Elevage des Bergeries, van continent tot continent

BIJ ONZE FOKKERS Fokkerij des Bergeries, van continent tot continent …

De fokkerij van Philippe Jadot is gevestigd in de oude familieboerderij. Met LAZY QUEEN DES BERGERIES en MADISON DES BERGERIES

Wanneer wij Philippe Jadot, fokker in Grandhan bij Durbuy ontmoeten, verwerkt hij nog overduidelijk de emoties van zijn reis naar Wellington in Florida. Daar waar zijn SBS SBS-merrie COLERAINE DES BERGERIES (Canturo x Oberon du Moulin), gereden door de Australische Amy Graham, zich in de kijker reed in februari 2020 in het kader van de CSIO4*/CSIO5*. Met een totaal van 4 punten in de Nations Cup, een derde plaats voor Australië en mooie ereplaatsen bewees de dochter van Canturo immers al haar potentieel.

Tal van internationale ruiters trekken elk jaar naar Florida voor een wintertournee van januari tot maart, waar gestart wordt in de CSI2, CSI3, CSI4, CSI5, Nations Cup en kwalificaties voor de Wereldbeker. In een paradijselijk decor – palmbomen incluis – beschikt Wellington inderdaad over een bijzonder arsenaal aan hippisch vastgoed, verdeeld over honderden stallen in diverse wijken. En of het paard daar koning is! “Het is de eerste maal dat ik naar Wellington ging’, vertelt Philippe Jadot. ‘De stad leeft voor en door het paard en is toegespitst op de paardensport met tal van professionele en private stallen. Met de regelmaat van de klok worden er mooie 4- en 5-sterren wedstrijden georganiseerd. Het draait daar volop en wel verdeeld over niet minder dan 15 tot 20 pistes. Mijn amazone wordt getraind door de Amerikaanse Julie Ulrich en dit stelde ons in de gelegenheid bepaalde 5*-stallen te bezoeken. De toegang wordt immers gecontroleerd door veiligheidsagenten en dit maakt het des te indrukwekkender. Het werd natuurlijk een onvergetelijke ervaring. Vergelijk het gerust met onze parcoursen maar groter en beter, bevolkt door verschillende types paarden waarbij het type ‘Hunter’ trouwens de hoofdrol speelt. Het concept is wel bijzonder, mede door de grote ontwikkeling van het vastgoedaspect. Als er daar een gewoonte de kroon spant is het wel dat de gegoede klasse de winter doorbrengt in Florida. Zo verkassen de mensen die in Boston wonen naar Palm Beach tijdens de wintermaanden.” Philippe Jadot reist regelmatig om de prestaties van zijn paarden te volgen: “Ik ga dikwijls een beetje overal op pad met mijn dochter Marine en dat is best leuk. Meestal houdt een fokker zijn paard niet aan tot op dergelijk niveau en we behoren dan ook tot de gelukkigen die dit kunnen meemaken. Amy Graham, de amazone van Coleraine, is

© Filippo Gabitti

Internationale ruiters van hoog niveau

Maar hoe kreeg onze fokker dergelijke ruiters binnen handbereik? Men moet weten dat Philippe Jadot als zelfstandig consulent (Consult & Management Int.) door het leven gaat en dat hij aldus veel buitenlandse ruiters hielp aan een professionele kaart voor België. “Tijdens mijn carrière als consulent heb ik veel belangrijke ruiters geholpen om zich te vestigen in België. In ons land moet men immers beschikken over een professionele kaart, om een zelfstandige activiteit te kunnen uitoefenen. Voorheen was dit een federale materie, nu berust die bij de regio’s. Er moet een bewezen economisch belang aanwezig zijn. Vanaf dat ogenblik mogen de ruiters aan de slag als zelfstandige voor twee jaar in België. Als ze hun sociale bijdragen, de BTW enz. betalen, wordt deze toelating verlengd. Ik slaagde erin hen bij te staan en hun economisch belang te bewijzen. Sommige ruiters leggen een dossiertje voor van 4 bladzijden. Mijn dossiers daarentegen hebben de omvang van een universitaire thesis. Ze bevatten bijvoorbeeld attesten van fokkers die met hen gaan samenwerken, eens ze hun professionele kaart op zak hebben. Zo hielp ik Bernardo Alves, Marlon Modolo Zanotelli, Cassio Rivetti, Kara Chad, Jaime Gueirra, Pedro Junqueira Muylaert, de winner van de GP in La Baule, en tal van anderen, zich te vestigen in België en hun professionele situatie te regulariseren.” “Dit betekent bijvoorbeeld dat ik al eens iets mag vragen aan de kampioen van La Baule en op een positief antwoord kan rekenen. Gewoon omdat ik gesympathiseerd heb met het merendeel van de ruiters voor wie ik gewerkt heb. Zo gaat het bijvoorbeeld met Marlon Modolo Zanotell, de Braziliaanse ster van het moment. We staan nauw in contact met elkaar via berichten. Toen hij de Panamerikaanse Spelen won feliciteerde ik hem en het antwoord luidde: ‘Veel dank, ik nodig je snel uit om dit te vieren, je bent een onderdeel van de medaille’. Ik zorgde er voor dat hij zich in België kon vestigen, meer bepaald in Limburg en organiseerde tevens de komst van zijn vader.” “Bepaalde succesvolle ruiters werden dus vrienden en ze blijven me contacteren om advies te vragen met betrekking tot een administratief of fiscaal probleem … Ze mogen me altijd opbellen gedurende hun volledig professioneel parcours. We blijven contact houden en ik blijf hen helpen”. “Samen met Amy Graham hadden we gedurende meerdere jaren het paard Cali des Bergeries (SBS, van Baloubet du Rouet), waar ze uitstekend mee sprong in de 3 en 4*. Daarna kwam Coleraine. Een apart verhaal was dat. Op een dag belde ze me op met de vraag of ik een geschikt paard had voor haar. Ik antwoordde dat ik een goede merrie had en of ze met haar niet wou werken. Ik stuurde Amy dus video’s toe van Coleraine en van het een kwam het ander… Eens bij haar, waren de eerste maanden op zijn minst twijfelachtig te noemen! Maar Amy is bijzonder lief en liet me dit niet weten. Na twee maanden had de merrie een complete gedragsverandering ondergaan. En ze waren vertrokken …”

Een boerderij opgedragen aan het Ardens trekpaard

Philippe Jadot vestigde zijn woning en zijn fokkerij in de boerderijgebouwen van zijn ouders. “De plek waar ik woon waren vroeger de stalgebouwen. Mijn ouders waren landbouwers en mijn vader was daarbovenop fokker van Ardense trekpaarden. Gedurende tal van jaren jureerde hij deze ook. Ik rolde dus zomaar in de paarden. Tijdens de Wereldexpo in Brussel anno 1958, werd onze Ardense merrie Sibelle de Grand’han zelfs kampioene.“

“Ik denk dat de geschiedenis van mijn fokkerij opgebouwd is rond twee trajecten. Het feit dat ik opgroeide op een boerderij met paarden en het feit dat ik beschikte over goede stammen, zoals de stam die Coleraine bracht. Dit was een niet te onderschatten voordeel. Voeg daarbij mijn samenwerking met Nelson Pessoa, die me toeliet over zeer goede paarden te beschikken. In Royan heb ik een tweede paard, afkomstig van de fameuze Wanda, gereden door Rodrigo Pessoa die veel gewonnen heeft …. Ik begon met beide Pessoa’s en hun en hun vrienden administratief te helpen en aldus startte onze samenwerking. Ik werd zelfs op een gegeven moment vice - voorzitter van Jumping Brussel op vraag van Neco’.

Vier hoofdstammen

Philippe Jadot ontwikkelde vier hoofdstammen voor zijn fokkerij.

De stam van Judith (Starter/Fulminant)

De moeder van Coleraine is GOLDENDREAM DES BERGERIES (Oberon du Moulin et Relfe du Blanc Caillou van Elf III et Judith van Starter). “GOLDEN-DREAM werd nooit aangereden en wehielden haar dan ook jarenlang thuis. Behalve die ene keer dat we haar mee namen naar Durbuy om aan te treden bij de 3- jarigen. Het was speciaal: ze ging op kop ex-aequo met een ander paard en ze moesten opnieuw springen om hun scores te scheiden. Het andere paard stond in het werk, was beslagen en won. GOLDEN sprong slechts een keer in vrijheid en werd tweede, dit terwijl ze gewoonweg van de weide geplukt was. Ze bracht verder nog een reeks fokproducten, waarvan vijf op zijn minst minimum 1m50 en 1m60 sprongen”: • MALICE DES BERGERIES (Voltaire), kampioene van Spanje indoor 1m60, winnares van de President trofee. • QUARTZ DES BERGERIES (Kannan), 1m60. • RIMBAUD DES BERGERIES (Heaume des

Malais), 1m50, GP en Nations Cup voor Italië.

• COLERAINE DES BERGERIES (Canturo), 1m60, Nations Cup voor Australië. • DREAMER DES BERGERIES (Ugano Sitte), 1m60 Nations Cup voor Colombia en geëxporteerd naar de Verenigde Staten.

Meteen haar laatste veulen. Deze zijn talrijk en dit is uiterst zeldzaam! Onder de nakomelingen van GoldenDream bevinden zich ook Kweene L des Bergeries R.O., fokmerrie in de fokkerij van Ivan EVRARD en van Stephan JEANFILS, alsook de gekeurde hengst Nickname des Bergeries. We komen hierop terug. De stam van WANDA (Watzmann x Sansibar), welbekend onder het zadel van de Pessoa’s en moeder van zeven gekeurde hengsten en tal van prestatiepaarden. HANNA DES BERGERIES (Wandor van de Mispelaere) is een kleindochter van WANDA.

De stam van AYMARA DE LIGNY

(Canturo/Cavalier Royale), als veulen geruild met Nelson Pessoa en grote winnares in CSI4* en 5*. Ze bracht ook HAYMA DES BERGERIES R.O. van Tinka’s Boy. De stam van GRENN-PEARL IL (Wadango x Bajar), verongelukt als 9- jarige na mooie zeges waaronder de Grand Prix van Vejer met de Amerikaanse Kerri Potter. Eveneens moeder van CALI DES BERGERIES (Baloubet du Rouet).

(Nvdr: gedetailleerde info op www.sbsnet. be rubriek ‘Een paard opzoeken’)

De gulden middenweg tussen verliezen en doorzetten

“Drie stammen dus. In principe exploiteer ik uitsluitend mijn eigen paarden. Ik verkoop dus niets, ook geen veulens en probeer ze allemaal uit. Als ik een paard fok beschouw ik het als een waar genoegen om het alle kansen mee te geven. En jawel, de ontgoochelingen op gebied van gezondheid en karakter horen er bij… Mijn droom na COLERAINE – Amy hoorde dit eerder – is een ander gelijkaardig paard dat ik haar toevertrouw. Het is niet makkelijk maar de basis is er, want de amazone is gewoon geniaal. Om succesvol te fokken is veel geduld en al evenveel geluk nodig. Daarbij hoort het vinden van een goede ruiter, mannelijk of vrouwelijk. De kunst is ook snel en goed te kunnen verliezen. Stoppen als men ziet dat het niet gaat lukken en niet doorzetten met een paard dat nooit de gehoopte resultaten zal neer zetten. Dit is een van de grote sleutels tot succes: niet teveel doorzetten en kunnen verliezen. Vanaf het ogenblik dat de twijfel toeslaat is men niet goed bezig.” “Zaak is ook de tijd te nemen. Bernardo Alves adviseerde me en sindsdien is dit het pad dat ik bewandel: zadelmak maken als 4- jarige, hen laten kennis maken met de pistes als 5- jarige en als ze 6 jaar zijn, voorbereiden op hun werk als 7- jarige. Sneller gaan is uit den boze. Natuurlijk leest u hier tussen de lijnen dat de Klassieke Cyclus Jonge Paarden niet mijn ding is … Ik fok twee tot drie veulens per jaar, dit jaar twee. Hoe ouder ik word, hoe meer ik alleen maar zeer goede paarden inzet, met uitstekende hengsten. Ik speel dus op veilig en kies voor hengsten met gekende nakomelingen. Minder maar beter eigenlijk en ik heb ook geen zin meer om me te begeven op het terrein van embryotransfer en dergelijke.”

© pixelsevents.com

COLERAINE in de Grote Prijs CSI van de Stad Reims in 2019

Gedeputeerde sheriff in Louisiana

Hoe verliep de overgang trekpaard – sportpaard bij onze fokker? “Voor de lol en gewoonweg om een rijpaard op stal te hebben zeker? Met mijn eerste paard ging ik wandelen en sprong ik wel eens een hindernis … Met de jaren besefte ik dat ik verschillende doelstellingen had. In het begin was ik al blij met de zege van een veulen in Libramont. De volgende stap was het vrij springen. Daarna verloor ik even de veulens uit het oog, gepaard gaande met een periode dat ik de 4- jarigen liet springen. Nog daarna wilden we winnen met een jong paard en dit werd uitgebreid naar de verzuchting een 4* en een 5* te winnen. Toch had ik nog enkele trekpaarden, een ervan werd Kampioene van Libramont.” “De klik kwam er met alweer een ervaring in de States. Zo bracht ik drie jaar door in Louisiana in het land van de cowboys, waar ik Deputy Sheriff was! Dit kaderde in een tweetalig programma in Louisiana. Ik was twintig en leefde in een bled Ville Plate genaamd. En of ik daar goed integreerde. Al snel maakte ik mij de kunst meester om snel, heel snel ringen te vangen. Elk van deze ringen vertegenwoordigde een vijand van het katoen (overstromingen bijvoorbeeld … ). De Cajuns (bewoners van de staat Louisiana, pb) waren opgezet met een Franssprekende ruiter die met hen op jacht ging en aldus stelde men me voor om lid te worden van de sheriff – patrouille te paard. Deze patrouille snelt mensen te hulp die verloren raakten in de Bayou (moerassige uitloper van een rivier, pb.), of … mensen die ontsnapten aan het gerecht. En jawel, daarbij hoorde een sheriff – ster, een Winchester 30-30 en de vanzelfsprekende status! Dit was zo zeldzaam in die tijd dat de RTBF mijn ‘troonsbestijging’ kwam filmen. De ceremonie was niet meer of niet minder dan een grote barbecue met de nodige bourbon ….. Typisch dat wel! Uiteindelijk bleef ik daar drie jaar, leerde ik de lasso gebruiken (ik doe dit nu nog trouwens …) en te leven als een cowboy. Echt aanleg daarvoor had ik niet maar ze waren daar zo blij een Franstalige in hun middens te hebben die zich bovendien nog interesseerde voor hun levenskunst! Ik ben teruggekeerd en de paarden hebben mijn leven nooit verlaten. De rest is dus geschiedenis!”. Na ons interview bezochten we nog de tiental hectare die de hoeve Les Bergeries omsluiten. Meerdere merries en veulens lopen er het hele jaar buiten. Een van hen is OBERON DES BERGERIES (Dulf van de Bisschop x Untouchable 27) en OPALE DES BERGERIES (Dulf van de Bisschop x Baloubet du Rouet). De opvolging van Coleraine is verzekerd ….

 Opgetekend door Christine Rasir

COLERAINE DES BERGERIES (E.O.)

(CANTURO x OBERON DU MOULIN (10.27%)