11 minute read
Profielinterview: Bart Hollanders
Bart Hollanders, bekend als de knullige Randy Paret uit ‘Callboys’, de populaire tv-serie op VIER, studeerde in 2009 af aan Studio Herman Teirlinck. Als jonge acteur is zijn parcours soms rechtlijnig, dan weer hobbelig. Maar altijd maakt hij keuzes vanuit het hart.
Advertisement
TEKST SOPHIE PYCKE BEELD IAN HERMANS
Bart Hollanders (35) werkte zich vorige maand in het zweet tijdens zijn verhuis naar een nieuwe stek in de Joodse buurt in Antwerpen. Verhuizen is hard labeur, maar het brengt soms ook grappige relicten uit een in bananendozen verstopt verleden naar boven. “Ik rommelde in één van die tienduizend dozen en had plots een rapport uit mijn derde middelbaar vast. Ik volgde toerisme en verzamelde de ene buis na de andere”, vertelt Bart. “Dat rapport stond vol opmerkingen van misnoegde leerkrachten: ‘Hij studeert niet’ of ‘Hij zit te slapen in de les.’ Mijn ouders wilden per se dat ik een studierichting met werkzekerheid koos, dus kwam ik in toerisme terecht. Maar ik hoorde niet thuis op zo’n atheneum en blokkeerde. Uiteindelijk mocht ik toch naar de toneelschool gaan, een vrijgevochten bastion waar ik open kon communiceren met de leerkrachten en het gevoel had dat ik in die volwassen wereld werd opgenomen. Mijn brokkenparcours lag achter mij, maar dan kwam de volgende stap: hogeschool of unief? Wat ga ik in godsnaam worden later?”
Studio Herman Teirlinck Even twijfelde hij nog om zich aan te sluiten bij het plaatselijke lerarenkorps en kunstgeschiedenis te geven, maar een blitzbezoek op een infodag deed zijn goesting verdwijnen. Het was Dora van der Groen, artistiek leider van Studio Herman Teirlinck, die Bart zou pushen om zijn focus helder te krijgen. “Zij heeft me geleerd om hard te werken. Op een doordeweekse lesdag kwam ik meestal pas thuis om middernacht. Dan vroeg mijn stiefvader of ik op café had gezeten, maar vaak repeteerden we tot laat op de avond. Dat eerste jaar ben ik mezelf meermaals tegengekomen. Sommige studiegenoten kregen altijd steengoede commentaar. Ik reed eerder een parcours van putten en bulten. Een paar docenten zagen wel iets in mij en
Studeer je binnenkort af? Teken dan nu je contract via jobfixyourcar.com en krijg nu al deze hippe wagen als sign-on bonus!
zeiden: geef die jongen een kans. Een goeie acteur laat zich in verschillende facetten zien, maar ik wist toen nog niet wat mijn facetten waren. Ik had geen idee welke vormen mijn podiumidentiteit kon aannemen. Als acteur speel je met andere mensen, maar werk je toch vooral met én aan jezelf. Acteurs die samenspelen, ondernemen elk apart een eigen trip. Ze lopen naast elkaar en kijken naar hetzelfde punt. Als de dynamiek goed zit, ontstaat er een vibratie. Maar vooraleer dát lukt, moet je jezelf kennen.”
Afwijzing Zijn opleiding aan Studio Herman Teirlinck classificeert hij steevast onder ‘beste levensbeslissingen’, maar zoals de meeste acteurs ontsnapt hij niet aan werkonzekerheid en bijhorende zelftwijfel. “Ik denk tot op vandaag nog vaak bij mezelf: Dank je, Bart, om destijds die beslissing te maken”, glimlacht hij. “Dat heeft me de voorbije jaren al zoveel voldoening en ervaring opgebracht. Ik heb zelfs al lesgegeven aan het conservatorium! Maar werk ligt er niet voor het grijpen. En die werkonzekerheid word ik niet gewoon. Toen ik net was afgestudeerd, had ik weinig te doen en ik ervaarde dat als een complete afwijzing. Het maakte mij triest en onzeker. Ik verlangde soms echt naar een 9-to-5-job (lacht). Vandaag kan ik meestal beter om met die leegte. Ik blijf rustig wanneer ze daar is en weet dat ze ook weer verdwijnt, al kan het soms maanden duren. Ik dweep er niet meer mee. Het heeft geen zin om mezelf verwijten te maken of me te min te voelen. Dat werkt net averechts. Waar het om draait is zelfreflectie. Ik probeer elke dag stil te staan bij de keuzes die ik maak: helpt dit me verder of moet ik het net loslaten? Keuzes maken is ook soms springen en niet weten waar je zal landen. Omarm het verhaal in de overtuiging dat het wel goed komt.”
“Ik heb soms het gevoel dat het grote publiek naar acteurs kijkt als sympathieke hobbyisten. Maar acteren is hard labeur. Zoals Marie Vinck onlangs zei: ‘Acteren is voor 90 procent angst en zelftwijfel.’ Ik volg haar wel. Maar die overige 10 procent zijn zo overrompelend en geweldig. Die maken het allemaal waard. Met een gedreven ploeg een theatervoorstelling in elkaar steken kan poëzie geven op het podium. Zulke ervaringen neem je mee voor het leven.”
Keuzes van het hart Om zijn gemoedsrust op peil te houden kiest Bart uitsluitend voor rollen die hem mentaal rijker maken. Kiezen welke rol hij aanneemt, blijft moeilijk, ook nu hij bekend is in Vlaanderen. “Maar als bekend acteur loop je evenveel risico om een foute rol te kiezen als een beginneling”, vindt Bart. “Ik ben altijd superdankbaar als mensen aan mij denken, maar voorstellen waar ik weinig affiniteit mee heb, wijs ik af. Dat zijn altijd aartsmoeilijke keuzes, en je kunt alleen maar hopen dat je dan de juiste beslissing maakt. Ik verlang naar projecten die mijn hart sneller doen slaan. Ik heb in het verleden al dingen toegezegd waarvan ik later het gevoel had dat ik ze beter aan mij had laten voorbijgaan, maar destijds stond ik wél achter die keuze. En dat is wat telt.”
Slapeloze nachten In april vorig jaar werd Bart voor het eerst vader. Zijn dochtertje Edie zette zich moeiteloos vast in zijn hart. “Ouder worden is bijzonder en heftig, met veel slapeloze nachten, maar dat verbleekt bij de gedachte dat mijn vrouw en ik een minimensje op de wereld hebben gezet. We mogen Edie elke dag zien groeien en evolueren. De eerste nacht hing ik elk uur mijn vinger voor haar neus om te zien of ze nog ademde. Ondertussen jongleer ik
haar als een professional van de ene arm op de andere (lacht). Maar ook een kind op de wereld zetten, betekent constant keuzes maken. Wil ik haar dezelfde opvoeding geven die mijn ouders mij gaven? Wat met voeding of godsdienst of het type crèche? Het is superinteressant om al die dingen te ontdekken. Sinds haar geboorte ben ik vaak thuis geweest. We hebben een mooie band opgebouwd, maar als ik binnenkort een paar maanden op tournee ga, zullen we elkaar opnieuw moeten terugvinden. Maar het is ongelooflijk fijn om te weten dat zij er is, en dat we altijd samen een boswandeling kunnen maken.”
SMART FACT.
Als je geen acteur was geworden, dan was je nu…? “Ik kan snel gepassioneerd raken. Die muzikale optredens met de andere mannen van ‘Callboys’ vind ik echt fantastisch. Ik begin dan al snel te fantaseren over een leven als professioneel muzikant. Maar de volgende dag kan ik evengoed met bewondering staan kijken naar mensen die om 6u ’s morgens opstaan om hun wijngaard te onderhouden en elke dag in de natuur staan. Vraag me niet om een keuze te maken (lacht)!”
Van duts naar dealer Momenteel is Bart te zien in ‘Yummy’, de eerste zombiefilm van Vlaamse bodem. Net als in ‘Callboys’ speelt hij er een ietwat onbeholpen personage, maar zijn volgend filmproject wordt helemaal anders. “In februari beginnen de opnames van Dreambaby, het debuut van Jeroen Perceval. Deze keer speel ik geen dutsje, wel een dealer. Heel tof dat ik eens een ander deeltje van mezelf kan aanboren.”
De Slimste Mens Vlaanderen leerde hem kennen als callboy, maar zijn deelname aan De Slimste Mens ter Wereld zorgde pas echt voor grootschalige herkenning op straat. “Ik had Erik Van Looy al drie keer vriendelijk bedankt. Op die stoel zit je niet als acteur, wel als jezelf. Ik krijg regelmatig selfie-aanvragen en fijne commentaren op Instagram. Over die zatte mensen die ik af en toe tegenkom, zwijgen we (lacht).”
“HET UZ BRUSSEL IS ECHT ANDERS ” Verpleegkundige Karen :
Karen is terug in het UZ Brussel. Ze ging als verpleegkundige een tijdje aan de slag in een ziekenhuis dichter bij huis. Maar ze kon er niet aarden. Daarom kwam ze terug. “Ik heb ondervonden hoe anders het UZ Brussel is”, zegt ze. Hoezo anders?
“Het UZ Brussel voelt echt anders en dat compenseert veel. Het is pas als je elders werkt dat je dat beseft”.
Het is niet zo vreemd dat Karen dacht dat het UZ Brussel inwisselbaar is met een ander ziekenhuis. Op een aantal vlakken verschilt het immers niet van andere ziekenhuizen. En toch voelde Karen al meteen dat er iets anders was …
Het verschil met een algemeen ziekenhuis
Waarin verschilt het dan? Ligt het aan het feit dat het UZ Brussel een academisch ziekenhuis is? Dat het daardoor ook met wetenschappelijk onderzoek bezig is en op een aantal expertisedomeinen echt vooruitloopt? Dat het ook een opleidingscentrum is? Waardoor nieuwsgierigheid en kritische zin kenmerken zijn van velen die er werken?
Zou het komen omdat het UZ Brussel een bijzonder divers ziekenhuis is, zowel wat de medewerkers als de patiënten betreft? Omdat er naast Nederlands nog veel andere talen gesproken worden? Door de internationale uitstraling van het ziekenhuis zijn ook de zorgverleners en onderzoekers afkomstig uit alle hoeken van de wereld. Toch is het niet dat wat Karen uiteindelijk terugbracht. Wat dan wel?
“Het zit in de sfeer”, vertelt Karen nadenkend. “De mensen gaan er op een andere manier met elkaar om. Het is veel minder autoritair en minder hiërarchisch. Er is een soort openheid en vrijheid om je gedacht te zeggen. Er is geen afstand tussen de verpleegkundige en de hoofd verpleegkundige of met het medisch diensthoofd dat altijd ook een professor is. Er loopt in het UZ Brussel bijvoorbeeld een diepgaand participatieproject waarbij alle 1.500 verpleegkundigen samen nauw worden betrokken. Dat het ziekenhuis zich volledig vernieuwt met onder
meer nieuwe operatiezalen en cathlabs is ook belangrijk, maar dat was niet het hoofdargument om terug te keren. Zoals overal is het er hard werken, maar het UZ Brussel voelt echt anders en dat compenseert veel. Het is pas als je elders werkt dat je dat beseft. Natuurlijk is dat ook persoonsgebonden, maar het is echt wel een verschil dat ik elke dag ervaar in mijn werk en dat is aangenaam. Ik ben blij dat ik terug ben, het voelt als thuiskomen.”
Alles over werken in het UZ Brussel 1. Ga naar www.uzbrusselwerkt.be. 2. Ben je verpleegkundige? Kom naar een informeel verpleegkundig jobmoment in het UZ Brussel op 8, 13, 23 april of 8, 12, 19 of 28 mei telkens tussen 15 en 17 uur in de grote inkomhal. Inschrijven hoeft niet. Er is een hapje, drankje én geschenkje voorzien. Een bezoek aan een afdeling is mogelijk en verpleegkundigen geven zelf uitleg.
Gewoon anders
Zo zijn wij. Jij ook? www.uzbrusselwerkt.be
Over verder studeren doen veel goedbedoelde adviezen de ronde. Maar die zijn helaas niet altijd correct. AP Hogeschool Antwerpen helpt jou feit van fictie te onderscheiden, zodat jij een weloverwogen studiekeuze kan maken.
JE MOET VOORAL IETS KIEZEN WAT JE GRAAG DOET
De zoektocht naar een studie start vaak met de vraag ‘Wat doe je graag?’. Dat is zeker een goed begin: als je iets graag doet, lukt dat vaak vlotter en beter. Maar voor een geïnformeerde studiekeuze moet je jezelf ook volgende vragen stellen: Wanneer voel ik me op m’n best?, Waar ben ik wel/niet sterk in?, Hoe studeer ik het liefst? … Zo krijg je een beter zicht op jouw ideale match. DEELS WAAR
HOGESCHOOL IS MAKKELIJKER DAN UNIVERSITEIT
Hét grote verschil zit ‘m vooral in de manier van lesgeven en evalueren. Ook hier geldt: je opleiding moet in de eerste plaats aansluiten op je interesses en talenten. Aan een hogeschool duik je meteen in de praktijk via stages, workshops, simulaties … (bij een bachelor is dat veel praktijk, bij een graduaat zelfs massaal veel). Je kunt ook rekenen op les in kleinere groepen, persoonlijk contact met je lectoren, tussentijdse evaluaties ... Matcht dit met wat jij wil en kan? Dan is de hogeschool voor jou the place to study. NIET WAAR
ONLINE VIND JE ALLES WAT JE MOET WETEN
Online vind je inderdaad een rijkdom aan informatie, maar kom ook zeker eens persoonlijk kennismaken tijdens infodagen, openlesdagen, SID-ins … Je kan er de campussen verkennen, cursusmateriaal inkijken, persoonlijke vragen stellen aan studenten, docenten, studiebegeleiders … Zo voel je meteen of het klikt. Wat ook kan helpen, is eens gaan praten of een dagje meelopen met mensen die jouw droomjob(s) uitoefenen, om te kijken of je energie krijgt van hun verhaal. DEELS WAAR
JE STUDIEKEUZE IS NOOIT 100% SLUITEND
Je moet op zoek gaan naar een zo sterk mogelijke match, maar weet wel: dé ware bestaat niet. Zelfs als een opleiding echt je ding is, zullen er onderdelen zijn die je saai of lastig vindt. Je studiekeuze is overigens geen doodlopende straat. Je kan altijd nog een andere weg inslaan. Meer nog: wie start met een opleiding op maat verwerft gaandeweg meer kennis, (praktijk)skills én zelfvertrouwen en kan daarna gerust nog doorstromen naar een vervolgopleiding (= het zogenaamde zalmprincipe). Meer weten? Check ap.be/studiekeuze WAAR
LAAT ZIEN WAT IN JE ZIT
Dat is het motto van AP Hogeschool, want wie je ook bent of wat je passie ook is: wij zijn er rotsvast van overtuigd dat elke student het beste in zichzelf kan ontplooien. Kom het samen met ons ontdekken.
Baanbrekende projecten voor toptalenten
