HET BEGINT MET AMBITIE

Maak kennis met de XPENG G9. Ultrasnel laden, uitgebreide bedieningsfunctionaliteiten en persoonlijke voorkeursinstellingen geven toegang tot een nieuwe generatie mobiliteit. Met de luxe afwerking en ongekende ambiance biedt de XPENG G9 een intense rijervaring. Nu met 5,99% rente bij financial lease.

Wat ooit begon als een uit de hand gelopen hobby van een stel hockeynerds, is inmiddels uitgegroeid tot een mooi bedrijf. Een bedrijf dat bij meer dan 160 verenigingen wekelijks de trainers, coaches en spelers ondersteunt bij trainingen en wedstrijden.

‘Wat ooit begon als hobby’. Als hockeyliefhebbers liepen we wekelijks rond op allerlei hockeyverenigingen. Als speler, als coach, als trainer als technisch manager maar vooral ook als liefhebber. Als echte hockeynerds leer je het wereldje dan ook snel kennen. Vaak dezelfde gezichten die je door de jaren heen bij verschillende clubs ziet. Onbewust bouw je door de jaren heen een groot ‘hockeynetwerk’ op. Dit ‘hockeynetwerk’ is ooit de bakermat geweest van wat nu HockeyFood heet. Vanuit het netwerk kregen wij steeds vaker de vraag of wij nog personen wisten die bepaalde gaten konden opvullen bij verenigingen. Denk aan trainers, coaches, coördinatoren en technisch managers. Na verloop van tijd werd de vraag dusdanig vaak gesteld dat we dachten ‘hier kunnen we wat mee’. HockeyXperts werd opgericht. HockeyXperts hielp verenigingen met het plaatsen van kwalitatief goede trainers, coaches, coördinatoren en technisch managers.

Een aantal jaren hebben we met een groeiend groepje hockeyprofessionals allerlei verenigingen geholpen. Van groot tot klein. Van Noord tot Zuid. Maar na verloop van tijd kregen wij dezelfde uitdaging als die de verenigingen hadden. Ook voor ons werd het lastiger aan kwalitatief goede trainers en coaches te komen. We zijn toen de focus gaan verleggen naar het opleiden van trainers en coaches. Door het hele land gaven we opleidingen voor beginnende- en gevorderde trainers en coaches. Het opleiden van trainers en coaches staat vandaag de dag nog steeds prominent op onze agenda. Maar dat doen we naast het geven van opleidingen, nu ook door middel van HockeyFood. Een platform met heel veel hockeykennis dat we samen met LISA hebben ontwikkeld. Een platform waar we voor ieder individu binnen de club een trainings- of coachweek klaarzetten. En met een trainingsen coachweek bedoelen we niet alleen de oefeningen en de vaardigheden, maar eigenlijk alles waar een trainer, coach of speler mee te maken krijgt binnen de club. Denk hierbij aan video’s over spelsystemen, wisselbeleid, strafcorners en teamafspraken. Maar ook artikelen met praktische tips over bijvoorbeeld omgang met ouders, leeftijdskenmerken, het stimuleren van jonge kinderen en het geven van een voor-, rust- en nabespreking.

In deze Hockey International/ HockeyFood special nemen we jullie mee in de onderwerpen die bij ons dagelijks op de agenda staan. Mark Borgers (Performance Manager bij Kampong) vertelt over zijn ervaring met- en visie op het opleiden van jeugd. Arnoud Prenger (Technisch Manager bij HC Ares) gaat in op hoe hij zijn functie invult en hoe HockeyFood daar een belangrijke rol bij speelt. Tot slot een paar tips hoe je als club, trainer en/of coach om gaat met verschillende stereotype ouders.

Veel leesplezier!

Bram Weers

Door Djurre Roggeveen

Toen hij in 2008 begon, had hij al een duidelijke visie op opleiden. Mark Borgers (1981) was destijds een roepende in de woestijn. Nog steeds heeft hij het gevoel dat het kwartje lang niet overal valt: ,,Pionieren is vaak een ondankbare rol. De pionier strooit zaadjes in die woestijn. De eerste periode komt er hoogstens wat onkruid op. Na het vertrek van de pionier ontstaat er gestaag vaak een prachtige, bloeiende oase vol sappige fruitbomen. Maar ja, die pionier plukt daar meestal geen vruchten van. Die is alweer verder.’’

Toch heeft Kampong deze pionier weer omarmd, nadat hij daar dezelfde rol ook al vervulde tussen 2010 en 2015. Met een rugzak vol nieuwe ervaringen opgedaan als performance manager in Nieuw-Zeeland, is Mark Borgers sinds dit seizoen prestatiemanager op de grootste hockeyclub van de wereld. In Nieuw-Zeeland vond Mark tussen 2018 en 2021 veel terug van zijn kijk op de sport. ,,Daar kijkt men eerst naar de mens, dan naar de atleet en op de derde plaats pas naar de hockeyer. Sport heeft daar ook een hele andere positie. Tot je 18e is eigenlijk alles recreatief. Lekker veel sporten en spelen met je vrienden. Breed motorisch opleiden is daar geen issue. Hockey is een wintersport, maar gedurende het hele jaar komen ze in aanraking met heel veel sporten op school.’’ Toen Mark enigszins gedwongen door Covid terugkwam uit Nieuw-Zeeland had hij hier nog geen nieuwe baan: ,,Ik heb gewoon gesolliciteerd op de vacature die er was. Dat is ook mooi aan Kampong; ze tuigden echt een sollicitatieprocedure op. Het was geen handjeklap. Hoeveel clubs doen dat?”

We voeren ons gesprek bij restaurant de Groene Afslag in Laren. Een rustige, groene plek op bakfiets-afstand voor Mark, die sinds dit jaar in het Gooise dorp woont. Al is hij binnen de incrowd een bekende

‘stille’ kracht in de hockeywereld, het pad wat hij bewandelt is anders dan de weg van de meeste technisch managers. In alles wat Mark zegt komt vooral zijn passie voor de ontwikkeling van mensen en zijn visie op opleiden in bredere zin naar voren. ,,Ik zet jou centraal als sporter. Ik wil weten hoe jouw gemoedstoestand is, hoe jij bent als mens, wat jouw drijfveren zijn. Tactieken zijn leuk, maar het gaat over mensen waarmee je werkt. Die zijn allemaal uniek. Hoe meer je je daarin probeert te verdiepen, hoe meer men zich gezien voelt, zich erkend voelt, hoe meer er een vertrouwensband ontstaat. Op die momenten ontstaat er synergie en energie. Met die energie ga je wat doen. Dat is waar ik honderd procent in geloof.” een breder publiek was het absoluut niet de standaard. In mijn coachcarrière werkte deze visie toen ook nog tegen me. Als ik een sollicitatiegesprek bij de hockeybond had, was de vraag altijd: wat is je visie op hockey? Die heb ik natuurlijk wel, maar voor mij begint het met: wat is je visie op mensen. Ik stotterde me dan door die vraag. Ik kan wel iets over hockey zeggen, maar daar begint het niet voor mij. Je wilt een huis bouwen, maar vraagt als eerste waar het schilderij komt te hangen? Moeten we niet eerst over mensen praten?”

Uiteenlopende drijfveren

Afgelopen jaar heeft Mark Borgers onder alle top jeugdteams van Kampong getoetst wat de drijfveren waren van de spelers. ,,Het was opvallend dat de verdeling nagenoeg gelijk was. Een derde wilde vooral de hoofdklasse of zelfs het Nederlands team halen, was resultaatgericht.

Een derde wilde het maximale uit zichzelf halen en had dus meer de focus op de persoonlijke prestatie. De derde groep wilde vooral graag met vriendjes en vriendinnetjes spelen. Zij vonden de sociale component het belangrijkste.’’

Visie op mensen

Borgers is opgegroeid in een harmonieus en betrokken hockeygezin in Groningen, als oudste van vier. ,,Dat opgroeien en groot worden op zo’n lokale club, dat vormt je echt.” En al had hij ook als speler best potentie, vanaf zijn 17e kwam Mark in aanraking met coaching. Toen hij in zijn derde jaar als coach landskampioen werd met Groningen Meisjes C1, triggerde dat iets in hem. Misschien was dit wel meer zijn bestemming? Tijdens zijn studie International Business and Management waren het de boeken tijdens het vak ‘Human Resource Management’ die hem aanzetten nog veel meer te lezen over psychologie. Zowel over de mentaal emotionele kant als meer spiritueel. Met de opgedane kennis speelde hij bij het werken met zijn teams. Zijn visie groeide. ,,Ik merkte dat spelers en ouders dat zeker waardeerden, maar voor

Een boeiende uitkomst vindt Mark. ,,In de hoofdklasse is het natuurlijk logisch, daar gaan de drijfveren altijd over het resultaat. Maar in de top jeugdopleiding, wat de kweekvijver moet zijn voor de hoofdklasse, zitten dus spelers met uiteenlopende drijfveren. Het is aan ons om kinderen hierin te ondersteunen. Hoe ga je om met iemand met andere drijfveren? Hoe ga je als speler - die bijvoorbeeld de warming-up superbelangrijk vindt - om met een speler die te laat komt omdat hij weer eens een lekke band heeft?”

In Nieuw-Zeeland staat de sporter centraal, in Nederland het systeem, legt Mark uit. ,,Hier zijn we er op gericht om zoveel mogelijk jonge spelers in het traject mee te nemen. Dat is wel begrijpelijk vanuit het oogpunt dat je geen talent wilt missen, maar ik ben er geen voorstander van. Driekwart heeft vaak nog andere drijfveren. In ons land moet je eigenlijk voor je 18e levensjaar al tophockeyer zijn, wil je kans maken op goede doorstroom naar het 1e. Wat dat betreft zou een serieuze competitie voor O21 of zelfs O23 best veel kunnen toevoegen. Hoeveel tijd krijgen spelers nu nog als ze er op hun 18e nog niet klaar voor zijn?” Mark ziet daarin een groot verschil met Nieuw-Zeeland: ,,Daar komen de intrinsiek gemotiveerde sporters vanzelf bovendrijven rond hun 18e. Vanaf dat moment gaat de bond zich pas bemoeien met de spelers en zetten ze de benodigde expertise in.”

Maatwerk is de toekomst. Dat is een kwestie van geven en nemen en dat is niet altijd makkelijk, benadrukt Mark. ,,Het huidige hockey aanbod voor de jeugd past niet meer bij deze tijd. Toen ik voor dit vak koos, was het mijn missie om meer zachtheid in de topsport te brengen. Daar vraagt deze tijd nu ook om. Iemand moet hierin het voortouw durven nemen. Het erkennen van de mens en haar drijfveren. Natuurlijk zeggen we niet dat alle trainingen vrijblijvend zijn. Maar we zeggen wel tegen een speler uit O18-1 die een drukke winter heeft met leren, dat hij alleen maar trainingslid hoeft te zijn in de zaal. Of dat de 3e training bij de Top O14-jeugd niet verplicht is. De kernwaarde is dan respect. Respect gaat over het kunnen zien van het andere perspectief. Hoe ga je bijvoorbeeld als trainingsbeest om met iemand uit je team die er voor kiest om tijdens dat 3e trainingsmoment iets anders te doen dan hockeyen?”

De rol van technisch manager op een hockeyvereniging in het algemeen, zoals die er nu uitziet, is eindig, denkt Mark. ,,Daar zie ik weinig toekomstperspectief voor. Toen ik zo’n 15 jaar geleden koos voor het

Vervolg op de volgende pagina

Vervolg vorige pagina

‘hockeyvak’ ging de hockeywereld door een bloeiende fase van groei. De hockeybond heeft daar de opleidingen op ingericht. Die groei vlakt nu snel af, dus op welke niveau zitten we nu? Wat is de toekomst? Als technisch manager verdien ik minder dan de top 6 spelers bij Kampong heren 1 en misschien ook nog wel minder dan de top 3 bij de dames. Als spelers dit ook opleveren voor de club is dat terecht. Maar is dat zo en hoe is dat meetbaar? En wie bepalen dit? Dat zijn steeds de vrijwilligers, de besturen. De visie van besturen gaat vaak over het resultaat op de korte termijn. Het is toch raar dat er van het sponsorbudget van de eerste teams nagenoeg niks gaat naar de lange termijn. Je bent best afhankelijk als vereniging van je doorstroom, maar de sponsorgelden gaan niet naar de jeugd. Al die jeugdtrainers worden onderbetaald. Eigenlijk mag dat niet eens volgens de wet. Zouden de sponsoren dat weten? En dan moet je als trainer ook nog pedagogisch onderlegd zijn, je moet eigenlijk een leraar zijn met hockeykennis… De spoeling van trainers wordt daarom steeds dunner, ook bij ons op Kampong.”

Er zijn steeds minder mensen die zitten te wachten op een jaarprogramma vol met alleen maar hockey, ziet Mark. ,,Daarin zijn we doorgeslagen. Ik wil met de tijd meebewegen. Een programma bieden dat aan de drijfveren raakt van alle kinderen. Dat is er nu niet, nergens in Nederland. Waarom moet de oudere jeugd nog trainen in de breedte? Organiseer vette toernooidagen - of 5-a-side avonden met muziek en BBQ.” In de O14 en O12 jeugd pleit Mark ervoor dat we niet te snel bepalen wat hun drijfveren zijn. ,,Laat daar de diversiteit aan drijfveren maar ontstaan en oordeel niet te vroeg. Voor de topjeugd bij O16 en O18 wil ik gerichtere programma’s aanbieden. Niet iedere speler daar wil een maximaal topprogramma. Het lastigste is een goed programma voor de spelers uit de lagere O16 teams die wel de drijfveer hebben om de top te halen, welk programma bied je hun?”

En de trainers? ,,Hockeytraining gaat over meer dan alleen training geven. Het biedt je de mogelijkheid om heel veel vaardigheden, kwaliteiten en persoonlijkheid te ontwikkelen. Je hoeft als trainer/coach ook echt niet het antwoord te hebben, daar gaat het helemaal niet om. Laat ze lekker hockeyen.

Doe alsof je op een pleintje staat bij jou in de woonwijk en je toevallig de spelleider bent. Zorg dat het veilig en leuk is, dan doe je al heel veel. Weet je waarom je er vooral staat? Om plezier te brengen!”

We hebben gesproken met Arnoud Prenger, Technisch Manager bij hockeyclub Ares. Een echte familieclub uit Apeldoorn waar plusminus 850 leden actief zijn. En eén van de 165 clubs die wekelijks gebruik maakt van HockeyFood. Arnoud vertel enthousiast hoe Ares haar trainers, coaches en spelers faciliteert en ondersteunt. Ook geeft hij aan wat de belangrijkste speerpunten zijn bij het opleiden van jeugd en het werven van opleiden van jeugd en het werven van vrijwilligers.

Ares en wat waren direct je grootste uitdagingen?

Vier jaar geleden ben ik begonnen op Ares.

Op dat moment waren er veel ouders actief als vrijwillige trainer en/of coach. Sommige ouders waren super enthousiast en gemotiveerd. Maar er waren er ook die wat eigenwijs waren. De uitdaging was om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Hiermee bedoel ik dat we week in week uit dezelfde thematiek en methodiek hanteren. Dit was soms lastig. Het oude patroon van ‘gewoon je eigen ding doen’ ging er niet zomaar uit. Daarnaast stelde de club spelers vanaf de B categorie (onder 16) geven. Het verplicht training geven gaf niet verplicht een keer in de week training te het gewenste resultaat. Een andere invalshoek was noodzakelijk. Waarom pas training geven vanaf je 15/16de?

De focus ging naar jongere categorieën zoals onder 12 en onder 14. Het resultaat van deze mindshift was meer intrinsiek gemotiveerde trainers. Vanuit deze groep trainers worden jaarlijks nieuwe hoofdtrainers gevormd. Als hoofdtrainer word je samen met Arnoud ‘owner’ van de thematiek en methodiek. Wekelijks wordt er overleg gevoerd met alle hoofdtrainers en Arnoud.

Vandaag de dag zie je dat er steeds veld staan en ouders die in zichzelf willen investeren. Voor de kinderen betekent dit altijd een trainer die met een big smile en vol enthousiasme op het veld staat. Met uiteindelijk het belangrijkste uitgangspunt: ‘iedereen spreekt dezelfde taal’.

Een van de trainsters is Fiene. Fiene is 11 jaar en geeft training aan de jongste jeugd. Zij verwoordt het als volgt: ‘Het grootste voordeel van de opzet van Arnoud is dat alles duidelijk is. Als we het veld op lopen weet iedereen welke oefeningen en technieken we gaan trainen. Ik vind kinderen leren hockeyen het allerleukste! Wat ik wel lastig vind is dat soms de helft van de groep de oefening wel snapt, maar de andere helft nog niet. Dit gaat wel al veel beter dan aan het begin. Doordat ik zelf ook hockey kan ik zelf tips geven over hoe je bijvoorbeeld je handen moet vasthouden’.

Werven van vrijwilligers

Het werven van vrijwilligers is bijna bij elke hockeyvereniging een item dat hoog op de agenda staat. Ook bij Ares verteld Arnoud. ‘Werven blijft altijd een zoektocht’. Wat bij ons goed werkt is dat dit onderwerp niet alleen aan het begin/eind van een seizoen op de agenda staat, maar het hele seizoen. Zoals iedere club wel doet, organiseren ook wij informatiemomenten op de club waarbij we vertellen hoe wij als club faciliteren en wat men kan verwachten. Mijn ervaring is dat als we als club de vrijwilligers het gevoel geven dat ze ergens bij horen, het succesvol werven van nieuwe vrijwilligers een stuk makkelijker maakt. Een tool als HockeyFood sluit hier goed op aan. We faciliteren de trainers en coaches met inhoudelijke kennis. Zo kan de coach zich naast de organisatorische aspecten, zich ook verdiepen in inhoudelijke kennis. Denk hierbij aan video’s over spelsystemen, wisselbeleid, strafcorners en teamafspraken. Maar ook artikelen met praktische tips over bijvoorbeeld omgang met ouders, leeftijdskenmerken, het stimuleren van jonge kinderen en het geven van een voor-, rust- en nabespreking. Daarnaast laten we nieuwe vrijwilligers alvast meedraaien met trainingen en coachdagen. Hierdoor creëren we dubbele bezetting en kan men alvast proeven wat hem/ haar te wachten staat. Voor ons werkt dit de afgelopen jaren harstikke goed. Daar zijn we blij mee.

We stelden Arnoud de vraag waarom Ares wekelijks gebruikt maakt van HockeyFood.

‘Het allerbelangrijkste is dat ik op zoek was naar een stuk continuïteit waarbij iedereen die training geeft of coacht binnen Ares, dezelfde taal spreekt over het opleiden van trainers, coaches en spelers’.

Wat we heel duidelijk zien is dat de vraag van coaches naar kennis de afgelopen jaren steeds meer toeneemt. Ouders vinden het leuk te coachen. Maar het aantal ouders met een hockeyachtergrond neemt af. Waar het in het verleden grotendeels ging om trainingen met goede oefenstof, zien we dat de vraag vanuit coaches naar praktisch toepasbare kennis toeneemt. Het aanbod van leerlijnen, trainingen, oefenstof en vaardigheden alsmede de praktische kennis en tips voor coaches, zorgt voor een hele grote toegevoegde waarde binnen Ares. Dat alles op basis van video is en binnen onze eigen clubapp getoond wordt, is echt de kers op de taart.