Sensor jr20 nr15 web

www.sensor-magazine.nl

jrg 20 #15 6 april 2016

Magazine voor HANstudenten en medewerkers

SUPERSTAGE IN LEGOLAND

SLB specia l

WIN TICKETS VOOR ‘MY SCIENTOLOGY MOVIE’ VAN LOUIS THEROUX De eerste bioscoopdocumentaire van Louis Theroux, ‘My Scientology Movie’, is vanaf 5 mei te zien op het witte doek en Sensor mag 2 maal 2 kaarten weggeven!

Journalist en programmamaker Louis Theroux kennen we vooral van zijn documentaires over de Amerikaanse porno-industrie, motorbendes, transgender kinderen en veel meer. Vanuit zijn fascinatie voor religie en ervaring in omgang met excentriek en extreem gedrag wilde hij een documentaire over de geestelijke stroming Scientology maken. Als zijn verzoek om het hoofdkwartier van de Scientology Church te bezoeken, geweigerd

Amino: ‘Ik ben gevlucht uit Somalië.

Nu wil ik graag weer studeren.’

Geef om talent en maak deze studie mogelijk!

Kijk op www.uaf.nl

Studie en werk voor hoger opgeleide vluchtelingen

WIN! wordt, laat hij zich niet ontmoedigen. Geïnspireerd door de filmtechnieken die de Church zelf gebruikt en met hulp van voormalige leden, nemen acteurs de rol van Tom Cruise en Scientology-leider David Miscavige op zich om zo inzicht te krijgen in de werkwijze van de organisatie. Het is een film vol komische Louis Theroux-momenten en onverwachte ontwikkelingen: vreemder dan fictie.

Wil je dit meebeleven? Stuur dan voor 27 april een e-mail naar sensor@han.nl. www.cinemadelicatessen.nl

15-23

B

Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 20 april 2016.

SLB’ERS

Scoort begeleiding studieloopbaan op de HAN een voldoende?

REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A -1.01 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.sensor-magazine.nl, sensor@han.nl POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen REDACTIE Dirk Koppes, hoofdredacteur a.i., (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90

RAMBO IN DE POLDER

Airsoft is niet soft

MEDEWERKERS Ruud Kroes, Mart Geurts, Marijn Agelink, Tessa Beukenholdt, Robbert Huiskamp

30

REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), J. Veltman, N. Kuiper FOTOGRAFIE Ralph Schmitz, Coos Dam, Maaike van Helmond, William Moore, Coverfoto: Maaike van Helmond ILLUSTRATIE Glas water VORMGEVING EN PRODUCTIE Bureau Bright Ben Schot Marco Westerkamp ADVERTENTIES Martini Media B.V. Gert Boerema Info@martinimedia.nl Hoendiep 140 9743 AR Groningen 050 - 314 22 44 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer.

De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.

24 SUPERSTAGE

Lego spelen & ontwerpen, wat wil je nog meer?

RUBRIEKEN Hemd van het lijf

4

Boegbeeld

6

Dilek in Istanbul

35

Opgetekend

36

VERDER IN DIT NUMMER Hausmeister Weizenbier

11

Viool en het instellingsplan

13

Studeren gaat van au

20

Kunst op de HAN, moet dat?

26

28

MASTERCHEF

Josephine kookt op tv

SENSOR 15 JAARGANG 20 3

Studenten laten het achterste van hun tong zien.

HEMD VAN HET LIJF Wat zou je doen als… …je een soundtrack voor je studententijd moet kiezen?

‘Ik luister veel naar rock en rap en vind de band Hollywood Undead heel goed. Aangezien ik vooral gefeest heb tijdens mijn studententijd, ga ik voor het partynummer No. 5.’

…je iemand van social media mag knikkeren?

‘Kanye West. Wat een gek. En Donald Trump. Die twee leven in een fantasiewereld, wat een narcisten. Gasten die niet bekend zouden moeten zijn. Ik volg ze niet, maar je krijgt het via Facebook helaas toch mee.’

…je moet stoppen met je opleiding?

Foto: Ralph Schmitz

‘Nadat ik genoeg punten haalde voor een bindend studieadvies, switchte ik van Toegepaste Psychologie naar HBO Verpleegkunde (ook op de HAN). Helaas haalde ik mijn Verpleegkunde propedeuse op één vak na niet. Dus besloot ik weer te beginnen met Toegepaste Psychologie.

Als ik zou moeten stoppen… dan begin ik in een andere stad met Psychologie. Ik zou wel in Maastricht, Leiden, Groningen of Delft willen wonen. Deze steden zijn, net als Nijmegen, klein genoeg om goed te leren kennen, en groot genoeg wat betreft variatie in het uitgaansaanbod.’

4

Maarten Meems (22) is derdejaars student Toegepaste Psychologie en assessor bij studievereniging TOEP. Maarten werkt als barman in café Malle Babbe en loopt stage bij een organisatie die zich inzet voor talentontwikkeling van hoogbegaafde kinderen.

…je iets persoonlijks ongedaan kunt maken?

‘Mijn eerste reactie: niets, want je leert van alle fouten.

Maar bij nader inzien; als ik iemand gekwetst heb, zou ik dat wel ongedaan willen maken. Zo heb ik ooit een verkering niet goed afgesloten. En wat betreft studiekeuze was het slimmer geweest om direct met Verpleegkunde te beginnen en er helemaal voor te gaan. Zoals ik al zei, heb ik het op één kennistoets na niet gehaald. Ik haalde een 5,1, en bij de herkansing een 5,3. Nog steeds balen.’

…je een krantenabonnement naar keuze cadeau krijgt?

'Lastig. Ik heb überhaupt nog nooit een krant gekocht. Ik volg het nieuws via de apps van nu.nl en NOS, en door middel van Facebook en de Metro in de trein. Ik denk dat ik voor de Telegraaf zou kiezen want die lezen mijn ouders ook, zal wel goed zijn dan.’ RS

Studeren doet pijn Ouders met helicopterview noemen we de paranoïa paters en maters die hun kroost dag en nacht controleren. Kinderen moeten zich elk uur per whatsapp bij mama melden als ze vijf meter naar de belendende glijbaan zijn gewandeld. Anders stuurt papa een drone op ze af om ze naar huis te escorteren. Verdwalen of je vervelen is geen optie, het dagprogramma verloopt volgens een strak ritme.

En dan komt zo’n kind na een middelbare school en een (min of meer) succesvol eindexamen op de HAN terecht. In het gezelschap van ruim 30.000 medestudenten, waarvan hij er gemiddeld dertig in de klas of via introductie leert kennen. Help! Niet iedereen maakt die overstap van gezinsleven naar alleen zijn even soepeltjes. Dus heeft de HAN voor oudervrije studenten zijn eigen georganiseerde institutionele helicopterview, met studieloopbaanbegeleiders (slb’ers) als menselijke drones die de studenten in het vizier houden. Klinkt nogal George Orwell-achtig, maar uit onze Sensor-enquête blijkt dat studenten dat wel vinden meevallen. Overigens heeft een kwart überhaupt geen studieloopbaanbegeleiding, en een derde vindt het verschijnsel slb’er overbodig. Maar goed nieuws: tweederde van Techniek- en Educatiestudenten waardeert de begeleiding wel. Studeren gaat van au en dan is een institutioneel menselijk ‘aspirientje’ wel zo aangenaam. De bijbehorende milde controle neem je dan op de koop toe.

Dirk Koppes Hoofdredacteur

We gaan mondiaal!

Ik zie dagelijks tientallen jongeren afkomstig uit Nederland, Marokko, Turkije, Iran, Irak, Polen, WitRusland (ja zelfs Wit-Rusland), uit Suriname, Indonesië en Duitsland. Uit China, Japan en Pakistan en waarvandaan dan ook. Die samen studeren, sporten en uitgaan. Die samenwerken en niet. Die hun best doen en het erbij laten zitten. Die door de gangen van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen autootjes laten rijden die bij de bestuurders van Volkswagen alleen maar tot likkebaarden leiden. Die zin hebben en zin geven aan een toekomst die voor hen ligt. Die hun toekomst hier zien of die met hun kennis wereldwijd gaan. Gisteren sprak ik een Koerd die stage gaat lopen in Zweden en een Portugese die naar Londen wil. Een Achterhoeker die naar China gaat en een Limburger naar Amerika.

'Een Achterhoeker die naar China gaat en een Limburger naar Amerika.'

Tot een man uit Teheran die anderhalf jaar in een AZC had gezeten en voldoende intelligentie had om een hbo-opleiding te doen, maar onvoldoende zijn Nederlands beheerste om op niveau mee te reflecteren, me aansprak. 33 jaar. Hij keek me aan. Recht in de ogen.

Hij sprak vier talen. Perzisch (Farsi), Arabisch, Engels en gebroken Nederlands. ‘Ik kom over een half jaar terug’, zei hij. ‘De komende maanden ga ik me verder trainen in jullie taal’, vertrouwde hij me toe. 's Avonds keek ik op de Facebookpagina van zijn klas.

Studenten van Capelle aan den IJssel tot aan Winterswijk en alles daartussen wensten hem het beste en zagen hem graag terugkomen. Hij reageerde in vlekkeloos Nederlands: "Vandaag heb ik mijn ov-kaart ingeleverd, over een paar maanden haal ik hem weer op om beter terug te komen!"

Ton van Eck

SENSOR 15 JAARGANG 20 5

BOEGBEELD

NEW!

Foto: Kasper Bos

STUDIEVERENIGINGEN BIJ DE HAN

Vergaderingen leiden, de agenda samenstellen, de boel aansturen en alles overzien. Als voorzitter van een studievereniging bestuur krijg je nogal wat op je bord. In deze nieuwe rubriek stellen ‘de boegbeelden’ zich voor.

Kasper Bos (21), vierdejaars Fysiotherapie Voorzitter NOPFY Voeding en Diëtetiek, Fysiotherapie, Ergotherapie, Logopedie DE OUDSTE, DE GROOTSTE ‘NOPFY is de oudste studievereniging van de HAN. We vertegenwoordigen tevens het grootste aantal HAN-studenten, namelijk alle studenten van het Instituut Paramedische Studies (IPS), afgezien van studenten Mondzorgkunde. Zij zijn aangesloten bij de Tandheelkundige Faculteitsvereniging Nijmegen (TFVN). Op zich jammer dat we niet alle IPS opleidingen onder één vlag hebben, maar dit is ook wel logisch gezien Mondzorgkunde in het Tandheelkunde-gebouw zit.

NOPFY is van oorsprong ontstaan uit de opleiding Fysiotherapie.

Omdat deze samen met de opleiding Ergotherapie het grootste aantal studenten heeft, zijn zij logischerwijs het best vertegenwoordigd. Zelf ben ik sinds mijn tweede introweek bij de studievereniging betrokken. Dit beviel zo goed dat ik me dit jaar samen met Jaap Frederiks heb opgeworpen als voorzitter. Om het met stage te kunnen combineren, wisselen we het vicevoorzitter- met het voorzitterschap om het half jaar af. Momenteel ben ik voorzitter en houd ik me onder andere bezig met het veranderen van de bestuursvorm. Ik wil dat de actieve studenten taken krijgen en in het bestuur of een commissie terechtkomen. Op dit moment vallen alle actieve leden onder het bestuur, maar ik geloof dat het klassieke model de communicatie ten goede komt. Ook hebben we pas sinds kort lidmaatschap ingevoerd. Feesten en vakinhoudelijke activiteiten zijn (tegen een kleine vergoeding) toegankelijk voor alle IPS studenten.

Leden krijgen tevens korting op studieboeken. Vanaf de komende introductie willen we dat studenten zich echt bij ons aanmelden. De introweek is het jaarlijkse hoogtepunt, maar ons 50-jarig bestaan zit er ook aan te komen – en dat belooft wat.

Het wordt legendarisch, kan ik je vertellen.’

6

Kanteling naar Het Nieuwe Werken Hoe ziet de arbeidsmarkt er anno 2030 uit? Zijn er nog vaste contracten? Een negen-tot-vijfcultuur? Of is de zzp-kanteling dan volledig gemaakt en werkt iedereen samen aan projecten, klussen en doeleinden?

Annet de Lange, lector Human Resource Management, boog zich over die vragen met haar lezing ‘De toekomst van werk’ tijdens Meet Up Villa Media. Dat is een maandelijks evenement voor professionals uit de regio Arnhem op het gebied van marketing, communicatie, media en/of technologie. De Lange daagde de aanwezigen uit om na te denken over de gevolgen van de kanteling naar ‘het nieuwe werken’, een ontwikkeling waar zij zelf overigens enthousiast over is. ‘De

huidige jonge en aanstaande generaties zijn gewend om de mens centraal te stellen: als de taakeisen en autonomie binnen ons werk maar in balans zijn’, vertelt ze, om daarna te benadrukken dat die balans voor iedereen anders is.

‘Maar dat we duurzame inzetbaarheid belangrijk vinden en beseffen dat ongezonde werkdruk en het opgeven van bijvoorbeeld je gezinsleven goede resultaten juist in de weg staan, is duidelijk.’ Veel aanwezigen juichen de ontwikkelingen toe, maar hier en daar zit een scepticus: ‘Ik vrees dat we te optimistisch kijken naar de zelfredzaamheid van de mens. Ik denk niet dat ‘het nieuwe werken’ voor iedereen is weggelegd.’ OH

BLØF HEADLINER STUDENTIVAL 2016 De Zeeuwse band BLØF is op vrijdag 3 juni te bewonderen op Studentival 2016, het festival dat voor het eerst plaatsvindt en mede wordt georganiseerd door de HAN en haar studenten.

Het festival vindt plaats in Arnhem, langs de Rijn (Stadsblokken). Het hele programma is nog niet bekend, maar de eerste headliner nu dus wel. Met de band BLØF hebben de studenten een grote publiekstrekker binnen weten te halen. Met Studentival 2016 hoopt de organisatie het grootste studentenfestival van Nederland neer te zetten. Wordt vervolgd. SA

Veel studenten gaan op zaterdagavond naar het uitgaanscentrum, naar hun favoriete pub. Maar niet altijd, en niet iedereen: zo’n honderd studenten hijsen zich net als iconen Sven Kramer en Ireen Wüst in hun gestroomlijnde pak, binden hun strak geslepen noren onder en proberen voor de laatste keer dit seizoen hun persoonlijke tijden op de 500 of 1500 meter aan te scherpen.

Dit gebeurt tijdens de Lacustris Final Races, de laatste wedstrijd van het schaatsseizon in het Nijmeegse Triavium. Deze avond wordt jaarlijks georganiseerd door de Nijmeegse Studenten Schaats- en Skeelervereniging Lacustris (NSSSL). Een van de deelnemers is Dennis Hobbenschot, vierdejaars Sport, Gezondheid en Management: ‘Dit is het eerste jaar dat ik lid ben van Lacustris en het is voor mij mijn eerste wedstrijd.’ Zijn gebrek aan ervaring met het rijden van wedstrijden blijkt tijdens zijn eerste race waarin hij per ongeluk van baan wisselt met zijn tegenstander. Daardoor worden de tijden verkeerd geregistreerd. Maar dat mag de pret niet drukken: ‘Schaatsen is voor mij een heerlijke manier om mijn hoofd leeg te maken, helemaal nu ik druk bezig ben met afstuderen.’

MvH

Foto: Maaike van Helmond

Laatste wedstrijd bij schaatsclub Lacustris

EDUCATION WHITE Een feestje op witte donderdag wordt natuurlijk in het wit gevierd.

Hoe kun je het best een feestje vieren op witte donderdag? Juist ja, in het wit! Dat dachten ook de studenten en docenten van het Instituut voor Leraar en School, Opleidingskunde en de Pabo’s, toen zij een feestje planden voor (witte) donderdag 24 maart.

Eerstejaars Pabo-student Menno Razing is een van de organisatoren: ‘Voorheen had de Pabo altijd eigen feestjes. Doel van dit Educatiefeest is om wat meer verbondenheid te creëren tussen de studenten en docenten van deze drie opleidingen.’

Vierdejaars Pabo Amy Bitter voegt toe: ‘Voorafgaand aan het educatiefeest vond de performance night plaats. Dit is heel bewust zo gepland in de hoop dat heel veel mensen vervolgens blijven hangen voor het feestje.’

En dat gebeurde ook. Vrijwel iedereen hield zich netjes aan de dresscode, wit, en na wat eerste aarzelende pasjes op de dansvloer ging het dak eraf. Amy: ‘Hoeveel studenten en docenten er naar zo’n feest komen, maakt eigenlijk niet zo veel uit. Onze feestjes zijn sowieso altijd geweldig!’

MvH

SENSOR 15 JAARGANG 20 7

Jop de Jong Nederlands kampioen 18 jaar en dan al Nederlands kampioen artistiek biljarten! Een opmerkelijke prestatie van Pabo-student Jop de Jong.

MeeR Leden van de Medezeggenschapsraad stellen zich voor.

Naam Functie Kiesgroep Email

Wiesje Groenhof Docent FEM HAN algemeen Wiesje.Groenhof@han.nl

Het is weer dinsdag. Ik bereid me voor op een middagje MR’en: lezen van nota’s, notulen en brieven over profileringsfonds, werkdruk, verkeerssituatie op de campus, enzovoorts. We vergaderen in verschillende commissies. Op de agenda van de commissie OOK (Onderwijs- en Onderzoekskwaliteit) staat onder meer de kaderOER/OS. Die ziet er goed uit: eenvoudiger en praktisch beter uitvoerbaar dan voorgaande jaren. Vanaf mei vorig jaar maak ik deel uit van de MR. Waarom wilde ik dat ook alweer? Goed onderwijs, meedenken en invloed hebben, zodat er iets verandert. Ergerde ik me niet al jaren aan het feit dat ik meer tijd besteedde aan formulieren dan aan contact met studenten en het maken van uitdagende, inspirerende lessen? Cruijff zei het al: ‘Vaak moet er iets gebeuren voordat er iets gebeurt’. En er gebeurt iets. Veel zelfs.Het Instellingsplan (IP) ligt er.

Een ambitieus plan, waar veel HAN’ers aan meegewerkt hebben en dat door velen omarmd wordt. De komende jaren gaan we de ambitie van kwalitatief hoogwaardig onderwijs waarmaken. De verantwoording daarvan komt (weer) te liggen bij docenten, studenten en mensen uit de beroepspraktijk. Gaat het écht sturend worden?

Krijgen docenten écht meer ruimte en tijd voor scholing en komen ze er echt, de kleinschalige professionele leergemeenschappen? Vinden we de goede balans tussen autonomie en kwaliteitsborging? De kans is er, het vertrouwen is er en de MR gaat het wat mij betreft allemaal actief en kritisch volgen. Ik ga verder met mijn commissiestukken, met in mijn achterhoofd de talloze gesprekken met collega’s en studenten over alles wat ons dagelijks bezighoudt. Want die input is de basis voor ons MR-werk. Ik heb zin in vanmiddag.

Dit was de laatste column in de rubriek MeeR. Wil je nog meer? Facebook HAN Medezeggenschap.

8

In ons vorige nummer (14) komt Pabo-student Jop de Jong nog uitgebreid aan het woord over zijn passie, artistiek biljarten. Twee weken later is hij Nederlands kampioen. In het Gelderse Haarlo pakte de 18-jarige Pabo-student uit Bathmen de nationale titel op een biljartonderdeel dat doorgaans gedomineerd wordt door de oudere garde. Artistiek biljarten is de moeilijkste biljartvorm: spelers moeten, met gebruikmaking van veel effect en kracht, een groot aantal carambolefiguren demonstreren, waarbij de stootbal een bepaalde route moeten afleggen. Op weg naar de finale versloeg Jop zelfs de tweevoudig wereldkampioen in deze discipline. ‘Ik had het niet verwacht, want de top van Nederland deed mee aan deze wedstrijd’, zegt hij. ‘Ik wist dat ik kans maakte maar ik had niet zo constant gespeeld afgelopen seizoen. Toch kwam ik in de halve finale. Ik dacht: mijn doel is bereikt. Toen kon ik zorgeloos spelen.’

Met deze indrukwekkende prestatie is De Jong de jongste kampioen artistiek biljarten ooit. SA Bron: rtvoost.nl

HAN-DEBAT

Controleer het vertrouwen Een HAN-debat zonder meningsverschil is saai, dus werden de 250 deelnemers vorige week langs prikkelende stellingen geleid over managers die 50 procent les moeten geven en docenten die hun eigen relevantie moeten aantonen. Martin Luther King deed ook mee.

Leuk zo’n HAN-instellingsplan waarin je aankondigt dat de organisatie moet verschuiven van controle naar vertrouwen, maar dan moet je ook wat met dat goede voornemen doen. Een commissie in het leven roepen? Nee, dat is Den Haag. Bij de HAN werd vorige week een debat georganiseerd, waar 249 docenten, bestuurders en 1 student elkaars nieren proefden: vertrouwen wij elkaar of moeten we blijven controleren?

Roderik van Grieken van het Nederlands Debat Instituut had de zaal willekeurig in drieën gedeeld met aanvallers, verdedigers en een jury.

Zij moesten drie stellingen bespreken. Dit leidde tot levendige discussies over onder meer de vraag van Onderwijsraadvoorzitter Henriëtte Maassen van den Brink of alle managers 50 procent van hun tijd in lesgeven zouden moeten steken. Martin Luther King en premier Rutte werden geciteerd, een deelnemer riep ‘als managers ook docenten zijn, krijgen ze meer vertrouwen van hun team’, maar een ander vond dat lesgeven niets zegt over je kwaliteiten als leider.

Niet elke topvoetballer is een toptrainer.

Moet die manager (en elke docent) dan elk jaar verantwoording afleggen, vroeg Operation Education-oprichter Claire Boonstra de zaal. Ja, vonden de meesten, want het onderwijs verandert zo snel, dat je je moet blijven afvragen of jouw rol verandert en of jij daar de meest geschikte persoon voor bent. Controleer jezelf, en houd vertrouwen in je toekomst bij de HAN, concludeerden veel debatdeelnemers. DK

FEM zet de bloemetjes buiten Even uit de dagelijkse drukte om bij te praten met je collega’s tijdens het FEM Lentefeest.

Bijkletsen, lekker eten en een goed feestje bouwen; dat stond eind maart op de agenda van de medewerkers van de FEM. Faculteitsdirecteur Theo Joosten: ‘Een feestje speciaal om al onze mensen te bedanken.’Na een enthousiaste ontvangst door Lia en Ria

Groentjes van Tante Theater en een welkomstwoordje van Theo Joosten kon het feest pas echt beginnen. Suus Moser, medewerkster Interne Communicatie bij de FEM: ‘Dit lentefeest is voor iedereen een mooie gelegenheid om even uit de dagelijkse drukte te stappen en elkaar op een andere manier te leren kennen.’ Met op de achtergrond de FEM band FEMfataal. MvH

INGEZONDEN

(GEEN) EXTRA VRIJE DAG

Tot mijn verbazing las ik in Sensor #13 op bladzijde 2 de mededeling over de ‘extra verlofdag’ die werd aangekondigd voor medewerkers van de HAN, in verband met het schrikkeljaar.

Helaas is deze informatie onjuist. Zoals correct wordt gesteld moet een medewerker van de HAN bij een voltijd dienstverband 1659 uur per jaar werken (dit betreft een in de cao-hbo vastgesteld aantal uren en hier zijn alle officiële feestdagen al in verwerkt). Ook dit jaar geldt dat men 1659 uur moet werken, schrikkeldag of geen schrikkeldag. De schrikkeldag heeft dus geen enkele invloed op het aantal te werken uren en het verloftegoed in 2016. Dit blijft ongewijzigd.

Richard de Ruijter HR-adviseur, VRAAGPUNT HR

SENSOR 15 JAARGANG 20 9

Rondje Sonsbeek Elke eerste zondag van de maand vitamine D tanken met een rondje van drie kilometer door Park Sonsbeek. Daar snakken we allemaal naar. Toch?

Heb je ze al gezien in Park Sonsbeek, de grote groep hardlopers (en wandelaars) in felgekleurde outfits op de eerste zondag van de maand? Deze maandelijkse Parkloop, een initiatief van de Atletiekunie, wordt georganiseerd door Jeffrey van Maurik, vierdejaars Sport, Gezondheid & Management, die ook de promotie voor zijn rekening neemt. Samen met docent en onderzoeker Jelle Schoemaker probeert hij het ‘parklopen’ te stimuleren bij Arnhemmers in het algemeen en studenten en medewerkers van de HAN in het bijzonder. Het gaat om een rondje van drie kilometer en de deelname is gratis. Er is een

10

gezamenlijk startmoment, maar iedereen loopt vervolgens op eigen tempo.

Het initiatief van de Atletiekunie wordt door de gemeente Arnhem gesteund. Het idee is simpel: als groep starten is voor veel mensen genoeg motivatie om daar op een zondagochtend de sportoutfit voor aan te trekken. Oorspronkelijk is Jelle Schoemaker in 2014 in Nijmegen met het idee van het hardlopen door stadsparken begonnen. Helaas liep het aantal deelnemers in de winterperiode drastisch terug waarna dit sportieve evenement een tijdje in de koelkast heeft gestaan.

Begin dit jaar heeft Jeffrey van Maurik, die zijn afstudeerstage doet bij de Atletiekunie, het idee weer opgepakt en is hij een paar maanden geleden in Arnhem van start gegaan. Dat heeft de eerste paar keer meteen een grote groep van zo’n honderd deelnemers opgeleverd. ‘We zijn nog niet zo lang bezig’, zegt hij, ‘maar er zijn al plannen om de parkloop uit te breiden naar Nijmegen en andere steden in Nederland.’

Zin om mee te doen?

De eerstvolgende Parkloop is op zondag 1 mei, aanvang 9.30 uur. Graag vooraf aanmelden via www.parklopen.nl. HvD

Bij een conciërgefeestje mag een lekker biertje natuurlijk niet ontbreken.

En wat is er nu leuker dan dit biertje van tevoren zelf te brouwen?

Tekst en foto's: Maaike van Helmond

Dat dachten in ieder geval de conciërges van de HAN-afdeling aan de Nijmeegse Kapittelweg.

‘En laat een van ons nou toevallig naast zijn baan als conciërge bij de HAN ook bij Stadsbrouwerij de Hemel werken’, vertelt conciërge Toon Peters, die zijn tuin en huis onlangs be-

schikbaar stelde voor het bierbrouwen. ‘Die mocht dat eens even mooi voor gaan doen!”

In totaal brouwen de heren drie verschillende biertjes: twee voor op de tap en één voor in de fles. ‘Leuk om dit met mijn collega’s te kunnen delen’, vertelt conciërge én bierbrouwer Laurens Poelert. ‘Brouwen is niet alleen mijn vak, maar zeker ook een hobby. Daar vertel ik de heren graag wat meer over.’

Terwijl Laurens stiekem toch het meeste van het brouwwerk doet, kijken zijn collega’s – met een biertje in de hand – nieuwsgierig toe. Toon: ‘De namen hebben we al bedacht: vandaag brouwen we Hausmeister, Toontje Lager en Sluitdienst. Allemaal met een eigen smaak en karakter, als het goed is, want dat kunnen we later natuurlijk pas proeven.’

Dat proeven gaat plaatsvinden tijdens het jaar-

lijkse conciërgefeest op 28 mei. ‘Dan gaan we samen met de rest van onze collega’s deze bijna zestig liter bier meester maken.’

Het daadwerkelijke feest vindt dus pas eind mei plaats, maar ook van het dagje brouwen an sich wordt al een feestje gemaakt: drankjes erbij, de onthulling van het naambord van het ‘nieuwe clubhuis’ van de conciërges in de tuin van Toon – daar waar ook het echte feest gaat plaatsvinden – en een heerlijk varkentje aan het spit. ‘Dat laatste is een traditie die is ontstaan sinds wij met een aantal collega’s naar Bosnië zijn geweest. Daar is het een teken van gastvrijheid om een varkentje aan het spit voor je bezoek te bereiden. Een traditie die wij in Nederland hebben voortgezet. Smullen en genieten geblazen dus!’

SENSOR 15 JAARGANG 20 11

O OLGA OORDEELT

Er was een tijd dat ‘Rode Angst’ Amerika stevig in z’n greep had. Nee, het gaat hier niet om een angst voor bloed, aardbeien, tomaten of de Socialistische Partij (hoewel de oorsprong van die partij er zeker mee te maken heeft). Het gaat hier om de bibbers voor het communisme.

Communisten geloven in een staatloze, klasseloze en socialistische samenleving, waarbij iedereen naar vermogen produceert en naar behoefte neemt, maar in de praktijk pakt dat meestal minder idealistisch uit. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog groeit in het kapitalistische Amerika de afkeer van het communisme. De Koude Oorlog versterkt dit alleen maar.

De overheid richt zelfs een ‘House Committee on UnAmerican Activities’ op, waar Amerikaanse voorstanders van het communisme voor moeten verschijnen om zich nader uit te leggen.

Eén van de mensen die in 1947 voor de paniekzaaiende commissie moet verschijnen, is scenarioschrijver Dalton Trumbo. Met name acteur John Wayne, bekend om zijn stoere cowboyrollen, en columniste Hedda Hopper, een nogal fanatieke feeks, eisen dat hij opgepakt wordt. Er heerst een hardnekkige overtuiging dat Hollywood dé ideale plek is voor communisten om hun politieke boodschappen subtiel te verspreiden. Trumbo weigert, net als negen andere filmmakers en kennissen uit de filmindustrie, om voor de commissie te verschijnen. Daardoor belandt hij linea recta in de gevangenis. Hij bromt elf maan-

12

Film Trumbo

den en komt daarna niet meer aan de bak in Hollywood. Hij belandt zelfs op de beruchte zwarte lijst, maar vertikt het om géén scenario’s meer te schrijven.

Met een dikke sigaar in zijn mond ligt de excentrieke Trumbo vaak in bad met een typemachine op een plank te werken aan uitstekende scripts, die hij onder pseudoniemen of via andere scenaristen weet te verkopen. Twee van zijn films, Roman Holiday en The Brave One, winnen zelfs Oscars. Thuis op de bank ziet hij op televisie dat hij gewonnen heeft.

Roemloos werkt Trumbo verder. Pas in 1960 komt er een einde aan de zwarte lijst wanneer Trumbo officieel erkend wordt als de scenarist van de succesvolle films Spartacus en Exodus.

Bryan Cranston kreeg de taak om de rol van Dalton Trumbo te vervullen voor de film over zijn leven. Dat doet hij uitstekend. We kennen Cranston vooral als de crystal meth kokende scheikundeleraar Walter White in de populaire serie Breaking Bad. In Trumbo weet hij treffend de eigenwijze en onverwoestbare Trumbo neer te zetten. De film zit vlot in elkaar, is verrassend geestig en verzandt ondanks de thematiek niet in politiek beladen boodschappen of té veel drama. Dus bespaar jezelf het leed van de teleurstellende ‘Batman versus Superman’ en ga in plaats daarvan Trumbo zien.

Trumbo draait vanaf 7 april in de bioscoop.

Het belang van Bildung

SPELEN OP DE KLEINE EN DE GROTE VIOOL In deze rubriek praten we met deskundigen en belanghebbenden over het nieuwe HAN-Instellingsplan. In deze aflevering een gesprek over Bildung met Jürg Thölke, adviseur van College van Bestuur op het gebied van Bildung en voorheen lector bij innovatie van leren in organisaties.

2.0 INSTELLINGSPLAN

Tekst: Ruud Kroes // Foto: William Moore

Even kort omdat het soms een wat verwarrend begrip is. Wat is Bildung ook alweer?

‘Ja, dan zou ik het klassieke verschil kunnen benoemen tussen Ausbildung en Bildung. Of ik kan beginnen over onderwijsfilosoof Biesta die drie functies onderscheidt maar dan klink ik als een omgevallen boekenkast. De essentie van Bildung vind je niet in boeken. Ken je het verhaal van de beroemde violist Miha Pogacnik?’

Vertel…

‘Dat was een violist die voor het eerst optrad in de Kathedraal van Chartres.

Hij probeerde te doen wat hij altijd deed: viool spelen. Maar het lukte niet.

In zo’n kathedraal moet je rekening houden met de grootsheid van de ruimte, de oude muzikale principes van waaruit de kathedraal is gebouwd. Het vraagt erom dat je niet alleen vanuit je eigen kleine viool speelt maar je moet ook als het ware op een grote viool spelen. Het vraagt van je om te luisteren vanuit wat ik ‘een andere plaats’ noem, voorbij jezelf.’

En wat betekent dat voor Bildung en ons nieuwe instellingsplan?

‘Dat je iedere keer in dialoog bepaalt wat Bildung precies is, hoe je de afstemming tussen de kleine en de grote viool maakt. Dat doe je in dialoog, in het hier en nu. Bildung is bij Autotechniek ook iets anders dan bij Opleidingskunde. Tegelijkertijd zijn er ook een aantal piketpalen, een aantal

algemeenheden die wel gelden voor de hele HAN. Vergelijk het met een ruggengraat.’

En wat is die ruggengraat dan?

‘Een voorbeeld is dat je complexiteit toelaat. We hebben de neiging om complexe problemen te versimpelen.

De uitdaging is juist om dat niet te doen. Neem bijvoorbeeld de studieuitval na twee jaar. Als HAN doen we het landelijk gezien goed maar absoluut gezien is de uitval van studenten onacceptabel hoog. We slagen er al jaren niet in om dit probleem op te lossen.’

Bildung wordt op minstens vier plekken in het instellingsplan genoemd. Is het echt zo belangrijk?

‘Jazeker. De roep erom is ontstaan als een reactie op de verschraling van het onderwijs. Die verschraling is enerzijds veroorzaakt door de controlebehoefte en regelgeving vanuit de overheid, maar anderzijds ook door het volproppen van onze curricula. Bildung is belangrijk omdat er opnieuw een ruimte gecreëerd wordt waar docent en student elkaar echt kunnen ontmoeten.

Naast het leren van pareltjes binnen de HAN moeten we ook durven kijken naar plekken waar het nog lastig is. Het vraagt om een cultuuromslag van angst naar vertrouwen en anders omgaan met studenten. Dat we ze echt welkom heten.’

SENSOR 15, JAARGANG 20 13

(INGEZONDEN MEDEDELING)

Meer in je mars?

ZET JE DAN IN VOOR DE MEDEZEGGENSCHAP Vind je het leuk om samen met studenten en personeelsleden na te denken over wat er gebeurt op de HAN en binnen jouw faculteit? Zou je graag iets te zeggen hebben over hoe het onderwijs is georganiseerd, of bijvoorbeeld over studentenvoorzieningen of werkdruk?

directie hoe het HAN-beleid in de praktijk vorm krijgt in de instituten en opleidingen.

De deelraad Service Bedrijf is de gesprekspartner van de directeur van het Service Bedrijf. En de Instituutsraad HMP zit om tafel met de instituutsdirectie van HAN Masters.

Aan jou de keuze waar jij je wil inzetten.

We zijn op zoek naar studenten en medewerkers die betrokken zijn en goede ideeën hebben. Studenten en medewerkers die in gesprek willen gaan met de directies.

Kortom, we zijn op zoek naar nieuwe vertegenwoordigers!

WAT BIEDEN WE? Samenwerking met studenten, docenten, (beleids-)medewerkers en directies.

Invloed op het beleid, bijvoorbeeld op de studentenvoorzieningen en het onderwijs in het algemeen. Voor studenten een interessante bijbaan van minimaal 2 uur (deelraad) of 8 uur (MR) in de week (vakanties uitgezonderd). Als medewerker heb je recht op een aantal uur vrijstelling van je normale werkzaamheden voor je raadswerk.

Scholing en persoonlijke ondersteuning bij je taak en de mogelijkheid van deelname aan landelijke netwerkactiviteiten.

We nodigen je uit om je kandidaat te stellen voor één van de raden. In de centrale medezeggenschapsraad (MR) overleg je met het college van bestuur over de algemene, strategische beleidsontwikkelingen van de hogeschool. De HAN kent ook deelraden: de faculteitsraden, de deelraad Service Bedrijf en de Instituutsraad HMP. In de faculteitsraad bespreek je met de faculteits-

WAT VRAGEN WE VAN JE? We vragen een actieve en onderzoekende houding en de bereidheid om samen met anderen te leren. Raadsleden worden in principe voor twee jaar benoemd. We verwachten dat je bereid bent om je voor een langere periode in te zetten voor de medezeggenschap.

WAT MOET JE DOEN OM LID TE WORDEN? Stel jezelf beschikbaar als kandidaat voor de verkiezingen van de medezeggenschapsraad en/of de faculteitsraad, deelraad SB of instituutsraad HMP. Dat doe je door een webformulier in te vullen. In de week van 4 april krijg je hierover een mail. Je hebt tot en met 15 april de tijd om het formulier in te vullen en op te sturen!

MEER INFORMATIE? verkiezingen.mr@han.nl

SLB'ERS? DIE VERDIENEN EEN LINTJE! Veel HAN-studenten zijn bijzonder tevreden met hun studieloopbaanbegeleider.

Het belang van een doortastende slb’er wordt steeds groter. En dan wordt de infrastructuur rond doorverwijzingen bij studieobstakels ook nog eens versterkt.

Hoog tijd voor een onderzoek naar dit fenomeen.

Tekst: redactie // Foto's: William Moore, Coos Dam, Ralph Schmitz

SENSOR 15 JAARGANG 20 15

'ZIJ WEET OVERAL EEN ANTWOORD OP'

Studieloopbaanbegeleiding, hoe vaak, hoe zinvol? Wat gebeurt er als je met problemen naar een slb'er gaat? Welke slb'er verdient er een lintje?

Sensor zocht het allemaal uit.

Als studieloopbaanbegeleiding zo belangrijk gevonden wordt, dan zou je verwachten dat alle studenten een slb'er hebben. Toch krijgt een kwart van de studenten helemaal geen individuele begeleiding en 22 procent geen klassikale begeleiding. Alleen bij Educatie krijgen echt alle studenten slb.

Zinvol of zinloos?

Eerst even het slechte nieuws: eén op de drie studenten vindt slb zinloos. Ruim de helft vindt het wel zinvol, maar er zijn ook heel wat studenten die antwoorden met 'mwah', of 'ik zoek het zelf wel uit'. Vooral bij de faculteit Gezondheid, Gedrag & Maatschappij (GGM) vindt de helft van de dertig ondervraagde studenten slb zonde van de tijd. Bij Techniek en Educatie zien de meeste studenten het nut ervan in: om precies te zijn twee derde.

De ideale begeleiding Hoe ziet de ideale studieloopbaanbegeleiding eruit? De meeste studenten verwachten dat ze duidelijkheid en informatie krijgen over hun studieloopbaan, maar ze verwachten ook begeleiding en ondersteuning. Een derde van de studenten vindt dat er ook tijd moet zijn voor persoonlijke gesprekken of hebben andere verwachtingen, zoals een student die liefde verwacht. Een ander vindt dat er best vaker individuele evaluaties kunnen plaatsvinden in een huiselijker sfeer, onder het genot van een kopje thee.

De uitschieter heeft meer een waanvoorstelling van de ideale slb’er: 'Gewoon lekker samen bier drinken', zegt hij. 'Op kosten van de school', zegt hij er nog bij.

Problemen Vaak worden problemen van studenten tijdens de slb besproken.

Dat kunnen privéproblemen zijn, maar ook problemen rond de studievoortgang. Van de geënquêteerden gingen in totaal 71 studenten daarmee naar een slb'er. Dik de helft van hen geeft aan dat de slb'er betrokkenheid toonde, negen keer werd een student doorverwezen en de meeste studenten vinden dat het probleem goed is opgelost. Dat geldt echter niet voor iedereen: maar liefst 13 studenten bleef met de kater van een onopgelost probleem zitten, waarvan zeven van GGM. Lintjesregen

16

Achteraf gezien was de meest dankbare vraag in de Sensorenquête: ken jij een slb'er die volgens jou wel een lintje verdient?

Bemoedigend, omdat bijna de helft van de studenten die vraag niet alleen met 'ja' beantwoordde, maar er ook een naam bij noemde. Sommigen zelfs twee. En dat was natuurlijk meestal hun eigen begeleider, nu of in het verleden. Natuurlijk is dit geen verkiezing: als we de enquête een dag later hadden uitgezet, dan waren er andere namen gekomen. We noteerden lieve, fijne en geweldige opmerkingen. Zoals: 'He gets the job done', of 'Zij weet overal een antwoord op'. Opvallend is dat vooral bij Educatie namen genoemd worden en bij GGM juist veel minder. Er sprongen er ook een paar uit: Aris Lueks en Bas ten Avest van Educatie en Robin Kuiper van Commerciële Economie. Bij de naam van de laatste zette een student hartjes en kusjes en een ander schreef: 'Luistert goed en helpt bij problemen'. RJ

ENQUÊTE Voor de enquête hebben 179 studenten een lijst ingevuld met tien korte open vragen, over ervaringen en beleving van slb. De enquête is uitgedeeld in kantines van de HAN. Op de vier faculteiten namen steeds ongeveer evenveel studenten de moeite om het formulier in te vullen, alleen de studenten van Gedrag, Gezondheid en Maatschappij (GGM) bleken in de minderheid met dertig respondenten. Dat maakt de resultaten van GGM wat minder betrouwbaar. De helft van alle invullers bleek eerstejaars en bijna een derde tweedejaars. Natuurlijk is deze enquête niet wetenschappelijk (genoeg), maar het geeft wel een goed beeld van wat er leeft en hoe studieloopbaanbegeleiding ervaren wordt. Danique Linders, die vorig jaar aan de HAN afstudeerde op een onderzoek naar afstuderen bij de faculteit Economie & Management, heeft alle gegevens verwerkt. Het door haar geschreven rapport is op te vragen bij Sensor.

INDIVIDUEEL SLB-GESPREK HAN-STUDENTEN PER JAAR 25% GÉÉN INDIVIDUEEL GESPREK 34% ÉÉN UUR PER JAAR. 36% 2 TOT 5 UUR PER JAAR

KLASSIKAAL SLB-GESPREK HAN-STUDENTEN PER JAAR 22% GÉÉN KLASSIKALE SLB. 6%

1 UUR PER JAAR.

16% 2 TOT 5 UUR PER JAAR 14% 6 TOT 10 UUR 12 % 11-20 UUR 25% MEER DAN 20 UUR

22%

6% 16%

14%

12 %

25%

CONCLUSIE: SLB GEBEURT VOORAL KLASSIKAAL.

PROBLEEMOPLOSSERS

VAN DE 180 STUDENTEN DIE AAN DE ENQUÊTE MEEDEDEN, GING 40% MET PROBLEMEN NAAR ZIJN/HAAR SLB'ER. WAT HEEFT DIE ERMEE GEDAAN:

54% DE TIJD GENOMEN 11% DOORGESTUURD 12% OPGELOST 18% NIKS: HET WAS EEN FIASCO 5% ANDERS

SENSOR 15 JAARGANG 20 17

DE SUPER SLB’ER

‘BEGELEIDEN IS LEUKER DAN LESGEVEN’

Wilma Christiaens kwam binnen als docent Beeldend Vormen maar veranderde na een Master Begeleidingskunde in een superstudieloopbaanbegeleider. Maar opgepast: ‘Ik ben begeleidingsdeskundige, geen therapeut.’

18

Praten met Wilma Christiaens is als je onderdompelen in een behaaglijk bad. Warmte en empathie omhullen je, zodat je eigenlijk je eigen verhaal wilt vertellen in plaats van aan haar vragen te stellen. Was ze mijn studiebegeleider maar geweest, denk je onwillekeurig.

Nee, die geluksvogels zitten bij de Pabo, waar zij studenten van de deeltijdopleiding en dagopleiding begeleidt. Ze begon ooit als docent Beeldend Vormen bij de Arnhemse Pabo, deed in 2012 een Master Begeleidingskunde en nu loopt ze naast de Pabo ook rond bij de minor Begeleidingskundige. ‘Ik ben supervisor, voel me een expert.’

Wat zijn volgens jou de behoeften van studenten waar jij als slb’er aan bij kunt dragen?

‘Ik ga uit van drie basisbehoeften bij de student, zoals ooit geformuleerd door orthopedagoog Luc Stevens: relatie, competentie en autonomie. Als ik een nieuwe groep heb van twaalf studenten, doen we een kennismakingsgesprek zodat ik zo snel mogelijk in beeld krijg hoe de relaties binnen de groep liggen en hoe ik die waar nodig kan verbeteren. Met competentie bedoel ik dat een nieuwe student niet binnenkomt bij de HAN als onbeschreven blad. Wij moeten de voorkennis activeren. De student is competent, hij kan dingen, misschien heeft hij wel kinderen begeleid bij een voetbalclub. Als laatste staat autonomie van de leerling centraal. Van nature heb je als slb’er de neiging iemand bij het handje te pakken. Dat is niet de weg. Je kunt iemand achterop je fiets meenemen, of je laat hem/haar zelf fietsen.’

Waarom vind je het zo fijn om studieloopbaanbegeleiding te geven?

‘Ik ben een vrouw van directe contacten. Bij slb heb je écht contact met die studenten, dat verschilt enorm van ‘gewoon’ vakles geven. Ik vind het mooi om te zien welke processen ze doormaken, hoe je de studenten gedurende de

opleiding ziet veranderen. Dat geldt vooral voor de dagopleiding, de deeltijders zijn vaak ouder.

Studenten maken een veranderingsproces door. Daar komt vaak onzekerheid, faalangst bij kijken. Als slb’er ben je het eerste aanspreekpunt in bijzondere situaties als de studie anders loopt dan gepland, bijvoorbeeld door ziekte, stages in het buitenland of topsport, zoals met Dafne Schippers, die de Pabo in Arnhem deed.’

Verschilt slb bij de Pabo van de andere faculteiten?

‘Ik ken vooral mijn eigen groep studenten. Bij mij zaten ze in een klas, één ochtend of halve avond per week. Ik ben docent, zij worden dat ook, dus ze spiegelen. Het daagt me uit, ik kom ervan tot zelfinzicht. Ik vind dat als je professioneel docent wordt of bent, je jezelf goed moet leren kennen. Soms gebruik ik daar het spel van de vriendelijke wesp voor. Ik wil dat studenten zelf gaan denken, vragen stellen. Bij deze metafoor geef ik geen antwoorden, stel zulke vragen dat ze wel moeten argumenteren.

Als wesp stel ik lastige vragen, die zorgen voor verlamming en verwarring, wat weer leidt tot onzekerheid. Dat is goed! Om te leren moet je uit je comfortzone gehaald worden. Het veroorzaakt onrust en de noodzaak tot onderzoeken. Sommige studenten vinden slb maar psychologisch geleuter, maar niemand kan zonder zelfontplooiing! Bij de master van GGM en bij de Bachelor Pedagogiek hebben studenten dertien bijeenkomsten van twee uur intensieve loopbaanbegeleiding. Daar is echt tijd voor kwaliteit. Het wordt hoog gewaardeerd door de studenten. Hier kunnen alle faculteiten hun voordeel mee doen.’

Hoe ver ga je in je begeleiding als slb’er om burn-outs of andere problemen te voorkomen?

‘Ik ben een begeleidingskundige en geen therapeut. Soms zitten er pijnpunten waarop ze vastlopen, dan hebben ze ondersteuning nodig

van de psycholoog om weer op de rit te komen.

Opa gaat dood, dat doet iets met ze, dan heb ik een taak als professional. Ik kan ze wijzen op de faalangsttraining of rouwverwerking die de HAN geeft. Uiteindelijk is welbevinden het belangrijkst. Als je je goed voelt, kun je goed studeren. Neem de student die medicijnen had gestudeerd om tandarts te worden. Hij kwam uit een artsenmilieu maar was met medicijnen gestopt. Toen hij bij mij kwam, twijfelde hij, was bijna provocatief aanwezig in de les. Hij zocht duidelijk hulp. Ik heb een spel met hem gedaan, dat gaat over geweldloos communiceren. Dat geeft inzicht in gevoelens en behoeften. Toen hij mijn les binnenliep stelde ik hem de volgende vraag: moet jij geen rechten gaan studeren? Even was het stil. ‘Ik wil wel leerkracht worden!’ Het kwartje was gevallen, hij zag nu in dat hij de juiste stap had gezet.’ DK

Studenten over slb'ers Eerstejaars Pabo Rick de Kort (17):

‘Ik ben blij met de studieloopbaanbegeleiding, het zijn nuttige uren. We praten over praktische zaken en je kunt je hart luchten, soms wel even fijn. Ik ben door mijn slb’er geholpen toen ik opzag tegen de taaltoets. Ik had nog maar één kans en maakte me zorgen over de gevolgen als ik het niet zou halen. Ze gaf me tips (handige websites, en het volgen van een ondersteunende les) en nam de opties met me door als ik het niet zou halen. Ik voelde me door haar gesteund. Mede dankzij haar tips heb ik de toets gehaald.’ RS

SENSOR 15 JAARGANG 20 19

STUDIELOOPBAANBEGELEIDING IN DE PRAKTIJK ’

STUDEREN GAAT VAN AU

Als het even tegenzit met de studie, is daar altijd nog de slb’er. Maar wat doet die nu in de praktijk? Sensor luisterde mee bij drie sessies.

‘Het probleem is dat ik excuses verzin.'

Félice van Hooff is studieloopbaangeleider bij International Business & Management. Vandaag ontvangt ze drie studenten die extra ondersteuning nodig hebben bij hun studievoortgang.

20

De eerste is de 20-jarige student Communication Jesper Baker. Bij binnenkomst zet hij rustig zijn laptop en een grote fles water op tafel. ‘Fijn dat je er bent’, zegt Félice terwijl ze naast Jesper gaat zitten. ‘Laten we meteen even naar je cijfers kijken.’

Samen buigen ze over zijn laptop. Jespers grootste zwakte is het vak Finance. Binnenkort moet hij de toets herkansen, maar hoe zorgt hij dat hij genoeg tijd in het leren steekt? ‘Goeie vraag’, lacht hij. ‘Thuis kan ik me moeilijk concentreren. Daarom studeer ik altijd in de bieb.’ Volgens Félice zal hij dit echter wel onder de knie moeten krijgen. ‘Het is voor jezelf veel fijner om thuis te kunnen werken’, legt ze uit terwijl ze een rechthoekige driehoek op het schoolbord tekent. Ze wijst naar de verticale lijn: ‘Jij doet dit. Je werkt héél hard als je tentamens eraan komen, maar daarvoor doe je vrij weinig.’ Jesper knikt begrijpend en een tikkeltje schuldbewust. ‘Je kunt daarentegen beter dit doen’, zegt Félice terwijl ze naar de schuinere streep wijst. ‘Je begint eerder en

verdeelt het werk. Zo hoef je jezelf in de tentamenperiode dus niet meer dag en nacht op te sluiten in de bieb.’

Op de gang wacht de tweede student al. Clint Xu (19) volgt de studie Logistics Management. Bij binnenkomt vertelt hij meteen dat hij zich heeft aangemeld voor de Dublin City University, maar dat hij nog moet afwachten of hij wordt aangenomen. ‘Wat goed’, prijst Félice hem. ‘Maar wat is je plan B? Wat als je niet wordt aangenomen?’ Daar lijkt Clint nog niet over nagedacht te hebben. ‘Ik ben er vrij zeker van dat ik word aangenomen’, antwoordt hij zelfverzekerd. ‘Ik ben goed in de vakken die ze daar geven.’ Félice gooit het over een andere boeg: ‘Hoe ga je je resterende tijd op de HAN goed besteden?’ Hier moet hij even over nadenken, maar hij besluit wel gewoon alle lessen te blijven volgen. ‘Hoe gaat het verder, afgezien van school?’ vraagt Félice.

‘Spreek je andere studenten ook naast school?’ Clint knikt: ‘Na school blijven we vaak nog even kletsen. Al is het jammer dat studenten die ver weg wonen meteen naar huis gaan. Wel basketballen we één keer per week samen, dat is altijd erg gezellig.’

Studenten over slb'ers Derdejaars Communicatie en Multimedia Design Youp van den Hof (23):

‘In het eerste en tweede jaar had ik heel nauw contact met mijn slb’er. Het ging privé niet goed en ik zat psychisch in de knoop. Ik vond het heel fijn om met iemand binnen de HAN te praten en voelde me door haar gehoord. Door mijn situatie kwam ik bijna wekelijks bij haar langs. Zonder haar had ik mijn propedeuse nooit gehaald. Zo heeft ze me, naast de gesprekken, geholpen met een gemiste inschrijving. Ja, ze was echt een fijne mentor. In dat opzicht vond ik het wel een abrupte wissel in het derde jaar. Ik weet nu niet eens wie mijn slb’er is, ik heb hem of haar nog nooit gezien.

Het gaat gelukkig goed, maar als er nu iets mis gaat, zou ik niet weten bij wie ik terecht kan. Ik hoor hetzelfde van mijn studiegenoten. Ik begrijp de wissel dan ook niet; één slb’er voor je volledige studietijd lijkt mij logischer.’ RS

HAN STUDIESUCCES

De derde student die binnenkomt, is Brian Hart (19), ook een student Logistics Management. Als hij gaat zitten, overhandigt hij zijn iPad aan Félice. Op het schermpje is zijn cijferlijst te zien. ‘Ben je zelf blij met je cijfers?’ vraagt ze. Brian kijkt bedenkelijk. ‘Ik heb veel tentamens gemist omdat ik ziek was’, legt hij uit. ‘Dus ik heb afgelopen tijd niet veel kunnen doen.’

Félice tuurt aandachtig naar het schermpje. ‘Dat is niet zo best’, zegt ze. ‘Laten we kijken hoe we de schade kunnen beperken.’ Net als Jesper vindt Brian het lastig om zich er thuis toe te zetten om te studeren. Félice geeft hem het advies om te gaan leven volgens een routine: iedere dag twee uur studeren. ‘Het moet net zo logisch worden als tandenpoetsen’, legt ze uit. ‘Zo kom je in een flow. Ben je bereid om dat te doen?’ Brian moet even nadenken en lacht: ‘Met genoeg wilskracht is alles te doen. Het probleem is dat ik excuses verzin.’ Félice knikt. ‘Daarom moet je het zélf ook echt willen doen’, zegt ze. ‘Anders lukt het niet.’ Terwijl Brian zijn tas weer inpakt, denkt hij na. ‘Ja’, concludeert hij dan. ‘Ik móét mezelf er toe gaan zetten!’ JB

Studenten met studiegerelateerde problemen kunnen daarmee op de HAN terecht bij studentpsychologen, decanen, vertrouwenspersonen, het Studiewisselpunt of het pastoraat. Formeel moet het College van Bestuur nog goedkeuring geven, maar vanaf aankomend studiejaar worden al die voorzieningen gebundeld in 'HAN Studiesucces'. Er komt een herkenbare portalsite en één loket. Er komt ook een netwerkteam met tweedelijns specialisten van deze voorzieningen.

Daarin participeren ook studieloopbaanbegeleiders. Bovendien komt er bij HAN Studiesucces ook een poot met training en coaching. Daar kun je cursussen op het gebied van studievaardigheden (via de HAN Academy), talen (via het HANTalencentrum) of persoonlijke ontwikkeling volgen. Voor sommige voorzieningen is een eigen bijdrage verschuldigd. RJ

SENSOR 15 JAARGANG 20 21

IS HET EEN STUDENT? IS HET EEN SLB’ER?

Marloes van Dommelen combineert studeren met het begeleiden van acht februari-instromers. ‘Ze zeggen dat ik dichtbij sta.’

Even voorstellen: Marloes van Dommelen, derdejaars Pabo-student in Arnhem én studieloopbaanbegeleider. De enige student-slb’er op de Pabo. Op deze opleiding mag elke student een aantal keuze-uren vullen met bijvoorbeeld een cursus of meewerken aan open dagen of intro. Marloes was (als lid van de Medezeggenschapsraad) op een managementconferentie over studentbegeleiding. Daar werd geopperd dat educatiestudenten elkaar zouden kunnen begeleiden. Toen ze voorlegde om daar een onderzoek naar te doen kreeg ze te horen: ‘Word maar gewoon zélf slb’er’.

In het eerste semester van dit studiejaar liep ze mee met een slb’er. Nu, in het tweede semester, begeleidt ze de helft van een groep februari-instromers die net startte met de kernfase. Ze heeft acht studenten die per semester vier groepsbijeenkomsten en twee

22

individuele gesprekken krijgen. Na twee groepsbijeenkomsten en een aantal gesprekken zegt ze: ‘Het is nog wel zoeken, ik heb natuurlijk niet zoveel ervaring. Soms vraag ik me af of ik wel genoeg doorvraag.

Maar ik kan altijd terugvallen op de ‘echte’ slb’er.’ De eerste bijeenkomst had Welkom in de Kernfase als thema, de tweede stond in het teken van studievoortgang en stage-ervaringen. Marloes koos als een van de werkvormen de Blobtree, aan de hand van een prent van een boom met klimmende, duikelende en vallende poppetjes. Een poppetje geeft een ander een zetje. Marloes vertelt hoe een student zich daarin herkende: ‘Die zei: ik ben degene in de whatsapp-groep die anderen op weg helpt. Zo kwamen we op de aanwezigheid in de lessen.' Een lastig onderwerp, want de studenten die er niet zijn, spreek je op die manier niet aan. ‘Die

heb ik gemaild. En er is altijd nog de groep docenten die zich om de student bekommeren.’

Marloes voert ook individuele gesprekken.

Veel praktische zaken komen aan de orde: wie ben je, heb je je propedeuse al, hoe ga je je keuzelijn invullen? ‘Bij een aantal gaat het super. Maar er zijn er ook die nog een paar dingen moeten doen. Als ik ze zie, spreek ik ze aan.’Studenten reageren positief op haar - unieke - dubbelfunctie: ‘Zij zeggen dat ik dichtbij sta. Ze vragen ook hoe het met mijn studie zit. Ik wil ik ze graag laten zien dat je alles op tijd moet doen.’ Want hoe leuk het ook is dat een student ook slb’er is: ‘Studenten moeten goede begeleiding krijgen. Ik ben de enige die ze te spreken krijgen over hun studievoortgang.’

Partners in leren Alex de Veld, docent en studieloopbaanbegeleider bij Ergotherapie, is onder zijn tweedejaars studenten bezig met een onderzoekje naar zijn rol als studieloopbaanbegeleider.

'Ik ben zelf ook student, ik doe de master Leren & Innoveren bij InHolland’, zegt hij. ‘Zelf student zijn is een belangrijke leerervaring voor mij. Het oude klassieke idee van de docent die vertelt en de leerling die moet leren, is uit de tijd. Tegenwoordig is de dialoog belangrijk. Dat je de ander probeert te begrijpen vanuit zijn of haar perspectief. Voor een ergotherapeut is dat niet anders. In die zin sluit het heel goed aan bij dit vak. Om de ander te kunnen begrijpen heb je vertrouwen en nieuwsgierigheid nodig. Studieloopbaanbegeleiding gaat dan wel over studie en loopbaan, maar ook over wie je bent als mens en wat jou bezig houdt.

In het verlengde hiervan geeft hij het vak ‘De onderzoekende ergotherapeut’. ‘Ik koos ervoor om mijn eigen actieonderzoeksvraag samen met de studenten te onderzoeken. Die luidt: ‘Hoe kan ik ervoor zorgen dat de klas in flow blijft tijdens de bijeenkomsten? De inbreng van de studenten gaf inzicht. Ze vonden dat ik veel te hoge doelen stelde. Op basis van hun inbreng heb ik mijn vraag bijgesteld naar: 'Hoe kunnen we er samen voor zorgen dat de les aansluit op de behoefte van de klas? Op deze manier creëren we partnerschap in het leren.

In de studieloopbaanbegeleiding wil Alex de studenten goed leren kennen: ‘Ik wil een basis leggen voor de periode dat ze op stage zijn en we minder contact hebben. Daarom is een vertrouwensband en het feit dat je partners bent in leren, zo belangrijk. Ik denk dat we alleen een lerende cultuur ontwikkelen als we het met zijn allen uitademen. We leren het meest van fouten, het beste is als er een klimaat is waar fouten gemaakt kunnen worden.'

Zijn eerder genoemde onderzoekje doet hij schriftelijk en anoniem. ‘De bevindingen van de tweedejaars studenten leg ik straks voor aan collega's en het managementteam. Het is ook input voor mijn master over mijn eigen leerontwikkeling.'

Studenten over slb'ers Tweedejaars Chemie Coen Leijssen (23): ‘In het eerste jaar zag ik mijn slb’er wekelijks. Dat moet ook: Scholar, het portfolio en dergelijke - het is allemaal nieuw voor je.

In het tweede jaar zocht ik mijn slb’er uit mezelf op. Het ging psychisch niet goed, en daar bovenop kreeg ik een hersenschudding. Ik liep een half jaar studievertraging op. Mijn slb’er hielp me niet zozeer met praktische zaken, maar bood wel een luisterend oor. Ik had daar echt behoefte aan. Ook stimuleerde ze me om beter over mijn stage- en minorkeuze na te denken. Ik heb wel gemerkt dat alles valt of staat met wie je als slb’er krijgt: als iemand zijn taak niet serieus neemt, dan heb je pech. In mijn ogen dien je als student het initiatief te nemen, maar je moet je wel prettig voelen bij je slb’er.’

SENSOR 15 JAARGANG 20 23

MIEKE LOOPT STAGE BIJ LEGO

CREATIEF MET BLOKKEN De slimme bouwstenen en iconische poppetjes van LEGO zijn niet uit onze jeugd weg te denken: bijna iedereen is er groot mee geworden. Mieke Verweijen, studente Industrieel Product Ontwerpen, loopt stage bij LEGO in Denemarken en hield voor ons een week lang een dagboek bij.

Tekst: Mieke Verweijen & Olga Helmigh // Foto: Bright

24

Mieke werkt op de afdeling Preschool Front End, waar ze LEGO DUPLO ontwerpen voor kinderen van 1,5 tot 5 jaar oud. De stage bevalt tot nu toe erg goed. ‘Het is ontzettend interessant om te kijken hoe het er aan toe gaat in zo´n groot bedrijf, dat tot in de fijnste puntjes is georganiseerd', vertelt ze.

Dat er straks producten in de winkels liggen waar Mieke aan mee heeft geholpen, vindt ze ‘helemaal geweldig, iets om naar uit te kijken.’ Helaas voor ons is er strikte geheimhouding over de LEGO-sets waar nu aan gewerkt wordt. ‘Toch geef ik jullie een kijkje in de keuken van LEGO’, belooft ze.

DINSDAG

'Eens in de twee weken hebben alle designstagiairs samen ontbijt op dinsdag. Vandaag is het weer zover. Het is de taak aan mij en twee andere studenten om het ontbijt te verzorgen. Er zijn in totaal vijftien design-stagiairs, dus er wordt flink wat brood en beleg gehaald. De studenten komen uit verschillende Europese landen, wat het erg leuk en internationaal maakt. Tijdens het ontbijt worden de dagelijkse dingen besproken maar ook eventueel belangrijke mededelingen vanuit onze stagebegeleiders. Na het ontbijt ga ik weer aan het werk, afgelopen week heb ik voor twee thema´s concepten bedacht waarmee ik deze week verder zou gaan. Vandaag ga ik veel schetsen en ideeën op papier zetten, zodat ik morgen beter weet wat ik wil gaan maken als ik in de werkplaats sta om prototypes te creëren.'

WOENSDAG

MAANDAG

'Het bedrijf is erg flexibel. De tijden waarop iedereen begint, variëren tussen 8:00 en 9:00 uur.

Ik vertrek ´s ochtends van huis om acht uur, zodat ik om half negen aan mijn bureau zit met een heerlijk kopje café latte.

Het eerste wat ik iedere dag doe, is mijn mail openen om te kijken of er nieuwe afspraken zijn gepland waar ik bij mag en/of kan zijn. Daarna open ik mijn agenda om te zien wat er zoal gepland staat voor de komende week. Vaak staan er briefings, meetings, introducties en brainstorms op het programma. Vandaag zie ik dat er een brainstorm is gepland met Girls Front End (zij ontwerpen voor LEGO Friends) om inspiratie te krijgen vanuit een andere afdeling voor LEGO DUPLO. Het is erg tof om deel te nemen aan de brainstorms. Er komt veel creativiteit bij kijken, je leert nieuwe mensen kennen binnen het bedrijf en elke keer wordt een brainstorm op een andere manier aangepakt. Tijdens de brainstorms worden er veel eenvoudige tekeningen en prototypes gemaakt.'

'Vandaag ga ik naar de workshopruimte. Dit is een werkplaats waar al het eenvoudige gereedschap ligt. Het maken van de eerste prototypes houdt doorgaans in dat we bestaande blokken verbouwen en daarmee het nieuwe ontwerp creëren. Hiermee kan de werking van het product eenvoudig getest worden en krijgt het al snel de stijl van LEGO. In een latere ontwerpfase wordt het prototype door een 3D-printer vervaardigd, maar dat is nu nog niet aan de orde. Tussendoor ga ik lunchen met mijn collega´s, zoals ik iedere dag doe. We gaan meestal vrij vroeg, rond 11:30 uur. Er is dan ruime keus. Iedere dag staat er weer wat anders op het menu en je betaalt altijd een vaste prijs.'

VRIJDAG

'Deze ochtend is er een meeting gepland met het Preschool Front End team. We bespreken waar iedereen mee bezig is, er wordt feedback gegeven op bepaalde ideeën en concepten en er wordt besproken wat er in de komende weken moet gebeuren. Op vrijdagmiddag is het vaak erg rustig in het bedrijf. Mensen gaan eerder naar huis om het weekend te vieren, sommige al om 14:00 uur en anderen om 16:00 uur.'

ZATERDAG

'Het is weekend! In het dorpje Billund is vrij weinig te doen, behalve sporten in het sportcentrum, dat naast mijn huis is gevestigd, en attractiepark LEGOLAND dat tot een week geleden gesloten was vanwege de winter. Om Denemarken een beetje te verkennen is het leuk om uitstapjes te plannen naar andere steden. Dit weekend had ik een tripje naar Kopenhagen. Er zijn veel leuke dingen te doen en te zien in de Deense hoofdstad. Het nadeel is dat alles er vrij duur is. Om dit te compenseren ben ik met de bus gegaan. Daardoor heb ik veel geld bespaard, wat ik weer uit kon geven in de groene, milieubewuste designstad.'

ZONDAG

'Zondag kwam ik thuis van mijn weekendje weg.

Een dagje lekker rustig bijkomen van de drukke werkweek en de geweldige citytrip naar Kopenhagen. Op naar een volgende leerzame week als stagiair bij LEGO!'

DONDERDAG

'Vandaag is het mijn taak om het model te modelleren in het programma ‘Rhino’. Door het prototype dat ik woensdag heb gemaakt, weet ik nu beter hoe en óf het zou werken. Als het model in een 3D-programma staat, kunnen aanpassingen eenvoudiger worden gedaan en is printen mogelijk. Aangezien ik het programma Rhino niet heb geleerd tijdens mijn studie is het soms puzzelen, maar met hulp van mijn collega´s en/of YouTube tutorials kom ik er altijd wel uit.

SENSOR 15 JAARGANG 20 25

KUNST(ON)ZINNIG Van goudkleurige, blote poppen in de entreehal van de Faculteit Economie & Management tot bloemenschilderijtjes in personeelskantines. Kunst op de HAN: geldverspilling of een onmisbare verrijking van interieur en geest?

Tekst & Foto : Olga Helmigh

26

HET STANDPUNT

3X VOOR

3X TEGEN

BILDUNG

IK KOM HIER OM EEN OPLEIDING TE VOLGEN, HOOR

BEETJE GEZELLIG MAKEN SCHEELT EEN DIP

ALS IK KUNST WIL ZIEN, GA IK WEL NAAR EEN MUSEUM

Ja, daar hebben we ‘m weer, hét woord dat tegenwoordig van iedere onderwijstong rolt: bildung. Alles is met elkaar verbonden, verrijking van geest doet ontwikkelen en groeien. Studenten (en medewerkers) in aanraking laten komen met kunst brengt bewustwording op meerdere niveaus. Wat vind je eigenlijk van een bepaald werk? Wat voor gevoelens en gedachten brengt het teweeg? Hoe kan ik dat duiden, verwoorden? Zijn de gouden poppen een afspiegeling van de steeds verregaande automatisering? Of gaat het om de balans tussen ratio en gevoel? Hoe kan het dat mijn klasgenoot de poppen heel anders ervaart dan ik? Voor je het weet heb je een diepgaande discussie met elkaar, die je nieuwe inzichten brengt. En nieuwe inzichten kunnen nooit kwaad.

Stel je voor: klaslokalen, hallen, kantines en gangen zonder kleurige schilderijen of fascinerende beelden. Alleen maar kalkwitte muren, kleurloze tafels en stoelen en wat plantjes her en der. Ben je al een beetje depressief aan het raken?

Begrijpelijk. De menselijke geest geniet van een kleurig tafereeltje aan de muur, een vormrijk beeldje of een indrukwekkende stellage. Het geeft sfeer, uitstraling en allure aan een ruimte. Je werkplezier kan er door vergroot worden, wat de resultaten ten goede komt.

IT’S A SMALL WORLD, AFTER ALL

Kunstenaars uit de regio zijn blij dat hun werk opgehangen kan worden in zo’n grote onderwijsinstelling vol diversiteit.

Er is voor hen exposure, een interessante wisseling van gedachten en de mogelijkheid om op te vallen. En de HAN heeft zelf ook vele talenten in huis! Zeer regelmatig worden werken van docenten, medewerkers en studenten tentoongesteld. Maar ook creaties van bijvoorbeeld vluchtelingen zijn laatst vertoond. Zo blijven we in verbinding met elkaar en weten we beter wat er speelt binnen bepaalde gemeenschappen. Niet onbelangrijk in de huidige maatschappij.

Je stapt de school binnen, naarstig op zoek naar koffie. In plaats daarvan stuit je op een tiental gouden poppen in de entreehal, die half mens, half robot lijken. Er ontbreken allerlei ledematen, en er is ook iets dubieus gaande met een dienblad op een hoofd, lege wijnglazen, afgehakte handen in lege magen, tepels van staal en bizarre duikbrillen.

Verward sta je een tijdje naar de opstelling te kijken, die –zo lijkt het- volledig willekeurig is neergezet voor de ruiten van café De Hangar. Wil het bestuur me iets vertellen? Is dit een representatie van ons? Hen? De mensheid? En hoort die plant er ook bij? Je vergeet door de volslagen verwarring welk belangrijk college je ook al weer had, en erger nog: je hebt geen tijd meer voor koffie.

‘Voor de volgende opdracht wil ik graag dat jullie alle kunstwerken in het gebouw tellen, beschrijven wat jullie zien, de bedoeling ervan bepalen, inschatten hoeveel het kost én nadenken waarom er is gekozen voor die plek.’ De docent is in zijn nopjes. ‘Zo steken jullie niet alleen wat op over facilitaire zaken, maar ook over kunst!’ Met lichte tegenzin sjok je samen met je projectgroepje het schoolpand door. Waaróm moet ik niet alleen opgeleid, maar ook opgevoed worden door mijn docenten? Als ik behoefte heb aan kunst, ga ik wel naar een museum. Daar zijn die dingen per slot van rekening voor.

HET KOST GELD

Alle faculteiten, met uitzondering van Techniek in Arnhem en het Service Bedrijf (bezuinigingen, hè), leveren een financiële bijdrage aan het kunstbeleid op de HAN. Daarvan worden kunstwerken gekocht en geleend. Kopen is goed voor de voorraad, lenen is goed om tijdig te wisselen en de boel levendig te houden. Per faculteit gaat het om zo’n vijfentwintigduizend euro. Vijfentwintigduizend euro! Dat kunnen ze ook steken in meer werkplekken, fatsoenlijke catering en het onderwijs zelf. In plaats van tekeningen die mijn driejarige nichtje ook kan maken en malle poppen zonder armen.

REAGEREN? GA NAAR WWW.FACEBOOK.COM/SENSORMAGAZINE OF STUUR EEN MAIL NAAR SENSOR@HAN.NL SENSOR 15 JAARGANG 20 27

HAN-STUDENTE OP KOOKAVONTUUR IN MASTERCHEF

KOKEN GAAT BOVEN ALLES

SMALL BUSINESS-STUDENTE JOSEPHINE DE ROODE (24) SCHITTERT OP DIT MOMENT IN MASTERCHEF HOLLAND. ZE VERSLOEG 1800 CONCURRENTEN EN DE AMATEURKOK WON DAARMEE EEN PLEK IN HET POPULAIRE KOOKPROGRAMMA OP SBS6.

TEKST: ROBBERT HUISKAMP // FOTO: SBS6

De weg naar MasterChef Als één van de jongste deelnemers is HAN-studente Josephine De Roode te zien in het nieuwe seizoen van MasterChef. De weg ernaartoe was lang en lastig. Van 1800 aanmeldingen wordt de groep via twee rondes teruggebracht tot veertig kandidaten. Om tot de definitieve zestien deelnemers van MasterChef 2016 te behoren, moeten de kandidaten werken met een ‘mystery box’. Met onbekende ingrediënten moeten ze een succesvol gerecht bedenken en bereiden. Josephine: ‘Dat was erg spannend. Anderhalve week later kreeg ik een telefoontje dat ik mee mocht doen aan het programma. Terwijl ik dacht dat ik het totaal verprutst had.’

De opnames van het programma zijn inmiddels achter de rug, maar Josephine laat helaas (en logischerwijs) niets los over haar prestaties. Is ze de nieuwe MasterChef? We weten het niet. Wel is duidelijk dat ze tot nu toe niet tot de eerste afvallers behoort.

Jong geleerd is oud gedaan Lekker eten klaarmaken leerde De Roode van jongs af aan. Haar moeder en haar oma stonden altijd al graag in de

28

keuken, dus het is niet gek dat haar passie voor koken in de genen zit. De amateurkok waas al heel vroeg een echte keukenprinses. Waar het begon met vloeibare koekjes en dikke pannenkoeken bakken als kleuter, bereidde ze op haar tiende al haar eerste avondmaal. Tegenwoordig kookt ze eigenlijk iedere dag voor haarzelf en haar vriend Stefano. Hun huis in Renswoude is ook ingericht op de behoeftes van de kookfanaat. ‘We hebben de keuken direct uitgebreid toen we er kwamen wonen.’

'HET IS EEN SOORT VERSLAVING' De kunst van het koken De Masterchef-kandidaat ziet koken als een soort verslaving. ‘Ik ga liever boodschappen doen of naar de markt in plaats van dat ik ga shoppen.’ Haar specialiteit is verse pasta, maar als grootste en moeilijkste project noemt de goedlachse student haar ‘croquembouche’, een soesjestoren van 70

centimeter. Dit gerecht, afkomstig uit de finale van MasterChef Australia, heeft ze ooit voor kerst gemaakt. Het bereiden, vullen en plakken van de soesjes heeft uiteindelijk meer dan acht uur geduurd.

Eigen bedrijf Josephine studeert Small Business & Retail Management aan de HAN in Nijmegen. Tijdens deze opleiding leert ze onder andere hoe ze een eigen bedrijf opstart. Als Josephine klaar is met haar opleiding, zou ze graag aan de slag gaan als traiteur. Eerst in loondienst om de fijne kneepjes van het vak te leren, zodat ze later haar eigen delicatessenzaak kan openen. En dat sluit weer prima aan bij haar studie.

Josephine en haar kookavonturen bij MasterChef zijn elke werkdag om 18.30 uur te bewonderen op SBS6.

Josephine werd in het kader van de minor PR & Mediarelatie geïnterviewd door 20 studenten. Bovenstaand verhaal is de uitwerking van één student, Robbert Huiskamp.

WIL JE OOK JOSEPHINES RECEPT KLAARMAKEN?

CHECK sensor-magazine.nl

SENSOR 15, JAARGANG 20 29

'DAN GA JE RENNEN EN DAN BEN JE WEER HELEMAAL OPGEPOMPT'

30

PASSIE

RAMBO IN DE POLDER Camouflerende kleding, geweren die bijna niet van echt te onderscheiden zijn en missies die je met je team moet uitvoeren alsof je een echte militair bent. Airsoft. Het is de passie van derdejaars Bio-informatica Chris Cornelisse. Drie jaar geleden is hij hiermee begonnen en sindsdien probeert hij een keer per maand met een geweer in zijn hand de vijand te slim af te zijn.

Tekst: Tessa Beukenholdt // Foto: Coos Dam

‘Airsoft is een simulatie van militaire oefeningen.

Daar kun je het wel een beetje mee vergelijken’, vertelt Chris. ‘De oefeningen die je krijgt zijn vergelijkbaar met die van militairen. Je krijgt de hele dag door verschillende missies die je dan moet uitvoeren.’

Paintball Waar is die passie voor airsoft uit ontstaan? ‘Ik heb hiervoor gepaintballd en dat vond ik eigenlijk wel heel erg leuk. Ook de kameraadschap onder elkaar. Op een gegeven moment ging ik een keertje mee airsoften, omdat dat net even wat realistischer is. De velden zijn groter, en ja… Het is het verbeterde paintball, zeg maar. Bij paintball ben je heel erg beperkt door de afstand die je kunt schieten. Dat heb je bij airsoft veel minder. Als je mensen op een grote afstand ziet, dan kun je ze ook raken.’

Missie De missie van team Charlie, waar Chris bij hoorde, was het ophalen van een laptop op een bepaalde locatie. ‘Alleen het stomme was: we kunnen ‘nukes’ gebruiken. Als je die gebruikt, dan wordt er een stuk veld afgezet. Een minuut nadat wij zo’n nuke hadden gegooid, kwamen we erachter dat wij zelf op die plek moesten zijn. Dat was wel balen, want daar kunnen we dan niet meer komen. Toen besloten we om team

Delta te helpen met hún missie, het in handen houden van een gevangenis. ‘Dat was wel spannend’, lacht hij. Toch zijn het niet de missies die Chris bij blijven.

‘Het zijn meer de acties die je dan maakt. Af en toe, als je in je eentje ergens op pad gaat, dan kom je soms achter de vijand te zitten en dat is zo mooi. Dan kun je er zoveel achter elkaar afschieten, zonder veel moeite te hoeven doen. Daarna kan je team weer een stuk verder optrekken. Dat zijn de mooie momenten.’

Aanvallen Chris is dan ook meer van de aanval dan van de verdediging. ‘Verdedigen vind ik zo saai. Dan lig je maar een beetje. Je moet wel in beweging blijven, vind ik.’ Toch is het volgens hem soms best lastig om iedereen mee te krijgen. ‘Heel veel mensen zijn toch bang om geraakt te worden, dus dan blijven ze liever op een veilige plek hangen.’

Wat gaat er door je heen als je aan het airsoften bent? ‘Adrenaline. Gewoon die ‘rush’ als je die BB’s (balletjes, red.) om je heen hoort zoomen en dat je dan nèt niet geraakt wordt. Kijk, als je geraakt wordt, doet het even pijn en dan ga je weer terug. Dat is niet leuk. Maar als je dan weer terugkomt, dan ga je rennen en dan ben je weer helemaal opgepompt. Ja, dat vind ik gewoon prachtig.’

SENSOR 15, JAARGANG 20 31

OP ZOEK NAAR DE AGENDA? KIJK OP WWW.SENSOR-MAGAZINE.NL

MEDEDELINGEN In deze rubriek is plaats voor aankondigingen die interessant zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten. Nummer 16 van jaargang 20 verschijnt op 20 april; de deadline van dat nummer is 11 april. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan worden gestuurd naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar sensor@han.nl

UNIEKE SAMENWERKING TUSSEN HAN SPORT, ROC EN VMBO De Minor Strategisch Sportmanagement van de HAN Sport en Bewegen, het Nijmeegse ROC afdeling Sport en Bewegen en het VMBO-kader/basis klassen economie van het Kandinsky College in Molenhoek maken een unieke samenwerking tussen diverse opleidingsniveaus mogelijk. Op 13 april is de kick-off in het Albertinum in Nijmegen van 09.30 tot 11.15 uur. VMBO-scholieren van het Kandinsky in Molenhoek werken in groepjes mee aan het project Day for Change van de Rabobank. De bank verstrekt hen een startfinanciering/microkrediet.

Het is aan de scholieren dit te vermeerderen. De ROCstudenten helpen de scholieren met marktonderzoek en HAN-studenten coachen de ROC-studenten. Daarnaast ondersteunen de HAN-studenten de scholieren bij het ontwikkelen van hun idee en de voorbereiding van de eindpresentatie. Voor meer informatie sanne.cobussen@han.nl

FOOD TRUCK FESTIVAL TREK ZOEKT CREATIEVE ACTS! Het reizende openluchtrestaurant Food Truck Festival TREK is op zoek naar talent. Van vrijdag 10 tot en met zondag 12 juni strijkt het festival neer in het Hunnerpark vin Nijmegen. De sfeer van het festival is niet compleet zonder de (regionale) acts die elk jaar voor veel bekijks zorgen. TREK roept alle creatieve dansacts, singer-songwriters, kleinkunstenaars, theateracts en bandjes (semi-akoestisch) op om zich aan te melden via www.festival-trek.nl/inschrijven-cultuur-talent

32

OUTDOOR BOOTCAMP WORKOUT Met Outdoor Bootcamp Workout werk je in groepsverband en in de buitenlucht aan je eigen lichaam. Hierbij ligt de focus op het verbeteren van conditie, kracht, uithoudingsvermogen, coรถrdinatie, snelheid en behendigheid. Behalve je eigen lichaam gebruik je elementen uit de natuur. De trainingen zijn voor iedereen geschikt of je nu een ervaren sporter bent of net begint. Er worden diverse mogelijkheden geboden om de oefeningen aan je eigen niveau aan te passen. Vanaf medio april tot eind juni is het de bedoeling tenminste een keer per week een Outdoor Bootcamp Workout te geven. De mogelijkheden zijn: maandag om 18:15 uur of donderdag om 17:00 uur. Stuur een e-mail naar ad.berbers@han.nl om je aan te melden en geef je voorkeur op.

GEZOCHT

FGGM-STUDENTEN VOOR EEN BETER NEDERLAND! DOE JIJ MEE? Op 13 april organiseert de Faculteit Gezondheid, Gedrag en Maatschappij (FGGM) een bijzondere studiedag. Vanuit elke opleiding binnen FGGM worden studenten uitgenodigd om samen met het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu de toekomst van Gezondheidszorg en Welzijn te verkennen en deze samen te concretiseren. Met de Honigfabriek in Nijmegen als inspirerende omgeving biedt de HAN jou de mogelijkheid om vanuit je eigen discipline en multidisciplinair de toekomst van Gezondheidszorg en Welzijn vorm te geven aan de hand van toekomstscenario’s, een gaming en verschillende casussen. Je stelt samen adviezen op hoe binnen FGGM opleidingen met onderwijs beter samengewerkt kan worden aan de toekomst. Voor de lunch en een afsluitende borrel met snacks wordt gezorgd.

Deelname aan deze studiedag is gratis en je ontvangt een certificaat. Voor meer informatie en aanmelding: vanessa.walther@han.nl

DE NIJMEEGSE STADSKRANT SCHRIJFWEDSTRIJD 2016 Heb jij interesse in Nijmegen en ben je een goede schrijver? Doe dan mee aan de De Nijmeegse Stadskrant Schrijfwedstrijd 2016 en wie weet wordt jouw artikel geplaatst in De Nijmeegse Stadskrant. Schrijf een journalistiek (achtergrond-) artikel van 650-700 woorden over een Nijmeegs nieuwsonderwerp. Het artikel heeft een duidelijke nieuwswaarde en is relevant en interessant voor de Nijmeegse lezer. De auteur geeft blijk van een eigen kijk op het onderwerp, zonder in columnstijl of satire te vervallen. Verdere steekwoorden: uitstekende beheersing van het Nederlands, lef, doortastendheid en humor. Mail het artikel uiterlijk 30 april naar redactie@ denijmeegsestadskrant.nl, onder vermelding van Schrijfwedstrijd 2016. Behalve plaatsing van het winnende artikel in de eerstvolgende editie van De Nijmeegse Stadskrant en publicatie op de website ontvangt de schrijver een twee jarig abonnement op De Nijmeegse Stadskrant en een boekenbon ter waarde van 25 euro.

GET READY FOR A CAMPINGFLIGHT DOWN THE RABBIT HOLE!

WIN!

In de Groene Heuvels bij Beuningen strijkt ook dit jaar ‘Down The Rabbit Hole’ weer neer.

Van 25 tot en met 27 juni worden de heuvels ondergedompeld door avontuur, verwarring, surrealisme en psychedelica, als inspiratie van (psycho)rockers, knoppendraaiers, kunstenaars, ontwerpers en filmmakers. Kortom, the place to be! Met onder andere P.J. Harvey en De Staat in de line-up, drie muziekpodia en veel beleving er omheen ben je zelf aan zet om je eigen feestje te bouwen!

SENSOR MAG VOOR DEZE CAMPINGFLIGHT TWEE PASSE PARTOUTS WEGGEVEN. DUS BEN JIJ WEL TOE AAN EEN AVONTUUR? STUUR DAN VOOR 27 APRIL EEN E-MAIL NAAR SENSOR@HAN.NL EN OVERTUIG ONS!

SENSOR 15 JAARGANG 20 33

facebook.com/ sensormagazine

LIKE, VOLG en CHECK sensor 34

sensor-magazine.nl

@sensormagazine

De avonturen van Dilek in

ISTANBUL

Dilek Bozok (25), vierdejaars Maatschappelijk Werk en Dienstverlening, heeft een jaar stage gelopen bij een bejaardentehuis in İstanbul, Turkije. Aansluitend volgt ze haar minor Psychologie in dezelfde stad bij Medipol University. Tot het eind van dit studiejaar houdt Dilek ons op de hoogte van haar belevenissen in deze wereldstad.

‘Wij zijn niet bang!’

Zoals iedereen wel heeft meegekregen, zijn er de laatste maanden meerdere aanslagen gepleegd in Istanbul, in de wijk Sultan Ahmet en de bekende winkelstraat Istiklal in Taksim, in het centrum. De aanslagen zijn gepleegd door verschillende terroristische groeperingen met verschillende doeleinden. Men denkt dat de terroristische aanslagen worden gepleegd door moslims of Koerdische groeperingen.

Iedereen kan op het verkeerde moment op de verkeerde plek rondlopen, zoals buitenlandse toeristen die komen genieten van het mooie Istanbul, en plotsklaps worden weggevaagd door een bomaanslag. Ik herinner me ook de foto van een kinderwagen, verlaten op straat, de onschuldige baby omgekomen. Links en rechts van de kinderwagen lagen twee duiven, dood op de grond. Duiven, het teken van vrede!.

‘We zijn niet bang!’, wordt er de laatste dagen overal geroepen. Maar is dit echt zo? De laatste tijd zie ik vooral angstige blikken van mensen die elkaar argwanend aankijken bij bushaltes of op metrostations.

In het weekend van 18 maart kregen we allerlei berichten binnen met

lijsten van plekken waar een aanval gepleegd zou kunnen worden. In de nacht voor de aanslag in Taksim op 19 maart 2016 zou ik in een hotel verblijven in de bekende winkelstraat Istiklal, om gezellig een dagje met mijn familie door te brengen die uit Amsterdam overgekomen was. Omdat ik iets vergeten was thuis, heb ik toen de volgende dag afgesproken. Jullie kunnen je wel voorstellen hoe erg ik geschrokken was toen ik de volgende dag wakker werd en iedereen me belde om te vragen of ik nog leefde. Mijn nichten waren vóór de aanslag al naar de Grand Bazaar gegaan en hebben er niets van gemerkt, wat een geluk!

De groep Nederlandse studenten die ik tijdens hun verblijf hier heb begeleid, liep een week voor de aanslag elke dag op de Istiklal rond.

Zij zullen ook wel geschrokken zijn. Uit hun reacties op Facebook was de angst duidelijk te lezen. Ook hoorde ik van Nederlands-Turkse studenten dat zij terug willen gaan naar Nederland. Dat ben ik niet van plan. İk wil niet weg voordat ik mijn minor heb afgerond in Istanbul. İk wil niet accepteren dat terroristen mijn leven, mijn plannen en dromen kunnen veranderen!

SENSOR 15 JAARGANG 20 35

Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter hun lichaamsversiering.

Tekst: Olga Helmigh // Foto: Ralph Schmitz

Rinnooy Verhoef (22) Eerstejaars Human Resource Management

‘Ik heb elf tatoeages, waarvan drie over Ajax. Mijn familie komt uit Amsterdam, ik houd van die stad en de club die er vandaan komt. Mijn eerste tatoeage, ‘Ajax’, staat op mijn linker scheenbeen.

Mijn moeder, zelf ook versierd met inkt, gaf het me cadeau voor mijn zestiende verjaardag. De tatoeëerder informeerde me dat kleurentatoeages voor mij eigenlijk geen optie zijn. Ik ben roodharig en daardoor is mijn huid erg gevoelig. Kleuren vervagen sneller. Daarom zijn al m’n tattoos zwart/wit/grijs, behalve de roos op mijn borstkas.

Die wilde ik per se rood. Het is een eerbetoon aan mijn moeder. Ze heeft mijn zussen en mij vrijwel in haar eentje opgevoed, maar we kwamen nooit wat te kort. Omdat mijn moeder, zussen en ik zo hecht zijn, heb ik tevens een soort kompas met hun namen laten zetten. Zij zijn mijn thuis.’

'IN ROTTERDAM KOM IK NIET, UITERAARD' [Tijdens het interview wordt bekend dat Johan Cruijff is overleden. Rinnooy is zichtbaar geëmotioneerd door het nieuws. Het toeval wil dat we nét praten over de tattoos op zijn linker bovenarm: het clublogo van Ajax en het wapen van Amsterdam.]

‘Het raakt me ontzettend dat Cruijff er niet meer is.

Ik ben er echt even flink van ondersteboven. Des te meer koester ik het logo dat ik meedraag. Ajax is een speciale club waar veel bijzondere talenten gekweekt zijn. Cruijff mocht dan zelfs even bij Feyenoord hebben gevoetbald: hij is en blijft voor mij de ultieme Ajacied en Amsterdammer.

Amsterdam is dan ook de stad waar ik zelf uiteindelijk wil gaan wonen. Ik voel me er thuis, het bruist. In Rotterdam kom ik niet, uiteraard.

Eindhoven vermijd ik ook, behalve toen ik naar het concert van Guus Meeuwis ging. Mijn Ajaxtatoeages waren bewust niet zichtbaar. Geen zin in discussies en opstootjes met Feyenoorders en PSV’ers. Van alle andere tatoeages die ik heb, is het familiewapen op mijn borstkas het meest recent. Er komt nog van alles bij, het is nog niet af.

Het doet alleen stervensveel pijn en kost een berg.

Daarom doe ik het in etappes. Of ik daarna klaar ben? Nee, ik heb alweer plannen voor een volgende tatoeage. Ik stop pas als mijn hele lijf vol zit. Behalve mijn gezicht, nek en onderarmen. Die wil ik uit professioneel oogpunt vrijhouden.’