6 14:19:00
Drs. Rob Oudkerk
bestuurder en huisarts
D
e macht moet terug naar het volk. Of het nu gaat om politiek, gezondheidszorg, onderwijs of dienstverlening. Rob Oudkerk, huisarts, lanceert in zijn gezellige, oude kloosterkeuken in Amsterdam het ene na het andere idee om dat te bereiken. Het liefst samen met anderen. Een soort revolutie van buitenaf, omdat volgens hem politiek niet per se in de Tweede Kamer hoeft te worden gemaakt. Hij is bevlogen als altijd. “Als je zo’n zondagskind bent als ik, dan gaat het ook wel eens helemaal mis, zoals tweeënhalf jaar geleden toen ik als wethouder moest aftreden. Ik werd er knotsknettergek van, mijn leven stond op zijn kop. Maar mijn ambities zijn niet veranderd, die zijn zo mogelijk nog groter geworden.”
Nieuw concept
Eén van die ambities is het eerst op kleine schaal veranderen en verbeteren van de gezondheidszorg. “Ik heb mijn huisartsenpraktijk weer opgepakt. Niet fulltime, maar drieënhalve dag per week in het gezondheidscentrum waarvan ik coördinator ben.” Rob Oudkerk (51) is er enkele maanden geleden begonnen met een enorme reorganisatie. “Er is een hoop chagrijn en cynisme in de zorg. Dat wil ik eruit timmeren. Een hele klus, maar daarvoor ben ik aangesteld. Het probleem hier was een stuk of tien mensen op één lijn te krijgen. Ik merk nu, na ontzettend veel vergaderingen, dat iedereen langzaam enthousiast wordt. Dat is onvoorstelstelbaar leuk.”
Verplichte nevenfunctie
Oudkerk werkt al twintig jaar als huisarts. “Ik heb altijd een praktijk gehad, zelfs toen ik bij de Landelijke Huisartsen Vereniging werkte en in de Tweede Kamer zat. Ik vind trouwens dat ieder Kamerlid een nevenfunctie moet hebben. Geen commissariaten, maar gewoon werk, het liefst in de collectieve of semi-collectieve sector. Ik geloof heilig dat dit de enige manier is waarop Kamerleden het volk echt kunnen vertegenwoordigen. Ze worden hoe langer ze in Den Haag zitten steeds meer losgezogen van de realiteit. Dat heeft niets met onwil te maken, maar met het systeem dat te veel naar binnen is gericht. Ik heb zelf gemerkt dat je gaat denken dat de situatie in het land verandert door wat daar gezegd of besloten wordt. Maar er verandert vaak juist helemaal niets. Kamerleden moeten weer ervaren wat het effect van politieke besluiten in het dagelijks leven is, door twee dagen per week dokter of onderwijzer te zijn of in een winkel te staan. Als ik weer politiek actief word ga ik pleiten voor invoering van de verplichte nevenfunctie.”
“Ik wil geen
Oudkerk: “Toen ik in de Kamer zat was ik anderhalve dag per week actief als huisarts. In 2002 werd ik wethouder en ging dat naar één dag. Dat is te weinig. Dan kom je langs. Achteraf vind ik dat je dat patiënten niet moet aandoen, ook al fietste ik na vergaderingen wel langs chronische en terminale patiënten, omdat je tegen hen niet kon zeggen: ‘Sorry ik werk maar één dag’. Eigenlijk moet je in zo’n situatie stoppen. Ik denk alleen niet dat je dan na een paar jaar opnieuw begint. Dan is het klaar en ben je denk ik je Fingerspitzengefühl kwijt. Niet wat betreft de handelingen die je uitvoert. Die kan iedereen binnen veertien dagen leren. Daar draait het in dit vak niet om. Het is het persoonlijke dat telt.” Nadenkend: “Een dokter krijgt de patiënten die hij verdient, die bij hem passen. En omgekeerd. Als mensen een andere dokter willen ben ik nooit beledigd. Ze hebben recht op vrije artsenkeuze. Ik geloof daar heilig in, omdat ik weet hoe prettig het is iemand te kunnen vertrouwen. Als arts bent je een vertrouwenspersoon. De dingen die je hoort en meemaakt zijn soms niet te bevatten. Een huisartsenpraktijk is een peilstation van leed en geluk. Dat maakt het vak ontzettend leuk, maar ook zwaar. Als wethouder ben je verantwoordelijk voor veel zaken, maar tijdens een vergadering kun je soms even achterover zitten. Als je als huisarts op een dag veertig patiënten hebt kun je dat nooit.” Oudkerk constateert dat hij na twintig jaar -“veel collega’s krijgen dan een burn-out”- wat minder flexibel is geworden. “Het echte leed neem ik
verzorgings-
maatschappij meer. Die
doodt kansen”
Enthousiast vertelt hij over het totaal nieuwe concept van zorgverlening dat hem en zijn collega’s voor ogen staat: “We willen specialisten uit de ziekenhuizen trekken en laten assistenten echt hun eigen spreekuren draaien. Daarnaast gaat het gezondheidscentrum, waar specialisten, verpleegkundigen en assistenten met de huisartsen samenwerken, elke avond open. Niet voor spoedgevallen, maar gewoon voor afspraken. Daar is enorme behoefte aan. Veel mensen kunnen of mogen overdag geen vrij nemen. Nu zijn we maar één avond per week open. We kunnen de stroom bijna niet aan.” Het is volgens Oudkerk een boeiende én moeilijke praktijk. “Met vier parttime huisartsen bedienen we zesduizend patiënten in Oud-West, met patiënten uit alle lagen van de bevolking: van sociale armoede pur sang tot puissante rijkdom van de andere kant van het Vondelpark. We zitten in het voormalige ‘gekken’-paviljoen van het vroegere Wilhemina Gasthuis aan het Wg-plein. Een prachtig pand, een juweel. In januari begint de verbouwing en wordt het pand in oude stijl gerenoveerd.”
Ac A d e m Y M AG A Z I N E
SA_compleet.indd Rob Oudkerk.indd 237
naJa aR 2006
37
04-10-2006 03-10-2006 14:21:22 14:19:01