Συνέντευξη Με Τον Τάσο Σαγρή Δημήτρης
Φαργκάνης17/10/2015ΘέατροΘέατρο
- ΣυνεντεύξειςΣυνεντεύξεις
Η συνέντευξη με τον Τάσο Σαγρή πραγματοποιήθηκε μετά το τέλος της παράστασης «Ψύχωση 4.48» στη θεατρική σκηνή του BlackBox στη Θεσσαλονίκη. Στο χώρο παραβρέθηκε και η Σίσσυ Δουτσίου κάνοντας σημαντικές παρεμβάσεις. Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) - Γιατί επέλεξες να σκηνοθετήσεις Σάρα Κέιν και γιατί συγκεκριμένα την «Ψύχωση 4.48»; Tάσος Σαγρής - Η πρώτη παράσταση που φτιάξαμε με το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών ήταν οι «Δούλες» του Ζαν Ζενέ. Ήταν η καταγραφή της απέλπιδης προσπάθειας να σκοτώσουμε τα αφεντικά μας. Η δεύτερη παράσταση ήταν το «Πεθαίνω Σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη. Το «Πεθαίνω Σαν Χώρα» ήταν η ολοκληρωμένη και πλήρης καταγραφή της κατάρρευσης μιας κοινωνίας. Η τρίτη παράσταση είναι η «Ψύχωση!» (4.48 Psychosis) της Σάρα Κέιν, στην οποία καταγράφουμε την κατάρρευση του υποκειμένου. Αυτές οι τρεις παραστάσεις μαζί δημιουργούν μια τριλογία για την εποχή της κρίσης, όπου η εστίαση πηγαίνει από το κοινωνικό περιβάλλον στο άτομο, και τελικά η παράσταση «Ψύχωση» είναι το κάλεσμα για την καταβύθιση μέσα στον ψυχικό κόσμο του καθενός μας, η εξερεύνηση του σκοταδιού που κρύβει ο καθένας μέσα του και η προσπάθεια να φέρουμε πίσω ένα μήνυμα αγάπης για τη ζωή μέσα από αυτό το ταξίδι. Πιστεύω πως το 4.48 Psychosis της Σάρα Κέιν είναι στην πραγματικότητα ένας ύμνος για τη ζωή... Σίσσυ Δουτσίου - Και στην αγάπη επίσης. Δηλαδή, η παράσταση εστιάζει τελικά στο τι χάσαμε, τι δεν έχουμε, τι θα θέλαμε να έχουμε και δεν καταφέραμε να το αποκτήσουμε. Μέσα σε αυτά είναι η αγάπη, είναι η φιλία, είναι ο έρωτας, είναι η επιθυμία για ζωή. Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) - Στις δουλειές σου υπάρχει έντονη η ιδέα της απελπισίας ως ψυχικής κατάστασης. Από πού απορρέει αυτή η τάση; Tάσος Σαγρής - Πιστεύω ότι ούτως ή άλλως ζούμε σε μια απελπιστική εποχή. Δεν πιστεύω σε κάποια ελπίδα στις παρούσες συνθήκες στις οποίες ζούμε. Με εξαίρεση, ίσως, μερικές εκλάμψεις των κοινωνικών αγώνων, οι οποίες μοιάζει να είναι σαν τελευταίες