High Weirdness

HIGH

WEIRDNESS

Dijlicht

Toen de Japanse modeontwerper Kiyoyuki Amano op een wild feestje voor de grap een ledlampje onder een meisje haar rokje stak, trof het beeld hem als een mokerslag. Die lichtflits van inspiratie was voldoende om het lumineuze idee uit te werken tot een serie minirokjes met ingenaaide ledverlichting: de Hikaru rok, oftewel lichtrok. De voering van de minimale kledingstukken is voorzien van ledverlichting en gyrosensoren, waardoor elke beweging de dijen van de draagster met wisselende kleuren uitlicht.

Gipsjunk

Sinds zijn zesde is de 27-jarige Kevin uit Chicago verslaafd aan gips. Nee, hij snuift het poeder niet, maar geniet ervan in de opgestijfde vorm waarmee gebroken botten op hun plaats worden gehouden. Aan zijn verslaving gaf de verder kerngezonde Amerikaan tot dusver ruim 40.000 euro uit. De obsessie begon op de lagere school, toen kleine Kevin zichzelf in wc-papier wikkelde om gipsverband te imiteren. Hij kreeg de smaak pas echt te pakken toen hij op zijn twaalfde een arm brak en ontdekte hoeveel aandacht hij kreeg door zijn gipsverband. “Die geschokte blikken, daar doe ik het allemaal voor...” Vrouwen komen continu op de 'brokkenpiloot' af om zich over hem te ontfermen en Kevin verzint zelfs heroïsche ongelukken om zijn nepgips te verklaren. De euforie begint al bij het aanbrengen van het gips. “Het geeft me een instant-high die ik op geen enkele ander manier krijg. Mijn bloed begint te pompen en ik word hypernerveus. Het is een pure rush.”

Kosovo’s eigen Adolf

Zijn optreden zou in vrijwel ieder westers land tot hysterische reacties leiden, maar in de Kosovaarse stad Mitrovica bewonderen ze Emin Djinovci om zijn ondernemingsgeest. Als fulltime Adolf Hitler impersonator verdient Emin per dag tot 80 euro door te poseren voor foto's. Tijdens evenementen kan dat oplopen tot 200 euro – meer dan de meeste van zijn landgenoten per maand verdienen. “Ik ben trots op mijn gelijkenis met de Führer omdat hij net als ik tegen de Serven vocht – mijn vijanden. En de vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden,” stelt Emin simplistisch. Gek genoeg begon zijn carrière als beroeps-Adolf door een bezoek aan Duitsland. Hij werd daar in 1998 behandeld voor verwondingen die hij opliep tijdens de burgeroorlog. “Door de operatie was ik gedwongen mijn snor te laten staan. Toen ik doorkreeg waarom de artsen mij zo ontsteld aanstaarden, besefte ik dat ik goud in handen had.”