Flavia Coelho

”DE ZON

IS MIJN ZIEL

tekst: Arjan van Sorge | foto’s: Bernard Benant

In Nederland stond Flavia Coelho (1980) onlangs nog in twee kleine (en moedige) zalen die voornamelijk wereldmuziek programmeren, maar in andere landen is de Braziliaanse al een heuse superster, voor een gemengd publiek. Geen wonder met haar intense verschijning, spetterende optredens en zonnige muziek.

Mijn hele leven al ben ik bezig met carnaval. Het is echt een lifestyle, niet alleen in februari maar het hele jaar door.

Piekfijn verzorgd en op het puntje van haar stoel zit Flavia ’s ochtends vroeg al klaar voor een video-interview. De studio van producer en medebandlid Victor-Attila Vagh vormt de setting, met Victor op de achtergrond om waar nodig Flavia te helpen met haar Engels. Portugees en Frans spreekt ze vloeiend, maar Engels is nog een beetje behelpen. Hoewel, als je door het succes van je mix van reggae, baile funk, bossa nova en raggamuffin de wereld rond toert, leer je snel bij en dat is te merken.

Zon in de ziel

Maar goed, ze is nu in de studio van Victor, waar ze ook haar in juni 2014 uitgekomen album Mundo Meu heeft opgenomen. “Victor en ik werken al jarenlang samen, vanaf de tijd dat ik begon in Parijs. Ik woon hier nu binnenkort tien jaar.” Ze heeft het daar prima naar haar zin, maar laat de optie van terug naar Brazilië open: “Wie weet, ik ben nog jong en ik heb alle tijd om terug naar Brazilië te gaan en daar te wonen, of ergens in een ander land. Ik ben geboren in de zon en de zon is in mijn ziel.”

Zelf aan de slag

In de hoofdstad van Frankrijk leerde Flavia gitaar spelen, tot dan toe was ze alleen maar zangeres. “Zelf schreef ik toen nog geen liedjes. Alles begon in Europa, daar ging ik in 2006 naar toe met het idee om een eerste album te maken. Ik ging aan de slag met liedjes schrijven, gitaarspelen, drummen en muziek studeren. Daarvoor zong ik alleen maar covers, liedjes van andere artiesten dus.”

Er is meer

“Victor en ik kwamen elkaar tegen in een club in Parijs, ik zong daar en vrienden van mij hadden hem over mij verteld. En ik hoorde van een goede vriend over een prima producer en dat was Victor. Hij luisterde naar mijn muziek en vond het geweldig. Ik maakte geen bossa nova of samba, in Brazilië is er veel meer dan dat. En er komen ook invloeden uit Amerika, Jamaica en Afrika bij, zoals hiphop, reggae en afrobeat. Ik mix al die stijlen, want ik ben een jonge vrouw en luister naar veel verschillende soorten muziek.”

Allerlei soorten

“Dus Victor en ik maakten een album met een Braziliaans geluid, maar dan gemengd met allemaal andere soorten muziek. Dat is gewoon onderdeel van mijn leven. Zo ben ik ook voortgekomen uit totaal verschillende ouders, mijn vader komt uit het noorden waar ze muziek als forro en frevo hebben. Zelf ben ik geboren in Rio de Janeiro en ik luisterde van jongs af aan al naar veel verschillende muziek. Toen ik met mijn album begon had ik er moeite mee om bossa nova te spelen, ook al was dat het wat de mensen graag wilden horen. Het is niet mijn geschiedenis. Ik zing al mijn hele leven bossa nova, dat is waar, het is deel van mijn leven, maar voor mij was het onmogelijk om alleen maar dat te maken.”

Ik kende er niemand

“Ik heb ook in de metro gespeeld, maar niet heel veel. Meer in bars. Toen ik in Parijs aankwam kende ik niemand, alleen een neef. Die heeft me in het begin goed geholpen, en daarna leerde ik al snel andere mensen kennen en die nodigden me uit om in clubs te zingen. In Brazilië had ik al voor veel publiek gespeeld, en deed ik grote festivals. Niet als Flavia Coelho, onder die naam ben ik pas begonnen in Parijs. In Brazilië speelde ik met verschillende groepen en met een hoop verschillende muzikanten. Dan ga je naar Europa en dan sta je opeens op een heel andere manier in de muziek.”

Hecht team

Flavia en Victor werken normaal gesproken samen, maar soms speelt Flavia thuis gewoon wat gitaar. “Dat stuur ik dan naar hem op, hij luistert ernaar en dan zegt hij of het wat is, waar er wat af kan of juist bij. Daarnaast stuurt hij zelf nog van alles naar me op. Onze drummer is ook een goede muzikant, die post allerlei drumpartijen. We werken nu zo’n vijf jaar samen en dan weet je wat je aan elkaar hebt. Op het podium zijn we ook een hecht team, Victor speelt piano en bas, we hebben

drummer Al Chonville, en ik zing en speel gitaar. Het zijn maar drie mensen op het podium, maar het geeft een hoop geluid.”

Legendarisch

Op haar laatste plaat komt nog even iemand anders voorbij, namelijk Tony Allen, de legendarische drummer van Fela Kuti, de grondlegger van de afrobeat. “We kwamen Tony Allen vaak tegen bij concerten, door heel Europa. Victor kent hem vrij goed, want hij komt ook wel eens langs in zijn studio, om albums op te nemen of met andere muzikanten samen te werken. Ik had een keer een afrobeat sound gemaakt, Victor liet dat horen aan Tony Allen, hij vond het te gek en wou het graag opnemen.”

Droom komt uit

“Dat was voor mij een droom die uitkwam, want ik kende hem eerst alleen maar door wat ik over hem gelezen had in boeken, en van zijn muziek. En dan staat hij voor je neus en neemt een nummer met je op! Dat is iets waar je als iemand die muziek maakt echt gelukkig van wordt. Hij is van groot belang voor muzikanten zoals wij, hij is echt een grootheid binnen de muziek met Afrikaanse invloeden.”

Carnaval

Wat betreft invloeden is er nog iets dat meespeelt bij Flavia, namelijk carnaval. “Mijn hele leven al ben ik bezig met carnaval. Ik heb heel Brazilië gezien met verschillende carnavalsgroepen. Carnaval is heel belangrijk voor Brazilianen, dan zijn er zoveel mensen op straat! En het is fantastisch voor muzikanten. Het is echt een lifestyle, niet alleen in februari maar het hele jaar door.”

Ik maak geen bossa nova of samba, in Brazilië is er veel meer dan dat. Er komen ook invloeden uit Amerika, Jamaica en Afrika bij, zoals hiphop, reggae en afrobeat.

Artistiek

“Tot mijn achttiende heb ik gestudeerd, maar toen zei mijn vader: als dat jouw leven is, en je wilt muziek maken en zingen, en je wilt gaan, geen probleem. In mijn familie is er niemand die muziek maakt, er wordt wel veel naar muziek geluisterd, maar dat is het dan ook. Thuis was ik al wel altijd aan het zingen, mijn moeder was kapster en daar kwamen ook veel artiesten langs, zo ben ik met ze in aanraking gekomen. Ik denk dat het door haar komt dat ik me aangetrokken voelde tot een kunstzinnige leefstijl.”

Altijd zingen

“Op een keer zag ik een advertentie in een krant, en daar heb ik op gereageerd. Ik moest ergens naar toe om te zingen en dat was niet echt heel fantastisch, maar het publiek was er weg van. Sindsdien ben ik met zingen bezig geweest, zonder onderbreking. Ik speelde in allerlei groepen en op mijn 26e besloot ik naar Europa te gaan, om daar mijn eerste album te maken. Ik heb twee albums gemaakt, Bossa Muffin en Mundo Meu, en een album met remixes van vijf producers. Zij mixten daarvoor zes tracks, en wij kwamen met vijf nieuwe liedjes.”

Nederland

Voor de optredens van eind februari in RASA (Utrecht) en Korzo (Den Haag) was Flavia al eerder in Nederland geweest, voor een paar optredens. “Ik kom er graag terug want ik vind het leuk daar, in Amsterdam en op andere plekken. De schilderijen van Van Gogh en Rembrandt vind ik heel mooi, daar heb ik er ook veel van gezien toen ik in Nederland was.” Hey, dat is leuk om op in te haken, is ze misschien ook in een coffeeshop geweest, iets waar Nederland naast de schilderkunst toch ook om bekend staat?

Kopje thee

Zowel Flavia als Victor moeten hard lachen. Uiteraard hadden ze een vraag als deze wel verwacht, het interview is immers voor Highlife, maar het is duidelijk dat ze er niet teveel aandacht aan willen besteden. Hoewel, toch! “Ja, toen ik in Nederland was, ben ik naar een coffeeshop gegaan. Om een kopje thee te drinken en de sfeer te proeven. Misschien ga ik er nog een keer naar toe als ik weer in Nederland ben, met mijn vrienden, met de band. Maar we roken alleen sigaretten, de normale sigaretten dan.” Ach, zolang de zon maar in je ziel zit...

Met dank aan Pepita la Pistolera

www.flaviocoelhomusic.com