Grabbelton

FILMS

door: Rob Tuinstra

Rob the mob

Regisseur: Raymond De Felitta Met: Michal Pitt, Nina Arianda, Andy Garcia

Tommy (Pitt) en Rosie (Arianda) zijn dolverliefd op elkaar. Samen plegen ze overvallen, maar als ze worden gepakt en Tommy 1.5 jaar achter de tralies belandt, vindt Rosie het wel genoeg. Ze bewandelt liever het rechte pad nu. Tommy lijkt daar na zijn straf klaar voor te zijn, maar een traumatische gebeurtenis uit zijn verleden blijft hem dwarszitten. Wanneer hij bij de fameuze rechtszaak tegen maffiabaas John Gotti allerlei adressen te horen krijgt waar maffialeden bijeen komen, ziet hij zijn kans schoon: Rob the mob. Dat is uiteraard niet zonder risico’s. Een aardige rol nog van een onherkenbare Andy Garcia in deze op ware gebeurtenissen gebaseerde film. Helaas verder geen echte hoogvlieger.

Beyond the reach

Regisseur: Jean-Baptiste Léonetti Met: Michael Douglas, Jeremy Irvine

Vermakelijk kat-en-muis-spel tussen een sadistische zakenman en zijn gids. Douglas speelt de rol van de rijke jager Madec perfect. Hij huurt de jonge gids Ben (Irvine) in om opnieuw een jachttrofee aan zijn muur te kunnen hangen. Maar wanneer Madec per abuis een fatale fout maakt, lopen de zaken uit de hand. Hij wil de schuld op Ben afschuiven en laat hem daardoor in de woestijn dwalen, zonder water en andere hulpmiddelen. Ben lijkt ten dode opgeschreven, maar is taaier dan Medoc verwachtte. Regisseur Léonetti heeft goed naar vroegere westerns gekeken, want de Mojave woestijn en de hitte zien er echt desolaat uit. Beide acteurs zijn ook prima in vorm. Over het einde zeg ik liever niks.

Inherent Vice

Regisseur: Paul Thomas Anderson Met: Joaquin Phoenix, Josh Brolin, Owen Wislon

Aanvankelijk vermaak je je prima met het lekkere jaren zeventig sfeertje dat er rond privé-detective Doc wordt neergezet door de bejubelde sterregisseur Paul Thomas Anderson. Maar die stemming slaat na een uur wel om, want de scenes zitten als los zand aan elkaar geplakt, en de vele personages die worden geïntroduceerd (en waar net zo makkelijk weer afscheid van wordt genomen), bereiken na anderhalf uur de irritatiegrens. Dan heb je nog een goed uur voor de kiezen, het is een lange zit. Aan het eind besef je, als je de aftiteling met een zucht aanschouwt, dat dit niet eens een ‘interessante mislukking’ is, zoals sommige critici beweren, maar gewoon een rommeltje.

Ich seh, Ich seh (Goodnight Mommy)

Regisseur: Severin Fiala, Veronika Franz Met: Suzanne Wuest, Elias & Lukas Schwartz

Oostenrijkse arthousehorror die er in hakt. De twee jonge broertjes Lukas en Eliot zien hun moeder eindelijk weer thuis verschijnen. Haar hoofd is omzwachteld, want ze heeft een zware operatie achter de rug. Daarom eist ze ook stilte in het huis; ze heeft haar rust nodig. Maar er is iets vreemds aan de hand, want de broertjes herkennen hun moeder niet meer; het lijkt wel een vreemde. Beide partijen komen niet nader tot elkaar. Sterker nog, de strijd verhardt zich. Met gruwelijke gevolgen… De horror is aanvankelijk vooral psychologisch van aard, maar in de tweede helft van de film wordt het een stuk bloediger. Niet voor iedereen geschikt.