2012 #zwaaizwaai
Het jaar is zo goed als voorbij en
traditioneel vliegen dan de terugblikken je om de oren. Ik ga die aloude traditie dit jaar niet verbreken. Dus als je een hekel hebt aan achteruitkijken… In januari startten we met een NBAseizoen dat nog maar net was begonnen. Het seizoen was door de lockout nog maar een week oud, maar de AllStars voor februari waren desondanks al bijna bekend. Het jaar kabbelde van #Lin sanity, naar de Matige Mavs, van Dwight mare tot LeBron ‘1to5’ James. LeChoke werd definitief begraven en de man verover de als MVP en Finals MVP zijn plek tussen de grootste basketballers in de historie. De zomer was relatief rustig. Oh ja, James & Team USA veroverden het olympisch goud (natuurlijk). Ineens was het echter voorbij met alle rust toen D12 naar La La Land werd verscheept en Philadelphia nu opgescheept zit met een geblesseerd kind van 2.13 (Andrew Bynum), Denver met een speler die een schim is van zichzelf (Andre Iguodala) en Orlando dit seizoen toch niet zo slecht is als gedacht.
De klap op de vuurpijl kwam vanuit
Oklahoma City. De Thunder wilden vlak voor de start van het seizoen niet tot het uiterste gaan voor supersub James Harden en stuurden hem zonder pardon naar Houston. Bedankt voor alles, succes met je basisplaats, wij gaan verder voor de titel.
Het mooiste moment? De afscheidsaankon diging van commissioner David Stern. Een man die coach Pop met $250K beboet omdat die er voor kiest zijn beste spelers een duel rust te geven, ben je natuurlijk liever kwijt dan rijk. •
Jan Willem Zeldenrust
Sport en wapengekte Amerika. Het voelt altijd weer als thuis komen. De afgelopen weken werd het echter weer eens pijnlijk duidelijk dat niet alles koek en ei is aan de andere kant van de plas. De tragedie op de Sandy Hook Elementary School in Newtown, Connecticut benadrukte de harde realiteit van de geweldsspiraal en uit de hand gelopen wapengekte in de VS. Het benadrukte echter ook de diepgewor telde betekenis van sport in dit land.
Teams openden hun gameday met indruk
wekkende momenten van stilte. Spelers ga ven blijk van hun persoonlijke betrokken heid bij het verwerkingsproces. Bijvoorbeeld New York Giantssterspeler Victor Cruz, die hoorde dat het zesjarige slachtoffertje Jack Pinto begraven zou worden in zijn jersey. Hij nam contact op met de familie en schreef Jack’s naam op zijn schoenen. De Amerikaanse sportbeleving is zo intens dat je het amper nog aanstekelijk kunt noemen. Het is bijna viraal. Zoek je een metafoor? Sport. Zoek je een vergelijking? Sport. Een overeenkomst? Sport.
Het heeft mij, als buitenlander met een
American Dream, altijd de kans geboden met iemand in gesprek te komen. Sport verbindt Amerikanen meer dan wat dan ook. En wat is er soms fijner dan lachen over sport? Na twee uur in dichte mist wachten op de landingsbaan, suggereerde mijn buurman maandag knipogend dat het misschien het einde der tijden was. Een mysterieuze Hollywoodhorrormist die alles verandert. Eenmaal in de terminal viel onze blik op de eerste televisie. Titans 14 – Jets 10. “Nope. Nothing changed,” verzuchtte hij. •
Jules Zane