SELECCIÓN POÉTICA
CELSO EMILIO FERREIRO
MONÓLOGO DO VELLO TRABALLADOR
O EDIFICIO (suprimido a partir da ed. de 1967)
Agora tomo o sol. Pero até agora traballéi cincoenta anos sin sosego. Comín o pan suando día a día nun labourar arreo. Gastéi o tempo co xornal dos sábados, pasóu a primavera, veu o inverno. Dinlle ao patrón a frol do meu esforzo i a miña mocedade. Nada teño. O patrón está rico á miña conta, eu, á súa, estóu vello. Ben pensado, o patrón todo mo debe. Eu non lle debo nin xiquera iste sol que agora tomo. Mentras o tomo, espero.
Longa noite de pedra, 1962
Enlixouse a cidá de telegramas un lús pola mañá ás doce horas: convocatoria urxente defensa postulados cotización, finanzas, dividendos. O monstruo abriu a boca: xa témo-lo argumento para ofercer aos dioses novas víctimas. Xa témo-las palabras que destruien aos que portan a luz e van dediante: pena de morte, cadea perpetua, pliego de cargos. Postos en pé, a unha, os concentrados, con coitelos nos ollos, procramaron a lei do embudo cego cun si en re maior afirmativo. (Favorábel cotización da Bolsa deseguida). Rubricáronse os pactos e puxéronse a erguer o edificio,a cárcere dos soños,
Longa noite de pedra, 1962
ENDL, IES FÉLIX MURIEL