teuxos4

1

Μηνιαία εφημερίδα του Συλλόγου Για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια - ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 4 / ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010

ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ- ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΟΝΕΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ψηφίζουν Σ Υ Ν Ε Π Ι Μ Ε Λ Ε Ι Α ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ www.sos-sygapa. eu ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ: http://internationalienation.blogspot.com ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ: http://www.ipetitions.com/ petition/greekfamilylaw/ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ www.sos-sygapa. eu ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ: http://internationalienation.blogspot.com SYGAPA 2 (ΒΕΡΟΙΑ) www.olganos. blogspot.com SYGAPA 3 (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ) www. sygapalexandroupolis.blogspot.com SYGAPA 4 (ΠΑΤΡΑ) www.sygapapatras. blogspot.com SYGAPAFRANCE: http://sospapagrecs.overblog.com ΠΑΤΕΡΑΣ: http://pateras.pblogs.gr FORUM: http://groups.yahoo.com/group/ goneas2005 groups sygapa: FACEBOOK ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ: http://www.ipetitions.com/petition/ greekfamilylaw/ ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Η κοινωνία αφουγκράστηκε και δικαίωσε τις αιτιάσεις για το οικογενειακό δίκαιο, όσον αφορά στα δικαιώματα του παιδιού και ιδίως αυτά των διαζευγμένων. Ένα εκατομμύριο παιδιά εκλιπαρούν να έχουν κοντά τους και τους δύο γονείς καθημερινά ακόμα και μετά από ένα διαζύγιο και αυτό απαιτείται για την ψυχοσυναισθηματική ισορροπία των παιδιών. Επίσης, ειδικοί και οργανώσεις, φορείς και

γονείς απαιτούν την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου όπου θα συμπεριλαμβάνονται η συνεπιμέλεια, οι οργάνωση κοινωνικών υπηρεσιών (δικαστηρίων, σχολείων, δήμων), η τοποθέτηση ειδικών δικαστών με πραγματογνώμονες σε οικογενειακά δικαστήρια και ο θεσμός του διαμεσολαβητή προ του διαζυγίου. Παράλληλα να γίνουν μηχανισμοί εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων, οργάνωση σχολών γονέων και της κρατικής μηχανής.

25.000 μέλη και φίλοι του ΣΥΓΑΠΑ, ιατρικοί σύλλογοι, δικηγόροι, κοινωνικοί λειτουργοί, δικαστικοί επιμελητές-υπάλληλοι, αστυνομικοί, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, μονογονικές οικογένειες, ειδικοί, γονείς και κηδεμόνες, εκπρόσωποι φορέων, οργανώσεων, επώνυμα, ανταποκρίθηκαν και ζητούν τα παραπάνω. Σίγουρα, σε ένα δημοψήφισμα, περισσότερο από 90% των Ελλήνων επιθυμούν την συνεπιμέλεια. Καλούμε όλα τα κόμματα να τοποθετηθούν επίσημα. Ενδεικτικά, τις τρεις τελευταίες μέρες, υπογράφουν: (και έπονται δεκάδες…: 25.000 φίλοι και μέλη) Γιαννόπουλος Κωνσταντίνος, Πρόεδρος ‘Το Χαμόγελο του παιδιού’ Φόνσου Αννα, δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος Ιδρύματος ‘Σπίτι του Ηθοποιού’, & ΤΑΣΕΗ Μαρωνίτης Ιωάννης, δημοτικός σύμβουλος, Αντιπρόεδρος παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ομίλων Συλλόγων & Κέντρων UNESCO Μάντης Νικόλαος, Διδάκτωρ ψυχολογίας, Πρόεδρος του πανελλήνιου ψυχολογικού Συλλόγου Χριστοδουλάκης Θεοδόσης, ψυχίατρος, Μέλος της Διεθνούς ψυχιατρικής Εταιρίας, Διευθυντής ψυχιατρικής κλινικής, Κατσανέβας Θεόδωρος, πρ. βουλευτής,

καθηγητής Πανεπιστημίου Φθενάκης Βασίλειος, καθηγητής πανεπιστημίου, εμπειρογνώμονας συνταγματικών-δικαστικών θεμάτων οικογενειακού δικαίου Γερμανίας Μαρκάτος Νίκος πρώην Πρύτανης Γιαννακόπουλος Κωνσταντίνος, παιδίατρος, Πρόεδρος ιατρικού συλλόγου Λάρισας Πάγκαλος Κωνσταντίνος, γενετιστής, παιδίατρος, καθηγητής Στρούμπου Αλεξάνδρα, παιδίατρος, Πρόεδρος ΠΟΣΟΨΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία συλλόγων οικογενειών για τη ψυχική υγεία ) Νομίδου Ελένη, Πρόεδρος ΣΟΦΨΥ (Σύλλογος φίλων ψυχικής υγείας) Σερρών Χειρδάρης Βασίλης, δικηγόρος, ποινικολόγος, ειδικός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Καρατζόγλου Γεώργιος, στέλεχος Ευρωπαϊκής Ένωσης Καλιέρου Λιάνα, ψυχολόγος, συγγραφέας Τριπολίτου Διονυσία, κοινωνιολόγος, σύμβουλος οικογενειακού προγραμματισμού Αλντίντη Παναγιώτα, ψυχολόγος, Υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Τρίπολης Σερβετάς Γεώργιος, ιδιοκτήτης ραδιοφωνικού σταθμού topfm Παναγιώτου Θεμιστοκλής, μέλος ΔΣ κοινωνικών συλλόγων και συμβουλίων Αργυρόπουλος Σωτήρης, Πρόεδρος Ενωσης συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Δήμου Πολίχνης Χορευταρή Ρούλα, Πρόεδρος υπαλλήλων Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης Μουμουζιάς Γεώργιος, προϊστάμενος Επιθεώρησης εργασίας Βέροιας Ζαφειρόπουλος Σαρράντης, καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κύρου Δημήτρης, πρ. Πρόεδρος Εταιρίας Η συνέχεια στη σελ. 4

2

/ Ιανουάριος 2010

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΑΙΔΙΟΥ - ΓΟΝΕΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

Τ

ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

ο άρθρο 1520 ορίζει την προσωπική επικοινωνία του γονέα με το παιδί και που αποτελεί αναφαίρετο στοιχείο της οικογενειακής του ζωής και απορρέει από την φύση της γονεϊκής σχέσης χωρίς την απόδειξη άλλου τινός, άσχετα από το αν ο γονιός ασκεί την επιμέλεια του προσώπου ή όχι. Η επικοινωνία του παιδιού με τους απώτερους ανιόντες του αποτελεί οικογενειακό δικαίωμα του παιδιού και των απώτερων ανιόντων και προστατεύεται από τον νόμο, ως συστατικό στοιχείο της οικογενειακής τους σχέσης. Η επικοινωνία του γονέα με το παιδί ρυθμίζεται από το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως, όταν υπάρχει σοβαρός προς τούτο λόγος, κυρίως όταν ο γονιός και το παιδί δεν διαμένουν μαζί και η επικοινωνία παρακωλύεται από αυτόν που έχει την επιμέλεια το παιδιού, από το ίδιο το παιδί ή από τρίτο. Το δικαστήριο μπορεί να ρυθμίσει την επικοινωνία του γονέα με το παιδί και με αίτηση του γονέα, χωρίς να χρειάζεται επίκληση σπουδαίου λόγου. Με την απόφαση που ρυθμίζει την ελάχιστη επικοινωνία, ο δικαστής απαγορεύει στον γονέα ή σε εκείνον που ασκεί την επιμέλεια κάθε διατάραξη της ελάχιστης επικοινωνίας που διατάχθηκε και απειλεί για κάθε διατάραξη ή ματαίωση της επικοινωνίας, χρηματική ποινή υπέρ του δικαιούχου της επικοινωνίας και προσωπική κράτηση, κατά την διάταξη του άρθρου 947 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Επίσης, σύμφωνα με το αρ. 950 παρ. 2 Κπολ Δ μπορεί να τεθεί χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για όποιον παρεμποδίζει την επικοινωνία τέκνου-γονέα. Εάν το ίδιο το παιδί αρνείται διαπιστωμένα την επικοινωνία με τον γονιό του, και εφόσον η άρνησή του είναι επίμονη, τότε το οικογενειακό διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να διατάξει παιδοψυχιατρική εξέταση. Εφόσον από την παιδοψυχιατρική εξέταση διαπιστωθεί ότι τα αίτια της άρνησης δεν μπορούν να αποδοθούν

με απόλυτη βεβαιότητα στον γονιό ή στον ανιόντα με τον οποίο διαμένει και οφείλεται σε επίδραση, άμεση ή έμμεση, του γονιού ή του προσώπου με αυτόν (PAS Parental alienation syndrome), ή εάν τα αίτια της άρνησης δεν μπορούν να πιθανολογηθούν με επαρκή βεβαιότητα, μπορεί να ορισθεί κοινωνικός λειτουργός, ο οποίος παρακολουθεί τον τρόπο της διαβίωσης του παιδιού και συντάσσει έκθεση. Έχουν ήδη συνταχθεί τέτοιες εκθέσεις και είναι απόρρητες στον Εισαγγελέα ανηλίκων. Έχω ζητήσει και εφαρμογή του αρ.

1532 από τον ίδιο Εισαγγελέα. Το αρ.

232 Α του Π.Κ. , προστεθέν με την παρ.

9 του άρθρου 2 του ν. 2479/1997 και στην παρ. 1 καλύπτει πλήρως το παρόν αίτημα. Τα ανήλικα τέκνα μου δεν έχουν το PAS παρόλο που υφίστανται τρομερές πιέσεις από δεκαετίας. Σε συνδυασμό των άρθρων 1386 περί ισότητας δικαιωμάτων όπως και στις διεθνείς συμβάσεις και δικαιώματα των παιδιών, αλλά όπως και στην γνωμοδότηση του Συνηγόρου του παιδιού. Τα παιδιά μου παρουσιάζουν το ‘σύνδρομο της Στοκχόλμης’, δηλαδή εξομοιώνονται με τον θύτη (και μάλιστα τον προστατεύουν) για να επιβιώσουν στο περιβάλλον που τους έχουν επιβάλει να ζουν. Τα σχολικά αποτελέσματά τους είναι οικτρά. Σύμφωνα με το αρ. 25, τα παιδιά έχουν δικαίωμα επικοινωνίας με απώτερους ανιόντες, (αρ 1504 ΑΚ), βλ. Ποιλό-Κουμάντο 244, Γεωργιάδη Αστ 24/559, Μίχο ό.π 234, Μανουσάκη ΝΔ 2/214, τον ίδιο ΝοΒ 41816, Τσαγκαρόπουλο, ΝΔ 21/100, ΕΘ 707/80 Αρμ 35/27, ΠΑ 12196/74 ΕΕΝ 42/804, ΠΑ 14180/72 ΝοΒ 21/529, σχόλια Παπαδημητρίου 14481¨64 Νδικ 21. Η μοναδική γιαγιά τους ζει …… είναι υπέργηρη και ζει με τη μοναδική ελπίδα να δει τα εγγόνια της κατά τη περίοδο των διακοπών. Ο χρόνος μετακίνησης είναι μεγάλος και στερείται της επικοινωνίας με τα πολυαγαπημένα της εγγόνια που και αυτά περιμένουν αγωνιωδώς να μείνουν πολλές μέρες μαζί της ώστε να είναι ωφέλιμες

οι συμβουλές της και η ψυχική επαφή μαζί της. Γαλλικός Νόμος 371,1-5. Στη Γαλλία, μάλιστα, τα έξοδα επικοινωνίας (ταξίδι, κτλ) αναλαμβάνει ο γονέας που έχει την επιμέλεια και μάλιστα επιδιώκεται πρωτίστως και διά του Νόμου η εναλλασσόμενη κατοικία με σκοπό την επαφή σε ίσα χρονικά διαστήματα πατέρα-μητέρας. Η πρακτική της άνισης επικοινωνίας γονέων-παιδιών, όπου σε καθημερινή βάση μπορούν να έχουν επικοινωνία με τη μητέρα αλλά όχι και με τον πατέρα, παραβιάζει ευθέως υπερνομοθετικής ισχύος Διεθνείς Συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη τα άρθρα 5 και 16 της Διεθνούς Σύμβασης για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως (Ν. 1342/1983) που προβλέπουν ρητά την εγκατάλειψη των στερεότυπων ρόλων ανδρών και γυναικών, την αναγνώριση της κοινής ευθύνης του άνδρα και της γυναίκας στην φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών, την αναγνώριση ίδιων δικαιωμάτων και καθηκόντων των γονέων ανεξαρτήτως φύλου για θέματα που αφορούν τα παιδιά τους καθώς και για το θέμα της επιμέλειας των ανηλίκων. Την αυτή προστασία παρέχει και το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων (ΔΣΑΠΔ), όπου στο άρθρο 26 αυτού αναγνωρίζεται η πλήρης ισότητα των φύλων και των πολιτών ενώπιον του νόμου και η ίση προστασία του νόμου απέναντί τους και στο άρθρο 14 παρ.1 εδ.α προβλέπεται κατά ρητό τρόπο η ισότητα των διαδίκων ενώπιον των Δικαστηρίων. Σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 1 του Συμφώνου, Κάθε παιδί, χωρίς διάκριση λόγω φυλής, χρώματος, γένους, γλώσσας, θρησκείας, εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης, περιουσίας ή γέννησης, έχει δικαίωμα, έναντι της οικογένειάς του, της κοινωνίας και του Κράτους στα μέτρα προστασίας που απαιτεί η θέση του ως ανηλίκου. Συνεπώς, η Ελληνική Πολιτεία έχει υποχρέωση να λάβει «μέτρα προστασίας», ώστε να προστατεύσει αποτελεσματικά και άμεσα το παιδί, μεταξύ

/ Ιανουάριος 2010 άλλων: -Από τον κίνδυνο άσκησης βίας επ’ αυτού, σωματικής ή ψυχολογικής -Από την έκθεσή του σε περιβάλλον όπου υπάρχουν υπόνοιες ότι κινδυνεύει να παρενοχληθεί.

-Από την έκθεσή του σε περιβάλλον όπου υπάρχει κίνδυνος να υποστεί οποιαδήποτε μορφή σωματικής ή ψυχολογικής κακομεταχείρισης. Σύμφωνα με το άρ. 1536 του ΑΚ, το δικαστήριο μπορεί να μεταρρυθμίσει τον τρόπο επικοινωνίας γονέα και τέκνου. Σύμφωνα με τον Παρασκευόπουλο (βλ Ι, εξελικτική ψυχολογία, τομ. Πρώτος σελ 199, τομ δεύτερος σελ. 150, και Κουμάντο, οικογενειακό δίκαιο, τομ. Β’, 1989, σελ 188 επ. Κούσουλα επίσης, από τις διατάξεις των άρθρων 1510-1514 του ΑΚ όπως ισχύουν καθώς και τον ΚπολΔ 936 αλλά και όλο το οικογενειακό Δίκαιο όπως μεταρρυθμίστηκε πρόσφατα, η γονική μέριμνα ασκείται από κοινού από τους γονείς. Η Πολιτεία εμπιστεύεται στους γονείς το λειτούργημα της φροντίδας και της ανατροφής των τέκνων, ως εκ του φυσικού δεσμού και στορ-

γής απέναντι στα τέκνα, παρέχεται δε συνήθως προτεραιότητα στη μητέρα του τέκνου, κατά τους πρώτους μήνες μετά τον τοκετό. Για το μεταγενέστερο όμως χρόνο, αναγνωρίζεται γενικά ο μεγάλος ρόλος του πατέρα στην εν γένει διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. Ο πατέρας όχι μόνο διαδραματίζει πρωταρχικό ρόλο στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του τέκνου αλλά αποτελεί και με τη συμπεριφορά του τον καλύτερο αποδέκτη της επίδρασής της στο τέκνο. (βλ. απόφαση ΜΠΘ 3240/2006, απόφαση 715/2008 ΜΠ Καλαμάτας και απόφαση 6 & 9/2008 ΜΠ Ιωαννίνων). Όλες δε οι νεώτερες επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι ο πατέρας μπορεί εξίσου να αναθρέψει ένα παιδί και η καθημερινή επικοινωνία με τα τέκνα μόνο ευεργετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στη ψυχοσωματική ισορροπία και ανάπτυξή τους, βοηθάει στη διατήρηση του πατρικού δεσμού αλλά και αυτό επιβάλλει το συμφέρον του ανήλικων. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ - ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Στην Ελλάδα, υπάρχουν ένα

3 εκατομμύριο διαζύγια και ένα στα δύο ζευγάρια χωρίζουν. Αυτή η παγκόσμια πρωτοτυπία συμβαίνει διότι παρέχονται άπλετα υπέρογκες διατροφές σε μητέρες στις οποίες έδωσαν προηγούμενα την επιμέλεια δίχως να ελεγχθεί το ποιόν τους, η ψυχική τους κατάσταση και δίχως να ελεγχθεί ο τρόπος διαβίωσης, το συμφέρον των παιδιών και η γνώμη τους την στιγμή του διαζυγίου. Η επιμέλεια εδόθη στη μητέρα παρόλη την αντίθεση των παιδιών μου που εξέθεσαν και στους δύο δικαστές οι οποίοι τα εξέτασαν (κ. Πράσσα, κ. Παπαδόπουλος). Από τότε, η αντίδικος μητέρα αποφάσισε να με κλείσει φυλακή με ψευδείς μηνύσεις, καθόσον γνωρίζει ότι αδυνατώ να κρατηθώ οικονομικά έτσι τα παιδιά μας να στερηθούν πατέρα και να ζουν στη μιζέρια και σε περιβάλλον ακατάλληλο με απόντα τον πολυαγαπημένο τους πατέρα. Τα παραπάνω αντίκεινται στις διεθνείς συμβάσεις που έχει μάλιστα αποδεχθεί και η Ελλάδα (Ν. 3137/2003, Ν.

3171/2003, Ν. 2104/1992). Η καθής έχει καταθέσει πάνω από δέκα μηνύσεις για

Ιστορική συνάντηση στο ξενοδοχείο Claritz, στην Ομόνοια το 2005. Διακρίνονται οι: Σταφυλάς Δημήτρης, Σιγανός Δημήτρης, Σπιτάλας Νίκος, Κόντος Γεώργιος, Θεοδωρόπουλος Στέλιος.

4 λογοτεχνών Β. Ελλάδος Καλφοπούλου Ιφιγένεια, πρόεδρος συλλόγου υιοθετημένων παιδιών Σπάσης Χρήστος, Πρόεδρος ξενοδοχουπαλλήλων Θεσσαλονίκης Δεμερτζής Κωστής, δικηγόρος επί τω Αρείω Πάγω, Αθηνών Ευθυμιάδης Νικόλαος, Διευθυντής Ωδείου Καρδίτσας, παιδαγωγός Μουρατίδης Γιάννης, Πρόεδρος δικαστικών επιμελητών Θεσσαλονίκης Μητρόπουλος Αθανάσιος, πρόεδρος ΤΕΙ Καβάλας Εμμανουλούδης Δημήτρης, καθηγητής, Αντιπρόεδρος ΤΕΙ Καβάλας Κοντογιάννης Νικόλαος, Γ.Γ μονογονικών οικογενειών Ημαθίας Κονδυλάκη Χαρά, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ μονογονικών οικογενειών Δράμας Γαβριηλίδου Ασημούλα, Γ.Γ. ΕΜΔΥΔΑΣ Ηπείρου, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Ιωαννίνων Πούλιου Βάσια, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Αλεξανδρούπολης Παναγιώτης Φυλακτός, Ναυτικός Πράκτορας, Πειραιάς Κων/νος Πάππος, Διευθυντής Υποκαταστήματος Εθνικής Τραπέζης, ΜόλυβοςΛέσβου Ιμβριος Γεώργιος, ιατρός υπεύθυνος δωρεάς οργάνων Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Παπαδοπούλου Ειρήνη Πρόεδρος συλλόγου πολυτέκνων Θεμιστοκλής Παναγιώτου Μέλος Δ.Σ. Κοινωνικών Συλλόγων και Εργασιακών Συμβουλίων Ισπικούδης Ιωάννης, καθηγητής πανεπιστημίου Σαμαράς Απόστολος, κλινικός ψυχολόγος-ψυχοπαθολόγος Γρηγοράκης Δημήτρης, διατροφολόγος Τογρίδου Ανατολή, Υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Θεσσαλονίκης Παπάνης Ευστράτιος, καθηγητής πανεπιστημίου κοινωνιολογίας Πέτσα Μαρία, υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Εδεσσας Κολοβού Λούλα, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Καρδίτσας Κυριαζοπούλου Μαργαρίτα, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Πατρών Γκούβερης Παναγιώτης, κοινωνικός λειτουργός, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Καλαμάτας Ανουσάκη Δέσποινα, κοινωνικός λειτουργός, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Ηρακλείου Σπανδάγος Ευάγγελος, συγγραφέας, τηλεπαρουσιαστής Λάμπρος Βασίλης, επιχειρηματίας, πρ. διπλωμάτης Ψημενάτου Νάνθη, ψυχολόγος Σαρρηγιαννίδου Εφη, ψυχολόγος, Γιαννιού Χριστίνα, ψυχολόγος Κούρος Ιωάννης, ψυχίατρος, Μουλάκη Ολγα, ψυχολόγος, Τζαμαλούκα Γωγώ, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μπόλου Μάγδα, λειτουργός παιδιών με

/ Ιανουάριος 2010 ειδικές ανάγκες Χριστίνα Πούλιου, καθηγήτρια, Υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Ξάνθης Μποχωρίδης Γεώργιος, δικαστικός υπάλληλος Μανθόπουλος Αίας, ηθοποιός Πέτσα Σούλα, συνταξιούχος, υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Λειβαδιάς Πλευριτάκη Αθηνά, κοινωνικός λειτουργός Ταμιχτσής εκπαιδευτικός, κοινωνικός λειτουργός, Tσοπάνη Κλεοπάτρα, κοινωνικός λειτουργός Καμπούρη Φανή, κοινωνικός λειτουργός Αβραμίδης Γεώργιος, δικηγόρος Σταφυλάς Δημήτης, κοινωνικός λειτουργός Κύρου Γεώργιος καθηγητής πανεπιστημίου Πάλλας Θανάσης, καθηγητής πανεπιστημίου Φούσκας Βασίλειος, καθηγητής πανεπιστημίου Βέρδης ιωάννης, καθηγητής πανεπιστημίου Τόσκας Αστέριος, δικηγόρος Μπατρακούλης Θεόδωρος, Δρ. γεωγραφίας, νομικός, πανεπιστημιακός, Παπαγεωργίου Παρασκευή, δικηγόρος Παπαμάλης Γεώργιος, προπονητής ποδοσφαίρου, εκπαιδευτικός Κονίδης Νίκος, χημικός μηχανικός, μεταφραστής Μεζίνης Φάνης μουσικός Πούλιου Χριστίνα, υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Κομοτινής Δελημήτρου Ηρώ, υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Ξάνθης Θεοχαρίδου Αντωνία, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Σερρών Στεφανουδάκης Παναγιώτης, υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ Χανίων Γεωργιόπουλος Κωνσταντίνος, δικηγόρος Γκόντοβος Νίκος, δικηγόρος Σιγανός Δημήτριος, καθηγητής πανεπιστημίου, ιατρός Νικολιδάκης Ιωσήφ, υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ Ρεθύμνου Νίκος Μαιντάς, μουσικός Αλειφέρης Εμμανουήλ, ιατρός, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Σπάρτης Φωτόπουλος Αντώνης, ιατρός, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ Κω Κυρίου Μαρία, Υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Βόλου Χατζημπύρου Αγλαία, δικηγόρος, υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Λάρισας Μακριπούλιας Μιχάλης, πολ. Μηχανικός, Υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ Αγρινίου Μάρκου Αννα, υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Βέροιας Παληκάρης Αντώνης, συνοριοφύλακας υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ Καβάλας, Κοής Σταύρος, επιχειρηματίας, υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ Σύρου Μαντάς Εμμανουήλ, υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ

Θήβας Χορνόβας Ηλίας, υπεύθυνος ΣΥΓΑΠΑ τρικάλων Παπαγεωργίου Παρασκευή, δικηγόρος Καραμήτρος Στέφανος, δικηγόρος Τριανταφυλλόπουλος Σπύρος, εκπαιδευτικός Καραγκιόζης Ιωάννης, εκπαιδευτικός Στεφανίδης Κωνσταντίνος, εκπαιδευτικός Τζιρίτης Κωνσταντίνος, Χημικός Μηχανικός Χιώτης Χρήστος, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Θαλασσινός Ευάγγελος, πιλότος Κατσανέβας Θεόδωρος, καθηγητής Πανεπιστημίου Μαρκάτος Νίκος πρώην Πρύτανης Καλιέρου Λιάνα, ψυχολόγος, συγγραφέας Μουρατίδης Γιάννης, Πρόεδρος δικαστικών επιμελητών Θεσσαλονίκης Τριπολίτου Διονυσία, κοινωνιολόγος, σύμβουλος οικογενειακού προγραμματισμού Αλντίντη Παναγιώτα, ψυχολόγος, Υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Τρίπολης Ψημενάτου Νάνθη, ψυχολόγος Σαρρηγιαννίδου Εφη, ψυχολόγος, Γιαννιού Χριστίνα, ψυχολόγος Κούρος Ιωάννης, ψυχίατρος, Μουλάκη Ολγα, ψυχολόγος, Τζαμαλούκα Γωγώ, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Γκούβερη Μάγδα, λειτουργός παιδιών με ειδικές ανάγκες Χριστίνα Πούλιου, καθηγήτρια, Υπεύθυνη ΣΥΓΑΠΑ Ξάνθης Ταμιχτσής εκπαιδευτικός, κοινωνικός λειτουργός, Μητσοπούλου Ελένη, δικηγόρος Βαθειά Χριστίνα, δικηγόρος Σταφυλάς Δημήτης, κοινωνικός λειτουργός Κων/νος Δήσος, Υπάλληλος ΕΛΤΑ, Θεσσαλονίκη Σωτηρόπουλος Κωνσταντίνος ιατρός Μάνος Λουκόπουλος, μουσικοσυνθέτης Ηλιάνα Αυγέα, συνταξιούχος Παναγιώτης Αυγέας, φοιτητής Μαθηματικού Ιωαννίνων Βασίλης Σμυρνιός, εικονολήπτης Ευανθία Χαλά, ιδ. υπάλληλος Marie-Laure Veilhan, μεταφράστρια Μάκης Δούκας, τυπογράφος Η συνέχεια στη σελ. 8

/ Ιανουάριος 2010

5

Οι Ελληνες ανήλικοι κλοπές και ναρκωτικά, οι αλλοδαποί επαιτεία Οι παραβάσεις του ΚΟΚ, οι κλοπές, τα ναρκωτικά, η επαιτεία και οι παραβάσεις του νόμου περί αλλοδαπών είναι τα σημαντικότερα αδικήματα στα οποία εντοπίζεται η παραβατικότητα των ανήλικων, όπως προκύπτει τουλάχιστον από τα στατιστικά στοιχεία της Αστυνομίας κατά τα έτη 1999-2003.

Μεγάλη Βρετανία» κατέληξε ο κ. Σκότης, λέγοντας ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στην κρίση των θεσμών (οικογένεια, σχολείο, Εκκλησία).

Τα στοιχεία αυτά, που αφορούν κυρίως ηλικίες από 13-17 χρόνων, παρουσίασε χθες ο διευθυντής της Ασφάλειας Αττικής, Στέφανος Σκότης, κατά τη διάρκεια ημερίδας με θέμα «Θεσμοί και παραβατικότητα των νέων», που έγινε στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας της ΕΛ.ΑΣ.

Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι οι Ελληνες μαθητές είναι καχύποπτοι απέναντι στους αλλοδαπούς συμμαθητές τους, ανεξάρτητα αν έχουν εμπλακεί σε αντισυμβατικές συμπεριφορές ή όχι. Επίσης, μόνο το 50% των μαθητών μίλησαν για όσα τους συνέβησαν στο σχολείο με άλλους.

Στις κλοπές και τα ναρκωτικά, είπε, η συντριπτική πλειονότητα των ανήλικων δραστών είναι ημεδαποί, εν αντιθέσει με την επαιτεία και τις παραβάσεις του νόμου «περί αλλοδαπών», όπου είναι αλλοδαποί. Αγόρια Σε όλα τα εγκλήματα το ποσοστό των δραστών αγοριών είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό των κοριτσιών. Εξαιρείται η επαιτεία, όπου τα αγόρια υπερτερούν κατά πολύ λιγότερο και τα έτη 2002-2003 τα ποσοστά είναι μοιρασμένα, πρόσθεσε. Επιπλέον, τόνισε ότι το 10% των συλληφθέντων συνολικά για κλοπές είναι ανήλικοι, η συντριπτική πλειοψηφία 13-17 ετών, ενώ το 20022003 αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των δραστών μέχρι 12 ετών! Διακίνηση Τέλος, όσον αφορά τα ναρκωτικά εξήγησε ότι οι ανήλικοι συλληφθέντες για κατοχή και διακίνηση ναρκωτικών αποτελούν το 1% του συνόλου των συλληφθέντων. «Η εγκληματικότητα των ανηλίκων ξεπερνά το 20% της συνολικής εγκληματικότητας σε χώρες της Ε.Ε. και συγκεκριμένα τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη

έρευνα της Ιωάννας Τσίγκανου, αναπληρώτριας διευθύντριας Ινστιτούτου Πολιτικής Κοινωνιολογίας του ΕΚΚΕ, η βία μέσα στο σχολεία διώχνει τους μαθητές από αυτά. Οπως εξήγησε, ένα ποσοστό της τάξης 9-11% μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου από διάφορα σχολεία της χώρας παραδέχτηκαν ότι απουσίασαν από 1-10 μέρες από το σχολείο τους εξαιτίας του φόβου.

Οικογένεια Το ίδιο επισήμανε και ο Αντώνης Μαγγανάς, καθηγητής του τομέα Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Τόνισε ότι ο ρόλος της οικογένειας συρρικνώνεται στις μέρες μας (τα διαζύγια έχουν αυξηθεί) και δίνει τη θέση της στους φίλους, την τηλεόραση και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Εξήγησε ότι στις μέρες μας ο ρόλος των σχολείων και των δασκάλων έχει περιοριστεί στη μετάδοση της διδακτέας ύλης και όχι στη διαμόρφωση χαρακτήρα και ανέφερε ότι η Εκκλησία «η οποία έπαιζε κάποτε ένα σημαντικό κοινωνικοποιητικό ρόλο, διέρχεται βαθιά κρίση ως θεσμός και είναι άγνωστο ακόμη πού θα οδηγηθεί αυτή η κατάσταση». Βία στα σχολεία Οπως προκύπτει μάλιστα από την

6

/ Ιανουάριος 2010

ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΠΙΣΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ/ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗΣ ©1999 Το Αμερικανικό περιοδικό της Οικογενειακής Θεραπείας, Τόμος 27 Νο2,σελ. 97-107 Απρίλιος – Ιούνιος 1999

RICHARD Α. GARDNER, Τμήμα ψυχιατρικής παιδιών,Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, Κολέγιο Παθολόγων και χειρούργων, Νέα Υόρκη ,ΗΠΑ Τα τελευταία χρόνια, με την αυξανόμενη εξοικείωση και την αναγνώριση του γονικού συνδρόμου αλλοτρίωσης (pas)[1], ένας γονέας μπορεί να κατηγορήσει τον άλλο γονέα για την πρόκληση pas στα παιδιά. Σαν απάντηση, ο άλλος γονέας απαντά κατηγορώντας τον άλλο γονέα για την κακοποίηση και την παραμέληση των παιδιών. Εν ολίγοις, η αποξένωση των παιδιών θεωρείται από τον έναν γονέα σαν αποτέλεσμα pas και από τον άλλο των κακοποιήσεων και της παραμέλησης. Η πρόθεση του άρθρου είναι να παρασχεθούν τα κριτήρια για τη διαφοροποίηση μεταξύ αυτών δύο καταστάσεων, μια διαφοροποίηση προφανώς κρίσιμη σκοπός εάν τα δικαστήρια πρόκειται να ασχοληθούν ειδικά με παιδιά που εκτίθενται και που μπλέκονται σε αυτές τις δύο πολύ διαφορετικές καταστάσεις. Το γονικό σύνδρομο αποξένωσης (pas) (Gardner, 1985 ..1986, 1987a, 1987b, 1992 ..1998) είναι μια διαταραχή που προκύπτει σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια των διαφωνιών παιδί-επιμέλειας. Σε αυτήν την διαταραχή, ένας γονέας (ο αποξενώνοντας γονέας, ο γονέας που προκαλεί αποξένωση) προκαλεί μία προγραμματισμένη συστηματική δυσφήμηση ενάντια στον άλλο γονέα (τον αποξενωμένο γονέα, το θύμα, ο δυσφημημένος γονέα). Εντούτοις, αυτό δεν είναι απλά ένα θέμα “πλύσης εγκεφάλου” ή “προγραμματισμού” δεδομένου ότι τα παιδιά συμβάλλουν με δικά τους στοιχεία στην εκστρατεία της δυσφήμησης. Είναι αυτός ο συνδυασμός παραγόντων που επιτρέπουν δικαιολογημένα τον προσδιορισμό pas. Όταν υφίσταται η καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση /η παραμέληση, τότε η διάγνωση pas δεν ισχύει. Τα τελευταία χρόνια, με την αυξανόμενη συχνότητα της αναγνώρισης pas, οι γονείς που έρχονται για κακοποίηση/ παραμέληση έχουν υποστηρίξει ότι ο προσδιορισμός του pas δεν είναι δυνατός ( για αυτές τις περιπτώσεις) και ότι η εχθρότητα των παιδιών δεν έχει καμία σχέση με την υποτιθέμενη κακοποίηση /την παραμέληση, αλλά είναι μια εκδήλωση του προγραμματισμού των παιδιών από τον αποξενώνοντα γονέα. Σαν απάντηση, ο άλλος γονέας να υποστηρίζει ότι δεν έχει υπάρξει καμία κατήχηση και ότι η σφοδρότητα των παιδιών είναι σαν άμεση αντίδραση στην κακοποίηση/ η παραμέληση την οποία έχουν υποστεί. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μερικοί γονείς που κακοποίησαν /η αμέλησαν χρησιμοποιούν τη εξήγηση του pas για να εξηγήσουν την εκστρατεία των παιδιών που έχουν αποξενωθεί ως κάλυψη και αντιπερισπαστικό ελιγμό για την μη αποκάλυψη (έκθεση) της κακοποίησης/ η της παραμέλησής τους Εντούτοις, δεν γεννάται θέμα, επίσης, ότι μερικοί γονείς που

προκαλούν PAS χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι υφίσταται η κακοποίηση /παραμέληση του άλλου γονέα η οποία προκαλεί την εκστρατεία της δυσφήμησης στα παιδιά και δεν έχει υπάρξει κανένας προγραμματισμός. Προφανώς, αυτή η διαφοροποίηση είναι σημαντική εάν τα δικαστήρια πρόκειται να ασχοληθούν ειδικά με τις οικογένειες που μπλέκονται σε τέτοιες διαφωνίες. Παρουσιάζονται εδώ τα κριτήρια που μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμα για να είναι δυνατή η διαφοροποίηση μεταξύ pas και καλόπιστα νομιζόμενης κακοποίησης/ η παραμέλησης. ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ Κριτήρια για τη διαφοροποίηση μεταξύ Pas και καλόπιστα νομιζόμενης κακοποίησης/ η παραμέλησης στα παιδιά. Η πρόκληση pas σε ένα παιδί είναι επίσης μια μορφή κακοποίησης. Τελικά, μπορεί να οδηγήσει στην εξασθένιση και ακόμη και τη μόνιμη καταστροφή του ψυχολογικού δεσμού μεταξύ της αγάπης των γονέων και των παιδιών τους. Είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης, εντούτοις, η οποία είναι διαφορετική από τη σωματική κακοποίηση, την παραμέληση, και τη σεξουαλική κακοποίηση. Εδώ η χρήση του όρου θα αναφερθεί γενικά στη σωματική κακοποίηση και, σε έναν μικρότερο βαθμό, τη σεξουαλική κακοποίηση. Συμπεριλαμβανομένης επίσης στην τέτοια κακοποίηση θα περιλαμβάνονταν και τέτοιες συμπεριφορές όπως οι συχνές απειλές, με τρομοκρατία, ή όταν αυτές αιωρούνται, και άλλες μορφές εκφοβισμού παιδιών. Αυτές χρησιμεύουν συχνά ως οι πρόδρομοι στη σωματική και μερικές φορές σεξουαλική κακοποίηση. Όλες αυτές οι κακοποιήσεις, και η παραμέληση επίσης, θα καλυφθούν κάτω από όρο της κακοποίησης / η παραμέλησης. Αυτές σαν σύνολο θα συγκριθεί με το pas, το οποίο είναι βασικά μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης. Αυτή είναι η διάκριση που αποσκοπεί να εξυπηρετήσει αυτό το άρθρο. Κατά την προσπάθεια διαφοροποίησης μεταξύ του pas και της καλόπιστα νομιζόμενης κακοποίησης / η παραμέλησης, οι εξεταστές κάνουν καλά όταν αναφέρονται στα αρχικά οκτώ βασικά συμπτώματα pas σαν τους οδηγούς. Γενικά, τα παιδιά που έχουν υποστεί pas είναι πιθανό να παρουσιάσουν αυτά τα συμπτώματα, ενώ τα παιδιά που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σωστά πραγματικά/ η έχουν παραμεληθεί δεν είναι πιθανό. Απαριθμημένες κατωτέρω είναι οι οκτώ αρχικές εκδηλώσεις pas: • Η εκστρατεία της δυσφήμησης • Αδύνατες, επιπόλαιες, ή παράλογες αιτιολογήσεις για την υποτίμηση • Έλλειψη αμφιθυμίας

•

Το φαινόμενο “αυτόνομης-σκέψης (θεωρίας)” • Προσωπική κάλυψη- υποστήριξη του αποξενώνοντα γονέα στη γονική σύγκρουση • Απουσία ενοχής πέρα από τη σκληρότητα ή /και την εκμετάλλευση του αποξενωμένου γονέα • Η παρουσία δανεικών σεναρίων για την εχθρότητα στους φίλους ή/ και την ευρύτερη οικογένεια του αλλοτριωμένου γονέα Απαριθμημένα κατωτέρω είναι τα αρχικά συμπτώματα που φαίνονται στη μετά-τραυματική διαταραχή πίεσης (του στρες) (DSMIV). Πολλά κακομεταχειρισμένα παιδιά (αλλά βεβαίως όχι όλα) θα παρουσιάσουν τέτοια συμπτώματα. Αυτό συμβαίνει ειδικά στη περίπτωση που η κακοποίηση είναι χρόνια. Τα παιδιά που παρουσιάζουν Pas σπάνια παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα. Συνεπώς, η αναφορά σε αυτά τα συμπτώματα, καθώς επίσης και τις προαναφερθείσες αρχικές εκδηλώσεις pas, μπορεί να είναι χρήσιμη για τη διαφοροποίηση μεταξύ της καλόπιστα νομιζόμενης κακοποίησης/ η παραμέλησης και του pas στα παιδιά. Ανησυχία με το ψυχικό τραύμα Επεισοδιακές ξαναζωντανέματα και αναδρομές στο παρελθόν Διχασμός αποπροσωποποίηση , εγκατάλειψη και ψυχική παραλυσία Ψυχαγωγία με και απευαισθητοποίηση σε παιχνίδια φαντασίας Ψυχικό τραύμα - συγκεκριμένα όνειρα Φόβος των ανθρώπων που μοιάζουν με τον υποτιθέμενο δράστη της κακοποίησης Υπερπροστατευτισμός ή/ και συχνά τρομαγμένες αντιδράσεις Τρέξιμο μακριά από το σπίτι ή την περιοχή της κακοποίησης Απαισιοδοξία για το μέλλον Κριτήρια για τη διαφοροποίηση μεταξύ μεταξύ γονικού συνδρόμου αλλοτρίωσης και και καλόπιστα νομιζόμενης κακοποίησης/ η παραμέλησης στους γονείς. Κατ’ αρχάς, οι συμπεριφορές που φαίνονται στους γονείς των παιδιών με pas, δηλ.,σε γονείς που προκαλούν pas- θα συγκριθούν με τις συμπεριφορές που φαίνονται σε γονείς στην περίπτωση κακοποίησης / η παραμέλησης. Κατόπιν, οι συμπεριφορές που εκδηλώνονται από γονείς στην περίπτωση κακοποίησης / η παραμέλησης θα συγκριθούν με τους γονείς σε περίπτωση pas. Η σχετική συνεργασία των δύο γονέων με τον εξεταστή Το γονικό σύνδρομο αποξένωσης. Οι γονείς

/ Ιανουάριος 2010 που προκαλούν pas είναι χαρακτηριστικά μη συνεργάσιμοι με τους εξεταστές σε οτιδήποτε τείνει να αναγνωρίσει την επεμβατική τακτική (τους τακτικούς χειρισμούς) που τόσο χρησιμοποιήθηκε συχνά στο στάδιο για να ενσταλαχθεί η εκστρατεία της δυσφήμησης στα παιδιά τους. Αντιστέκονται χαρακτηριστικά στις αντικειμενικές προσπάθειες του γονέα εναντίον του οποίου στοχεύουν να βρεθούν σε έναν αμερόληπτο εξεταστή, οπωσδήποτε επιδιώκουν μάλλον έναν ψυχοθεραπευτή που είναι αρκετά αφελής τόσο ώστε να κερδιστεί από τους συχνά δόλιους ελιγμούς τους. Συχνά, θα επιλέξουν έναν εξεταστή που είναι αρκετά απερίσκεπτος να αξιολογήσει μόνο αυτούς και τα παιδιά τους και να μην κάνει ακόμη και εκείνες τις προσπάθειες να αξιολογηθεί ο γονέας που κατακρίνεται. Είναι ο αποξενωμένος γονέας που είναι πιθανότερο να είναι πρόθυμος να κάνει τις οικονομικές θυσίες που θα οδηγήσουν στους ικανούς ψυχοθεραπευτές για να κάνει τις αντικειμενικές αξιολογήσεις, ειδικά τις αντικειμενικά ουδέτερες αξιολογήσεις. Οι προγραμματιστές (γονείς) αντιστέκονται χαρακτηριστικά σε αυτό. Η καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση /η παραμέληση. Οι γονείς που κάνουν κακή χρήση ή/ και παραμέληση είναι συνήθως αρκετά απρόθυμοι να επιδιώξουν τις υπηρεσίες ενός αμερόληπτου εξεταστή και θα αντισταθούν έντονα σε ένα τέτοιο διορισμό. Αναγνωρίζουν ότι η εξέταση μπορεί να αποκαλύψει τις σημαντικές γονεικές ανεπάρκειές τους. Ο κατηγορούμενος γονέας, που αναγνωρίζει τη κακομεταχείριση (τη θυματοποίηση) των παιδιών και μπορεί να είναι θύμα ο ίδιος, είναι πολύ πιθανότερο να επιδιώξει τις υπηρεσίες ενός αμερόληπτου εξεταστή και να υποστεί τις οικονομικές στερήσεις που συνδέονται συχνά με έναν τέτοιο διορισμό. Ο γονέας που προκαλεί PAS είναι ένας (από τους δύο γονείς) που είναι λιγότερο πιθανό να είναι συνεργάσιμος με τον εξεταστή, και ο γονέας που καλόπιστα νομίζει την κακοποίηση/ η παραμέληση επίσης είναι ένας (από τους δύο γονείς) που είναι λιγότερο πιθανό να είναι συνεργάσιμος. Αντίθετα, ο γονέας που είναι θύμα των κατηχήσεων από PAS είναι πιθανό να είναι ο περισσότερο συνεργάσιμος, και ο γονέας που είναι θύμα της αξιόπιστης κατάχρησης είναι επίσης πιθανότερο να είναι συνεργάσιμος συνεταιριστικός. Εν ολίγοις, ο γονέας που είναι ένοχος της κατηγορίας (είτε εάν είναι εκείνος που προκαλεί pas ή την κακοποίηση/ η παραμέληση) είναι πιθανότερο να μην είναι συνεργάσιμος, και ο γονέας που είναι το θύμα (εάν είναι από τις κατηχήσεις από PAS ή καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση /η παραμέληση κατάχρησης) είναι πιθανότερο να είναι συνεργάσιμος. Συνεπώς, αυτό είναι ένας ισχυρός δείκτης διαφοροποίησης όταν εφαρμόζεται σε ένα ενιαίο ζεύγος, όπου υπάρχει ένας κατήγορος και ένα αρνητής. Δεν είναι ένας ισχυρός δείκτης διαφοροποίησης όταν συγκρίνει κάποιος από τη μία τους δράστες κακοποίησης / η παραμελούντες γενικά με τους επαγωγείς PAS γενικά όσους προκαλούν PAS, επειδή τα άτομα σε και τις δύο κατηγορίες μοιράζονται το κοινό γνώρισμα της έλλειψης συνεργασίας.

Η σχετική αξιοπιστία των δύο γονέων Το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης. Γονείς που ενσταλάζουν pas στα παιδιά τους κάνουν έτσι συχνά με συνειδητές κατασκευές (τεχνάσματα), οι οποίες αναπτύσσονται μερικές φορές στις αυταπάτες. Μερικές φορές θα διαδώσουν, και θα θεωρήσουν ακόμη και, τους πιο ανόητους και παράλογους ισχυρισμούς, ειδικά όταν μια κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης ενσωματώνεται στο pas. Αντίθετα, ο γονέας στον οποίο στοχεύει το των παιδιών είναι πολύ πιθανότερο να είναι αξιόπιστος και και πολύ λιγότερο πιθανό να αποκαλυφτεί ότι εξαπάτησε κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης. Καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίησης/ η παραμέληση. . Οι γονείς που κακοποίησαν / η παραμέλησαν είναι πολύ πιθανότερο να ψεύδονται, ειδικά στη σφαίρα της κακοποίησης / η παραμέλησης .Προβλέψιμα, αρνούνται σε άλλους και αρνούνται ακόμη και στον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα, η άρνηση είναι ένας από τους κεντρικούς αμυντικούς μηχανισμούς τους. Η αξιοπιστία τους συμβιβάζεται επίσης σε συνδυασμό με αυτήν την ατέλεια. Αντίθετα, ο γονέας που προσπαθεί να προστατεύσει τα παιδιά από την την κακοποίηση/ η παραμέληση είναι πολύ λιγότερο πιθανό να εμφανίσει εξαπατήσεις κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης. Επιπλέον, οι λανθασμένες καταγγελίες για κακοποίηση του γονέα και οι αρνήσεις είναι συνήθως αξιόπιστες. Εν ολίγοις, στους γονείς που προκαλούν pas είναι πιθανό να εκτεθούν οι εξαπατήσεις, και στους γονείς που είναι δράστες κακοποίησης / η παραμέλησης είναι επίσης πιθανό να φανερωθούν οι εξαπατήσεις. Οι σύζυγοι των γονέων που εκθέτουν κάθε μιας από αυτές τις γονεικές ανεπάρκειες είναι πιθανό να είναι πολύ πιο αξιόπιστοι και είναι πολύ λιγότερο πιθανό να αποκαλυφθούν εξαπατήσεις σε άλλες πτυχές της αξιολόγησης. Όπως ίσχυε για το δείκτη συνεργασίας, αυτό μπορεί να είναι ένα ισχυρό κριτήριο διαφοροποίησης όταν εφαρμόζεται σε ένα ενιαίο ζεύγος. Γενικά, εντούτοις, όταν συγκρίνει κανείς τις ομάδες όσων κακοποίησαν / η παραμέλησαν με τις ομάδες των επαγωγέων pas, είναι αδύνατο το κριτήριο διαφοροποίησης, επειδή η δόλια εξαπάτηση είναι σημαντικά παρούσα και στις δύο κατηγορίες δραστών. Προγραμματισμός του παιδιού Εκστρατεία της δυσφήμησης Το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης. Η διαδικασία προγραμματισμού μπορεί να είναι ενεργός και σκόπιμη, ή ενεργητική και έντεχνη. Όταν είναι ενεργή, το παιδί είναι σκόπιμα προγραμματισμένο για να δηλώσει φανερά τις δυσφημιστικές καταγγελίες εναντίον του γονέα ο οποίος είναι ο στόχος, και ο προγραμματίζοντας γονέας γνωρίζει πλήρως ότι το ενσταλαγμένο υλικό είναι ψεύτικο. Ο ίδιος στόχος μπορεί να ολοκληρωθεί με τους λεπτούς ελιγμούς, όπως η ενθάρρυνση του παιδιού για να επικρίνει τον γονέα που έχει καταστεί θύμα και η αποδοχή ως έγκυρη κάθε παράλογης κριτικής που τα παιδιά έχουν για τον δυσφημημένο γονέα, ανεξάρτητα από το πόσο είναι παράλογος. Σταθερά με τη διαδικασία του προγραμματισμού - οι γονείς που προκαλούν PAS ενισχύουν

7 συχνά τη συμμετοχή του παιδιού στην εκστρατεία της δυσφήμησης, και οι δύο από κοινού στη σφαίρα του υλικού που προγραμματίζονται τόσο καλά ώστε το υλικό να δείχνει ότι προέρχεται από την συνεισφορά του παιδιού. Πιθανώς οι οι περισσότερο αδιαμφισβήτητες εκδηλώσεις της εκστρατείας δυσφήμησης είναι τα δανεικά σενάρια - στοιχεία χαρακτηριστικά - που εμφανίζονται στα παιδιά με pas. Στις κοινές συνεντεύξεις, κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, κανείς μπορεί να δει τις εκδηλώσεις της διαδικασίας προγραμματισμού. . Καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίησης/ η παραμέληση. Οι γονείς των παιδιών που πραγματικά δεν χρησιμοποιούνται σωστά / η παραμελούνται δεν κατέχονται από εμμονή συνήθως να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες να μιλήσουν για κακοποιήσεις με το παιδί. Στις κοινές συνεντεύξεις, τα παιδιά δεν ρίχνουν (δευτερεύουσες) ματιές στο σε εκείνο το γονέα που πατρονάρει την κακοποίηση προκειμένου να υπενθυμιστούν για αυτό που εμφανίστηκε. Τα παιδιά ξέρουν καλά τι συνέβη και δεν χρειάζεται οποιαδήποτε εισαγωγή, υπενθυμίσεις, ή η προετοιμασία από το nonabusing γονέα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα πραγματικά κακομεταχειρισμένο παιδί περιστασιακά δεν μπορεί να ζητήσει από έναν κατηγορώντας γονέα σε μια κοινή συνέντευξη να βοηθήσει το παιδί να θυμηθεί μερικές δευτερεύουσες λεπτομέρειες. Η μνήμη κανενός δεν είναι τέλεια, και τα παιδιά είναι λιγότερο ικανά σε θέση να ανακαλέσουν τις λεπτομέρειες των γεγονότων από τους ενηλίκους. Το πραγματικά κακομεταχειρισμένο παιδί, εντούτοις, θυμάται εύκολα και δεν έχει τον ίδιο βαθμό εξάρτησης για την ανάκληση γεγονότων που το παιδί με pas έχει. Μετά από τη μια λέξη ή φράση από τον άλλο γονέα, ολόκληρο το γεγονός θα έρθει στο μυαλό του παιδιού και θα υπενθυμιστεί έπειτα με έναν λογικό βαθμό ακρίβειας. Αντίθετα, τα προγραμματισμένα παιδιά, που δεν έχουν καμία πραγματική εμπειρία σχετικά, θα χρειαστούν πολύ περισσότερη την εισαγωγή από τον προγραμματίζοντα γονέα εάν πρόκειται “να πάρουν την ιστορία από την αρχή.” Τα πραγματικά κακομεταχειρισμένα παιδιά δεν χρειάζονται συνήθως “τα μαθήματα εμπέδωσης” από τους παλαιότερους αμφιθαλείς προκειμένου να θυμηθούν τι συνέβη σε αυτά. Τα σενάρια των κακομεταχειρισμένων αμφιθαλών είναι γενικά αξιόπιστα, και κάθε παιδί στην οικογένεια αναφέρεται σε ανεξάρτητα παρόμοια γεγονότα. Δεν χρειάζεται να πάρουν την ώθηση από τους αμφιθαλείς τους, ειδικά τους μεγαλύτερους αμφιθαλείς. Αυτό σε αντίθεση με τα προγραμματισμένα παιδιά, τα των οποίων σενάρια είναι μερικές φορές απίστευτα. Επιπλέον, κάθε παιδί στην οικογένεια συχνά (αλλά βεβαίως όχι πάντα) θα παράσχει μια κάπως διαφορετική απόδοση όταν την παρουσιάσει χωριστά. Όταν τα παιδιά με pas εμφανιστούν μαζί, μπορούν να παρατηρηθεί ότι κοιτάζουν το ένα το άλλο προκειμένου “να πάρουν την ιστορία από την αρχή,” ειδικά από έναν μεγαλύτερο αμφιθαλή που έχει χρησιμεύσει ως ένας βοηθός προγραμματιστής. Ελιγμοί Υπερπροστατευτισμού και αποκλεισμού Το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης. Οι μη-

Συνέχεια από τη σελ. 6

τέρες που προγραμματίζουν pas σε ένα παιδί είναι συχνά υπερπροστατευτικές. Ο αποκλεισμός τους του παιδιού από τον πατέρα επεκτείνεται συχνά και σε άλλες σφαίρες. Συχνά, εκτός από τα μέτρα αποκλεισμού πριν από το χωρισμό μπορεί όχι μόνο να κρατήσει (αποκλεισμό) από το γονιό από τις αρχικές ημέρες της ζωής του παιδιού, αλλά μπορεί ακόμη και να αναμιχθεί στον (πλήρη) αποκλεισμό του πατέρα από τους χώρους παράδοσης (για επικοινωνία). Καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση / η παραμέληση κ. Οι γονείς που κατηγορούν δικαιολογημένα έναν σύζυγο για την κακοποίηση μπορούν πολύ καλά να είναι προστατευτικοί στα παιδιά όσον αφορά την έκθεση στον καταχραστή, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα προστατευτικοί ή αποτρεπτικοί σε άλλες σφαίρες, σε ζητήματα ανεξάρτητα από τον δράστη της κακοποίησης. Περισσότερο , η προστατευτικότητα τους στρέφεται στη σχέση των παιδιών με τον γονέα που έπραξε την κακοποίηση. Στην πραγματικότητα, μπορούν ακόμη και να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή με τον δράστη της κακοποίησης στις καταστάσεις όπου η κατάχρηση δεν είναι πιθανό να εμφανιστεί, π.χ., δημόσιους χώρους. Εκτίμηση του ρόλου του άλλου γονέα στην ανατροφή των παιδιών Το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης. Οι γονείς που προκαλούν pas στα παιδιά τους είναι συχνά λησμονούν τα ψυχολογικά καταστρεπτικά αποτελέσματα της προοδευτικής εξασθένισης του δεσμού του παιδιού με το γονέα ο οποίος είναι στόχος (της αποξένωσης). Σε ακραίες περιπτώσεις φαίνεται ότι ο αποξενώνοντας γονέας θα ήταν ευγνώμων εάν ο αποξενωμένος γονέας επρόκειτο να εξατμιστεί από το πρόσωπο της γης - εάν ήταν σίγουρος, εκ των προτέρων, ότι θα κληροδοτήσει ένα ετήσιο επίδομα για την υπόλοιπη οικογένεια. Τέτοιοι γονείς που αποξενώνουν βασικά θεωρούν ότι απολύτως τίποτα δεν θα χανόταν στα παιδιά κάτω από τέτοιες περιστάσεις. Καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση / η παραμέληση . Οι γονείς που κατηγορούν στην καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση / η παραμέληση συχνά ακόμα εκτιμούν τη σπουδαιότητα της εμπλοκής του παιδιού με τον δράστη της κακοποίησης / η παραμέλησης. Πολύ συχνά κάνουν ότι είναι δυνατόν να περιορίσουν την κακοποίηση / η παραμέληση και ελπίζουν ότι η κατάσταση μπορεί να σωθεί έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν ακόμα να απολαύσουν μια πιο ωφέλιμη σχέση με τον δράστη της κακοποίησης / η παραμέλησης. Συνεπώς, αυτό είναι ένα σημαντικό κριτήριο διαφοροποίησης Συνέχεια από τη σελ. 4

παραβίαση του άρθρου 232 , πράγμα παράνομο επί πλέον διότι το δικαίωμα επικοινωνίας (άρα και το δικαίωμα εκτέλεσης του Νόμου) έχει ο γονέας στον οποίο δεν εδόθη η επιμέλεια και αυτό είναι το ελάχιστο που αναγράφεται στη δικαστική απόφαση. Όταν δοθεί το όπλο που ονομάζεται επιμέλεια σε ψυχικά ασθενή άτομο και με τη συνδρομή ανήθικου δικηγόρου α

μεταξύ pas και της καλόπιστα νομιζόμενης κακοποίησης / η παραμέλησης . Όταν υπάρχει γνήσια κακοποίηση /παραμέληση ο άλλος γονιός μπορεί να απομακρύνει τα παιδιά για λόγους προστασίας από τους πραγματικούς κινδύνους. Τέτοια απομάκρυνση μπορεί να παρουσιάσει ένα δίλημμα για τον εκτιμητή κατά τη χρησιμοποίηση αυτού κριτηρίου της διαφοροποίησης. Πάρτε, παραδείγματος χάριν, την κατάσταση στην οποία η μητέρα παίρνει τα παιδιά σε ένα καταφύγιο. Οι μητέρες των παιδιών που δεν χρησιμοποιούνται σωστά πραγματικά αντικειμενικά χρειάζονται τέτοια καταφύγια για τη δική τους και τη προστασία των παιδιών. Αλλά στο ίδιο καταφύγιο είναι πιθανό να υπάρξουν μητέρες που ασκούν χειρισμούς του pas, με μη κακοποιημένα παιδιά, τα οποία είναι εκεί ως συνειδητός και σκόπιμος ελιγμός του pas. Και μπορούν επίσης να υπάρξουν μητέρες στο ίδιο καταφύγιο, τα παιδιά των οποίων δεν έχουν κακοποιηθεί , ενώ βρίσκονται στην αυταπάτη ότι η κατάχρηση έχει πραγματοποιηθεί όταν δεν έχει κάτι τέτοιο. Αναλόγως επιβάλλεται στον εξεταστή για να διευθύνει μια λεπτομερή έρευνα σχετικά με τα γεγονότα που οδήγησαν στη μετάβαση της μητέρας σε ένα καταφύγιο και να προσπαθήσει να εξακριβώσει εάν υπήρξαν δικαιολογήσιμοι κίνδυνοι ή εάν αυτοί κατασκευάστηκαν ή ακόμα και αν είναι απατηλοί. Παρά αυτές τις επιφυλάξεις και περιπλοκές, αυτή η γενική αρχή παραμένει. Οι γονείς που προκαλούν PAS είναι ιδιαίτερα αντίθετοι στην εκτίμηση της σπουδαιότητας του δεσμού του παιδιού με τον άλλο γονέα εκτιμώντας ότι ενώ οι γονείς των άλλων παιδιών που δεν χρησιμοποιούνται σωστά πραγματικά είναι ακόμα αισιόδοξοι ότι η σχέση μπορεί να σωθεί χάριν της αναγνώρισης της σπουδαιότητας ενός υγιούς ψυχολογικού δεσμού μεταξύ ενός γονέα και ενός παιδιού. Σε αυτό το σημείο θα επικεντρωθώ σε μια από τις περισσότερο κοινές συμπεριφορές που εμφανίζεται στους γονείς που έχουν προβεί σε κακοποίηση σε σύγκριση με τους γονείς που επάγουν (προκαλούν ) PAS. Ψυχοπαθητική συμπεριφορά Καλόπιστα νομιζόμενη κακοποίηση / η παραμέληση . Οι γονείς που έχουν κακοποιήσει /η παραμελήσει είναι συχνά ψυχοπαθητικοί. Μπορούν να έχουν λίγη ενοχή πέρα από τη θυματοποίηση των άλλων, ακόμη και για τα παιδιά που είναι συχνά ασφαλείς στόχοι για την εχθρότητά τους. Δεν μπορούν να προβληθούν στα παιδιά που καθιστούν θύμα. Χρησιμοποιούν οποιοδήποτε δόλιο ελιγμό που μπορούν να μετατοπίσουν την ευθύνη μακριά από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Δεν δίνουν προσοχή στις μελλοντικές συνέπειες της συμπεριφοράς

τους στα παιδιά τους, π.χ., τρέχουσα δυστυχία, τρομερή θλίψη, ανηλεής φόβος, και αυστηρή ψυχοπαθολογία. Τέτοιοι καταχραστές είναι πιθανό να έχουν μια ιστορία της ψυχοπαθητικής συμπεριφοράς σε άλλες σφαίρες της ζωής των. Ο άλλος σύζυγος είναι πολύ λιγότερο πιθανό να αποκαλύψει μια ψυχοπαθητική συμπεριφορά, αν και τέτοιοι σύζυγοι έχουν συνήθως τα δικά τους ψυχολογικά προβλήματα, σχετικά με το γεγονός ότι έχουν παντρευτεί ή έχουν εμπλακεί με κάποιον που μετέρχεται την κακοποίηση. Είναι πιθανό ότι μεταξύ αυτών των γονέων που διαπράτουν σοβαρή περίπτωση pas, μπορεί να υπάρξει ένα υψηλότερο ποσοστό των ψυχοπαθητικών ανθρώπων απ’ό,τι στο γενικό πληθυσμό. Είναι πιθανή επίσης η εκδοχή ότι οι ψυχοπαθείς υπερ- αντιπροσωπεύονται σε εκείνους που κάνουν κακή χρήση ή/και παραμελούν τα παιδιά τους. Γενικά, επομένως, αυτό δεν είναι ένα καλό κριτήριο διαφοροποίησης όταν συγκρίνει κανείς τις ομάδες εκείνων που διαπράττουν pas με τις ομάδες εκείνων που κακοποιούν/ η παραμελούν . Εντούτοις, είναι ένα καλό κριτήριο διαφοροποίησης για την αξιολόγηση ενός ενιαίου ζεύγους, επειδή η παρουσία αυτού του γνωρίσματος σε ένας από τους γονείς μπορεί να είναι χρήσιμη στην τεκμηρίωση του εάν εκείνος ο γονέας είναι κάποιος που διαπράττει το PAS ή εάν εκείνος ο γονέας είναι δράστης κακοποίησης/ η παραμέλησης. Το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης. Πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι μερικοί γονείς που προκαλούν pas δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένοι για αυτό που κάνουν, ενώ υπάρχουν άλλοι που συνειδητά και σκόπιμα προκαλούν την αποξένωση. Οι τελευταίοι θα δηλώσουν φανερά συχνά την αθωότητα όταν έρχονται αντιμέτωποι με τους χειρισμούς τους και γνωρίζουν απολύτως το γεγονός ότι ψεύδονται. Πολλοί από αυτούς που διαπράττουν pas είναι ψυχοπαθητικοί σε σχέση με το προγραμματισμό του pas, αλλά δεν είναι γενικά ψυχοπαθητικοί σε άλλες σφαίρες της ζωής τους. Επιπλέον, είναι λιγότερο πιθανό να είναι ψυχοπαθητικοί πριν από την αρχή της διαφωνίας για την επιμέλεια του παιδιού. Όταν η ψυχοπάθεια φαίνεται σε έναν pas προγραμματιστή, είναι πιθανότερο να φανεί στις σοβαρές περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με την παράνοια. Η ψυχοπάθεια σε άλλες σφαίρες της ζωής, έξω από την οικογένεια, είναι ένας σημαντικός διευκρινιστικός παράγοντας μεταξύ της ψυχοπάθειας που εμφανίζεται στο δράστη του pas και της ψυχοπάθειας εκείνου του γονέα που καλόπιστα κακοποιεί / η αμελεί . Επιπλέον, το θύμα των χειρισμών του pas, όπως ο σύζυγος που δεν κακοποίησε αλλά κατηγορήθηκε κα-

μπορεί να καταστρέψει τα παιδιά και τον πατέρα. Η σχιζοφρενική και εγκληματική για τα παιδιά μου κατάσταση και μάλιστα που πραγματοποιείται στο όνομά τους (προς το συμφέρον τους) είναι ηθικά και κοινωνικά καταδικαστέα. Επειδή η αγωγή μου είναι νόμιμη, βάσιμη και αληθής, βασίζεται δε στις διατάξεις των άρθρων 1520, 1536, 1532, ΑΚ, 947-950 ΚπολΔ, αρ. 1532, tο

αρ. 232 Α του Π.Κ. , προστεθέν με την παρ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2479/1997, επίσης, αρ. 1510-1514 ΑΚ καθώς και διεθνείς συμβάσεις: Ν. 3137/2003, Ν.

3171/2003, Ν. 2104/1992, Διεθνείς Συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη τα άρθρα 5 και 16 της Διεθνούς Σύμβασης για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως (Ν. 1342/1983) και αρ. 26 του ΔΣΑΠΔ, μπορεί δε να αποδειχθεί με έγγραφα και μάρτυρες.