1
/ Ιανουάριος 2011
Μηνιαία εφημερίδα του Συλλόγου Για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια - ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. / ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 16 / ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 ΚΩΔ. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ: 8575
...ηττημένος γονέας γοριά ,στον γονέα που διεκδικεί , (τι άραγε;), την επιμέλεια του δικού του παιδιού και δεν το επέτυχε, αποστερούμενος την καθημερινή βιωματική σχέση με το σπλάχνο του και βιώνοντας συναισθήματα απαξίωσης ,ερημιάς και δυστυχίας, χαρακτηρίζεται ωμα ως ηττημένος (ωσαν να επρόκειτο για διεκδικήσεις μεταξύ ανωνύμων εταιρειών) για να του επιβληθούν, ως …ηττημένου πλέον, μαζί με τις διατροφές και το …κόστος των δικαστικών εξόδων. Σε μια δικαστική διένεξη διεκδίκησης αποκλειστικής άσκησης επιμέλειας, επικοινωνίας και διατροφής μεταξύ γονέων δεν μπορεί να μιλάμε για νικητές και ηττημένους . Κι όμως ακριβώς έτσι αντιμετωπίζονται από τις δικαστικές αποφάσεις , γονείς, απλοί, που σε κάποια στιγμή έφεραν, με αγάπη και ελπίδα, παιδιά... σ αυτόν το κόσμο , τα αγαπούν εξίσου , λαχταρούν να τα αναθρέψουν και προσμένουν να τα παραδώσουν συνεχιστές της κοινωνίας. Αντί να αντισταθμίζεται, να «αποζημιώνεται» , έστω να ζητείται κάποια συγγνώμη , να δίνεται κάποια παρη-
Οι επιβαλλόμενες (δυσβάστακτες έως καταστροφικές) χρηματικές διατροφές , οι οποίες όχι μόνο μπορεί να τον πλήττουν η και να τον καταστρέφουν οικονομικά, παραβλέποντας ακόμα και την ύπαρξη νέας οικογένειας, αλλά και του εκμηδενίζουν τον όποιο γονικό ρόλο ,την διαπαιδαγωγική παρέμβαση και την διαπραγματευτική του ικανότητα, παγιώνοντας την αποξένωση του, και καταπνίγοντας κάθε παρούσα η προσεχή ελπίδα , διαμεσολαβητικής προσπάθειας συνεννόησης, συμφωνίας και συμφιλιωτικής διευθέτησης. Οι αποφάσεις επικοινωνίας δε και ο τρόπος της (μη) εφαρμογής τους αποτελούν πλέον πιστοποιητικό νομιμοποίησης της αποξένωσης μεταξύ παιδιού - γονέα.
ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ εια από
εποπτεία (συνέχ Άδεια για σχολική τη σελ. 1)
Σελίδα 2 ιινωνίας με το ανήλ Προβλήματα επικο εις γονέων κο παιδί μου - Σκέψ Σελίδα 3 Οι περιπέτειες της
ς πατρικής λειτουργία
ύμενο)
(συνέχεια από το προηγο
Σελίδα 4
Σχετικά βιβλία Σελίδα 6
η για επιμέλεια σε Σημαντική απόφασ πατέρα Σελίδα 7 ό έλεια και το γονικ Τι είναι η συνεπιμ τα συμβόλαιο - Γεγονό Σελίδα 8
Οι υπάλληλοι του Δημοσίου, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού που έχουν τέκνα, τα οποία παρακολουθούν μαθήματα σε δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δικαιούνται να απουσιάζουν ορισμένες ώρες ή ολόκληρη την ημέρα από την εργασία τους, για να επισκεφθούν το εκπαιδευτικό ίδρυμα των τέκνων τους και να ενημερωθούν για την επίδοση τους. Η συνολική διάρκεια της δικαιούμενης άδειας καθορίζεται ως εξής: -Ο γονέας-υπάλληλος που έχει ένα (1) τέκνο, το οποίο παρακολουθεί μαθήματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δικαιούται άδεια έως τέσσερις (4) ημέρες το έτος. -Ο γονέας-υπάλληλος που έχει δύο (2) τέκνα και άνω, τα οποία παρακολουθούν μαθήματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δικαιούται έως πέντε (5) ημέρες το έτος. Σε περίπτωση που τα τέκνα παρακολουθούν μαθήματα σε ιδρύματα διαφορετικής εκπαιδευτικής βαθμίδας, η δικαιούμενη άδεια αυξάνεται κατά μία (1) ημέρα. Η εν λόγω άδεια είναι με πλήρεις αποδοχές και ο χρόνος αυτής λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας. Η άδεια χορηγείται καταρχάς για ορισμένες ώρες και σε εξαιρετικές περιπτώσεις για ολόκληρη την ημέρα, σε καμιά όμως περίπτωση πάνω από μία ημέρα συνεχώς. Ο συνολικός χρόνος της άδειας δεν εξαντλείται υποχρεωτικά. Τυχόν υπόλοιπο που δεν έχει ληφθεί δεν μεταφέρεται στο επόμενο έτος, ούτε καταβάλλεται αποζημίωση στον υπάλληλο. η συνέχεια στη σελ.
2
/ Ιανουάριος 2011 ...συνέχεια από τη σελ. 1
ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Αν και οι δύο γονείς είναι δικαιούχοι, λαμβάνουν από κοινού την άδεια, η διάρκεια της οποίας και για τους δυο δεν μπορεί να υπερβεί το συνολικό αριθμό των ημερών, όπως αυτός καθορίζεται στην παράγραφο 2 της παρούσας. Στην περίπτωση αυτή για τη χορήγηση της άδειας, ο γονέας υπάλληλος πρέπει να υποβάλει κάθε φορά στην υπηρεσία του σχετική αίτηση, δηλώνοντας συγχρόνως υπεύθυνα, πόσες ημέρες ή ώρες της δικαιούμενης από κοινού άδειας έχει κάνει ήδη χρήση ο άλλος γονέας στην υπηρεσία που εργάζεται. Η υπηρεσία δύναται να ελέγχει την εγκυρότητα της ανωτέρω δήλωσης. Η άδεια χορηγείται στο γονέα-υπάλληλο ανεξάρτητα από το αν ο άλλος γονέας εργάζεται ή όχι. Σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου ή γέννησης τέκνου χωρίς γάμο των γονέων του, η άδεια χορηγείται στο γονέα υπάλληλο που έχει την επιμέλεια του τέκνου. Η άδεια δεν χορηγείται σε περιόδους που τα ιδρύματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν διακοπές εργασίας. Η άδεια χορηγείται και στους γονείς-υπαλλήλους που το τέκνο τους είναι εγγεγραμμένο σε παιδικό σταθμό υπό την προϋπόθεση ότι ο σταθμός εφαρμόζει πλήρες πρόγραμμα νηπιαγωγείου. Σε κάθε περίπτωση το τέκνο πρέπει να έχει την προβλεπόμενη από το νόμο ηλικία για να παρακολουθεί την υποχρεωτική εκπαίδευση. Η άδεια δεν χορηγείται στο γονέα-υπάλληλο μετά την ενηλικίωση του τέκνου του. Ως ιδρύματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη χορήγηση της εν λόγω διευκόλυνσης νοούνται τα οριζόμενα από την κείμενη νομοθεσία περί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπως αυτή ισχύει. ΥΑ ΔΙΔΑΔ/Φ.53/1222/ΟΙΚ.20561/2007 - ΦΕΚ 1613/Β’/17.8.2007 Χορήγηση διευκόλυνσης στους υπαλλήλους για την παρακολούθηση της σχολικής επίδοσης των τέκνων τους 15/06/2010 - 18:12 Α Π Ο Φ Α Σ Η Θέμα: Χορήγηση διευκόλυνσης στους υπαλλήλους για την παρακολούθηση της σχολικής επίδοσης των τέκνων τους Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ Έχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του άρθρου 53, παρ. 7 του Υπαλληλικού Κώδικα, ο οποίος έχει κυρωθεί με το ν. 3528/2007 (ΦΕΚ 26/9.2.2007 τ. Α΄). 2. Τις διατάξεις του άρθρου 60, παρ. 6 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, ο οποίος έχει κυρωθεί με το ν. 3584/2007 ( ΦΕΚ 143/28.6.2007 τ.Α΄) 3. Την ανάγκη διευκόλυνσης των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν τέκνα, τα οποία φοιτούν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα της πρωτοβάθμιας
και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. 4. Το γεγονός ότι από τις διατάξεις της παρούσης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Αποφασίζουμε 1. Οι υπάλληλοι του Δημοσίου, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού που έχουν τέκνα, τα οποία παρακολουθούν μαθήματα σε δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δικαιούνται να απουσιάζουν ορισμένες ώρες ή ολόκληρη την ημέρα από την εργασία τους, για να επισκεφθούν το εκπαιδευτικό ίδρυμα των τέκνων τους και να ενημερωθούν για την επίδοσή τους. 2. Η συνολική διάρκεια της δικαιούμενης άδειας καθορίζεται ως εξής: α) Ο γονέας-υπάλληλος που έχει ένα (1) τέκνο, το οποίο παρακολουθεί μαθήματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δικαιούται άδεια έως τέσσερις (4) ημέρες το έτος. β) Ο γονέας-υπάλληλος που έχει δύο (2) τέκνα και άνω, τα οποία παρακολουθούν μαθήματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δικαιούται έως πέντε (5) ημέρες το έτος. Σε περίπτωση που τα τέκνα παρακολουθούν μαθήματα σε ιδρύματα διαφορετικής εκπαιδευτικής βαθμίδας, η δικαιούμενη άδεια αυξάνεται κατά μία (1) ημέρα. 3. Η εν λόγω άδεια είναι με πλήρεις αποδοχές και ο χρόνος αυτής λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας. 4. Η άδεια χορηγείται καταρχάς για ορισμένες ώρες και σε εξαιρετικές περιπτώσεις για ολόκληρη την ημέρα, σε καμιά όμως περίπτωση πάνω από μία ημέρα συνεχώς. Ο συνολικός χρόνος της άδειας δεν εξαντλείται υποχρεωτικά. Τυχόν υπόλοιπο που δεν έχει ληφθεί δεν μεταφέρεται στο επόμενο έτος, ούτε καταβάλλεται αποζημίωση στον υπάλληλο. 5. Αν και οι δύο γονείς είναι δικαιούχοι, λαμβάνουν από κοινού την άδεια, η διάρκεια της οποίας και για τους δυο δεν μπορεί να υπερβεί το συνολικό αριθμό των ημερών, όπως αυτός καθορίζεται στην παράγραφο 2 της παρούσας. Στην περίπτωση αυτή για τη χορήγηση της άδειας, ο γονέας υπάλληλος πρέπει να υποβάλει κάθε φορά στην υπηρεσία του σχετική αίτηση, δηλώνοντας συγχρόνως υπεύθυνα, πόσες ημέρες ή ώρες της δικαιούμενης από κοινού άδειας έχει κάνει ήδη χρήση ο άλλος γονέας στην υπηρεσία που εργάζεται. Η υπηρεσία δύναται να ελέγχει την εγκυρότητα της ανωτέρω δήλωσης. 6. Η άδεια χορηγείται στο γονέα-υπάλληλο ανεξάρτητα από το αν ο άλλος γονέας εργάζεται ή όχι. 7. Σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου ή γέννησης τέκνου χωρίς γάμο των γονέων του, η άδεια χορηγείται στο γονέα υπάλληλο που έχει την επιμέλεια του τέκνου. 8. Η άδεια δεν χορηγείται σε περιόδους που τα ιδρύματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν διακοπές εργασίας. 9. Η άδεια χορηγείται και στους γονείς-υπαλ-
λήλους που το τέκνο τους είναι εγγεγραμμένο σε παιδικό σταθμό υπό την προϋπόθεση ότι ο σταθμός εφαρμόζει πλήρες πρόγραμμα νηπιαγωγείου. Σε κάθε περίπτωση το τέκνο πρέπει να έχει την προβλεπόμενη από το νόμο ηλικία για να παρακολουθεί την υποχρεωτική εκπαίδευση. 10. Η άδεια δεν χορηγείται στο γονέα-υπάλληλο μετά την ενηλικίωση του τέκνου του. 11. Ως ιδρύματα πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη χορήγηση της εν λόγω διευκόλυνσης νοούνται τα οριζόμενα από την κείμενη νομοθεσία περί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπως αυτή ισχύει. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ο Υπουργός Προκόπιος Παυλόπουλος Σημείωση: Οι Νόμοι δεν λαμβάνουν υπόψη ότι τώρα, υπάρχουν ένα εκατομμύριο ζευγάρια διαζευγμένων και θα πρέπει και οι δύο γονείς να έχουν την σχολική εποπτεία. Συνεπώς θα πρέπει να δίδονται άδειες και στους δύο γονείς, είτε έχουν την επιμέλεια είτε όχι.
Μηνιαία εφημερίδα του Συλλόγου Για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια - ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. ΕΚΔΟΤΗΣ: Στεφανάτου Μαρία ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος 213/480139-35 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Νίκος Σπιτάλας, spitalas@yahoo.gr Φράγκων 19, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 524285, fax 2310 524319 κιν. 6942989785 www.sos-sygapa.eu goneas2010@gmail.com goneas2005@yahoogroups.com ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΚΤΥΠΩΣΗ:
Χ. ΑΡΤΕΜΙΑΔΗΣ - ΑΦΟΙ ΒΡΟΧΙΔΗ Ο.Ε. Δημιουργικό: Π. Διονυσίου 21, τηλ. 25210 47212, e-mail: artstudio@drama.gr Τυπογραφείο: 1ης Iουλίου 92, τηλ. 25210 27001
3
/ Ιανουάριος 2011
Προβλήματα επικοινωνίας με το ανήλικο παιδί μου Είμαι πατέρας ενός αγοριού 5 χρονών περίπου και βρίσκομαι σε διάσταση με τη μητέρα του εδώ και 2,5 χρόνια (Μάιος 2008) . Έχω δικαστική απόφαση που ορίζει την επικοινωνία μου με το παιδί αλλά η εν διαστάσει με διάφορες προφάσεις δεν την εφαρμόζει. Έχω να ακούσω (ακόμα και τηλεφωνικά) και να δω το παιδί μου πάνω από 5 μήνες (από τις 26/07/2010). Ενημερωτικά σας λέω ότι για τα έτη 2009 & 2010 έχω περίπου 100 καταγεγραμμένες (από τα περιπολικά της αστυνομίας) αρνήσεις της εν διαστάσει για επικοινωνία μου με το παιδί. Το 2010 έχω δει το παιδί 10-15 φορές (30 ώρες συνολικά !!!). Η εν διαστάσει δεν μου απαντά ούτε καν στο τηλέφωνο και όταν με βάση το πρόγραμμα της παραπάνω δικαστικής απόφασης, πηγαίνω στο σπίτι που εκείνη διαμένει με το παιδί για να το παραλάβω, τα πάντα είναι κλειστά και δεν απαντούν ούτε στα χτυπήματα του κουδουνιού της πόρτας. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι, σύμφωνα με τους δικηγόρους μου, δεν υπάρχει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για δυνατότητα άμεσης εφαρμογής της δικαστικής απόφασης επικοινωνίας. Αυτό που μπορώ να κάνω (και ήδη κάνω) είναι να καταθέτω μηνύσεις και αγωγές που με τα γνωστά προβλήματα των αναβολών και των καθυστερήσεων στην έκδοση των δικαστικών αποφάσεων (τουλάχιστον 3-4 χρόνια), δεν μπορούν ουσιαστικά να λύσουν το πρόβλημα. Σας ενημερώνω ότι για την αποκατάσταση της επικοινωνίας μου με το παιδί, έχω κάνει τις ακόλουθες ενέργειες : 1) Έχω καταθέσει δύο (2) τακτικές αγωγές εναντίον της εν διαστάσει συζύγου μου, για την πλήρη παρεμπόδιση της επικοινωνίας με το παιδί. 2) Για το ίδιο θέμα έχω υποβάλει, τέσσερις (4) μηνύσεις εκ των οποίων η μία με αυτόφωρη διαδικασία. 3) Έχω κινήσει διαδικασία μέσω προσωρινής διαταγής (η οποία δυστυχώς απορρίφτηκε) και εν συνεχεία έχω κάνει ασφαλιστικά μέτρα στα οποία ζητάω από το δικαστήριο να αφαιρέσει την επιμέλεια του παιδιού από τη «μητέρα» και την αναθέσει σ’ εμένα. 4) Έχω ζητήσει δύο φορές από τον Εισαγγελέα Ανηλίκων, στον οποίο έχω εκθέσει όλη τη κατάσταση, να παρέμβει. Ο εισαγγελέας κάλεσε στο γραφείο του τη «μητέρα» του παιδιού στις 27/10/2010 και εκείνη δεν ανταποκρίθηκε στη κλήση του και δεν πήγε στο γραφείο του (στο σχετικό φάκελο της εισαγγελίας γράφει χαρακτηριστικά «δεν προσήλθε»). 5) Έχω στείλει επιστολή με σχετικά έγγραφα στο «Συνήγορο του παιδιού» (τμήμα του «Συνήγορο του πολίτη»). 6) Στην υπόθεση έχει εμπλακεί, παρόλο που δεν μπορεί πρακτικά να έχει δικαιοδοσία, η ιατρική ομάδα και προσωπικά η διευθύντρια της παιδοψυχιατρικής κλινικής του νοσοκομείου παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». 7) Το παιδί είναι εγγεγραμμένο στο 1ο δημοτικό παιδικό σταθμό του 7ου Δημοτικού διαμερίσματος του δήμου της Αθήνας. Με βάση την εγκύκλιο του υπουργείου παιδείας ΑΔΑ : 4ΙΚΖ9-ΕΚ με αριθμό πρωτοκόλλου Φ.7/517/127893/Γ1 από 13-10-2010, (που εκδόθηκε με τη παρότρυνση την επιμονή και τη βοήθεια του Συνηγόρου του πολίτη), σαν πατέρας έχω τη δυνατότητα να επισκέπτομαι το παιδικό σταθμό και να επικοινωνώ και εκεί με το παιδί. Η «μητέρα» του έκανε ότι μπόρεσε για να μην έχω ούτε αυτή τη δυνατότητα και όταν είδε ότι αυτό δε
μπορεί να το καταφέρει, δεν στέλνει πια το παιδί στο παιδικό σταθμό ισχυριζόμενη ότι είναι άρρωστο. Για το θέμα αυτό έχω αποταθεί και έχω ζητήσει τη παρέμβαση και τη βοήθεια από τη διευθύντρια του παιδικού σταθμού, από τη διευθύντρια του 7ου Δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου της Αθήνας, καθώς και από τη διευθύντρια (ψυχολόγο) του Συμβουλευτικού σταθμού του Βρεφοκομείου Αθηνών, υπεύθυνη των παιδικών σταθμών του Δήμου της Αθήνας. Όλες οι παραπάνω διευθύντριες μου είπαν μίλησαν (μόνο τηλεφωνικά διότι εκείνη δεν πήγε) και συμβούλεψαν τη «μητέρα» για το καλό του παιδιού αλλά ότι πέραν αυτού δυστυχώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα παραπάνω. 8) Έχω αποταθεί στο «Χαμόγελο του παιδιού» όπου οι υπεύθυνοι μου είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί το θέμα είναι νομικής φύσης. 9) Είμαι μέλος του συλλόγου «ΣΥ.Γ.Α.Π.Α» ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΔΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Ενημερωτικά αναφέρω ότι η πρωτόδικη απόφαση (πολυμελές πρωτοδικείο) επί της αγωγής διαζυγίου έχει βγει εναντίον της εν διαστάσει συζύγου μου. Αναμένεται η σχετική απόφαση του Εφετείου. Σημειώνω ιδιαίτερα ότι με το παιδί έχω μια πάρα πολύ καλή σχέση, ότι του λείπω και μου λείπει πολύ, ότι με αναζητάει και θέλει πάρα πολύ να με βλέπει. Είναι τόσο παράλογο και τόσο απαράδεκτο η πρώην σύζυγος και «μητέρα» του παιδιού, έπειτα από όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω (δικαστικές αποφάσεις, παρεμβάσεις φορέων, παρεμβάσεις ειδικών, κ.λπ.), χωρίς ουσιαστικά να λογοδοτεί πουθενά, να έχει τη πλήρη δυνατότητα και δικαιοδοσία να μεθοδεύει συνεχώς και με κάθε τρόπο την πλήρη αποκοπή, τον ουσιαστικό απογαλακτισμό του παιδιού από τον άνθρωπο που κάθε στιγμή και με όλους τους τρόπους επιμένει να δείχνει την αφοσίωση και την αγάπη του στο παιδί. Αντί σαν πραγματική «μητέρα», που ενδιαφέρεται για την ουσιαστική ισορροπία του παιδιού, να επιδιώκει και να αγωνίζεται για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συνεύρεση πατέρα-παιδιού, εκείνη να μηχανεύεται με κάθε τρόπο πως θα ξεριζώσει ότι πιο τρυφερό και αληθινό, πως δηλαδή το παιδί θα ξεχάσει, πως θα απομακρυνθεί εντελώς από τον πατέρα του. Πως μπορεί μια κοινωνία να ελπίζει ότι θα στηρίζεται σε πραγματικές αξίες, όταν ουσιαστικά αδιαφορεί μπροστά σ’ αυτό τον βιασμό της ψυχούλας αυτών των παιδιών που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Είμαστε όλοι απαράδεκτοι και αχαρακτήριστοι. Εγώ σαν πατέρας δεν πρόκειται να σταματήσω να αγωνίζομαι για το πραγματικό καλό του μικρού μου αγοριού που ξέρω ότι με έχει ανάγκη, με ζητάει και με περιμένει. Το σημαντικότερο σε όλα αυτά είναι ότι το παιδί κ’ εγώ κινδυνεύουμε να χάσουμε ουσιαστικά τελείως την επαφή μας. Φοβάμαι ότι όσο περνάει ο καιρός και δε βλεπόμαστε, θα με ξεχάσει και θα αποξενωθεί πλήρως από το πατέρα του. Εφ’ όσον μπορείτε, σας παρακαλώ να βοηθήσετε (δημοσιοποίηση, κοινοποίηση σε αρμόδιες υπηρεσίες, κ.λπ.) σχετικά με τα προβλήματα επικοινωνίας με το παιδί μου, επισημαίνοντας ότι το θέμα αυτό αφορά χιλιάδες συμπολίτες μας. Σας ευχαριστώ εκ των πρότερων και παραμένω στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε συμπληρωματική πληροφορία ή διευκρίνιση χρειαστείτε. Β.Π.
Σκέψεις γονέων… Μαρία Στεφανάτου
Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για το “πλάσιμο του χαρακτήρα” του παιδιού και ότι εμείς έχουμε αναλάβει να του δώσουμε το σχήμα ενός κοινωνικά παραδεκτού ανθρώπινου πλάσματος, κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει γιατί το παιδί πολύ νωρίτερα σχηματίζεται και πλάθει τον εαυτό του έναντι των γονιών του και του περιβάλλοντος του. Έτσι και αλλιώς κάθε σχέση είναι μοναδική και εξαρτάται από τη δράση και την αντίδραση ανάμεσα στα άτομα που την αποτελούν. Τα παιδιά μέσα στην οικογένεια για να αναπτύξουν τις σχέσεις τους με τα άλλα μέλη εφευρίσκουντις δικές τους τακτικές που άλλοτε εδραιώνουν και άλλοτε αλλοιώνουν αυτές τις σχέσεις. Βέβαια τέλειες σχέσεις δεν υπάρχουν διότι υπάρχουν διαφορετικές προσωπικότητες το περισσότερο όμως που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι με την συνεργασία όλης της οικογένειας αυτές οι σχέσεις θα καλυτερεύσουν. Η Ενθάρρυνση Η ενθάρρυνση είναι σημαντική και η έλλειψή της μπορεί να είναι βασική αιτία της κακής συμπεριφοράς του παιδιού. Το παιδί έχει ανάγκη από συνεχή ενθάρρυνση. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί η προσωπικότητά του αν εμείς δεν το ενθαρρύνουμε και αυτό γιατί τα παιδιά προσπαθούν να ανταποκριθούν στις διάφορες αξιώσεις των μεγάλων δείχνοντας μια ζωηρή επιθυμία να αποκτήσουν διάφορες ικανότητες. Πολλές φορές αντί να αφήσουμε τα παιδιά μας να δοκιμάσουν τη δύναμή τους με διαφορετικούς τρόπους τα φέρουμε αντιμέτωπα με τη δική μας προκατάληψη την αμφιβολία μας για την ικανότητά τους βάζοντας κανόνες για την ηλικία τους τη δύναμή τους την ευστροφία τους. Ενθαρρύνουμε το παιδί λοιπόν επιτρέποντάς του διάφορες πολύ απλές δραστηριότητες ( να φάει μόνο του, να βοηθήσει στο στρώσιμο του τραπεζιού, να δέσει όπως μπορεί τα κορδόνια του, να αποφασίσει για τα ρούχα του κ.λ.π ) χωρίς να ορθώνουμε πλάι του το ανάστημά μας εμείς οι μεγάλοι, οι έξυπνοι και αποτελεσματικοί. Χωρίς φωνές και υστερίες χωρίς ύψος μεγάλου χωρίς υπερπροστατευτικότητα αφήνουμε το παιδί να ανακαλύψει τη δύναμη και την ικανότητά του. Το παιδί που δεν ενθαρρύνεται και καταναγκάζεται αμφιβάλει για την προσωπική του ικανότητα και αυτό θα το δείξει με την αρνητική άχρηστη και προκλητική συμπεριφορά του. Η συνεχής λοιπόν ενθάρρυνση δίνει στο παιδί ένα αίσθημα σεβασμού και ολοκλήρωσης για τον εαυτό του.
4
/ Ιανουάριος 2011
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ
Οι Περιπέτειες της Πατρικής Λειτουργίας Ημερίδα Βέροιας 18//6/2006 Γιορτή του Πατέρα
Μαρία Δραμηλαράκη-Τζήμου - Παιδοψυχίατρος
Το σημασιολογικό πεδίο περιορίζεται και εξειδικεύεται περνώντας από το κοινωνικό-δημόσιο στο κοινωνικό-ιδιωτικό, από τον ηγέτη-ιδρυτή στον άντρα της τάδε γυναίκας. - Από αυτήν την πρώτη αλλαγή προέκυψε και μια άλλη. Μαζί με την μοναρχία απορρίπτονται συγχρόνως η πολιτική απολυταρχία και η «οικιακή δεσποτεία». Πρόκειται δηλαδή για μια ποιοτική μετατροπή της εξουσίας στο ίδιο το εσωτερικό της οικογένειας. Αυτή η αλλαγή επιτελέστηκε αργά και κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων με την επήρεια της Εκκλησίας, προτού σιγά-σιγά να ανταποκριθεί θεσμοθετικά το σύγχρονο κράτος. Ένας δεύτερος ορισμός του να είσαι πατέρας απορρέει από το ότι λαμβάνοντας υπόψη κυρίως από τον 10ο αιώνα τα δικαιώματα του παιδιού. Κάθε παιδί έχει δικαιώματα όλο και πιο σαφή όσον αφορά στο συμφέρον του, το καλό του, το ευ ζείν του. Για να εκπληρωθούν αυτά κάθε παιδί έχει δικαίωμα μιας πατρικής καταγωγής. Έτσι απορρέει ένας νέος ορισμός του να είσαι πατέρας ως ρόλου που παίρνει κάποιος και ως καθηκόντων που πρέπει να εκπληρώσει. Είναι πατέρας εκείνος ο οποίος ανταποκρίνεται στα δικαιώματα της προστασίας της ζωής και της εισόδου του παιδιού στον κόσμο του πολιτισμού και της ενσωμάτωσης του στην κοινωνία των ενηλίκων. Συνεπώς κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα γεννιέται μια ωραία εικόνα του πατέρα-παιδαγωγού την οποία εκθείασαν οι Ρουσσώ και Ντιντερό. Ενσαρκώνεται στο οικογενειακό κύτταρο, στην οικογένεια της πόλης και της αστικής τάξης. Ανθίζει στον 20 αιώνα με αυτό που ονομάζεται ο «νέος πατέρας» εκείνος που κρατάει, που αλλάζει την πάνα και που μιλά «μπεμπεκίστικα» με το νεογέννητο. Δεν είναι πια μόνον εκείνος για τον οποίο μιλά η μητέρας, αλλά εκείνος προς τον οποίο απευθύνεται το παιδί και τον αποκαλεί μπαμπά. Λοιπόν, αυτός ο ορισμός είναι εύθραυστος γιατί αυτήν την λειτουργική θέση μπορούν να καταλάβουν δικαιωματικά άλλοι εξίσου ικανοί αν όχι ικανότεροι για να εισάγουν το παιδί στην κοινωνία, στην εθνική παιδεία και στον ανθρώπινο πολιτισμό. Παρακμάζει όλο και περισσότερο επειδή: 1. Εν ονόματι του συμφέροντος του παιδιού η αστική κοινωνία παρεμβαίνει ανάμεσα στο παιδί και τον πατέρα με τους εκπροσώπους του να διασφαλίζουν τα δικαιώματα του παιδιού, τους επαγγελματίες παιδαγωγούς να μεριμνούν για την κοινωνικοποίηση του, τους παιδίατρους να έχουν φάκελο ιατρικού ιστορικού, τους δασκάλους και τις δασκάλες να εκπαιδεύουν το παιδί στα πλαίσια των θεσμών. Με αυτόν τον τρόπο μια γνώση που υποτίθεται ότι έχει αποκτηθεί και κατακτηθεί από εκείνους και από εκείνες που παρεμβαίνουν στο παιδί συνιστά μια γνώμη που αποτελείται από δεδομένα ιατρικά, ψυχο-κοινωνιολογικά, παιδαγωγικά που έχουν ως επίπτωση μια υπολανθάνουσα ηθική, ομολογούμενη ή μη. Αυτή εδώ η γνώση προσδιορίζει ένα έργο ιατρικής,κοινωνικής, βρεφονηπιακής, παιδαγωγικής και νομικής περίθαλψης και συμπαράστασης που δικαιολογεί έρευνες, στατιστικές μελέτες, φακέλους παντός είδους. Το πιο εκπληκτικό παράδειγμα είναι εκείνο των απαιτουμένων προσόντων για την υιοθεσία ενός παιδιού. Αλλά δεν είναι το μοναδικό. Έτσι, το παιδί πρέπει να προστατευθεί από εκείνον τον πατέρα για τον οποίο υπάρχει υποψία , από το σχολείο ή τους γείτονες ότι ασκεί φυσική βία ή κακοποιεί σεξουαλικά το γιο ή την κόρη του. Όλα αυτά για το καλό του παιδιού, που υποτίθεται ότι είναι γνωστό σύμφωνα με όλο και πιο σαφή κριτήρια. Όπως έγραψε μια νομικός: «Από το 1804 και μετά η πατρική ισχύς έτσι όπως την αντιλαμβανόταν ο νόμος μεταλλάχθηκε προοδευτικά από τους πολλαπλούς δικαστικούς ή διοικητικούς ελέγχους που μπορούν να λάβουν χώρα με την εφαρμογή του». Αυτή η αποκτηθείσα γνώμη, που υποτίθεται γνωστή ως προς το καλό του παιδιού, υπερβαίνει το εν λόγω πατέρα και τον υποβιβάζει στην ελάχιστη συμμετοχή του σχετικά με την αρμοδιότητα του σε περιπτώσεις φυσικών,ψυχικών ή κοινωνικών δυσκολιών του παιδιού. Η κατοχική πατρότητα έγινε κοινωνική. Είναι καταμερισμένη, θρυμματισμένη, πολλαπλή και επομένως ανταλλάξιμη. 2 .Αλλά ακόμα περισσότερο σε αυτή τη σχετικοποίηση του πατέρα προστίθεται μια άλλη, πολύ πιο ριζική, που προέρχεται από τη θέση που δίνει στη μητέρα ο αστικός κώδικας. Πράγματι υπάρχει τίποτα το καλύτερο στον κόσμο για το παιδί από την αγάπη μιας μητέρας; Αυτή έχει μια διαίσθηση που προέρχεται συγχρόνως από την καρδιά και από τη φυσική εμπειρία της εγκυμοσύνης του τοκετού και του θηλασμού. Έχει μια γνώση που κανένας άνδρας, ακόμα και ο καλύτερος του κόσμου, δεν θα μπορούσε στ’ αλήθεια να αντικαταστήσει ή να φανταστεί. Γι’ αυτό ενώ ο πατέρας είναι κατ’ εξοχήν αντικαταστάσιμος στον παιδαγωγικό του ρόλο, η μητέρα, αντίθετα δεν είναι και δεν μπορεί να
αντικατασταθεί από τον πατέρα. Ως εκ τούτου λόγω της αυξανόμενης παρέμβασης του κράτους και του αναντικατάστατου ρόλου που αποδίδεται στην μητέρα ως προς το παιδί, διαγράφεται έκτοτε μια δεύτερη παρακμή της πατρότητας. Και ερχόμαστε στην βιολογική πατρότητα: πολύ απλά πατέρας είναι ο γεννήτορας του παιδιού. Κι έτσι θα κλονιστεί ο παλαιός στύλος της πατρότητας και της γενεαλογίας: ο πατέρας είναι εκείνος που υποδεικνύει ο γάμος. Θέλοντας να θεμελιωθεί η πατρότητα πάνω στη βιολογική «αλήθεια», εμφανίζεται περισσότερο από ποτέ άλλοτε η ευθραυστότητα της. Αυτή η προσπάθεια επέτρεψε την παραγωγή ενός νέου δικαιώματος : το δικαίωμα της γυναίκας για το παιδί. Για πολύ καιρό η πατρότητα ήταν επίδοξη: ο πατέρας ήταν ο σύζυγος μιας μητέρας. Μετά το Γαλλικό νόμο της 3/1/1972 η μητέρα παντρεμένη ή όχι έχει έκτοτε την εξουσία να δηλώσει το παιδί με το πατρώνυμο της και να έχει από μόνη της τη γονική εξουσία. Αρκεί να πει ότι εκείνη μόνη της θα το μεγαλώσει και τότε εναπόκειται στον πατέρα να αποδείξει ότι δεν είναι έτσι. Ο νόμος δεν υποστηρίζει πλέον τον άνδρα, που τον εκτιμά ότι είναι γεννήτωρ. Αλλά πολύ περισσότερο με τη βοήθεια του ιατρικού σώματος, οι τεκνοποιήσεις με ιατρική συμπαράσταση επιτρέπουν σε μια γυναίκα να αποκτήσει ένα παιδί χωρίς σεξουαλική συνάντηση με έναν γεννήτορα. Έτσι, με την εξωσωματική γονιμοποίηση με δωρητή σπέρματος, η έννοια της βιολογικής πατρότητας καταντά γελοία. Όσο περισσότερο μια επιστημονική γνώση καθιστά σαφή τη σχέση μεταξύ του σπερματοζωαρίου και του ωαρίου τόσο περισσότερο καθιστά προφανές ως αδύνατο ότι το αληθές της πατρότητας μπορεί να είναι της τάξεως που αποδεικνύει η γνώση αυτή. Πράγματι, μπορεί κανείς να πει ότι είναι γιος ή κόρη ενός σπερματοζωαρίου; Εκεί ανοίγεται ένα χάσμα. Αλλά όσο προχωρεί η γνώση τόσο περισσότερο διευρύνεται αυτό το χάσμα και τότε πλέον είναι κατάχρηση του γλωσσικού κώδικα να μιλά κανείς για βιολογική πατρότητα. Σήμερα η βιολογία εισάγει κάτι εντελώς άλλο: από την ίδια ακριβώς γνώση πάνω στις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ύπαρξη γονιμοποίησης προκύπτει το αδύνατον, ότι η σχέση πατρότητας-θυγατρότητας, πατρότητας υικότητας θα μπορούσε να θεμελιωθεί από την γονιμοποίηση αυτήν καθ’ ευατήν. Στο 2ο μισό του 20ου αιώνα, η καταστροφή των αυταπατών πήρε μια στροφή ιδιαίτερα άγρια, χτυπώντας τις αυταπάτες των εννοιών όσο και τις αυταπάτες της κουλτούρας. Αυτή η καταστροφή μεταβάλει από τα μέσα αυτό που συνδέει την αυθεντία, την εξουσία με την γνώση και βάζει σε κρίση ακόμα και τα θεμέλια της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Η Άννα Άρεντ την ονομάζει κρίση της κουλτούρας και τοποθετεί την αρχή της παρακμής της αυθεντίας που συνδέεται με τη γνώση όταν αρχίζει η διάχυση των γνώσεων που μέχρι στιγμής προοριζόταν για τους μυημένους άρα από τον μεσαίωνα. Πώς να σκεφθούμε σήμερα την πατρική λειτουργία στην καινούργια γενιά η οποία γνώρισε τους πατεράδες που τα πηγαίνουν άσχημα με την αυθεντία; Υπενθυμίζουμε ότι η νομική έννοια της πατρικής δύναμης σβήστηκε από τα κείμενα του Γαλλικού νόμου το 1968 και αντικαταστάθηκε από αυτήν της πατρικής αρχής. Μέσα στη δεκαετία του 1980 η πατρική αρχή δίνει την θέση στην πατρική υπευθυνότητα. Η κρίση της διδασκαλίας αρχίζει περίπου την ίδια χρονική στιγμή. Θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί «ζωή και θάνατος της πατρικής λειτουργίας, μακρά ζωή στην πατρότητα» Κυρίως μέσα από τη νομική ρύθμιση των διαζυγίων η έννοια της πατρικής λειτουργίας μοιάζει να μειώνεται, να ελαττώνεται ή το λιγότερο να κακομεταχειρίζεται, να στραπατσάρεται και να υποκαθίσταται από τις δικαστικές αποφάσεις. Ποιες είναι οι συνέπειες ως εκ τούτου; Αποτυγχάνει να μετασχηματιστεί η λειτουργία του αποχωρισμού της ενόρμησης του θανάτου, έμβλημα της οποίας αποτελεί η πατρική αναφορά στην κουλτούρα του πνεύματος. Αυτή η λειτουργία λοιπόν εγκαταλείπει την παρόρμηση για καταστροφή του εξωτερικού (αυτό-εξαφάνιση) ή του εξωτερικού ( η καταστροφή του άλλου) για να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή των αυταπατών. Τελικά ικανοποιώντας τον θάνατο αυτό το μέρος της ενόρμησης του θανάτου ικανού για μετασχηματισμό, είναι πηγή ατομικής και συλλογικής προόδου. Αρά η ιδέα της πατρικής λειτουργίας είναι ενδιαφέρουσα, βάζει από πριν
5
/ Ιανουάριος 2011
Ο ψυχολόγος απαντά τη σχέση σε δύο στοιχεία μεταβαλλόμενα μαζί: η πατρική αναφορά εξαρτάται από αυτό που την κάνουν πατέρας και παιδί –χωρίς βέβαια να εξαιρούνται της σχέσης αυτή η μητέρα και το ευρύτερο οικογενειακό-κοινωνικό περιβάλλον. ¨Όμως για να γίνει κανείς πατέρας ανάμεσα στους πατεράδες, για να απαρτιώσει την πατρική λειτουργία και να την παραστήσει πρέπει να περάσει από την ταύτιση με τον πατέρα που είναι στο ασυνείδητο του, δηλαδή να γίνει μετασχηματισμός ενός πρωταρχικού εχθρικού συναισθήματος σε ένα θετικό δέσιμο, θετικό δεσμό. Αυτή η διαδικασία αποκαθίσταται συνεχώς «το κοινωνικό συναίσθημα» είναι η έξοδος. Δύσκολο καθήκον στη σημερινή κοινωνία με τις τόσες παρεμβολές και απαιτήσεις της Υπάρχουν δύο διαφορετικές μορφές της πατρικής λειτουργίας οι οποίες διασφαλίζουν την μεταβίβαση, την μετάδοση: η μια συνδέεται με τη γνώση που κατακτά το άγνωστο και η άλλη συνδέεται με την αναγνώριση της ασυμμετρίας των γενεών. Οι γρήγορες αλλαγές της σημερινής κοινωνίας δημιουργούν πατεράδες που είναι εξόριστοι στον κόσμο τους πριν γεράσουν και οι οποίοι πολύ γρήγορα ξεπερνιούνται από τα παιδία τους. Η δύναμη του Οιδιπόδειου συμπλέγματος συναντά μια υποτιμητική πραγματικότητα: η ταύτιση με τον κακομεταχειρισμένο πατέρα και η ταύτιση με τον πατέρα που βλέπει το παιδί γίνεται ακραία τραυματική και το μίσος αποσυνδέεται από την ανάγκη. Γίνεται δυσβάσταχτη η στιγμή που το παιδί βλέπει τον πατέρα του να υποφέρει λόγω της υποτίμησης από έναν άλλο μπροστά στα μάτια του. Άρα η λόγω απαρτίωση της επιθετικής ενόρμησης και η ιδιοποίηση της πατρικής λειτουργίας είναι η μια λειτουργία της άλλης Ιδιαίτερα όσον αφορά την σχέση πατέρα κόρης, μεγαλώνοντας η κόρη πρέπει να αγαπήσει εκτός της οικογένειας της έναν άγνωστο, άρα να αναγνωρίσει την εξάρτηση και τη συμπληρωματικότητα των φύλων και των γενεών. Ο πατέρας αποποιείται από την κτήση της κόρης του (συμβολική παράδοση της νύφης στον γαμπρό από τον πατέρα στην τελετουργία του γάμου) και διευκολύνει την αποδοχή του αγνώστου. Η κόρη πρέπει να χάσει τον παντοδύναμο και στοργικό πατέρα και να ανακαλύψει την πατρική λειτουργία που διαχωρίζει που χωρίζει και που είναι και αυτή άγνωστη, «βγάλτα πέρα, πήγαινε έξω, βρές έναν άλλο άντρα». Πρέπει η γυναίκα να αποποιηθεί το μίσος προς τον πατέρα όσο και το μίσος προς τον άνδρα που την χωρίζει από αυτόν. Πρέπει να ενδοβάλει την επιθετικότητα μέσω της ταύτισης με τον άνδρα και άρα να μπορεί να απαρτιώσει μέσα της την διάρρηξη της ευχαρίστησης (που έχει να κάνει με την φαντασίωση της κόρης ενός παντοδύναμου και υπέροχου πατέρα) Κλείνοντας μπορούμε να αναρωτηθούμε για την τύχη που επιφυλάσσουν για την πατρική λειτουργία οι απαιτήσεις της κοινωνίας όσον αφορά τον ρόλο του πατέρα. Η πραγματικότητα οδηγεί όλο και περισσότερο τον πατέρα μακριά από την λειτουργία του: γίνεται λιγότερο ρυθμιστικός και απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή από μέρους του στις απαιτήσεις –κυρίως οικονομικές- του συγχρόνου τρόπου ζωής.
Ερώτηση: Πριν λίγες ημέρες και μετά από αρκετούς τσακωμούς και εντάσεις προσπάθησα για μία ακόμη φορά να συζητήσω με την σύζυγο μου ώστε να μπορέσουμε (ήλπιζα οριστικά) να αλλάξουμε τον άσχημο τρόπο με τον είχαμε καταλήξει να “επικοινωνούμε”. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι στο παρελθόν δεν προσπαθήσαμε πραγματικά διότι ο καθένας προσπαθούσε με τον δικό του τρόπο χωρίς να το καταλαβαίνει ο άλλος. Της είπα πως είναι καιρός να σταματήσουμε τα «παιδιαρίσματα» και να ασχοληθεί σωστά ο ένας με τον άλλον. Άλλωστε δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Μας ενώνει ένα 3χρονο αγοράκι. Έχουμε ένα κοινό στόχο. Πρέπει να σας πω ότι δυσκολευτήκαμε να κάνουμε αυτό το παιδάκι. Καταφύγαμε σε τρεις εξωσωματικές στο διάστημα 2005 με 2007. Στο διάσημα αυτό η γυναίκα μου παρουσίασε ψυχολογικά προβλήματα και επισκέφθηκε ψυχίατρο τρεις φορές όπου σταμάτησε να πηγαίνει από μόνη της διότι όπως ισχυρίζεται ο γιατρός της είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Όλο αυτό το διάστημα προσπάθησα να είμαι δίπλα της και να την βοηθώ όταν κλαίγοντας μου έλεγε να μην την αφήσω μόνη της στο σπίτι καθώς φοβόταν ότι θα αυτοκτονούσε!!!!!! Δυστυχώς από κάποια στιγμή και μετά άρχισε να λέει ότι εγώ ευθύνομαι για το πρόβλημα της και ότι όλα τα πέρασε μόνη της. Πρέπει να τονίσω ότι η επιρροή που έχει από την αδερφή της και την οικογένεια της είναι ΤΡΟΜΕΡΗ. Όταν της λένε κάτι είναι σαν να την υπνωτίζουν! Δυστυχώς η αδερφή της δεν με θέλει καθόλου και το ίδιο και ο πεθερός μου (στον οποίο έχει απίστευτη αδυναμία, θα έλεγα έχει οιδιπόδειο). Πιστεύω αυτό συμβαίνει επειδή η σύζυγος μου μετακόμισε από την Θεσσαλονίκη (όπου μένουν οι δικοί της) στην Αθήνα για να είμαστε μαζί. Αυτό συνέβη το 1999 αλλά δυστυχώς ποτέ δεν το χώνεψαν. Δυστυχώς τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν λίγο καιρό μετά τον ερχομό του παιδιού, γιατί ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή εγώ ανεχόμουν πολλά πράγματα, σταμάτησα λόγο του παιδιού και της εξήγησα ότι τώρα έχουμε μια μεγάλη υποχρέωση όπότε δεν μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουν οι «τρίτοι» αλλά πρέπει να σκεφτούμε πρώτα την οικογένειά μας. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες αλλά δεν έχει νόημα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι ανένδοτη και θέλει να χωρίσουμε. Μου ζήτησε να φύγω από το σπίτι για να μείνει εκείνη με το παιδί ώστε να μην διαταραχθεί το πρόγραμμα του. Το σπίτι το αγοράσαμε μαζί με δάνειο. Το ξεχρέωσα ήδη πληρώνοντας μόνος μου διότι ποτέ δεν έδινε χρήματα για τα έξοδα του σπιτιού. Το παιδάκι μας πηγαίνει παιδικό σταθμό και από το μεσημέρι και μετά το κρατά σπίτι μας η μητέρα μου μέχρι το απόγευμα. Θέλει να αποκόψει την μητέρα μου και την αδερφή μου από το παιδί. Τώρα άρχισε να του κάνει όλα τα χατίρια (ακόμη και σε πράγματα που δεν πρέπει) ώστε να το προσεταιριστεί. Τα τρία χρόνια ποτέ της δεν ασχολήθηκε με το παιδί. Πάντοτε αργούσε να γυρίσει από την δουλειά. Έλεγε συνέχεια ότι είναι “business woman” και δεν μπορεί να ελαττώσει την δουλειά και τα επαγγελματικά της ταξίδια. Στην αρχή αντιδρούσα αλλά μετά κατάλαβα ότι ήταν ανώφελο και έτσι ανέλαβα και τον ρόλο της μάνας. Επειδή ασχολιόμουν εγώ με την εξυπηρέτηση του παιδιού κατά 90% όλοι έφτασαν να λένε ότι ασχολούμαι υπερβολικά με το παιδί και η σύζυγος μου σε συνεχείς κουβέντες με φίλους έλεγε το πόσο υπερβολικός είμαι με το παιδί. Το παιδάκι ήδη έχει ξεκινήσει να πηγαίνει σε ψυχολόγο!!!! Φοβάμαι μην μου πάρει το παιδί και φύγει για Θεσσαλονίκη. Απάντηση: Το πρώτο θέμα που διαβλέπουμε είναι ότι είτε στην Αθήνα είτε στη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν τα πεθερικά και από τις δύο πλευρές που αναμειγνύονται στο σπίτι, στην οικογένεια ή σας επηρεάζουν για θέματα ζευγαριού. Είναι δεδομένη η αγάπη σας προς το παιδί, η αφοσίωση σας και οι γονεικές σας ικανότητες. Η ενασχόληση της μητέρας με τα επαγγελματικά σίγουρα την απέσπασαν από το παιδί και την οικογένεια και σας έφεραν περισσότερο εσάς κοντά στο παιδί. Συνεχίστε έτσι. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
6
/ Ιανουάριος 2011
Σχετικά Βιβλία
!
BOYS OF FEW WORDS: RAISING OUR SONS TO COMMUNICATE AND CONNECT Adam J. Cox
When parents feel separated from their sons by a curtain of silence or a wall of resistance, they’re right to be concerned. Boys of few words--the ones who limit their expression to a timid shrug or an indifferent grunt--need our help. Whether the problem is rooted in
WHEN I MISS YOU Cornelia Maude Spelman
!
Young children often experience anxiety when they are separated from their mothers or fathers. This newest title in «The Way I Feel» series features a young guinea pig who expresses her distress when her mother and father go away. «Missing you is a heavy, achy feeling. I don’t like missing you. I want you right now!» Eventually the little guinea pig realizes that sometimes she and her parents can’t be together. When that happens, she knows that others can help. «They can snuggle with me or we can play. It helps me to be warm and close to someone. They remind me that you’ll be back.»
JOINT CUSTODY WITH A JERK Julie A. Ross, M.A. and Judy Corcoran
!
Parenting is difficult enough in a family where the two parents love and respect each other. In divorce, where the respect has diminished and the love has often turned into intense dislike, co-parenting cane drive on or both parents to the brink of insanity.Joint Custody with a Jerk offers many proven communication techniques that will help you deal with your difficult ex-husband or ex-wife by describing examples of common problems and teaching you to examine your role in these sticky situations. These strategies for effective mediation are easy to apply, down-to-earth, and innovative.
Το Διοικητικό Συµβούλιο σας εύχεται καλή χρονιά, µε ευτυχία και πολλές επιτυχίες, µαζί µε τα παιδιά σας. Νίκος Σπιτάλας-Πρόεδρος, καθηγητής. Γιώργος Κύρου-Αντι-Πρόεδρος, καθηγητής Πανεπιστημίου. Γιώργος Μουμουζιάς-Ταμίας, Επιθεωρητής εργασίας. Φανή Καμπούρη-Γ. Γραμματέας, κοινωνική λειτουργός. Ευάγγελος Γκούβερης-μέλος, λειτουργός κοιν. εργασίας. Διονυσία Τριπολίτου-μέλος, οικογενειακή σύμβουλος. Αναστασία Γεράκη-μέλος, δικηγόρος
7
/ Ιανουάριος 2011
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΕ ΠΑΤΕΡΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΩΝ 13 & 17 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΜΗΤΕΡΑ 65 ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΚΑΘΕΝΑ Απόφαση 635/4-6-2007 του Μονομελούς Πρωτοδικείου (διαδικασία διατροφών) Ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου εκκρεμούν οι από 15-11-2005 αρ. κατάθ. Δικογρ. 2954/2005 αγωγή της Ι…..…Σ….. και η από 25-1-2006 (αρ. κατάθ. Δικογρ. 230/2006) αγωγή του Ι…….… Σ……….., που πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικαστούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και ως υπαγόμενες στην ίδια ειδική διαδικασία και αρμοδιότητα του παρόντος Δικαστηρίου, διότι έτσι διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρο 246 ΚΠολΔ). Α) Η ενάγουσα με την από 15-11-2005 αγωγή της ζητεί να της ανατεθεί αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων της Δ….. και Σ……., που απέκτησε με τον εναγόμενο σύζυγό της, διότι η έγγαμη σχέση και συμβίωσή τους έχει διακοπεί και διότι αυτή, ως μητέρα, είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για την επιμέλειά τους. Ζητεί, επίσης, να καταδικαστεί ο εναγόμενος στα δικαστικά τους έξοδα. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αγωγή παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666 επ. και 681Β του ΚΠολΔ και είναι νόμιμη και έχει τη δυνατότητα να καλύπτει επαρκώς τις οικονομικές ανάγκες των τέκνων του για την διατροφή, συντήρηση και την εκπαίδευσή τους. Αντίθετα, η εναγομένη – ενάγουσα μητέρα, η οποία και αυτή βέβαια υπεραγαπά τα ανήλικα τέκνα της και ενδιαφέρεται γι’ αυτά, λόγω της εξαρτημένης εργασίας της με υποχρεωτικό ωράριο, όπως εκτέθηκε παραπάνω 9.00 π.μ. έως 17.00 μ.μ. και αν υπολογιστεί και ο χρόνος των διαδρομών και προετοιμασίας της, δεν μπορεί να ασχοληθεί με τις καθημερινές ανάγκες των παιδιών της, ούτε να έχει την οικονομική επάρκεια, όπως θα εκτεθεί κατωτέρω, για να καλύπτει τις οικονομικές ανάγκες τους. Κατά συνέπεια, και με αποκλειστικό γνώμονα το πραγματικό συμφέρον των ανηλίκων, πρέπει η επιμέλεια του προσώπου τους να ανατεθεί αποκλειστικά στον ενάγοντα πατέρα τους, που κρίνεται περισσότερο κατάλληλος και ικανός γονέας να ανταποκριθεί στα σχετικά του καθήκοντα. Η άποψη ότι ο πατέρας είναι λιγότερο κατάλληλος και ικανός από την μητέρα ως προς την άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων είναι σαφώς ξεπερασμένη και χάνει συνεχώς έδαφος, υπό τα νέα δεδομένα της κοινωνίας μας και εν όψει της πλήρους ισοπολιτείας της γυναίκας και του άνδρα, από την οποία απορρέουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εξάλλου, στην συγκεκριμένη περίπτωση τα τέκνα αυτά, λόγω της ηλικίας τους, 17 και 13 ετών, αντίστοιχα, δεν πρόκειται να στερηθούν την αναντικατάστατη
μητρική φροντίδα που είναι αναγκαία για παιδιά μικρής και νηπιακής ηλικίας. Επίσης, τα εν λόγω ανήλικα τέκνα των διαδίκων δεν πρόκειται να στερηθούν την συχνή επικοινωνία με τη μητέρα τους, αφού αυτά διαμένουν πολύ κοντά της, και ο ενάγων πατέρας τους, αναλογιζόμενος το συμφέρον τους για το λόγο αυτό μίσθωσε κατοικία πλησίον της κατοικίας της εν διαστάσει συζύγου του. Επομένως, η από 15-11-2005 αγωγή της ενάγουσας μητέρας, με την οποία ζητεί να ανατεθεί σ’ αυτήν αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων, πρέπει να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, και να συμψηφιστούν, στο σύνολό τους, τα δικαστικά έξοδα, λόγω της σχέσης των διαδίκων ως συζύγων (άρθρο 179 εδ. α΄ του ΚΠολΔ, όπως αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του). Στη συνέχεια, αποδείχθηκε ότι τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων Δ…. και Σ……., ηλικίας 17 και 13 ετών αντίστοιχα, είναι μαθητές και διαμένουν μαζί με τον ενάγοντα πατέρα τους στην προαναφερόμενη απ’ αυτόν κατοικία. Η Δ…. φοιτά σε ιδιωτικό Σχολείο, στο Μαρούσι Αττικής «…………….», κατά την σχολική περίοδο 2005 – 2006 στην Γ΄ λυκείου, και ήδη έχει αποφοιτήσει (βλ. προσκομιζόμενο Απολυτήριο Ενιαίου Λυκείου), ενώ ο Σ……. φοιτά στο Δημόσιο Σχολείο Άνοιξης Αττικής. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα μουσικής στο Ωδείο «Π………», και μαθήματα ποδοσφαίρου στο σωματείο «Ε…. Π………..», και τα δίδακτρα ανέρχονται σε 150 ευρώ συνολικά για εννέα (9) μήνες (βλ. προσκομιζόμενες αποδείξεις). Για τη Δ…. δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων κατέβαλε κάποιο ποσό για δίδακτρα στο παραπάνω Ιδιωτικό Σχολείο, αφού δεν προσκόμισε σχετικές αποδείξεις. Εκτός, όμως, από τις ανωτέρω δαπάνες για την εκπαίδευση των ανηλίκων απαιτούνται και οι συνήθεις εκείνες δαπάνες για την διατροφή, ένδυση, υπόδυση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγαση και ψυχαγωγία τους, που είναι ανάλογες με αυτές των παιδιών της ηλικίας τους. Τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων στερούνται εισοδημάτων από δικά τους περιουσιακά στοιχεία, και λόγω της ανηλικότητάς τους δεν μπορούν να εργαστούν. Έτσι, αδυνατούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους. Κατά συνέπεια, και σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1320 παρ. 1, 1485, 1486, 1489 παρ. 2 και 1493 του Α.Κ., όπως ισχύουν μετά τον Ν. 1329/1983, έχουν διατροφική αξίωση έναντι αμφοτέρων των υποχρέων γονέων τους, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός. …………… Για τους λόγους αυτούς Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων
Συνεκδικάζει τις από 15-11-2005 και 25-12006 αγωγές των διαδίκων. Απορρίπτει την από 15-11-2005 αγωγή της ενάγουσας. Συμψηφίζει στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων. Δέχεται εν μέρει την από 26-1-2006 αγωγή του ενάγοντος. Αναθέτει αποκλειστικά στον παραπάνω ενάγοντα πατέρα, την άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων Δάφνης και Στεφάνου. Υποχρεώνει την εναγομένη να προκαταβάλει στις πρώτες πέντε (5) ημέρες κάθε μήνα στον ενάγοντα, στον οποίο ανατέθηκε η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους, και για λογαριασμό αυτών, διατροφή ύψους εκατό (100) ευρώ για την Δ…., για το χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ενηλικίωσή της (4-3-2007) και για τον Σ…… Εξήντα Πέντε (65) ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής και με τον νόμιμο τόκο για αμφότερα τα ανήλικα, από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση. Κηρύσσει την απόφαση ως προς την προηγούμενη καταψηφιστική της διάταξη προσωρινά εκτελεστή. Συμψηφίζει στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων. Κρίθηκε, κ.τ.λ. Ο Δικαστής Στέφανος Στεφανόπουλος Πρόεδρος Πρωτοδικών
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: “ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ”
Κάθε Σάββατο, ώρα 15:00, με το Νίκο Σπιτάλα. Μεταδίδεται μέσω Internet απ’ ευθείας από το Δραμινό κανάλι. Ερωτήσεις και συμμετοχή στο τηλέφωνο: 25210 46901 και e-mail: goneas2010@gmail.com. link: httpwww.justin.tvdramino#r=WZEd55g~
8
/ Ιανουάριος 2011
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ
Αναλυτικότερα. 1. Γονική μέριμνα παιδιών γεννημένων σε γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης των γονέων, στην περίπτωση ανώμαλης εξέλιξης της έννομης σχέσης των τελευταίων Με το άρ.1510 ΑΚ εισήχθη, κατά την καθοριστικής σημασίας αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου που πραγματοποιήθηκε το 1983, ο κανόνας της κοινής, και από τους δύο γονείς, άσκησης της γονικής μέριμνας, ο οποίος εξειδικεύοντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας των φύλων στον χώρο του οικογενειακού δικαίου, έθεσε τέρμα στην πατρική εξουσία, που ίσχυε ως τότε (προϊσχύσαν άρ.1500 ΑΚ). Έτσι, έπαυσε πλέον η απόλυτη εξουσία του ενός μόνο γονέα επί του τέκνου και αντικαταστάθηκε από τη διασφάλιση της κοινής φροντίδας από τους δύο γονείς, η οποία -κατά κοινή ομολογίαπροφανώς συμφέρει περισσότερο στο παιδί . Ο πρόσφατος νόμος 3719/08, με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις για την Οικογένεια, το Παιδί, την Κοινωνία και άλλες διατάξεις», διασφαλίζει τον ίδιο βαθμό κατοχύρωσης του δικαιώματος και για τα παιδιά που γεννήθηκαν από γονείς που υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ τους, δεδομένου ότι για τη γονική μέριμνα αυτών ρητά
ορίζει ότι ‘ανήκει στους δύο γονείς και ασκείται από κοινού’, και κατά τα λοιπά παραπέμπει στις διατάξεις του ΑΚ για τη γονική μέριμνα τέκνων γεννημένων σε γάμο (άρ.10 παρ.1). Ωστόσο, ο κανόνας αυτός ισχύει όσο διαρκεί αδιάσπαστος ο έγγαμος βίος των συζύγων-γονέων ή η κατοχυρωμένη με το πιο πάνω σύμφωνο συμβίωση των γονέων, διότι σε περίπτωση διαζυγίου ή διακοπής της συμβίωσης και ακύρωσης του γάμου, όπως και σε περίπτωση λύσης του συμφώνου (άρ.10 παρ.2 ν.3719/08), ο νόμος προβλέπει ότι για την άσκηση της γονικής μέριμνας αποφασίζει το δικαστήριο (άρ.1513 & 1514 ΑΚ). Οι επιλογές του Δικαστή δε στις περιπτώσεις αυτές είναι οι ακόλουθες : α) να αναθέσει τη γονική μέριμνα -στο σύνολό της- στον ένα γονέα, β) να την αναθέσει στους δύο γονείς από κοινού, μόνο εφόσον συμφωνούν και έχουν ορίσει τον τόπο διαμονής του τέκνου και γ) να αποφασίσει διαφορετικά, ιδίως να κατανείμει την άσκησή της μεταξύ των γονέων ή να την αναθέσει σε τρίτον. Επομένως, με το ισχύον δίκαιο, η διατήρηση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας στις περιπτώσεις ανώμαλης εξέλιξης της έγγαμης συμβίωσης, αλλά και της συμβίωσης, για
την οποία έχει καταρτιστεί σύμφωνο με τις προβλέψεις του νόμου, όχι απλώς δεν αποτελεί τον κανόνα, αλλά είναι μία μόνο από τις επιλογές του δικαστή, που επιπροσθέτως τελεί υπό την προϋπόθεση της σχετικής συμφωνίας των συζύγων/ γονέων που συμβιώνουν. Η συμφωνία μάλιστα αυτή δεν είναι δεσμευτική για το δικαστήριο , το οποίο μπορεί να αποφασίσει διαφορετικά -έχοντας ως γνώμονα το συμφέρον του τέκνου (άρ.1511 παρ.2 ΑΚ). Βέβαια, στη θεωρία κρατεί η άποψη ότι δεν απαιτείται η προσφυγή στο δικαστήριο για τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας μετά το διαζύγιο ή τη διάσταση , οπότε, ελλείψει αυτής, ο κανόνας της κοινής άσκησης, που υφίσταται και κατά τη διάρκεια του γάμου παραμένει σε ισχύ. Παρά ταύτα, στην πράξη, όπως όλοι γνωρίζουμε, στη συντριπτική πλειοψηφία των διαζυγίων, κατανέμεται μεταξύ των γονέων η άσκηση των επιμέρους λειτουργιών της γονικής μέριμνας, που είναι η επιμέλεια, η διοίκηση της περιουσίας και η εκπροσώπηση του τέκνου (άρ.1510 ΑΚ), δηλαδή εφαρμόζεται η λειτουργική κατανομή της γονικής μέριμνας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ
γεγονότα Από την κοπή της πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας στη ΧΑΝΘ. Στις φώτο διακρίνονται οι: Λευθέρης Αυφαντής, Πόλυ Σερεμέτη, Γιώργος Παπαδόπουλος, Εφη Δολαπτσή, Ολυμπία Δάτση, Κώστας Ροίδης, Νίκος Σπιτάλας, κτλ