ZOOM nr 29 2020

Nr 29 - luty 2020 ISSN 2451-0408

OKO NA KULTURĘ

MAGAZYN SOKOŁOWSKIEJ KULTURY wydawnictwo bezpłatne

REDAKTOR NACZELNY Marcin Celiński REDAKTOR PROWADZĄCY Katarzyna Hardej TEKSTY Joanna Błońska, Marcin Celiński, Grzegorz Gil, Katarzyna Hardej, Bożena Kaczmarek, Ola Kąkol, Paweł Kryszczuk, Anna Kuryłek, Paweł Pernat KOREKTA Katarzyna Hardej SKŁAD I GRAFIKA Szymon Grochowski, Katarzyna Hardej ZDJĘCIA Paweł Cichocki, Szymon Grochowski, Ola Kąkol, Paweł Kryszczuk, Janusz Mazurek, Aleksandra Rosłan

OKŁADKA Ekostojak: LUBELSKA NOC Autorki: Ewa Andrzejuk, Marlena Woźniak Studentki kierunku ARCHITEKTURA KRAJOBRAZU KUL Praca wykonana pod kierunkiem Pawła Adamca, na drugą edycję „Weekendu z florystyką – plant upcycling”

Fotografia: Paweł Adamiec DRUK Efekt Studio WYDAWCA Sokołowski Ośrodek Kultury ul. Wolności 27 08-300 Sokołów Podlaski tel/fax: 25 787 24 38 sekretariat@sokolowskakultura.pl www.sokolowskakultura.pl facebook.com/sokolowski.osrodek.kultury facebook.com/sokol.kino

2

ZOOM 29 - LUTY 2020

3

na dzień dobry Zima w tym roku irytuje bardziej niż zwykle!

Na ogół nie zwycięża w rankingu popularności, a niezbyt szerokie grono jej fanów wypełniają przeważnie tylko dzieci i amatorzy jednolub dwuśladowego szusowania. W dodatku entuzjazm zwolenników jest dość krótkotrwały, ograniczony raczej do kilku dni feryjnourlopowego szaleństwa. Dlaczego więc i tym razem postanowiła pokazać się od swej najbrzydszej strony? Zamiast zabiegać o głosy, dlaczego znów schowała białą suknię i uparła się na tę szaroburą? Dlaczego postanowiła zniechęcić do siebie jeszcze bardziej? Przecież ta jej postawa wprowadza sporo zamieszania.

Zieloni mieszkańcy ogródków nie bardzo wiedzą czy już mają się budzić, czy też jest jeszcze czas na głęboki sen. Tu i ówdzie (w moim zakwitł niedawno nagietek!) podnoszą jedno kolorowe oko pytając: co się dzieje?

Są tacy, którzy twierdzą, iż znają odpowiedź.

Mówią, że wszyscy jesteśmy temu winni.

Zapewne mają rację. Należy bić się w piersi oraz poważniej i ostrożniej traktować to, co otrzymaliśmy w jakże kruchym dziedzictwie!

Jednak nie o tym chcę dziś Państwu napisać…

Widok dookoła rzeczywiście jest dość przygnębiający: w górze szare niebo, a niżej bure, nagie drzewa i szarobure drogi, po których jeżdżą zachlapane samochody. Opatuleni ludzie śpieszą się i nie bardzo mają ochotę na uliczne pogawędki. Łatwo w tej atmosferze popaść w zniechęcenie, marazm i zły nastrój. Taki stan szybko prowadzi do smutku, który jest chorobą ducha, a chory duch także i ciała nie utrzyma w zdrowiu. Na takie „pole działania” czekają wszelkie wirusy, bakterie i wszyscy inni niepożądani goście.

Trzeba zatem uważać, by nie ulec szaroburemu zagrożeniu…

I właśnie tu z pomocą przychodzi kultura! Cóż to za lekarstwo? Otóż jedno z najbardziej skutecznych! Szczególnie w kwestii profilaktyki, czyli zapobiegania.

Od zawsze jest wiadomym, że ruch sprzyja zdrowiu, a zbyt długie siedzenie w domu, oprócz otyłości, prowadzi do wielu innych niedobrych sytuacji. Dlatego każde, nawet najkrótsze wyjście na zewnątrz jest cenne. A jeśli owo „wyjście” połączymy z czymś co „nakarmi” nam ducha, to wartość będzie zwielokrotniona.

Już dawno temu potwierdzono, że obszary, które nazywamy ludzkim wnętrzem (w sensie niedosłownym), duchem lub duszą (choć to nie są tożsame określenia), są niezwykle wrażliwe na piękno i dobro. Nasza dusza jest estetą i etykiem! Tak została stworzona – jako odbicie Tego, który jest źródłem wszelkiego piękna i dobra. Zatem codzienne obcowanie wśród tych dwóch wartości karmi i buduje nasze wnętrze i czyni je silniejszym.

Gdzie zatem szukać zbawiennego leku? – Znów powtórzę: w kulturze!

4

ZOOM 29 - LUTY 2020

Kultura jest zbiorowym wytworem myśli i czynu człowieka. Z definicji niesie w sobie czynnik wspólnoty – ludzkiej, narodowej, regionalnej, lokalnej, rodzinnej. Kultury nie tworzy się pojedynczo, a wespół z innymi. Samemu można stworzyć dzieło sztuki, lecz ono (samo w sobie) nie jest jeszcze kulturą, choć może być jej przejawem. A zatem kultura wymaga wspólnego działania i wzajemnego oddziaływania, interakcji. Człowiek jest istotą stworzoną do życia we wspólnocie! Zatem rodzi się wezwanie: nie zamykajmy się w pokojach (przed komputerem lub telewizorem), lecz wyjdźmy do salonu lub kuchni, by żyć wspólnie z rodziną; wychodźmy z naszych domów, by spotkać się i działać z innymi. Niech nie zatrzymują nas problemy i obowiązki, niech nie zatrzymują nas niemożności! Pamiętajmy o zasadzie: chcieć – to móc! To ten, który nie chce, szuka powodów. Natomiast ten, który chce, szuka sposobów…

- uzdrawiające sesje wspólnego śpiewania z naszymi uroczymi zespołami wokalnymi lub malowania wśród członków grupy plastycznej (och, ileż te sekcje dają ożywczej radości!); - no i na koniec: obowiązkowy wieczór taneczny naszego klubu seniora – tej leczniczej formy nawet nie muszę opisywać, znacie ją Państwo bardzo dobrze!

W każdym przypadku i przy każdej okazji należy zastosować jeszcze jeden element, który jest absolutnie pierwszorzędny i niezbędny, bowiem to katalizator uwalniający zbawienną energię. Oczywiście jest nim uśmiech! Uśmiech, który nie tylko poszerza usta, mruży oczy i który widać na zewnątrz, bo jest skierowany do innych. Chodzi także (a raczej przede wszystkim!) o uśmiech, który jest skierowany do samego siebie, do swego wnętrza; o uśmiech, który rozjaśnia twarz od środka, który ujmuje lat i nadaje krokom sprężystość; o uśmiech, który roznieca nasz wewnętrzny ogień.

Zatem, by móc skorzystać z owoców kultury, trzeba „wstać z kanapy” i wyjść do innych!

Zapraszam, by to wyjście jak najczęściej było skierowane do Sokołowskiego Ośrodka Kultury.

Zabawię się w lekarza. Oto recepta, którą wystawiam każdemu na poprawienie lub utrzymanie dobrego samopoczucia, niezależnie od wieku i stanu zdrowia: - godzina spędzona w Galerii DOM, bez pośpiechu i zerkania na zegarek, bez napięcia i chęci szybkiego zrozumienia, a za to z głębokim oddechem i próbą „wniknięcia” w przestrzenie ukazane przez twórcę danego obrazu; - koncertowe popołudnie wypełnione dobrą muzyką – to zupełnie inny rodzaj doznań, niż słuchanie dźwięków w domu (nawet na najlepszym sprzęcie dla audiofilów), bowiem spotkanie z artystami na żywo niesie ze sobą dodatkową energię, której nie da się przenieść na płytę lub spakować w pliku muzycznym; - powyższy punkt można wymieniać na półtorej godziny spektaklu teatralnego, by dać się porwać jakiejś niecodziennej historii toczącej się na scenie, by się pośmiać lub otrzeć łzę, by „pooddychać” atmosferą sztuki; - wieczór przy dużym ekranie Kina „Sokół”, a najlepiej – podczas spotkania Dyskusyjnego Klubu Filmowego wypełnionego nie tyle chęcią obejrzenia, co zrozumienia dzieła, które w przeciwieństwie do większości seriali, nie składa się ze scen wypełnionych ruchem i dialogami bez treści, lecz niesie w sobie niezwykle istotne przesłanie, które wzrusza nie na chwilę, lecz porusza do głębi.

Jestem przekonany, że realizacja tej prostej recepty przyniesie Państwu w tym roku nie tylko radość i satysfakcję, lecz także fizyczne zdrowie i odporność na wiele chorób.

Ta terapia nie boli i nie jest zbyt droga, nie wymaga nadmiernego wysiłku i nie ma żadnych negatywnych skutków ubocznych. Kultura naprawdę uzdrawia ducha, a zdrowy duch wzmacnia ciało. Zatem korzystajmy!

Jak zwykle, postaramy się, by Sokołowski Ośrodek Kultury dostarczył wszystkim wielu dobrych okazji do realizacji kulturalnej terapii. Na cały ten rok przygotowaliśmy dla Państwa grubo ponad setkę naprawdę wyjątkowych wydarzeń artystycznych (w tym imprezy, których do tej pory nie było w naszym mieście!) oraz niezliczoną liczbę godzin edukacji prowadzonej w SOKu. A do tego: kino, wycieczki, dziesiątki audycji radiowych oraz wiele innych propozycji, które na pewno sprawią Wam radość. Każdy, kto zechce, będzie mógł wybierać, przebierać i odnajdywać w tej szerokiej ofercie to, co sercu najbliższe.

Na koniec znów powtórzę: KORZYSTAJMY! Marcin Celiński

Dla starszych, którym kulturalna terapia jest szczególnie potrzebna, zalecam jeszcze: - edukacyjne popołudnie spędzone na Sokołowskim Uniwersytecie Trzeciego Wieku, gdzie nie tylko można zdobyć ciekawą wiedzę, lecz nierzadko można „podróżować” po odległych krainach lub „zanurzać” w fascynujące głębiny sztuki;

*** PS. Przerwa w wydawaniu ZOOMu spowodowana była m.in. koniecznością koncentracji naszych sił i środków na utworzenie „Stacji Sokołów”, czyli miejsca związanego z dziedzictwem naszego miasta i całego Wielkiego Gościńca Litewskiego. Udało się! Zapraszam wszystkich do odwiedzania wystawy muzealnej. Niebawem ruszy Informacja Turystyczno-Kulturalna, a chwilę później – regionalna restauracja, która (jesteśmy o tym przekonani) stanie się jednym z najbardziej ulubionych miejsc sokołowian i gości.

5

ZOOM 29 - LUTY 2020

04

17:00

Dancing karnawałowy seniorów

w lutym

Serdecznie zapraszamy członków Klubu Seniora „Jutrzenka”, słuchaczy Sokołowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz wszystkich chętnych na Dancing karnawałowy seniorów, który odbędzie się w Sali Weselnej „Gracja” (ul. Fabryczna 24).

Zapisy i opłaty do 29 stycznia w punkcie informacji SOK: - 45 zł / członkowie Klubu Seniora „Jutrzenka” - 55 zł / pozostali chętni miejsce: Sala Weselna „Gracja”

06

19:00

Dyskusyjny Klub Filmowy DKF Zbyszek zaprasza na szeroko komentowany, najlepszy debiut fabularny ostatniego Berlinale w reżyserii Niemki Nory Fingscheidt pt. „Błąd systemu”.

Film jest chwytającą za serce opowieścią o desperackiej potrzebie uwagi, miłości i czułości. Więcej na str. 30. miejsce: Kino Sokół, bilety: 12 zł, karnety (2 filmy): 27 zł

10

18:00

Wernisaż wystawy „Między płótnem a papierem” W dniach 10 lutego – 29 marca w Galerii Dom można będzie obejrzeć wystawę malarstwa i rysunku Zdzisławy Ludwiniak pt. „Między płótnem a papierem”.

Dr hab. Zdzisława Ludwiniak jest profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Ukończyła Wydział Grafiki ASP w Warszawie, studiowała malarstwo w pracowni prof. Teresy Pągowskiej. Przez wiele lat była asystentem w pracowni malarstwa prof. Grzegorza Pabla. Od momentu otrzymania dyplomu uczelni, związana jest z nią pracą dydaktyczną. Obecnie prowadzi pracownię malarstwa i rysunku dla studentów lat młodszych na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP, a także studentów Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania pod auspicjami PAN na kierunku Grafika multimedia. Prezentowała swoje obrazy i rysunki na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i poza jego granicami. Jest laureatką XI Międzynarodowego Biennale Rysunku w Cleveland w Anglii. W swojej pracy artystycznej odnosi się zawsze do natury. miejsce: Galeria „Dom”, wstęp wolny

6

ZOOM 29 - LUTY 2020

05

19:00

Marek Piekarczyk akustycznie Legendarny wokalista zespołu TSA Marek Piekarczyk wystąpi wraz z pięcioosobowym zespołem w Sokołowskim Ośrodku Kultury!

W roku 2009 wydał swój solowy album studyjny, zatytułowany „Źródło”. 24 marca 2018 zagrał ostatni koncert z zespołem TSA, a w czerwcu tego samego roku wraz z Tadeuszem Apryjasem i Jackiem Borowieckim dał koncert akustyczny w Warszawie, gdzie wybrzmiały utwory ze wspomnianego albumu solowego.

Marek Piekarczyk to legenda polskiej sceny muzycznej, jeden z najważniejszych rockowych głosów naszych czasów. Charyzmatyczna osobowość, charakterystyczny wokal i ogromny talent – za to pokochały go miliony fanów polskiego rocka. Od lat 80. związany z kultowym zespołem TSA, którego wokalistą był do 2018 roku.

Na sokołowskiej scenie Markowi Piekarczykowi towarzyszyć będą instrumentaliści: > Tadeusz Apryjas / gitary i śpiew > Jacek Borowiecki / cajon > Jacek Bielecki / wiolonczela, kontrabas > Karolina Stasiowska / altówka > Aleksandra Drwięga / skrzypce

I choć to estrada od zawsze była główną miłością artysty, w swojej karierze miewał także romanse z teatrem (główna rola w rock-operze „Jesus Christ Superstar”), telewizją (trener muzycznego show „The Voice of Poland” i „The Voice of Poland Senior”) oraz radiem (współprowadzący audycji „Buntownik z Wyboru” w radio RMF FM). Od lat Piekarczyk bierze również czynny udział w wielu projektach artystycznych i charytatywnych, w ramach których nagrywa i koncertuje.

Bilety w sprzedaży w punkcie informacji SOK: 60 zł – parter 45 zł – zniżka dla uczniów/studentów z aktualną legitymacją 40 zł – balkon miejsce: sala widowiskowa SOK

7

ZOOM 29 - LUTY 2020

10-14 13 Zima z SOKiem

Sokołowski Uniwersytet Trzeciego Wieku

Animatorzy Sokołowskiego Ośrodka Kultury zapraszają na zajęcia skierowane do dzieci spędzających ferie w mieście. Zajęcia w ramach „Zimy z SOKiem” są podzielone na bloki tematyczne i grupy wiekowe. Przed zapisaniem dziecka należy zapoznać się z regulaminem Ferii z SOKiem, który jest dostępny na stronie sokolowskakultura.pl Szczegółowy grafik zajęć na plakacie oraz na stronie SOK.

15

17:00

Gościem SUTW będzie Marta Sztokfisz, dziennikarka i pisarka, autorka książek m.in. o Marku Grechucie i Jerzym Hoffmanie oraz cyklu scenariuszy filmów dokumentalnych. Podczas wykładu pisarka opowie o swojej najnowszej książce pt. „Pani od obiadów. Lucyna Ćwierczakiewiczowa. Historia życia”.

Poznajcie polską Julię Child! Lucyna Ćwierczakiewiczowa trzęsła warszawską socjetą końca XIX wieku. Bywała na salonach, nadawała ton dyskusjom i balom. Żadna inna kobieta w Królestwie Polskim nie odniosła takiego sukcesu jak ona.

19:00

miejsce: Galeria „Dom”, wstęp wolny dla słuchaczy SUTW

Maraton walentynkowy w Kinie Sokół

19

19:00

Zapraszamy na kolejny filmowy Maraton Walentynkowy, czyli wieczór dla zakochanych oraz dla tych, którzy to święto lubią spędzać w gronie przyjaciół.

Uwaga! Maraton przeznaczony dla widzów powyżej lat 18!

Dyskusyjny Klub Filmowy

W programie: - dwa filmy: „365 dni” i „Poznajmy się jeszcze raz” - barek z przekąskami i napojami - konkursy filmowe z atrakcyjnymi nagrodami

Kolejna filmowa propozycja sokołowskiego DKFu to pierwszy niejapońskojęzyczny film Hirokazu Koreedy, twórcy nagrodzonych Złotą Palmą „Złodziejaszków”. W rolach głównych Catherine Denevue, Juliette Binoche oraz Ethana Hawke. To będzie jedyny w Sokołowie pokaz tego filmu, w dodatku przedpremierowy! Więcej informacji na str. 30.

miejsce: Kino Sokół, bilety: przedsprzedaż – 55 zł, w dniu maratonu – 65 zł

25

17:00

Spotkanie ostatkowe seniorów

miejsce: Kino Sokół, bilety: 12 zł, karnety (3 filmy): 27 zł

27

17:00

Sokołowski Uniwersytet Trzeciego Wieku

Po tanecznym wieczorku karnawałowym przyjdzie czas na Spotkanie ostatkowe seniorów!

Członków Klubu Seniora „Jutrzenka”, słuchaczy Sokołowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz wszystkich chętnych zapraszamy na wspaniałą zabawę w pięknej Sali Weselnej „Gracja”.

Kolejny wykład SUTW będzie zarazem koncertem fortepianowym i odbędzie się pod hasłem „Pisane kobiecą ręką.

Kompozytorki polskie doby romantyzmu”. O trzech wybitnych polskich kompozytorkach: Marii Szymanowskiej, Tekli Bądarzewskiej i Irenie Wieniawskiej opowie dr hab. UMFC Joanna Maklakiewicz. Podczas wykładu usłyszymy również utwory kompozytorek zagrane na fortepianie przez naszego gościa.

miejsce: Sala Weselna „Gracja”, wstęp: 45 / 55 zł.

miejsce: Galeria „Dom”, wstęp wolny dla słuchaczy SUTW

8

ZOOM 29 - LUTY 2020

9

ZOOM 29 - LUTY 2020

Pora na kulturę Maraton walentynkowy w Kinie Sokół – 15 lutego bilety: 45 zł (przedsprzedaż), 55 zł (w dniu maratonu) Spektakl „Zdradziłeś mnie, kotku” – 11 marca bilety: 70 zł (parter), 65 zł (balkon) Koncert Voci Cantati „Ach, ten Broadway” – 18 marca bilety: 30 zł Powyższe bilety polecają się jako prezent walentynkowy, z okazji Dnia Kobiet oraz na inne okazje! W formie oryginalnego bonu podarunkowego możecie również kupić bilet lub karnet do Kina „Sokół”.

punkt informacji SOK

kasa Kina Sokół

czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 11:00 – 18:00

czynna od czwartku do niedzieli w godzinach 14:00 – 20:00

Sokołowska Kultura w Katolickim Radio Podlasie Kultura na fali sobota 11:30-15:00 Na scenie i estradzie każda pierwsza sobota miesiąca 21:40-23:00

Sokołowska Kultura w Radio Dla Ciebie Plan na weekend piątek 14:10-15:00

10

ZOOM 29 - LUTY 2020

Konkursy i festiwale 43. Konkurs Recytatorski „Warszawska Syrenka” Już po raz 43. młodzi recytatorzy z całego województwa mazowieckiego spróbują swoich sił w konkursie „Warszawska Syrenka”, którego głównym organizatorem jest Mazowiecki Instytut Kultury. Jest to konkurs pobudzający wrażliwość na piękno poezji i odkrywający młode talenty recytatorskie.

Do udziału w eliminacjach powiatowych „Warszawskiej Syrenki”, które odbędą się 1 kwietnia 2020 r. w Sokołowskim Ośrodku Kultury, zapraszamy uczniów szkół podstawowych z powiatu sokołowskiego. Dzieci wystąpią w trzech kategoriach wiekowych: klasy 0-III, klasy IV-VI oraz klasy VII-VIII i przejdą przez kilka szczebli eliminacji – eliminacje szkolne, gminne, powiatowe i finałowe.

Karty zgłoszenia (do pobrania wraz z regulaminem na stronie sokolowskakultura.pl w zakładce Projekty) należy przesłać na adres SOK do 20 marca br.

2. Festiwal Teatrów Amatorskich „Szpulka” Znamy już datę drugiej edycji Festiwalu Teatrów Amatorskich „Szpulka” – 17-19 kwietnia 2020 r. Zapraszamy do udziału teatry amatorskie z całej Polski!

Festiwal pozwoli zaprezentować różnorodne formy teatralne, będzie okazją do zainicjowania wymiany doświadczeń oraz poszukiwania inspiracji podczas warsztatów z Jurorami. Na zakończenie każdego dnia Festiwalu będą prowadzone dyskusje z Jury, widzami i artystami.

Na zgłoszenia zawierające wypełnioną kartę wraz z załącznikami czekamy do 29 marca. Szczegółowe informacje dostępne na stronie sokolowskkultura.pl w zakładce Projekty.

2. Przegląd piosenki poświęcony Żołnierzom Niezłomnym W dniach 20-21 kwietnia 2020 odbędzie się druga edycja Przeglądu piosenki poświęconego Żołnierzom Niezłomnym. Organizatorzy, czyli Fundacja Gazety Podlaskiej im. Prof. T. Kłopotowskiego w Siedlcach, Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Lublinie oraz Sokołowski Ośrodek Kultury zapraszają wykonawców z całej Polski! Przesłuchania konkursowe zostaną podzielone na cztery kategorie: szkoły podstawowe, szkoły średnie, dorośli oraz przedstawiciele Polonii i środowisk Polaków na Wschodzie.

Aby wziąć udział w Przeglądzie należy do dnia 31.03. 2020 r. przesłać wypełnioną kartę zgłoszenia oraz deklarację dotyczącą ochrony danych osobowych na adres mailowy: p.kucharek@sokolowskakultura.pl Regulamin oraz szczegółowe informacje dostępne na stronie sokolowskkultura.pl w zakładce Projekty.

11

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Paweł Cichocki

Mikołajki w Kinie Sokół 7 grudnia Kino Sokół odwiedził Mikołaj wraz z reniferkami i śnieżynkami. Ta wesoła brygada spędziła magiczne chwile z najmłodszymi kinomanami.

W rolę ekipy Mikołaja wcieliła się młodzież z Grupy Teatralnej „Preteksty” pod kierownictwem Urszuli Kosieradzkiej. „Preteksty” zaprezentowały fragment przedstawienia pt. „Królowa Śniegu” (reżyseria: „Preteksty”, scenariusz: Urszula Kosieradzka).

W drugiej części Mikołajek dzieci, wspólnie z bohaterami filmów animowanych „Mój przyjaciel Ufik” i „Śnieżna paczka”, przeżyły fantastyczną przygodę w ich bajkowym świecie. Po każdym seansie Mikołaj wręczył dzieciom słodkie upominki.

Katarzyna Hardej

12

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Paweł Kryszczuk

Znad Buga do „DOMu” Podczas pleneru mieliśmy okazję poznać grupę artystów z Białegostoku, prowadzoną przez Krystynę Kunicką z Wojewódzkiego Ośrodka Animacji Kultury, będącą także na plenerze w Drohiczynie. Wspólnie zwiedziliśmy zabytki Drohiczyna: Muzeum Kajakarstwa, Wystawę Starych Motocykli, kościoły i cerkiew. Z tą grupą plenerową spotkaliśmy się także na wspólnych ogniskach organizowanych w miejscach naszych pobytów w Drohiczynie. Tutaj podziękowanie dla proboszcza ks. Wiesława Niemyjskiego za jego aktywną obecność na spotkaniu organizowanym przez naszą grupę. Dziękujemy także wszystkim uczestnikom obu plenerów za współtworzenie ich klimatu. Doświadczenia i przeżycia plenerowe znajdują odzwierciedlenie w pracach i zdjęciach, które były prezentowane w dniach 25 listopada-31 grudnia na wystawie w Galerii DOM Sokołowskiego Ośrodka Kultury.

W dniach 5-12 sierpnia 2019 r. odbył się Plener Malarsko-Fotograficzny Drohiczyn 2019.

W plenerze wzięli udział sokołowscy twórcy związani z grupą plastyczną „W Drodze”, działającą w Sokołowskim Ośrodku Kultury: Piotr Daniluk, Adam Borowy, Anna Wrzosek, Marta Gregorczuk, Monika Pajka, Piotr Marciniak i rzeźbiarz Andrzej Radziszewski oraz Aleksandra Rykała – artystka z Siedlec pracująca w Sokołowskim Ośrodku Kultury.

Głównym założeniem pleneru była integracja środowiska plastycznego i mobilizacja do twórczej aktywności, poszukiwanie przez uczestników własnego środka wyrazu, otwarcie się na nowe doświadczenia, będące motywacją do twórczej pracy.

Dziękujemy ks. Piotrowi Jurczakowi za możliwość korzystania z ogrodów seminaryjnych podczas pleneru, jak również za zaufanie i możliwość podziwiania i robienia zdjęć rzeki Bug i Drohiczyna z okien remontowanych pomieszczeń siedziby Biskupów Drohiczyńskich.

W tym roku, oprócz pracy indywidualnej, uczestnicy pleneru skupili się na działaniu plastycznym związanym z architekturą Drohiczyna. Wszyscy otrzymali podobrazia jednakowej wielkości, mając za zadanie przedstawić na nich wybrany obiekt lub detal architektoniczny. Wykonane prace w efekcie końcowym stanowią wspólną kompozycję. Czas trwania pleneru był bardzo krótki – tylko tydzień, więc uczestników czekała po powrocie do domu intensywna praca.

Joanna Błońska, kurator pleneru

13

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Janusz Mazurek

Ach, ten Broadway!

Po wielu miesiącach prób i przygotowań, stało się – deski SOK zamieniły się w wielką scenę teatru muzycznego! To wszystko za sprawą kolejnego projektu Voci Cantati pt. „Ach, ten Broadway!”, w trakcie którego rozbrzmiały największe przeboje musicalowe w brawurowym wykonaniu sokołowskiego zespołu. Jak można się było spodziewać, ten spektakl to kolejny strzał w dziesiątkę!

Jak na wielki projekt przystało, zaangażowane w spektakl były dziesiątki osób. Voci Cantati, oprócz wokalu, zaprezentowało swoje umiejętności taneczne, doskonaląc się pod okiem choreografa Kamila Brewczuka.

Koncert premierowy, który odbył się 8 grudnia, od pierwszego utworu podbił serca publiczności! Śpiew, taniec, światła, muzyka, gra aktorska… wszystko, co składa się na musical rozbrzmiało tego wieczoru w SOK.

Zespół szczególne podziękowania kieruje do sponsorów: Firmy StalFa Sp. Z o.o., która zaprojektowała i wyprodukowała schody sceniczne oraz barierki do podestów, DJ’owi Ess za efekty specjalne w postaci ciężkiego dymu oraz Efekt Studio za pomoc w przygotowaniu dekoracji.

Do udziału w koncercie zaproszono także dwie grupy taneczne – Black Code Dance Studio i ich choreografa Justynę Orzechowską oraz Jocker Dance Center z choreografem Kamilem Brewczukiem. Artystom akompaniowała formacja Trochę Jazzu, którą kieruje Piotr Jankowski. Za scenariusz i reżyserię koncertu, a także przygotowanie wokalne odpowiadała Bożena Kaczmarek, kierownik Voci Cantati.

Szeroki repertuar został zespolony w snującą się muzyczną podróż przez najpiękniejsze tytuły wielkich dzieł, m.in. „West Side Story”, „Grease”, „Metro” czy „Chicago”.

Nieprzewidywalność, zmiany wątków emocjonalnych, zawodowo śpiewane utwory, kolorowe stroje zdziałały cuda – widownia była w ciągłej kontrreakcji z artystami.

Już dziś zapraszamy na kolejne koncerty „Ach ten Broadway”: - GOK w Repkach, 15 lutego, 18:00, - MGOK w Drohiczynie, 16 lutego, 18:00, - Sokołowski Ośrodek Kultury, 18 marca, 18:00.

Zespół wystąpi również 28 marca w MOK w Czerwionce-Leszczynach – partnerskim mieście Sokołowa na Śląsku.

Bożena Kaczmarek

14

ZOOM 29 - LUTY 2020

15

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Paweł Cichocki

fot. Szymon Grochowski

Ogiński zapamiętany Brazylia prawdziwa 10 grudnia słuchacze Sokołowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz uczniowie Szkoły Muzycznej I Stopnia im. M. K. Księcia Ogińskiego w Sokołowie Podlaskim uczestniczyli w wykładzie oraz koncercie prof. zw. dr hab. Tadeusza Trzaskalika pt. „Michał Kleofas Ogiński – jego muzyka”. Spotkanie poprowadził Jacek Woleński – konferansjer, dziennikarz muzyczny i popularyzator muzyki.

- „To była uczta!”

- „Po prostu piękny film.”

Podczas spotkania słuchacze dowiedzieli się, że Michał Kleofas Ogiński pochodził z rodziny magnackiej, która odegrała znaczną rolę w życiu społecznym i politycznym I Rzeczypospolitej, a jednocześnie z powodzeniem kultywowała tradycje muzyczne. Brał czynny udział w życiu politycznym końca XVIII wieku, będąc m.in. ostatnim wielkim podskarbim litewskim. Aktywnie uczestniczył również w powstaniu kościuszkowskim. Wart podkreślenia jest związek Ogińskiego z pierwszymi legionami polskimi, utworzonymi dla odzyskania utraconej niepodległości. Ogiński zapisał się tu jako twórca Marsza dla Legionów oraz domniemany kompozytor Mazurka Dąbrowskiego.

Gościem sokołowskiego Dyskusyjnego Klubu Filmowego był Ryszard Jaźwiński, dziennikarz radiowej Trójki, autor audycji „Trójkowo filmowo”, komentator i juror największych festiwali filmowych.

Takimi słowami widzów zakończyło się ostatnie w 2019 roku spotkanie DKFu Zbyszek, które odbyło się 11 grudnia wokół filmu „Niewidoczne życie sióstr Gusmao” w reżyserii Brazylijczyka Karima Ainouza.

Po ponad dwugodzinnym seansie tegorocznego brazylijskiego kandydata do Oscara, zdawało się, że dyskusja zakończy się szybko, bo jak długo można rozmawiać o filmie tak kompletnym i pięknym, jakim okazało się być „Niewidoczne życie sióstr Gusmao”. Jednakże w sali Kina Sokół widzowie spędzili kolejne 1,5 godziny, które upłynęły równie szybko, co seans. Było to niewątpliwie zasługą Ryszarda Jaźwińskiego, który niczym w radiowym studio wydobywał z uczestników spotkania kolejne wrażenia i emocje dotyczące filmu. A było o czym rozmawiać!

Dla Ogińskiego muzyka stanowiła jedynie margines jego działalności. Jego twórczość zajmuje jednak ważne miejsce w muzyce polskiej, wywierając wpływ na kompozytorów późniejszych. Najważniejsze w twórczości Ogińskiego są jego polonezy fortepianowe. Stanowią one jedną z pierwszych prób stylizacji tego tańca. Polonezy w XIX wieku cieszyły się ogromną popularnością nie tylko w Polsce, ale w całej Europie.

I to jest właśnie magia kina !

Katarzyna Hardej

Wykład odbył się w ramach projektu Fundacji DONUM „Przystanek wiedza” współfinansowanego ze środków Budżetu Województwa Mazowieckiego.

Ola Kąkol

16

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Ola Kąkol

fot. Paweł Kryszczuk

Transylwania czy Siedmiogród?

Kolędowali Maleńkiemu

12 grudnia w ramach Sokołowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku odbyło się spotkanie z Andrzejem Pasławskim – podróżnikiem, przewodnikiem i pasjonatem fotografii.

Wykładem pt. „Dacja, Dacia czy Drakula”, przeniósł słuchaczy w ciekawą podróż po Rumunii.

13 grudnia odbył się koncert Zespołu Reprezentacyjnego Miasta Sokołów Podlaski ZPiT „Sokołowanie” pt. „Kolędujmy Maleńkiemu”. Wydarzenie skierowane w szczególności do najmłodszych odbiorców – dzieci z sokołowskich przedszkoli i szkół podstawowych.

Rumunia to państwo pełne kontrastów. Kraina piękna w obfitości zabytków, w której nadal można odnaleźć miejsca zapominane i zaniedbane. W to grudniowe popołudnie odwiedziliśmy m.in. jaskinie i groty, gdzie mieszkają nietoperze, największą w Europie kopalnię soli w Turdzie, najstarszą kopalnię złota w Europie, przejechaliśmy słynną trasą Transalpiną i podziwialiśmy Góry Bihor. Ponadto poznaliśmy historię Drakuli i kojarzony z jego postacią zamek w Branie.

Podczas koncertu mali melomani mogli usłyszeć najpiękniejsze polskie kolędy i pastorałki. Nie zabrakło również tańca i wspólnej zabawy, podczas której żywiołowe reakcje płynęły nie tylko ze strony roześmianych przedszkolaków, ale też nauczycieli i opiekunów.

Któż tak pięknie i za razem z wielką pasją potrafi zainteresować najmłodszych (i nie tylko!) naszą, jakże ważną kulturą ludową? Odpowiedź jest prosta – „Sokołowianie”. Dzięki wytrwałej i ciężkiej pracy pod czujnym okiem kierownika artystycznego i choreografa zespołu – Iwony Kopiwody, instruktorów i muzyków, ale też dużej, niekwestionowanej roli rodziców tancerzy, kolejny rok przynosi widoczne efekty.

Wykład ten cieszył się dużym zainteresowaniem wśród słuchaczy SUTW i niewątpliwie zachęcił do wzięcia udziału w wycieczce do Rumunii, która odbędzie się w dniach 27 lipca – 1 sierpnia 2020 r.

Nie należy zapominać o wsparciu lokalnych władz oraz współpracy z miejskimi szkołami podstawowym i ponadpodstawowymi. Wszystkie te czynniki składają się na to, iż zespół wnosi realny wkład w krzewienie kultury ludowej i narodowej w regionie, w Polsce, a nawet poza granicami naszego kraju.

Ola Kąkol

Młoda publiczność zgromadzona podczas koncertu mogła poczuć klimat nadchodzących świąt, a my czekamy na następne koncerty i przedsięwzięcia „Sokołowian”, którzy trzymają w zanadrzu niejedną niespodziankę.

Grzegorz Gil

17

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Paweł Kryszczuk

Muzeum Wielkiego Gościńca Litewskiego „Stacja Sokołów” są ważne postacie i miejsca związane ze szlakiem. Można zobaczyć także specjalne widowisko dotyczące tańców, muzyki i przyśpiewek charakterystycznych dla naszego regionu. Gry multimedialne (szczególnie atrakcyjne dla młodszych) uczą i utrwalają zdobytą wiedzę. Oczywiście w muzeum nie mogło zabraknąć miejsca dla Georga Forstera, podróżnika z XVIII wieku, który jadąc Wielkim Gościńcem Litewskim do Wilna zatrzymał się w Sokołowie, a następnie opisał swoje wrażenia w dzienniku.

16 grudnia 2019 r. zapisze się w sokołowskiej kulturze oraz w pamięci naszej społeczności!

Po wielu latach starań, uroczyście dokonano otwarcia Muzeum Wielkiego Gościńca Litewskiego „Stacja Sokołów” – nowej placówki edukacyjnej, historycznej i kulturalnej, która pozwoli na poznanie dziedzictwa naszego miasta w kontekście historii Szlaku Wielkiego Gościńca Litewskiego oraz jego walorów turystycznych, przyrodniczych i kulinarnych.

W „Stacji Sokołów” znajduje się także Informacja Turystyczno-Kulturalna. Jest to miejsce, dzięki któremu nie tylko przyjezdni, ale i mieszkańcy naszego miasta i regionu, będą mogli dowiedzieć się, co ciekawego dzieje się na terenie całego Wielkiego Gościńca Litewskiego. Już niebawem nastąpi także otwarcie nowoczesnej, choć jednocześnie bardzo ciekawej w wystroju restauracji regionalnej, która nie tylko będzie serwować specjały kuchni podlaskiej, lecz będzie także atrakcyjnym miejscem sokołowskiej kultury.

Dzięki staraniom wielu osób, m.in. Marii Koc – pomysłodawczyni utworzenia muzeum, która reaktywowała szlak WGL, władz Miasta z Bogusławem Karakulą – Burmistrzem Sokołowa Podlaskiego na czele oraz Marcina Celińskiego – dyrektora SOK, mogliśmy wreszcie ujrzeć to, na co czekaliśmy od dawna.

W muzeum, poza eksponatami, znajdują się stanowiska multimedialne, dzięki którym za pomocą zdjęć, filmu lub tekstu na ekranie dotykowym poznajemy historię WGL. W gablotach można zobaczyć typowe dla kultury podlaskiej stroje i przedmioty codziennego użytku. Na monitorach ukazane

Serdecznie zapraszamy do odwiedzenie „Stacji Sokołów”.

W związku z trwającymi pracami organizacyjnymi w obecnym okresie muzeum jest czynne od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-16:00. Wstęp wolny.

Paweł Kryszczuk

18

ZOOM 29 - LUTY 2020

19

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Ola Kąkol

fot. Ola Kąkol

Tradycyjny konkurs gry na ligawkach

Spotkanie opłatkowe seniorów

Tradycja gry na ligawkach jest bardzo stara, ale na terenach nadbużańskich przetrwała do dnia dzisiejszego. Od 19 lat w Sokołowie Podlaskim odbywają się prezentacje, podczas których swoje umiejętności pokazują całe pokolenia mieszkańców powiatu sokołowskiego i powiatów sąsiednich.

19 grudnia 2019 r. odbyło się opłatkowe spotkanie członków Klubu Seniora „Jutrzenka” i słuchaczy Sokołowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.

Na spotkaniu panowała miła, rodzinna atmosfera.

Nie zabrakło wspólnego kolędowania z „Sokołowianami”.

Ks Kan. Stanisław Bogusz przeczytał fragment z Ewangelii wg św. Łukasza, a następnie złożył seniorom piękne życzenia.

W naszym regionie muzykuje w ten sposób ponad 30 osób.

Często są to całe rodziny, w których ojcowie i dziadkowie przekazują swoje umiejętności młodym pokoleniom.

Życzenia złożyli również Grażyna Grądzka – skarbnik miasta, Andrzej Roman – przewodniczący zarządu Klubu Seniora „Jutrzenka”, Danuta Kalinowska – kierownik artystyczny Zespołu Wokalnego „Seniorynki” oraz Marcin Celiński – dyrektor Sokołowskiego Ośrodka Kultury.

17 grudnia 2019 r. na placu przed budynkiem Sokołowskiego Ośrodka Kultury miłośnicy gry na ligawkach zaprezentowali swoje umiejętności. Byli mali, duzi i ci najstarsi… wszyscy jednym dźwiękiem obwieścili, że Święta Bożego Narodzenia są coraz bliżej! Razem, w tym roku – 35 osób!

Ola Kąkol Występy oceniała komisja konkursowa w składzie: Marcin Celiński (Dyrektor Sokołowskiego Ośrodka Kultury), Włodzimierz Krasnodębski (muzyk) i Damian Wołyniec (muzyk), wyłoniła zwycięzców: I miejsce – Paweł Bondarczuk z Wieski-Wsi, II miejsce – Tomasz Maliszewski z Wieski-Wsi, III miejsce – Mariusz Gałaguz z Sokołowa Podlaskiego.

Pozostali uczestnicy przeglądu otrzymali wyróżnienia, a najmłodsi z nich nagrody rzeczowe. Nagrody ufundowane przez Powiat Sokołowski i Miasto Sokołów Podlaski wręczyli: Elżbieta Sadowska – Starosta Sokołowski, Ryszard Domański – Wicestarosta Sokołowski, Krzysztof Dąbrowski – Zastępca Burmistrza Miasta Sokołów Podlaski oraz Marcin Celiński – Dyrektor SOK. Paweł Kryszczuk

20

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Paweł Kryszczuk

fot. Aleksandra Rosłan

Bożonarodzeniowy Jarmark za nami

Sylwestrowo w Kinie Sokół

Ponad pięćdziesięciu wystawców z Sokołowa Podlaskiego i okolicznych miejscowości zaprezentowało samodzielnie wykonane ozdoby i dekoracje świąteczne oraz potrawy regionalne i rękodzieło ludowe i artystyczne.

Nowy Rok w filmowym stylu powitali uczestnicy Sylwestrowego Maratonu Filmowego w Kinie Sokół.

Widzowie obejrzeli trzy filmy: przedpremiorowo filmową ekranizację jednej z najlepszych teatralnych komedii świata pt. „Mayday”, premierowo „Futro z misia”, sensacyjnie śmieszną komedię w gwiazdorskiej obsadzie oraz nowy film twórców hitu „Nietykalni” pt. „Nadzwyczajni”. To już tradycja, że z okazji Nowego Roku obdarowujemy sylwestrowych widzów wyjątkowymi premierami i przedpremierami!

Na stoiskach nie zabrakło bożonarodzeniowych smakołyków: domowych pierogów, pasztetów, serów, chleba oraz przepysznych ciast i pierniczków. Jarmarki organizowane przez SOK są również doskonałą okazją do zakupu produktów tradycyjnych i ekologicznych, takich jak chleby, sery, soki, syropy czy miód.

Maraton nie mógł się odbyć bez konkursów filmowych z atrakcyjnymi, oczywiście filmowymi nagrodami!

A o północy wspólnie wznieśliśmy noworoczny toast tradycyjną lampką szampana, był też czas na noworoczne życzenia oraz na coś dla ciała, czyli na przepyszne przekąski.

Całą imprezę uświetniły koncerty Zespołu Pieśni i Tańca „Sokołowianie” oraz uczniów Szkoły Muzycznej I stopnia im. M.K.K. Ogińskiego w Sokołowie Podlaskim, a kolędy i pastorałki w ich wykonaniu wprawiły wszystkich obecnych w prawdziwie bożonarodzeniowy nastrój.

Dziękujemy wszystkim kinomanom za wspólnie spędzony czas! Życzymy szczęśliwego Nowego Roku i samych dobrych filmów!

Katarzyna Hardej

Na tegorocznym Jarmarku pojawili się ponownie specjalni goście – panie z Koła Gospodyń Wiejskich z zaprzyjaźnionej Czerwionki-Leszczyn, które przyjechały, aby poczęstować sokołowskich przyjaciół tradycyjnymi, śląskimi potrawami.

Sokołowski Jarmark Bożonarodzeniowy ma 19-letnią tradycję i cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem lokalnego środowiska. Wchodząc 22 grudnia do hali sportowej Zespołu Szkół Salezjańskich, przenieśliśmy się w miejsce pachnące świerkiem, piernikami i świątecznymi wypiekami.

Paweł Kryszczuk

21

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Janusz Mazurek

Atramentowo i nie tylko Tradycyjnie w pierwszą niedzielę stycznia w Sokołowskim Ośrodku Kultury odbywa się Koncert Noworoczny. Koncerty Noworoczne w SOK mają bogatą tradycję i cieszą się sympatią ze strony sokołowskiej publiczności.

5 stycznia tegoroczna gwiazda wieczoru, czyli niepowtarzalna i charyzmatyczna Stanisława Celińska, sprawiła, że sala widowiskowa wypełniła się do ostatniego miejsca, a bilety wyprzedały się na długo przed koncertem.

Stanisławie Celińskiej towarzyszył siedmioosobowy zespół pod kierownictwem Macieja Muraszko. Artystce akompaniowały skrzypce, akordeon, kontrabas, gitara, instrumenty klawiszowe, perkusyjne oraz dęte.

Stanisława Celińska to przede wszystkim znakomita, wszechstronna aktorka występująca zarówno na deskach teatralnych, jak i przed kamerą. Nie sposób wymienić wszystkich jej wspaniałych ról. Na debiutanckiej płycie pt. „Atramentowa” Stanisława Celińska wciela się w swoją kolejną wspaniałą rolę – pieśniarki, która rozumie o czym śpiewa i wie jak zaczarować słuchacza swoim charyzmatycznym głosem, wykorzystując pełną paletę barw i emocji.

Na kolejnych płytach: „Atramentowa. Suplement” i „Malinowa” kontynuuje docenioną już przez publiczność rolę artystki, która potrafi na czas koncertu wprowadzić publiczność w kameralny nastrój. To było wspaniałe wejście w nowy rok!

Katarzyna Hardej

22

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Janusz Mazurek

Oddali Mu pokłon królowie Czwarty sokołowski Orszak Trzech Króli przeszedł ulicami miasta, spod konkatedry na plac przed Sokołowskim Ośrodkiem Kultury, gdzie przez zespół SOKu została zbudowana ogromna scena Betlejem.

W tym roku rolę Świętej Rodziny odegrało młode sokołowskie małżeństwo: Małgorzata i Wojciech Baranowie ze swoim maleńkim synkiem Dawidem, który grzecznie leżał w żłóbku przez całe jasełka.

Podobnie jak w poprzednich latach, w Orszaku wzięły udział ogromne tłumy mieszkańców miasta i okolic. Na czele barwnego pochodu znajdowała się betlejemska gwiazda, a za nią szli pasterze – ubrani w stroje ludowe członkowie ZPiT „Sokołowianie”. Potem maszerowały kolorowe świty królewskie, utworzone przez zespół Miejskiej Biblioteki Publicznej, przedszkolaki w ślicznych przebraniach, a nawet grupa legionistów rzymskich z Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego. Na trasie Orszaku odegrane zostały ciekawe i bardzo dynamiczne sceny, przygotowane przez uczniów szkół podstawowych nr 1 i 3, Zespołu Szkół nr 1, I Liceum Ogólnokształcącego, Oratorium i Zespołu Szkół Salezjańskich. „Bramę do nieba” tworzyły także maluchy ze Żłobka i Przedszkoli Miejskich oraz Przedszkola Sióstr Salezjanek.

Na zakończenie Orszaku Bogusław Karakula, Burmistrz Miasta Sokołów Podlaski, złożył mieszkańcom serdeczne życzenia noworoczne, a ks. Dariusz Matuszyński – dyrektor Zespołu Szkół Salezjańskich, poprowadził wspólną modlitwę i udzielił zebranym błogosławieństwa.

Wielką atrakcją dla dzieci były także owce, które przywiózł Przemysław Sawicki.

Od czterech lat organizatorkami Orszaku Trzech Króli w naszym mieście są dwie nauczycielki: Agata Celińska i Małgorzata Wyszomierska z Zespołu Szkół Salezjańskich Lux Sapientiae w Sokołowie Podlaskim. W organizację włączają się sokołowskie szkoły i przedszkola, parafie, Miejska Biblioteka Publiczna oraz Sokołowski Ośrodek Kultury.

Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy gorącym sercem i swoją hojnością pomogli w organizacji tego przedsięwzięcia!

Po dotarciu do Betlejem, czyli do sceny zbudowanej specjalnie na tę okazję na placu przed budynkiem SOK, trzej królowie złożyli Bożemu Dziecięciu dary, a wszyscy mieszkańcy na czele z chórem Szkoły Muzycznej I Stopnia im. Księcia Ogińskiego, zaśpiewali piękne polskie kolędy.

Marcin Celiński

23

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Szymon Grochowski

fot. Paweł Cichocki

Seans z mistrzem kina społecznego

Muzyczne opowieści o kolędzie

8 stycznia, w dniu 53. rocznicy śmierci patrona sokołowskiego DKFu, czyli Zbyszka Cybulskiego, odbyło się pierwsze w 2020 roku spotkanie klubu. Do filmu „Nie ma nas w domu” w reżyserii dwukrotnego laureata Złotej Palmy Cannes Kena Loacha wprowadził widzów Mateusz Rudak z DKF Bez nazwy w Łowiczu.

9 stycznia w ramach Sokołowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku odbył się wykład pt. „Kolęda w kulturze świata”, wygłoszony przez Igora Pogorzelskiego.

Igor Pogorzelski jest reżyserem dźwięku, prelegentem muzycznym, wykładowcą akademickim, specjalistą od zaawansowanych technologii dźwiękowych, filmoznawcą w zakresie dźwięku i muzyki.

Brytyjczyk Ken Loach nazywany jest mistrzem kina społecznego i to właśnie o tym nurcie opowiedział widzom Mateusz Rudak. W swojej blisko 60-letniej karierze (32 filmy i liczne programy i seriale telewizyjne!) Loach nakręcił m.in. film „Polak potrzebny od zaraz”, opowiadający o losach polskich emigrantów przybyłych do Wielkiej Brytanii po rozszerzeniu Unii Europejskiej na wschód. To nie jedyny polski akcent w życiorysie reżysera – w 2008 roku poparł on strajkujących górników z kopalni Budryk.

Podczas wykładu słuchacze SUTW dowiedzieli się, że kolęda pierwotnie była radosną pieśnią noworoczną, która współcześnie przyjęła powszechnie formę pieśni bożonarodzeniowej, nawiązującej do świąt Bożego Narodzenia. Utrzymywana najczęściej w konwencji religijnej, początkowo wywodząca się z tradycji ludowej, w późniejszym okresie komponowana jest również przez wielu wybitnych kompozytorów. Odmiana kolędy o wątkach zaczerpniętych z życia codziennego nazywana jest pastorałką.

Jego najnowszy film „Nie ma nas w domu” to opowieść skłaniająca do refleksji, szokująca, ale również bardzo wzruszająca.

To historia trudnej sytuacji brytyjskiej rodziny, ukazująca nakręcającą się spiralę problemów klasy robotniczej, bezwzględnie wykorzystywanej przez konkurujących ze sobą pracodawców. Nie trudno się domyślić, że w tej walce przegrywa najsłabszy, w tym wypadku pracownik oraz jego rodzina.

Ola Kąkol

Seans doskonałego „Nie ma nas w domu” oraz dyskusja po filmie zostawiły w widzach gorzkie poczucie bezsilności względem systemu, wobec którego zwykły człowiek jest bez szans. Ten przykład kina społecznego to wprost idealny materiał do wywołania debaty parlamentarnej.

Katarzyna Hardej

24

ZOOM 29 - LUTY 2020

fot. Paweł Kryszczuk

fot. Paweł Kryszczuk

Karnawał z orkiestrą przegnała z pewnością rzeczona orkiestra. W sali widowiskowej ośrodka wybrzmiały bigbandowe aranżacje utworów ze ścieżek dźwiękowych znanych filmów, m.in. genialny motyw autorstwa Ennio Morricone z pamiętnej „Misji” Rolanda Joffe, czy fragment muzycznej oprawy filmu „Gladiator”, napisany przez Hansa Zimmera i Lisę Gerrard z kultowego „Dead Can Dance”. Mogliśmy też usłyszeć piosenki polskiej estrady, w tym utwory, które wykonywał niezapomniany Zbigniew Wodecki czy Ewa Bem. Warto odnotować występ solistów, zaśpiewali dla nas: Nela Zawadzka (tak, ta sama Nela, co dała się poznać szerokiej publiczności, pięknie śpiewając w popularnym show w telewizji), Maja Szczepanik i Marcel Wójcik. Popisy instrumentalne usłyszeliśmy w wykonaniu Mateusza Żurawskiego (obój!) oraz Kamila Skorupskiego (saksofon).

Gromkie oklaski wybijały podziękowania dla artystów, zaś uśmiechy i zadowolenie długo widniały na licach publiczności – to zawsze najlepsza i niezawodna recenzja każdego koncertu. Sokołowska Kultura zaczęła rok wyśmienicie.

Czas płynie szybko. Młodziki słysząc takie zdanie machną lekceważąco ręką. Im człowiek starszy, bardziej doświadczony, tym silniej odczuwalna jest ta prawda. Dopiero co oseskiem będąc kościołowe portki darliśmy na płocie, a tu już dorasta pokolenie, co nie zna świata bez telefonów komórkowych.

Oj leci, leci ten czas. I tak wskoczył nam już rok 2020.

Cieszymy się zatem, świętujemy i witamy go w sposób karnawałowy, życząc sobie nawzajem, że ten będzie lepszy, że się coś zmieni, że spotkamy się też za rok, w niezmienionym składzie rzecz jasna. W Sokołowskim Ośrodku Kultury tradycją już jest zaczynać każdy nowy rok, nie inaczej, jak z kulturą właśnie. Szykownie i stylowo było, również tym razem, dnia 19 stycznia Roku Pańskiego 2020 podczas wyjątkowego koncertu karnawałowego w wykonaniu orkiestry Liw Concert Band pod batutą Piotra Szczepanika z gościnnym występem Chóru Kameralnego KOE (dyrygent Aneta Mroczek). Nawet najczarniejsze mroki i smutki

Grzegorz Gil

25

na kulturę

ZOOM 29 - LUTY 2020

El Greco Ekstaza św. Franciszka ok. 1580 r.

Wspomnienie „płomiennej indywidualności” 1 listopada 2019 roku zmarła Izabella Galicka. Dziś wielkie nazwisko, jednak przez wiele lat „persona non grata”; niedoceniona, nawet degradowana jako historyk sztuki.

Izabella Galicka – odkrywczyni jedynego w Polsce obrazu El Greca. Jednego z sześciu najcenniejszych dzieł sztuki malarskiej w Polsce. Od roku 1964, gdy ujrzała obraz po raz pierwszy w kosowskiej plebanii, minęło już 55 lat. Dziś cały świat przybywa do Siedlec, by przebywać w aurze „Ekstazy świętego Franciszka” mistrza z Toledo.

26

ZOOM 29 - LUTY 2020

Marcin Celiński, Izabella Galicka, Wojciech Boberski, Elżbieta Wrotnowska, Joanna Błóńska podczas otwarcia wystawy „Ofiarom katastrofy smoleńskiej” w Narodowej Galerii „Kordegarda” , 2016 r.

W październiku 2019 roku doktor Galicka została uhonorowana „Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości” przez Prezydenta Rzeczpospolitej oraz „Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przez Ministra Kultury.

W 88. roku swego życia. Trudne, odbierające poczucie naukowej godności początki nie zapowiadały takiego zakończenia.

konkurencji. Po dwóch latach badaczki były odważniejsze i – już wsparte analizami – zapisały nazwisko Domenikosa Theotokopulosa („Biuletyn Historii Sztuki”). Taka wiadomość była już w pełni sensacyjna; szczególnie po informacji podanej przez Polską Agencję Prasową. Sława El Greca i odkrywczyń jego obrazu nie zabłysła. Światło odkrycia, energii, nadziei było już nie przez dwa lata, lecz dziesięciolecia gaszone, tłumione (nad wyraz skutecznie). Trudno uwierzyć, ale nawet słynny Jan Białostocki podważał rzetelność badań. Badaczki zamiast nazwisk miały ironiczny przydomek „Elgreczynki”. Jak radziła sobie w tym świecie Izabella Galicka? Receptą stała się wytrwała, rzetelna praca naukowa wbrew wszystkiemu i wszystkim (z chwalebnym wsparciem biskupów siedleckich1) i... Alpy. Zapewne wiele też zyskała dzięki postawie ojca, słynnego profesora Karola Mikulskiego. Mimo zagrożenia życia, w czasie ostatniej wojny nie przygotował listy chorych, co było jednocześnie sporządzaniem listy osób wskazanych do rozstrzelania ze szpitala psychiatrycznego w Gostyninie. Wybrał własną śmierć.

Październik 1964 to czas inwentaryzacji zabytków w Kosowie Lackim, części inicjatywy badawczej Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk (tworzony był „Katalog Zabytków Sztuki w Polsce”). Pierwsze spotkanie Izabelli Galickiej i Hanny Sygietyńskiej ze świętym Franciszkiem z obrazu było – wybierzmy: przypadkiem? przeznaczeniem? W czasie pożegnań z księdzem proboszczem drzwi do jego pokoju były półotwarte. Uchylone drzwi... i wtedy wszystko się zaczęło. Wielki rozdział w dziejach sztuki ziem polskich. Chwała księdzu proboszczowi, iż obraz (już bardzo zniszczony, nawet naddarty) zabrał ze strychu dzwonnicy i zawiesił nad kanapą, uratował od wilgoci, ognia; ostatecznego zapomnienia i zniszczenia. Wydając katalog, Galicka i Sygietyńska wpisały „praca z warsztatu El Greca”, wiedząc, że nawet taka koncepcja jest śmiała w świecie podejrzeń, niepewności, różnych objawów zawodowej

Dziś nazwisko skromnej uczonej jest synonimem ludzkiej prawości, naukowej rzetelności, „płomiennej indywidualności” (takimi słowami Michael Levey określił El Greca2).

Anna Kuryłek

Szczegółowe dzieje obrazu, jego drogi z Kosowa Lackiego do Siedlec opisuje artykuł Izabelli Galickiej i Haliny Sygietyńskiej „Dzieje odkrycia obrazu św.Franciszka z Kosowa Lackiego, zapewne pierwowzoru serii franciszkańskiej El Greca”, zamieszczony w zbiorze „Sztuka doby El Greca”, pod redakcją ks.Andrzeja Witko, Kraków 2018.

1

2

Michale Levey, Od Giotta do Cézanne’a, Arkady, Warszawa 1988.

27

na film

ZOOM 29 - LUTY 2020

Nicholas Roerich Złowieszczy 1901 r.

Czekając na nieuniknione „Nie bój się chłopcze, nie ma czegoś takiego jak śmierć. Jest tylko strach przed śmiercią, okrutny strach. Czasami sprawia nawet, że ludzie robią rzeczy, których nie powinni. Ale jak inaczej wszystko by wyglądało, gdybyśmy tylko przestali bać się śmierci.” Słowa te wypowiedział do synka Alexander – główny bohater „Ofiarowania” – ostatniego filmu jednego z najważniejszych reżyserów w historii kina – Andrieja Tarkowskiego. Choć dzieło to liczy już sobie ponad trzydzieści lat, to zawarty w nim swoisty testament rosyjskiego twórcy nie stracił wcale na aktualności. O zgrozo, pytania o rację bytu człowieka, o sens sztuki, wreszcie o jakikolwiek sens, wybrzmiewają dziś jeszcze mocniej. Liczni miłośnicy dziesiątej muzy i filmowcy nadal sięgają do niewyczerpanego źródła inspiracji, jakim niewątpliwie jest twórczość Tarkowskiego.

Jednak czy ktokolwiek słucha co ten ma do powiedzenia?

28

ZOOM 29 - LUTY 2020

Poważnie się zaczęło. Tak jak grzmi samo i samo się błyska.

Nie wiem czy dopadła mnie nasza, narodowa przypadłość, czy może to te zimowe mroki i akcja pt. mam znowu doła?

Zaraz, zaraz, piszę o kulturze, właściwie o Kulturze. Czyż ona nie może być lekka i zabawna? Wszakże bywa taką lecz nie zapominajmy proszę, czym w gruncie rzeczy jest Kultura. Gdzieś tam w pierwotnym znaczeniu, nakrytym pod nadbudową błędnego koła rzeczy, tylko omyłkowo nazywanych dziś sztuką, pozostaje piękna, tajemnicza, kluczowa dla ludzkości. Zdaję sobie sprawę, że ogólne wrażenie może być inne, że choć w kalendarzu mamy XXI wiek to społeczeństwo na powrót stało się obrazkowe. Mamy swoje hieroglify w postaci emotikonek, swoje malunki z jaskini Lescaux w postaci memów, swoją komunikację w postaci milionów zdjęć i czytelnictwo na poziomie 37% (słownie: trzydzieści siedem procent!). Dziwić się w końcu przestałem. Zmęczeni Polacy po pracy muszą odpocząć, a najlepiej to zrobić przy czymś lekkim i przyjemnym, co skutecznie pozwoli zapomnieć o trudach i znojach życia codziennego.

Zresztą, po co ma sięgać Kowalski? Po literaturę nagradzaną przez politycznie zdeterminowaną komisję czy inną akademię? Obiektywizm i rzetelność. Czy te słowa istnieją jeszcze w słowniku? Czy słownik jeszcze istnieje? Można by mnożyć przykłady i długie godziny dyskutować nad kondycją Kultury i jej szacownych odbiorców. To jak to w końcu jest? Poważna czy niepoważna? A może to nasze podejście się zmieniło? Nie szukamy już zaspokajania potrzeb z serii tych wyższych, tylko doraźnie poprawiamy sobie humor i niczym dzieci wysysamy soczek i wyrzucamy pusty kartonik do śmieci? Lubię myśleć, że naszym celem nie jest li tylko czysty konsumpcjonizm, lecz poszukiwanie wartości, po zetknięciu z którą nasza osobowość rozwinie się. A ty?

Istoto ludzka, kiedy tak sobie wesoło płyniesz z falą (czy może raczej dryfujesz?) wszystko zdaje się mijać zgodnie z planem przemijania. Jednakowoż, jeśli zatrzymasz się na chwilę, ty pielgrzymie, co bez gniewu (?) idziesz, poprzez śniegi, blaski oraz cienie i z trwogą spostrzeżesz, że świat wokoło to strach w garstce popiołu. Co wtedy? Jeśli nagle skończy się czas? Co wtedy? Jeśli w jakiś sposób wszystko się zawali i niebo upadnie nam na głowy? Mówisz, lepiej nie myśleć w ten sposób, zwariować wszakże można. Andriej Tarkowski przez całe swoje życie stawiał pytania o sens i dociekał, brnął pod prąd w kierunku rzeczy ostatecznych.

Sztuka dla niego wiązała się nierozłącznie z takimi dążeniami, zupełnie jak u dawnych twórców, ku temu co w górze.

Twórca kina prawdziwie autorskiego, który miał odwagę i determinację sięgać poza granice poznania, poza ramy kina, sztuki, poza naiwne i głupie pytania nic nie rozumiejących dziennikarzy i krytyków, sięgać po zakazany owoc…

Andriej Tarkowski po latach konsekwentnej drogi stanął naprzeciw decydującego momentu, finału zdeterminowanego przez odwieczne prawa natury. Kręcąc „Ofiarowanie” umierał. Jakież szczególne podejście musiał mieć do swojego dzieła w takich okolicznościach? Nie sposób sobie tego wyobrazić, znamy jednak efekt, a jest nim wielowymiarowe arcydzieło, wieńczące skromny i piękny dorobek reżysera.

Kto nie miał styczności z twórczością autora, to szczerze zachęcam do zapoznania się. Zresztą każdy kinomaniak,

prędzej czy później, na drodze swojego zainteresowania dociera do tej wspaniałej filmografii. Napisano i powiedziano o niej wiele. Pozostawia szerokie pole do rozmaitych interpretacji i ciekawych dyskusji, jej kompleksowość, estetyka i wykonanie budzi podziw. Dziś w szczególności pragnę zwrócić uwagę na jedną rzecz. Otóż w większości swoich filmów, reżyser powoływał do życia bohatera wzorowanego na religijności rosyjskiej, sięgającej jeszcze korzeni bizantyjskich, tzw. jurodiwego (etymologia: poroniony płód, za listami św. Pawła) – bożego szaleńca. Ten staroruski typ świętego, przedstawiany jako głupi, bezrozumny a nawet nawiedzony w oczach świata, który konsekwentnie żył według reguł boskiego prawa nie zważając na prawo ludzkie. Swoimi słowami, zachowaniem a nawet wyglądem, wyrażał sprzeciw wobec dążenia, znieczulonej codziennością ludzkości, na manowce. Głos filmowego bohatera jest głosem Tarkowskiego. Tam gdzie inni widzą raj, on widzi ziemię jałową. Desperacko nawołuje do ucieczki z tej zabójczej mielizny, lecz ludzie zajęci własnymi sprawami zdają się nie słyszeć. W „Ofiarowaniu” taką postacią okazuje się być protagonista opowieści – Alexander: aktor i filozof, zamożny i ustatkowany inteligent ateista. Fabuła stawia go w obliczu groźby wybuchu wojny światowej i ataku nuklearnego, a w konsekwencji realnego KOŃCA. Rozdarty, w rozpaczy zwraca się do Boga – gotów jest poświęcić wszystko co kocha, poświęcić samego siebie aby tylko wymazać straszny los.

Ite missa est. Ofiara spełniona. Alexander traci rozum, dom, całe swoje mienie i umiera dla świata, zamknięty w zakładzie dla obłąkanych. Rodzina, znajomi, kraj, w końcu cały świat – przetrwali, żyją dalej by żyć. W ostatniej scenie, milczący dotąd przez cały film, synek bohatera wypowiada znamienne słowa… nie, nie zdradzę jakie. Przekonajcie się sami. Film kończy się. Andrei Tarkowski umiera niedługo po premierze. Co pozostało? Sięgam po książkę reżysera „Czas utrwalony” i czytam: „Sądzę, że to jeden z najbardziej zasmucających procesów, który dokonuje się w naszych czasach – to ostateczne zniszczenie w świadomości człowieka właściwego sposobu pojmowania piękna. Współczesna kultura masowa – obliczona na odbiorcę cywilizacja protez – kaleczy duszę, zagradza drogę prowadzącą człowieka do najistotniejszych pytań jego życia, do poznania własnej duchowej istoty.” *** Nadeszła zima. Zastanawiam się, czy spadnie u nas śnieg i poleży chociaż z tydzień? Tak jak to drzewiej bywało. Zastanawiam się, czemu mam na półce takie książki, których nigdy, przenigdy nie przeczytam? Zastanawiam się, czemu dobrze czuję się z tym, że po piętnastej robi się ciemno?

Zastanawiam się, czemu na początku było słowo? Zastanawiam się nad tym, nad czym nie powinienem się zastanawiać.

W końcu zastanawiam się nad ostatnim filmem Tarkowskiego i myślę… myślę, piękno zbawi świat.

Paweł Pernat

29

ZOOM 29 - LUTY 2020

Błąd systemu Obok „Błędu systemu” nie da się przejść obojętnie, ten film wchodzi głęboko pod skórę! To najlepszy debiut fabularny ostatniego Berlinale w reżyserii Niemki Nory Fingscheidt. „Błąd systemu” to chwytający za serce dramat psychologiczny z trudną, śliczną dziesięciolatką w centrum fabuły.

Benni ma zaledwie dziewięć lat, a doświadczeniem mogłaby obdzielić kilkoro swoich rówieśników. Do jakiejkolwiek placówki by nie trafiła, prędzej czy później zostaje z niej wydalona. Takie przypadki, jak niewinnie na pierwszy rzut oka wyglądająca Benni, w slangu pracowników socjalnych nazywane są „łamaczami systemu”.

Za agresją, krzykiem, gwałtownością, które charakteryzują zachowanie dziewczynki kryje się jeden cel. Jest nim desperacka chęć powrotu do domu i życie u boku ukochanej matki. Kobieta ma jednak spore wątpliwości, obawiając się, że krnąbrna córka nie pozwoli jej ułożyć sobie na nowo życia. Kiedy kolejne sposoby nie pomagają poskromić wybuchowego charakteru Benni, niespodziewanie pojawia się światełko w tunelu w osobie nowego opiekuna Michy. Czy uda mu się odnieść sukces tam, gdzie wszyscy inni postawili na dziewczynce krzyżyk?

Film został doceniony na wielu światowych festiwalach, zdobył m.in. Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie, był również niemieckim kandydatem do Oscara. Czy na sokołowskich widzach zrobi równie duże wrażenie? Przekonamy się o tym już 6 lutego o godz. 19:00.

Katarzyna Hardej

Prawda

Zbyszek

19 lutego (19:00) zapraszamy na jedyny w Sokołowie i do tego przedpremierowy seans pierwszego niejapońskojęzycznego filmu Hirokazu Koreedy, twórcy nagrodzonych Złotą Palmą „Złodziejaszków”. Do filmu wprowadzi widzów Diana Dąbrowska, krytyk i komentator filmowy.

Fabienne (Catherine Deneuve) to wielka gwiazda kina i królowa męskich serc.

Wkrótce po tym, jak aktorka publikuje swoje intymne wspomnienia, jej córka Lumir (Juliette Binoche) przybywa z Nowego Jorku do Paryża z mężem (Ethan Hawke) i dzieckiem. Ponowne spotkanie matki i córki szybko zmienia się w zaciętą konfrontację. W jej trakcie miłość zderzy się z dawnymi urazami, a tajona przez lata prawda w końcu ujrzy światło dzienne. „Niech Was nie zwiodą nowe dekoracje. Choć w „The Truth” Hirokazu Koreeda zamienił Tokio na Paryż, a obiektyw kamery skierował na wolną od trosk materialnych burżuazję, jego przepis na kino pozostał taki sam. Japończyk wciąż jest czujnym, a przy tym niezwykle czułym portrecistą skomplikowanych rodzinnych więzi. Nawet, gdy zdarza mu się rozdrapywać niezabliźnione rany na sercach bohaterów, nigdy nie zapomina założyć na nie kojącego opatrunku. Idąc na jego film, nie musicie się obawiać, że wyjdziecie z seansu z popsutym humorem. ” / Łukasz Muszyński, filmweb.pl Katarzyna Hardej

30

ZOOM 29 - LUTY 2020

31

ZOOM 29 - LUTY 2020

32