δεν θα πρέπει να περιμένει πολλά ανταλλάγματα. Αυτή η ιδέα υπάρχει και στην ταινία, ότι δηλαδή το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δίνεις, να καταθέτεις, χωρίς να περιμένεις ότι θα αποκομίσεις προσωπικά πολλά πράγματα.
MAKING OF! Να λοιπόν οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ μας! Στις εικόνες μπορείτε να απολαύσετε στιγμιότυπα από το δικό τους παρασκήνιο. Στιγμιότυπα από το μάθημα, αλλά και από την «εκδρομή» μας στο Πάρκο Αναψυχής της Ακαδημίας Πλάτωνος όπου παρουσιάζονται οι φετεινοί Εικαστικοί Διάλογοι.
22
23 Κεφτεδάκια δεν πήραμε μαζί, πήραμε όμως τους εν Ελλάδι καλλιτέχνες και εξερευνήσαμε μαζί τον χώρο. Εκεί οι καλλιτέχνες βασανίστηκαν αρκούντως υπακούοντας στο όραμα των εφηβων φωτογράφων που τους υπέβαλαν σε διάφορα μαρτύρια μέχρι να τους φωτογραφίσουν σύμφωνα με το καλλιτεχνικό τους όραμα... Αξίζει να σημειωθεί ότι οι καλλιτέχνες επέζησαν.
24
Χορηγός τεχνολογίας εργαστηρίου «Zoom στο Παρασκήνιο» 2013-2014
Β’ Κύκλος: Μουσική Τις Τρίτες 12, 19 & 26 Νοεμβρίου και 3, 10 & 17 Δεκεμβρίου 2013 (17:30-20:30) Γ’ Κύκλος: Θέατρο Την Τρίτη 7 Ιανουαρίου και τις Δευτέρες 13, 20 & 27 Ιανουαρίου και 3 & 10 Φεβρουαρίου 2014 (17:30-20:30) Δ’ Κύκλος: Χορός Τις Τετάρτες 2, 9 & 30 Απριλίου και 7, 14 & 21 Μαΐου 2014 (17:30-20:30)
SGT.GR
ΣΥΓΓΡΟΥ 107 ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 210 900 5 800 • SGT.GR